Dinsdag 17 Juni 1913. No. 8275. 62e Jaargang. kosteloos- Uitgave van de Naamlooze Vennootschap „De Amersfoortscho Courant, voorheen Firma A. H. van CleeffM HOOFDREDACTEUR F. J. 7HEDZBZES. AMERSFOORT. Verschijnt DinsdagDonderdag- en ZaterdagavondAbonnement per 3 maanden f 1. franco per post ƒ1.15. Advertentiën i6 regels 60 cent; elke'regel meer 10 cent. Bijregel abonnement reductie, waarvan tarief op aanvraag kosteloos. Legale, officieCle- en ontelgenings- advertentien per regel 15 cent Reclames 1—3 regels ƒ1.25. Bewijsnummers naar buiten worden In rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent. Bij advertentiën van buiten de stad worden de incasseerkosten In rekening gebracht. BUREAU: KOnTKCiH^CHT 9. Postbus 9. Telefoon 19. Wie zich met ingang van 1 Juli doet in schrijven alsabonné, ontvangt de tot dien datum verschijnende nummers K K N N ISGEVIN G K N. De Burgemeester van Amersfoort, gezien artikel 41 der Gemeentewet, brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de Raad dezer Gemeente zal vergaderen op Donder dag den 19 Juni aanstaande, des avonds te Amersfoort, 14 Juni 1913. De Burgemeester voornoemd, Van RANDWIJCK. UITSLAG VERKIEZING. Belangstellenden kunnen van bovengenoemde wet inzage nemen op de gewone kantooruren, Muurhuizen 13. HERMS. P. van HASELEN, Secretaris. Amersfoort, 14 Juni *1913. 18 JUNI. Tot voor een jaar of drie werd op Waterloodag ook hier het carillon van den Lieve Vrouwe-toren bespeeld en van den toren de nationale driekleur geheschen. Toen werd dit goede gebruik afgeschaft, omdat nu ja, wie dacht er nog aan Waterloo, werd Burgemeester en Wethouders der Gemeente Amersfoort maken bekend, dat een afschrift van het pro- ces-verbaal, vermeldende den uitslag der op 13 Juli 1913 gehouden stemming ter verkiezing van drie leden van de Provinciale Staten van Utrecht is aangeplakt en voor een ieder ter Gemeente secretarie ter inzage ligt. Amersfoort, 14 Juni 1913. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, Van RANDWIJCK. De Secretaris, J. D. WERKMAN. VICARIE-BEURS. Burgemeester en Wethouders van Amersfoort brengen ter kennis van belanghebbenden, dat blijkens mededeeling van heeren curatoren der Rijks-universiteit te Utrecht met ingang van 1 September 1913 eene vacarie-beurs van de St. JoriBkerk alhier beschikbaar komt. Zij, die daarvoor in aanmerking wenscben te komen, bebooren oen request (gericht aan den Minister van Binnenlandsche Zaken) in te zen den bij heeren curatoren van de Rijks-universi teit te Utrecht. Jongelieden die hunne opleiding te Amers foort genoten hebben, worden uitgenoodigd, zich tevens schriftelijk te wenden tot Burgemeester en Wethouders van Amersfoort. Amersfoort, 14 Juni 1913. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, Van RANDWIJCK. De Secretaris, J. D. WERKMAN. De Burgemeester van Amersfoort brengt ter kennis van belanghebbenden, dat blijkens mededeeling van den Minister van Oor log op 16, 17, 18 en 19 Juni 1913 schietoefe ningen zullen worden gehouden op het strand onder ROCKANJE, eiland Voorne. Er zal gevuurd worden met kanonnen van licht kaliber en met mitrailleurs, waarbij on veilig wordt gemaakt het Nieuwe of Noordergat. De doelen die beschoten worden, zijn opgesteld op de Westpunt van het strand van het eiland Voorne, terwijl de batterijen, waaruit gevuurd wordt, Zuidoostelijk daarvan staan tusschen de nijlpalen 12 en 14. Op de dagen waarop gevuurd wordt, zullen tusschen de mijlpalen 10 en 14 op ongeveer 500 M. van het strand op de hoogste duintoppen ronde vlaggen waaien, vanaf éen uur vóór het begin der oefening tot na afloop daarvan. Een stoom vaartuig tot het verleenen van sleepdienst is niet aanwezig. Amersfoort, 16 Juni 1913. De Burgemeester voornoemd, Van RANDWIJCK. De KAMER van KOOPHANDEL en FA BRIEKEN heeft ontvangen: van den Consul-generaal van Cuba een Ne- derlandsohe vertaling van de Wet van 16 Juli 1912, vaststellende een garantie-zegel van offi- cieelen oorsprong voor de verpakking van lortserde sigaren, sigaretten en gesneden Althans voor morgen is dit goede gebruik, dat op tal van plaatsen van ons land bijna eèn eeuw lang onafgebroken in eere is ge houden, ook voor Amersfoort in eere her steld. Van 9 tot 10 morgenavond zullen Hemony's prachtige klokken ver in den omtrek een 14-tal vaderlandsche liederen doen weerklinken en mogen de gemoederen bewogen zijn onder den indruk der berich ten van de Kamer-verkiezingen, allen die ze hooren, zullen er uit vernemen, dat ze be- hooren tot het éene Nederland. Er zijn geen oud-strijders van Waterloo meer in leven, maar zeer velen zijn er nog, die van vader of grootvader vernamen hoe zeer de Waterloo-dag in eere werd gehou den, dat hij niet voorbij ging in het herboren Nederland zonder dat heel de natie zich herinnerde, dat op dien dag de macht van een dwingeland voorgoed was gefnuikt in de velden van Waterloo. Telken jare werd dit feit herdacht met dankbaarheid en feest betoon des ochtends in de bedehuizen, des middags door parades en volksfeesten, des avonds door illuminatie en vuurwerk. De slag van Waterloo leefde toenmaals In de herinnering der menschen. Men ver diepte zich in bespiegelingen van hetgeen er al dan niet zou zijn gebeurd indien de Fransche wapenen hadden gezegevierd bij Quatrebras en Waterloo, hoe ons land, na pas anderhalf jaar vrij te zijn geweest van het Fransche juk, onbeschermd ais het lag voor den aanval en de wraakzucht van Napoleon, weer zou hebben geleden. Van lieverlede is de heugenis aan het zoo merkwaardige feit aan velen ontgaan. De vlag, veelal nog slechts wapperend van openbare gebouwen, werd zelfs voor velen een vraagbaak. Menigeen vroeg met zekere verbazing: waarom wordt er vandaag ge vlagd En velen trachtten zich te herinneren of er een verre verwant van het Koninklijk Huis jarig was. De tijd wischt langzaam uit de indrukken zelfs van de groote gebeurtenissen der wereldgeschiedenis andere denkbeelden en illusies vervullen de hoofden der menschen; het verleden wordt zoo spoedig vergeten door menschen niet alleen, óok door de volken. Onze onafhankelijkheid geen van het thans levende geslacht heeft er voor gevoch ten of geledenen de strijd der vaderen Heiligerlee, de Mookerheide, de slag bij Nieuwpoort en nog tal van andere glorie feiten hun data zijn alle op hun tijd her dacht en vergeten. Met den slag van Waterloo ging het evenzoo. Nog enkele jaren geleden een met oranje gesierde toren top, een met de driekleur getooide kazerne poort en ook deze dag werd teruggebracht in de rij der gewone dagen, zónder herinne ring, zónder verleden. Het is goed, dat in heel het land de Waterloodag in eere is hersteld, want door het laten afsterven van zulke herinnerings- dagen verliest ons nationaal bewustzijn meer en meer een waardevolle parel en blijft een ledige ruimte, die in onze dagen niet wordt aangevuld. Het nationaal bewustzijn wordt daardoor verzwakt, het nationaliteitsgevoel I loopt daardoor gevaar, langzaam te verdor ren tot onverschilligheid. I »Wij leven vrijis de Inzet van het - - carillon-spelhet einde »Nun danket alle Gott«. Inderdaad een zeer goede keuze. Bijzaak of hoofdzaak. Wat wordt er in de laatste jaren veel ge sproken en geschreven over de vrouw. Vrou weer echten en vrouwenp lichten schij nen wel als twee vijanden tegenover elkaar te staanHet wezen der vrouw, haar indi vidualiteit, haar psychische geaardheid, alles wordt uitgerafeld en onder de microscoop gelegd om te kunnen nagaan, of zij in alle opzichten de gelijke van den man blijkt te zijn, dan wel zijn mindere moet blijven, zon als in vroeger tijden met verpletterende zekerheid werd aangenomen, en als een on aantastbare waarheid werd beschouwd. Het schijnt, of al die strijdvragen in den tegenwoordigen tijd echter een hoofdei) schap der vrouw op den achtergrond drin gen. Waar zooveel gesproken wordt over, en gevraagd naar haar aanleg voor studie, haar uithoudingsvermogen, haar zucht om als gelijke van den man zichzelf een weg door het leven te banen wordt daardoor niet te weinig acht gegeven op haar hart? Ik bedoel niet het orgaan in haar borstkas dat zoo- en zoo-veel regelmatige slagen per minuut moet volbrengen en waarvan dc stilstand óok beteekent een eeuwigdurende rust voor alle andere organendoch het hart zooals het zich in zijn edelsten vorm vertoont bij nobele karakters. Niet alleen onder de hooggeplaatsten, maar ook bij hen die leven In nederigheiddie, ongemerkt door de massa, in eigen kleinen kring zegen en geluk verspreiden en in menig kinderhart den grondslag loggen voor een zacht gemoed, dat later op zijn beurt weer werken kan, anderen ten zegen. Hoeveel tranen zijn er gedroogd, hoeveel glimlachjes getooverd om droeve mondjes, hoeveel doffe oogen ontvonkt in blijden gloed, niet door vrouwen (ol zoo knap en geleerd misschien) die naar vergaderingen ijlen om te spreken en te betoogen, maar juist door diegenen, die in huis bleven, en in haar nabijheid zochten en vonden, het geen haar hart en hand zocht en vond om te doen. Zeker, het is gelukkig, dat er vrouwen zijn, die tijd en lust en geld bezitten om nuttige zaker. te dienen en indien zij de gave des woords bezitten -— in broeden kring ook anderen opwekken om evenzeer hun persoon en hun geld beschikbaar tc stel len voor het maatschappelijk leven. Daar door worden reddingshuizen gesticht en in stand gehoudendoen vacantie-kolonies hun weldadigen invloed geldenziet menig vrouw en kind, anders verloren gegaan in zonden of armoe, zich de reddende hand toe gestoken. Doch de warmte, de uitstraling van teederheid en ontferming, kan toch slechts uitgaan van de persoonlijkheid zelf die, met een glimlach op de lippen, de armen ter verwelkoming uitstrekt en niet zegt met koelen blikwij doen voor u wat we kun nen; we geven onzen tijd, ons geld; verg nu niet méér van ons, verwacht niet óok >g een hartelijk woord. En dan do moeders. Onderschatten velen van hen hun invloed niet? Komen zij er niet lichter dan vroeger toe om tc zeggenmijn meisjes cn mijn nfens behoeven niet meer aan den leiband oopenzij moeten zelf maar zien en on dervinden wat het leven brengthoe eerdet ze op eigen beenen staan, des te beter ia dat. De jaren gaan zoo spoedig voorbij. Het mondje, dat zoo lief de eerste woorden sta melde, heeft al spoedig gcon moeite meer met klanken of lottorgropen dc voetjes, dio eerst zoo onzeker en aarzelend hun onbe holpen pasjes probeerden, stappen reeds rond In stevige laarzen. De school heeft haar deu ren reeds wijd opengezet om hen te ont vangen, cn wijsheid te brengen in dlo jonge hersenen. Dan zullen er moeders zijn, die met wee moed hun kind afstaan, en vreezen, dat het door al die nieuwe indrukken vervreemden zal van haar Invloed thuis. Maar óok zulten or zijn, die met een zucht van verlichting denkenmijn taak wordt mij lichter gemaakt; nu krijg ik eens wat meer rust, en tijd tot ontspanning. Maar dan moet zij, de moeder, juist dubbel oplettend zijn zij moet over haar kind waken, cn er zorg voor dragen, óok als het niet bij haar iszij moot zijn go- dachten, zijn gevoelons blijven bcheerschen zij moet het dubbele geestkracht meegovcn voor de uren, dat haar oog het niet zien kan, cn wie weet welke schadelijke en ver derfelijke invloeden zijn jonge ziel kunnen beroeren I Gelukkig het kind, dat geleerd leeft, met alles bij Moeder tc kunnen komen en haar vrijuit zijn kleine overtre dingen en ernstigero misslagen durft berich ten, dat wéét, hoe zij steeds tijd voor hem heeft, en klaar staat om te helpen, waar zijn krachten te kort dreigen tc schioten, en op te beuren, waar hij struikelde en soms viel. Een kleine gebeurtenis komt mij in de gedachte. Hot was In oen gezin van vijf kinderen, do oudste, een flinke knaap van acht jaar, het jongste, pas geboren, terwijl de vader reeds voor goed was heengegaan. De moeder was ziek, héél ziek. Ken droeve, dreigende schaduw nog onzichtbaar voor de kinderoogen hing reeds boven het huis. De jongen hield er duiven op na. en op zekeren ochtend trad hij zacht de ziekeka- mer binnen. »Ma, hot voer voor de duiven is op; mag ik zelf even nieuw halen» Met een dubbeltje in de hand ging hij heen om zaad een groote n zak vol voor negen cent Toen kwam hij langs een kleinen winket, waar allerlei lekkernijen uitgestald lagen, ook van die heerlijke, groote zuurballenhij had er zoo'n vreeselijke trek inDc over gebleven cent brandde hem in de vingers. Hij liep voorbij keerde nog eens terug. »Ik wil het niet doen» zei hij tot zien zelf; doch het was telkens, of bij met on weerstaanbare kracht naar den winkel ge trokken werd. Ten slotte bezweek hij voor de verleiding. Thuis gekomen, zeide hij met afgewend gelaat: »net zaad was een cent opgeslagen». In den loop van den dag verergerde de toestand der zieke zoodanig, dat de dokter het noodig oordeelde, de kinderen uit huis te verwijderen. Ze gingen naar familie in de stad, en 's avonds kwamen ze nog even binnen, om goedendag te zeggen. Onbewust van den leugen van haar altijd zoo eerlijken jongen, legde de moeder haar uitgeteerde hand op zijn hoofd: Bedenk, vent, dat je bij alles, wat je doet. steeds w tar moet zijn, on bij elke daad, aan moeder moet denken». Die enkele woorden ontwa penden hem geheel en snikkend verborg hij het hoofd in de dekens en bekende zijn misdrijf.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1913 | | pagina 1