5
BLOOKERS
CACAO.
TVklrMü» LEGER DES HEILS
f tJUUdjg Woensdag 16 Juli 1913
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
DE HUISHOUDGIDS.
Icilma Drog-e Shampoo.
A. VAN DE WEG,
DAALDERS
De verpakking Is eenvoudig; alles
is ten koste gelegd aan de kwaliteit;
daarom zoo goed.
Alléén
SINGER
SINGER-MAATSCHAPPIJ,
Feuilleton.
De sphinx.
FONGERS-RIJWIELEN HEBBEN STERKE, BETROUWBARE EN GEVOELIG WERKENDE REMMEN,
waarop men kan rekenen en waarmede men zoowel snel als geleidelijk kan remmen. De FONGERS-
rem is een weldoordachte, goeduitgeyoerde constructie, met vast aan het raam verbonden draaiponten
en moet vooral niet op éen lijn gesteld worden met de gebruikelijk los aangemonteerde lichte rem
men van geperst plaatstalen deelen, die spoedig losrammelen en nimmer veilig en betrouwbaar zijn.
Vertegenwoordiger A. DEN HEIJER, Langestraat 94, Telefoon 58.
Landgoed „NIMMERDOR", bij Amersfoort en Leusden,
GELEID DOOR DEN
CHEF VA3XT DEN STAF,
KOMMANDANT HOWARD,
bijgestaan door Kommandant WHATMORE en Kommandant en Mevronw RIDSDEL.
Muzikale on Verlosaiagssamenkomston.
Honderden muzikanten en zangers. Duizenden komen
Allen welkomU wordt verwacht
Speciale goedkoope treinen van alle deelen des lands.
Kaarten met Programma's aan de Stations verkrijgbaar van Woensdag 9 tot en
met Maandag 14 Juli a.s., nam. 5 uur.
Nadere inlichtingen te verkrijgen aan het Hoofdkwartier, Prins Hendrikkade
49-51, Amsterdam, en bij alle Afdeelingen in Nederland.
0| PANDBRIEVEN met WINSTAANDEEL van de
O
te GORINCHEJK
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mevrouw W. van der VECHT, Oud-leerares in Koken
en Voedingsleer.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en aan
het bureau van »DE HUISHOUDGIDS
Burgstraat 65, UTRECHT.
Door 't gebruik van dit POEDER, dat men over 't haar strooit, en daarna
wederom afborstelt, is uw hoofd onmiddellijk van stof en vet gereinigd, en uw
haar prachtig glanzend.
De Icilma-preparaten zjjn samengesteld met de bronzouten der Icilma-bron.
Voor AMERSFOORT verkrijgbaar a 15 cent per pakje bij
(geplaatst van eind Mei 1912 tot eind Mei 1913: f l f59 000)
zijn verkrijgbaar bij alle Effectenkantoren
Agent voor AMERSFOORT
AMERSFOORTSCH WISSEL- en EFFECTENKANTOOR.
Alwaar de Juli-coupons betaalbaar zjjn.
Onze machines behoeven
geen aanprijzing
in winkels met DIT uit
hangbord zijn de
Naaimaehines
verkrijgbaar.
Amersfoort, Westsingel 49 hoek Yarkensmarkt.
Wij verzoeken slechts
er op te letten, dat ze
aan het juiste adres
gekocht worden.
51 (81ot).
„Maar, dan heb ik een miedaad begaan 1" riep
Jacques uit, „ik heb immers het recht niet, je
ook maar éen minuut van den weg af te leiden
waar eeD jonger, vurigsr liefde je wacht Indien
ik wist, waar de man te vinden is, die jou 't
geluk kan geven zoo waar ik je liefheb,
Emma, ik zou hem zoeken".
„Doe maar niet zooveel moeite" antwoordde
zjj ontroerd. „De man bestaat 1 Ik twijfel er
thans niet meer aan, want ik heb hem gevon
den, en een anderen wensch ik niet".
„Mijn tiodl" riep Le Tonturier uit „als je zóo
spreekt, maak je het mij dobbel moeilijk. Toch
moet ik de verstandigste zijn, want ik ben bijna
tweemaal zoo oud als jij. Daarom moet ik je
wel het grootste bewijs van toewijding geven,
dat je ooit hebt ontvangen".
„Je wilt das weggaan?"
„Ja ik moet wei vertrekken, omdat ik je zoo
lieibeb voor jou, niet voor mij. Maar zoo
lang ik leef, zal ik je nooit kannen vergeten".
„Je wilt het. Ik heb gedaan wat f/binige vrou
wen zouden durven doen. Maar nu jij me het voor
beeld geeft, zal ik ook je liefde, die niets vraagt
en niets verwacht, in mijn hart begaven. Een
maal heb je mij den sleutel van het leven ge
geven nu eisch je hem terug. Het zij zooik
heb mijn schuld willen betalen; meer kan ik
niet doen".
„Geef je me ongelijk 1"
„Je zult het wel beter weten dan ik", zeide
zij, maar wel wil ik je zeggen, dat ik je meer
bewonder dan ooit. Je schjjnt meer om mijn be
wondering te geven, dan om de reBt".
Met een blik op de wijzers van de stations
klok in de verte, ging zij voort:
„Wij zouden beelemaal vergeten, dat de mar
kiezin onB wacht".
Zij spoedden zich zwijgend naar de woning
der oude dame, zoodat zij, toen zij den Balon
b: jneutraden, beiden naar adem hiigden. Emma
had echter dadelijk een verontschuldiging klaar.
„Vergeef het ons, mevrouw, maar wanneer
men over zaken spreekt, komt er nooit een
eind aan".
„Maar kind, niemand denkt er aan, je een
verwijt te maken. Je hadt zelfs niet zoo hard
behoeven te loopen. Je hebt er allebei een kleur
van. Ik heb geen honger en juffrouw Toueard
eet vandaag bij kennissen".
Aan tafel liep het gesprek over de toekomst
plannen van Emma, die deze er, om de waar
heid te zeggen, niet op nahield, Zij meende
haar tegenwoordig leven als pensionnaire in het
klooster voort te zetten alleen dacht zij een
juffrouw van gezelschap te nemen, die haar bij
het uitgaan zou kannen vergezellen.
„En jy, Le Tonturier?" vroeg de markiezin.
„Ik mevrouw? Zoodra ik van hier wegga,
pak ik mijn valies en ga ik zien of de brem in
onze Landes al bloeit".
„Bretagne zal je wel stil lijken na het drukke
leven te Parijs. Maar je komt me dezen zomer
maar eens opzoeken op Prévénan, waarheen ik
deze jongedame ook hoop mee te nemen".
By dit vooruitzicht begonnen de oogen van
Jacques zóo te schitteren, dat de markiezin
zich afvroeg of het niet beter zon zijn, als de
brave kerel zijn best deed, juffronw D'Esnol te
vergeten.
In den salon was Jacques verbazend zenuw
achtig, zoodat bet gesprek niet al te best vlotte.
Daarom kreeg Emma al spoedig bet verzoek,
of zy eens „iets wilde spelen". Gehoorzaam
zette zij zich voor de piano en toi schrik der
markiezin koos zij„Mon coeur sonpire".
Ditmaal was de schrik echter ongegrond.
Spoedig zonk het grijze hoofd in de gerimpelde
handen sn de vrouw, die de vreugde, den strijd
en de offervaardigheid van een alleB omvattende
liefde had gekend, voelde het hart weer kloppen
als jareo geleden. Want de melodie, die zij
eenmaal den vertrekker.den geliefde had toe
gezongen, klonk haar ook thans als een zucht
uit de ivoren toetsen tegen. Toen de muziek
ophield, stootte mevrouw De Prévénan als 't
ware een kreet uit:
„Maar, kind, wat is er gebeurd Hoe heb je
opeens die muziek zóo leeren begrijpen
Daarna haar armen uitbreidend, riep zij uit:
„Kom hierlaat ik je danken. Je hebt me
vijftig jaar jonger gemaakt".
De twen vrouwen, die een menschenleven
in leeftijd verschilden, omhelsden elkaar en in
de ooren der oudste fluisterde de jongste haar
geheim. Bleek van ontroering, alles begrijpend,
sloeg Jacques dit tooneeltje gade.
Op ernstigen toon zei hij eindelijk
„Over vijftig jaar zal juffrouw D'Esnol zich
dit oogenblik nog herinneren. Ik hoop, dat zij
nog eens aan ons denkt, wanneer zij dan „Mon
coeur sonpire" hoort spelen".
„Ieder van ons heeft zoo zyn muziek, waaraan
heerlyke herinneringen zijn verbonden" zeide
Emma. „Mijn lieve vriend wilt ge, vóór ge
vertrekt, de onze nog eens zingen Eenmaal
heb ik die van je gehoord, toen ik je nog niet
kende; nu ik je ken, zal ik xe waarschijnlijk
nooit meer hooren".
Jacques zette zich voor de piano.
„Ik kan me niet herinneren" zei hij, „ooit
minder lust gehad te hebben om te zingen".
Terwijl hij zijn uiterste best deed, zijn stem
te beheerschen, begon hij „Het kruis aan den
weg".
Het ging vrij goed, tot het laatste versmaar
toen hij de regels moest zingen:
„De ziel verlangt naar 't paradijs,
Én ik, mijn liefste, ik verlang naar u"
begaf hem de stem. Hij buog het hoofd op de
toetsen en barstte uit in snikken, die wel niet
te hooren waren, doch die zijn borst deden
schokken.
Emma stond op en naast hem naderknielend,
legde zij hem zachtjes de hand op den schonder
„Zie je nu wel, Jacques, dat je niet inoogt
weggaan
„Ik ken er wel, die in een dergelijk geval ge
noodzaakt waren te zeggen„Je moet gaan"
mompelde de oude markiezin, zich de oogen
afwisschend.
Zjj wachtten met hun huwelijksreis tot No
vember, daar de zomer niet de geschikte tijd is
om een bezoek te brengen aan de Sphinx.
„Want eigenlijk is die het toch, die ons bij
elkaar heeft gebracht", zei Jacques toen er sprake
van wiiB, de reisroute vaBt te «tellen.
„Geloof je niet, dat ik er óok een beetje aan
mee geholpen heb vroeg de jonge vronw.
