W vnAL A-COL A?
5
L Hollanfl-Noorfl-Afflerika HynoilieBkliank
(FROU-FROU
DIX1IA
DE HUISHOUDGIDS.
Denijs van Rooii,
Electro-technisch bureau
voor licht- en kracht-installatie.
Feuilleton.
De valsche erfgenaam.
en
JfOCCA TRIC TRAC
met de Lindeboom*.
Het Succes van den Daar.
Firma Wed. B. m DOESBURG.
THIEROOS
DIANA.-SPRITS
ROOMWAFILIN
een overheerlijk broos
BOTERGEBAK.
Firma Wed. B. van DOESBURG.
CHOCOLADE TOBI,
het allernieuwste,
en
Chocolade Mocca S angen
gemerkt
Wed. B. van D., Mijdrecht,
zijn „1>E ECHTE".
Biscuitfabriek „DE LINDEBOOM
KRAKIXtlTS
l'EDO
P1IS6ILLA
nieuwste fabrikaten.
Firma Wed. B. van DOESBURG. I
Wij maken huismoeders attent
op ons
nieuw product
Delftsch Plantenvet
Een prima hak- en braadvet,
ook geschikt voor koken en
stoven.
Verkrijgbaar bij H.H. Kruide
niers in
kilo- en ponds-blikken
a f i.en f 0.50.
Elke bus draagt het navolgend
err-"ONEcno 1
Delftsch Plantenvet is volko
men zuiver, voedzaam en licht
Olicfabrieken ('alré-Delft, te
Delft.
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mevrouw W. van rer VECHT, Oud-leerares in Koken
en Voedingsleer.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en aan
het bureau van »DE HUISHOUDGIDS*
Burgstraat 65, UTRECHT.
0| PANDBRIEVEN met WINSTAANDEEL van de
to G O It I N C 11 K M
(geplaatst aan Pandbrieven tot einde Mei 1914: fi 810 650)
zijn verkrijgbaar bij alle Effectenkantoren.
Agent voor AMERSFOORT
AMERSFOORTSCH WISSEL- en EFFECTENKANTOOR.
VARKENMARKT 46, AMERSFOORT.
Welke fabrikaten men ook heeft beproefd, zoodra men kennis heeft ge
maakt met do deugden van het FONGERS-rijwiel, is de keuzo gevestigd en komt
geen ander merk meer in aanmerking.
F0NGEKS-MA0AZ1JN Lugntnwt 94, Telefoon No. 68. Vertegenwoordiger A. OEN IIKI.IFit
de geïllustreerde prijscourant voor 1914 wordt op aanvrage franco toegezonden.
Bij den ondergeteekende verschijnt
Wi iederen Woensdag jjR
j| I)e Hollandsehe Lelie i|
t; Weekblad
onder Hoofdredactie
0 van
Jonkvr. ANNA de SA VORM N LOIIMAN.
r> sl)e Hollandsehe Lelie" is heteenige S
Werkblad in Nederland voor dames
0 uit de hoogste en beschaafdste krin-
3$ gen. Let hierop voor uwe advertentie. f^S
5» Prijs p. jaarg. f 5.25, fr. p. p. f 6.
proefnummer gratis.
P Amsterdam. L. J. VEEN. g
20.)
Hoe groot Rosa's teleurstelling ook was, ze zou
dan in 't bezit zijn van een inkomen, waarmee
ze veel kon doen.
NVat zou ze beginnen He huur van haar
étage was gauw om ze had een andere willen
nemen en was van plan gewees', Maurice een paar
honderd pond te vragen om de nieuwe woning
te meubileeren. 't Was jammer, dat ze het niet
schriftelijk gevraagd had, een paar weken ge
leden hij zou 't waarschijnlijk graag gedaan
hebben om van haar af te zijn. Nu echter vond
zij 't niet noodig, een nieuwe woning te huren.
Waarom zou ze te Londen blijven Ze kon hem
haar adres opgeven, als de termijn vervielmet
Emilie tot gezelschap zou 't veel prettiger zijn
op het vasteland.
Ze kon echter nu geen vaste plannen vormen;
telkens kwam de toorn weer boven en over
meesterde haar geheel.
De herinnering aan zijn bezoek hield haar
wakker, evenals ze Maurice den slaap roofde. Zij
vervloekte hem en zijn vrouw en al wat het
zijne was.
Soms, als Maurice van verre naar zijn vrouw
zag, in een halzaal, kostte het hem nog eenige
moeite, te begrijpen, dat zij werkelijk de zijne
was. Dit gevoel, vier maanden na zyu trouwdag,
was heel vreemd. Het vond zijn oorzaak in ver
schillende omstandigheden. Zij was een der
schoonste vrouwen van Engeland hij had nooit
tijd, gewend te raken aan een van haar elegante
japonnen en het geld veroorloofde hun allerlei
verfijning van het leven, waardoor de illusie van
het huwelijk bewaard blijft als in een broeikas.
Er was nog een andere redende vage belofte,
die hij soms in haar oogen had bespied, in haar
stem gehoord tijdens de wittebroodsweken, was
onvervuld geblevenzij waren te snel terugge
keerd :n de wereld. Zij hield van hem, veel
meer dan zij ooit had gemeend te zullen doen
maar de wereld, waarin zij door haar stand
moest verkeeren, had zich tusschen haar en
haar man geschoven.
Eens zeide hij 't haar. Zij was pas terugge
komen van een rijtoer en ze zouden theedrin
ken in haar boudoir. Maurice kwam daar nooit,
of ze moe°t hein noodigen. Ze vroeg hem plot
seling en had er een oogenblik later berouw
over of hij tevreden was.
„Tevreden zeide hij. „Ik geloof, dat een man,
die een vrouw aanbidt, zooals ik jou aanbid,
eigenlijk geen tevredenheid kan verwachten. Ik
ben in elk geval heel dankbaar".
Hij zag, dat het antwoord haar niet beviel en
keek baar berouwvol aan.
„Heb ik je gekwetst?" vroeg hij.
„O, volstrekt niet. 't Is heel vleiend, te hoo-
ren, dat ik nog zoo word aangebeden".
„Ik heb je tóch gekwetst", herbaalde bij. „Geef
mij je hand en zeg, dat je mij vergeeft".
„Wees niet belachiijk, Philip. Wat heb ik te
vergeven? Zeg, heb je gehoord, dat Agatha
Saviie gaat trouwen Met Percy Bligh".
„Is 't waar Wat een domme man",
„'k Weet het niet; Agatha gaat voor heel
aardig door. Jij zelf vond haar ook nogal aar
dig, is 't niet? Toen wij jezageninC'napel-street
dachten we, dut het een engagement zou worden."
nTusschen haar en mij Ik was toen al op je
verliefd".
't Was den eersten keer, toen ik je zag, be
doel ik", antwoordde zjj losweg.
„Dat weet ik; toch was ik toen al op je verliefd.
Ik wiat het zelf niet, maar 't was zoo Ik dacht den
heelen avond aan jou en verwenschte hol, dat
ik zoo dom was geweeBt. En jij dacht, dat ik
Agatha zou vragen
„Goede hemelIk wou dat ik het geweten had
itc dacht niet, dat je verder notitie van mij
zoudt nemen".
Agatha dacht het geloof ik, óok en 't zou je
zeker heel gelukkig gemaakt hebben. Misschien
is 't jammer, dat je 't niet deedt".
„.Jammer? Voor jou of voor mij?"
„Voor jou, natuurlijk. Ik ben tevreden genoeg".
Maurice stond op van zijn stoel en ging op
den divan naast haar zitten. Zij wend ie zich
niet naar hem toe en een oogenblik was het
gezicht van haar profiel niet aanmoedigend voor
hem.
„Laat ik je eens wat zeggen je moogt niet
op dien toon tot mij spreken. Je moet weten
wat ik bedoelde. Toe, zie mij aanik zie enkel
't puntje van je neus en je oogharen
Een beetje onwillig zag ze hem aan, als een
kind, dat een berisping vreest.
„Wel? Is 't zóo beter? Ik weet al wat je
zeggen wiltdat ik koel en akelig ben, niet
waar
„Helen", sprak hij ernstig, „toen ik je vroeg
om mijn vrouw te worden, wist ik, dat ik niet
was voor jou, wat jij was voor mij; maar ik
hoopte, dat de kracht van mijn liefde de jouwe
zou opwekken. Ik dacht het zóo ver te brengen,
dat je mij zoudt liefkrijgen, omdat je uit al wat
ik deed, uit elk woord, dat ik tot je sprak,zou
begrijpen, hoe ik je vereerde!"
Zij knikte. Weer waB het puntje van haar
neus en de ronding van haar wang al hetgeen
hij van haar gezicht zag.
„Terwijl we op reis waren", vervolgde hij,
„geloofde ik, dat mijn hoop zou vervuld wor
den. Er is geen schaduw van verwijt in mij je
bent allerliefst; maar eer wij in de stad terug
keerden, was je soms meer dun allerliefst. Ik
geloof, als ik je geheel voor mij-zelf had kunnen
houden, dat mijn droom gedeeltelijk werkelijk
heid zou geworden zijn dat je meer van mij
zou zijn guun houden. Dut is alles. Je weet,dat
ik liever geduld werd door jou dan bemind door
een andere vrouw 1"
Haar vingers trommelden op haar knie een
denkbeeldig staccato, en na een oogenblik ant
woordde zij, op een toon, die weifelde tusschen
zelfbedwang en uitdaging
„Ik heb mijn best gedaan. Ik kan 't niet
helpen, als ik niet aardig ben".
„Je zegt dat, alsof ik je berispt had. Ik weet
wel, dat 't jou schuld niet is; 't is de schuld
van het leven, dat wij leiden. Hoe dikwijls zie
ik je? Je gaat alleen nit, of wij gaun samen
uit, of er zijn menschen hier; je behoort meer
aan de wereld dan aan mijwij leven altijd in
't gedrang, 's Morgens om vier uur, als je moe
bent, is 't mijn privilege, je thuis te brengen".
„We moeten die dingen toch doen", zeide zij
zacht, ,je wilt toch niet, dat ik onze verplich
tingen verwaarloos? Trouwens, spoedig zal ik
niet meer zooveel kunnen uitgaan. Wnes niet
boos, Philip. Als je wist, hoe angstig ik ben I"
Hij trok haar aan zijn borst en ze zaten zwij
gend, beiden in hun gedachten verdiept, terwijl
hij haar lokken liefkoosde.
De gedachte, dat ze een kind zouden hebben,
benauwde hemhij hoopte, dat het althans
geen zoon mocht zijn. En plotseling kwam
daarbij de vrees, dal het kind, waarnaar bij niet
verlangde, Item zou berooven van de vrouw, die
bij zóo liefhad.
Als in die enkele minuten, dat h\j haar om
armd hield, een gebed hun huwelijk ongedaan
had kunnen maken, zou hij haar voor 't laatst
gekust en dat gebed uitgesproken hebben.
Ily maakte na dit oogenblik geen aanmer-
kingen meer op hanr uitgaan. Zij mocht haar
leven verdoelen zooals dat haar 't best beviel.
Hij deed zyn best, de zaak te bekijken van haar
standpunt en hij gevoelde, dat hij zelfzuchtig
en veeleischend was geweest.
(Wordt vervolgd).
