Succursale Compagnie Lyonnaise
Groote Jaarlijksche Opruiming
Meursing machinale fabrieken van gebak, Amersfoort.
0
0
0
LANGESTRAAT 83, hoek Stoovestraat AMERSFOORT.
van alle CONFECTIE-AKTIKELEHT.
METHORST VAN LUTTERVELD.
Stoomwasscherij W. G. BURGER,
Feuilleton.
De valsche erfgenaam.
AO Filialen
800 personen
Iets voor fijnproevers
Weet U wat ook lekker is l
Onze
©4O404040404040404© 4440404040404040404040
Prima van kwaliteit,
heerlijk van smaak,
hl et. per ons.
bereid uit de beste grond-
stofl'en en met Natuurboter
gebakken, zijn ongeëvenaard
maar kosten sleelils
S et. per ons
Langestraat 54, hoek Krommestraat. AMERSFOORT.
a IP et. per ons.
Ken keer proeven,
altijd gebruiken
Een pomlsbiis C. JAMIN's zuivere CACAO kost slechts 00 ct.
0404040404040404040444040404040404040404©
Leverancier van H. M.
de Koningin-Moeder.
Leverancier van
H. M. de Koningin.
Gekleede Costuuins,
Mauteleostuums,
Costuunirokkeu.
Mantels en blouses.
•lahots en Peignoirs.
Kassiers en Commissionairs in Effecten.
(Commanditaire Yeunooteti H. OYENS 4 ZONEN te Amsterdam.)
MITBHIIZEN 15 (naast de Neder!. Bank). TELEFOON <0.
Verschaffen wissel- en credietbrieven op Binnen- en
Buitenland.
Assurantie. Administratie. s
ZEIST.
AMERIKAANSCH SYSTEEM.
Wassehen geheel opgemaakt of droog toegeslagen.
GOEDE BEHANDELING. BILLIJKE PRIJZEN.
Goederen worden te Amersfoort 's Woensdags franco gehaald en gebracht.
MT* PROSPECTUS wordt op aanvrage gratis toegezonden.
De afdeeling „Broodfabriek" levert prima brood, beschuit en koek tegen zeer billijke prijzen, en geeft bovendien 10 pCt. dividend. Bedragen tot ongeveer f50 per gezin
werden als dividend uitgekeerd.
Sb.)
.telen's gedachten keerden terug tot de sleu
telt", welke haar man in de haaei had vergeten.
'1 Zon wat geweest zijn. als ze weggeraakt wa-
•■•n! Er waa zeker een sleutel von de brandkast
bij, en ue sleutel van zijn echrijftafel. ja de
aleutel van zijn schrijftafel.
Zij zat heel stil. 't Was warm in de kamer;
toch voelde ze plotseling kou. Zij rilde, wyl ze
aan zooiela had kunnen denkenl Wat 'n idee I
Hoe kwam 't in haar op? Ze schaamde zich,
dat ze er zelfs eeu seconde aan had gedacht.
Zijn schrijftafel openen spionneeren Onmo-
gelykl Dat zulk een laagheid bij haar koi: op
komen
Zij Btond op om naar den salon te gaan; de
sleutels stak ze in haar zak. De piano stond open
en zij ging er voor' zitten; doch haar aanslag
wae flauwtjes en pus had ze een psar maten ge
speeld, of ze liet de handen zinken Hij had
zijn chèqueboek in de schrijftafel; in vijf minu
ten zou naar twijfel over zijn.
Zij zuchtte ongeduldig, sloeg weer een paar
accnorden aan, en stond op.
Op de sofa lag een hoek. een bundeltje verzen.
Zij ging lezen. Toen er een kwartier, voorbij was.
merkte zij, dat ze geer. regel had begrepen, en
ze leg :e het boek ter zijde. Zij baalde den sleu
telbos uit baar zak en bekeek dien. Als 't bleek,
dat hij onschuldig was, zou ze hem bekennen,
wat ze gedaan had; ze zou zeggen vergeef, my
ik was razend nieuwsgierig om te weten boe
je verhouding tot die vrouw was. Ik ging naar
je kamer en opende «ie schrijftafel
Opende de schrijftafel wat klonk dat
verschrikkelijk! Neen, ze kon het niet doen!
Maar had zo geen recht, het te doen, had ze
geen recht, de waarheid te vernemen? De daad
waa haar weerzinwekkend; maar zij had het recht
te weten! Zij kon z6o niet voortleven; heter die
korte schande dan da aanhoudende vernederende
gedachte.
Zij vond meer argomenten; de sleutels brand
den in haar hand; rusteloos liep ze op en neer.
Zij aarzelde lang; toen stond zo driftig op. Ze
kon 't niet langer uithouden; ze moest het weten,
Zonder verder aarzelen ging zo naar beneden.
Zijn werkkamer was achter in hel huis, dicht
bij de trap voor de bedienden. Plotseling vrees
de zij, door een van het personeel gezien te
worden. Toen ze de kruk omdraaide, keek ze
angstig om en hield den adem in.
Het duurde een poosje, eer ze een lucifer
vond om het licht aan to steken. In haar
onhandig, bevend zoeken, stootte zij het doosje
van dsn schoorsteenmantel; het viel ratelend
op den grond voor den haard. Toen ze het gas
aan had, ademde ze gejaagd.
De schrijftafel stond tegenover «le deur; het
was een notenhouten meubel, combinatie van
lessenaar en boekenkast, met laden beneden. Ze
liet zich neervallen in den schrijfatoel.
Welke sleutel zou het zijn
Nu ze z6o dicht bij het «loei was, aarzelde
zij opnieuw terwijl zij snakte naar zekerheid,
kromp ze ineen van minachting voor zichzelve.
't Gezicht van de schrijftafel magnetiseerde
haardoch haar handen beefdeneen paar
seconden lagen ze willoos in haar echoot.
Maar een oogenblik van sterkte zou haar zeker
heid geven. Het antwoord lug daar voor haar.
Er waren zes sleutels aan den ring; een ervan
zou wel passen ze kon ze éen voor éen pro-
beeren.
Ze beefde nu hevig en ze kon zich niet tot
kalmte dwingen. Een oogenblik weifelde ze nog
toen wierp ze de sleutels van zich en sprong
op.
„Ik wil 't niet doen I Ik wil 't niet doen 1"
Een paar minuton later, toen ze kalm was,
raapte zij de sleutels op uit den hoek van de
kamer; ze ging weer naar boven en sloot ze in
een lade, waar ze ongezien lagen lot Maurice
thuiskwam.
Eenige dagen daarna bereikte hem een brief
van Rosa, die naar Croft Court geadresseerd en
een paar «lagen onderweg gebleven was.
Zij had hem geschreven nog den zelfden dag
toen ze den zijne ontving.
Zijn hart zonk hem in de schoenen, toen hij
't eerste zijd je las
„Sir Adolphus krabbelt terug, en nis ik niet
wordt geholpen, loop het mis.
„Ik weet, hoe je er tegen |bent, dat ik in je
huis kom en dat is heel dwaas van jel Maar ik
wil nu, dat je mij vraagt te Pangboume, terwijl
hij er is. Je behoeft mij later nooit weer te vra
gen, maar deze ésne visite is voor mij van over
wegend belang. !k hoop niet, dat je mijn kansen
zult bederven, uit vrees voor een kleine onaan
genaamheid. Doe het in 's hemelsnaam dadelijk I
Ik heb het recht, mij tot je te wenden en ik
ben
Na dit „ben" verviel zij in herhalingen en
werd meer dreigend dan duidelijk.
Hij verscheurde nijdig het epistel. Zijn vrees
was dus niet ijdel geweest; de moeilijkheid was
herrezen. Hij zou moeten herhalen dat hetgeen
zij vroeg onmogelijk was, en ditmaal zou de
weigering haar dol maken. Hij vond het nu
jammer, dat hij hnar weer had ontmoet en dat
ze verzoend warenals ze nog op gespannen
voet waren, zoude weigering gemakkelijker zijn
geweest.
Hij wist niet, wat hij haar zeggen moest. Hij
was nog even afkeerig als vroeger, haar te kwet
sen door de waarheid, haar te zeggen, dat zij
haar huwelijksplan moest laten varen, omdat
haar tegenwoordigheid in zijn huis hem zou
herinneren aan wat hij wenschte te vergeten. Hij
begon in gedachten een antwoord op te stellen,
doch eer hij er mee klaar was, werd hij verrast
met een tweeden brief, geadrespeerd naar Prince's
Garden en die een puar uren na den eersten
arriveerde. Wanhopig ten slotte, schreef hij
haastig een briefje, waarin hij niets zei, dan dat
hij morgen uitvoeriger zou antwoorden.
Zij keek het even in 't maakte haar'n beetje
benauwd, maar dat „uitvoeriger" kon bedoelen
met de uitnoodiging. Hij zou toch niet in slaat
zijn, haar te ruïneeren door zijn koppigheid
Ze had juist japonnen uit te kiezen en troostte
zich met dit v\erk.
Den volgenden ochtend was zij vroeg op, al
een uur vóór de eerste postbestelling. Toen ze
eindelijk hnar kamenier met leege handen zag
verschijnen, schroefde teleurstelling hnar keel
toe. Ze ging boodschappen doen en kwam weer
thuis, in «Ie stille hoop, dat er een telegram
zou liggenen gedurende den middag vond
haar verd-iet lucht in het samenstellen vaneen
boetpredikatie, waarop zij hem wilde trakteeren.
Toen 't stuk klaar was en al in liet couvert,
scheurde zij het in duizend Darden. Eerst tegen
dinertijd kwam de brief. Ze had een plotseling
voorgevoel van een rampze wist, dat de slag
gevallen was, eer ze er in gaslangd was, de en
veloppe open te scheuren.
Maurice constateerde, dat hij to) zijn leedwe
zen niet in stuat was, hnar te helpen. Het plan
van sir Adolphus orn te hertrouwen, werd niet
goedgekeurd door zijn intieme vrienden, waartoe
Helen behoorde. Mei het oog op haar opinie
was het volstrekt onmogelijk, haar te vragen,
iets te doen, dat het huwelijk kon bevorderen.
Hij voegde er een paar vriendelijke onbeduidend
heden aan toe.
Rosa's woede steeg ten top. Geen excuus had
haar razender Kunnen maken. Zijn vrouw vond
't niet goed de vrouw, die al eenmaal haar
hoop had vernietigd.
Rosa liep in de kamer op en neer, nu en dan
een toornigen uitroep slakend. Zij kon, zij wilde
zich er niet bij neerleggen. Elke vernedering
was haar lievereerder zou ze knielen dan haar
plan opgeven.
(Wordt vervolgd.)
