SIDOL
51c
1
1
ZOMER-OPRUIMINGj
GROOTË
•Juffrouw-Kantoor.
de allerbeste, wereld
beroemde metaalglans.
VERKADE's
Roggebrood
Zeer "billijk:
Brandkasten
FROU-FROU
VETTER Co.,
0
0
MAANDAG 29 JUNI begint deg
van Lappen en Restanten.!
DE HUISHOUDGIDS.
Feuilleton.
De valsche erfgenaam.
Juffrouw voor Kantoor-werkzaamheden gevraagd.
Kennis van Typewrlten en moderne talen strekt tot
aanbeveling. Salaris naar bekwaamheid.
Brieven lageweg 2.
voedzaam, gezond,
smakelijk,
15 cent.
AL H. N. OOSTERYEEN,
Langestrnat 4G, Arnhemschestraat 11,
Telefoon 77,
AMERSFOORT.
CREDIET- VEREENIGING
te Amsterdam.
Correspondentschap te Amersfoort.
mr. H. J. M. van den BERGH.
WILHELMINASTRAAT 5.
Zij stelt zich ten doel
het verleenen van Credieten onder per
soonlijke of zakelijke zekerheid of in-blanco
het incasseeren van handelspapier
het ontvangen van gelden k déposito
rekening-courant.
LAMA1S0N BOUWER Co.
Kortegracht 22
naast het Postkantoor.
Belasten zich met
aan- enverkoop van
Effecten, Wissels en
Coupons.
Sluiten prolongatien
Safe-inrichting.
Kassa van 9 tot 4 nur.
nog eenige
in verschillende grootte bij S. J. COH N
Bloemendal 37 te Amersfoort.
en
MOCCA TRIC-TRAC
met de Lindeboom*.
Het Succe van den Dag.
Firma Wed. B. van DOESBURG.
TJiEIROOS
MA1A-SP1ITS
100MWAFELBI
een overheerlijk broos
BOTERGEBAK.
Firma Wed. B. ran
CHOCOLADE TOBI,
het allernieuwste,
en
Chocolade Mocca Stangen
gemerkt
Wed. B. van D., Mijdrecht,
zijn „DE ECHTE".
Biscuitfabriek „DE LINDEBOOM".
KBAXILITS
F190
PUS GUI. A
nieuwte fabrikaten.
Firma Wed. B. ran DOESBURG.
Distill. Wijnen. Likeuren.
Lieve Yronwe-kerkhof, AMERSFOORT.
PANDBRIEVEN met WINSTAANDEEL van de
Holiaii-M-Awta HyjeteM
te GORINCHEM
(geplaatst aan Pandbrieven tot einde Mei 1914: f1810680)
zijn verkrijgbaar bij alle Effectenkantoren.
Agent voor AMERSFOORT
AMEBSFOORTSCH WISSEL- en EFFECTENKANTOOR.
Alwaar tevens de Juli coupons met winstaandeel betaalbaar zijn met resp. f25.22 en 12.(51.
♦I
0
0
0
I#
VooralinZIJDENSTOFFEN,KANTSTOFFEN,ZOMERSTOFJESen NETEL-
DOEK hebben wg een groote voorraad coupons tegen ZEER
gereduceerde prijzen. Een extra voordeelige aanbieding in BORDUURSELS, pfr
Restanten DAMES- en KINDERKOUSEN.
Restanten korte en lange HANDSCHOENEN.
Restanten MODE-ARTIKELEN in den uitgebreidsten zin.
Afgepaste ROBES en ROBES per el, splinternieuw, met 20 pCt. korting.
Mode-magazijn JE VLIJT". LAURENS J. LÜYCX,§
LANGESTRAAT 49. TELEFOON 190. 0
Verdere bijzonderheden vermelden do circulaires.
9W* Opruimingsartikelen uitsluitend a contant.
Gouden Medaille, Gent 1908.
Onder redactie van mevrouw W. van der VECHT, Oud-leerares in Koken
en Voedingsleer.
Dit tijdschrift verschijnt eiken Zaterdag.
Proefnummers gratis en franco verkrijgbaar bij iederen Boekhandelaar en aan
het bureau van »DE HUISHOUDGIDS*
Burgstraat 65, UTRECHT.
43.)
„Ik weet, dat het niets meer voor je beteekent,
Helen" zeide Maurice. „Nu beter dan ooit weet
ik, dat ik niets voor je ben geweestmaar hoe
schuldig ik ben, in dat opzicht niet. Ik mag
niet verwachten, dat je mij meer gelooft, maar
daaraan ben ik onschuldig. Zij kwam bij mij
op een avond ik herinner het mij, het was
nadat ik je was ontvlucht, worstelend om ver
van je te blijven. Ja, toen is ze er geweest, en
Bonlger kwam juist; dat herinner ik mij. 't
Was omstreeks twaalf uur, geloof ikmaar het
beteekende niets. Al moest ik sterven, al waren
dit mijn laatste v.oorden, dan zou ik nog zeggen,
ik ben trouw aan je geweest van 't oogenblik
toen wij elkaar voor 't eerst zagen".
Zijn oogen zochten de hare, doch zij boeg het
hoofd, 't Was te laat gekom m om haar gelukkig
te maken, maar zij verbaasde zich, dat het haar
verblijdde en de afschuw verminderde, die haar
geest gevangen hield.
„Ik geloof je", zeide ze.
„God zegene je daarvoor. Je hebt mij meer
genade geschonken dan eenige andere vrouw
zou hebben gedaan, al had ze mij lief. Vrees
niet, dat ik me zal verschuilen achter je stil-
J-ijj.ndat moet ik je nog eens herhalen. En je
leven zal nooit verwoest worden; ik zal waken
voor je naam. Zeg aan je moeder wat je wilt,
blgf bij haar tot je weer van mij hoorthet
zal niet lang duren".
„Ik zal je niet in gevaar brengen", verzekerde
zij. „Wat ik gezegd beb, meen ik. Je kunt
bekennen of niet; ik heb je mijn woord gege
ven".
„Ik begrijp je".
„Ik geloof, dat ik nu wej kan heengaan".
„WachtSchrijf aan iemand, dat je voor je
zelf te Whichcote blijft, tot je moeder beter is
Vergeet het niet. Schrijf dadelijk".
„Waartoe zon dat dienen" vroeg zij. „We zul
len toch nooit meer samen te Pangbourne wor
den gezien, zelfs al ontloop je je straf. Ieder
zal toch al heel gauw weten, dat we niet meer
samen leven".
,,'t Ia niet voor mij dat ik je dien raad geel,
maar om jezelven" herhaalde bij met aandrang
„ik heb enkel aan jou goeden naam gedacht.
Doe wat ik ja aanraad. Ik kan me niet voor
stellen, dat ik' voor 't laatst matje spreek; maar
ik weet, dat het zoo is. Haat mij niet te zeer;
ik ben dankbaar, omdat je gelooveu wilt, dat
ik trouw aan je geweest ben. Ik hoop, dat je
ten deele zult vergeten, wat ik je heb doen lij
den. Je bent heel jong, en als
il 't lichter voor je zijn; geloof mij, ik
wil mijn best doen, bet van je af te wenden.
Natuurlijk zal je altijd er aan denken, dat ik je
niet lief genoeg had om eerlijk jegens je te
handelen; maar later, misschien, zal je trachten
te gelooven, dat ik je liefhad met de giootate
liefde, waartoe ik in staat was. Ik ben geen laf
aard I Ga nu liever heen".
Hij kneep de vuisten ineen om de handen
niet in wanhoop naar haar uit te strekken.
„Vaarwelstamelde zij.
„Vaarwel, Helen".
Zoo ging zij heen.
Rosa lag op de cgnapé; na de uitbarsting was
de reactie gevolgd en zij zag alles om haar hesn
in pain gevallen. Willoos, machteloos lag zij er
Wat zou er nu gebeuren Zij had, door toe
te geven aan haar kwaadaardigheid, baar eigen
wereld doen vergaan. Dat zij anderen had mee-
ontroerde noch troostte haar. Alles
was nu gedaan; dien ochtend achtte zij haar
toekomst verzekerd; dezen namiddag was zij een
bedelaarster.
Een oogenblik dacht zij aan de mogelijkheid,
dat Maurice toenadering zou zoeken, dat zijn
vrouw zich er toe zou leenen, het bedrog te be
stendigen om haar positie op te houden; doch
deze hoop verdween even spoedig als ze geko
men was.
Het idee was te fantastischeen dame als
iady Helen deed zulke dingen niet.
Neen, alles was nu voorbijhaar toekomst
lag in het duister; een paarhonderd pond, een
paar diamanten, dat waB al hetgeen er voor
baar overschoot.
Zou ze vervolgd worden? Alleen deze vrees
deed baar opleven uit den staat van volslagen
onverschilligheid, 't Hiug alles af van den ouden
baron. Hij was een hardvochtig, wraakzuchtig
man; ze had dat gehoord van zijn zoon, lang
voor Blake hem kende.
Ze kende de wet nietmaar ze had een bange
overtuiging, dat Maurice's veroordeeling de hare
onvermijdelijk zou maken. Tuchthuisstraf onge
twijfeld, De gedachte maakte haar radeloos.
Maar waarom zou ze niet vluchten Wat kon
ze winnen met wachten? Haar inkomen, haar
hoop op een goed huwelijk, 't was alles ver
dwenen in duisteren nacht; ze had niet eens
den laatBten wissel in ontvangst genomen.
Waarop zou ze wachten.
Ze zou dadeljjk vertrekken terug naar
Afrika; of neen, naar AmerikaI Ja, morgen
ging ze op reis. Ze zou haar juweelen verkoo-
pen. En in de Vereenigde Staten zou wel iets
te vinden zijn! Verhongeren zou ze er niet.
Licht, dat ze er nog oude vrienden vond.
Ze diende nu goed te weten wat ze deed. Uit
stel kon noodlottig zijn. Maar 't was moeilgk!
Haar hoofd draaide; ze had moeite, zich de
gewoonste kleinigheden te herinneren ze had
de grootste inspanning noodig om haar gedach
ten te dwingen.
Vroeg den volgenden dag zou ze verhuizen
naar een klein hotel in een geheel ander deel
der stad. Eerst moest ze de Franeche kamenier
haar ontslag gevendie behoefde nergens van
te weten.
Wat zou ze kunnen krijgen voor haar juwee
len Ze durfde 't niet ramen. Ze moest niet
direct naar een hotel rijdende koetsier kon
haar later eens verraden, als de justitie haar
zocht.
Neen, ze zou naar Charing-CrosB-station gaan
en haar bagage laten in de garderobe, terwijl
ze een kaartje nam. Tot de boot naar Amerika
vertrok, zou ze zich schuilhouden. Zou er geen
bericht gezonden worden naar de havens Ze
kon ook naar Liverpool gaan en aan Blake
schrijven, dat ze naar de Kaap terugkeerde, dan
raakte de politie het spoor bijster.
Ze dacht er over, hoe ip den brief zou inrich ten.
't MoeBt heel gewoon en natuurlijk klinken, wat
ze schreef.
Ez sloeg een klok. Zij merkte nu pas, dat het
geheel donker geworden was in de kamer. Hoe
lang had zij gelegen Ze had Emilie gezegd,
dat ze niet gestoord wilde zijnmaar nu moest
er toch gepakt werden en ze kon meteen haar
kamenier haar ontslag geven. Ze voelde zich
zwak en uitgeputeten kon ze niet, maar de
dorst liet zich niet bedwingen. Ze stond langzaam
op. Haar kleeren voelden klam aan zij wan
kelde, toen ze overeind stond. Doch met groote
inspanning liep ze naar de tafel en greep met
onvaste hand naar de bel.
Helen was heengegaan. Ze waren gescheiden,
't Klonk zoo vreemd en toch waB bet heel na-
tuurlgk; niets zou onnatuurlijker geweest zijn
dan dat ze bij elkaar waren gebleven.
Maurice had gedineerd, of gedaan alBof hij
dineerde; de bedienden mochten geen achterdocht
hebben. Hij proefde niet hetgeen hij at; de wijn,
dien hij dronk, had geen smaak.
(Wordt vervolgd.)
