Uniformen.
Duchesse Messaline
Magasin de modes ROBERT LEVY
Qualité épaisse
extra solide.
Kent gij De Amsterdamsche Spaarkas
I
W. A. HASSING,
soie pour Blouse large 95 c.M.
Ie Jflètre
H 2.»©.
M, suffit pour
une blouse.
Langestraat 40, AMERSFOORT. Téléphone 103
Bank vanHuydecoper&VanDielen
Vreemde mimi.
WreeHMle nitüMdM.
ISorliFiiii eg IO.
Blanche.
/oo niet, vraagt dan inlichtingen hij de flrina
METHORST Van LETTERVELD te Amersfoort
MËURSING's MACHINALE FABRIEKEN VAN GEBAK,
afdeeling BROODFABRIEK, Amersfoort.
De gewichten van onze soorten brood zijn minste n s volgens de door de
Regeering vastgestelde prijzen, terwijl er bovendien het 10 pCts dividend van zal
worden uitgekeerd op den gewonen tijd.
De prijzen zijn van en met Maandag 1 Maart 1915:
Wittebrood11, 17 en 22 cent.
Moutbrood11 cent.
Gezondheidsbrood10, 12, 18 en 24 cent.
Munitiebrood11 cent.
Rruinbrocd15 en 30 cent.
Kropbrood 15 en 30
Krentenkropbrood15 en 30 cent,.
Paaschbrood15 en 25 cent..
Paaschbolletjes2'/^
Melkkadetjes en Weenerbroodjes 21/.,
Paaschbrood15 en 25 cent.
Bijkantoor AMERSFOORT.
Iiangestraat 105 Telefoon No. 360
Op aan vraag wonlcu dage Ijjk sein* noteeringon gaarne
telefonisch vors!rokt. 3
FEUILLETON.
36.)
>Voor de laatste maal?» herhaalde Paul,
de schouders ophalend. »Ach! is dat moge
lijk? Is uw leven niet voortaan onverbreek
baar aan het mijne geklonken? Bestaat er
iets ter wereld, dat ons zou kunnen scheiden
»Mijn wil bestaat en hoe zwak hij u schijnt,
hoe sterk ge ook misschien zijt, ge zult hem
niet breken*.
Blanche, wilt ge mij dan krarkzinnig
maken Ge spreekt van een eeuwige schei
ding en zegt dat doodkalm en op ijskouden
toon. Blanche is het dan waar. dat ge mij
niet meer lief hebt?*
«Ziet ge deze zwarte kleeren?*
>Men zou zeggen, dat ge rouw droegt*.
>lk ben inderdaad in den rouw en
wel over mijn liefde. Zij heeft mij te veel
doen lijden. Ik heb ze willen smoren en 't
is mij gelukt*,
«Blanche*, riep Paul, de handen samen
vouwend, »'t is wreed en onrechtvaardig,
wat ge daar zegt. Zoo ge hebt geleden om
dat je mij lief hadt, ben ik dan schuldig
aan je lijden? Heb ik het veroorzaakt Wat
verwijt ge mij
Een weerlicht schoot uit de donkere oog
appels van mademoiselle l.isely en drong als
een vuurschicht tusschen haar neergeslagen
oogleden door. Een uitdrukking van onuit
sprekelijke bitterheid gleed over haar gelaat
en een seconde lang was een kreet van
toorn gereed haar lippen te ontsnappen,
maar zij bedwong zich; haar gelaat, strak
als van een beeld, herkreeg zijn marmer
achtige stijfheid en langzaam antwoordde zij:
>Ik verwijt u niets. Alleen mij zelve be
schuldig ikAl de wonden, welke ik ont
vangen heb, waren verdiend't Lag slechts
aan mij alleen, nietwaar Eerbare vrouwen
zijn gelukkigniemand belecdigt ze en
niemand verstoot ze*.
«Blanche Blanche stamelde Paul.
«Denk er om ik weet méér! Ik zag jc
eens bezig bij het tafeltje met medicijnen
Blanche verbleekte en bracht de hand
voor haar borst.
»Hoe?« antwoordde mademoiselle l.isely
heftig, die een oogenblik ophield zich te
bedwingen. «Durft ge zinspelen op hetgeen
gij gemeend hebt np te merken
«Maar je weet toch Blanche, dat ik je.
«Zwijg!* kreet de duivelin woest.
«Ik zag toch, hoe je het langzaam doo-
dend gif in haar medicijn wierp*.
Zij keek hem angstig aan.
»lk weet, Blanche, dat je haar doodde
uit wraak*.
«Je liegt!*
«Neen, ik zag goed. Je haatte haar om
dat ik haar beminde. Wees echter niet'be
vreesd ik zal je niet verraden*.
«Heden niet!*
«Nooit, Blanche, dat zweer ik ju. Ik be-
leedigde je eenmaal diep door je te verstoo-
ten en haar lot gravin De Nancey te ver
heffen. Thans zwijg ik over hetgeen ik zag
om alles met je goed te maken. Daarmede
is de rekening dan vereffend*.
«Daarmede alléén
De graaf kromp ineen. Was het dan in
derdaad mogelijk, dat zij hem nog lief had?
«Welnu, goed, ik neem hol aan*, sprak
Blanche l.isely, «hoewel 't mij feitelijk on
verschillig is,* of je mij aan de justitie zoudt
overleveren. Waarom 't nog langer te ont
kennen. Ja... 'k gaf je vrouw een tablet
van het Indische vergif, dat geen sporen
•naliet. Ik deed het om mijn wraak te be
vredigen. Aan haar heb ik mij gekoeld,
omdat zij mijn schoonste illusie ontnam, mij
het hart brak. Daarom ga ik van hier en je
ziet mij nimmer meer*.
Plotseling greep de graaf de hand der
blondine en zag haar met doordringende
blikken aan.
«Laat mij los; wat je wenscht, kan niet*,
kreet zij.
«Blanche, waarom zouden wij beiden niet
met elkander kunnen leven? Zijn we niet
door het zelfde geheim aan elkaar verbonden
en beminde ik je niet altijd, zonder, dat ik
het waagde, het je. te zeggen?*
«Ga weg, Pan! de Nancey, ik wil niet
langer naar je luisteren*, riep Blanche met
meesterlijk gespeelde Komedie.
In haar binnenste juichte het. Zij bereikte
steeds nader haar doel door den graaf te
prikkelen en hem voor te stellen, dat alles
in het leven voor haar in de toekomst dood
zou zijn. Zij had moeite, het niet uit te gillen
van vreugde, dat zij binnen niet tc langen
I tijd zou schitteren als gravin De Nancey.
I Zij zou de aristocratische en adellijke krin
gen voor zich geopend zienzij zou zich
I kunnen laten bewierookenzij zou zijn de
koningin der bals en der feesten.
«Ga heen*, drong zij aan. «Ik wil en mag
je niet langer hier houden. Laat het met den
dood van je vrouw geheel uit zijn. Ik heb
mijn wraak botgevierd en voor jou gevoel ik
niet het minste greintje liefde meer, ondanks
het feit, dat ik jc vroeger te veel beminde
en vertrouwen in u stelde. Ga, je moet mij
oogenblikkelijk verlaten*.
«Gelooft ge?* vroeg Paul.
«Ik ben er zeker van*.
»E.. at geeft je deze verzekering?*
«Go zijt een te goed gentleman om hij
mij te blijven tegen mijn wil, en in ieder
geval ik ben hier de meesteres*.
«Zoudt ge mij door uw lakeien laten weg
jagen?*
«Met den grootsten tegenzin, met onuit
sprekelijke smart; maar zoo ge mij er toe
dwingt, doe ik het*.
«Ge zult die moeite niet behoeven te nemen*
zeide de graaf opnieuw met sombere ironie!
(Wordt vervolgd.)
