Uniformen.
[51
m
m
\S\
[5]
METHORST VAN LUTTERVELD
S Belieerend Vennoot Mr. A. VAM TRAA. JL
0
00000000000000000000
Bank van Huydecoper&Van Dielen
Vreemde iiimit.
Vreemde uisse!*.
"jfzun HET EENS p]
si
SI
0
se
KL
B U K is
HET ZUIVERST
KLAPPA Plantenboter en B.U.K. Piantenvet
W. A. MASSING,
Kerken it eg- IO.
Blanche.
000O0O00000000000000
(Commanditaire Yennooten H. OVENS ZONEN te Amsterdam.) Vf
MITIIH 41/KN 15 {naast de Nederl. Rank). TKl.EEUON 49 en 135.
0 Belasten zich met alle soorten Hank- en Effecten- 0
0 zaken, verhuren loketten in hunne Brand-, Braak-0
0 en Smeltvrije Safe-inrichting. 0
Bijkantoor AMERSFOORT.
Langestraat 105 Telefoon RTo. 360
Op aanvraag worden dagelijksclic
telefonisch verstrekt.
noteer!ngen gaarne
3
Premietrekkingen volgens aanwijzing der Mederlandscbe Staatsloterij
f2.50, 15, flO, f20, f25.
Volgestort (wettig geoorloofd).
Verkrijgliaar a. h. Hoofdkantoor, Wijnhaven 15 te Rotterdam, e
hij h h. agenten.
MElIRSING's MACHINALE FABRIEKEN VAN GEBAK,
afdceling 1IR000KABRIEK, Amersfoort.
De gewichten van onze soorten brood zijn minstens volgens de door de
Regeering vastgestelde prijzen, terwijl er bovendien het 10 pCts dividend van zal
worden uitgekeerd op den gewonen tijd.
De prijzen zijn van en met Maandag 1 Maart 1915:
Wittebrood11, 17 en 22 cent.
Moutbrood11 cent.
fiezondheidsbrood10, 12, IS en 24 cent.
Munitiebrood11 cent.
Bruinbrocd15 en HO cent.
Kropbrood 15 en 30
Krentenkropbrood15 en 30 cent,
Paaschbrood15 en 25 cent..
Paaschbolletjes2'/u
Melkkadetjes en Weenerbroodjes 21/-.-
Paaschbrood15 en 25 cent.
Het dividend over hel. jaar lill4 is op 25 Februari uit
betaald tot bedragen van zelfs ongeveer f 50 per huisgezin. I
si
.LAPPA IS
DE FUMSTE
PLANTENBOTER
PLANTELNVET
- BEREID-UIT- KLAPPER-
NEDERL ANDSCHE
zijn verkrijgbaar bij alle goede kruideniers, boter-en comestibles handelaars.
Inlichtingen worden gaarne verstrekt door de Nederlandsche Planten-
boterfubriek, ROK IN 75 te AMSTERDAM, Telefoon Noord 3244, en door
het Agentschap
H^ESEZER LASaUBNeude 19 t© Utrecht Tel. 130.
FEUILLETON.
4'-)
Het gold achtereenvolgens de voorstad
Saint-< iermain. de voorstad Saint-Horoné, de
wijk der Chatnps-Elysées en die van het
park Monceau te bezoeken. Verscheiden na
middagen moesten aan dat wereldsch werk
besteed worden, vooral zoo het getal dames
des huizes, welke men aanwezig zou vinden,
aanzienlijk was.
Maar reeds dadelijk bleek het, dat dit ge-
lal zeer gering was. 't Was alsof deze da
mes afgesproken hadden, niet te huis te zijn.
Overal kwam de lakei van den graaf, na
eenige seconden onder de koetspoort ver
wijld te hebben, terug, zeggend
«Mevrouw is uitgegaan,» en hij had daarop
de kaartjes afgegeven.
»'t Is mooi weer,» mompelde Paul, met
eenigzins gedwongen glimlach, «iedereen is
naar het bosch.»
Blanche fronste de wenkbrauwen en ant
woordde niet.
»'t Is de receptiedag der oude hertogin I,..
wier achterneef ik ben,-, hernam de graaf een
oogenblik later, «wij zijn tenminste zeker
haar thuis te vinden.
Reeds tien of twaalf eigen rijtuigen ston
den op een rij op de binnenplaats van het
hotel, een iler grootste «Ier straal Varennes,
I l'aul en zijn vrouw stegen uit onder de
glazen marquise, die de treden van de stoep
bedekteeen groote lakei, in korte broek en
in gegalonneerden staatsierok, stond in de
i vestibule.
I Hij opende de deur van een wachtkamer
een deurwachter in 't zwart en met een zil-
veren ketting om den hals, ontving de namen
I der bezoekers en een tweede deur openend,
I kondigde hij aan:
.Mijnheer do graaf en mevrouw de gravin
De Nanceyle
Een vijftiental dames en vijf ofzesheeren
waren in een zeer groote zaal vereenigd, die
aan iedere zijde een kolossalen schoorsteen
had.
Dadelijk na de aankondiging van den
deurwachter ontstond er diepe stilte en aller
blikken wendden zich naar de aankomenden.
De hertogin, toen acht-en-zestig of negen
en-zestig jaar oud. was vroeger zeer schoon
geweest, en de sporen dezer schoonheid wa
ren nog aanwezig op haar bleek gelaat, dat
met sneeuwwit haar omgeven was. Zij was
groot en slank, zeer statig in weerwil van
haar ouderdom en inderdaad deftig.
In weerwil van haar stoutmoedigheid, in
weerwil van haar zelfvertrouwen, het resul
taat der zekerheid van haar voornaamheid,
gevoelde Blanche zich toch een weinig ver
legen en schier getroffen.
De hertogin verliet haar armstoel, deed
twee of drie schreden en wachtte.
De graaf kuste haar eerbiedig de hand en
stelde haar Blanche voor.
Mevrouw De zonder de jonge vrouw
i te omarmen, die door het huwelijk haar vcr-
j wan te was geworden trouwens in zeer ver-
I ren graad, beantwoordde koel haar begroe-
i ting, wees haar met de hand een stoel bij
j den hare. richtte tot haar eenige onbeduiden
j de woorden die zeer beleefd warenvervol-
gens zich niet verder met haar ophoudend,
knoopte zij met de andere dames van het
gezelschap het begonnen gesprek weer aan,
I dat een oogenblik gestaakt was.
Dat gesprek werd echter dadelijk alge-
meen. Alleen Paul en Blanche konden er
j geen deel aannemen, daar niemand het
woord tot hen richtte, terwijl overigens de
zaken en personen over welke men op zeer
gemeenzame wijze sprak, hun onbekend
waren.
't Was onmogelijk meer geïsoleerd te
zijn. te midden van twintig personnen.
Blanche scheen dit niet te laten blijken,
maar zij gevoelde hierdoor een onuitspre-
kelijken dwang en smartelijke kwelling,
De dames beschouwden haar zijdelings nieuws
gierig, als iets, d?t men gaarne gezien heeft,
maar niet meer zal wederzien.
De oogen der mannen drukten bewonde
ring voor haar groote schopnheid uit. Deze
bewondering, te levendig om zeer eerbiedig
te zijn, was die, welke men aan een een
danseres of een paardrijdster schenkt.
Paul nam den schijn aan te luisteren
naar 't geen in zijn nabijheid gezegd werd.
glimlachte Hauw en zonder reden en beet
zich dc lippen aan bloeden.
Na verloop van tien minuten stond me
vrouw De Nancey op, groette de hertogin
en nam afscheid, gevolgd door haar echt
genoot.
De voorname dame begeleidde haar tot
in 't midden van de zaal, maakte een bui
ging met dezelfde onberispelijke en ijskoude
wellevendheid, als even te -oren, en
keerde hun de rug toe. Nauwelijks weder
in het rijtuig, bedwong Blanche zich met
geweld om niet in toom los te barsten en
mompelde met bevende stem:
't Is dus op deze wijze, dat men je in je
familie ontvangt, en je vrouw bejegent! Ik
maak er je mijn compliment over!»
«Je moet je niet gekrenkt achten door de
statige manieren der hertogin», stameldi-
Paul, die ten koste van alles het dreigende
onweer wilde bezweren.
's een vrouw uit een ander tijdvak.
Zij is spoedig geraakt als 't schijnt, dat er
iets ontbreekt aan achting, welke men haar
schuldig is.
Ik heb haar bijzonder veronachtzaamd en
wel sedert lang. Zij is daardoor op mij ge
beten en heeft t ons door haar eenigszins
gedwongen manieren laten gevoelen. Maar
je zult zien, als je haar beter kent..»
«Ik heb die hertogin voor de eerste tn
laatste maal van mijn leven gezien!» viel
Blanche hem driftig in de rede. Ik zal geen
voet meer in haar huis zetten! O, nooit
nooit.»
(Wordt vervolgd.)
