Dinsdag 7 September 1915. iüIEESFOORTSGHE COURANT. No 8617. 64e Jaargang. BELEEFD VERZOEK terugkeer H. L. A. DULLAERT Go. S.AJF'IE DEPOSIT. Uitgave van de Nanmloozc Vennootschap „J)e Amersfoortsche Co irant, voorheen Firma A. H van Cleeff" HOOFDREDACTEUR j. rum miss. AMERSFOORT. Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond. Abonnement per 3 maanden 1. franco per post /1.15. Advertenti. n i6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Bijregel abonnement reductie, waarvan tarief op aanvraag kostelcor. Legale, officleële- en onteigenlngs- advertentiên per regel 15 cent Reclames 15 regels /i.aj. Bewijsnummers naar bulten worden in rekening gebracht en kosten evenals afzonderlijke nummers 10 cent. Bij advërtentien van buiten de stad worden de incasseerkosten ln rekening gebracht. KORTEQRACHT 9. Postbus 9. Telefoon 19. aan lien, die nitstedig waren en zich „De Amersfoortsche Courant" lieten nazenden, doch geen datum opgaven, ons bericht te zenden van hun opdat de courant niet langer naar buiten worde gezonden. K E N N IS O E Y I N G K N RAADSVERGADERING. De Burgemeester van Amersfoort, Gezien artikel 41 der Gemeentewet, Brengt ter kennis van de ingezetenen, dat de Raad dezer Gemeente zal vergaderen op Dinsdag den 7 September aanstaande, des namiddags te acht ure. Amersfoort, 3 September 1915. De Burgemeester voornoemd Van RANDWIJCK. De Burgemeester, en Wethouders van Amers foort, Gelet op art. G en 7 der Hinderwet, Brengen ter kennis van het publiek, dat een door W. H. SOHUILEMAN ingediend verzoek, met bijlagen, om vergunning tot het plaatsen van een electro motor van 25 P.K. voor bel drjjven van een vleescb-hakmachine, in het per ceel alhier gelegen aan de Langestraut No. 67-G9, hij het Kadaster hekend onder sectie E, No. 3489, op de Secretarie der Gemeente ter visie ligt, en dst op Donderdag den 1G September 11 ,s. des voormiddags te half elf uren gelegenheid ten Haadhuize vrordi gegeven 011, ten overstaan van bet Gemeentebestuur of van éen of meer zijner leden, bezwaren tegen het plaatseu van den motor in te brengen. Tot het beroep, bedoeld in art. 15, le lid der Hinderwet, zijn volgens du bestaande jurispru dentie alleen zij gerechtigd, die overeenkomstig artikel 7 der Hinderwet voor het Gemeentebe stuur of éen of rreer zijner leden ztjn versche nen, ten einde hunne bezwaren mondeling toe te lichten. Amersfoort, 2 September 1915. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, VAN RANDWIJCK. De Secretaris, K. KAAN Jzn., loco-Secretaris. Werken. Wanneer van iemand wordt gezegd »hij werkt zich doodtdan is dit geen juiste uitdrukking. De arbeid op zichzelf is zeker lijk niet moordend integendeel, hij is een evenwicht voor onze gezondheid. Een der ijverigste en ongetwijfeld oen der meest-oprechte apostelen der collectivistische leerstelling kondigde onlangs de komst eener gouden eeuw aan, waarin het voor ieder voldoende zou zijn, éen uur en twintig mi nuten daags te werken om aan de eischen van het algemeen belang te voldoen. Dit is een treurig vooruitzicht. Twce-en-twintig uren en veertig minuten van ledigheid die immers des duivels oorkussen is zie daar genoeg om de menschheid tot het treu rigst physiek verval en de meest dompige bekrompenheid te drijven indien die over maat van ongebruikte kracht ons al niet terugvoert naar de vermoedelijke wreedheid onzer oudste voorvaderen. De langdurige dagelijksche, gedwongen arbeid is een noodzakelijke verzadiging voor onze krachten, een bewonderenswaardige regulator voor ons zenuwleven. Laten wij ons toch wachten, dien arbeid onbedachtzaam te verminderen, Sedert twi-uig jaren hebben eenige Ame- rikaansche Staten den »acht-urendag« aan genomen en de' Voreenigde Staten hebben er niet on«i> r geleden. Doch men dient daarbij wel in 'i oog te houden, dat in de Amerikaanse-he werkplaatsen het werk is van een doorzetting, een ijver en een inten siteit, zooals men bij ons niet kent. Een Amerikaansch werkman brengt in acht uren meer handenarbeid voor dan een Europeesch werkman in tien uren. En men mag betwij felen of acht uren van eenigszins nalatig werken voldoende zijn tot het slagen der industrie, waaraan de concurrentie reeds het leven moeilijk maakt. Bovendien wijst al hetgeen men met eenige zekerheid van het menschelijk organisme weet, er op, dat alle arbeid, waarin het organisme genoegzaam verdiept, geen noe menswaardige zenuwuitputting veroorzaakt, omdat hij wordt vervuld bijna automatisch en zonder hernieuwende inwerking op de bewuste aandacht. Alleen een onverwacht beletsel, een ongewone moeilijkheid ver moeien, omdat een hernieuwde aanpassing van krachten daardoor noodzakelijk wordt, voor een doel, dat onvoorzien opkomt. De Wet op den kinderarbeid is uitnemend; maar een volwassen jongeling, die zijn ambacht kent en zich niet door drank verzwakt, ver moeit zich minder, naarmate zijn arbeid ge regelder is. Arbeid is in werkelijkheid vreugde en ge zondheid; hij onderhoudt in ons het leven, matigt tot algemeen welzijn de zenuwwer king, die zonder hem het bestaan in de samenleving bijna onmogelijk zou maken. En is hij niet het eenige middel om ons leed te vergeten, niet aan onze kwalen te denken, en verzachting te geven door de verschaffing van eenigen welstand? De menschelijke krachf in ons wil niet op haar plaats blijven vibreeren, maar wil van ons uitgaan en tot vervulling en werkelijk heid komen in daden. Werkloosheid kan slechts leiden, door razernij heen, tot onmacht. Laat ons vooral prediken liefde voor den arbeid; zij is bron van hernieuwde, toene mende kracht, van tevredenheid over zich zelf, van een veilige zekerheid; Men laat ons openlijk bestrijden de leugenachtige leer stelling, in den arbeid een onteering, een moderne slavernij te zien. Over het geheel genomen, is het zooge naamd geestelijk werk, dat slechts weinig inspanning der spieren vordert, minder hy giënisch en gezond, dan de arbeid op het land of in de werkplaats. Het leven in de studeerkamer en op het kantoor heeft tegen, dat het organisme went aan zekere traagheid der spieren. Iemand, die een groot deel van den dag I doorbrengt in een besloten vertrek, geen andere beweging heeft dan van huis riaar kantoor en van kantoor naar huis te wan delen, zal bijna zeker een aantal kwalen lee- ren kennen. Met warm hoofd en koude voe ten, trage maag, slappe spieren, zwakke bee- nen, zal de bureauwerker zeker onderhevig zijn aan meer ongesteldheden dan de hand werkslieden. Voor hen, die hun eigen mees ter zijn, die aan 't hoofd staan en voor wie de uitkomsten evenredig zijn naar de ver meerdering en het vernuft hunner pogingen, moet men hier nog de grootste bron van krachtsverbruik aan toevoegen, namelijk de spanning van het altijd hernieuwd willen.de vrees om te falen, de angst voor de toekomst. Dat geeft onder zakenmenschen, ingenieurs. Staatslieden en de jonge menschen, die zich voor examens voorbereiden zoo'n groot aan tal neurasthenische cliënten. Het is niet het werk, dat de overspanning veroorzaakt, maar het is de wijze waarop wordt gewerkt. De Engelschen, die zich niet overgeven aan uiterlijk vertoon hunner ge voelens, hebben hierdoor veel voor op andere volken, omdat zij door dit niet-tentoonstellen een innerlijke kalmte verkrijgen. COMMANDITAIRE BANKVEREENIGING Amersfoort Soest Scherpen'/,eel. TELEFOON INI'EIIC. :I03. - Ttl«nram»drm„DULLAERT". Nemen gelden op Prolongaties ii Deposito met onderpand. 99" Vanaf heden bestaat gelegenheid tot het huren van Safe-loketten in onze brand- en inbraakvrije kluis, fabrikaat LIPS, bestand tegen de moderhe inbraak werktuigen. Nieuwste constructie. Personen, die het minst werken, putten 1 dikwijls het meest hun zenuwen uit, juist omdat hun traagheid hun een onzekerheid geeft, die kwelt. Wie de overtuiging heeft, gedaan te hebben wat hij kon, wacht altijd met zekere rust de uitkomst van zijn pogen af, dat niet geheel verloren kah gaan. I Het is met den geestesarbeid als met handenarbeid en met alle daden des levens; hij vermoeit slechts wanneer hij zeldzaam voorkomt, ongewoon, toevallig en zonder vervolg is. Wat bij lichaams- of geestes arbeid vermoeit, is het beginnen, dat wil zeggen de bewuste poging tot concentratie van den geest op een bepaald onderwerp. Wanneer de gedachte het onderwerp heeft gegrepen, moet de wil de aandacht dwingen en dat is een inspanning; maar heeft de aandacht zich samengetrokken op het onder werp dan gaat het werk vanzelf. 1 Het koint er dus op aan, volhardend te werken en zich te wachten voor de krachts- 1 verspilling, die ontstaat door het voortdurend 1 overgaan van het eene voorwerp op het andere. Laat ons daarom zorgvuldig ons leven regelen en ons neerzetten aan den arbeid, iederen dag op het zelfde uur, opdat onze hersens, uit eigen beweging werkend, zich gereed maken tot de taak, evenals de maag ons het oogenblik van den maaltijd aan kondigt. De gewoonte is werkelijk een tweede natuur; zij is de kracht van alle zwakken en zelfs het geheim van de sterken, want wij zien bij alle sterke, alle machtige geesten, alle genieën, dat zij zich aan haar onder werpen, zoodra zij een werk van langen duur willen scheppen. De voortzetting der gedachte op een /elfde onderwerp vermeer dert de waarde van den tijd. Wie zittend werkt, moet iederen dag spier beweging nemen, wandelen, fietsrijden, gytn- nastiseeren, doch onder voorwaarde, dat deze spierinspanning de geestelijke vermoeidheid niet vermeerdert. De spierb-weging moet automatisch zijn, zonder noodzakelijkheid van bewust willen Men ga bijvoorbeeld niet wandelen om boodschappen te doen of iets dergelijks. De groote werkers sterven niet jonger dan de ergste leegloopersbesmettelijke ziekten sparen evenmin gedecolleteerde vrou wen als de bcdrijvigste mannen een ren tenier, die niets doet dan zijn courant lezen en den sneltrein van 3 uur zien voorbijgaan, veroudert even spoedig als de man die 's och tends om 7 uur opstaat, zijn dienst in hot ziekenhuis vervult, een college aan de Hoo- geschool geeft, candidatcn voor het examen ondervraagt, met zorg twintig zieken bezoekt, tien brieven schrijft, de onderzoekingen in een laboratorium leidt, vergaderingen presi deert en alle twee of drie jaren een door werkt boek uitgeeft. Er zijn ongezonde beroepen en slechte arbeidsomstandigheden. Er bestaat een hy giëne voor geestes- en spierarbeid, en er zijn aan hen, die arbeiden vele raadgevingen te doen om hen te leeren, zich voor over spanning te vrijwaren. Maar men moet be ginnen met tot de nalatigen te zeggen, dat een orgaan, dat te veel rust, zichzelf ver nietigt, terwijl een orgaan, dat geregeld werkt, zich onderhoudt, ontwikkelt en vol maakt. Het ploegijzer dat rust, roost. Veerkracht. De gedachte, dat alle menschen, ln vele duizendtallen zich bewegende binnen de gren zen eener afzienbare omgeving, bun eigen geschiedenis hebben van lief en van leed; dat elk van hen zijn loopbaan volgt in voor en door hemzelf getrokken lijn, vormende met al die andere lijnen czn niet te ontwarren netwerk met milUoenen kruispunten die gedachte is waarlijk overstelpend. Men spreekt van het gemeenschappelijke, waarvan de besiaans-noodzakelijkheid wordt aangetoond door overeenkomst van behoeften en neigingenmaar zouden niet de afwijkingen der individualiteit veel talrijker en meer om vattend zijn, alhoewel wij er ons in den loop van de dagelijksche dingen mirschien minder rekenschap van geven? Ieder mensch ondergaat voor het grootste, schept voor het mindere deel zijn eigen lot, en vaak is dat zwaarder dan de voorstellingen der fantasie, voor welke de kunst ons mede gevoel tracht te wekken. De eenigszins pro zaïsch aangelegde juffrouw d'c verklaarde, dat zij. om treurigheid te zien, niet naar den schouwburg behoefde te gaan, was de waa-- beid zeer dicht nabij. En dan, nevens en achter de smart, zicht baar voor het schouwend oog en afhankelijk van waarneembare omstandigheid, is er nog de onmetelijkheid van het zielelijden, waarvan alleen hij de diepte peilt, die het heeft te ondergaan, en dat wij allen maar al te goed kennen. En als wij. dit a'les wetende, het aan den lijve ervaren, daar zijn neergezeten tc midden van de toevallig gevormde eenheid, die «het publiek» heet, met ingespannen aandacht luisterend naar zang en instrument, of in éen geluid met al de anderen de zaal doen daveren van gierend lachen om de dwaasheden, die op de planken of op het kinema-scherm ver toond worden doet dan het stuk leven, waaraan wij op dat oogenblik deelnemen, niet denken aan een fdanse macabrewaarin zij. die cr toe zijn gedwongen, zich onder tragisch pretvertoon voelen meegesleurd langs nood lottige baan naar een somber einde? Is, wel beschouwd het leven iets anders dan een docdendaos? Dat zou bet inderdaad zijn, indien bet leven niet in zichzelf bet vet mogen bezat om aan den druk van een zwaren last wczrstnnd te bieden. Het wordt niet fragmentarisch opge bouwd uit waardevolle en minderwaardige materialen; het is niet de sametivooging van toevallig aangebrachte kleuren. Het moet en kan zijn een eenheid, die wel tien invloed ondergaat van elk wedervaren, maar stand

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1915 | | pagina 1