Uniformen.
W. A. MASSING,
Speciale aanbieding*!
SPOORBANKET
pfeP'U-i%jp
Berkenu eg» IO.
Coöp. Stoomzuivelfabriek „HOOGLAND".
Speculaas
De naam onzer firma waarborgt Zuiverheid en Kwaliteit.
n
METHORST VAN LUTTERVELD
iVL
m. PLANTENVET 'ÏSS,
p IT U is een gegarandeerd zui-
n M -'t ver plantenvet, dat uit-
Here ld n,t sluitend uit vruchtvleesch
Klapper) van jjg COcosnoot wordt ge
maakt. Het is een uitstekend bak- en braad
vet, waarvan het gebruik in plaats van rund-
vet, niervet ot reuzel in alle opzichten is aan
te bevelen.
KTi APPA Planterboter wordt bereid
A door, B.U.K. te verboteren
met de aromatische bestanddeelen van goed
gepasteuriseerde melk, onder toevoeging van
fijnste tafelolie. KLAPPA smaakt overheer
lijk op de boterham en kan in de keuken en
overal natuurboter geheel vervangen.
Ver legen woord iger te AMERSFOORT:
H. J. Reems,
HETE VKOUWENSTBAAT 3A/26.
Hooggepasteuriseerde volle melk per Litersflesch f o.u
Heerlijke roomkarnemelk per Literf °-°4
per Lilersfleschf 0.05
Hooggepasteuriseerde zeer vette koffieroom per I.iterf 1.00
slagroom f 1*20
Roomboter onder Rijks-controle thans per K.Gf «.70
De Directeur,
W. WEHKAMP.
95 Filialen!
850 Personen
LANGESTRAAT 54, CÏÏSthSJ AMERSFOORT.
met Natuurboter
gebakken
per pond 55 cent.
per ons 12 cent.
Prima
per pond 27'/._> en 37'/o ct.
per ons G en S
Dikke
Speculaasbrokken
per pond 271/» ct.
per ons
BORSTPLAAT
SÜIKERB3GXSTJXS
DIERGAARDE
per pond 40 ct.
FONDANT GULDENS
FONDANT KWARTJES
HONINGRATEN
per pond 45 ct.
Vruchten-Borstplaatjes
per pond 45 ct.
Luxe kistjes 55 ct.
MEURSING's MACHINALE FABRIEKEN VAN GEBAK,
afdeeling BROODFABRIEK, Amersfoort.
Van en met Maandag, 27 September 1915, zijn de broodprijzen veranderd tot:
0.50 K.G., 13'' cent, 0.75 K.G. 205 cent,
0.50
10
0.75 15
0.50
10
0.75 15
0.75
15.
0.75
1">
1.5 30
2
34-
3
34=
(vaste prijs).
1 K.G., 27 cent.
1 20
Melkwittebrood
Gezond beidsbrood
Bruinbrood
Geldersch Kropbrood
Klein
Half
Roggebrood
Van het volgens deze prijzen vau deze fabriek ontvangen en betaalde brood,
behalve het. Roggebrood van 3 K.G., zal het 10 pCt. dividend worden uitgekeerd
op den gewonen tijd.
Bekerend Yennoot Mr. A. YAN TRAA. a
(Commanditaire Yennootea H. OYENS k ZONEN te Amsterdam.) Vf
MLURHUIZEN 15 (naast de Nederl. Bank). TELEFOON 49 en 135
0 Belasten zich met alle soorten Bank- cu Effecten- 0
0 zaken, verhuren loketten ii: hunne Brand-, Inbraak- A
0 en Sineltvrije Safe-inrichting q
©@©©©©©©0
FEUILLETON.
22).
Maar het vreedzame geluk, dat Enno in
het hutje genoot, ergerde hem soms, terwijl
het hem weldadig aandeed. En de tweespalt
in zijn gemoed openbaarde zich nu en dan
in heftige aanmerkingen op Anne. Hij be
knorde haar, dat de krulletjes al te wild om
haar voorhoofd hingen nette meisjes hadden
het haar spiegelglad zitten. Zij probeerde het,
maar de krulletjes waren evenmin voor ver
andering vatbaar als zij zelf. En menigmaal
als zij, op de fantasie-reizen van den ouden
man ingaand, van den haard naderbij kwam
de handen liet rusten en met haar gelaat
vlak bij dat van Enno op de kaart keek,
beet hij haar nijdig toe: »Je gort brandt
aanMoet je vader met een leege maag
gaan slapen? Er is een tijd om te werken
deern, en een om zich te amuseeren*.
Zij sprak dat tegen.
«Het zich amuseeren, wacht niet. Dat is
als een stuk ijs. Als je het zoudt willen be
waren, is het uit je hand weggesmolten. Het
werk daarentegen is zoo stevig als een steen.
Dat heb ik nog altijd onveranderd weerge
vonden, waar ik het in den steek had ge
laten
«Maar om te werken ben je op de wereld,
niet om een pleizierigen dag te hebben.
«Hoor eens, daar ben ik niet heelemaal
zeker van».
Enno ergerde zich over ::u'ke antwoorden.
Toen de oogst begon, kwam er op een
namiddag een voetreiziger in de plaats, die
den weg naar het hutje van den ouden Grü-
veloh vroeg. Hij had een witten stroohoed
op, was gekleed als een stedelingen vertelde
aan ieder, die het hooren wilde, dat hij
schrijnwerkersgezel te Bremen was en een
voormalige buurman van juffrouw Anne Grii-
veloh. Hij wilde nu haar woonplaats eens zien
en als het kon ook juffrouw Anne zelf. Die
was echter niet thuis. Hij ging toen bij het
bed van haar vader zitten en sprak over
allerlei, en eindelijk kwam hij mot zijn aan
gelegenheid voor den dag. Hij vond het in
de stad zoo eenzaam en zoo vervelend zonder
zijn buurmeisje. Of juffrouw Anne wel eens
over hem had gesproken En of er ook kans
zou wezen, dat zij zijn vrouw werd Voor
eerst, dat zag hij wel, moest zij nog bij haar
vader blijven. Het zou dan ook nog wel een
jaar of anderhalf jaar duren, eer hij in staat
zou zijn, een huishouding op te zetten, maar
het liet hem niet met rust; hij kon werken
noch eten en evenmin vroolijk zijn, voordat
hij zekerheid had of Anne hem tot man zou
willen hebben.
De jonge man beviel den ouden Griiveloh,
die in zijn leven vol afwisseling veel men-
schen had leeren kennenkaf en koren. Hij
beloofde zijn voorspraak te zullen zijn. Hij
moest maar dadelijk den volgenden dag het
antwoord komen halen.
De oude man bleef achter in een gelukkige
stemming. God was goed. Slechts óen enkele
zorg drukte hem en die nam God van hem
af eer hij zijn moede hoofd ter ruste legde.
Voor zijn lieveling, zijn Anne, had de goede
God gezorgd.
Toen Anne na donker thuis kwam van de
Leveste's hoeve, waar zij in plaats van de
boerin, die met koorts te lag, voor de arbei
ders had gekookt, riep hij haar de Wijde
tijding toe:
«Het geluk is hier vandaag geweest. Het
noemt zich Karl Soetbier uit Bremen, een
net jongmensch. Hij zegt, dat je hem goed
kent. En hij wil met je trouwen».
Er kwam geen antwoord. Griiveloh rekte
zijn hals uit en tuurde in de duisternis.
«Ben jij het niet geweest, Anne, die juist
de deur inkwam»
«Ja, vader».
Een vlammetje flikkerde op. Anne stak
het olielampje aan den haard aan.
»Heb je niet verstaan, wat ik je van Karl
Soetbier heb gezegd?*
«Jawel vader
Waarom zeg je dan niks?<
»Ja, vader, als ik eenmaal met iemand
trouw, dan moet ik met hem door dik en
dun kunnen gaan, zooals moeder met jou
gegaan is. Karl Soetbier is een rechtschapen
I mensch, maar door dik en dun zou ik niet
met hem willen gaan*.
«Die gaat ook niet door dik en dun, gansje.
Dat is er een, die over gebaande wegen
gaat. Bij hem staat een vrouw niks uit. En
hij heeft zijn zinnen op jou gezet. Hij komt
morgen het antwoord halen. Wat moet ik
hem dan zeggen?*
«Zeg hem, dat ik niet kan«.
Griiveloh vatte de hand van zijn kind, trok
Anne naar zich toe en trachtte in haar oogen
te kijken. Maar zij kneep die dicht.
«Anne
«Laat dat!«
«Anne als een ander je mogelijk door
het hoofd speelt dan zou mij dat spijten,
Anne; want die die kan niet met je
trouwen*.
«Dat weet ik*.
«En hij wil ook niet*.
«Dat weet ik*.
«Je bent hem te min; Anne. Je bent ook
niet van zijn soort. En zijn soort is geen
gelukkig soort*.
Hij voelde hoe de hand, die hij vasthield,
zacht beefde. Den ouden man schoten de
tranen in de oogen.
(Wordt vervolgd).
