Het iü reusachtig;
druk iu onze
1ILIALEI!
Letters eu Harten.
Fa- Wj. v. Aclitcrhergh
Langestraat 54 Amersfoort. Boterletters Spoor banket 55 Men-,! II P °ns.
Speelgoed-Magazijn „DB STAD IVEIJRtABKRG'
B r a. n d. s t o f f e n li a n cl e 1
Engelsche Anthraciet f 3.00 per H.L.
Belgische
Duitsche
Hollandsche
- 2.25
- 2.15
- 2.00
FERWERDA TIEMAN
II
Ü5 Filialen!
N50 personen!
omdat al .onze St. NICOLAAS-ARTIKELEN van
prima kwaliteit en toeh verbazend goedkoop zijn,
Wie voor zijn geld dubbel zooveel wil krijgen
of de helft wil besparen, moet in onze lilialen
koopen.
Heerlijke
Speculaas
per pond 27,/o en 37'ct.
Dikke Speculaasbrokken
per pond 271/» ct.
Vrachten-Borstplaatjes.
FONDANT-GULDENS
FONDANT-KWARTJES
per pond 45 ct.
Yruchten-Borstplaaijes
in luxe kistjes 55 ct.
PEPERNOTEN
per pond, 25 cent
Kruidnootjes
per pond 35 cent.
met natuurboter gebakken.
Prachtige sorteering
BORSTPLAAT
Kleine, middel en groote
SUIRERBEESTJES
JDtERGAARDE
per pond 40 ct.
Alle Cadeaux bij DENIJS VAN RÜON. Varkeiismarkt. gekocht, zullen op 4 December
door S i M li .A. aan huis bezorgd worden.
Bestelkantoor Arnheinsehestraat 1.
Magazijnen en kantoor Koestraat 4-6-8. Telefoon 155.
5?
yy
yy
yy
bieden, teneinde kennismaking met hunne Wijnen te bevorderen, iederen
kooper van minstens f20. - aan Wijnen of van een der speciaal tot dit
doel samengestelde proefmanden IT8.25 en f lS.D5),een exemplaar aan van
HOYTEMA's KALENDER 11116.
Prijscourant van Wijnen, waarop de aanbieding van toepassmg is, wordt
op aanvrage gaarne gezonden door het depot van Wijnen tc
Amersfoort bij M. R. N. OOSTERVEEN,
Langestraat 46 en Arnhemschestraat 11, Tel. 77
Steenkolen, Eibriketten, Houtskool.
Hout, Turf, Vuurmakers, enz., enz.
FEUILLETON.
45)-
>Mooi gezegd!» antwoordde Nedderhoff,
die niet geloofde aan onbaatzuchtigheid bij
het doen van zaken. »maar jonge man, hoe
kan je met zulk een zekerheid weten, dat ik,
met mijn nauwkeurige onderzoekingen als
deskundige, in een dwaling verkeer, wanneer
ik op het stuk heidegrond oliebronnen ver
moed?»
»Ja, weet u«, antwoordde Enno, >reeds
vóór u heeft een gestudeerd man zijn tijd en
moeite op dat stuk land verkwist. Ik heb
zijn naam opgeschreven». En hij haalde een
verfrommeld papier uit zijn zak en gaf dat
aan Nedderhoff
De ingenieur las met verbazing den naam
van een autoriteit in zijn vak.
.Heeft die man werkelijk op het stuk
grond, waarover ik met je vader onderhandeld
heb. olieafscheidingen onderzocht?»
>Dat moet al wel een vijftien jaar geleden
zijn en 't is zeer geheim gehouden». Enno
streek nogmaals met zijn hand over het voor
hoofd. «Als de man nog leeft, dan kunt u
immers bij hem navraag doen. En als u het
dan nog koopen wilt, dan staat u niets in
den weg».
«Zeker; hij leeft nog».
Nedderhoff wist niet wat hij van de zon
derlinge waarschuwing moest denken
«Wenscht u misscb; iets, dat ik voor u
doen kan, mijnheer Brinkmeier U is hier
vreemd in de stad».
Enno baalde zijn horloge te voorschijn.
«Ik moet op staanden voet weer vertrekken».
De ingenieur wilde zijn gast ten minste een
verfrissching laten voorzetten. Enno bedankte
ook daarvoor.
>'k Heb nog maar amper den tijd».
Op een draf bereikte hij den trein en reisde
's nachts terug. Bang voordat de late Sep-
temberzon aan den hemel verrees, boomde
hij reeds weer zijn schuit uit de turfhaven in
het kanaal en stroomopwaarts naar Spreck-
holm. Hij had den vorigen nacht weinig ge
slapen; in dezen sliep hij in 't geheel niet,
maar een heerlijk gevoel van innige voldoe
ning deed hem zijn vermoeidheid en uitputting
vergeten.
En hij zeide hardop in zichzelven:
«Ik sta op tegen je vloek, jij man onder
de dennenZoo lang ik er wat aan doen
kan, zal ik wel zorgen, dat geen Brinkmeier
zijn rustig geweten weer verkoopt voor een
handvol geld».
Pas 's nachts kwam hij thuis en zóo als zijn
hoofd op het kussen viel, zoo bleef het lig
gen. Enno sliep tot het ontwakende leven op
de hoeve hem wekte.
Bij de morgensoep telde hij zijn vader het
geld voor de turf in de hand. Toen de maal
tijd was afgeloopen, zond Brinkmeier zijn zoon
ver weg het veld in. Hijzelf bleef thuis. De
brief met de contracten was gister niet ver
schenen. Vandaag moest die bepaald komen.
I Brinkmeier stond op de kanaalbrug en keek,
i met de hand boven zijn oogen, over de lange
dorpsstraat naar den postbode uit. Die kwam
I eindelijk, groette en ging voorbij. De
burgemeester vestigde verlangend zijn oogen
op den postzak. Hij moest zich geweld aan-
doen om den bode niet aan te roepen.
Den volgenden dag herhaalde zich dit alles
weer. En dag op dag wachtte Brinkmeier.
I Zijn humeur werd steeds slechter. Het dienst
personeel ontweek hem uit vrees voor zijn
I toorn en Alheid ruimde angstig zooveel moge-
lijk alles uit den weg hetgeen hem zou kunnen
I hinderen. Eindelijk, den vijfden morgen, stak
de postbode hem reeds van verre een brief
toe, een eenvoudigen, blauwen handelsbrief.
Wantrouwend draaide Brinkmeier dien in
zijn hand om. Kon dit kleine couvert twee
contract-exemplaren bevatten? Hij riep om
zijn bril, zocht in de lade daarnaar en zag
hem in zijn zenuwachtigheid niet. Alheid moest
hem dien aanreiken.
Ilij begat zich naar de keuken. Knechts
en meiden waren buiten aan het werk, Krisjan
zat op school. Slechts de boerin was aan
wezig en Enno. Deze keek vol spanning zijn
vader aan en zag zijn bruin gelaat koper
kleurig worden van toorn en telfiirstelling
en weer verbleeken tot een galachtig groen,
terwijl zijn smalle bovenlip zacht begon te
beven.
Ingenieur Nedderhoff schreef, dat hij vol
gens de verklaringen van een deskundige
tot de overtuiging was gekomen, dat het
terrein in quaestie geen petroleunibronnen van
eenige beteekenis bevatte en daar burge
meester Brinkmeier immers zelf voor het
voorhanden zijn van airdolie geen garantie
kon of wilde geven, zag hij voorgoed var.
het koopen van den heidegrond af, hetgeen
hij zich veroorloofde, hierbij mee te deelen.
Met een vloek wierp Brinkmeier den brief
op de tafel en Alheid zag tot haar schrik in
zijn scherpe oogen weer den Brinkmeiers-
drift oplaaien, die hr.ar zachtheid en schran
derheid jarenlang in toom hadden weten te
honden.
«Hinnerk! Vader!»
«Zet je dc nieuwe knies maar uit't hoofd,
en alles wat jij je anders nog misschien hebt
gewenscht. Dertigduizend marken alle
duivels! Dertigduizend marken zijn me uit
de vingers gegleden! 'k Had ze zóo of zóo
gepakt en weg zijn ze; als weggeblazen».
Hij luisterde niet naar haar kalmeerende
woorden, maar stompte met kracht zijn vuis
ten op de tafel en zei grimmig bij zichzelf;
«Maar zoo iets komt niet van zelf. Ik weet
wel, ja, ik weet wel wie daar achter steekt.
Altijd die eene, die mij overal nasluipt en
en snuffelt en loert hoe hij mij kan benadee-
len. Dat is de deskundige, die gcmaakt.heeft,
dat mijn dertigduizend marken naar de maan
zijn. Maar laat mij hem eens te pakken
krijgen, laat mij hem eens te pakken krijgen».
(Wordt vervolgd).
