éb
SIRAX
FONGERS RIJWIELEN.
le en 2e Hypotheken
DE PRINS.
Sluit
f 5'i. pets. Pandbrieven?
Noord - Amerikaansche Hypotheekbank
Nederl- Natuurhistorische Vereeniging
tentoo\¥tëllikg
ROODE ROZEN.
SOMNAMBULE
GERTY.
Uwe Brand- en Inbraakver-
zekeringen bij de Brand-
Maatschappij te Amster
dam van 1790.
Schitterendste voorwaarden
Laagste preniiën
G. J. P. van EDE,
Kortegracht 15a, Amersfoort
Wij hebben de eer te berichten, dat onze geïllustreerde
rijwielen-prijscourant der modellen 1916, is verschenen en op
aanvrage franco wordt toegezonden.
DE GRONINGER RIJ WIELEN FABRIEK A. FONGERS.
Vertegenwoordiger te AMERSFOOR1
A. OEN HEIJER, LANGESTRAAT 94, TELEFOON NO. 58.
DER Z
0 te LEEUWARDEN 0
Koers van uitgifte 100 pot
telkens na ÏO jaar ét pari aflosbaar.
VERKRIJGBAAR TEN KANTORE DER
Commanditaire Bank vereeniging
H. L. A. DULL AERT Co. te Amersfoort, Scherpenzeel en Soest.
beste scbuurmidel der we
reld voor potten, pannen,
houtwerk, blik, enz.
Vraagt utonsler b\j winheliersof drogist.
Afdeeling AMERSFOORT.
iu „AMICIT1A" te Amersfoort van 3 tot 6 Juni 1916.
ZATERDAG 3 Juni.
Geopend van 2.30 tot 6.30. Entree it.1
ZONDAG 4 Juni.
Geopend van 10 tot 6. Entree fo.io
MAANDAG 3 Juni.
Geopend van 10 tot 9. Entree f0.25
DINSDAG 6 Juni.
Geopend van 10 tot 6. Entree f0,23
alsmede geldlceningen vanaf f 500 met een borg.
Billijke rente met en zonder aflossing.
im,
Open Rystuin 4b, telef. 3376, ROTTERDAM.
Kantooruron 10 tot 4, Zaterdags 10 tot 1.
In eiken Boekhandel teekent men in op den 15e» Jaargang van
De mooiste Illustratie in Nederland.
Behalve een groot aantal zeer fraaie platen en portretten, over den Enropeeschen
Oorlog, meestal van onze eigen fotografen, en de voornaamste gebeurtenissen in Neder
land en in het buitenland, tal van belangrijke geïllustreerde artikelen op elk gebied en
boeiende novellen van bekende auteurs, begint vanaf heden in dit weekblad een nieuwe
Roman van H. COURTHS MAHLER.
Hierna verschijnt een ulouwe zeer boeiende roma
DELL, van wie vroeger iu >De Prins»»Dc rotsen
werden opgenomen.
n de bekende schrijfster Ethei.
Valpré» en >Als een Adelaar»
Verder in de Bibliotheek yan >De Prins» de boeiende roman van
A. GEOFFROY
W JUlo abonnó's aqjn varzakord.
Men abonneert zich door het geheele land bij eiken solieden Boekhandelaar ot
bij de Agenten tegen f8.— per jaar voor de gewone, en tegen f5.— per jaar voorde
luxe-editie.^ Abonnementen kunnen met elk nummer aanvangen, doch zijn steeds verbin
dend tot No. 52. Op plaatsen waar geen Boekhandelaar gevestigd is, kan men zich
direct abonneeren tegen toezending van postwissel van f 3.75 voor de gewone en
f5.75 voor de luxe-editie, aan den
Uitgever N. J. BOON, Amsteldjjk 3, Amsterdam.
Men ontvangt daarvoor een prachtige illustratie van 20 groote bladzijden op mooi
papier met 40 a 45 platen per week
FEUILLETON.
Ik wilde liever wachten. Ik had volstrekt
geen haast mijn beschermelinge te verlaten,
en Beek kwam eigenlijk te g?uw naar mijn
zin terug. Aan zijn rechterhand zag ik een
versche bloedvlek.
«Het beteekent niets,» antwoordde hij
haastig, en wikkelde zijn zakdoek om zijn
hand, naar ik dacht, om Lilian het gezicht
van bloed te besparen.
De stationschef was zeer opgewonden en
gewichtig, en had zelfs nog meer hoop dan
ik;-dat de dief zou gevat worden, en deju-
wjUttppouden terecht komen.
T»Bt^aien gang van den trein,» verzeker
de hij, >is het onmogelijk, dat de man ont
snapt is. Of moet verpletterd zijn. Ik zal
dadelijk telegrafeeren, dat er een onderzoek
moet ingesteld worden langs de lijn. Aan
den rechterkant, zegt u, ongeveer vijf of
zes mijlen van Brighton Wees maar gerust,
juffrouw Saltern,» besloot hij op vaderlijken
toon, terwijl hij zijn aanteekenboekje dicht
sloeg, «op zijn laatst morgenavond heeft u
uw juweelen terug».
Terwijl Beck nog even met den stations
chef praatte, vroeg ik aan Lilian:
«Mag ik u thuis brengen'»
Zij uitte een lichten kreet van ontsteltenis.
>Lieve hemelDaar heb ik heelemaal ver
geten, dat mijn neef, Aldred Harvey, mij
zou afhalen. Hij zal denken dat ik verloren
ben. Toe, laten wij hem opzoeken."
>Vertel mij eerst, of ik u mag komen op
zoeken.»
Zeker mag u dat, als u het graag wilt.
O, daar is hij. Aldred
Een lange jonge man, die om zich heen
had staan kijken, nam zijn hoed af en kwam
haastig naar haar toe.
.Aldred, laat mij je voorstellen aan Lord
Kir wood.»
Heel aangenaam, kennis met u te
maken», mompelde Aldred.
Hij was een jongmensch, bijzonder goed
gekleed, met een lichte stofjas over den arm.
Hij zag er buitengewoon knap uit, dat
moet ik tegeu mijn zin erkennen, glad ge
schoren, zuiver van trekken, met de gestalte
van een alhleet, doch zijn knap gelaat toonde
geen andere uitdrukking dan kwijnende zelf
genoegzaamheid.
Beek werd eveneens voorgesteld en zij be
gonnen samen over paarden te praten. Blijk
baar had Beek iets bijzonders te vertellen
over de Derby, waarin de kwijnende Aldred
belang stelde, ofschoon het eenige wat hij
zelde bestond in een aarzelend >ja« of »neen«.
Het verbaasde mij, dat Beek zich eenige
moeite voor hem gaf.
1 Wij wandelen samen het perron af, en
I brachten Lilian naar haar taxi. Aldred scheen
al bizonder onhandig te zijn. Toen hij naast
zijn nichtje in de taxi ging zitten, liet hij
eerst haar valies en toen zijn eigen stofjas
vallen, en toen Beek ze voor hem opraapte,
j teemde hij slechts «Wel bedankt». De knaap
scheen het zijn nichtje als een eer toe te
rekenen, dat hij haar thuisbracht. Laatst zag
j ik in «Punch» een prentje, waarop een jonge
1 fat op een bal tegen een jong meisje zegt
1 «lot mijn spijt, kan ik u hedenavond geen
dans geven, maar als u den volgenden
Zaterdag naar Perkins gaat, zal ik er wel
een voor u kunnen bewaren».
Dat was juist de houding van Aldred
Harvey, toen hij alleen naar huis reed met
het mooiste meisje van Londen. Was het
wonder dat ik hem wel een schop had wil
len geven
Wij, Gertrude, Beck en ik, spraken dien
avond na het eten over dit avontuur. Mijn
vader was naar bulten. Beek prees Lilian
eveenzeer als ik, en Gertrude hoorde het
koeltjes aan. Zij gaf toe, dat het meisje «in
zekeren zin wel mooi was», maar vond de
moeder, Lady Saltern, een «onmogelijk
Toen Gertrude weg was, hield Beck vol,
dat zij zelf mooier was dan Lilian. Ik kan
mij niet voorstellen, hoe Iemand zoo blind
kan zijn.
Twee dagen later stapte ik met luid bon
zend hart de hooge steenen stoep op van
het onfrissche huis van Lady Saltern in
bedford Square.
Lady Saltern was uit, zeido de lakei. Of
juffrouw Lilian thuis was. kon hij niet zeg
gen. Hij zou mijn kaartje meenemen en
eens kijken.
Ik was nog geen minuut in den grooten,
hollen salon, toen Lilian zelf, nog liefelijker
en meer op een fee lijkend in de witte stof,
die de dames, geloof ik, tulle noemen, snel
het vertrek binnenkwam.
>0, is u het?'' zeide zij, mij beide han
den toestekend. >Ik dacht wel dat u zoudt
komen" alsof daar nog eenige twijfei
over mogelijk was - »in dit groote, holle
vertrek kunnen wij niet praten. Ik heb een
aardig plekje van mijzelf, dezen weg op!"
Het nestje was het vogeltje waardig. Een
allerliefst boudoirtje, licht roze behangen,
met gekleurde reproducties van Watteau op
de [laneelen, elegante hceren er. dames,
keurig gecostumeerd, dansend of elkander
het hof makend. Midden in de kamer een
klein tafeltje, met thee voor twee personen,
toonde aan, dat ik verwacht werd.
Ik vond Lilian nog betooverender dan den
vorigen keer. Haar oogen schitterden meer,
Laar tint was roziger. Eigenlijk was haar
vroolijkheid bijna koortsig. Zij babbelde aller
liefst over duizend dingen, doch bij de
minste toespeling op den diefstal van haar
juweelen werd zij verlegen. Zij waren niet
gevonden, er was geen enkel spoor van den
dief. Dat vertelde zij mij, en meer niet.
«Maar hij zal natuurlijk wel spoedig ge
vat worden," hield zij vol, >en vóór dien
tijd zal ik liever niet meer aan de zaak
denken."
Het kostte mij heel wat lieve woordjes,
eer ik het geschreven rapport kreeg, haar
den vorigen avond toegezonden.
Langs belde zijden van de lijn had de
politie een onderzoek ingesteld; van den
dief was geen spoor gevonden, geen enkel
teeken van zijn krankzinnigen sprong uit
den trein en van haar juweelen was niets
vernomen. Misschien vergiste ik mij, doch
ik meende tusschen de regels van het rap
port eenigen twijfel te lezen aan de waar
heid van het geheele verhaal, waarin met
nadruk gewezen werd op het zonderlinge
feit, dat iemand uit een in vollen vaart zijn
de trein zou springen, zonder gedood of ge
kwetst te worden. In ieder geval was de
dief tot dusverre ontsnapt, en er bestond
geen enkele reden dat hij niet voorgoed
verdwenen zou zijn.
Het bedroefde mij, dat het arme meisje
zich nog altijd met valsche hoop bleef vielen,
waartoe ik zelf aanmelding had gegeven, en
ik deed mijn best eenigen twijfel bij haar
op te wekken.
»Neen, neen, wees nu geen ongelukspro
feet verzocht zij. «Neem een kopje thee,
Lord Kirwood. Nog een beetje room Ik
vind u veel aardiger als u in een opgeruimde
I stemming Is. U heeft mij gezegd, dat de
j dief wel spoedig gevat zou worden, en nu
j moet u uw woorden niet terugnemen».
(Wordt vervolgd.)
