ENTREE VRIJ
Door ümsiernis lol Licht.
op Zaterdag S Juni
to half 8. in AJIICITIA
AMEKÏS100KT.
BproRers
Henri J. ter Hull
G. H. Koopman
Caoaidaten tor de as. Tweede
Kaiaerwerkiezing.
Hoi Plaat-olijk Comité.
COimCI NK lit;(ill LB l»AM">NALON
Maison Jacquas B02ae.11
Lancent raat 71 "IVIaphnoii 47»
haakwasschmn - ei.w thisciie I' (I .lilt
DltOülNü IN ONUUI.A 1II
VOLGESTORT KAPITAAL f 400 000.—
WAARBORGKAPITAAL 4 000.
O* Bank verstrekt gelden op le Hypo
theek op huilen, landerijen en boerenplaatsen
tegen billijke en gemakkelijke voorwaarden
Inlichtingen te bekomen bij en aanvragen
te richten lot haren Agent, de tirnia
F. van Lansohot's llunk
NU KKI IZKN l& O i HI KM'OUiO
Wij plaatsen Uwe an
nonces in alle bladen
zonder verhooging van
prijs.
De Administratie
Ivercem,
I ie Wethouder I
mit. d.i ik dun t
ill.lWr 'li. Die ZU.'lI.
in du Raudsvergnd
Su-hg gedocht hu
werk iemand r.alaii
to kunnen volstaat
vroeger i-- 1 lohui" 1
dat ik du zaak in i
mij niet vergis, »-
terrein konden hes
i Kroes. V. N.j'i.-.uo
urili'Inn.ii'uo.
WothotttlCfB
ol onderzoek
x nte workllo-
v -Heiige!
a i:i ge mi gev
zuilen k
■m.-o, 'I.e. wordt bi
oodzakelijkheid ui
n. Irijl -
•11 nat '..UI ti<' 'i.
Ik geloof «lat 1
leiden i.
it verlenging v.u
of geen
u-sultuten rtittlr.
n nok, dat zal v
zoo.ds ii
i de Mem 'ri>' vai
I.O; slechts kui.tl"))
ten goede vin het doei
0. tj..k v at betreft dien
lui vrije bedrijf. Ik zie
van in. I let particuliere
■:<te loopt i-.ogal iets uit
Mikel r
i kuur.
I I Je heer K r o
geen in'age km
wik
conlen-
Hll«
komst bleek
ling van de
gestold*.
M. de V. juist rl.i.ironi 1
ook al gevoeld, dat dit niet
mat den wenscli van de betrok
zeer terecht aatigedrotigi-o
punt tot de/e verg.eieriun,
Nu
in het stuk van H. W Verder V
een c.oinmlssie, bestaande uit verlegd
de belanghebbenden. Deze commissie b
VMtirdigcen van alle georganiseerde ,-roi
naren en werklieden*. M- d» V., .lat i<
ot kpk eens. wanne
V W. word: v .or
den vorige 11 keer
overeenstemming
en ik hun daarom
ihouding van dit
ik verder
zich In den .0
in dienst van
krijgen geen 1
8'inmnyüwcrki, m.i.ir d.n. z
batting-club, Verschillende v
et'll Zaal lllellsi.llt'll, li,
mag worden. V.u.da <r om ik
ge vaardigden van organisa'
landelijkun bond. Mij duiiK
mier 0
■gen zullen kunst
ii zuiden krijgen
serieus gerekend
I1.10 gelezen Af
gesloten bij e-
V. wij lev
zullen worden bereikt. Ik
11 ivie.jehting Van den bond
igegeven.
1 V„ ik heb tot miin spijt
nu. van bel stuk waarop de
doelt uil ii.ui ZOU ik zeggen, wiiien wij
il.iar i.ï 1 ui: o.uilee! I;inm»r, vuliuu, laten wij het dan
..aulioudeii tot du volgend-: vergadering.
De he -r Van N ij natie: M. de V. Ik wi! he-
.1 ine: te eggen, dat waar net he;,-e(; het •....-de-
werken n-i over':, g en hot erkennen van vie organisaties
van du aeili..'i aren en de werklieden zij. in mij daar-
v 01 een iMi.'ider vinden. Du is dunkt mij liuig-
ramnrhiinil voldoende bekend Maar het heet: voor mij
iets eigenaardigs. M. de Y., nat v-oi de zijde van mijn
.•'•ilega. der. leer Jveruem, i. de vorige raadsvt rg..de-
ring aangedrongen wen 1 p aanhouding van dez.- zaak,
omdat hü iii. z.uik HOv loei voldoende had kunnen
1» studeer.':-. Ik ll-b i d» de R.-.ad zich zal
1 ie; stecKhouileiid waren en ik heb ook tc-gengeMcmu,
maat" oe meerderheid van den Raad gaf den beer
1 iv '-reein gelijk en wcnsclite hel punt aan te houden
Nu is liet w«i opvallend. M. tie Y,. -lat twee igmi-
s,.iies eerst li-ileiiaviuid half zes de (M«t n-iee. bre.igeti,
oev .makje. dat de bei r O.eroein i-.ar voren brengt
en ik du» heelrniaa! geen tijd heb klltinen vinden d it
adres en de memorie van toelichting te kunnen lezen,
veei minder liet v ..-r en tegen ervan heb kimnen
...gaan, Vo r den lieer r r m bind dat echter wel
voldoende te zijn gewe.-s:. I 1: de stukken 3 dagen
te voren kreeg had hij echfr geen gelegen.-id de
zaak ti* besiuvleeoui, Nu dit aoos kouil, eetl uurtje
vóiT' Ou vergadering begint, is bet vroeg genoeg. Dit
Ii.-m li'u. twee haakjes M. if- V. Maar M. de
ik ben het vo.. aakt ems met »a: de heer
I ..iivldag van ni.ikei,. het moet g -en deuallftigclub
aoiden, Maar wie moeten wij in du gpmmissie dan
wel halen Moeten «i| oa.-rin alleen balen vertegen-
vvoonligers van boudell. oli; lai'-ielijk zijn georganiseerd
ui. dus uitsluiten bi organisaties, die gewestelijk oi
plaatselijk zijn of moeten wij uitsluiten die groepen,
die zich nog niet in een verband hebben kunrion brengen
D.mr gelden toch onze nisiztr- g -n die wij nemen ook
Moeven wij. wanneer wij tot du landelijke bonden
gaan alleen de moderne nemer. Moeten wii dan niet
Iv-blieu t'é vertegi nwijouiiger van den zoogenaamden
modernen bond, één van den Neutraler:, éér van
l'. 'inn .iiuie. één va il.-n rooRisch kaïiioiieken bond
n Dan kiijgt men weer een gmote verzameling.
Wanneet het ile bedoeling is van den heer O vereent,
flat overleg wordt gep'm gil met de landelijke orguni.
FtlULI.El'J»
10)
Frida stond als bedwelmd. Ze had een
paar ©ogenblikken te voren de opwindende
overwlnnliiffsblijdschap des jagers in haarade-
ren bespi u d. De buks. die ze in de handen
hield, trilde nog van de spanning, heel haar
lichaam beefde otider het zeehondenvel.
Alles scheen haar zoo onwerkelijk te zijn.
Ze voelde zich overgeplaatst naar een anderen
wereldbol. De groote bieeke maan, die met
glinsterende klaarheid boven hen in het
luchtruim zweefde, was dezelfde die op
heldere winteravonden met zooveel sterren
aan den hemel stond en haar blanke paarlmoe*
ren lichtstrepen lie', spelen over het stroonu-i de
water van de Elbe? En wat voor
schaduw van haar zelf was het die hier in
licht, dat geen daglicht was met een vreem-
dan man op walrossen ging schieten
Hallo!* riep een stem.
Frida schrikte. Het was professor Marmont,
die vlug was komen aanzetten nu Victoria's
keukenmes over het doode dier zwaaide,
terwijl Jiratt met jagersijver onderzocht,
welken weg de kogels hadden genomen.
Ach ja het was toch wel werkelijkheid
dat alles. - I-angzaam ging ze zelf ook
om naar den dooden walros te kijken.
•U hebt. goed getroffen, Freule*, zei
Bratt. »Uw kogel heeft juist links van de
rechter vin geraakt. Kijk, hier kan u de
op'ning zien, niet grootcr dan een erwt,
zoo.ds aitijfl iu 't hart getroffen en uw kogel.
Bratt, heeft zijn hersens beneveld*.
'Arme walros!* zei Frida, »zie wat
j mooie ongeil hij heeft, zoo zacht en te*
j vieden.*
Kn zulk een huid*, vervolgde de profes-
r, >Ik geloof waarlijk niet, dat een mes
hier snijdt*. Ilet doodelijk wapen van den
geleerden heer had blijkbaar moeite door
i het harde pantser heen te komen.
We zijn bijzonder gelukkig geweest*,
zei Bratt. »Kcn gewone looden kogel stuit
op zulk vel af. Er was een behoorlijke
mantel van nikkel toe noodig om dat zware
I leder te doen barsten. We zullen het in
stukken moeten zagen. Morgen koken we
spek en overmorgen laten we onze traan-
lampen walmen.*
En Zondag eten we walrosvleeach Iriep
Frida vroolijk. »'t Wordt opgediend a la
wildzwijn met slagtanden en ander toebe*
liooren. Dat zal feestelijk worden. En daar
dan een halve fiesch moezelwijn bij tu heb
ben
En gecotifijtü vijgen!' mompelde de
professor, «tZou me doen denken aan mijn
huishoudster, die nu in mijn woning Rue
Vangirard zit en mijn levensbericht met
meisje was. Hij zal hemel en aarde be
wegen om bericht te ontvangen aangaande
het lot der «Victoria". Wij houden zooveel
van elkaar.*
Wie zou niet van u houden!* riep de
professor met aandoening in zijn stem. »Ik
begrijp niet*, ging bij voort. »hoe het gaan
moet met die jongelui in Hamburg als ze
op de bals u moeten missen. Ze zullen floers
om bun hart dragei
Dat mogen ze, w<u mij betreft*, riep ze
lachend.
O, houd u niet zoo groot, er is toch
zeker wel een of andere aardige luitenant
waar u van droomt
Misschien wel*, zei ze met een glim
lach.
Bratt stond plotseling op, «Kijk*,riep
hij, „tiaar die ijsschollen daar ginds c
liet was een wonderlijk gezicht. Bij de
landpunt dreef een groot ijsveld. Daar zaten
•ie walrossen dicht naast elkaar. Hun zwarte
lichamen glansden in het maanlicht. Ze be
wogen zich niet, maar alle koppen waren
strak op het land gericht, 't Was of hun
blik den strijder zocht, die zooveel jaren
hun tochten had geleid en nu dood lag op
de kampplaats, met de oogen naar het
zoo scherp als een els In haar gevolg. Het
was nu en dan alsof da lucht stilstond en
in eigen adem bevroor.
En toch was de hut goed dicht, en alle
kijkgaten waren gestopt, orn de warmte er in
te houden. De kapot geslagen sloep had aait
de schipbreukelingen rijkelijk hout verstrekt,
en de walmende speklamp brandde nacht
en dag met pitten gedraaid uit de vanglijn
van de boot. De lamp vulde het vertrek
met vreesclijkon stank, maar niemand ergerde
zich tiaar meer over. Het roet hing oik aan
de zoldering.
Allengs werden du bieeke gezichten met
«en laag vuil bedekt, en het sealskin had
al lang niet meer zijn natuurlijke kleur.
O, het was een vreeselijken tijd. Den icn
I lebemberZonk het laatste zwakke lichtschijn
sel aan den horizon weg en bevroren mist
lag over alle», zoodat zelfs het maanlicht
voor hen verborgen bleef. Buiten de hut
was de duisternis als een muur, waar men
niet doorheen kon, Ze zagen geen hand
voor oogen, ze moesten tastend zich voort
bewegen in de oude voetsporen, totdat nieu
we sneeuwbuien ook deze toedekten.
(Wordt vervolgd.)
