7 uur zullen sluiten
c - fsr
rG. Philippo s.
Alle soorlBQ UURWERKEN
H. H. SCHILDERS!
De Aniersfoortsche Boekhandelaren
J. GROOTENDÜRST -- HOF 38
L. G. PONNE
Amersfoort
"Ja,
^aa58»;
GEBRUIK
ROEMAR" KOFFIESURROG A AT
KOFFIE
THEE
CACAO
FABRIKANTENVAN ROEKEL MARTENS
ZUTPHEN
eör ADVERTEERT IN DIT BLAD
ROSE-MARIE.
Amersfoort'^
Kortegractit 26, b.h. PusUantooi
ATELIER VOOR REPARATION
WONDERZALF
DE WALVISCH
geneest Huidziekten, Jeu-
klngen, l'uisten, Excema's,
Open beenen, Jeukende won- iï
dan, Piijt f 1.- V
N. V. Mij. SA NIT AS,
UTRECHT, Voorstraat tob,
ROTTERDAM, Rembraudtpleln 4,
naast Grand Gala.
Onze geill. prijscourant en boekwerk wordt
U franco gezonden tegen toe/ending van
55 cent in postzegels aan ons Hoofdkantoor
Mij. Sanitas, Postbox joj. Den Haag.
Voor OUD- en NIEUW WERK
merk „KOTINE" VERF,
die do lijnolie-verf vervangt
cu
merk ..KOTINE" VERF-
BINDMIDDEL
die de lijnolie vervangt, heeft ook
weder bewezen hot beste raiddel te
zijn voor binnen- en buitenwerk een
dunne laag «KOTINE» lakverf daar
over is voldoende.
Vraagt prospectus, inlichtingen enz,
Eenig fabrikant
i. HE1JDENRIJK te Rotlsri'aa
Kantoor GROENE DA AL 12a.
Uy bestelling te melden „Kotine" verf, die
de lijnolie verf vervangt en „Kotine" verf-
blndmiddel.
berichten hiermede, dat z(j, met uitzondering van
den Zaterdagavond hunne zaken tot nader order te
J. J. BERENDS. B. KRAMER.
FIRMA BLANKENBERG A ZN. G. J. SLOTHOUWER.
H, ELZENAAR. G. G. VEENENDAAL.
J, H. ITTMAX. VALKHOFF'S BOEKHANDEL.
FIRMA M. A. KLEIN. FIRMA H. WOI.TER.S.
J Conoortbureau Hans Augustln - Amsterdam
Vertegenwoordiger Pianohandei. LOUIS KLEIN j?
ïv
VIER A RO N'N E M E N TS - CONCERTEN
Seizoen i y 1 s 19
AMICIÏIA TE AMERSFOORT
I. Woensdag Ui October
BER'l'HE SEROEN, de gevierde Belgische zangeres,
EVERT COKNEL1S, de uitmuntende pianist.
II. Vrijdag 15 November:
het beroemde RUSSISCH KWINTET
FÏEDEMANN-KWAR! i 1 ,n VhRA PRLSS, Pm»»")-
III. Woensdag 11 Becetnber
de wereldberoemde llongaarsche violiste STEM ur. 1 UK.
IV. Vrijdag 21 Februari
EDWIN FISCHER de schitterende Zwltsersche pianist.
Abonnonieutcn voor de vier avonden (niet persoonlijk) slechts ƒ5.—. dage-
itjks ver ':rjghaar hij den Pianohandei LOUIS KLLIN, Utrechtschcstraatc?
RANGEN AAM IN HET LOOI'EN
ftlBT VERMOEIEND OF ZWAAR
EERSTE KWALITEIT MATERIAAL
LANGDURIG SCHOEISEL VERZEKEREND
(JLIENTHN WINNEND EN OVERTUIGEND IS
ANELCA - RUBBER ZOOLBESLAG
VERPAKT IN DOOSJES VAN EEN PAAR,
VERKRIJGBAAR BIJ
Schoen- en Laarzenmagazijn.
Vlaiakkerwcg 44
Telefoon 16!»
Levert tot blllljktte
noteering
Elektromotoren TJ
uit voorraad van
0,1 tot 10 P.K.
Licht cn Kracht
Installaties
J alleen uit eerste klasse
w niatotialen gemonteerd
- KHiCHT -
D K IJ F W E B K E X
D l!IJ F K I I! M E X
- LICHT -
IN PLAATS VAN
.a.
STOOMKOFFIEiSUANOERIJ EN THEEHAXOEI,
F ELILLETOX
EEN ROMAN
VAK
H. SCHOBERT.
14.) 0—
Waarom moest het hem ook juist op dat
ongetiblik to binnen schieten, dat Ruse-Marie
hom eens, bij eene repetitie voor een lief-
hebberij-comedie, naar haar omodo had
gestuurd om daaruit een van die ragfijnu,
geurige zakdoeken te halen, zooals zij alleen
die gebruikteDaarbij was uit de openstaande
lade, dia hij hebben moest, een macht vau
kant te voorschijn gekomen, kant en batist,
en toen weder een massa kant, zoodat hij
zich niet genoeg had kunnen verwonderen
over de bij hem opgekomen vraag, waartoo
al dat lichte goedje eigenlijk diende cn hoe
't mogelijk was, dat eene vrouw dat allemaal
kon gebruiken.
Hier, op de tafel voor Fanny's strijkplank,
zag hij wit stevig linnen, zeker ook kostbaar
ondanks allen eenvoud, maar van kant, van
alle verlokkende weelde des levens washier
niets, maar ook niets voorhanden. En hoe
onmisbaar, hoe onvermijdelijk voor het levens
geluk had hij tot dusver al die dingen be
schouwd
»Zeg, zeg, mijuheer von Labnateio, wat
hebben u mijn arme zakdoeken gedaan r»
Fanny's lachende stem riep hem tot de
werkelijkheid terug, Toen hij hot nieuwe
stapeltje netjes had opgebouwd, was hij,
ook al een voor eon, de zakdoeken stijf
gaau oprollen, alsof hij ze tot lange geweer
patronen vervormen wilde. Mot een gevoel
ran beschaming zag hij op zijn werk neer,
haastte zich alles weer glad te strijken, wat
natuurlijk niet ging, cn stamelde eene veront
schuldiging.
Nu, 't is geen onoverkomelijke ramp!»
troostte Fanny hem >ik strijk die verkreukel
de dingen maar eventjes weer op en dan
zijn we dat leed alweer te boven. Maar
waar zat u toch met je gedachten? /oker
hij de mooie generaalsdochter! Vertel u
mij toch iets van die dame
•O, zij zou u stellig bevallen, om zoo te
zien.-
»Is zij mooi?»
Dat ook, maar zij is meer dan dat: Zij
is chic, weet zich te kleoden, voor te doen,
te spreken als -- nu als Rose-Marie alleen.»
En eer hij het zelf wist, was hij in eene
enthusiastische beschrijving getreden van zijn
daarginds onttroond ideaal, een beschrijving,
die met evenveal belangstelling werd aan
gehoord als gegeven.
>Ja, ik geloof, dat mijn ouders mij wel
een beetje ganogligeerd hebben,: zeide
Fanny eindelijk met een zwak zuchtje. Maar
't is nu te Iaat
Maar, juffrouw Fanny, hoe komt u er op?
U is juist zoo, als ge zijn moet, om mij
althans uitermate goed te bevallen!»
Hij greep naar haar kleine, warme h»nd
en drukte een kus daarop, wat zij In haar
verwarring stilzwijgend toeliet.
Gezegd en gedaan was met die eenvoudige
hulde in den grond der zaak nog zeer weinig,
doch 't was het begin van een lange reeks
kleine en langzamerhand steeds toenemende
vertrouwelijkheden, die dc jonge harten,
schier onbewust, nader en nader t Jt elkander
brachten.
Fedor's gedachten werden meer en meer
idyllisch en toch kwelde hem, bij al de rust
*'e hem omgaf, om niet te ondrukken ge-
v -el van onrust.
«Bonjour, mijnheer von Lahnstein!»
Door Fanny's vroolijke stem werd bij op
zekeren achtermiddag uit zijne droomen
wakker geroepen. IIij zat op de veranda,
vanwaar men rechts en links een ruim uit
zicht had op den landweg, waar Fanny
stond, den hreedgeranden stroohoed op het
hoofd en een mandje aan den arm.
«Waar ga je heen, juffrouw Fanny
Naar het dorp, naar de oude Kathners.
De vrouw is ziek en mama heeft voor haar
een kleine hartsterking ingepakt, die 11< nu
ga wegbrengen.»
«Waarom heb je dat niet esr gezegd Ik
was graag meegegaan.»
Nu, dan wacht ik hier op u 1 Maakt u
dan een beetje voort?»
Als ik mijn voet zoo niet moest ontzien,
was ik van bier met écn sprong bij u
Ilij boog zich, met z'n oogt-n den afstand
metund, over don muur hec-nmaar ver
schrikt on met een afwerend gebaar hief
Fanny do vrije hand omhoog.
Om Godswil, u zult toch geen domme
dingen begaan Wat zou mama boos wezen
als zij dat maar gehoord hadNeen, kom
alsjeblieft larga verstandige wegen hier!
Ik wacht housch op u, hoe lang took mag
duren.»
»U kunt voorloopig op deze bank oen
beetje uitrusten, mijnheer von Lahnstein,
zeide zij, na een korte wandeling, op een
steenen bank wijzend, die bij een snel
•troomend watertje stond, «terwijl ik het
dorp inga, want meenemen naar dc oude
Kathner» kan ik u toch nietDe goeie
menschel) zouden van schrik over zooveel
eer misschien dood blijven in hun stoel. Ik
koin gauw terug,*
Zij knikte hem nog eens toe en boog
toen rechts af naar het dorp.
Fedor was inderdaad een beetje vermoeid
en vond het een prettig zitje onder den
schaduwrijken boem. Hot landschap dat hij
voor zich had was eenvoudig genoeg, maar
toch wel mooi. De heldere, blauwe hemel
werd van den gezichteinder begrensd door
een heuvelcnrij met pijnbosschen en een
zachte wind bracht een golvende beweging
op de korenvelden. Praatziek kabbelde de
heek aan zijn voet, hagedoorn en vorgeet-
mijnietjoa bedekten do beide ocvers.een zuclit-
gckleurde, doorschijnende libel zweefde over
het heldere water en in de verte glinsterde
dc vergulde spits vari Seddins' kerktoren.
Van hooi en van eeu niet tc bepalen bloemen
geur was de lucht vervuld.
Ier wijl Lahnstein een sigaar opstak en
daarna de blauwe wolkjes nakeek, door
stroomde hem weder het gevoel van wel
behagen, dat hem in den laatsten tijd zoo
dikwijls had goed gedaan.
«Ziezoo, daar ben ik weer,» zeide Fannij
en zij zette haar mandje neer cn maakte
de banden van haar hoed los. «Wat mooie
vergeetmijnietjeaWillen wij er wat van
plukken
«Vergeetmijnletjes-plukken Waarom niet
't Is echt idyllisch!» Tegen wil en dank
speelde een klein spotlachje om Luhnstcins
lippon. Wie had dat ooit van Fedor von
Lahnstein, den bekenden man van do wereld
in de residentie, gedacht, dat hij hier mot
een aardig landmeisje met roode wangetjes
vorgcetmijnieljeg zou plukken bij een mur
melende beek, en zich daarbij betrekkelijk
heel wel zou bevinden
Maar Fanny had het lachje opgemerkt
en de bcteekenis er van vrij goed begrepen.
»U lacht me zoo een beetje uit,meende
zij, .Maar ik neem u dat niet kwalijkik
ben nu eenmaal zooals Ik ben I -- Neen,
neen, blijf u liever hier stil zittenvoor uw
voet deugt hot bukken volstrokt niet, eu 't
is hier ook erg slibberig,»
Daarbij sprong zij op en ijlde voort, in
't geheel geen acht slaande op zijn geroep
na enkele minuten was zij alweer terug met
oen arm vol geplukte bloemen.
Zie eens, hoe mooi!» riep zij vruolijk
uit. «Nu wil ik daar een aardig ruikertje
van maken en u moet mij helpen.»
Wordt het niet prachtig? vroeg zij met
stralende oogon, toen zij de bloemen tegen
don helderen middaghemel hield tn ze lief-
koozend boschouwde. Hij zag haar daarbij
van ter zijde en kon niet nalaten het sier
lijke oortje te bewonderen en de zeer zware
vlechten bruin haar, die om een kam waren
gebonden. Kn aan dat gevoel van bewon
dering gaf hij ook uiting.
Wat hebt u toch prachtig haar, juffrouw
Fanny
(Wordt vervolgd).
