HEDEN GEOPEND
Princesse
Lunchroom
Utrechtschestraat 49, Amersfoort
ROOKTABAK.
0
n
►©a©
Izi
Hair o
N V. GA&A-BAZELCFIUA
tegen HoestHeeschheid.
Keelpijn zijn weder
overat verkrijgbaar
maar enkel in deze
sllib^pakkusgd
EL (FILIAAL HILVERSUM)
52 ct. pnr ons.
half pond f 1.30.
s voor zó ct. Probeeren on dan imrdeelon.
het beste wat in dezen tijd kan aangeboden worden,
1 ct. per ons.
Ieder die prijs stelt waarde voor zijn geld te koopen, probeere mijn prima kwaliteit
Nnmntra of Vorston landen Sigaren van 7 cis.
Siirarr'itni.'iürny.ijn Lmigi'straat 72.
Zondags gesloten. Let op het n
Pruimtabak,
L. G. P JNNk v¥"."ri«u" Amersfoort
Licht en Kracht
In si ai la ties
AJHERSFOOItTSi'JIK ltM i l l O M A AT SC II i I» I» 1.1
Wostslngel 88 s s Telefoon 45
Levert tot bilüjkste
noteering
Kloctronioloren
Lnxe Rijtuigen en Limien voor Gele-enh.
Un»fornien voo; Begrafenissen
Directeur W. I-. v. d. ZWAAN.
alleen uit eerste klasse
materialen gemonteerd
i ki ii,i.i;ti>\.
Het Paria-meisje.
Zij reden heen, do caoutchouc banden om
de wielen dempten het ratelend geluld, een
gesprek was zeer goed mogelijk in de
kleine mollige ruimte van het coupeetje, en
mevrouw »Sivasnecroon< was te
bitter, to verontwaardigd gestemd om met
hare moederlijke bezwaren te wachten tot
zij thuis zouden zijn. Verdwenen was dat
overdreven minzame in hare manieren, dat
vleiende, smeltend zachte in haro stem, dio
hdt.r verschijning zoo zeer gekenmerkt
hadden In de salons van Mevrouw van
Heijmclen. Haar tenger bovenlijf kaarsrecht
houdend, volkomen zich bewust van liet
stugge, strenge, dst zij nu legde in houding
en atem, zeide zij, nu niet meer iu het I'ransch
>Zou mijn eigendunkelijke dochter mij nu
ci-ns de grooie gunst willen bewijzen een
verklaring te geven van haar vreemd gedrag!
Wat ni et dit alles beteekenen Waarom
werd ik genoodzaakt van een soiree te gaan,
waarvan voor mij zooveel afhing? Je wist
dat de uitnood'ging van Mevrouw van
Hoijmelen een overwinning voor mij was.
Tien jaar heb ik immers noodig gehad om
langzaam, voorzichtig, met veel tact deplaata
te heroveren iu mijne kringen, die ik door
mijn rampzalig huwelijk verloor. Deze soiree
was in letterlijken zin de kroon op mijn po
pen. Nu oen toongeefster als mevrouw van
Heljmelen is voorgegaan, zouden de ande
ren wel volgen. Eu je hebt gezien, hoe zij
m i allen kwamen begroeten, hoe zij inij,
ignoreeroud mijn vernsdc-riug.allen mijn ouden
naam tsrug gaven, informeerden naar mijn
.jour,, beloofden te komen En nu bracht
jij door je dwaze overgevoeligheid alles in
de warWie weet wat er door bedorven
is. Welk motief kan er dan zijn, om mij en
jou zulk een,... een vreemd figuur te doen
slaan Vertel mij geen praatjes, alsjeblieft,
en aan ziekte geloof ik ook niet. je bent
nog nooit ziek geweest. De Vetkaarsen zijn
vin ic ruw bloed om aan nervositeit te lijden!.
Daar klonk een onderdrukte snik uit het
hoekje, waar hut meisje in één gedoken in
tuiar grouten lichten mantel, zich als ver-
si huilde. Volstrekt niet bitter of weerspan
nig, maar zacht, innig droevig, klaagde zij 1
mama, waarom laat u mij toch leven
in een atmosfeer van lengen en bedrog!'
Eiiin haar grome behoufte haar hart uit
te storten, begon zij haar wedervaren met
I-rans du Ilruijne te vertellen, niettegen
staande) zij bij voorbaat wist geen symphn-
thie bij hare moeder t" zullen vinden voor
fijngevoeligheden, de Vetkaarsen betreffen
de, En dal bewustzijn gaf geen welsprekend
heid aan haar voordracht. Zooals zij het
voorval nu vertelde, was het ook al heel
onbeduidend, bijna niet de moeite waard het
over te vertellen.
»En ia dit nu alles, dat die vreemde
m'nheer niet nalaten kon te glimlachen om
je naam..,. Ileb je je daarom zoo diepge-
griefd aangesteld? Nu begrijp Ik niets meer
van je. Natuurlijk lachte mijnheer de Ilruijne.
Volkaars....! Heb je dan ooit een lee-
Iijker hnspottolijker naam gehoord
En de dame die zich liever mevrouw »Swae-
nccrooii* uoennle, lachte nu ook even,
sell am por.
Leonie richtte zich hoog op uit haar
hoekje, en haar stem had geheel den klank
van die hnror moeder tnen zij heftig ant
woordde: .Dien hespottelijken naam heb
ik dan toch aan u te danken, mama. Jk
ben onschuldig, ik draap slechts den naam.
dien de wet mij gaf. I' nam hem vrij
willig nan!-
.Leonie, zwijg, j« wordt oneerbiedig!.
liet meisje maakte een ongeduldige be
weging. Oneerbiedig noemde haar inocdi-r
haar logische zelfverdedign g Zij dook weer
in haar hoekje, zij wilde nu ook niet ver
tellen van wat zij gehoord had van die
andere Sw&onecroon s. waarvan mijnheer
de Ilruijne gesproken had. Zij wilt hoe hare
moeder nog altijd veel belang bleef stellen
in clo familie dio haar, dit had zij Leonie
wel eens verteld, uit hun midden stiet om
i haar .mesalliance..
liet rijtuig stond atil voor een der grootste
j huizen in de Parkstraat. Nog voor de stal
knecht, die van den bok sprong aan kon
j schellen, werd de voordeur reeds geopend.
Do beide dames liepen, met een licht ge-
I mompel de buiging van den buisknecht
beantwoordend, hem voorbij. Maai verwon
derd bleven zij in de vestibule stilstaan toon
zij daar een paar veel gebruikte koffers
zagen staan.
«Hendrik, wat beteekent dit alles,'.
De knecht had de deur gesloten en nu
helderde hij vlug op: «Mevrouw, dit is de
bagage van een heer, die boven in «ie zit
kamer op u zit te wachten. Een paar va
liezen heb ik dadelijk naar de logeerkamer
moeten brengen..
Mevrouw zap den knecht met verbazing
san en ook Leonie's kregelige gedachten
werden door hare grootc verwondering af
geleid.
«Droom je, Hendrik, over twaalven zou
den hier nog onverwachte logeergasten
komen
.Mevrouw juist toen u en de freule
waren weggereden kwam er een telegram,
ik denkik vermoeddat dit in
verband moet gestaan hebben met de komst
•mi een mijnheer, die liivr aanbelde, zoowat
tegen half elf uur cu voorgaf met den la,li
sten trein uit Brussel te zijn gekomen. Ik
heb mijnbeer ta soupeeren moeten geven
en nu wacht mijnheer in de zitkrrner, de
eenige kanie, die nog verwarmd is, zóó laat..
«En, wie is die mijnheer?» Mevrouw
stem klonk Inug niet vriendelijk, maar ge
woon een rechtvaardig gezag uit te oefenen,
wilde zij zich eerst geheel laten inlichten
voor zij den knecht het verwijt gaf, dat
haar reeds op de lippen brandde over zulk
eene eigenmachtige en ongewone handelwijze.
Op het glad geschoren, kalme gezicht
van den goed gedresseerden huisknecht
vertr geen spier, loei: hij niet oen lichte,
eerbied'pu buiging antwoordde, op een toon
als diende hij een geCord gast aan: «Die
mijnheer noemde zich mijnbeer Vetkaars!»
Eerbiedig, bescheiden sloeg hij de ciogon
ticer, als vermeed hij te zier. de hevige
ontroering, dio deze plotselinge onverwachte
aankondiging de beide dames berokkende.
Mevrouw werd asciibleok, Leonie uitte
een lichten kreet: »l'iip:i!«
Een ijzig koude blik van bare moeder
deed hot meisje verstommen. Mot bare
grootc zelfbchoerschinp borstelde de vrouw
des huizes zich onmiddellijk. Op den ge
wonen toon, een tikje gebiedender nop,
keerde zij zicli naar den knecht en zeide:
«Heel goed, Hendrik, jo kunt sluiten en
naar bed gaan. ik heb je niet meer noodig
Langzaam begon zij de trap op tc gaan,
als kostte het baar een inspanning zich te
bewegen. Leonie volgde haar. Het meisje
had in geen tien jaar haar vader gezien,
van wieu haar slechts enkele vriendelijke
kinderherinneringen waren bij gebleven,
Liefst, door nieuwsgierigheid gedrevon, zou
zij naar hem toegevlogen zijn, inaar onwil
lekeurig werd haar vlugge voet weerhouden
door de gedachte aan die langzaam zich
bewegende vrouw voor haar, die, zij begreep
het maar al te goed, gebukt ging onder
haar in da hoogste mate ongelukkig huwelijk
en die nu don man moest ontmoeten, van
wien zij tien jaar geleden letterlijk gevlucht
en dien zij, na in al dien tijd niets van hem
gehoord te hebben, bijna vergeten was.
Arme moeder, dia haar vurigsten wensch,
zij had iiet zooeven immers nog bekend,
de wederopneming in den kring barer stand-
genooten, juist bereikte op bet oogenblik
dat haar verafschuwde heer en meester op
eigendunkelijke, hcerscb/uchtige wijze bezit
kwam hernemen van zijn rechtmatig eigcu-
dom
Boven op den corridor gekomen, stond
de oudste dame stil, diep ademhalend, bleek,
leunend tegen de bruinmarmeren console,
waarop het bronzen beeld van een Diana
prijkte. Leonie bemerkte hoe het knappe
gezicht barer moeder plotseling jaren ouder
(Wordt vervolgd).
