RIJWIELEN
r
Wyfaeti
Royal Worcester en
Bon Ton CORSETS
dit tlad
Reisbelasting.
Zoek naar geen merk,
Rij wielfabriek
G. Philippo JL
le^enloed,
Keelpffsi
WOENSDAG 4 JUNI arriveert de
eerste zending
Mode-Magazijn „De Vlijt", L. J. Luijcx Zoon
Het Paria-meisje.
De ondergeteekenden, vormende bet Sub
comité voor Amerefoort der Vereeuiging
«Reisbelasting», veroorloven zich de vrij
heid U hierbij dringend te verzoeken eene
kleine gift af te zonderen voor hen, die om
gezondheidsredenen naar buiten moeten en
niet kannen geen door gebrek aan de
noodlge middelen.
Vragen wij allereerst steun aan hen die
reisplannen hebben, ook van de niet-reizen-
den zal elke glit dankbaar werden aanvaard
door:
Mevr. Groneman—Doornbos.
Mevr. Knoppers—Van Eijbirsen.
Mevr. Knoote—Van Lanschox
Hubrecht.
Baronesse Van Heeckeren
van Molxcaten - Holle.
Mevr. Kemper-Blok van Laer.
maar doet een greep uit onze
COLLECTIE EIGEN GEFABRICEERDE
en U blijft onze tevreden klant.
Alle reparatlön worden bij ons
vakkundig en billijk uitgevoerd.
Tel. 457
Amersfoort
Maar het jeukmlddel DE WAI.VISCU
helpt direct. Geneest Branderigheid.
Puistjes. Huiduitslag, Ringworm, roode
Vlekken, open Beenen. Prijs f 1.05. Proef-
flacon f 0.65. Walvischzalf f 1.—
N. V. Mij. SANITAS.
Konlnklijkgoedgekeurd.
AMERSFOORT Langestraat 102.
Ameraloort'Tj
Ktrtegracht 26, b.h. Postkantoor
ATELIER VOOR REPARATION.
Tabletten
zijn weder overal
verkrijgbaar
hl.V. GABA-BAZEL
(ÈIUAAL HILVERSUM)
ËAU HONGROISE
Het beste middel. Onschadelijk.
Uitwendig. Prijs f3.50.
Kan voor sneller succes tege
lijkertijd gebruikt worden met
onze beroemde
PILULES HONGROISE
Prijs f3.—
HAARTWI8 T,
om overtollig haar te verwijderen. Pr. f 1.20.
Eros Ideaal Crémo verwijdert Sproeten,
Pukkels, Vetwormpjes, Roode Vlekken.
Prijs f 1.20.
POEDER HONGKOISE,
tegen magerheid en ter verkrijging van volle
en fraaie lichaamsvormen. Prijs f 1.90.
MT SC H A A K L K U K 8 E L
van Dr. Montreux,
dadelijk blond-, bruin- en zwart haar.
Prijs f 1.25 en f 1.75.
2T. V. My. „Sanitas",
Koninki. goedgekeurd.
AMERSFOORT, Langestraat 102.
ARNHEM, Rijnstraat 16.
UTRECHT, Voorstraat 106.
IJACQUES BEZAAN
s Damesüapper
a LANG1STR. 71 TELEPH. 479
p Aparte Damessalon J;
(Bekwame Coiffeuse aanwezig) g
a BILLIJKE TARIEVEN
VOLGISTORT KAPITAAL f 400 000.—
WAARBORGKAPITAAL - 4 000 000.—
De Bank verstrekt gelden op le Hypo
theek op huizen, landerijen en boerenplaatsen
tegen billijke en gemakkelijke voorwaarden.
Inlichtingen te bekomen bij en aanvragen
te richten tot haren Agent, de firma
F. Tan Lanscliot's Bank
MUURHUIZEN 16 te AMERSFOORT.
AM ËRSFOORTSCHE RIJ T U10 M AAT S C H A P P IJ
WosMniicl BB Telefoon ea
Lnt Rijtuigen en Liireien leor GelegentT - Uniformen toor Begrafenissen
Directeur W. F. V. D. ZWAAN.
Deze zending omvat circa dertig verschillende modellen
in grijs, ecru, wit en rose,
zoodat onze klanten, die lang gewacht hebben en voor
de feestdagen nog weuschon bediend te worden, zich
kunnen voorzien
LANGESTRAAT - TELEFOON 190 - AMERSFOORT
ABONNEERT TT OP
ADVERTEERT IN
FEUILLETON.
Derde Hoofdstuk.
Laat zien hoelang is het gcledeu, dat
ik niets nec-scbreef in dit boekdrie weken!
Op de laatst beschreven bladzijde lees ik
slechts enkele woorden: «Dolf is beden
middag vertrokken. Het diner was duf en
mager. Hoe kon bet andere
De gedachten die ik opschrijf in mijn
dagboek zijn oprecht. Ik houd er echter
van dikwijle mijn woorden zóó te kiezen
dat niemand dan ik ze begrijpen kan. De
omstandigheden waariu de mensch leeft,
wijzigen zijn moreol, ook wel zijn physiek,
Papa met zijn ongeneeslijke oogziekte, bij
voorbeeld, leert langzamerhand >zien< met
zijn handen.
«Otto, laat mij je nieuwe boek eene zien,*
zeide hij enkele weken geleden en hij nam
het boek in zijn handen en betastte het
nauwkeurig: «Een handig formaat, en wat
moet je kolossaal veol werk achter deu rug
hebben, het voelt zoo dik 1«
Zoo heeft het gebrek zijner oogea mijn
vader's waarnemingsvermogen verplastst
naar de gevoelszenuwtjes zijner vingertoppen.
En zoo heeft mijn gebrek mij teergevoeliger,
schuwer gemaakt dan een gewoon gezond
mensch. Gevoelens en gedachten die een
ander edei-man sieren, als fierheid, stands
gevoel, trots op oude afkomst, eigenschap
pen die mijn vriend Frans da Bruijne zoo
goed kleeden, zouden mij, met m\jn
bochel, bespottelijk staaa. De vrees ba-
lachelijk te worden heeft mij eenzelvig
gemaakt. Maar waar ia de mensch meteen
rijk, afwieselend gedachtenleven. die niet do
behoefte bij zich voelt opkomen die gedach
ten vorm to geven In woord of beeld. Zijn
tong wordt dan de veiligheidsklep die de
te groote spanning zijner hereens doet ont
snappen. Wat dus voor een gewoon mensch
de conversatie met goede vrienden is, wordt
voor mij, senzame, een dagboek,
En zooals twee kameraden door jaren-
langen omgang, met één enkel woord elkan
der reeds begrijpen, zoo zie ik door die paar
woorden op de laatst beschreven pagina
van mijn dagboek een reeks feiten, in elkaar
■luitend ala de achakels van een ketting,
voor mij opdoemen.
Ja, Dolf, one vrooltjk studentje is weer
eens over geweest. Toen hij ons zijn komst
aankondigde, las ik zijn brief voor aan de
ontbijttafel. Daar was geen enthousiasme
bij dit bericht. Zelfs mijn stiefmoeder, Dolfs
eigen moeder, die hem afgodisch liefheeft
wierp een schuwen blik naar mijn vader.
«Zoo... 00,zeide deze knorrig: «Wij
zijn pas een maand in het nieuwe kwartaal,
ia de jonker nu al platzak. Het gaat hoe
langer hoe vlugger, tegenwoordig!»
•Och, vadertje, weea nu niet al te streng.
Dolf is nog zoo jong, twee-en-twlntig: Iaat
hem toch genieten van zijn jeugdEen
dankbare blik van mijn stiefmoeder was het
loon voor mijn voorspraak, maar vader ant
woordde
«Op dien leeftijd, Otto, was jij iang af
gestudeerd.
«O, ik!... Wij spreken van een gewoon
student, van Adolf. Buitendien, vader,
waarom beoordeelt u hem dadelijk zoo hard.
De jongen zal ons eens willen bezoeken.
Hij is in geen drie maanden over geweest.
Maar grimmig antwoordde het «clanhoofd»
(zooals Adolf zijn vader altijd noemt)«Het
zou voor het eerst zijn, dat mijn jongste
zoon «pour not beaux yeux,« den weg naar
Sprankelen vond. Als dat waar is, ben ik
staat uit eigen beweging hem eer. extratje
geven. Maar hij vertoont zich alleen als
zijn beurs honger heeften dat schijnt
een chronische kwaal te worden!»
■Hij moet je wel lastig vallen, want je
blijft doof voor zijn brieven», waagde mijn
stiefmoeder hier tusschen in te werpen.
Vader richtte zijn glanslooze oogen opbaar
en zelfs onder dien verdoofden blik zag ik
haar ouder gewoonte even siddereu.
Ironisch antwoordde hij baar: «Ma chère,
daar mag je mij dan wel dankbaar voor
zijn, op die manier omhels je je zoon nog
een enkele maal.»
«Dus dan ia er aan deze onaangename
zaak toch nog één lichtzijde,» mompelde
mijn arme stieftneeder, die altijd meer respect
dan liefde voor mijn vader heeft gehad,
maar in den laatsten tijd, nu de oogziekte
de scherpte vsn zijn Swaenecroonschen val
kenblik verduisterd heeft, moediger wordt
in haar repliek.
«Zeker... maar een beetje duur betaald I»
En toen plotseling driftig uitbarstend riep
mijn vader: «Weet-jelui, die hem zoo on
doordacht voorspreekt, dat hij alléén ver
leden jaar meer verteerd heeft, dan wij op
Sprankelen allen samen
Mijn stiefmoeder en ik bogen plotseling
het hoofd, ik geloof dezelfde gedachte door
kliefde ons breiu. «Dit zijn de cijfers van
het «clanhoofd,» en dan de onze, die
minder officieel zijn!»
Het ontbijt vorderde geen langen tijd dien
morgen, want niemand keek op van zijn
bord. Eindelijk koaden wij opstaan, ik denk
tot ons aller verlichting.
>'t Wordt tijd voor onze wandeling, papa,
mag ik u helpen?»
Mijn vader en ik wandelen eiken dag
samen na het ontbijt, en het is ons liefste
uur van den dag, althans voor mij. Vader
is aoolt grimmig als hij met mij alleen is.
Maar dien ochtend wees hij mijn hulp kort
van zich af: «Dank-je, mijn oogen zijn nog
al goed vandaag!» Maar het was bedroevend
te zien, hoe kij naar de deurknop tastte.
Hij verzuimde in zijn korzeligheid, tegen
over mama zijn gewone beleefdheids-frase:
»A tantöt, ma chère,» waarmede hij altijd
zijn vrouw goedendag wenschte als hij haar
voor eenige uren verlaat. Arme mama, zij
was altijd de zondebok als hij ontevreden
was op zijn jongsten zoon.
Buiten gekomea nam hij vriendelijker
mijn arm. Zwijgend wandelden wij door de
oprijlaan onder de hooge slanke bladerlooze
beuken naar den weg.
Zacht, met weemoedig geritsel, suizelde
de wind door het kale elzenhout aan weers
kanten van den weg. De zon vertoonde zich
niet dien Februaridag, laag, vaalgrijs welfde
zich de hemel boven ons, in harmonie met
onze morose stemming. Weinig menschen
kwamen wij tegen, de dorpelingen die wij
ontmoetten groeten ons diep en beleefd en
dan noemde ik hardop hun naam: «Dag
Nellsgoedenmorgen vrouw Kasten-
houtom vader de gelegenheid te geven
hen te herkeuneu. En dan bleven die goede
lieden stilstaan en schudden het hoofd en
keken ons naeen halfblinde en een
mismaakte, al wat kun van hunne vroeger
zoo krachtige fiere «Heeren» was overge
bleven. Maar vergeet ik daar niet den mooien
Sterken kroonprins van Sprankelen?
Wij waren reeds op onzen terugtocht, toen
vader voor het eerst een gesprek met mij
begon. Zijn stem klonk weemoedig: «Je
weet niet, Ot, hoe het gedrag van Adolf
mij hindert. Soms, zooals nu bijvoorbeeld,
kan ik de gedachte niet onderdrukkendat
ons beider hoop, ons beider verwachting op
betere tijden voor het geslacht Swaenecroon,
op den tijd dat Adolf getrouwd zal zijn en
flinke zonen weer stoeien zullen door het
park, ijdel cal zijn. Ik vrees, Otto, oaze
stamhouder, waar wij op bouwen is een los
bol wij zijn de laatste Swaenecroons!
„Och kom, vader, omdat hij nu een beetje
te veel geld verteert, zich niet haast met
examens. U houdt Adolf altijd voor: «Toen
Ot' studeerde kostte hij mij zoogoed als
niets.» Kom, vader, ik beb u bedorven. Die
arme Dolf heeft het zwaar te verantwoor
den met zulk een abnormaal voorbeeld als
ik was, voor oogea. Ik ben nooit jong
geweest, vader, licht dat hij het nu eens
(Wordt vervolgd).
