Donderdag 25 fffit September 1919. No. 9236. 69e Jaargang Electrisdie II Bilt el makerij" Uitgave van de Drukkerij „De Amersfoortsche Courant, voorheen Firma A. H. van Cleeff". REDACTEUR F. W. H. OUDENS. AMERSFOORT. BUREAUX KORTE GRACHT 9 Verschijnt Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond. Abonnement per 3 maanden 1. franco per post /1.15. Advertentiën 6 regels 60 cent; elke regel meer 10 cent. Bijregel abonnement reductie, waarvan tarief op aanvraag kosteloos. Legale, officieele- en ontelgenlngs- advertentiSn per regel 15 cent. Reclames 15 regels 1.25 Bewijsnummers worden in rekening gebracht en kosten, evenals afzonderlijke nummers, 5 cent. VALKESTRAAT 19. Bij advertentiCn van buiten de stad worden de incasseerkosten in rekening gebracht. Postbus 9. Telefoon 1 OVERZICHT. Buitenland. Het Rijksdaggebouw Kolennood te Weenen. Binnenland. De staking in de binnenvaart Dreigende kappersstaking Bijeenroeping Tweede Kamer Schending vau het telegramgeheim. KENNISGEVINGEN. WINKELSLUITING. —o Burgemeester en Weihouders van Amers- maken bekend, dat, ingevolge artikel g, j2 artikel 1 sub e der verordening op de Winkelsluiting, het sluitingsuur der winkels op 7 Oclober a.s. zal zijn toj uur 's avonds en dat tevens op dien datum tot genoemd uur ontheffing wordt verleend var. de verbodsbepalingen der Verordening houdende het verbod van het gebruik van gas uit de gemeentelijke gas fabriek en van electriciteit door middel van het Gemeentelijk kabelnet op bepaalde plaatsen en bepaalde tijdstippen. Amersfoort, ig September igig. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Burgemeester, v. RANDWIJCK. De Secretaris. K. KAAN, Jzn. (L.S.) De Burgemeester van Amersfoort, brengt ter kennis, dat in de gemeente Jutphaas gevallen van mond- en klauwzeer zijn voorgekomen. Amersfoort 22 September igtg. De Burgemeester van Amersfoort brengt ter kennis dat in de gemeente Veenendaal gevallen van mond- en klauw, zeer zijn voorgekomen. Amersfoort, 24 September igtg. De Burgemeester voornoemd, v, RANDWIJCK. STADSNIEUWS. RECLAME. Alweer een brand. Gisterenmiddag ruim half 5 brak er plot seling brand uit in de Chemische Wasscherij en Bleekerij van den heer C. Kempkes aan den Hooglandschen weg. Alhoewel er wel eenige oogenblikken nog verliepen, alvorens de brandweer werd gewaarschuwd, was deze toch vrij spoedig ter plaatse, toen echter de brand reeds zoo bevig was, dat aan behoud van de Mas scherij en het woonhuis niet meer te denken viel. Het wasscherij-gebouw is dan ook tot aan den grond toe afgebrand, terwijl ook van het woonhuis niets anders dan de muren zijn overgebleven. De brandweer, onder leiding van den heer Schulte Nordbolt, concentreerde haar krachten in hoofdzaak op het belendende perceel van den heer Schoonderbeek, dat geheel behouden bleef. Uit een viertal slan gen werd water gegeven. De brand is vermoedelijk ontstaan in den schoorsteen van de machinekamer. Inboedel van den heer K. en de wasschen aan derden toebehoorende, werden bijtijds gered, terwijl nog eenig waschgoed bij het uitbreken van den brand zich in den wasch- ketel bevond, dat dus ook wel zal zijn behouden gebleven. Eveneens kon de inboedel van den in- wonenden sergeant der Infanterie J. v. d. Peppel, die slechts 'n paar weken gehuwd is, en niet verzekerd, grootendeels gered worden. De meubelen van den heer Schoonder beek vonden een veilige plaats in den tuin van den heer II. Kroes aan de overzijde. De politie zorgde voor tijdige afzetting. Mode-Show in Amicitia. Wat is zoo'n zaal van Amicitia toch 'n onmisbaar element in een gemeente, als de onze en wat is haar bestemming velerlei Wie in Amersfoort kent baar niet? Is er wel iemand te vinden in onze stad die aaaaaaaaaaaaa^ A.H.v.NlEUWKERK H L. Heekxtr. i4.Tel.3t7a, Amersfoort M IN AMEUBLEMENTEN Elf M M K ANTOOKHKUBK I.EN M er nog niet binnentrad? We zouden zeggendat bestaat niet, te meer waar we hier op dit gebied niet erg verwend zijn. Maar stelt u eens voor, Amers foort zonder een zaal, als die van Amicitia I Waar moeat alles heen Wat herbergt ze al Diet? Vergaderingen hebben er plaats van allerlei slag; vereenigingen van alle maat schappelijke richtingen houden er hunne jaarvergadering; men vindt er op z'n tijd Gezondheids-congreasen en Geheel-Onthou ders manifestatiendilettanten en beroeps- artisten spelen er hun comedie inmuziek uitvoeringen met nationale en internationale «sterren» zijn er in een seizoen als thans weer voor de deur staat, aan de orde van den dag; sportclubs en middenstands-ver- eenigingen deelen er bun uitgeloofde prijzen uittentoonstellingen van diverse pluimage vinden er hun standplaatskippen, konijnen, honrten en katten, ja, wat niet al? Maar 'n unicum is toch zeker wel een mode-show», een «expostie» van dames hoeden en pelterijen, costumes, mantels en avondtoiletten in allerlei genre en kleuren, chique, maar ook eenvoudig. Maar toch, in zulk 'n tentoonstelling nu, was Maandagmiddag j.l. de groote zaal van «Amicitia» herschapen. Welk een aanblik! En wat zag het er huiselijk uitl Inderdaad gezellig, maar ook interessant, ja, vooral er in Amicitia. De «er van deze ex positie*, het initiatief van dit alles komt toe aan de eigenaars van >Maison Marteleu >Maison I.'Hiron- delle«, de heeren A. Hanselaar en VV. van Rossutn, die met hun durf, hun onderne mingsgeest Amersfoort eens hebben willen laten zien, wat zij als modezaken, first classe, al niet weten de prestecren. Zij hebben hun plan flink, royaal en grootsch uitgevoerd. En het succes was dien'dag dan ook overweldigend. Het was er vol van dames, maar ook heeren, die van hun belangstel ling blijk gaven, mankeerden niet op het appél. En nog steeds liep het gestadig aan, zoodat teleurstellingen niet konden uitblijven, en velen moesten terugkeeren, omdat geen stoel meer onbezet was. Aldus konden de aanwezigen in deze mode-halle onder het gebruik van een heer lijk kopje thee genteten van een onuitput telijke collectie van 2 uur tot ruim half zes duurde de Show, bijna zonder afbreking, wat zal er dus al niet de revue gepasseerd zijn snoezige costuumpjes, keurig sluiten de mantelpakjes, smaakvolle toiletjes, avond mantels van hermelijn, chique dameshoeden en fijne bontwerken, alles haute nouveauté, onberispelijk van coupe en kwaliteit, en ge dragen door 'n 4-tal mannequins, gedistin geerde verschijningen, die beurtelings met twee, over vilten loopers, de zaal doorkruis ten, afwisselend omhuld in wat anders, in wat nieuws, dikwijls eenvoudig, maar har monieerend in fijne kleurencombinatie, zoo dat hoed, costuum of mantel, kousen en schoentjes steeds in de juiste overeenstem ming waren. Gewis, alles was hier een be koring voor het oog! En zoo hebben deze mode-huizen «H.'irtel» en I.'Hiroiidelle» een reclame weten te bereiken non plus ultra die in Amers foort een geweldigen indruk zal hebben gevestigd, niet alleen op dien dag, maar ongetwijfeld ook in de toekomst. Wij willen dan ook deze bespreking niet eindigen, alvorens den heeren Hanselaar en Van Rossuni hulde te hebben gebracht voor dit grootsche en voor onze stad buitenge- FEUILLETON. Het Paria-meisje. 44). o— Eiken ochtend, na bet ontbijt, maakte Adolf, ouder gewoonte, zijn fietstochtje. Hij bleef echter nooit langer dan een uur weg en dan bracht hij het verdere gedeeite van den dag op Sprankelen door. En hij maak te altijd denzelfden toer: over den rijksweg naar Nieuw-Sprankelen, vandaar langs het water naar 't veer en den dwarsweg door de velden terug naar huis. «Er was geen betere weg voor een fietser in den omtrek,» legde hij Leonie uit, die hem uitlachte om zijn «ouwelijke» stelselmatigheid, >#n ik rijd alleen om mijn spieren te oefenen, mijn appetijt op te wekken.» Leonie geloofde gaarne wat hij zeide, want wat haar nog het meest aantrok in baar jongsten neef, was zijn groote oprecht heid en dat hij nooit van liefde sprak tusschen hem en haar. Zij was het nu een- maai gewend dat de jongelui van zijn stand alleen met haar in kennis wenschten te komen als zij hun schitterend evenwicht in de maatschappij dreigden te verliezen. Deze zorgeleoze student verlangde niets andera in haar dan een vroolijk gezelschap. Het scheen hem vrij onverschillig dat zijn nieuw nichtje tevens een der rijkste erfdochters was van Nederland. Veel gevoeliger toonde hij zich voor hare schoonheid en op zijn gewone vrijmoedige wijze uitte hij zijn groote bewondering. >Als je niet het Mooiste meisje waart dat ik ooit oatmoette, was ik reedaden volgenden morgen weer vertrokken. Nu houd-je mij hier gevangen Bah, Sprankelen mag het eerwaardigste kasteel van Nederland zijn, het is naar evenredigheid even saai en ver velend. Na de de beslomme ringen van een groote stad is het er goed uitrusten, altijd ala er een mooi gezichtje is als rustpunt voor moede oogen". Ea zij lachte om zijn flirt, gerustgesteld, omdat hij er in één adem op liet volgen >Ik haat Sprankelen en papa en frére Austére zouden niets liever willen dan mij voorgoed aan de zijde van eene, liefst rijke vrouw, te kluisteren aan dit oude kraaiennest, waar zij met h*rt en ziel aan hangen 1" Arme «rijke» vrouw», spotte zij «foei, Adolf, dit «kraaiennest» heeft de meeste onzer geboren zien worden, bergt al je herinneringen aan je geslacht». Hij haalde de schouders op: «Tehechten aan een hoop steenen, die bijna instorten, aan oude boomen, die met iederen storm kunnen omwaaien, aan meubels, die van ouderdom kraken, alleen omdat de over grootvader van je bet-overgrootvader, de «primeur» er van genoot en je niets naliet dan veraleten rommel! Groote nonsens 1 Een aardige elegante gargonnière te Parijs, om maar eena een onbereikbaren wensch te noemen, is wel zoo modern en comfortable, dunk me. De slimste gast in onze familie ia waarlijk nog die oolijke Oom Jaapar ge weest Wat ben-je gelukkig, Leonie, zóó rijk to zijn «Alsof dat feit onbevredigde wenschen buitensluit», zeide zij zuchtend, toch blijde dat hij er niet aan dacht, zooals een Van Velzen, een Poladijk, zijn «onbereikbare» wenschen mogelijk te maken door de «dikke huishoudbeurs» van een nederig Vetkaarsje. De dagen op Sprankelen vlogen nu om. Het was op den zevenden dag van Adolf's onverwachte komst in zijn vader's huis, dat Leonie onaangenaam herinnerd werd, aan haar helaas, slechts tijdelijk verblijf op het oude stamslot van haar moeder's familie. De morgenposi had haar een brief gebracht van haar moeder. Zij liep dien nu, na het ontbijt, te lezen op het slotplein. Zij wachtte hier altijd op dit aur on Adolf te zien uit rijden. Haar oude neef en Otto hadden reeds bun gewone wandeling ondernomen. Zij moest van haar moeder hooren dat zij nu reeds drie weken op Sprankelen vertoefde, haar had die gelukkige tijd geschenen als één korten gelukadagMaar haar moeder, in haar groote eenzaamheid, in haar mooi groot huis in den Haag, verlangde naar haar dochter eu op haar manier schreef zij nu Leonie een hartelijken brief «Gisteren nog was Van Velzen zoo vrien delijk mij, oude vrouw, een uurtje van zijn tijd op te offeren en ook hem viel de ver latenheid om mij heen op: «Mevrouw, het is alaof uw charmante salon leeg en hol is nu uw lief dochterje niet meer troont ach ter de theetafel I» Och kind, hij sprak zoo naar mijn hart, wanneer kontje bij je een zame mama terug?» Zij vouwde den brief haastig dicht, zij kon niet verder lezen. O het noemen van dien naam alleen «Van Velzen,» hoe bracht het haar weer al de vergulde ellen de van haar moeder's omgeving voor den geest Het meisje beet zich op de lip pen, zij bad wel kunnen schreien bij de gedachte terug te moeten keeren naar haar ouderlijk huis en dat een brief van haar eigen moeder zulke onnatuurlijke gedachten in baar wakker riep, verbitterde slechts haar gevoel van droefheid! Zij zag om zich been op het slotplein, naar de oude kastanje, die zijn bloesems in het ronde strooide, naar den gevel van het forsche Huis, zij herinnerde zich haar aan komst, ze zag zich voeren het bordes op, aan den arm van den ouden gebogen slot heer met zijn eerwaardig grijs hoofd, glans- loozen blik, en strompelenden pas. Otto achter hen vol teedere zorg voor zijn vader Hoe had zij het lief gekregen, het oude Sprankelen en zijn eenvoudige bewoners! Drie weken slechts had zij er vertoefd en het was haar nu alsof zij en Sp.ankelen bij elkander behoorden, alaof zij slacbts een plantje was geweest, dat, overgeplant, niet tieren wilde in vreemde aarde en nu in den oorspronkelijken grond teruggebracht, welig wortel schoot Zij kon de rust, den vrede van dit buiten, dit familieleven, niet verwisselen voor de gekunstelde deftigheid van haar moeder's omgeving en in groote opgewondenheid liep zij het slotplein op en neder, zinnende op het ontwijkend antwoord dat zij haar moeder wilde schrijven Maar plotseling werd haar gedachten af geleid, wijd van verbazing sperde zij haar oogen open want over de witte op haalbrug van Sprankelen schreed een figuur, dat wel het allerminst paste in deze omge ving, al droeg de man die haar met een vrijpostigen glimlach tegemoet trad, een heerenkleeding. Leonie zag naar de vleezige lippen, den vorm van den neus, de scherpe oogen, het kroezige van de overvloedige zwarte haren van den indringer, en in nerlijke ten hoogste verwonderd, maar met de houding van een vorstin ging zij hem tegemoet, want nu stond hij stil met groote oplettendheid slotplein en gevel opnemend. Hij boog voor haar. zwierig, overdreven beleefd, met gehuichelde onderdanigheid. Zijn brutale blik deed een fronsen gaan over haar fijn gepenseelde wenkbrauwen. Waarlijk, zulk een persoon moest bij ver gissing de oprijlaan van Sprankelen inge. slagen zijn 1 «Wat wilt u, weet u dat u hier op Spran kelen bent?» vroeg zij, koel beleefd. «Ja juist, ik ben hier terecht, men weet dat ik kou;» sprak hij met een vrijpostigen glimlach, die slechts haar iuitinctmatigen afschuw voor hem verhoogde: «Ik kom om den heer graaf Adolf Swaenecroon van Sprankelen te spreken.» «De jonker is niet te spreken, zoo vroeg;» besliste zij ontwijkend. Maar met een ongeloovigen grijnslach viel hij haar in de rede: «O, toch wel voor goede vrienden en de heer graaf Adolf Swaenecroon van Sprankelen en ik zijn beste maatjes samen,» en, zeer ingenomen met zijn eigen aardigheid, liet hij al ziju gele tanden zien in een afschuwelijken lach. «Wilt u maar zeggen dat Nathan Schmoll er ie? u zult zien, hij vliegt naar me toe...» En toen, zich zeiven in de rede vallend, overmand door de nieuwsgierigheid van zijn geslacht: »U lijkt op graaf Adolf Swaene croon van Sprankelen, u bent wel de Freule, zijn /aster?» «Neen,» antwoordde zij kortaf. (Wordt vervolgd).

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsche Courant | 1919 | | pagina 1