RIJWIELEN
Wj. jstas
Zoek naar geen merk,
Rij wielfabriek,
SLECHT SCHRIFT
rG. Philippo
Alle soorten UURWERKEN
DANSKUNST ON DER WIJS
Inrichtingtothetrepareeren van Rijwiel-frames
Aanbevelend, L. HOEK, Kamp 88
GELDERSCHE OREDIETVEREENIGING
ARNHEM Opgericht 1866
Drinkt steeds J. B. C. Limonade ra J. BARON Co.
Het Pariameisje.
maar doet een greep uit onze
COLLECTIE EIGEN GEFABRICEERDE
eti U blijft onze tevreden klant.
Alle reparation worden bij ons
vakkundig en billijk uitgevoerd.
Tel. 457
Amersfoort
Onderwijs
per post
wordt In 10 weken verbeterd door onzen Schrljleursu^ voUedlgJ gulden,
betaalbaar In termijnen. Het werk wordt nagezien door LeeraarSehoon-
schrllven. Vraaet eratis prospectus en proefles. Adres INRICHTING
SCHRIJF- EN TEEKENONDERWIJS, te 'S-HERTOGENBOSCH, Postbox 23
Eenmaal op en
eenmaal neer
Geeft spiegelglans
de Erdal smeer.
Amersloortnl
Kortegracht 26, b.h. Postkantoor
ATELIER VOOR REPARATIËN.
IRRIGATORS
Compleet vanaf f 3.75
Spuiten (gummi) vanaf f 2.--
Warmwaterzakken, IJszakken,
i Windkussens.Groeptoestellen, Hospitaaldoek
j Verbandkisten, Neus-, Oor-, Lavement- en
Injectiespuiten in alle genres.
Buik- en Breukbanden, Suspensoirs.
Patent Geneesmiddelen
Eau de Cologne, Parfumerieën uit de bekende
I Fransche Fabriek «Eres»
I N. V. Mij. „S ANITAS"
(opgericht in 1903).
AMERSFOORT, LANGESTRAAT 102.
1 9S* Het geïll. Boekwerk en Prijscourant met alle
inlichtingen wordt U franco gezonden tegen toe
j zending van 50 et. In postzegels aan ons Hoofd-
kantoor Mij. Sanitas Post Box 339, Amsterdam.
Ondergeteekende bericht families, dat medio October zijn lessen zullen aanvangen ten
huize van den heer SNOUCK, Beukenlaan 4.
Het nieuwste op het gebied van danskunst zal worden onderwezen. Voor goede
regeling ia vroegtijdige aanmelding gewenscht.
Spreekuur Woensdag 8 October u.s. van 3—5 ure, Beukenlaan 4.
D. VAN BEMMEL.
ABONNEERT U OP
ADVERTEERT IN
r^r VOOR PARTICULIEREN!
Ook geheel complete Rijwielen wonlen
op bestelling door ons vervaardigd
INGANG WERKPLAATS ST. ANN ASTRA AT.
GESTORT KAPITAAL f10.000.000.-
RESERVEN 1 4.400.000.-
üeposito rente
een maand opzegging 3 pCt.
drie mannden opzegging 3'/,
een jaar opzegging4
LIMONADEEAHRIKANTEN
AMERSFOORT HARDERWIJK
Stationsstraat 17 St. Jorisstraat 19 Stationslaan 47
Agenten der Bierbrouwerij „I)e Gekroonde Valk" v.li, VAN VOLLENHOVKN Co.
AMSTERDAM
AMERSFOORTSCH E RIJ T UI (J M A AT 8 CIIAI' I' IJ
Westsingel OS Teleloon 43
Line Rijtnigen en Livreien voor Gelegenh. -Uniformen voor Begrafenissen
Directeur W. F. V. D. ZWAAN.
LANGESTRAAT 13
TELEFOON 212 -:
Atelier voor Ondergoed naar Maat
Complete Uitzetten en Luiermanden
FEUILLETON.
47). o-
Verrast zag zij tot hem op, eerst op dit
oogenblik peilde zij tot op deD bodem, zijn
lichtzinnig karakter. En in zulke handen
rustte het lot van haar geliefd Sprankelen!
Ernstig, bijna streng zeide zij, zijn jong
nichtje: «En wat denk je nu te doen, Adolf
Dezelfde strakke glans kwam weer in zijn
oogen, dezelfde zenuwtrilling, deed zijn lippen
beven: «Wat moet ik doen! Er is niets...
niets om mij te redden. Zelfs mis ik den
troost door een kogel alles uit te wisschen,
want mijn schulden kan ik niet meenemen
in het graf, die blijven voormijn erf
genamen
Zij klemde haar handen, wit van het wan
hopig wringen om zijn arm: «Maar is er
dan niets te vinden op de geheele groote
wereld, geen enkel middel dat jou, dat
Sprankelen redden kan kreet zij, ademloos.
Hij zag baar aan. Nog nooit had zij zijn
groote bewondering voor haar schoonheid
zoo duidelijk in zijn lichtzinnige oogen ge
lezen. Geheel met de oude driestheid in
woord en blik mompelde hij: »Die slimme
joodWeet-je, Leonie, hij gaf me werkelijk
het idéé aan om op een afdoende manier
voor altijd uit de zorgen te komen
>0 als er maar één kans op redding Is
»De vent was zelfs grootmoedig; verbeeld
je wat hij zeide: »'tls wonder dat je er zelf
nog niet san gedacht hebt, je hadt het voor
't grijpen en als je het gedaan krijgt, graaf
Adolf Swaenecroon van Sprankelen, dan
zal Nathan Schmoll zoo koest zijn als een
hond en je nog bloemen sturen op je huwelijks
dag
Adolf lachte, met zijn ouden overmoedigen
lach; de gedachte attenties te kunnen ont
vangen van iemand als Nathan Schmoll,
stemde hem, ondanks alles vroolijk. Maar
Leonie had reeds hare handen van zijn arm
genomen toen het oude arrogante trekje I
kwam om zijn mond. Zij begreep plotseling
wie de waarborg moest worden voor de
woekerwinsten van Nathan Schmoll, O
de oude ellende van haar bestaan 1 Ook hier
dus, op Sprankelen was zij niets dan
koopwaar. En de lichtzinnige woorden van
Adolf: »Nu, je zoudt het alléén doen om
die prachtige bouquet een extra plaatsje te
geven midden in de hai...!< bracht weer
geheel haar meisjesziel in opstand, zooals in
de dagen toen een van Velzen, een Polsdijk,
hunkerden om met de gouden schijven van
haar vader de armoede hunner mooie namen
te vergulden. Het medelijden was uit haar
houding, fier hief zij het gebogen hoofd op,
haar oogen, overschaduwd door de gefronste
wenkbrauwen werden, zooals Frans de
Bruijne, zeer tot zijn schade, ze eens gezien
haddonker, somber als de nacht, een honend
woord zweefde haar op de lippen
Plotseling kwam over het gelaat van Adolf
een groote vcraafTering, een wolk van op
rechte droerheid verzachtte de harde, spot
tende gelaatstrekken. Zij zag naar den kant
waar zijn blikken met zekeren schrik heen
staarden en toen ook kromp haar hart
samen van een groot en innig medelijden,
In de helle zonvlek op hst einde van de laan
verscheen de silhouet van een rustig voort
schrijdend paar, de gebogen gestjltes, elkaar
ondersteunend, van Adolf's vader en Otto
»Papa... Ót'l» duisterde Adolf en nu
toch ontwrong zich een snik uit zijn keel.
Driftig sprak hij; »Zij weten nog niets...
o, nu eerst wenschte ik een weinig van Ot's
wilskracht bezeten te hebben...c En lang
zaam vervolgde hij>Toen ik indertijd van
uit de doodsche stilte van Sprankelen kwam
in een groote stad, iu een studentenclub
van de rijkste jongelui van onzen stand,
toen volgde ik onnadenkend slechts de im-
pulsie van mijn vurig jong hart, dat naar
genot snakte zooals een plant naar zonne
schijn Ik kende de waarde van het geld
niet, ik wist niet dat genot, zelfs het kleinste,
duur koslte voor een »oudec armoedige
beurs als de mijne. Ik die zoo boersch een
voudig op Sprankelen was opgevoed, kon
mij niet verzadigen aan het vroolijkc leven
dat de groote steden mij boden. Sprankelen
moest zich bekrimpen om mij zoo nu en
dan, volgens Ot.' een appeltje voor den
dorst in den mond te stekenhet kon
niet meer doen en ik snakte naar genot,
zooals een dronkaard naar alcoholI Zoo
kwam ik in aanraking met Nathan Schmoll
Ik had veel noodig en zijn woekerrenten
waren ongehoord, maar vader is een oud,
zwak man ik geloofde altijd dat hij niet
zoo heel oud zou worden, het nooit beleven
zou wat nu moet komen over Sprankelen
De weekheid die hij verried stemde haar
vergevingsgezind. Zwijgend naast hem staan
de, wachtte zij de nadering af van den ouden
graaf en Otto. Duidelijk hoorde zij den
halfblinde vragen«Staan daar menschen op
zijde van den weg, Otto, ik zie iets wits
schemeren ?c
En de vriendelijke stem van Otto ant
woordend: «Zeker vader, u ziet heel goed
van ochtend, daar staan bij elkander Leo
ons nichtje en Adolf.
De oude heer glimlachte«Zoo alweer
bij elkander,» Hij was ter hunner hoogte
gekomen, schertsend riep hij in het voorbij
gaan »Eh, ontrouw nichtje, wat verwaarloos
jij je ouden cavalier tegenwoordig! Gelukkig
dat ik twee zonen rijk ben!»
Leonie bloosde, «Neef Swaenecroon
begon zij, bedeesd, maar hij wenkte een
afscheidsgroet met zijn stokje«Je hebt gelijk,
meisje, je hebt gelijk! In mijn jonge jaren
stonden oude gebrekkige bloedverwanten
ook niet zoo heel hoog bij mij aangeschreven.
Wat zeg jij er van Adolf
«Fooger dan u denkt, papa,» antwoordde
Adolf met ongewone teederheid en hij staarde
het zonderlinge gebogen paar na, tot het
over de ophaalbrug ging en achter de hooge
slotmuur verdween. Toen wendde hij zich
tot Leonie, een trek van vreemde vast
beradenheid op het gelaat en zonder om
wegen, luchthartig, egoïst, oprecht, naar zijn
aard, deed hij baar de korte vraag, die be
slissen moest over beider toekomst: «Leonie,
wil-je mijn vrouw worden?»
Zij boog het hoofd, als ontving zij een
slag; zij weerstreefde, toch voelde zij zich
reeds machteloos. O, waarom had hij niet
gesproken, vóór hij zijn vader en Otto had
gezien 1
«Je vader noemde mij nichtje,» zeide zij
met een harden klaük in de stem «maar
vergeet niet dat ik... Vetkaars heet!»
»Ja,« antwoordde hij: «en je naam is zóó
leelijk dat ik zorgvuldig vermeed hem te
noemen. Maar me dunkt,» en trotsch en fier
zag hij haar aan«de mijne is mooi genoeg
om tien leelijke te doen vergeten. Kom,
Leonie, wij hebben beiden elkander wat te
vergeven, jij, mij mijn armoede, ik, jou, je
raren naam. Wij zijn quitte.»
«O neen, want je hebt me niet lief!»
Nu kwam de oude luchthartige vroolijk-
heid weer in zijn oogen«Niet lief? En
vergat ik dan niet acht dagen lang om je
mooie oogen alle zorgenNeen, ik wilde
niet gebonden worden, daarom haatte ik de
gedachte aan een huwelijk, maar je slaaf
zijn, dat wilde ik maar al te gaarne en
1 dat wist-je heel goed!»
I Hij stond voor haar, mooi, jong, vroolijk,
weer met kleur op de wangen, spottend
en uitdagend rustten zijn bewonderende
oogen op haar. Zijn woorden waren niet
j in strijd met zijn handelingen, toch over-
tuigden zij haar niet. Zij wist echter dat bij
zou overwinnen, zooals hij tot nu toe altijd
zijn zin had gehad, bedorven jongen die hij
was. Zij voelde zich reeds geheel verloren,
toch weerstreefde zij nog altijd, uit een
onbewust gevoel van ontevredenheid met
I haar eigen zwakheid; «Ik weet niet of...
of je ouders ons huwelijk wenschen.»
Hij lachte: «Kom, nu zoek je uitvluchten.
I Hoorde je dan niet hoe papa zooeven
j vreesde ons te storen en mama wil zij
I ooit iets anders dan ik, dwong zij mij niet
in haar brieven over te komen Alles
j spreekt voor ons huwelijk, zelfsNathan
j Schmoll en zijn eigenbelang!»
Wordt vervolgd
