Spaausche Wijnen:
WOENSDAG 24 MAART
EXPOSITIE
GROOTE SMAAKVOLLE COLLECTIE
NIEUWE MODELLEN
r?
FERWERDA&TIEMAN
AMSTERDAM
VINO DE ltlOJA (rood)
LA PALMA (wit)
DEPOT TK AMERSFOORT
M. R. N. OOSTERVEEN
Langestraat 46 Arnhemschestraat 11
Telefoon 77
Ook In fabrieken en werkplaatsen wordt
Schuurpoeder „SCHURA" van de Chemische
Fabriek „GLIM" hoogelijk gewaardeerd,
omdat het de vuilste banden volkomen
reinigt zonder ze te beschadigen.
Wij plaatsen Uwe an
nonces in alle bladen
zonder verhooging van
prys.
De Administratie
De nieuwe tijd brengt nieuwe zeden
Het oude heeft thans afgedaan
De oude doos hoort tot t verleden
Koopt Erdal met den Pelikaan.
JVL^ISOHNT PARIS
Utxeolltaohs»teaal B C. VAN EIMEEIN Tolepboon 167
HOEDEN
COSTUUMS
MANTELS
IÊLOUSE8
I ROKKEN
(V ATELIERS NAAR MAAT VERVAARDIGEN EN VERVORMEN VAN HOEDEN
COUPONNEN WORDEN TER BEWERKING AANGENOMEN
HET BESTE ADRES VOOR AL]
Huishoudelijke Artikelen j J hi'l'' Jk fbk I
is Z. v. d. BIJL, TELEFOON 212
I a ttti ied ttnrvt? nvnitijitf
Koperslagerij met Reparatie-inrichting.
KAMPSTRAAT 17.
ATELIER VOOR ONDERGOED NAAR MAAT
COMPLETE UITZETTEN EN LUIERMANDEN
HOFLEVERANCIERS
SUCCURSALE
COMPAGNIE AaYONNAISE
LANGESTRAAT 83 AMERSFOORT
en volgende dagen
VAN EEN
GEKLEEUE COSTUMES - TA ILLEU R-C08T (J M ES - MANTELS
JUPES - BLOUSES PEIGNOIRS - JERSIES - JUMPEHS
AAN ONZE GEACHTE CLIENTÈLE!
WIJ HEBBEN DE EER U UIT TE NOODIGEN TOT EEN
BEZOEK AAN ONZE MODE-TENTOONSTELLING.
FEUILLETON.
Maartje Bot.
En dan de vlaggen en het groen en de
toebereldeelen voor de Illuminatie. Allee
bespraken,allee bewonderden zij. Alleen
datgene wat het meest tot hun bewonde-
rlngalust bijdroeg: de zonneschijn en hun
gelukkig samenzijn, daarover spraken ze
natuurlijk niet.
Af en toe bemoeiden zij zich met de
omstanders en dn praatjes die deze maakten,
meeat op eympathleken toon. Ze waren In
een stemming van te leven en te laten leven
en gunden ledereen graag wat hen zelf
vermaakte. Slechte zoedra iemand van hun
goed humeur trachtte miabruik te maken
om Maartje weg te dringen, waa Jan aan
stond* tot tegenweer bereid!
Juist toen eindelijk een vermeerderd ge-
drulech en versterkte beweging berichtten
dat de stoet dichtbij ln aantocht waa en
alle mannehoeden afgenomen werden, brak
zich een vrouw door de menigte, een klein
jongetje voor zich uitdrijvend, met do
woorden
Maak ae wat ruimte: het kind mot toch
zen Koningin sienl*
»N«em 'em den op je nek!* riep Iemand.
Jan, zonder spreken, nam het kind op
en zette het op zijn schouder*. Maartje
stond lachend naaat hem.
•Wat 'n knap j*iar Noordhollandache
menachen* hoorde zij achter zich zeggen.
En toen kwam voor hen het plechtige
oogenblik: de voorrijders, de oerewacht en,
als middelpunt van den galastoat, deivoren
wagen, waarin de Koninginnen zaten en
rechte en links bogen.
Ze konden allee volkomen goed zien.
Aan wuiven of hoeraroepen daden zo niet
meê; Jan niet omdat hij, behalve zijn hoed,
zijn vrijwilligen bewegelijkan last had vast
te houdenen Maartje omdat har* opmerk
zaamheid haar volkomtn paaalef maakt*.
Eerst toen alles voorbij was, de menschen-
kluwen zich afwond en Jan het kind
aan zijn moeder had teruggegeven, greep
sij hem bij den arm en zei, Met een stralend
gezicht
•Nou Janlc
Thuie verklaard* zij in volle overtuiging
dat de Koningin baar >krek had ank*ke<,
maar dat zij »gaen benul* had gehad om
•weerom te groetec.
Toen haar da Verametels plaagden over
Jane verschijning en vreegen of hij om de
Koningin gekomen was of om haar zelve,
antwoordde zij vroetijk:
»'t Kon wel beur# van om balegaarlc
Met dat al Nat zij zich niet van hare
bezigheden afhouden. Do aanwezigheid van
haren gaat was gaan verhindering, maar
veeleer een. prikkel om vlug de handen te
repp*dk de aardappelen op te zetten en de
tafel te bedienen, •binnen* en >in da keuken*.
Dat waa nu eens asrdlg, met zen tweeön
te eten!
Jtn deed zich smakelijk te goed aan
hetgeen de pot schafte.
Deer zeg Ik geen nee teuge verklaarde
hij bij al wat hem gepresenteerd werd.
En na afloop van het maal, betuigde hij
zich >vrind*lijk dankbaar* voor de genoten
gastvrijheid.
Tegen den avond mocht hij Maartje
komen afhalen om nog een pootje samen
op het pad te gaan; en toen ontmoetten
zij in een koffiehuis eenigen van Jan'e reia-
genooten.
Een hunner. Klaas Boerman, die familie
in de stad laad wonen, had zijn zuater
Guurtje bij zicb, en mot deze kon Maartje
naar hartelust al het nieuws vim het eiland
bepraten.
Intusschen deden de vrienden veralag
van hunne ondervindingen. De meeaten
waren wel tevredentrotscb op de vlugheid
waarmee zij over allerhande hindernissen
heen "hadden weten te kamen en de sluw
heid, waarmee zij, naar hun eigen schatting,
hun doel hadden ureten te bereiken.
De één had de Majesteiten zes maal
gezien en een ander tienmaal* «n een derde
wel vaif-en-twintigmaa).*
•Ja zeker, zeg maar honderd voor 'l
gemak!* werd hem vriendschappelijk toe
gevoegd.
Slechts één was er, die niet opsneed,
maar dan ook in het geheel niet vrooiijk was.
Hij had de onhandigheid gehad, op
Oranje-kleurige klompen uit te gaan, en
die hadden hem den heelen dag een poets
gespeeld.
Reeds de kameraads hadden hem op
reis er over uitgelachen, doch hij had de
klompen eenmaal aan en moest er maar op
In de stad echter kreeg hij de volle laag
over zijn ongelukkige mooiigheid.
Zoo vaak hij ergens liep, waar ruimte
genoeg was dat zijn schoeisel in het oog
viel, waren er grappen over uitgehaald,
heel vermakelijk voor de omstanders, maar
mindtr voor den eigenaar zeiven.
Eindelijk was het tot een soort van
opstootje gekomen.
>'k Zei jou leer* van Oranje onder! had
eon Amsterdammer geroepen. En een ander
had hem geholptn; en samen hadden ze
den srmen Dirk beentje gelicht en de
klompen uitgetrokken en maakten alle aan
stalten om hem een >Oranje-boven« op het
bnofd te trommelen, toen de aankomst van
den feeststoet hem ontzette.
Zoo gauw als 't kon had hij de vlucht
genomen in dit dichtbijgelegen kofhehuis
en zat daar nu in diepe neerslachtigheid.
Het was Jau Rijzer, die hem hielp de
koe bij de horens te pakken.
Dat dient nou nieuwers voer*, rede
neerde deze, >datte je bier zitte te kniezen
en te vloeke. Skrap den liever de verf der
af. Alla, geef op zoo'n klomp!*
Zoodra bij er een in handen had, begon
hij met zijn zakmes de verf te bewerken,
en Dirk was zóó niét of hij volgde dat
voorbeeld op de andere. v
Dit werk ging echter niet zoo vlot als
zij het slch hadden voorgesteld.
Die weerlamsche verf wil der niet of!*
pruttelde Dirk.
>Ja, 't laikent wel of sinjeur de duivel
der in zitl* stemde Jan toe, greep een ruw
stukje steen dat hij op den grond zag liggen
en begon daarmee het voorwerp ln kwestie
te schuren.
Heerlijk accompagnement voor een aan
het naaste tafeltje gezeten zanglustig ge
zelschap, dat juist, ter afwisseling van het
•Wilhelmus*, aan >De moord van Raams-
donk* was begonnen I
Toen ook het schuren niet afdoende bleek,
besloten ze de klompen met koffiedik in te
wrijven. Dank zij al deze achtereenvolgende
kunstbewerkingen kreeg het hout ten slotte
eene kleur.dat niemand goedsmoeds meer
oranje noemen kon, en zoo kon Dirk zich
verder veilig in de feestvreugde wagen.
Zooals dezen eersten dag, ging het voor
Maartje drie dagen lang.
's Morgens vroeg den boel aan kant maken
en dan met Jan uit, naar al wat het publiek
programma opleverde.
En Jan mocht dagelijks bij haar komen eten.
Dat was .toch erg goed* van .haar
volk*, vonden Jan en Maartje beiden. En
die goedheid woog voldoende op tegen de
lasten, die zij van Mevrouws «zenuwachtig
heid* had.
Die .zenuwachtigheid,* waaraan Mevrouw
somtijds lijdt, wanneer zij het voor haar
doen druk heeft of uit haar gewone dag-
verdeehng ia, bleef natuurlijk niet zonder
invloed op haar omgang met Maartje Zij
was prikkelbaar, onduidelijk in hare bevelen
lichtgeraakt bij iedere kleinigheid, die haar
niet naar den zin was. De meld ls nu een
maal het meest voor ds hand liggend aam
beeld voor het hamertje van Mevrouw
Veramstels «zenuwenzoodra die een
beetje in de war zijn.
dit »l.t v..l Zij
u V8" h*" koud" kl«™ stan
ftij™"' gtb,"d tn 8% k.t
(Wordt vervolgd.)
