TWEE KEER
GETROUWD
m
BAGGERTURF
Bank-Associatie
DE PRINS.
Mrs. Forrester
1675
16.751
J. GROOTENDORST, Hof 20
Fa. L. v. ACHTERBERGH's Brandstoffenhandel
schoen\Wi«É
Nu is het de tijd om in te teekenen op den 20en Jaargang van
De mooiste Illustratie in Nederland.
Behalve een groot aantal zeer fraaie platen en portretten, meestal van onze eigen
fotografen, van de voornaamste gebeurtenissen in Nederland en in het Buiten
land, tal van belangrijke geïllustreerde artikelen op elk gebied en boeiende
novellen van bekende auteurs, beginnen vanaf heden in dit weekblad de
zeer boeiende roman
door
Nieuwe abonné's ontvangen het reeds rerschenon gedeelte gratis op aanvrage
Alle abonné's z\jn verzekerd.
l'rys per 13 nuntmors gedurende 3 maanden f l.fWJ. franco per post fl.82|
Abonnementen kunnen te allen tijde aanvangen, doch alleen bij het einde
van den jaargang worden opgezegd.
Men abonneert zich bij eiken Boekhandelaar, bij de Agenten en bij den Uitgever
N. J. BOON, Ainsteldyb 13, to Amsterdam.
Men ontvangt wekelijks een prachtige illustratie van 16 bladzijden op
mooi papier met 30 4 35 platen.
Slechts een kleine partij PltlJIA ROX REN1I-
LEEREN lier by Uijghottines met leeren
iusschenzool en lakneus (1ste klasse fabrikaat)
voorhanden bij
BestelkantoorArab. str. la - Telefoon f65 MagazijaenEoesteeg 5-ï
Wertlieim Gonipert/, 1834 enCredietvereeiiifringl853
Kantoor Amersfoort
lltrechtscheweg 1
Kapitaal en Reserves i 19.900.000
Alle bank- en eïectenzaken
L. G. PONNE,
Levert tot billijkste
noteering
Electroinotoren
Amersfoort
jicht en Kracht
Installaties
alleen uit eerste klasse
materialen gemonteerd
FEUILLETON
FLIRTATION.
3)
Later moest hij er om lachenja, hij dacht
een heel figuur te slaan; wat was hem dat
opgebroken. Toen na het rooken de heeren
zich weer bij de dames voegden, bad hij
telkens getracht, haar te naderen en zij was
hem iederen keer handig ontweken, zóó
handig, dat hij zich zelf nog soms afvroeg,
of 't ook werkelijk geen toeval kon zijn.
Zijn kwaad geweten echter en het recidi-
vistisch karakter van de zaak, pleitten daar
gevoelig tegen; en dan was er nog die
handdruk aan het eind, die vluchtige, hoog
hartige afscheidsgroet. Neen hoor, het was
niet questieus, wie er in deze ontmoeting
het voordeel aan zijn kant had behouden.
Hij voelde zich klein, op zij geschoven, hij
bad het land, dagen lang. Soms dacht hij
boos over haar; »KIein nest dat ze was!»
Soms rouwig over zijn eigen wandaad;
soms intens verlangend, dat het weer goed
zou zijn, zij hem genegen zoooals in het
begin. Hij begreep wel, dat hij de avances
daartoe doen moest, en dan nog kans had
den wind van voren te krijgen. Och wat, zij
zou veel te blij zijn, als hij kwamhet was
alles bestudeerde coquetterie van het nest
een bouderietje, dat een verkeerden kant
was opgeloopen, daar bij bet au sérieux
had genomen. Zij speelde nu ook al van
Zuster Anna, ziet gij nog niets komen 1
Natuurlijk! En als hij wijs was, dan bleef
hij er vandaan!
Maar hij was niet wijsen op een dag,
nadat hij Zondags had aangebeld, en aan
den knecht zijn kaartje had mogen geven,
vroeg hij aan den beer, of hij mocht komen
theedrinken dien avond.
De beer keek verschrikt, beteuterd, zei
•ja» met iets als een zucht.
De knecht deed hem opendie knecht,
stommeling, zag er altijd uit, of hij zijn
et houden kon, of hij, als hij hem
zag, aan de voorgangers dacht.
•Jawel, hoor, ik word verwacht», beet hij
den onbenulligcn vent toe, die aarzelend om
zijn lippen stond te likken. Dat mankeerde
er maar aan, dat hij aan de deur werd gezet,
terwijl hij haar hoorde zingen in de verte.
Ze zong goed. Maar wat zong ze daar?
Zijn hart was weer ballon en ging de lucht
in. Zoo licht en luchtig voelde hij zich heele-
maal wordeD, hij had wel kunnen dansen
en gekke dingen doen. Maar achter hem,
terwijl hij zijn jas uitdeed,zijn overschoenen
uitwipte, stond die knecht, die moeite had
zijn lach in te houden. Dat zette hem neer.
Zijn nieuwe, sterk getailleerde jas aan de
panden aftrekkend, zijn snor haast in hetzelfde
moment nog wat opduwend, zag hij de deur
opengaan, hoorde hij plotseling vol en klaar
het geluid van piano en stem, die zich niet
van de wijs lieten brengen. Voorzichtig ging
hij de kamer in, den beer zoekend achter
een groot opengevouwen courant. Jawel,
daar zat hij al zijn leven, hij spelde nog
de verkooping-advertenties
•Van Ras!» verschrikt liet de oude heer
zijn blad op tafel vallen»neem me niet
kwalijk, ik was heelemaal vergeten...»
De piano had abrupt opgehouden. Hij had
er wat liefs voor gegeven, haar gezicht bij
die overrompeling te hebben mogen zien.
Toen hij omkijken kon van den beer, was
er geen spoor van verrassing meer op haar
vriendelijk gezicht te zien.
»U, meneer van Ras Ik heb al eens
gedacht, dat u het hier zoo best kon vinden,
dat u ons heelemaal niet noodig had.»
Dat was dan geen complimenteuse ge
dachte voor mij. Maar laat ik u niet storen.
Zingt u door.»
Waarom niet?» vroeg ze, zijn laatste
woorden negeerend.
Wel, weet u ons vorig gesprek dan niet
meer
De beer had de aanmaning, zich niet te
laten storen, aan zijn adres overgenomen,
verdiepte zicht nog eens in zijn krantje.
•Ja, wel zeker; maar er zijn ook menschen,
die zichzelf voldoende zijndie aarden hier
evengoed als ergens anders.»
Zij had hem een stoel aangewezen bij den
haard, in de buurt van baar theetafel, waar
zij nu bedrijvig haar huisvrouwelijke plicht
Of zij zelve zich dan niet voldoende kon
zijn Neen, zij niet, vrouwen konden dat niet.
•U trekt zulk een scherpe grenslijn tus-
schen doen en laten van den man en van
de vrouw, dat heb ik laatst ook al opge
merkt.»
•Weet u dan niet, dat wij vrouwen leege
vaten zijn, die hun inhoud van den man
verwachten Dat heeft Laura Marholm ge
zegd. Ik heb een blauwe Maandag aan
feministische lectuur gedaan, het pro en het
contra.»
•Gevingertopt,» kon hij niet nalaten te
zeggen.
Wat onthoud u!«
•Alleen wat de moeite van 't onthouden
waard is.»
Mag ik u thee geven?»
De oude heer sloeg nu ook zijn krant toe
en verontschuldigde zich nog eens: >Ik
vergeet altijd zulke dingen.»
•Ja, daar roemt u nog op», knorde zij,
hem met een vinger dreigend. >En u, meneer
van Ras, laat u dat gezegd zijn u aan
melden is totaal overbodigdie boodschap
komt toch niet over. U komt maar, het zal
ons altijd een genoegen zijn, U uwe een
zaamheid met de onze te helpen verdrijven.»
Volgens de veelgeprezen horaoeopathische
methode!» lachte hij, maar in zijn binnenste
binnen was verontrusting. Haar onverwachte,
onverdiende vriendelijkheid bij hun be
groeting bad hem meer verrukt dan ver
baasd. Dit nu leek hem zulle een reuzen-
avance, dat hij er onwillekeurig weer schrap
van ging ataan, op zijn qui-vivc. Hij dacht
aan de anderen. Die goeie Jan, impressio-
nabele jongen, wat had hij gezwolgen in
zaligheid, gelokt, te goed gedaan, zooveel
hij maar wou, door die stem, oogen 1 En
dan kwam de bonsBrrr I
Zij vroeg of hij hield van muziek.
Muziek! daar ging een veld voor hem
open. Komen zooveel hij verkoos, en muziek 1
Een stem waarschuwde hem dringend,
niet te zeggen, dat hij viool speelde. Stomme
kerel, hij zei het natuurlijk toch.
Laat ze nou in godsnaam maar niet gaan
zingen, of je raakt je roer kwijt! zei de
stem; en hij vroeg haar instantelijk, het
voor hem te willen doen.
•Loop naar den drommelzei toen de
wijsheid in hemen hij wenschte haar
vansgelijke.
Toen hij 's avonds, naar huis gaande, in
den maneschijn een eind omliep, kwam hij
tot bezinning.
Het avontuur werd bedenkelijk.
Het avontuur werd hoogst bedenkelijk.
Een paar weken later kreeg hij een brief
van zijn broer, den latinist, met voor hem
onleesbare teekens, Grieksch natuurlijk. Wat
was dat nou weer voor een mop Een ant
woord op zijn brief kon het zijn. Wat had
hij ook weer alles geschreven Flauwe mop 1
De volgende post bracht onder gesloten
couvert de vertaling, alleen deze woorden
•Deze nu trof met de speer op zijn beuklaar
vorst Agamemnon,
Maar hot schild weerde de speer niet af
en het puntige koper
Drong tot hat binnenste, diep in het hart,
doorklievend den gordel.»
Hij lachte zuur. Ja, daar hadt je het lieve
leven alHet bitter lijden was begonnen.
Behalve het ondraaglijk verdriet, zou je den
spot van de gansche goe-gemeente nog
oogsten. Hij, de don Juande hartebreker
Loontje komt om zijn boontje
Niet meer doenNiet meer gaan I Niet
meer zoo dikwijls. Jawel 11 Hij voelde zijn
ketenen pas goed, nu hij schudde. Het hielp
al niet meer, het hielp al geen lor meer, hij
was verloren 1
(Wordt vervolgd.)
