P. 48. Eerst© Blad.
l"ie Jaar gans*
Zaterdag 26 Juli 1902.
BUITENLAND
FEUILLETON.
In het Zonneland.
d
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden yoor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Couraut verschijnt Dagelijks, mot uitzondering van
Zon- et» Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nor
's morgens bij de Uitgevers in te zen.ion.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Tan 1—5 regelsf 0.71.
Elke regel meer••10*
Groota letters naar plaatsruimte.
Yoor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement. Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
I
Uit den goeden, onden tijd,-
door RVSCONI.
t
De Amersfoortsche jeugd uit vroegere
eeuwen, kalmer, bedaarder, fatsoenlijker te>
noemen, dan die van onzere tijd, wie zou liet
aandurven? limners wanneer wij onze oude
boeken nalezen, vinden wij een menigte reso
lution tegeu „de ondaeden en stoutioheden
dei jongens, en voor liet nemen dier besluiten
en het toepassen der daarop volgende straf
fen be tond alle reden. Doch de krasse maat
regelen en de spoed, waarmee de straffen volg
den op d'e misdaden, hielpen al even weinig
(en dat is misschien gelukkig) als onze paeda-
gogiscke en philanthropise!» zachte middelen
en welmeenende vermaningen. En toelï was er
indien tijd een groote macht, waarvoor allen
eidderden en beefden, nl. de Meester en de
Rector Hun was een macht gegeven verre
boven do bevoegdheid onzer tegenwoordige
schoolmonarchen. Meer dan een voorbeeld is
hiervan- uit den ouden tijd aan, te wijzen. Ik
wil raii beperken tot een tweetal. In de eerste
plaats blijkt dit gezag van den rector uit eene
comedie van Georgius Maeropedius of van
Langhveldt, den bekenden Utrechtschen rec
tor uit het. midden der 16e eeuw. Van zijn
hand bestaan vele comedies of tragedies, waar
van sommigen zijn opgevoerd door z;hie leer
lingen. In een van dezen, getiteld „Rebelles",
worden de lotgevallen geschilderd van 2 jon
gelingen, die zic.b door hunne ongehoorzaam
heid de straif door de roede hebben waardig
gemaakt.. D'e jongens vinden echter steun bij
hunno moeders, die daarvoor door den rector
ook met de roede worden bedreigd. Daarna
hollen de jongelingen door op 'fcbreede pad en
worden eindelijk wegens diefstal gegrepen en
ter. dood veroordeeld. Op het laatste oogen-
blik komt echter de rector weder ten too-
neele, die hen met. plak en roede opeisctd^
aan den dood ontrukt, maar hen zelf ond<
handen neemt.
Van deze bevoegdheid' der school rui
en rectoren om de boosdoeners, ten
wttnncvi liet jongens hunner'schoof
zelfs op te eischen uit de handen der justitie
en zelf de verdiende straf of eene zachtere of
hardere op de misdadigers toe te passen,
spreekt ook Dirck Adriaenz Valcoogh in zijn
fc'kend boekje
Regel der Duytsche Schoolmeesters (1607
Die schoolmeesters (ziegti hij) hebberu suloken
vrijdom en macht,
So gaeuw als de kinders om schoolgaan zijn
gebracht
Van hun ouders, Momboirs ende Ouiatcuren
Terstont moet ten slaghen en straffe ghe-
beuren
Van den Meester, snnder haer te vraghen
eenigh woort,
Geduerende so lang sij; misdoen en met boos-
heyb gaan voort.
Was daer een scholier, die ecu groot feit had
ghodaen
Eenen ghequetst, oft. int. school had doot gaan
alaen,
En d'Overhevt wilde hem om 't feil corrigere
en vangen.
Hem gheesselen, toppen, en aen galgen han-
ghen,
So wanneer den Schoolmeester straft densel
ven scholier,
Soo moet afsta en dear Heer, Prins en Justi-
cier,
En can niet comen aen een Scholiere HZ en
goc-t,
Noch niemant derf hem glieven ghelt oft boot,
Veel oaperte schrijver» ons ditselve doceren,
De rnerle can al si i lek es afdoen ende weeren.
Voort, al stonden d'ouders voor der Scholen
deur,
En den Schoolmeester legde liaer kint om
geesselen veur
En slagten gaf na zijpen wil en behaghen
Soo moeten de Ouderen hetselve verdraghen.
In liet. school te treden hebben sij geen macht
Om 't kindt deai Schoolmeester te ontnemen
met oraofit,
Eer die straffinghe ghedaen is te vollen.
Onbeperkt ia echter die macht natuurlijk
niet. Bij overdrijving in 't straffen kon hij
zich prepareeren op de ernstige gevolgen van
zijn daad Valcoogh waarschuwt hiertegen
dan ook zeer ernstig
..Nu raed ik den Schooldienaer dat hij se 90
niet ga sollen,
Nooh stooten, dat se bloeden, of de leden
breken,
Want waert dat ghiij in de furie soo waert
ontstoken
Dat ghij' hem, smeet, bloedende verdooft, oft
van sin verbae9t
Dien Meester rade icfc te vertreeken soo
haest,
Want 't misdoet (aen den Scholier gedaen)
sou druvpen baest
Op ?iin cop, dus Schoolmeester houdt maet
uit slaan en stuvnen,
Woest ooel gesindt, niet hittigh van gemoed-
den,
U instrumenten sullen slechts wesen plack en
roeden.
Want dat daer boven is. dat is van den
quaden.
Wee lierai die daer comt in '9 Dorps onghe-
naden
Wel was dus de Meester een geducht man
voor de jeuedige boosdoener^ maar zij wisten,
b]jpMBb'ar ziitn niet-alziend oog te vermijden
Voch te doen, wat hun hand! Vond om te»
n. Als wiil de klachten lezen over de «roote
baldadigheid der stront- en schooljeugd, daiv
zten wit iii hunneliandelingen geen grootcr©
vree», voor straf dan in onze dagen. Hoe ge
makkelijk boden ook onze oude steden met.
hare kleine, bochtige straten, vrachten ein
stegen gelegenheid aan om te ontvluchten en
naar verschillende hoeken uiteen te stuiven
als d'e deftige persoon van den rector, den
geVreesden, in aantocht was of indien er ge
vaar bestond' voor do nadering van de diena
ren van justitie, die ook toen reed's, evenals
nu. liefst niet, een anderen naam door-de jon
gens werden aangeduid en nageroepen, dan
hun toekwam Fn dan beving voor een kort
oogenblik een hevige vrees voor straf liet ge
moed der jeugdige delinquenten. Want niet
zacht waren do middelen onii hen tot orde eu
wiishëid te brengen. Bleef het nog maar bij
boeten, dat voelden hunne ouders meer dan
zij», maar eene opsluiting in den toren, soms
14 dagen lang op water en brood, was waar
lijk niet om mee te spotten en eene veroor-
ooeling tot roede of bullepees, somtijds to
ondergaan op de Groote School, joeg bij de
gedachte alleen den kleinen reeds de schrik
0111 het hart, en de blos van angst op de ka
ken. Want, men kan gelooven, dat die bulle
pees veelal met wellust gehanteerd werd. Wij
behoeven ons maar te herinneren dbn: Honde
slager in Brederoo's Spaansclie Brabander,
dio zijnen kwelgeesten toevoegt,:
„Ick selje de bullepees soo sackereels leggen in
„Dattet jou heughen selick selje bijget soo
ongenadigh oftouwen
„Dat je bij gantsoli ack re meute 11 op eeu der
tij/dt je molight, wel selt bouwen."
De man is echter kreupel, naar 't schijnt en
draagt oen baar en kan zich niet wreken. En
hij hoort er al weer een roepen„Aeuwen
trmpool, aeuwen lampoot, heb je dat hert
een reys, soo sel ick jou dat mes omdrayere in
jou vley" En als hij later van zijn last be
vrijd, ken onverwachts overvalt bij hun spel,
dan ranselt hij er een, zoodat deze roept:
„O jij slaet mijn doot", maar de geslagene
ontsnapt, hem weer met de anderen en~roept
„Baemeus1 hinckepinck 1 lamgat! Aeurwen
lampoot
Ziet- of boort gij eenig verschil tussclien de
straatjeugd uit vroegere eeuwen en de onze?
Eene duidelijke, ofschoon zeker niet vol
ledige opgave der jongensstreken, vinden wij
in eene „Memorie van de voornaamste moet
wil lioh eden, die hedensdaeghs bij de Jongens
alhier binnen Amersfoort gcpleeght worden
(25 Junij 1649L
Het beclimmen ende berooven van d'e hoven.
Het. schenden van de boom en. soo op do
wal als elders.
Groote insolenlien die ouder de predicatien
gepleeght worden
Het- dobbelen en kaertspelen op de Wall
ende andere publyeque plaetsen.
Het zwemmen in de Stadt-sgraften soo bin
nen als buy ten.
Het vervolgen' ende werpen op d'e sw'aenen.
Het uytgaen met roeis van half wassie jon
gens.
Hett naleroepen eiule schelden op dc Die
naars van Justitie als met woorden van hap-
seheer en de ander©.
Als oock het naerroepen op sommige per-
soonen, die hier vremdt in de Stadt corkd.
Het- koeskhouden soo in de huysen al* op
de straeten.
Doch deze memorie bevat, gelijk ik zei de,
lang niet alles. Iu do resolutieboeken vinden
wij achtereenvolgens rify.veej meer strafbare
feiten veïhtêfcf In TBOl b.'v" wordt geinterdi-
ceerd, „dat Jongens met stockeu sullen moe
gen lopen over straten op poene van tyen stu-
vers by yeder te verbeuren ende dat douders
voor de kynderen sullen staen(Dit laatste
is eene toevoeging in de meeste resoluties;
wanneer van ambachtsjongens gesproken
wordt, worden zelfs hunne bazen voor de boete
aansprakelijk gesteld). Het kwaad' zal Jiier
wel niet zoo zeer zitten iu dé stokken, als wel
in dat wat met die stokkenmisdreven wordt.
Menige hond en menige glasruit moest het
ontgelden, wanneer zij waren binnen het be
reik van de stokdragende knapen, die ook de
voorbijgangers niet altijd met rust lieten.
En meer „stoutioheden" worden in do vele
raadsbesluiten genoemd en de zorg der vroede
vaderen bepaalt, zich niet tot die verkeerdhe
den, die1 indruischen tegen de openbare orde.
Zoo wordt in 1652 9 Febr. verboden met
stelten te gaan, en wel evenals andere bij
deze resolutie verboden zaken op poene van
drye gulden, telckeu reyse bij do contraven-
teurs to verbeuren. Mogelijk is het, dat zorg
voor het lichamelijk beid de raad tot dit ver
bod bracht, of wel dat onze voorouders de
meening van Cats waren toegedaan, waai' bijl
zegt: „De Jongens, die op stelten gaan, Sijm
rechte beelden van de waen', en dat ziji omi
deze hoovaardigheid bij de jeugd de kop in
to drukken, zelfs verhinderen wildem, dat rij
zich in letterlijken zin boven huns gelijken
verhieven. Waarschijnlijk, echter zag men
noch in het stelten loopen, nooh in liet kol
ven en kaatsen, noch in het klootschieten,
hetgeen alles in. de stad verboden werd, eeuig
moreel kwaad eni op liet platte land zal het
wel langer veroorloofd geweest zijn, doch in
de steden werd liet, bij het toenemende ver
keer, lastig en veroorzaakte somtijds schade
aan particulier eigendom. Daarom werd het
binnen de stad en op do wandelplaatsen ver
boden, doch zeker ongestoord gespeeld buiten
do muren, waar, evenals in onzen tijd, voor de
jongensspelen ook langzamerhand bepaalde
plekken do vaste verza.mei plaats werden voor
hen, die in hun vrijen tijd hunne spieren wil
den oefenen.
In de bovengenoemde resolutie Werden op
dezelfde straf verboden het kolven binnen
d'ese stadt, het spelen met kipsen ende het
werpen met slingers. Verder wordt door mid
del van roepers .geinterd iceert. het treeken
van do steenen uytte straeten met suyqgleer-
tjes" weder op straffe van 3 gulden.
Dit laatste was een blijvende ergernis;
meer dan eens is er een1 officieel verbod toe
ncodig. Zoo is het ook met het „klappen met
zwepen, het glazen ingooien, maar vooral met
de in9olentien gepleegd in de kerk. Hiertegen
werden voortdurend keuren uitgeschreven
zonder dat het iets hielp.
Wordt vervolgd
Telegrammen.
Parijs, 25 Juli. De ministerraad, onder
voorzitterschap van den minister-president
Conrbes vergaderd, heeft heden aan den pre
sident der republiek ter toekening aangebo
den, een eerste decreet., waarbij de slui
ting van 25 inrichtingen te Parijs ®n in
hot departement Seine, die weigerden vrij
willig uiteen te gaan, wordt gelast. Overeen
komstig het verzoek van den prefect zal het
dtMU'oot morgen voieobijnon
Aan den prefect van politie zijn instruc-
ties gegeven, die 'de uitvoering van het de
creet tot- sluiting verzekeren. De sluitings
decreten zullen voor elk departement achter
eenvolgens verschijnen.
Parijs, 25 Juli. De minister-president heeft
aan do prefecten der departementen, waar
geestelijke orden bestaan, instrucbiën gezon
den, aldus luidende:
Wil onmiddellijk iemand zenden naar de
algemeeno overste om haar uit mijn naam en
ofiiciiN'1 te waarschuwen, dat de regeering ge
neigd is de orde verantwoordelijk te stellen
voor de houding aangenomen door de instel
lingen, die er toe behooren en waarvan de
sluiting moet geschieden overeenkomstig de
web van 1 Juli 1901, en voor de wanordelijk
heden. welke uit deze houding kunnen voort
vloeien.
Parijs, 25 Juli. De zuster» van de 9chool
Saint© Marie te Batignolles hebben door tus-
schen komst van den president van don raad
van administratie aan den commissaris van
politie doen verklaren, dat zij zullen wach
ten alvorens gevolg te geven aan het bevel tot
uitdrijving. In do inrichting van de zusters
van St. Marie in' de rue Saint Maur Girart
verklaarde de gewezen secretaris Jules Gue-
rin tegenover den commissaris van politie;
dat zij weigeren do school voor de politie te
ojienen. In het zusterhuis Providence in de
ruo Haies verklaarde men eveneens, dat de
zusters tob het uiterste weerstand zullen bie
den.
I11 andere inrichtingen deden zich dezelfde
incidenten voor. Voor de inrichtingen hadden
zich allerwego groepen menschen verzameld',
die kreten lieten hooren van: leve de vrij
heid leven de zustorsa bas la calotteGeen
enkel ernstig incident viel voor.
Mevrouw Loubet liet heden middag aan
een deputatie van dames antwoorden, dat zij
de dames niet kon ontvangen en ook niet tus-
schenbeide kon komen in zaken, d'e regee-
rin-1 betreffende.
Parijs, 26 Juli. De zustere van het zuster
huis Providence in de rue Hade© zijn heden
morgen uit de sohool, waarin zij zich hadden
opgesloten, gedreven. Geen enkel incident deed
zich voor. Do zusters vertrokken in een omni
bus naar het moederhuis.
Brest, 25 Juli. Te Plondaniel versperren
die inwoners den weg; do zusterschool is ge
barricadeerd!, de supérieure verklaarde dat zij
tot hot einde tegenstand zullen bieden. „Men
zal ons moeiten fusilleeren," voegde rij er
bij, „als men wil dat wij ons onderwerpen.
Niemand komt de school binnen of er zal
blood vloeien."
Te Quimper en in andere landelijke distric
ten wordt de bevolking door affiches tot
-verzdt aangespoord.
Te Land ern eau houdt liet volk de wacht,
de vrouwen zeggen dat zij rich liever zullen
laten doodschieten en men over haar lijken
zal moeten treden, alvorens iemand de zus
terscholen binnen komt. Do supérieure ver
klaarde dat de zusters slechts voor geweld
zullen wijken. De bevolking heeft posten
uitgezet die als schildwachten dienst doen.
Des nachts slapen de mannen op hun posten.
Een sirene moet in geval van „gevaar" de
bevolking waarschuwen.
Tourcoing, 25 Juli. Gisteren had eene
manifestatie plaats ten gunste van de zus
ters der Saüite Union: eenige personen wer-
'den in hechten is genomen. Daar twee gevan
genen naar Rijeeel zouden worden overge
bracht, liepen hedenmorgen duizenden voor
hot raadhuis to hoop. waohttjen de gevan
genen op en begeleidden ze naar het station
onder het geroep van „Leve de Vrijheid!
Do menigte trachtte op de perrons te drin
gen, doch de politie telefttc hun dilt. Er
volgde een vechtpartij, waarbij ve-le personen
slagen opliepen.
Ischl, 25 Juli. De minister-presidenten
van Oostenrijk en Hongarije kwamen heden
onder voorzitterschap van den Keizer bijeen
en gaven een uiteenzetting van den stand
van de onderhandelingen betrekkelijk het
compromis. De minister van buitenlandsch©
zaken, graaf Goluohowsky, woonde de samen
komst bij.
Kairo, 25 Juli. Volgens offioieuse opga
ven zijn heden aan het Saniwir-deportement
118 gevallen van cholera opgegeven.
Kairo, 25 Juli. (Rcuterbureau). De gaa-
scho stad is door cholera besmet. 38 ge
vallen zijn gisteren officieel vastgespeld. He
den is eene kleine vermeerdering waar te
nemen.
Johannesburg, 25 Juli. De aanspraken)
tot vergoeding van oorlogsverlies tengevolge
van de Britaolie onderwerping van <jen
0 Indische Roman
DOOR
Mevr. O VI K K-S O E B.
itl« 4
„Dat is ook al mijjne ongelukkige natuur,
Nita, ik moet mij alüijidi over een of ander
ergeren, is liet niet over mij zelve, dan is het
over een ander, niet nu, dan in het verle
den.
„Arme Martha, waarom toch Hoe kan je
je dan ooit recht verheugen en genieten van
het mooie leven?"
„Jij hebt goed praten en kunt. het leven
mooi noemen, mij liet het steeds zijin sombe
ren kant. zien. 'k Heb een treurige, armoedi
ge jeugd gehad, altijd omringd door melan
cholieke, klagende menschen. Waar-zou ik
eene optimistische levensbeschouwing vandaan
moeten halen? Weet je waar ik nog het liefst
aan denk?
Dat er toch eens ten eind moet komen aan
mijn vreugdeloos bestaan en dut het zalig
meet zijn een eeuwige rust te genieten"
Treurig weaiddo Nita rich af.
Weken en maanden vlopien om; nu de
examen dag naderde, werd. Nita toch wel wat
zenuwachtig. Zou zij durven gaan? en bang,
dat ze, in weerwil der verzekeringen van ha
ren leermeester, nop lang niet klaar Was
Repeteerde zij ijveriger dan ooit, Fitsie werd
voor het eerst, zoolang hij tantie Nita kende,
met een „nu niet, lieve vent," weggezonden,
als liiji hare kamer binnenstapte en vertelde,
dat. hij haar kwam halen. Met een beetje ge
wetenswroeging zag tantie hein dan lang
zaam heengaan, liet kereltje had meer dan
ooit behoefte aan een speelkameraadje, daar
Mied met koorts thuis lag.
lederen morgen vroeg Fitsie naar zijn
vriendje, doch altijd luidde het. antwoord
,.nog niet beter," en ofschoon zijne zusters
zich nu dikwijls opofferden .11 Mied tracht
ten te vervangen, bleef de k'eine man naar
Mied uitkijken nu hij deze niet meer naar
bclkvop, jiaast zich kon hebben, ruble hij
ham dubbel.
'k Heb een zwaar hoofd in die ziekte van
.Mied," sprak mevrouw Perkens, toen zij een»
terugkwam van een bezoek aan het ventje.
„Hij is ontzettend vermagerd en de koorts
wil maar niet wijken"
Een paar dagen later bleek het, dat me
vrouw l'eu-kens maar al te goed had gezien.
'9 Morgens vroeg kwam Kerto zijine mees
teres vertellen, dat Mied zoo even. gestorven
was. Nila vond hem schreiende aa.11 hare
voeten.
,,Ja, Mied is dood." zeide mevrouw Per-
kons. met. zachte, ontroerde stem, in ant
woord op Nita's vragenden blik; ,laat Fitsie
het niet hooren.
De dispensjougen sloop snikkend heen, hij
had permissie om naar huis te gaa.11 en rijn
ïcomt jo i.n het. linnen to wikkelen, diatii me
vrouw' Hem gegeven had als laatste kleed
voor het arme kereltje, en ten einde een en
ander 111 gereedheid te brengen voor het doo-
denmaal. Kleine Mied werd dien zelfden
avond nog begraven. En Fitsie sloop intus-
sohen treurig rond en hield niet op naar
Mied te vragen. Eindelijk besloot mama
hem te zeggen, dat zijn vriendje voor goed
hier was, doch; liSer begreep Fitsie niets
vanwat hij tot dusver in zijn vierjarig le
ven wug had 7. "'ii gaan, was steeds terugge
komen altijd weg dat bestond niet voor
hein.
Toen zij op een ochtend samen buiten wa
ren. en Fitsie weer over Mied begon, kreeg
Nita op eens een idee. Zij haalde verscheidene
papieren schuitjes, die zij; den vorigen avond
voor het ventje gemaakt, had en nam hem
mee naar het woeste bergstroompje, dat aan
den achterkant van liet orf liep. En, terwijl
het. kind met rijn eigen, kleine handjes, de
prauwtjes te water liet. en zo in een oogwenk
door het bruisende water zag wegvoeren, en
voorgoed uit het. gezicht verdwijnen vroeg
zij .Ziet Fitsie wel? deze bootjes komen
nooit woêrzoo is Mied ook heengegaan en
we kunnen hem niet terug roepen."
Fitsie dacht even na met een ernstig ge
zichtje, toen verhelderden zijne trekken en
zei liij, in zijn aardig gebroken taaltje: „Als
Fitzie gloot is, bouwt hij een gloote „plauiw"
en haalt. Mied fwoêlom" Langzamerhand
vergat hij zijn vriendje, doch nooit kwam het
kereltje voorbij het bergstroompje of hij
scheen zich te herinneren wat Nita hem ver
teld had, en met het mollig vingertje naar
het snelvlietend water wijzend, zei hij ge
woonlijk niet anders dan „Mied", dooli, zijn
gezichtje stond, daarbij zoo nadenkend, dat
er zeker heel wat. in zijne kleine hersens orn-
ging.
Nita had intusschen met. augst en beven
bare stukken ingezonden; toen dit echter
eenmaal geschied was en zij rich zelve dus
voor een „fait accompli" had gesteld, voelde
het jonge meisje zich. veel kalmer en verlang
de nu eigenlijk maar, dat de grooto dag daar
zou zijn».
Den raad van haar meester volgend, zat
Nita niet tot het allerlaatste oogenblik over
hare boeken heengebogen en „Moes" writ al
lerlei kleine, prettige bezigheden te verzinnen
om hare gedachten afleiding te geven.
Te Batavia zou Nita bij do familie van juf
frouw Fokkena logeerendeze was op hare
kalme manier erg met. het meisje ingenomen,
en had geheel uiifc zich zelve dit voorstel ge
daan, na zich eerst verzekerd te hebben, dat
zuster en zwager er niet op tegen hadden
juffrouw Wendeler te ontvangen.
Daar het juist vacantie was. vertrokken
beide meisjes samen naar Batavia.
Er rijn oogeublikkan in het leven, waar
bij een menscli, door vreugde als het ware
overstelpt, zich niet voor wil stellen, dat er
grooter geluk voor hein lean, bestaan, dat hij
op dat oogenblik smaakt.. Zoo ging he.. Nita,
toean zij verrukt, schreiend en lachend van
blijdschap, als in een roos van geluk, liet
woordje „geslaagd" aan hare vrienden' te
Temboiig Gocnoeng telegrapheerde. De we
reld leek haar geheel veranderd, hoe waB het
mogelijk, dat ze Batavia vroeger nk t mooi
had kunnen vinden, rij was nu een en al be
wondering voor den fraaien aanlegterwijl
zij iti den frissohen morgen naar het station
reed. Het meisjo verlangde zoo onuitspreke^
lijk naar wat zijl, niet heb wiste recht der
vriendschap, haar tehuis lconi noemen.
Op Tonibong Goenocng heerschto groote
vreugde over het suocès van Ma's vriendin
netje, zooals do kinderen Nita bij voorkeur
noemden geen eigen dochter had met meer
vreugde en trots ingehaald kunnen worden.
Zij moest alle» vertellesn, Katti'e had zelfs
wel wDllen weten hoe Nita's examinatoren er
uitzagen.
,,'k Dacht, dat die hoeren verbazend© boe-
manman waren." bekende deze, „maar het
zijn juist do aardigste, voorkcanemdste men
schen, die er bestaan. Ze doen keusok hun
best om het je zoo gemakkelijk mogelijk te
maken en rijn over een goed antwoord zoo
in hun sclnk. alsof dit hun zei ven voordeel
aanbracht. Noen. ik had nooit gedadit, dat
examen/ doen mij zoo mee zou vallen.
„Was je in het geihoel niet zenuwachtig?"
vroeg Jowien
„Een beetje, in het begin maar d'e oude
heer. die mij toen examineerde (in geschie
denis) haalde een glas water cn, nadat ik
hot had leeggedronken, ben ik aldoor kalm
gebleven. Op hot laatst vlotte 't zoo heer
lijk. dat ik spijt had toon die vriendelijke
heer zeide, dat 't. nu voldoende was" „Wat
een oude snoes", riep Kaittie, on Jowiem
zuclitito
„Hc, als ik met mijn muziek-examens het
er ook eens zco goed af modht brengen." Eni
hare gedachten vervolgend, viol zij eensklaps
uit„Ma, het is toch vrecselijk, dat ik daar
in Keulen zoo all ecu zal zijn toe Moes, als
u mij tenminste weg bracht, pa houdt hier
nog zooveel over en..."
Wordt vervolgd.