V". ri«. Tweede Iifilad.
i"le Jaargang.
Zaterdag 11 October 1902.
BUITENLAND.
KOLONIËN.
FEUILLETON.
Militair Schetsboek.
'6',.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
A BONNEMENTSPR1JS
»,r3 maanden roor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
Afconderlijke nummers 0.05.
Otte Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering ran
Zon- en Feestdagen.
Jdfertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
'imorgen8 bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF ft C°.
Utrechtsch est raat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERXKKTIÉN:
0.7S.
0.1S.
Van 1—5 regels
Elke regel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan roordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bg abonnement. Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
101'.
Vereenigde Staten.
De tweede poging van Roosevelt, d'e sta
ling te beëindigen door de belofte van een
(omissie tot het bijleggen, der geschillen
asschen de partijen te vormen, ia afgestuit
,p de weigering van den voorzitter van den
ujnwrkersbond Mitchell,
feu heeft zich bedrogen gezien in de ver-
liting, dat do eerzuchtige man een van de
President uitgaand voorstel althans zou over-
«n aan de werklieden-vereenigingen af-
«derlijk, tot liet nemen eener conclusie.
Set voorstel werd Mitchell medegedeeld in
Mte vergadering der National Association
i Manufacturers, die hijj met drie voörzit-
<rs van plaatselijk© vereen igingen bijwoon-
m die juist ten doel liad om middelen tot
t bijleggen van den strijd te vinden. Do
teident had rijn nieuwste poging met het
bbinet overwogen. Diensvolgens had hij
gouverneur van den staat Pensylvanië
mcdedecliug toegezonden, inhoudende,
het wel Wen schel ijk zoude zijjn dat het
clement van Pensylvanië werd bijeengo-
«pen tot het uitvaardigen van een wets-
■twerp, waarbij, de benoeming van een
imngsoheidagcreoht werd gelaat. De gou-
flueur is evenwel nog steeds niet voor de
kij^nroeping van het Parlement te vinden
o gelooft, dat de oplossing der crisis te vin-
'Jen is in het bewaren der orde door het
Wocpen van de militie, omdat de stakers
an van geweldadighedcn teruggehouden
rordcD.
Zooals wij reeds gemeld hebben, hebben de
egenareu van 17 mijnen in West-Virginië
de eischen der stakers aldaar toegege-
waarop 4000 a 5000 werklieden het werk
«der hebben hervat. Men had aanvanke-
gemeend, dab door dezen maatregel op
houding der Pensylvanische stakers in-
tloed zou worden uitgeoefend, doch er wordt
den nadruk opgelegd, dat de WestrVir-
pmërs slechts in een zeer los verband tot
algemeen en bond der mijnwerkers staan,
rodat hun besluit geen groeten indruk zal
Een dame, dio in den staat Kentucky on
teer 120.000 H.H. land met g.ede steen-
ioolbeddingen bezit, heeft der regeering de
jtiegenheid aangeboden, om de exploitatie
daarvan op ziehi te nemen, om in den kolen-
xod te vooizien. Het in werking stellen der
lieuwe mijnen zou naar haar schatting on-
jweer 100,000 dollars vereischen.
Iu Engeland duurt het verschepen van
jroote hoeveelheden kolen naar Amerika
voort. Naai' aanleiding daarvan doen zich in
Amerika reed? stemmen vernemen, om het
invoerrechten van 67 dollarcentten de ton op
heffen.
Uit Canada worden betrekkelijk aanzien
lijke hoeveelheden anthraciet, die uit de
Ver. Staten daarheen gezonden waren, te
ruggezonden, omdat de handelaars bij de
tegenwoordige prijzen een grootcre winst kt-
Wve op kolen, die in het. land zelf worden
opgedolven.
Het gebrek aan kolen is begonnen. De bi-
timinöse kolen, die slechts geschikt zijjn' ter
verhitting der stoomketels, doch niet voor
wwarmings-doeleinden en tot koken, kos-
ten reeds belangrijk, meer dan anders de am
thracietkolen. De prijjs daarvan is reeds geste»
gen op 7 dollars de ton, terwijl zij vroeger vijf
dollars kostten. Op hiet oogenblik zijin an thra
cietkolen geprijsd voor 15 dollars, doch slechts
nominaal, want in werkelijkheid rijn ze niet
te krijgen. Doch welgestelde lieden zouden
iederen prij|S wel willen betalen, wanneer rij
slechts kolen konden krijgen. Wat moeten
dan de arme menschjes doen? Tot dusverre
zijin anthracietkolen nog slechts op een wijze
te krijgen, en dat ia voor 25 dollar-centen de
emmer, wat gelijk staat met een prijs van 25
dollars de ton. Doch wanneer de staking niet
spoedigt eindigt, dan zal ook delzen kleinhan
del spoedig een einde nemen. Velen hopen
zich met gas en petroleum te kunnen behel
pen. De vraag naar gas- en petroleumkachels
is reeds enorm gestegen. Ook hout vindt gre
tig afneming, doch ook dat is voor onbemid
delde klassen niet meer te verkrijgen. Turf is
in de Vereenigde Staten tot dusver slechts
bij name bekend. Er moeten wel vele veen-
moerassen rijn, doch tot dusverer is deze
brandstof nog niet op de ruarkt gekomen.
Daarentegen wordt uit de Canadeesche pro
vincie Ontario bericht, dat zich daar tengevol
ge van het gebrek aan kolen, een groote turf-
industrie ontwikkeld heeft, waarvan zelfs te
verwachten is, dat rij ook na het einde van
het kolen-gebrek zal blijven bestaan.
Canada's verbruik aan anthracietkolen uit
Pennsylvania bedroeg tot dusver 3 millioen
ton 'sjaars. In dit jaar zijn nog geen 3000
tonnen naar Canada gezonden. De in verhou
ding geringe hoeveelheid kolen, die uit de
mijnen van Pennsylvanië wordt opgedolven,
gaat grootendteels door het Erie-kanaal over
de groote meren naar hot Westen, omdat het
verzenden van kolen over water moet ophou
den, zoodra de verbindingsplaataen der me
ren toegevroren zijn, wat in den regel einde
October het geval is. Dientengevolge beko
men de Oostelijke steden van de weinige ko
len, die to verkrijgen rijn, voorloopig bijna
niets. Trouwens de hoeveelheid die naar het
Westen gezonden wordt, is feitelijk ook maar
oen droppel op een heet en steen.
In Chicago worden anthracietkolen tegen
goud afgewogen. Dat de toenemende buiten
sporigheden in de districten waar gestaakt
wordt, het spoediger eindigen der staking be
duidt, komt niet- overeen met de feiten. De
berichten omtrent gewelddadigheden en bot
singen met de militie rijn trouwens zeer over*
dreven. De waarheid is, dat hun leider Mit
chell thans zoo goed als voorheen het heft in
handen heeft.
Men verzekert dat minstons 300000 tonnen
steenkolen' door d'e Ver. Staten i,n Engelaaid
en Schotland zijn aangekocht. Daardoor vindt'
nu roeds in Engeland een'e aanzienlijke sitij-
gig van den steenkolenprijs plaats.
Vain belang is een besluit van mijnwerkers
te Southport in Lancashire (Engeland) om
aan de stakers in Amerika 1000 poaid ster
ling te zenden.
Zuid-Afrik*.
Uit een Kaapstadschen brief van, de
Nieuwe Courant:
De politieke atmosfeer is niet zoo helder. Laat
ik eerst even zeggen, wat een paar kabels" ons
eergisteren voor liefelijks brachten uit Londen.
,,Het onderhoud van de generaals met Chamber
lain schijnt er toe geleid te hebben, dat de gene
raals weer geheel vijandig tegenover onze regee
ring staan. Het is mogelijk, dat Chamberlain hun
verbieden zal weer naar Z.-A. terug te keeren."
Dit zal wel net zoon leugen rijn als een vroegere
kabel, die zeide, dat de generaals in Holland
maar koeltjes waren ontvangen. En ten tweede
,,In het belang van henzelf en van hun land is
den. generaals aangeraden zidh niet in te laten
met de on verzoen lylce Hollanders-kliek." Mij
dunkt, het wordt tijd, dat Reuter eens op zijn
baatje krijgt hij speelt thans weer met de waar
heid. En ik begrijp niet, dat de groote Reuter
zulk een leugenbactiek durft toe te passen in
dienst van zulk een „machtig" keizerrijk, tegen
over een paar generaals van een klein, onbedui
dend menschen ras in Zuid-Afrika. Zoo iets moest
beneden Reuter zijn. Ongelukkig rijn we èn van
Engeland èn van Reuter deze lage tactiek al
©enigermate gewoon.
D© Boeren in de nieuwe koloniën zijn druk
aan het bouwen vrouwen en dochters moeten
thans werken als slavinnen, want er rijn armen
te kort. De kaffers willen niet meer werken en
waar men vroeger 10 zwarte bedienden had, heeft
men er thans geen. De mannen en zoon® keeren
langzamerhand uit hun ballingschap terug
velen moeten nog komen. Te Stellenbosch, maar
vooral te Paarl, Wellington en Worcester is men
veel gelukkiger dan wij hier zijn. Daar kan men
de terugkeerende gevangenen nu vrijen nog
zien wij niet. Ja, ze mogen wel naar Kaapstad
gaan, maar dan verliezen ze hun vrijbiljet naar
Transvaal of de O. R. K.
Daarbij komt een ontzettend gebrek aan bouw
stoffen, daar bijna alle boomen door de Tommies
vernield en de ijzeren dakplaten door de kaffers
gestolen rijn. Te Öhristiania worden aelfs pak
kisten als bij het pond verkocht: 20 ct. per pond.
Gegalvaniseerd ijzer kost 75 cent per vierkanten
voet. Aan 'klachten g-en gebrek.
Het plan van Lord Milner om alle boeren
plaatsen, die grooter zijn dan duizend morgen,
to splitsen en het overige te onteigenen, werkt
voorts verlammend op de buitenmensclien. Juist
heden kreeg ik een brief van Jan Lombard jr.
(zijn vader het bekende Volksraadslid heeft
den geheelien oorlog meegemaakt, hij is een van
de beste typen). „Jonge Jan" was in 1899 gym
nasiast te Pretoria en wil ook thans nog verder
studeeren. Hoe gewensoht ia het niet, dat die
jonge Transvaler® studeeren De naaste toekomst
eischt, de macht van het intellect: en de Trans-
vaalsche jongeling is ongetwijfeld driemaal war
mer en vaderlandslievender dan zijn koloniale
neofVader Lombard meende een plaats te
verkoopen oiu Jan te laten studeeren en zelf in
den eersten nood geholpen te zijn. Edoeih, daar
komt het fatale besluit van Milner en alle lan
derijen dalem geweldig in prijs. Dat onteigenen
gelijkt op een confiscatie op groote schaal, want
het land zal niet genomen worden tegen markt
waarde, maar tegen een zekere som, door de com
missie te bepalen. Bovendien, wat jnoet de arme
Loer beginnen met 1000 morgen voor de klein
ste kudde zijn die nog niet voldoende. Het gaat
wel mooi om te zeggen, dat elkeen dan maar zijn
veld besproeien moet- en meer bouwland aanleg
gen hier in Zuid-Afrika kan men even-min als
elders zijzer met handen breken. En zoo liggen
Jan's studieplannen voorloopig in duigen, tenzij
de rector (dr. Reinink is nog te Pretoria) er iets
op gevonden heeft, wat uit den brief niet blijkt.
Van onderwijs gesproken, ik'hoor, dat men in
Zuid-Afrika 24,000 pond gecollecteerd heeft,
waarvan een groot gedeelte bestemd is tot het
onderhouden van „oppositie-scholen", met het
Holandsch als medium. Stellenbossohe menschen
(o. a. een parlementslid) vertellen me, dat me
juffrouw Adrian! (vroeger directrice aan de staats-
meisjesschool te Pretoria, onderwijzeres voor het
Nederlandsch aan de Bloeinhofschool), -haar ont
slag gevraagd heeft om naar Pretoria terug te
gaan, waar ze zoo'n oppositieschool gaat openen,
„al is 't ook maar voorloopig met slechts tien
leerlingen", ze kent de ouders en rekent op hun
steun.
Mej. Schroder, ook een landgenoote, is naar
Paarl terug, waaruit ze door den khaki-comman-
dant, 4 weken na den vrede, verbannen was. Met
een politie-agent en een gevangenbewaarster was
ze einde Juni naar het kasteel van Kaapstad ge
bracht. dooh door het tactvol optreden van onzen
consul werd ze vrij gelaten en bleef Itier tot de
dwingelandij te Paarl had opgehouden.
Iedereen verwacht thans, dat de krijgswet nu
binnen weinige dagen opgeheven zal worden. De
Indemnity Bill is ook door het Hoogerhuis aan
genomen. Dat zal een verademing zijn. Niemand
verlangt er hardier naar dan Pony (Piet )de Wet,
het parlementslid, die slechts met groote moeite
door Merriman en Sauer te weerhouden was om
ia het volle parlement rijn gemoed lucht te geven.
U kent hem wel in Holland, dat lid voor Wood-
house, dat zooveel ellende doorstond in deaen oor
log. Hij zal spoedig wel van zioh laten hooren,
geloof dat vrij. Hij was het eenige parlementslid,
dat op den verjaardag van onze Koningin, op
den Zondagmiddag, den consul ging complimen
teeren. Een kerel van goud
Allerlei.
vOver onzichtbare kanonnen
schrijft men aan de Tagl. Rundschau uit Lon
den: Een Engelsche kapitein van de Yorks
hire militie-artillerie, kapitein Sykes, heeft
eene „ontdekking" gedaan, die ondankB hare
groote eenvoudigheid van groote beteekenis
is en waarvan het nut ook reeds door het
•War Office naar beihooren op proef gesteld is.
In de legerplaats van Aldershot werd n.l.
eene batterij van zes stukken geschut naar
het advies van genoemden kapitein met alle
klouren van den regenboog be
schilderd, en wel hoofdzakelijk met de
drie hoofdkleuren, rood, blauw en geel, met
onregelmatige strepen en kladden, zoodat de
kanonnen er uitzagen, alsof zij in een carua-
valskleed waren gestoken. Deze batterij dan
rukte uit, koos op een afstand van ongeveer
3000 meters stelling en daarna beproefden
eenige honderden cavallerie-officieren met
hunne veldkijkers de kanonnen te ontdekken,
wier afstand en stelling hun ongeveer bekend
wa3. Dit was echter totaal onmogelijk, geen
enkele officier kon de kanonnen ontdekken,
zelfs niét toen deze met kardoezen begonnen
te vuren. Ten slotte werden twee batterijen
rijdende artillerie vooruitgezonden, om de ze?
bontgesoliilderde stukken geschut tot een ge
vecht te dwingen, maar ook deze aanvaller.1
ontdekten den „vijand' eerst, toen zij hem
tot op een afstand van ongeveer 800 meters
genaderd waren. Uit alles en alles is gebl©
ken, dat de toegepaste kleuren-combinatie
zoo bodricgelijk met den achtergrond en dc
omgeving overeenstemt, dat zelfs op een af
stand van 1000 meters met een- goeden verre
kijker de opstelling van het geschut slechts
moeielijk of op grooteren afstand niet te on
derscheiden of te ontdekken is. Er zullen
meerdere proefnemingen in dien geest binnen
kort worden gedaan en het vooruitzicht be
staat alzoo, dat de kanonnen van het Engel
sche leger over eenigen tijd de geliefde khaki-
kleur zullen verliezen en in plaats daarvan in
de kleuren van den regenboog zullen prijken.
OOST-1NDIË
Atjeh.
Blijkens een van den: civielen en mili
tairen gouverneur van At joh en oaiderhoorig-
heden ontvangen telegram van 30 Augustus
j.l. is de Europeesche fuselier van Uden, die
bij een overval in Simpang Oliim niet levens
gevaarlijk werd gewond, aan rijnte wonden
overleden.
Aan een van don civiolen en militairen
gouverneur van! Atjeh en ondterhoorigheden
ontvangen telegram van 5 Sept. wordt door
de Jafva Ot. hiet volgende ontleend
De colonne onder kapitein' Colijn keerdo
1 Sept. te Panté Lhong (Pousangan) terug.
Bij den marsch naar Gajo Loeös bleek dat de
vijand twee stellingen' bezet had' op den hoo-
gen Boer Intém-Lntém, D'e eerste stelling
werd bij opmiarsoh der tiroepen ontruimd Do
tweede utelling, op eene 2500 M. hooge kam,
werd krachtig Verdedigd, docih door en ze
troepen stormenderhand genomen. Daarbij
sneuvelden de, le luitenant G. J. H. van
Sftedjin van Hemsbroek en vier inlandsdha
minderen, terwijl één inlandsche mindere le
vensgevaarlijk en die le luitenant J. J. Kora-
dörffer, do Europeesche sergeant Frank en
zes inlandsdhe minderen nlieö levensgevaar
lijk gewond werden. De vijand liet 83 dooden
niet 2 achterlaad-, 56 voorlaadgewerenmu
nitie en blanke wapens in onsse handen.
Den volgenden dag weid met 40 karabijnen
de zuidelijke helling van de Intèm-Intèm af
gedaald tot bij Kenjaran, zonder verzet to
ontmoetten. Daar werd vernamen dat de Pre
tendent^ Suit ju over Praja Baloe weder naar
Pameuë gevlucht was, waarop ook in het
belang der gewonden naar Laut Tawar word
teruggekeerd.
Op het daar vernomen bericht, dat de co
lonne onder den le luitenant Scheepers, die
te Oe was, den Pretendent-Sul tan naar
Pameuë achtervolgde, keerde d'e ooloai,ue-Co-
lijn naar Pan te Lliong en vervolgens per
trein naar Lbo Seunnawé terug.
Volgens ontvangen bericht heeft de colon-
ne-Scheepens bij haar eersten opmars ah eeni
ge mannen en vrouwen uiit liet gjovoflg van
den pretendent, gearresteerd en moet deze
thans in de richting van Peusangan of Pidië
gevlucht zijn.
j*
Uit Kaeta Radja is dlato 6 September aan
die Deli Ct. geseind
Colijn terug in Ara Boungkoe, Keurentoi.
Gewond een Europeesteh sergeant en zes
Europeesche fuseliers, de vijand liet negen
dooden met vele blanke wapens in handen.
In Boeloe Blang werd dte Ara bende aan
gevallen en liet ons zeven dooden met wapens
in handen. Niet levensgevaarlijk gewond twee
minderen. Bij een patrouille in Boven Saiwang
cai Misam liet de vijand vierentwintig dooden
in onze handen.
Het Bat. Nbld. schrijft naar aanleiding
van bovenstaande telegrammen
,In het midden van de vorige maand (Aug.
vernamen wij, hoe van de colonne maréchaus
see onder de bevelen van den kapitein H.
Colijn, to Koeta Radja het bericht was ont
vangen dat, na een moeilijken rnaradh ge
durende welken vele tegenheden werden, on
dervonden, onder meer vele manschappen ziok
werden, de Laoet Tawar in de Gajoelandon
was bereikt. Voorts hoe de commandant, na
de rieken' naar de kust te hebben gezonden,
met de marsch vaardige manschappen naai- bet
zuiden zou oprukken om den pretendent-sul
tan. die naar helt rijk van den' radja der
Gajoe Loeös wtas gevlucht, over den Roer
Intèm-Intèm, een mjoedlijk te overklimonen
bergketen, te achtervolgen.
„Thans deelen' onze telegrammen de ver
dere lotgevallen der kleine, miaar wakkere co
lonne mede. Tweemalen werd voeling met d©
bende van den sultan: verkregen, eenmaal ge
lukte het deze een gevoelig verlies toe te
brengen, na den aanval op en inneming van
een hardnekkig verdedigde borgstelling, wel
ke geslaagde onderneming ons echter helaas!
belangrijke offers kostte.
„De eerste luitenant G. J. H. Steijn van
Honsbroek, in 1898 met de Militaire Wil
lemsorde versierd, die sedert drie jaar met
onderscheiding bijj liet ooiipa .mJafrédhausBée
door
MIL VAN HOORN.
(Het auteursrecht is verzekerd.)
Uitgestooten.
Het was nog donker, toen hij de reveille
hoorde schallen in de gangen. Het geluid,
schrijnend zijin trommelvlies, wekte hem uit
den vasten morgenslaap; en met een knor-
„verrekkeerde hij zich nog eens om
op de brits, de dekens in rijn nek optrek
kend. Hijj wilde probeeren om weer in te
dommelenhij; had weinig geslapen van
nacht en straks zouden ze hem wel komen
leggen zich klaar te maken
Maar t ging niet. Hij was in eens klaar
"ricker geweest met die reveille en nu be
gon het denkon -weêr, juist als vannacht,
toon hij den al aap maar niet vatten kon
önt denken dat vei-vloekte denken
Overdag had hij heen-en-weer geloopen,aldoor
*oer van de brits naar d'e deur en terug, of
hij had gezongen, of naar de splnuen en de
vliegen gekeken; dat had afleiding gegeviu
de tijd ging ten minste voorbije Aan de sig
nalen kon hij precies weten, hoe laat het-
en wat zo dan in do kazerne deden en
kij hoorde gjestomniel in de gangen, klomp
klotsen op de trappen of tikken tegen dte
prtevoostdeur van een kameraad, die hem
nog niet vergeten wou
Maar s nachts, écht 's nachts, na net sig
naal „liolit uit', dan was 't beroerd stil ga-
worden rondom de kast. Langzamerhand
was het zoo geworden, dait hij alleen het
suizen in z'n ooien of zJ'n ademhaling hoor
de. En geloerluisterd had hij naar 't flauw
ste geluidje in de verte,en eindelijk
had zij,n oor wat gevat, een heel flauw ko
mend en gaand geluid van voetstappen, heel
regelmatig stijgend en dalend. Na lang luis-
teien had hij het gow.tenliet waren de
voetstappen van den schildwacht achter de
kazerne
Toen had hij gep obeerd te slapen; heel
ernstig geprobeerd, omdat hij morgen zoo
frijch mogelijk wildo zijn. Hij wilde, dat ze
't geen van allen aan hem zieni zouden, d'at
hij er beroerd van was; hij zou met een
lollige snuit vóór ze komen, en met oen groo
te onverschilligheid- af pre: enteeren Af-
presentecren, afprehij moest half
lachen in al zijin ruwe ellende, dat ze 't hem!
zoo aangezegd hadden;af presenteeren
met een rood paspoort!
Maar de slaap was niet. gekomenHa,
heb ere.s slaap, als je weken achtereen in de
kast zit te kleumen van kou als je vain de
akeligheid overdag in je wol kruipt om liet
wat wanner te hebben en dan insoeet, als je
uitgeslapen bent- al dagen lang; als je je zoo
wakker voalt, dat jo ja niet begrijpt, hoe je
zoo helder kunt denkenals je ook nooit,
eens een spatje d!rank krijgt, waar je toch
zoo aan gewoon bent
Toen waren die gedachten gekomen, die
vragen waar hij geen antwoord op kon ge
ven, maar die aldoor weer terugkwamen.
„Hoe moest hij doen morgen?Eierst
die vertooning voor den troep; jawel, daar
kwam liij doorhij zou zich niet kinderach
tig aanstellen. Dat was niks waard. Maar
dan?Waarheen?Daar stond hij dan
op straatnog wat gold op zak om een dag
of wat van honger vrij te blijven...o,. goed,
hij had een paar oentenmaar waar moest
hij heen. Ouders dood, bij z'n zuster behoef
de hij niet aan te komen: „niks te halen!'
Naar Sien d'r buurt dan Wat zou daar te
wachten zij(n? Allemaal niks: ellende van
het begin tot het eind, ar.moede. En als hij
d'r kwam kon hij z'n geld geven, om te tra©-
toeren,en was 't opmaar, wat
kon 't hem schelen, een paar dagen eerder
of laterwerk hij moest lachen om
zitehzolf, dat hij het zoo noemde,
werkhahahot was al in geen jaren
meer, dat hij wist wat dat was!Maar
oen baantje dan, een enkel karrowteitje, een
broodje, aclu godbeware, geen mcnsch zou
hem er aan helpen, al had hij ook nog wat
gekend. Zo zouden allemaal vragen naar rijn
paspoort, en dat.roodo ding kon hij toch
niet aanbiedenMaar wat dah?Nu
ja, dio eerste dagen waren dan voorbij, rijn
kleeren zijn blauwe plunje was hij dan
kwtijt; hij had oen breek en een blauw boo-
zeroauc hemd en een jekkert-je en een laken-
sche petEin hij was woer nuchter
ja. goed, natuurlijk, een brom had hij inge-
had, een fiksche dien eersten dag veel
kon hij nu niet vei dragenmaar nu waa hij
dan weer nuchter, zoo helder als nu in dien
vervloekten nachten daar stond hij,
geen cent meer, niks meer
..En telkens begon hij weer de elkaar
volgende gedachten af te denken, van liet
af presentee ren af tob het oogenblik, dat hij
zou staan in rijjrx jekker en lakeoiscbe pet
zonder een cent op zak. Ein telkens stokte
daar weêr rijn fantasie; van af dit oogenblik
kon hij niet gissen wat er van hem worden
zou
Nu kwam het morgengrijs door het tralie
venster en kon hij langzamerhand de voor
werpen in het arrestlokaal onderscheiden:
de vier kale muren met de spinraggen in de
beteken, de brits, de ton, de waterkruik.
Weinig moois,en tochja, als hij|
bedacht, dat over een dag of wat hij zoo el
lendig alleen in de wereld zou staan, dat hij
dit kot zou kunnen terugwcnschen, omdat)
het er niet zoo eenzaam was als in een straat
vol mensclic-n, die je schuwen en je geen
eten waard achtenals hij oven door
denkt is 't hem, of hij liever maar bleef in
zijn cel, en bekruipt hem de angst dat hij
bang zal zijn straks, als hij op de kamer dte
jongj-ns ziet. die naar hem wijzeneven
voelt hij zwakte in zich opkomen, zwakte die
h m zijn „lollige snuit" zal bederven in een
grijns van beroerdheid'hij bijt zich op
zijn vingers als hij voetstappen hoort in het
gangetje, dat naar zijn cel leidt.
Rauw knersend werkt- het slot. en als de
deur open geworpen wordt, komt fijn-koude
buitenlucht binnen. Hij rilt, maar heeft zioh
venmand.
Jo kunt je gaan wasschen.
Loom hij opgestaan van de brits en nu
noemt hij het soepketeltje van den wacht-
meester aan. Lekker vettig riekt de soep...
•hij wilde wel dadelijlk zijn honger stillen,
zoo prikkelt de damp zijn eetlust; maar do
wachtmeester wacht op hem, om naar het
wiasohlokaal te gaan.
Je woeb 't, hè? Straks om half negen?
Je kleeron krijg je zoo dadelijk. Zorg, dat je
klaar bent.
Als hij terugkomt iu de kast, wacht de
foerier hem bij de deur op. „Jo plunje", zegt
hij kort weg, geef hem liet pak kleeren en
laat hem alleen. Hij legt de kleeren naast
zich op de brits en begint gretig eerst de
soep te eten. Hij merkt nauwelijiks, dat hij
alleen blijft en de deur weer gesloten wordt.
De soep is good, drommels lekker en warm;
met rijn brood erin gebrokkeld wordt het
een flink vast koetje, dat hem stevigheid
geeft in zijn lijf, on hem zich woer sterk doet
voelen, sterk om straks met een lachend ge
zicht voor die jongons te komenNu zal
hij het pak eens aandoen, heb pak zonder
biezen, met de blauw overtrokken knoopen.
„Verrek, wat een mute!" denkt hij. „Wat
een mirakel van een blauw ding! Eer ik
daar mee op straati kwami
Als do deur eindelijk weer opengaat, roept
de wachtmeester van de wacht hem om moo
te gaan. In den corridor wachten hem de
opperwachtmeester en oen man van de
wacht. Hij krijgt zijn zakboekjemet het
roode paspoort, en het geld dat hij te goed
heeft;veel is 'b niet.
Zet je muts op.
Even bliksemt z'n oog. Die lamme muts!
zou hij
Allo, zet op je mute.
Met- een duw staat het ding scheef op z'n
hoofd Nu gaan zo naar de chambréé.
Hol klinken do voetstappen in de gangen.
Wat is 't stil! Geen geluid hoor jo bijjna;
allemaal rijn zo naar de stallen; alleen do
nn-nschen van zijn batterij niet.
Doodstil ook is het op de chambréé. Vóór
de kribben staan de menschen, allen kijken-
