2" Jaargang. Dinsdag 7 Juli 1903. JBUITENLAND^ FEUILLETON. MAMSELKA. N°. AIRERSFOORTSCH DAGBLAD. ABONNEMENTSPRIJS Por 3 maanden voor Amersfoortf 1,35. Idem franoo per post- 1.75. Afzonderlijke nummers- 0.05. Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgeverss VALKHOFF Co. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN Van 1-—5 regels Elke regel meer Groote letters naar plaatsraimte. Yoor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingö) het herhaald adverteoren in dit Blad bjj abonnement, circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op toegezonden. Politiek OverzichL De crisis in Oostenrijk. Op het verzoek om ontslag, dat het minis ter. e-Von Koerber had ingediend, is door den Keizer afwijzend beschikt. Deze negendaag- sch"\ crisis isi dus geëindigd met de handha ving van het ambtenaarsministetrie, dat sints 3;\ jaar het bewind voert, in zijne waardig heid. Dit einde van de crisis werd algemeen verwacht; maar toch is de wijze, waarop het is verkregen, niet. zonder beteekenis. De heer Von Koerber had in rechtmatige oi.tstemdheid over de zwakheid, die de Kroon aan dein dag gelegd' had tegenover de minder heid in, het Hongaarsche parlement, den Kei zer zijne ontslagaanvrage aangeboden, om dat hij van oordeel waf, dat door het prijs geven van de wet tot versterking van het militie-contingent, die in Oostenrijk reeds was aangenomen, nadeel werd toegebracht aar, het leger, dat de beide rijkshelften, raakt, en het aanzien van regeering en parlement, der Cisleithaansche helft van de monarchie werd geschaad. De Keizer had, blijkbaar zon der zijne andere raadslieden daarin te ken nen en in strijd met wat vroeger besloten v.as, graaf Khuen, dien hij belast had met do samenstelling van een kabinet in Hon garije, gemachtigd tot de intrekking van een wetsontwerp, dat de beide deelen der monarchie aanging. De heer Von Koer ber heeft zich daarom niet neergelegd bij eene bloote weigering van de ont slagaanvrage, die hij uit zijn eigen naam en uit dien van zijne ambtgenooten had ingediend; hij heeft waarborgen verlangd, dat, in 't vervolg aan, de Oostenrijksche re geering do invloed, die haar toekomt in de zaken van algemeen rijksbelang, zal zijn ver zekerd. Hierin lag intusschen zijdelings eene afkeuring van het door den Keizer zelfstan dig genomen besluit. Men kan begrijpen, dat hieruit eenig bezwaar is voortgekomen voor de oplossing van de crisis. Dat heeft intus schen slechts tot eenig uitstel geleid, want de Keizer is geëindigd met aan het verlangen, dat hem werd gesteld, toe te geven. De Neue Freic Presse bericht, dat Von Kcerber niet alleen verlangde, dat hem het prsoonlijke vertrouwen van den Keizer werd uitgesproken, maar ook 's Keizers instem ming met de in het verzoek om ontslag ont wikkelde principieele beschouwingen, om het ministerie zelf met vertrouwen in, de toe komst, in de handhaving van de gemeen schappelijke instellingen en in zijn eigen werkzaamheid te vervullen Het kwam den minister-president na de jongste, op hot mi litiecontingent betrekking hebbende gebeur tenissen wenschelijik voor, dat de wil des Kei zers werd uitgedrukt in, een vorm, die aan de Oostenrijksche regeer ing de zekerheid' ver schafte, dat zoo iets in het vervolg niet weer zou voorkomen, zonder dat zij althans daarin zou worden gekend. De vorm, waarin het verzoek om ontslag wordt afgewezen, zal du9 tevens moeten uitdrukken de verzekering, dat de Keizer voortaan, bij vragen van alge- meene politiek, die ook op Oostenrijk terug werken, den raad en de toestemming van zijne Oostenrijksche ministers zal inwinneu. Op deze wijze meent men althans iets te hebben gedaan om de fout goed, te maken, di* begaan is door de te haastig in haar werk gegane onderwerping van graaf Khuen aan dë eisclien der oppositie in het Hongaar sohe parlement. Die fout heeft in Oostenrijk groote ontroering en een storm van veront waardiging verwekt, en dit niet alleen onder die groote massa van het volk, maar ook oni- der de ambtenaren en in het leger. Intus- selien is voor het nu weder in zijn ambt be vestigde ministerie-Von Koerber de regee- ringstaak er niet gemakkelijker op geworden. De bezwaren, waarvoor het zich ziet ge plaatst, zijn groot er da.n ooit en de Neue Freie Presse voorspelt het kabinet geen aan genaam en gemakkelijk bestaan, wanneer zij zegt: „De overwinnaar van lieden zal vele zorgen en toornige vijanden zonder tal heb ben", en dit aldus toelicht: „Het spreekt van zelf, dat met, het einde van de minisberieele crisis de moeielijke vra gen niet uit den weg zijn geruimd, die haar deden ontstaan. Naar den vorm is de crisis ten einde, gebracht, feitelijk echter is de on zekerheid over de toekomst gebleven, en nie mand kan zeggen hoe de monarchie kan wor den gebracht uit de chaotische toestanden, hoe de beide parlementen tot werken be kwaam gemaakt, hoe het gemeenschappelijke leger voor afgedwongen wijzigingen van zijne organisatie beschermd en hoe de zakelijke en politieke crisis besloten kan worden." Frankrijk. Volgens een telegram uit Rome verzekert men, aldus meldt de Indépendanee, dat de Paus de voorstellen der Fransche regeering betrekkelijk: de nobis-nominavit- quaestie zou hebben aangenomen. Deze voor stellen betroffen, gelijk men weet, de weglating van het woord nobis uit de be- noemings-formule der 'bisschoppen. Een brief in de laatste dagen door den Paus aangaande dit onderwerp geschreven, zou uit Rome1 naar Parijs 'zijn gezonden, om aan de Fransche regeering te worden over handigd. Engeland. President Loubet is gisteren namiddag te 1.45 te Dover geland en reed vervolgens naam het station om zich naar Londen te begevemi. Over het bezoek vaai president Loubet in| Londen wordt het volgende berichtPresi dent Loubet kwam to 4 uur 15 aan het Vic toria-station aan. Hij werd met groote pleclb- tigheid ontvangen door den Koning en de) voornaamste leden, van de koninklijke fami lie. De Koning en president Lou'bet reden, vergezeld door het koninklijke escorte, naar "het Yorkhouse paleis, de woning van den prins van Wales. Onderweg werden zij zeer hartelijk begroet. De straten waren kwistig versierd. President Loubet cu minister Dcleassé brachten den Koning een bezoek in het Ruckingkara-paleis, na hunne komst op Yorkhouse. Het publiek buiten het paleis bracht hun een grootsche ovatie. Na een bezoek aan den prins van. Wales en den hertog van Connaught ging presi dent Lou'bet naar het gebouw van de Fran sche ambassade, om daarna te half negen deel te nemen aan het groote feestmaal in Buckingham-palace. Bij het banket zeide de Koning, de ge zondheid drinkende van den heer Loubet, dat het der Koningin en hemi een genoegen was den president der Fransche republiek in het Buckingham-paleïs te ontvangen. Hij sprak den, wensch uit, dat de heer Louibet een aangename herinnering zooi bewaren van zijn verblijf in Londen. De ontvangst, dit» hem bereid is door alle klassen der be volking, getuigt van hare werkelijk vriend schappelijke gevoelens jegens Frankrijk, het land dat het dichtst bij Engeland gelegen is, en bijgevolg ook diens beste buurman moet zijn. Aan het einde van zijne toespraak herinnerde de Koning aan zijn jongste bezoek aan Parijs en aan de zeer vriendelijke ont vangst, die hij daar heeft genoten. President Loubet antwoordde: „Ik ben te meer getroffen door de ontvangst, mij door Uwe Majesteit bereid, omdat die ge richt is tot het geheele Fransche volk. Uit zijn naam verzoek ik Uwe Majesteit mijn zeer hartelijken dank te willen aan vaarden. Frankrijk bewaart de kostbaarste herinneringen, van het bezoek, diat gij aan Parijs gebracht hebt. Ik ben overtuigd, dat dit bezoek zeer ge lukkige gevolgen zal hdbben, en dat het in hooge mate zal bijdragen tot handhavingen versterking nog der goede betrekkingen, welke tusschen Engeland en Frankrijk be staan, tot welzijn van beide volken en tot waarborg voor den wereldvrede. Onder den indruk van deze gevoelens breng ik dezen dronk uit op Zijne Majesteit Koning EdWard VII, op Hare Majesteit de Koningin, op den prins en de prinses van Wales, op de gansche koninklijke familie en het geheelo Engelsclie volk.' Italië. De correspondent van den Temps beschrijft als volgt de oorsprong der ziekte van den Paus ,,'t Is sedert het begin vaar Maart dat de Paus zoo zoetjes aan, begon te vervallen. Iedere ontvangst, iedjare, afmatting werd, ge volgd door perioden van neerslachtigheid; en dan had Z. H. a.lbij|d eein paar dagen noodig om op zijn verhaal to komen. Deze toestand verergerde nog döor inge- wandsstoorni.s en steenachtige aandoening. De buikloop verdween, maar de tweede ziekte blijft den Paus kwellen. Zij doet hem bloed verliezen, wat op 94 jaren erg is. Ondanks deze, veracihijjnselen heeft Z. H. Donderdag toch eene bedevaart ontvangen ear Vrijdag is hij in dem hof willen gaan. Jammer genoeg was het rijtuig niet, gereed en de Paus, die in een draagstoel was geko men, wüdo niet wachten en deed zijne wan deling, leunende op een stok. Teruggekeerd in zijne appartementen, wilde hij eene Hongaar sohe bedevaart ontvangen, dloch het gehoor werd ingekrompen, doordien de H. Vader ver moeid was. Men vreest een begin van longontsteking maar wat vooral onrustwekkend is, is het aan houdende kraentverlies. Als er vandaag <>f morgen geen beterschap intreedt, is het erg ste te vreezen". Het bulletin ovre dien toestand van, dem Paus van gisteren morgen half tien hield het volgende in In weerwil dat de Paus den nacht bijna zonder te slapen doorbracht, is de nacht min der onrustig geweest dan de vorige nachten. Al lean niet gezegd worden, dat de toestand van den hoogen grijsaard; beter is, hij is toch ook niet bepaald verergerd. 3 uur 5 minuten (namiddags)Li den toe stand van Z. H. den Paus is tot op dit oogen- blik nog geen verandering gekomen; de doktoren zijn vooral bezorgd over cl» buiten gewone zjwakte van dan Paus. (Vijf uur namiddags): D? Paus at mieit eemge eetlust. De geringe verbetering in den toestand houdt aan.. Al is het gevaar volstrekt niet geweken, mem is op het Vati- kaau todh kalmer gestemd. Dr. Lapponi ver liet ihet pauselijke paleis tegen kwart over vieren. De Kardinaal-Camerleng© Oreglda bevindt zich in het Vatïkaau, waar onafgebroken kar dinalen, diplomaten en leden van de clericale ari.-tocra tie naar den toestand komen vragen. Zoodra de gewensohte inlichtingen zijn ont vangen, verlaten allen het paleis weder. De Paus heeft nog niet het laatste oliesel ontvangen. Later bericht. In den namiddag verzocht de Paus, dat hem het H. Oliesel zou worden toegediend. Tegen zes umr werd eene kleine verminde ring van de krachten geconstateerd. Het bulletin van 8 uur 's avonds luidt: „Hedenavond traden de verschijnselen van algeaneene verzwakking duidelijke^, op. De ademhaling is 3iieiller en oppervlakkiger ge worden, de pols is flauw, van tijjd' tot tijd zelfs niet waarneembaarde temperatuur is steeds beneden cie normale. Do geest blijft volkomen he der. Lapponi. Mazzoni". Het Heilige Oliesel werd den Paus heden avond toegediend door den Sachristim mgr. Piffori. Bij deze plechtigheid waren nog tegenwoor dig de suib-sacmtijn en majordotnio mgr. Ca- giamo de Azevedo, de kamerheer mgr. Bisleti, de gardes nobles Autamoro en Pecci met den commandant van de pauselijke lijfwacht Ros pigliosi. de oppermaarschalk Sacchetti, de ge heim kamerheeren mgrs. Misciatelli, Zichy. 5>auz de damper en Scapinelli, de geheim ka pelaan Maazoiinl, de secretaris Angeli, de gou denroos-overbrengers graaf Sodcrini en Ster- buii. De paus gaf de antwoorden op de gebeden en blijft nog steeds holder van geest. Nadat hem het Heilige Oliesel was toe gediend, hief de Paus zich enkele oogenblik ken van zijn kussen op en zeide, de aanwe zigen zegenende „Dit is mijn laatste zegen". Allen waren diep ontroerd. Dë Paus is zeer zwak en uitgeput, de pols is slechts van tijd tol tijd merkbaar. Men gelooft echter nog altijd, dat de lijder den ochtend zal halen. De bronzen deuren van het Vaticaan zijn. als gewoonlijk, te half twaalf gesloten. Op het plein van 9t Pieter staan tal van jour nalisten. De stad heeft haar gewoon aanzien. De steeds toenemende zwakte van den paus beneemt den geneesheeresn bijna alle hoop, dat de lijier deze ernstige crisis zal doorstaan. De paus ge- briiikt zeer. weinig voedsel, en wat hij ge>- bruikt h volkomen onvoldoende om zijno krachten te herstellen on de werking van het hart te onderhouden, die telkens dreigt op te houden en nog slechts blijft voortgaan door de opwekkende middelen, welke de genees- I er ren toedienen. De toestand van de adern- haliugswerktuigen, is onveranderd; er zijn volstrekt geen verschijnselen van reactie. Men gelooft echter, dat Z. H. den ochtend nog zal halen. Dd lijder bracht schier den ganschen dag in een leunstoel döor, omdat ui zittende houding de ademhaling gemakke lijker gaat. Ilij behoudt zijne volkomen hel- dciheid van geest en spreekt, ondanks het er bod van de goneesheeren, met zijne secre tarissen. Het lieden morgen om G uur uitgegeven! bulletin luidt aldus: Gediumiide den nacht rustte de Paus kalm en heeft hij eenig voedsel genomen. Waar schijnlijk zal hij den geheelen. dag nog leven, Otm. half negen, wordt etr waaraahijjnjlij'ki wecletr con bulletin uitgegeven. De lijfarts, dr. Lapponi verklaarde, datj de paus nog 24 of 48 uren kan leven, als er niets bijzonders voorvalt. Het heilige sacra ment is om acht uur tentoongesteld in de Paulinische kapel. Paus Leo maakte de opmerking, dat qr ar-cveel nienschen in de kamer waren, eni voegde daaraan toeIs mijn toestand werke lijk zoo ei-nstig? De paus heeft beschikkin gen gedicteerd voor verschillende kerken, die hij bedacht heeft, en voor zijn bijzondei- ver mogen. Elf kardinalen, die verzameld waren bij kardinaal Gotti, wisselden van gedachten, over de keuze van een nieuwen paus. De na men Vannutelli, Gotti en Rampolla werden, genoemd. De Tri buna zegt, dat er niets veranderd is in den datum van bet vertrek van den Ko ning van Italië naar Parijs. Over den toestand van den paus zegt het blad, dab Z. II. in onvoldoende male voedsel gebruikte en gisteren den dag doorbracht in cei; stoel, omdat de ademhaling gemakkelij ker is wanneer hij zit. Men gelooft, dat de dood heden zal intreden. De gemeenteraad van Rome heeft met] algemeen o stemmen een besluit genomen, dat zijlne wenscheü uitdrukt voor de geme> •zing van den Paus. Te Madrid zijn in de kapel van het ko ninklijke paleis plechtige gebeden opgezon den voor bet herstel van den Paus. Oostenrijk-Hongarlje. De „Montagsrevue" kondigt tegen den herfst een bezoek aan van den Kon i ri. g van Spanje in W e e n e n. Vercenlgde Staten. Uit New-York wordt gemeld: De Russische gezant te Washington heeft Donderdag zijn vacantie genomen. De pe titie wegens dc Joden in Kisjineff is alxos vri end schappelijk gearrangeerd en circuleert thans bij aanzienlijke Israëlieten en publicis ten van hei land. Wanneer zij onderteokoad' is zal zij met eene nota der regeering naar Petersburg gezonden worden. De gezant al daar zal bepreven de petitie te overhan digen. Naar men verneemt zal zij niet aan genomen en wanneer zij terugkomt, aan do Israëlieten te New-York weder teruggv/'en worden. Allerlei. vTn Malakkn is kortelings een postzegel tr, waande van f 240 met de beeltenis eau Koning Eduard uitgegeven. Dit is evenwel niet het e enigste dure zegeil. In Natal zijn oriei postzegels in omloop, die 60, 120 en. 240 g'.d waard zijn. Deze laatsten zijm bijna uit sluitend voor de levering van diamanten be stemd, voor wier verzekering postzegels van zulk een buitengewoon hooge waande noodig zijm. vUit Leipzig verluidt: Tolstoi's bro chure, ,,Gij zult niet dood en", die bij Diede» lies aldaar verschenen is, ia wegens beleedi- ging van den Duitschen Keizer in beslag ge nomen vUit Sydney meldt men, dat dr. Mao Carthy van Melbourne op staatskosten naar het iBrokenhill-district is vervoerd. Hij heeft verzekerd, dat hij Woensdag in dit sterk onder de droogte lijdende district tien over vloedige regen zal teweegbrengen. 21 Roman van HENRY GRÉVILLE. Aniouta liep door de gang, voorbij de open staande deur. Haar fijn besneden kopjo was op liaar borst gebogen haar blonde haren waa-en in één enkele vleulit vereenigd. Zooala Zij daar ging, was zij hot beeld vau da be lichaamde reinheid en onschuld. Met lichten tred trippelde zij verdei*, zónder de kamer, waarin da spreken don zich bevonden, te heb ben binnengekeken. „Wat kijkt ze verdrietig!" prevelde Matri ona. „En dë Mamselka, wat voert die op het oogenblik uit? „Die helpt d'e prinses bij het uitkiezen van cle stoffen voor de priesterlijke gewaden." „Waarom is onze jonge juffrouw daar ook niet bij?" „Misschien heeft haar tante haar niet ge roepen." „Dan moet ze uit ziahzelf gaan," sprak Iwan met groolo beslistheid. „Dat is haar plicht.' Juffrouw", ging hij voort op eerbiedi gen toon, maai* toch luid genoeg, om door Aniouta verstaan to wonden, die zich dan ook dadelijk omkeerde, ,,u moet naar de sa lon gaan e<n die mooie stoffen bekijken. U moet belang stellen in alles wat de kerk be treft, Begrijpt u mij niet? Uw mama God zij haar ziel genadig zou niet graag ge zien hebben, dat eon vreemde u bij uw tante verdrong. Ga naar uw tante toe u hoort bij haar, niet alleen nu, maar altijd. Vergeef het uw ouden dienaar, dat hij zoo vrijmoedig zijn meen ing zegt. Ik heb hot goed met u voor dat weet u ook wel Mag ik even een kus drukken op uw kleine, tengere hand? Ik dank u, uit den grond van mijn hart- Ga nu naar den salon en zeg precies, wat u denkt. U hebt altijd een goeden smaak gehad. Uw tante zal het stellig prettig vinden, als zij u ziet verschijnen „Ben je daar zoo zeker van V' vroeg Aniou ta, wier lippen trilden, als d:e van een kind, dat op 't punt is in tranen uit to barsten „Ja, daar ben ik zéker van. O, jongejuffrouw Aniouta, ik heb u in mijn armen in slaap gewiegd, toeiri u nog héél klein waart..." Plotseling greep Aniouta die vereelte han den van haar ouden intendant. „Iwan." snikte zij. „ik wil naar huis... ik wil naar Mir... naar het graf van mama... ik ben alleen.moederziel alleen.. Zij drukte krampachtig de oude banden van den trouwen Ivva.ii, „Alleen!" beu-haalde Aniouta. „Niemand houdt van mij, behalve Matriona on jij. Ik wil dicht bij mama zijn..." Iwan had haar meegevoerd naar de kamer van Matriona. Zaclitkens duwde hij haar weer op den stoel, die voor het ledikant stond. Zij leunde met haar ellebogen op de kussens, liet haar hoofd daarop ruston en loosde eon die pen 2JUclit, -waar n al de wanhoop van haar eenzame ziel zioh lucht gaf. Matriona streel de, in zwijgende svmpathie, de zijdeachtige blonde haren van het meisje. „Als de inwijdingsfeesten zijn afgefloofJen, kunt u verlof vragen, maar lang moet u in geen geval wegblijven. De Hemel geve, dat een brave, jonge man. die u in alle opzichten waardig is..." „Tante zal het nooit toestaan," sprak Ani outa, met inspanning van al haar wilskracht haar zelfbeheerscliiiig herwinnend. „Je hebt gelijk, Iwan. Ik ga meehelpen bij liet uitkie zen van de stoffen. En later zal ik vergunning vragen om naar Mir te gaan." Vastberaden rees zij overeind. Zij wierp haar dikke haarvlecht naar achteren met een kinderlijk-bevallige beweging, em begaf rich naar den salon. „Arme lieveling!" prevelde Matriona, toen Aniouta s tengere oe&laJte niet meer zichtbaar was. „Als haar tante nu eens werkelijk mini- dór van haar gaat houden, wanneer zij haar niet meer dagelijks oan zich heem ziet?" „Dat zou nog zoo heel erg niet zijin," ant woordde Iwan. „Op Mir zal onze jongejuffrouw gauw genoeg een man krijgen. Hier zal ze verkniezen en oud worden veór haar tijd. Weet je. wat ik doen zal, Matriona? Ik zal in het vervolg vaker hier komen. Ik wil we ten, wat hier gebeurt. Ik vind, dat juffrouw Aniiouta er heel slecht uitziet zoo bleek en zoo mager. Ik kom gauw terug." HOOFDSTUK XI. ..Zoo! Beu je daar eindelijk?" knorde de prinses, toen haan- pleegdochter deu salon binnentrad. ..Waar heb je toch geüëten? Met» heft je wel een uur lang gezocht." „Ik bon al then tijd in uw boudoir en in tie eetzaal geweest. Een minuut, of vijf gele den ban ik even afscheid gaan nemen van Iwan," gaf Aniouta teu antwoord, Magda's loerende blikken ontwijkend. Allerlei kostbare, met bloemen doorweven stoffen, op gouden of zilveren ondergronden, waren, uitgestald op tie piano, op de sofa, op dë atoelëai, overal waar men maar een plaatsje voor hen had weten te vinden. „Onze kerk kan je niets schélen," hernam, de prinses, die blijkbaar niet in een best hu meur was. „Dat moet u niet zeggen, tantetje," sprak Aniouta met ongekunstelde zachtmoedigheid. „Ik liob een kompleet, stel dekdoeken door de heilige vazen geborduurd..." „Zoo? Wanneer heb je dat dan gedaanIk heli je er nooit aan zien werken?" Morgens in de vroegte en 's avonds laat," dealde het jonge meisje mede. ,.Ik had cr u mee willen verrassen, maar u denkt, dat ik onverschillig Ixm voor iets, dat mij 200 dier baar is... Zoo onuitsprekelijk dierbaar tante, omdat u daarvoor destijds uw leven liad wil len opofferen... nu laat ik mijn verraasings- plan varen en zal ik u lierver dadelijk alles laten zien." Zij snelde de kamer uit en kwam even daar na terug, hijgend en geheel buiten adem, want zij kou niet meer zoo goed tegen hand loopein als een poos geleden. Do gewijde doeken, die do heilige bekers moesten bedekken, waren zorgvuldig in vloei papier gewikkeld. Alles was even fijn en keu rig en smaakvol bewerkt. „Daar heb jo geheele naclrfon aan moeten besteden," prevelde Daria bewogen, terwijl ze liuiaa- annen om Aniouta hoon sloeg en haar sündg eenigen tijd. door haar verwaarloosd pleegkind, tceder tegen rich aandrukte. „O neen, tantetje, dat niet. Ik wist^ dat dit tegen uw zin zou zijn Maar ik heb wei hard moeten werken dat kan ik niet te genspreken. En nu u 't mooi vindt, is mijn werk mij nog honderdmaal liever." Daria Paul own a wertl niet moede, liet boT- d'uursol te bewonderen. Hot vaag besef van haar ondankbaarheid dreef haai- de tranen in de oogen iets, wat bij haar ecu zeld zaamheid mocht heeten. „Juffrouw Magda," zcido zij, „lik dank u voor uw hulp Wilt u deze stoffen maar nctjea oprollen. Morgenochtend kunnen wij boter o voir dc kleru reu oordeoleii Goedten avond," Geheel verbluft oogde Magda do prinsea en Aniouta na. Daria's arm omvatte do slan ke leest van haar pleegdochter. Magda Rox kende voldoende het grillig karakter van de gunst oener groote dame, om dergciijke nukken met gelatenheid en wijs gierige kalmte te kuimieu verdragen. Zij wisb, dat do uitverkoren lieveling van hedeu, do onmiskenbare vertrouwelinge, zonder wie het leven geen waarde meer hebben zou, morgen op het alleronverwachtst, zonder eenige aan nemelijke reden, «en waardeloos wezen kon worden, nog veel minder dan een hond, on geveer gelijkstaande met een paar oude pan toffels. Maar deze plotsolinge opflikkering van liefde en teederheid verijdelde toch haar verwachtingen. Daar was zij in 't minst niet op voorbereid geweest. Met taai en onver moeid geduld had zij al meer en meer de prin ses van Aniouta trachten te vervreemden. Zij had dit 2*50 langzaam, zóó omzichtig gedaan, dat eeu terugkeer tot den vorigen toestand haar vrijwel een onmogelijkheid toescheen.. En nu was het gebouw, met zooveel moeite door haar opgetrokken, ale <«n kaartenhuis inge stort! Zij moest weer van vorenafaan begin nen. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1903 | | pagina 1