2" Jaargang.
Dinsdag 7 Juli 1903.
JBUITENLAND^
FEUILLETON.
MAMSELKA.
N°.
AIRERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
Por 3 maanden voor Amersfoortf 1,35.
Idem franoo per post- 1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgeverss VALKHOFF Co.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 1-—5 regels
Elke regel meer
Groote letters naar plaatsraimte.
Yoor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingö)
het herhaald adverteoren in dit Blad bjj abonnement,
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op
toegezonden.
Politiek OverzichL
De crisis in Oostenrijk.
Op het verzoek om ontslag, dat het minis
ter. e-Von Koerber had ingediend, is door den
Keizer afwijzend beschikt. Deze negendaag-
sch"\ crisis isi dus geëindigd met de handha
ving van het ambtenaarsministetrie, dat sints
3;\ jaar het bewind voert, in zijne waardig
heid. Dit einde van de crisis werd algemeen
verwacht; maar toch is de wijze, waarop het
is verkregen, niet. zonder beteekenis.
De heer Von Koerber had in rechtmatige
oi.tstemdheid over de zwakheid, die de Kroon
aan dein dag gelegd' had tegenover de minder
heid in, het Hongaarsche parlement, den Kei
zer zijne ontslagaanvrage aangeboden, om
dat hij van oordeel waf, dat door het prijs
geven van de wet tot versterking van het
militie-contingent, die in Oostenrijk reeds
was aangenomen, nadeel werd toegebracht
aar, het leger, dat de beide rijkshelften, raakt,
en het aanzien van regeering en parlement,
der Cisleithaansche helft van de monarchie
werd geschaad. De Keizer had, blijkbaar zon
der zijne andere raadslieden daarin te ken
nen en in strijd met wat vroeger besloten
v.as, graaf Khuen, dien hij belast had met
do samenstelling van een kabinet in Hon
garije, gemachtigd tot de intrekking van een
wetsontwerp, dat de beide deelen der
monarchie aanging. De heer Von Koer
ber heeft zich daarom niet neergelegd
bij eene bloote weigering van de ont
slagaanvrage, die hij uit zijn eigen naam
en uit dien van zijne ambtgenooten had
ingediend; hij heeft waarborgen verlangd,
dat, in 't vervolg aan, de Oostenrijksche re
geering do invloed, die haar toekomt in de
zaken van algemeen rijksbelang, zal zijn ver
zekerd. Hierin lag intusschen zijdelings eene
afkeuring van het door den Keizer zelfstan
dig genomen besluit. Men kan begrijpen, dat
hieruit eenig bezwaar is voortgekomen voor
de oplossing van de crisis. Dat heeft intus
schen slechts tot eenig uitstel geleid, want de
Keizer is geëindigd met aan het verlangen,
dat hem werd gesteld, toe te geven.
De Neue Freic Presse bericht, dat Von
Kcerber niet alleen verlangde, dat hem het
prsoonlijke vertrouwen van den Keizer werd
uitgesproken, maar ook 's Keizers instem
ming met de in het verzoek om ontslag ont
wikkelde principieele beschouwingen, om het
ministerie zelf met vertrouwen in, de toe
komst, in de handhaving van de gemeen
schappelijke instellingen en in zijn eigen
werkzaamheid te vervullen Het kwam den
minister-president na de jongste, op hot mi
litiecontingent betrekking hebbende gebeur
tenissen wenschelijik voor, dat de wil des Kei
zers werd uitgedrukt in, een vorm, die aan de
Oostenrijksche regeer ing de zekerheid' ver
schafte, dat zoo iets in het vervolg niet weer
zou voorkomen, zonder dat zij althans daarin
zou worden gekend. De vorm, waarin het
verzoek om ontslag wordt afgewezen, zal du9
tevens moeten uitdrukken de verzekering,
dat de Keizer voortaan, bij vragen van alge-
meene politiek, die ook op Oostenrijk terug
werken, den raad en de toestemming van
zijne Oostenrijksche ministers zal inwinneu.
Op deze wijze meent men althans iets te
hebben gedaan om de fout goed, te maken,
di* begaan is door de te haastig in haar
werk gegane onderwerping van graaf Khuen
aan dë eisclien der oppositie in het Hongaar
sohe parlement. Die fout heeft in Oostenrijk
groote ontroering en een storm van veront
waardiging verwekt, en dit niet alleen onder
die groote massa van het volk, maar ook oni-
der de ambtenaren en in het leger. Intus-
selien is voor het nu weder in zijn ambt be
vestigde ministerie-Von Koerber de regee-
ringstaak er niet gemakkelijker op geworden.
De bezwaren, waarvoor het zich ziet ge
plaatst, zijn groot er da.n ooit en de Neue
Freie Presse voorspelt het kabinet geen aan
genaam en gemakkelijk bestaan, wanneer zij
zegt: „De overwinnaar van lieden zal vele
zorgen en toornige vijanden zonder tal heb
ben", en dit aldus toelicht:
„Het spreekt van zelf, dat met, het einde
van de minisberieele crisis de moeielijke vra
gen niet uit den weg zijn geruimd, die haar
deden ontstaan. Naar den vorm is de crisis
ten einde, gebracht, feitelijk echter is de on
zekerheid over de toekomst gebleven, en nie
mand kan zeggen hoe de monarchie kan wor
den gebracht uit de chaotische toestanden,
hoe de beide parlementen tot werken be
kwaam gemaakt, hoe het gemeenschappelijke
leger voor afgedwongen wijzigingen van zijne
organisatie beschermd en hoe de zakelijke en
politieke crisis besloten kan worden."
Frankrijk.
Volgens een telegram uit Rome verzekert
men, aldus meldt de Indépendanee, dat de
Paus de voorstellen der Fransche regeering
betrekkelijk: de nobis-nominavit-
quaestie zou hebben aangenomen. Deze voor
stellen betroffen, gelijk men weet, de
weglating van het woord nobis uit de be-
noemings-formule der 'bisschoppen. Een
brief in de laatste dagen door den Paus
aangaande dit onderwerp geschreven, zou
uit Rome1 naar Parijs 'zijn gezonden, om
aan de Fransche regeering te worden over
handigd.
Engeland.
President Loubet is gisteren namiddag te
1.45 te Dover geland en reed vervolgens naam
het station om zich naar Londen te begevemi.
Over het bezoek vaai president Loubet in|
Londen wordt het volgende berichtPresi
dent Loubet kwam to 4 uur 15 aan het Vic
toria-station aan. Hij werd met groote pleclb-
tigheid ontvangen door den Koning en de)
voornaamste leden, van de koninklijke fami
lie.
De Koning en president Lou'bet reden,
vergezeld door het koninklijke escorte, naar
"het Yorkhouse paleis, de woning van den
prins van Wales. Onderweg werden zij zeer
hartelijk begroet. De straten waren kwistig
versierd.
President Loubet cu minister Dcleassé
brachten den Koning een bezoek in het
Ruckingkara-paleis, na hunne komst op
Yorkhouse. Het publiek buiten het paleis
bracht hun een grootsche ovatie.
Na een bezoek aan den prins van. Wales
en den hertog van Connaught ging presi
dent Lou'bet naar het gebouw van de Fran
sche ambassade, om daarna te half negen
deel te nemen aan het groote feestmaal in
Buckingham-palace.
Bij het banket zeide de Koning, de ge
zondheid drinkende van den heer Loubet,
dat het der Koningin en hemi een genoegen
was den president der Fransche republiek
in het Buckingham-paleïs te ontvangen. Hij
sprak den, wensch uit, dat de heer Louibet
een aangename herinnering zooi bewaren
van zijn verblijf in Londen. De ontvangst,
dit» hem bereid is door alle klassen der be
volking, getuigt van hare werkelijk vriend
schappelijke gevoelens jegens Frankrijk, het
land dat het dichtst bij Engeland gelegen
is, en bijgevolg ook diens beste buurman
moet zijn. Aan het einde van zijne toespraak
herinnerde de Koning aan zijn jongste bezoek
aan Parijs en aan de zeer vriendelijke ont
vangst, die hij daar heeft genoten.
President Loubet antwoordde: „Ik ben
te meer getroffen door de ontvangst, mij
door Uwe Majesteit bereid, omdat die ge
richt is tot het geheele Fransche volk.
Uit zijn naam verzoek ik Uwe Majesteit
mijn zeer hartelijken dank te willen aan
vaarden. Frankrijk bewaart de kostbaarste
herinneringen, van het bezoek, diat gij aan
Parijs gebracht hebt.
Ik ben overtuigd, dat dit bezoek zeer ge
lukkige gevolgen zal hdbben, en dat het in
hooge mate zal bijdragen tot handhavingen
versterking nog der goede betrekkingen,
welke tusschen Engeland en Frankrijk be
staan, tot welzijn van beide volken en tot
waarborg voor den wereldvrede.
Onder den indruk van deze gevoelens
breng ik dezen dronk uit op Zijne Majesteit
Koning EdWard VII, op Hare Majesteit de
Koningin, op den prins en de prinses van
Wales, op de gansche koninklijke familie
en het geheelo Engelsclie volk.'
Italië.
De correspondent van den Temps beschrijft
als volgt de oorsprong der ziekte van den
Paus
,,'t Is sedert het begin vaar Maart dat de
Paus zoo zoetjes aan, begon te vervallen.
Iedere ontvangst, iedjare, afmatting werd, ge
volgd door perioden van neerslachtigheid; en
dan had Z. H. a.lbij|d eein paar dagen noodig
om op zijn verhaal to komen.
Deze toestand verergerde nog döor inge-
wandsstoorni.s en steenachtige aandoening. De
buikloop verdween, maar de tweede ziekte
blijft den Paus kwellen. Zij doet hem bloed
verliezen, wat op 94 jaren erg is. Ondanks
deze, veracihijjnselen heeft Z. H. Donderdag toch
eene bedevaart ontvangen ear Vrijdag is hij
in dem hof willen gaan.
Jammer genoeg was het rijtuig niet, gereed
en de Paus, die in een draagstoel was geko
men, wüdo niet wachten en deed zijne wan
deling, leunende op een stok. Teruggekeerd in
zijne appartementen, wilde hij eene Hongaar
sohe bedevaart ontvangen, dloch het gehoor
werd ingekrompen, doordien de H. Vader ver
moeid was.
Men vreest een begin van longontsteking
maar wat vooral onrustwekkend is, is het aan
houdende kraentverlies. Als er vandaag <>f
morgen geen beterschap intreedt, is het erg
ste te vreezen".
Het bulletin ovre dien toestand van, dem
Paus van gisteren morgen half tien hield het
volgende in
In weerwil dat de Paus den nacht bijna
zonder te slapen doorbracht, is de nacht min
der onrustig geweest dan de vorige nachten.
Al lean niet gezegd worden, dat de toestand
van den hoogen grijsaard; beter is, hij is toch
ook niet bepaald verergerd.
3 uur 5 minuten (namiddags)Li den toe
stand van Z. H. den Paus is tot op dit oogen-
blik nog geen verandering gekomen; de
doktoren zijn vooral bezorgd over cl» buiten
gewone zjwakte van dan Paus.
(Vijf uur namiddags): D? Paus at mieit
eemge eetlust. De geringe verbetering in
den toestand houdt aan.. Al is het gevaar
volstrekt niet geweken, mem is op het Vati-
kaau todh kalmer gestemd. Dr. Lapponi ver
liet ihet pauselijke paleis tegen kwart over
vieren.
De Kardinaal-Camerleng© Oreglda bevindt
zich in het Vatïkaau, waar onafgebroken kar
dinalen, diplomaten en leden van de clericale
ari.-tocra tie naar den toestand komen vragen.
Zoodra de gewensohte inlichtingen zijn ont
vangen, verlaten allen het paleis weder.
De Paus heeft nog niet het laatste oliesel
ontvangen.
Later bericht. In den namiddag
verzocht de Paus, dat hem het H. Oliesel zou
worden toegediend.
Tegen zes umr werd eene kleine verminde
ring van de krachten geconstateerd.
Het bulletin van 8 uur 's avonds luidt:
„Hedenavond traden de verschijnselen van
algeaneene verzwakking duidelijke^, op. De
ademhaling is 3iieiller en oppervlakkiger ge
worden, de pols is flauw, van tijjd' tot tijd zelfs
niet waarneembaarde temperatuur is steeds
beneden cie normale. Do geest blijft volkomen
he der. Lapponi. Mazzoni".
Het Heilige Oliesel werd den Paus heden
avond toegediend door den Sachristim mgr.
Piffori.
Bij deze plechtigheid waren nog tegenwoor
dig de suib-sacmtijn en majordotnio mgr. Ca-
giamo de Azevedo, de kamerheer mgr. Bisleti,
de gardes nobles Autamoro en Pecci met den
commandant van de pauselijke lijfwacht Ros
pigliosi. de oppermaarschalk Sacchetti, de ge
heim kamerheeren mgrs. Misciatelli, Zichy.
5>auz de damper en Scapinelli, de geheim ka
pelaan Maazoiinl, de secretaris Angeli, de gou
denroos-overbrengers graaf Sodcrini en Ster-
buii.
De paus gaf de antwoorden op de gebeden
en blijft nog steeds holder van geest.
Nadat hem het Heilige Oliesel was toe
gediend, hief de Paus zich enkele oogenblik
ken van zijn kussen op en zeide, de aanwe
zigen zegenende „Dit is mijn laatste zegen".
Allen waren diep ontroerd.
Dë Paus is zeer zwak en uitgeput, de pols
is slechts van tijd tol tijd merkbaar. Men
gelooft echter nog altijd, dat de lijder den
ochtend zal halen.
De bronzen deuren van het Vaticaan zijn.
als gewoonlijk, te half twaalf gesloten. Op
het plein van 9t Pieter staan tal van jour
nalisten. De stad heeft haar gewoon aanzien.
De steeds toenemende zwakte van
den paus beneemt den geneesheeresn
bijna alle hoop, dat de lijier deze
ernstige crisis zal doorstaan. De paus ge-
briiikt zeer. weinig voedsel, en wat hij ge>-
bruikt h volkomen onvoldoende om zijno
krachten te herstellen on de werking van het
hart te onderhouden, die telkens dreigt op te
houden en nog slechts blijft voortgaan door
de opwekkende middelen, welke de genees-
I er ren toedienen. De toestand van de adern-
haliugswerktuigen, is onveranderd; er zijn
volstrekt geen verschijnselen van reactie.
Men gelooft echter, dat Z. H. den ochtend
nog zal halen. Dd lijder bracht schier den
ganschen dag in een leunstoel döor, omdat
ui zittende houding de ademhaling gemakke
lijker gaat. Ilij behoudt zijne volkomen hel-
dciheid van geest en spreekt, ondanks het
er bod van de goneesheeren, met zijne secre
tarissen.
Het lieden morgen om G uur uitgegeven!
bulletin luidt aldus:
Gediumiide den nacht rustte de Paus kalm
en heeft hij eenig voedsel genomen. Waar
schijnlijk zal hij den geheelen. dag nog leven,
Otm. half negen, wordt etr waaraahijjnjlij'ki
wecletr con bulletin uitgegeven.
De lijfarts, dr. Lapponi verklaarde, datj
de paus nog 24 of 48 uren kan leven, als er
niets bijzonders voorvalt. Het heilige sacra
ment is om acht uur tentoongesteld in de
Paulinische kapel.
Paus Leo maakte de opmerking, dat qr
ar-cveel nienschen in de kamer waren, eni
voegde daaraan toeIs mijn toestand werke
lijk zoo ei-nstig? De paus heeft beschikkin
gen gedicteerd voor verschillende kerken, die
hij bedacht heeft, en voor zijn bijzondei- ver
mogen.
Elf kardinalen, die verzameld waren bij
kardinaal Gotti, wisselden van gedachten,
over de keuze van een nieuwen paus. De na
men Vannutelli, Gotti en Rampolla werden,
genoemd.
De Tri buna zegt, dat er niets veranderd is
in den datum van bet vertrek van den Ko
ning van Italië naar Parijs.
Over den toestand van den paus zegt het
blad, dab Z. II. in onvoldoende male voedsel
gebruikte en gisteren den dag doorbracht in
cei; stoel, omdat de ademhaling gemakkelij
ker is wanneer hij zit. Men gelooft, dat de
dood heden zal intreden.
De gemeenteraad van Rome heeft met]
algemeen o stemmen een besluit genomen,
dat zijlne wenscheü uitdrukt voor de geme>
•zing van den Paus.
Te Madrid zijn in de kapel van het ko
ninklijke paleis plechtige gebeden opgezon
den voor bet herstel van den Paus.
Oostenrijk-Hongarlje.
De „Montagsrevue" kondigt tegen den
herfst een bezoek aan van den Kon i ri. g
van Spanje in W e e n e n.
Vercenlgde Staten.
Uit New-York wordt gemeld: De
Russische gezant te Washington heeft
Donderdag zijn vacantie genomen. De pe
titie wegens dc Joden in Kisjineff is alxos
vri end schappelijk gearrangeerd en circuleert
thans bij aanzienlijke Israëlieten en publicis
ten van hei land. Wanneer zij onderteokoad'
is zal zij met eene nota der regeering naar
Petersburg gezonden worden. De gezant al
daar zal bepreven de petitie te overhan
digen. Naar men verneemt zal zij niet aan
genomen en wanneer zij terugkomt, aan do
Israëlieten te New-York weder teruggv/'en
worden.
Allerlei.
vTn Malakkn is kortelings een postzegel
tr, waande van f 240 met de beeltenis eau
Koning Eduard uitgegeven. Dit is evenwel
niet het e enigste dure zegeil. In Natal zijn
oriei postzegels in omloop, die 60, 120 en. 240
g'.d waard zijn. Deze laatsten zijm bijna uit
sluitend voor de levering van diamanten be
stemd, voor wier verzekering postzegels van
zulk een buitengewoon hooge waande noodig
zijm.
vUit Leipzig verluidt: Tolstoi's bro
chure, ,,Gij zult niet dood en", die bij Diede»
lies aldaar verschenen is, ia wegens beleedi-
ging van den Duitschen Keizer in beslag ge
nomen
vUit Sydney meldt men, dat dr. Mao
Carthy van Melbourne op staatskosten naar
het iBrokenhill-district is vervoerd. Hij heeft
verzekerd, dat hij Woensdag in dit sterk
onder de droogte lijdende district tien over
vloedige regen zal teweegbrengen.
21 Roman van
HENRY GRÉVILLE.
Aniouta liep door de gang, voorbij de open
staande deur. Haar fijn besneden kopjo was
op liaar borst gebogen haar blonde haren
waa-en in één enkele vleulit vereenigd. Zooala
Zij daar ging, was zij hot beeld vau da be
lichaamde reinheid en onschuld. Met lichten
tred trippelde zij verdei*, zónder de kamer,
waarin da spreken don zich bevonden, te heb
ben binnengekeken.
„Wat kijkt ze verdrietig!" prevelde Matri
ona.
„En dë Mamselka, wat voert die op het
oogenblik uit?
„Die helpt d'e prinses bij het uitkiezen van
cle stoffen voor de priesterlijke gewaden."
„Waarom is onze jonge juffrouw daar ook
niet bij?"
„Misschien heeft haar tante haar niet ge
roepen."
„Dan moet ze uit ziahzelf gaan," sprak
Iwan met groolo beslistheid. „Dat is haar
plicht.' Juffrouw", ging hij voort op eerbiedi
gen toon, maai* toch luid genoeg, om door
Aniouta verstaan to wonden, die zich dan
ook dadelijk omkeerde, ,,u moet naar de sa
lon gaan e<n die mooie stoffen bekijken. U
moet belang stellen in alles wat de kerk be
treft, Begrijpt u mij niet? Uw mama God
zij haar ziel genadig zou niet graag ge
zien hebben, dat eon vreemde u bij uw tante
verdrong. Ga naar uw tante toe u hoort
bij haar, niet alleen nu, maar altijd. Vergeef
het uw ouden dienaar, dat hij zoo vrijmoedig
zijn meen ing zegt. Ik heb hot goed met u
voor dat weet u ook wel Mag ik even een
kus drukken op uw kleine, tengere hand? Ik
dank u, uit den grond van mijn hart- Ga
nu naar den salon en zeg precies, wat u denkt.
U hebt altijd een goeden smaak gehad. Uw
tante zal het stellig prettig vinden, als zij
u ziet verschijnen
„Ben je daar zoo zeker van V' vroeg Aniou
ta, wier lippen trilden, als d:e van een kind,
dat op 't punt is in tranen uit to barsten
„Ja, daar ben ik zéker van. O, jongejuffrouw
Aniouta, ik heb u in mijn armen in slaap
gewiegd, toeiri u nog héél klein waart..."
Plotseling greep Aniouta die vereelte han
den van haar ouden intendant.
„Iwan." snikte zij. „ik wil naar huis... ik
wil naar Mir... naar het graf van mama... ik
ben alleen.moederziel alleen..
Zij drukte krampachtig de oude banden van
den trouwen Ivva.ii,
„Alleen!" beu-haalde Aniouta. „Niemand
houdt van mij, behalve Matriona on jij. Ik
wil dicht bij mama zijn..."
Iwan had haar meegevoerd naar de kamer
van Matriona. Zaclitkens duwde hij haar weer
op den stoel, die voor het ledikant stond. Zij
leunde met haar ellebogen op de kussens, liet
haar hoofd daarop ruston en loosde eon die
pen 2JUclit, -waar n al de wanhoop van haar
eenzame ziel zioh lucht gaf. Matriona streel
de, in zwijgende svmpathie, de zijdeachtige
blonde haren van het meisje.
„Als de inwijdingsfeesten zijn afgefloofJen,
kunt u verlof vragen, maar lang moet u in
geen geval wegblijven. De Hemel geve, dat
een brave, jonge man. die u in alle opzichten
waardig is..."
„Tante zal het nooit toestaan," sprak Ani
outa, met inspanning van al haar wilskracht
haar zelfbeheerscliiiig herwinnend. „Je hebt
gelijk, Iwan. Ik ga meehelpen bij liet uitkie
zen van de stoffen. En later zal ik vergunning
vragen om naar Mir te gaan."
Vastberaden rees zij overeind. Zij wierp
haar dikke haarvlecht naar achteren met een
kinderlijk-bevallige beweging, em begaf rich
naar den salon.
„Arme lieveling!" prevelde Matriona, toen
Aniouta s tengere oe&laJte niet meer zichtbaar
was. „Als haar tante nu eens werkelijk mini-
dór van haar gaat houden, wanneer zij haar
niet meer dagelijks oan zich heem ziet?"
„Dat zou nog zoo heel erg niet zijin," ant
woordde Iwan. „Op Mir zal onze jongejuffrouw
gauw genoeg een man krijgen. Hier zal ze
verkniezen en oud worden veór haar tijd.
Weet je. wat ik doen zal, Matriona? Ik zal
in het vervolg vaker hier komen. Ik wil we
ten, wat hier gebeurt. Ik vind, dat juffrouw
Aniiouta er heel slecht uitziet zoo bleek en
zoo mager. Ik kom gauw terug."
HOOFDSTUK XI.
..Zoo! Beu je daar eindelijk?" knorde de
prinses, toen haan- pleegdochter deu salon
binnentrad. ..Waar heb je toch geüëten? Met»
heft je wel een uur lang gezocht."
„Ik bon al then tijd in uw boudoir en in
tie eetzaal geweest. Een minuut, of vijf gele
den ban ik even afscheid gaan nemen van
Iwan," gaf Aniouta teu antwoord, Magda's
loerende blikken ontwijkend.
Allerlei kostbare, met bloemen doorweven
stoffen, op gouden of zilveren ondergronden,
waren, uitgestald op tie piano, op de sofa, op
dë atoelëai, overal waar men maar een plaatsje
voor hen had weten te vinden.
„Onze kerk kan je niets schélen," hernam,
de prinses, die blijkbaar niet in een best hu
meur was.
„Dat moet u niet zeggen, tantetje," sprak
Aniouta met ongekunstelde zachtmoedigheid.
„Ik liob een kompleet, stel dekdoeken door de
heilige vazen geborduurd..."
„Zoo? Wanneer heb je dat dan gedaanIk
heli je er nooit aan zien werken?"
Morgens in de vroegte en 's avonds laat,"
dealde het jonge meisje mede. ,.Ik had cr u
mee willen verrassen, maar u denkt, dat ik
onverschillig Ixm voor iets, dat mij 200 dier
baar is... Zoo onuitsprekelijk dierbaar tante,
omdat u daarvoor destijds uw leven liad wil
len opofferen... nu laat ik mijn verraasings-
plan varen en zal ik u lierver dadelijk alles
laten zien."
Zij snelde de kamer uit en kwam even daar
na terug, hijgend en geheel buiten adem,
want zij kou niet meer zoo goed tegen hand
loopein als een poos geleden.
Do gewijde doeken, die do heilige bekers
moesten bedekken, waren zorgvuldig in vloei
papier gewikkeld. Alles was even fijn en keu
rig en smaakvol bewerkt.
„Daar heb jo geheele naclrfon aan moeten
besteden," prevelde Daria bewogen, terwijl ze
liuiaa- annen om Aniouta hoon sloeg en haar
sündg eenigen tijd. door haar verwaarloosd
pleegkind, tceder tegen rich aandrukte.
„O neen, tantetje, dat niet. Ik wist^ dat
dit tegen uw zin zou zijn Maar ik heb wei
hard moeten werken dat kan ik niet te
genspreken. En nu u 't mooi vindt, is mijn
werk mij nog honderdmaal liever."
Daria Paul own a wertl niet moede, liet boT-
d'uursol te bewonderen. Hot vaag besef van
haar ondankbaarheid dreef haai- de tranen
in de oogen iets, wat bij haar ecu zeld
zaamheid mocht heeten.
„Juffrouw Magda," zcido zij, „lik dank
u voor uw hulp Wilt u deze stoffen maar
nctjea oprollen. Morgenochtend kunnen wij
boter o voir dc kleru reu oordeoleii Goedten
avond,"
Geheel verbluft oogde Magda do prinsea
en Aniouta na. Daria's arm omvatte do slan
ke leest van haar pleegdochter.
Magda Rox kende voldoende het grillig
karakter van de gunst oener groote dame,
om dergciijke nukken met gelatenheid en wijs
gierige kalmte te kuimieu verdragen. Zij wisb,
dat do uitverkoren lieveling van hedeu, do
onmiskenbare vertrouwelinge, zonder wie het
leven geen waarde meer hebben zou, morgen
op het alleronverwachtst, zonder eenige aan
nemelijke reden, «en waardeloos wezen kon
worden, nog veel minder dan een hond, on
geveer gelijkstaande met een paar oude pan
toffels. Maar deze plotsolinge opflikkering
van liefde en teederheid verijdelde toch haar
verwachtingen. Daar was zij in 't minst niet
op voorbereid geweest. Met taai en onver
moeid geduld had zij al meer en meer de prin
ses van Aniouta trachten te vervreemden. Zij
had dit 2*50 langzaam, zóó omzichtig gedaan,
dat eeu terugkeer tot den vorigen toestand
haar vrijwel een onmogelijkheid toescheen.. En
nu was het gebouw, met zooveel moeite door
haar opgetrokken, ale <«n kaartenhuis inge
stort! Zij moest weer van vorenafaan begin
nen.
Wordt vervolgd.