HP. Kersie Blad.
5è,,e Jaar gans*
Zaterdag 26 September 1903.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
,,'t Was maar 'n Model."
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
par 8 maanden Toor Amenfoortf 1.85.
Idem franco per post- 1.75.
Afzonderlijke nummert- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
'b morgens bij de Uitgevers iu te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C».
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 1—5 regel.
Elke regel meer0.15;
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan Toordeelig» bepalingen
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abo'finemèhw^!
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvf
toegezonden.
Aan degenen die tegen 1
October a. s. op dit blad intee-
kenen worden dn nummers die
in deze maand verschijnen, kos
teloos toegezonden.
Kennisgevingen.
Burgemeester en Wethouders tier gemeente
Amersfoort,
brengen ter algemeene kennis, dat bij hun be
sluit van heden, ingevolge art. 8 der Hinderwet,
aan F. J. H. Sunders, wonende alhier, vergun
ning is verleend tot de oprichting van eene be
waarplaats van buskruit in het perceel aan de
Kampstraat, wijk C no. 5. kadastraal bekend ge
meente Amersfoort, sectie E, no. 1524, onder
voorwaarden
lo. De bewaarplaats moet bestaan uit eene
vaste van hout getimmerde en geheel gesloten
ruimte in den zuid-oostelijken hoek van den.
zolder van het. pakhuis, ter plaatse als op de bij
het verzoek overgelegde plattegrondteekening is
aan gegeten.
2o. De deur van deze bewaarplaats moet van
een vast, goed sluitend slot zijn voorzien en op
de buitenzijde van het opschrift 'Buskruit", dat
daarop met letters van minstens 5 centimeter
hoogte met witte verf op een zwart vlak gesteld
moet zijn.
3o. In de bewaarplaats mag nimmer meer dan
vijftig kilogram buskruit voorhanden zijn, dat
daarin moet zijn geborgen in van een deksel voor
ziene, koperen-, messingen- of zinken kisten,
bussen of trommel-s, in goed vertinde blikken
bussen of in houten kisten of vaatjes, omgeven
met haren of wollen kleefden.
4o. Zij mag alleen worden geopend tusschen
zonsopgang en zonsondergang door den concessio
naris of een meerderjarig persoon, die hem tij
delijk vervangt en moet, wanneer geen buskruit;
in de bewaarplaats gebracht of daaruit gehaald
wordt, met het slot zijn gesloten, waarvan de
sleutel afgenomen moet zijn.
Eon verzegelde reserve-sleutel, van eene1 dui
delijke etiquette voorzien, waarop Te oestemming
is vermeld, moet steeds in het kantoor of in de
woning van den concessionaris voorhanden zijn.
5o. Het is verboden in de bewaarplaats eenige
andere werkzaamheden te verrichten dan het
daarin brengen of daaruit halen van het bus
kruit, aldaar te rooken of licht te branden
Ook is het verboden daarin slaghoedjes, jacht
en metaal-patronen, patroonhulzen, vuurwerk en
in het algemeen andere voorwerpen of stoffen
voorhanden te hebben dan '.lie, welke tot hel be
waren van het buskruit dienen.
6o. Op den zolder, waar zich de bewaarplaats
bevindt, mogen -geen gasleiding, slaghoedjes, pa
tronen tot vuurwapenen of'vuurwerk en in het
pakhuis geen licht ontvlambare stoffen aanwezig
zijn; het is voorts verboden op dien zolder te
rooken, te stoken, vuur of licht te branden.
Amersfoort, 24 September 1903.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretaris, De Burgemeester,
B. W. Th. SANDBEBG. WUIJTIERS.
Burgemeester en Wethouders der gemeente
Amersfoort,
brengen ter algemeene kennis, dat bij hun be
sluit van heden, ingevolge art. 8 der Hinderwet,
aan B. A. van Ruijren, wonende alhier, vergun
ning is verleend tot de oprichtng van eene be
waarplaats van buskruit iu het perceel aan de
Langestraat, wijk A, no. 41, kadastraal bekend
gemeente Amersfoort, sectie E, no. 3471. onder
voorwaarden
lo. De bewaarplaats moet bestaan uit eene
Vaste van hout getimmerde en geheel gesloten
ruimte in .het vertrek van de zolderverdieping
van het pakhuis, ter plaatse als op de bij het ver
zoek overgelegde jlattegrondteekening is aan
gegeven.
2o. Deze bewaarplaats moet van eene deur
met een vast goed sluitend slot zijn voorzien, op
welke deur aan de buitenzijde met letters van
minstens 5 centimeter hoogte met witte verf op
een zwart vlak het opschrift „Buskruit" moet
zijn .gesteld.
3o. In de bewaarplaats mag nimmer meer dan
vijftig kilogram buskruit voorhanden zijn. dat
daarin moet zijn geborgen in van een deksel voor
ziene, koperen-, messingen- of zinken kisten,
bussen of ti-unmel-s, in goed vertinde 'blikken
bussen of in houten kisten of vaatjes, omgeven
met haren of wollen kleefden.
4o. Zij mag alleen worden geopend tusschen
zonsopgang en zonsondergang door den concessio
naris of een meerderjarig persoon, die hem tij
delijk vervangt en moet, wanneer geen buskruit
in de bewaarplaats gebracht of daaruit gehaald
Wordt, met het slot zijn gesloten, waarvan de
sleutel afgenomen moet zijn.
Een verzegelde reserve-sleutel, van eene dui
delijke etiquette voorzien, waarop de bestemming
is vermeit!, moet steeds in het kantoor of in de
woning -van den concessionaris voorhanden zijn.
5o. Het is verboden in de bewaarplaats eenige
andere werkzaamheden te verrichten dan het
daarin brengen of daaruit, halen van het bus
kruit, aldaar te rooken of licht te branden.
Ook is het verboden daarin vuurwerk, slag
hoedjes, jacht- en metaal-patronen, patroonhul
zen en in het. algemeen andere voorwerpen of
stoffen voorhanden te hebben dan die, welke tot
hm bewaren van het buskruit dienen.
6o. In het pakhuis mogen geen vuurwerk en
geen licht, ontplofbare stoffen, in het vertrek,
waar zich de bewaarplaats bevindt en op het ove
rige gedeelte van de zolderverdiepng, geen vuur
werk, slaghoedjes en patronen tot vuurwapenen
aanwezig zijn. Het is voorts verboden op deze
verdieping te rooken, te stoken, vuur of licht te
branden.
Amersfoort, 24 September 1903.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
De Secretaris, De Burgemeester,
B. W Th. SANOB'ERG. WUIJTIEBS
Politiek Overzicht
Franltr 'k en Kiiar .ikko.
In de eerste plaats dient iu verband met
hot voorafgegane opgemerkt, dat de nadere
berichten, die thans omtrent den overval
van El Moergar zijn ontvangen, eenige af
wijking vertoonen met die van de telegra
fisch medegedeelde. De Berbers waren niet
3000, maar slechts 350 man sterk, zoodat de
commentaren aan hun aantal vastgeknoopt,
zooals die van den heer Hanotaux, ietwat
onzeker worden. Doch dat is ten slotte
slechts van geringe, betteken is. De hoofdtaak,
waarop door alle bladen met gelijke scherp
te den nadruk gelegd wordt, is de lichtvaar
digheid waarmede de aanvoerders bij de or
ganiseering en den opmarsch van den pro-
vianttrein te werk zijin gegaan. Deze was
sterk genoeg om tegen alle verrassingen van
de zijde der woestijnroovers beschermd te
zijln. Hij bestond n.l. uit twee compagnieën
tirailleurs, eene halve compagnie be redone
manschappen van het vreemdenlegioen en
een half escadron Spahis, totaal 500 man.
De-ze krijgsmacht zou bovendien nog ver
sterkt worden met een colonne bereden man
schappen en een escadron Spahis. die van
Taglu't nit biii El Mora het convooi ontmoe
ten zou. Deze laatsten kwamen ook werkelijk
op tijjd in El Mora aan, maar de hevelheb
ber van den geheelen trein, majoor RSchemih,
had het voor beter gevonden, de colonne in
drio groepen te verdeelcn onder voorwend
sel, dat de bronnen der Su"fana niet genoeg
water voor zoovele liedeu konden le veren
Hiil liet derhalve de le afd'eeling den 1 S"n-
tem.ber van El Mora afma-rcheeren, die ook
den 2. in de vroegte zonder lastig te zijn
gevallen in Tag-hit aankwam. Do- tweede af
decling, de zwakste, marcheerde den 2. iu
de vroegte af en zou 's avonds in Tagfait aan
komen, terwijl de laatste, het gros van den
trein, den 2. avond van El Mora opbrak.
Zooals bekend was het de tweede afdeeling
onder bevel van kapitein Vauchez, die bi
El Moengar, 35 K.M. van Tagliit verwijderd,
aangevallen werd'. De overval was zoo plot
seling, dait onaniddlellijk alle manschappen
van het kader bij de eerste schoten gedood
of gewond werden De overblijvende 50 man
trokken zich achter heuvel* terug, waar zij
zich 8 uren lang tegen de aanvallen dei
Marokkanen verdedigden. Eerst 's avonds te
5 uur werden zii ontzet. De woestijnroovers
trokken in wilde vlucht af en lieten meer
dan de helft hunner manschappen dood of
zwaar gewond op het slagveld achter
Uit het lezen van dit relaas moet men dus
wel haast tot de overtuiging komen, dat de
overval ©enigszins uitgelokt is. Doch dit
neemt met. wee, dat de oorsprong van het
kwaad in Marokko blijft schuilen, en daar
aan dient een einde te worden gemaakt
Maar hoe. op welke wijze Ziedaar een groote
moeielijtke vraag, die wij iu details na willen
gaan.
Volgens een artikel van den afgevaardig
de Jaures in de Pétite Républicue, weet
deze uit zeer goede bron, dat in kringen
van het Fransehe legerbestuur
een expeditie naar Marokko
eene beslotene zaak is. Men bestu
deert volgens hem alreeds het plan van een
protectoraat. In ieder geval hoopt het leger
bestuur op de regeering een druk uit te oefe
nen en haar voor een fait accompli te stel
len, en dan zou het gevaar inderdaad bu;-
tengev.-oon groot zijn. of het. legerbestuur
bereidt zich met toestemming of op bevel
der regeering voor op een oorlog, die ver
scheidene jaren 200.000 man en 100 millioen
francs zou eischen. Een in zijne gevolgen zoo
verstrekkend' besluit, had niet. genomen en
e n zoo vTeeselbke onderneming niet reeds
begonnen mogen worden, zonder- dat het
Parlement of het land daarin gekend zijn.
Vandaar d'at hij, Jaurès, alarm slaat.
Of deze beweringen juist zijn laat zich
nog niet. overzien. Als feit kan alleen ge
noemd worden, dat generaal Caee, comman
dant. van het 19e armeecorps, zich van Al
giers naar het uiterste Zuiden van Oran be
geeft. om den door de Marokkaanse he over
vallen geschapenen toestand, alsmede de te
nemen maatregelen te onderzoeken.
Beschouwen wij inmiddels den staat van
zaken in Marokko, dan zien wijt dat, zooals
de zaken daar nu staan, het met den toe
stand van den Sultan allertreurigst is ge
steld. Hii is onmachtig en wordt door zijne
troepen lef ter li ik geterroriseerd. Daarbij
kost hem het. onderhoud van zijn leger iede
re week 1 millioen peseta's, en dat terwijl hii
niets heeft en reeds 15 millioen in geliike
deelen in Engeland, Frankrijk en Spanje
heeft geleend. En dan nog, wat baat hem
zijn leger tegenover den opstand Zelfs zijn
aanwezigheid in hoogst eigen persoon is niet
in staat het leger van den pretendent door
het zijne te doen verslaan, en daardoor den
opstand den kop in te drukken. Nu is hij
er weer op uit. eene nieuwe leening in En
geland te sluiten, voorts een tweede in Tau-
gea* en een derde met het huis Bastos in
Oran.
Deze leeningen zijn zooveel als concessies,
die eene interventie van de mogendheden
rechtvaardigenderhalve loopen de M'aroa-
kaansehe belangen zoo zegt men in Frank
rijk ernstig gevaar. Want Frankrijk be
schouwt zich als de hoeder dier belangen.
Men weet wat dit zeggen wil.
Eene partij in Frankrijk nu wil dat de
tegenwoordige politiek, die op -de medewer
king van den Sultan berust, in zake de be
teugeling van de overvallen aan de Marok-
kaansahe grens, voortgezet worde. Zij zegt
dat de eerste plicht van Frankrijk is, Marok
ko voor anarchie te bewaren, de autoriteit
van den Sultan te versterken em hem hulp
te verleenen. Daardoor zou een invloed op
de regeeringezaken in Marokko worden ver
kregen en verdere rooverijen konden met
gemak worden beteugeld. M. a. w. men wil
den Sultan de hand reiken, om op dio wijze
het best Marokko zonder slag of stoot, in te.
palmen, het economisch zonder tegenstand
te veroveren.
In theorie is deze politiek machtig mooi
't is alleen maar jammer, dat. het in do
praktijk zoo weinig deugt-. In de praktijk
laat zich, vreezen wij', zelfs het plan, dat
in de ..Depêche" die In Toulouse verschijnt,
als bevestiging van de verzekering van Jau
rès uiteengezet wordt, moei el ijk door
voeren. Ook daarin wordt vooropgesteld,
dat de Algiersche generaals op
een oorlog heen sturen, waarbij zij
diplomatiek door den minister van buiten-
la ndsche zaken gesteund worden Diensvol-
gens zou de Sultan van Marokko het. Fram
Nche protectoraat over Marokko hebben
goedgevonden en zouden drie colonnes gereed
staan, op Fez los te marcheeren. In détails
zou het plan als volgt ontknoopt worden
De eerste col curie onder de bevelen vani
kolonel Marchand twee- regimenten marine-
infanterie, die per schip naar Tanger ge
bracht zouden worden, om van daaruit Fez
te bereiken de tweede colonne onder bevel
van generaal Bail loud twee bataljons Al
giersche zouarvc», twee. bataljons Algiersche
tirailleurs, het eerste regiment van heb
vreemdenlegioendo-zo colonne zou uit
Tlamcen naar Oedja mardheereii. waar de
Sultan iffèt""itjïïfe*'"veigüïa ire tröèpen zich bij
haar zou voegen, om dan gezamenlijk naar
Fez op te rukkenhet tweede regiment zou
als reserve in Tlemce® verblijven do derde
colonne eindelijk onder commando van gene
raal O'Connor, bestaande uk. de troepen van
de Zuid-Oranposten. zou in Tafilelt operee-
ren.
Men ziet, het plan is bijzonder mooi in
elkaar gezet en strategisch wellicht, van bij-
zondier groote waarde, maar er zijn enkele,
zeer belangrijke factoren vergeten. Deze fac
toren aijpn in de eerste plaats Engeland: en
Spanje. Deze hebben in ieder geval ook wel
iets in de melk te brokkelen, en al schijnt
liet Fransehe legerbestuur daarmede geen re-
keuing te houden, de Fransehe diplomatie
doet dat wel, zooals men. uit het bericht van
de(n-) Standard in onze avond-editie van
Woensdag heeft kunnen zien, en waarin
spraku was van een bespreking aangaande
Marokko, tusschen den Engclsohen minister
van Buitenlandsche zaken en den. Fransohen
gezant te Londen, Cambon Voorts moet de
Fransehe regeering ook alreeds met Spanje
in, overleg zdjffii getreden.
Dook gesteld, dat Engeland, dat natuur
lijk het grootste belang er bij heeft, dat de
ingang tot de Middellandsche zee open ge
houden wordt, voor Frankrijk,© plannen
gunst ig gestemd' kan worden, dan is liet nog
zeer de vraag, of 11 a 1 ië met deze verschui
ving van, die machtsverhoudingcn genoegen
zal nemen, liet is een puibliek feil-, dat in
Italië eene sterke stroom ing heersclit, d:ie
het op de occupatie van Tripolis heeft ge
munt.
Daarbij komt ook nog, dat met de imbe-
•zituemarig van het Keizerrijk Marokko, ook
de politiek van de „open deur" komt te ver
vallen, en of Duitachland en met name ook
de Ver. Staten, die eerst onlangs nog ver
tegenwoordigers naar liet. hof van den Sul
tan hebben gezonden, tot het aanknoopen
van handelsrelaties. daar maar zoo goed
schiks tevreden mee zouden zijn, is mede
zeer de vraag.
Intusschen blijjft de beslissing over het lot
van Marokko, in de eerste plaats in handen van
'Frankrijk, Engeland en Snanje, waarbij Ita
lië in de tweede plaats komt. Het is dus
moeielijk te voorspellen, hoe' de afloop van de
gebeurtenissen zal zijn. Maar een feit is, dat
mem in Frankrijk niet eer tevreden zal zijn.
of de tricolore moet van Tripolis tot aan den
Atlantische» Oceaan waaien. Eerst als dit
het geval zal zijn, is er kan®, dat. in Algerië
rust komt.
De telegraaf brengt nu evenwel zoo
juist, het bericht, dat volgens een telegram
uit Londen aan de(n) Figaro, de onder-
teekeniimg van het verdrag betref
fende een Fransch protectoraat
over Marokko ophanden, is. Daarbij zou En
geland, waarschijnlijk zijn protectoraatsrech
ten over Egypte erkend zien en zouden Italië
en Spanje binnenkort schadeloos worden- ge
steld.
Frankrijk.
De beslissing in de zaak van admiraal
Maréchal is gevallen. De admiraal heeft
gisteren van minister Pelletan de officieele
mededeel ing ontvangen van het decreet, dat
dezen morgen in het ..Journal officiel"
zou verschijnen, en waarbij hij op non
activiteit wordt gesteld.
Een heele geschiedenis is aan dit incident
verbonden. Admiraal Maréchal voerde bevel
over de vloot in de Chineesohe wateren. Een
zijner officieren vernam' dat Fransehe kloos
terzusters in groot gevaar verkeerden, van
door de Boksers vermoord te worden. On
middellijk snelt hij er heen met eenige dap
pere soldaten en redt de zusters.
Admiraal Maréchal prees natuurlijk het
gedrag van den officier, maar minister Pel-
letan. zonder dc zaak grondig te onderzoe
ken, schreef den admiraal een lompen brief
vanwege zijn houding, aangenomen in een
religieuste kwestie, n.b. omdat, hier sprake
was van kloosterzusters. De admiraal bleef
den ongekamde» minister het antwoord niet
schuldig hij nam rondweg de verdediging
van den officier op zich en weigerde stellig
hem de reprimande toe te dienen, door den
minister geèisèht.
Hierop deed minister Pelletan den admi
raal naar Parijs komen ter verantwoording,
waar hij nu wachtte tot Zijne Excellentie
tijd had om hem fee ontvangen.
Donderdagmiddag had de admriaal zich
naar het Elysée begeven, om eene audiën
tie bij den president der republiek. De straf
want het is eene straf waarmede hij
bedreigd werd, brengt- het verval der rech
ten op bevordering en op het bevelhebber
schap mode, do vermindering der soldij op
2/5 en het verbod van de uniform te dragen.
Zij kan enkel worden uitgesproken wegens
6lecht gedrag, onl>ekwaamiheid en fouten in
den dienst.
Admiraal Rieunicr, oud-minister van ma-
Vrij naar het Hoog-DuiUch
28 DOOE
J. L. VAN DER MOER.
En over het beeldschoon© gelaat der vrouw
krwam een niet. tt bojclirijiien glimlach van
oneindig g. lu:k. Als word het door hot zanr
netje van i n lioi' van Eden beschenen en
omgeven van: de bedwelmende geuren, welke
stroomen uit. duizenden en duizenden ontlui
kende t cover bloome n als werd het verlicht
door het mi lieke schijnsel der schitterende,
geheimzinnige sterren, zonk haar kopje wil
loos aan zijn borst, en sloten zich haar oogen
En het hoofd van oen man neeg zich over
het schoon en lachend aangezicht der .vl'ou/w
eu zijuii brandende, lippen drukten een lan
gen, vurigen kus op haar bevend mondje.
Het. werk van één oogenblik, het r.erk
van een. eeuwigheid!
Verschrikt lieten zij elkaar los. Wat had
hun vreugde zoo eensklaps verst oord'Z';j
wisten hot jHf niet.. Misschien- een geluid
van buiten, wellicht ook de intensiteit der
persoonlijke gewaarwording.
Voor Raimund was het een vreesdijk ont
waken uit dezen droom,! Geen halve seconde
bleef hij; in twijfel aangaande do beteekenis
van hetgeem hij; daar zooeven gedaan ha-...
Het was meer dan waanzinnig, het was mis
dadig geweest Zijn verwarde blikken rust
ten gedurende, korten tijd op Paula, die met
gebogen, hcofd en gevouwen handen vóór hem
stond. en. zij dwaalden vervolgens door de
kamer naar Theodor Bergius.
Zonder zich om iets te bekommeren, stond
de oude man. nog steeds' in dezelfde houding
en op de zelfde plaats, in extase een schil
derij te bewonderen.
Hoe-zeer gevoelde de kunstenaar liet zon
dige van zijn daad!
Het sprak hem, togen uit het gloeiende
gelaat van het meisje, dat de oogen tlians
langzaam tot. hem opsloeg hij las het va> haai
blik vol liefde e® zaligheid'; in dien oog
opslag, welke getuigde van stille berusting
en innig vertrouwen en welke hem, scheen
toe te fluisteren: „Wij hebben elkaar ge
vonden te midden van het gewoel der wereld,
geen aardsohe macht kan mis meer scheiden
En in ec® tijdsverloop van slechts enkele
seconden vlogen tal van verwarde en vreemd
soortige gedachten door Raimund's brein,
prikkelend zijju teeth reed* overspannen ze
nuwen, wroetend en -knijpernd in zijn ang
stige ziel. Iu stilte sprak hij. nu eens tot.
het jonge meisje, dan weer tot zich zelve
soms ook tot haar. die voor het oog dor
wereld zijn uitverkorene, zijn toekomstige
levensgezellin was:
„Zou je dan werkelijk meenen, lief kind,
dat geen aardsohe miacht ons meer scheiden
lean? Meen je dat in vollen ernst en heb je
zelfs geen flauw vermoeden van de zonde,
die ik jegens je begaan hob, door onnaden
kend toe te geven aan mijn gewei? Kun
je 'dan niet bevroeden, dat die liefkoozimg
van zooeven, welke je zoo1 gelukkig heeft ge
maakt, volstrekt niet mag beschouwd wor
den als 't begin van nog te verwachten zalig
heid, om de eenvoudige reden, dat ik je deze
niet verder te genieten geven kan? weet jo
dan niet, dal mdjjni leven mij, niet meer toe
behoort, omdat ik 't, op snoode wijze ver-
schacheide? Weet je dan niet. dat ik m ,n
ziel heb verkcht?! Versohacherd en ver
kocht
Maar is dit dan onherroepelijk waar, is er
dan geen kans meer om, dien koop tc ont
binden? Waarom, zou ik het niet kunnen be
proeven? Waarom zou ik jou, Paula, niet bijl
de hand kunnen nemen en je heenvoeren
naar den-ouden man. daar ginds, en tot hem
zeggen „Scheuk our uw zegen, Theodor Ber-
gius, uw dochter, die zooeven mijn bruid
geworden is, en mij;. Wel is waar heib ik
reeds .een bruid, maar dit heeft hoegenaamd
niets te beduiden Hot gevoel, dat de doch
ter van den graaf en irnjj te zanten heeft ge
bracht, mag geen aanspraak maken op den
naam, van liefde; dat was alleen dc begeerte
om met elkaar oran t, gouden kalf tc dansen.
Uw dochter daarentegen heb ik onuitspreke
lijk lief, even als zij 'mij1 bemind;. Schenk ons
dus uw zegen, .oudemaiii!" En d'an, daarna, zoo
spoedig mogelijk naar de graaflijke familie,
om te bedanken voor de genoten eci en om
kennis te geven dat ik de relatie© niet weusoh
voort te zetten
Wat zou zij, do prinses uat liet toovci-
sprook.je, groote oogen opzettenhoo zou
ziji lachen over die vermeende scherts; want
natuurlijk i in haar oog ie spoedige iu
gang dn wereld veel waarschijnlijker en wel
eer te verwachte® dan dat iemand haar 011
trouw zou, worden! Maar zou zij ook lachen,
of misschien razen:, solireion en 't op de ze
nuwen krijigen, zoodra mien, haar in ernst eens
al9 volgt toesprak?:
,,'t Doet me leed, hooggeboren gravin, u
te moeten mededeelen, dat ik geen lust ge
voel nog langer te dansen rondom 't gouden
kalf. Wat inijn, liefde betreft, die behoort j
niet aan u, maar aan dat meisje, 'n eenvou- j
dig naaistertje, dat met handenarbeid moet.
voorzien in 't onderhoud van zich en van i
'n half verloopen misschien ook wel half
gekken vader".
Wat zegt u daar, niet zooveel minachting
in uw toon, hooggeboren vrouwe? ,,'t Is
maar 'n model?' Welnu, zeker, laat 't zoo
zijn, 't i s ook maar 'n, model
Onwillekeurig strekte Raimund nogmaals
do hand naar die van Paula uitmaar
oogenblikkeliiik liet hij naar ook weer slap
langs de zijde neerzinken, a,ls overweldigd
door een vernietigend gevoel van volslagen
maohtJelooshotid
Hij mompelde enkele woorden binnens
monds. zelf eigenlijk niet wetend wat hij
zeide. Het was slechts een herhalen, een
machinaal herhalen als van een automaat,
van de reeds eenmaal geuite gedachte: „Van
daag kan ik niöt werken",
„Van daag niet, van daag niet!" sprak hij
wat, luider, en eerst thans scheen hij zijn
eigen woorden te hooien en te begrijpen.
„Van daag niet' hcithaalde hij nog één
maal. en zijn stem klonk hard, bijna schreeu
wend, zoodat de oude Bergius er van op
schrikte. Dcae kwam haastig naderbij, en
wild© in eenige geestdriftvolle termen uiting
geven aan zijln verrukking over, en bewon
dering van iietgeen hij gezien hadmaar
door een heftig ge-baar stuitte Raimund den
aanbruisenden stroom zijper welsprekend
heid, en gaf nog eens te kennen dat hij» zich
heden tot schilderen niet in staat gevoelde.
„Op 'n andere keer", voegde hij er aan
toe, zonder zich eenige rekenschap te geven
van den zin, dezer woorden,
..Op 'n andere keer'', klonk Ket als een
zachte echo van Paula's lippen. Haar oogen
schitterden van innig geluk.
jEenige oogpnibflikkon daarna was Heinv-
berg alleen Zoodra de deur achter de be
zoekers gesloten was, had hij 'een zucht v
verlichting geslaakt. Hij was wel tot ver
ademing gekomen, doch de kalmte in zijn
ziel was slechts van korten duur. Zittend
op de rusbbank, en <iê* ellebogen steunend
op de knieën, drukte hij het brandende voor
hoofd in de handen..
Hij was in kef,enen geslagen, en hij be
greep dat ze nocli_door hem zelf, noch door
invloed* van anderen konden verbroken wor
den. Maar toch, zou niet 'n macht van bui
ten't, Noodlot
Het greinsde hem aan en lachte spottend
om zijn ellende. Neen, het noodlot zou niet-
barmhartig zijn!
Geketend was ie, zwaar geboeid' Wede
en rust waren uit zijn hart geljannen.
O, mocht hij slechts één enkel uur van
vrede genieten! Wie zou hem dien schenken?
De zonderlinge begeerte kwam eensklaps
in hem op geen talent te bezitten en n;et
beroemd te zijn, doch eenvoudig te behoo-
ren tot dio millioenen gewone sterrolingen.
die onbekend, zonder iemands aandacht te
trekken, op aarde rondwandelen een arme
daglooner, die hard moet ploeteren voor zijn
stukje brood'. Ja,, hij wenaclite arm te wezen,
arm: zooals zijln ouders waren, en het besef
te missen dat men in deze wereld ook gees
telijk genot kon smaken. Waarom mocht hij
maar niet gewoon vegeteeren met, de boeren
uit zijn geboorteland, tot welk© hij van huis
uit toch feitelijk behoorde?
Wordt vervolgd.
