«OG. 3de Jaargang. Vrijdag 6 Mei 1904. BUITENLAND. FEUILLETON. ZIJN WELDOENER. RSFOORT DAGRLAD. ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden roor Amersfoortf 1.25. Idem franco per post- 1.75. Afzonderlijke nummers- 0.05. Deze Courant verschijnt Dagolijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nar 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF ft Co. Utiechtschestraat 1. Intercomm- Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN Van 1—5 regelsSjTJ* Elke regel nieer(T.l&l Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan voordeeligo bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnerüent. Béne circplaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht De draadlooze telegraphie cn de oorlog. Op de nota. die de Russische regeering aan c'<- vreemde kabinetten gezonden h :e[t over het gebruik van de draadlooze telegraphie in den oorlog, hebben do meeste kabinetten zich bepaald tot 'het zenden van het gebrui kelijke bericht van ontvangst. Alleen de re- geering der Vereenigde Staten heeft, daaraan toegevoegd, dat zij eenig voorbehoud moest maken wat den inhoud van de nota betreft. De algemeene indruk te Petersburg is, vol gens den correspondent van de Daily News aldaar, dat met uitzondering van de Ver eenigde Staten alle regeeringen bereid zijn in te stemmen met do Russische opvatting omtrent deze zaak. Die opvatting is, zooals bekend is, kort en krachtig aldus uitgedrukt in do verklaring van den stadhouder van den Keizer van Rusland in het verre Oosten, welke de nota ter kennis van de vreemde re geeringen heeft gebracht „In liet geval waarin onzijdige schepen in het gezicht van het schiereiland Kwantong of in do sfeer van handelen van de Russische zeemacht, mochten worden aangehouden, aan boord hebbende dagblad-correspondenten, die den vijand inlichtingen mededeelen door mid del van verbeterde toestellen, neg niet door de overeenkomsten voorzien, zouden die cor respondenten beschouwd worden als spionnen en de schepen, die deze toestellen dragen, in beslag genomen en achtergehouden worden als oorlogsprijzen." Eene toelichting van dezen maatregel, die tevens eene rechtvaardiging daarvan is, is fcu vinden in de Temps, die opmerkt, dat deze zaak nog niet liet onderwerp van eene rege ling heeft uitgemaakt en daaraan toevoegt: „Zeer natuurlijk. De draadlooze telegraphie js van te jongen datum, dan dat de inter nationale praktijk zich er reeds mee heeft kunnen bemoeien. Geen enkele oorlog had tot dusver nog gelegenheid gegeven om do voordeelen of do gevaren er van te doen uit komen. Het was dus natuurlijk, dat de Rus- sisck-Japailsche oorlog ze aan het licht bracht. De dagblad-oorrespondenten kennen deze voordeelen het is de snelle, haast oogenblik- kelijke overbrenging van de berichten van het land naar de zee, van de zee naar de kust, Het is vooral de afschaffing van de censuur. Voor de oorlogvoerenden is het ge vaar van do uitvinding niet minder duide lijk. Het toezicht namelijk, dat de oorlogvoe renden behooren uit te oefenen op de mid delen van gemeenschap, wordt daardoor illu soir. Op bet land bobben zij de telegraafdra den in de hand. Maar ter zee, met de toe stellen van Marconi of Forest, is het gedaan met hun toezicht en ook met hunne veilig heid. Mot andere woorden do-or do telegraphie zonder draad zijn in voile zee middelen van gemeenschap verkregen, overeenkomende met die, welke de telegraphie met draad se dert lang gevormd heeft op het land. Het is dus, logisch, dat de rechten van de oorlog voerenden ten aanzien van de eersten op ge lijke wijze worden bepaald als die, welke zij hebben op de tweeden. Tot die bepaling, waar over thans ieder het eens is, moet men zijne toevlucht nemen. Deze overeenstemming komt hierop neer Daar do gemeenschap pea- post, telegraaf of telefoon aan hem, die haar in handen heeft, een onbetwistbaar overwicht verzekert, er kennen de militaire staten, dat do oorlogvoe renden op het gebied, waar de operation wor den gevoerd, meester zijn om het gebruik van die gemeenschapsmiddelen to monopoli- seereu cn het voor het publiek aan zoodanige beperkingen te onderwerpen, als do militaire chefs noodig kunnen oordeelen. Zij kunnen niet alleen de dépêches van bijzonder© per sonen controleeren, maar zij kunnen, zonder dat dit hun kan worden betwist, de telegraaf- c-n telefoondraden doorsnijden, wanneer dat hun goeddunkt. Den draad doorsnijden gaat niet, wanneer men te doen heeft met draadlooze telegra phie. Het is dus iu dat geval volkomen rechtmatig anders t© handelen on te bepa len, dat men in het geheele oorlogsgebied as oorloigsmaterieel zal beschouwen en in beslag nomen den toestel, die dient om de dépêches over te brengen. Dat is even na tuurlijk alis te land een postkantoor te bezet ten. Én üe overeenkomst van de beide ge vallen is zoodanig, dat niet is in te zien waarop een juridisch protest tegen het be sluit van admiraal Alexejew zou kunnen steunen. Het is des te natuurlijker omdat in de tegenwoordige omstandigheden de Russen, te laud en ter zee aangevallen, dubbel reden hebben om indiscretiën te duchten. Zelfs wanneer do van toeetellen, voor overbren ging bestemd, voorziene correspondenten niet liet plan hadden de Japansche schepen iu te lichten, zouden dezen kunnen volstaan en dat zou volkomen geoorloofd zijn aan hun boord telegraphie-toestellen te plaat sen om berichten te onderscheppen, die niet voor hen bestemd zijn. Om deze gevaren te vermijden, is er slechts één afdoend middel de opheffiug in liet- gebied der vijandelijk heden van de draadlooze telegraphie. Daze o])heffmg is zonder twijfel zeer on aangenaam voor de dagbladcorrespondenten. Maar zij weten door eene reedis lange erva ring, dat de oorlog en de berichtendienst in den regel met elkaar niet op goeden voet staan^ De beperkingen, waaraan te Tokio de uitoefening van bet beroep cfer dagbladcor respondenten is onderworpen, zijn volkomen rechtmatig. Die, welke admiraal Alexejew heeft bevolen, zijn 't niet minder. Het is de normale toepassing van de oorlogwet, waar mee men hier te doen heeft." Zoo rechtvaardigt do Temps den maatre gel, die dagbladcorrespondenten, welke zich bedienen van de draadlooze telegraphie, ge lijk stelt met spionnen en de schepen, waar van zij zich bedienen tot uitoefening van hun beroep, bedreigt met prijsverklaring. Uit het feit, dat alle regeeringen met uit zondering van die der Vereenigde Staten zich er toe hebben bepaald, de kennisgeving van dezen maatregel te beantwoorden met een bericht van ontvangst, valt af te leiden, dat zij zich er bij bobben neergelegd. Luxemburg. De Kamer heeft met op vier na algemeene stemmen besloten tot invoering van den Mid- den-Europeesohen tijd. België. De Kamer heetf met 70 tegen 55 stemmen het voorstel verworpen om eene herziening van de grondwet in overweging te nemen, bfigeiand. Het La-genhuis heeft het verhoogde invoer recht op sigaren en sigaret-ten en heb extra recht op gestripte tabak niet '250 tegen 176 stemmen goedgekeurd. Sir Howard Vincent, het bekende protec tionistisch lid van het- Lagerhuis, heeft een wetsontwerp ingediend om de bepaling, dat artikelen uit het buitenland iu het Britsche Rijk ingevoerd een opschrift moeten dragen vermeldende het land van herkomst, te ver anderen in zooverre dat alleen vermeld wordt, dat het artikel uit hét. buitenland komt. Het „made in Germany" is voor Engeland te onvoordeelig gebleken; 't moet nu worden „made abroad." Men moet- do kocpers niet- ai te wijs maken als zij weten, dat het goed uit den vreemde komt. dan behoeven zij niet meer te weten. Italië. Het gerucht omtrent een conversie der ge meentelijke leeningen wordt tegengesproken. In de Kamer herinnerde d© voorzitter aan het bezoek van president Loubet. Hij ver klaarde, dat do Kamer zich verheugde over deze gelukkige gebeurtenis. Ingekomen is eene aanvrage om machti ging tot d© vervolging van den oud-minister Nasi, die naar d© commissie van enquête ver wezen is. Servië. Volgens het blad Slobodcn Narod heeft de regcering besloten dat de kroning van Koning Peter den 15en Juni, op den verjaardag van zijne verkiezing tot Koning, zal geschieden in het klooster Ziea ten zuiden van Kraljewo. Turkije. Het incident van Smyrna tusschen Griekenland en Turkije is ten eind© ge bracht. De adjunct-gouverneur begaf zich naar den Griekschen consul om zijn leedwe zen over liet gebeurde uit te druknen. Venezuela. De Wetgevende Vergadering te Oaracas droeg aan Gastro de absolute dictatuur voor één jaar op, met den titel van voor- loopige president. Zuid-Amerika. In zijne boodschap aan liet congres wijst d© president van de Argentijiische republiek inzonderheid op de merkwaardige vorderin gen van den landbouw en op de aanhouden de verbetering van den financieelen toestand. De oorlog in Oost-Azië. De correspondent van het Telegraaf-agent- schap meldde gisteren uit Port-Arthur, dat een vijandelijk eskader achter Lmotsjan zich ophoudt. Te P'itse-wo zijn. transportschepen aangekomen, die Japansoli© troepen aan Jand moeten brengen. Stadhouder Alexejew is gisteren nacht om 2 uur vertrokken, om op bevel van den Czaar zioh naar het actie to leger te begeven. Het bevel over het eskader is voorloopig opge dragen aan admiraal Withoofft, terwijl Essen tot vlag-kapitein is benoemd. Te Port-Arthur is de stemming kalm.. Grootvorst Boris Wla- dimirowitsch heeft de stad verlaten. Uit de n&dere berichten van Russisch© zijde over de nieuwe poging van de Japan ners om de haven van Port Arthur af te sluiten, blijkt, dat de japanners de grootste dapperheid aan den dag legden. De branders waren, zoo wordt gezegd, meerendeels door adelborsten bemand. In Tokio zegt men, dat de haveningang ditmaal werkelijk versperd is, maar in afwachting van admiraal Togo's rapport over liet gebeurde in den nacht van Maandag op Dinsdag behoeft men dit voor alsnog niet als de waarheid aan te nemen. Generaal Kuroki sednd'e eergisteren, dat bij een zorgvuldig onderzoek op het slagveld van Zondag nog 200 Russischo gewonden en dooden zijn gevonden. Hij ver wacht, dat nader onderzoek dit cijfer nog zal doen stijgen. Onder de gevangen bevond zioh een officier van gezondheid, die last kreeg biji de verzorging der gewonden mee te hel pen. Aan dit bevel werd voldaan en hij ver leent nu zijne zorg aan de gewonden van do beide D© nadere bijzonderheden over de reeks van gevechten, waardoor het Japansche leger ten slotte op -den leu Mei den overtocht over de Yaloe heeft afgedwongen, doen zien, dat de Russische verliezen veel grooter zijn geweest, dan aanvankelijk werd gemeld. De legerbevelhebber Koeropatkin geeft zelf het verlies op als omstreeks 2000 man, waaron der 40 officieren. Generaal Sassoelitsch, die op het tooneel van den strijd het opperbe vel voerde, klaagt, „dat de Japanners er niet toe besluiten konden van den bergkam, dieu zij bezetten, naar beneden te komen en het vuur van onze batterijen te trotseeren." Dit verwijt moet hun echter eerder tot lof strek keu. Om den tegenstander te overwinnen, hebben de Japanners de verstandige en min der kcetbare methode gekozen om den lin kervleugel vian de Russen om te trekken. De Japansche artillerie had niet minder dan 18 stuks zwaar vestinggeschut tot hare beschikking. Deze kanonnen waren met ka non neerbooten de Yaloe opgevoerd en aan de Koreaansche zijde van de rivier aan land gebracht. Zij onderhielden een aanhoudend vuur aan die zijde der river; de batterijen van generaal Sassoelitsch aan de andere zijde waren onder het bereik van dit mach tige wapentuig. Het schijnt, dat de legerbevelhebber alles behalve gesticht is over het beleid van gene raal Sassoelitsch. Men zegt, dat deze op eigen gezag uit misplaatste eerzucht zich heeft alten meesleepen om zich verder in den strijd te wagen dan dienstig was. Hij had uitdrukkelijk, in last om den Japanse hen opmarsah zoo lang mogelijk tegen te houden, maar zich niet te zeer in gevaar begeven. Het was zijn plicht den vijand al terug gaande te bestoken, en hij wist, dat hij, wat het., als het gebeurd was, zeker nu reeds offi cieel zou zijn bekend gemaakt.. Het bericht van de inneming van Nioe- tsjwang door de Japanners is niet nader be vestigd. Aan het Japansche gezantschap te Londen is daarvan geen tijding ontvangen, en claar dit feit zou hebben plaats gehad verleden Zondag, nvag men aannemen, dat het, als het gebeurd was, zeker officieel zou zijn bekend gemaakt. Uit Tokio wordt van lieden middag ofFcieel bericht, dat de Japanners gisteren begonnen zijn met het ontschepen van troepen op het schiereiland Liaotong. Het cijfer van de sterkte dezer troepen wordt geheim gehouden. Over de wijze, waarop do bevolking van Petersburg de berichten over de laatste Rus sische verliezen opneemt, loopen de berichten uiteen. De correspondent van de „New-York Herald" te Petersburg schrijft, dat het volk, nadat het alle vroegere verliezen met groote kalmte en berusting had ontvangen, nu als lam geslagen lijkt. Overal waar hij liep, hoor de hij uitroepen als: „Biedni Rossi a-'" (Arm RuslandIn hooge zoowel als in lage krin gen, schrijft liij., begint men te morren. Zo© iets hadden de Russen niet verwacht, over tuigd als zij waren, dat de Japanners hen te land niet de baas zouden zijn. De militaire medewerker van de „Echo de Paris'' stelt de vraagWat zullen de Ja panner-s nu doen? Hij twijfelt er niet aan of een gedeelte van hunne .troepen zal naai- Port Arthur oprukken, terwijl de overigen in de richting Teng-wang-tsjeng zullen voortgaan, met het doel Moekden te bereiken. Hun derde leger zal geen tijd verloren laten'gaan, maar zoo snel mogelijk aan land gaan op de west- of oostkust van Liaotong. D© oenige vraag is, of de Russen er in slagen zullen den vijand tegen te houden, totdat zij een sterke stel ling van verdediging hebben ingenomen. De Japanners zullen trachten de verbin dingslijn NioetsjwangPort Arthur af te snij den. Zij zullen Port. Arthur van allo ver binding mot het, binnenland berooven. Doch zij kunnen niet verhinderen, dat steeds nieuwe versterkingen uit Rusland en Siberië aankomen, en het zal hun niet meevallen Port Arthur te veroveren, wanneer het door 30.000 main en sterke batterijen verdedigd wordt. Realtor's agentschap te Loudlen ver neemt, dat de Japansche regeering voorne mens is een 6 percents jeening uit te geve® van 10 millioen Pond Sterling tegen een koers van waarschijnlijk 93A percent. Allerlei Uit. Muuchen wordt bericht: Prof. Franz von Lenbach is heden morgen om vier uur gestorven. (In Lenbach, geboren den 13en December 1836 te Sohrobenhausen in Oppor-Beieren, is een der grootste sieraden van d© Miinchencr shiide-rsehool heengegaan). vMoritz Jokai, d© beroemde Hongaar- sch© schrijver, is zoo bedenkelijk ziek, dat men elk oogenblik het ergste vreest. Hij lijdt aan longontsteking. vEngelscho vrouwen als uitvindsters. Sedert eenige jaren is een gestadige toeneming van aanvragen voor pa tenten door vrouwen in Engeland waarneem baar. Do aanmeldingen in het jaar 1901 be droegen omstreeks 574, in 1902 580 op 28976 patentaanvragen, zoodat daarvan omstreeks 2 pet. op rekening der vrouwen komt. Per centsgewijze hebben do vrouwen meer geluk met haar patentaauvragen, wat misschien daaruit is te verklaren, dat zij bij het doen harer uitvinden meer den blik gericht hou den op dingen waarvan zij verstand hebben. Van de 350 uitvinden door vrouwen, gelden 150 onderdeelen der kloeding, 100 der kook kunst, 3040 verbeteringen van liet rijwiel. Eengo dames beproefden haar krachten ook op het gebied der mechaniek cn gaven daar bij blijken van wondervolle en grondige ken nis van ingenieur en machiuekunde. De Vrouwenwereld. vTe Moskau w^rd dezer dagen opge pakt wegens bedelarij een 18-jarig meisje, hetwelk een officiersdochter bleek te zij®, wier vader in Februari 11. sneuvelde ©n di© op deze wijizo geld trachtte in to zamelen voor do Russische vloot. Bij onderzoek bevond men, dat zij sinds het begin van Maart niet minder dan 1100 roebel alles gebedeld geld - aan het oor logsfonds had gezonden. Eene hofdame der Keizerin heeft, toen zij van het geval hoorde, getelegraphecrd, dat zij het meisje in haren dienst wenscht te nemen. vDe söhuMeiscihers van een koopman te Marseille, die twee jaren geleden zijne be talingen moest staken, hebben nu van den ROMAN 17 VAN ALEX. RÖMER. Hij liet zijn ar/nen slap neerhangen; die toon was hem een ontgoocheling. „Vraag me uiet uit zei hij bijna barsch. „U kunt u daarin niet verplaatsen. Ik ben onder geeii gelukkig gesternte geboren, ik ben een af hankelijk man, met stevige strikken omspan nen. „Bah, spreek me daar niet van", viel ze hem levendig in de rede. „Wat beteekenen uiterlijke omstandigheden daarboven moet men ziui weten te verheffen, maar daartoe behoort Zij stokte, keek weer omhoog naar den sterrenhemel en haar trekken werden door een wonderbaren glans bestraald, toen ze cr zachtjes bijvoegde „den moed, die een groo te hartstocht geeft." Hij was als van den bliksem getroffen. „Een groote hartstocht", zei hij haar werk tuigelijk na. Ei- ontstond een diope stilte. Het was geheel nacht geworden, en zij waren ongemerkt een heel eind het meer op gevaren. In den lichten mist* die was opge komen, waren de oevers niet- meer te onder kennen. i^enzaam gleden ze naast elkander over de gladde watervlakte. Adine rilde, en trok haar sjaal dichter om zich heen. „Wij moeten nu terugkeeren", zei ze kalm, op haar gewonen toon. „We zijn reeds bij de palen, de teekens voor de schip pers, dat daar klippen en ondiepten zijn. Rechtsaf houden ik ken het meer als mijn tuin." Leopold wendde zwijgendzijn hart klopte wild en onstuimig. Wat bedoelde zij Wat had zij Voor met- die wonderlijke praatjes ,,'t \Vas een prettig tochtje van avond", babbelde zij verder. „U gaat morgen weg, hoor ikwij. kunnen het dus helaas niet herhalen. Maar wanneer u later terugkomt en hier aan de ketting ligt, herinner u dan dit uur en bekommer u niet om gelukkig of öhgbluTkVggesternte, maai- verscheur stout moedig de banden, die u binden. Elk mensch heeft namelijk zulke banden. Maar wie moed heeft, durft zich daarboven verheffen en de vleugels uitslaan in vrijheid. Top! stemt u toe?" Zij reikte hem haar blanke hand, waaraan een diamanten ring in do duisternis flonker de, en weer klonk haar sirenenlaoh. Hij kuste haar hand, kuste die vurig, en was bijna op de knieën gevallen, had haar boot eu de zijne hem niet doen wankelen bijna zou hij zich onuitwisclvbaar belachelijk hebben gemaakt. Hiji hield zich nog binnen de perken, maar zijn adem joeg wild. Wie was zij? Een engel of een duivelin? Hoe kende zij zijn ziels leven? En was het geen dwaling als hiji meende te vermoeden, dat ook zij smachtte naar naar een grooten hartstocht? ..Freule, ik zal dit uur nooit vergeten", zei hij zacht, terwijl zijn stem een weinig beefde, „en waar ik m mijn wrevel niets dan duisternis meende te zien, daar zie ik nu helder licht. Het tochtje in den mane schijn heeft mijn stemming heel wat verbe terd." Hij had zich in zoover beheerscht, dat hij de laatste woorden schertsend kon zeggen. Zij hadden zich met den stroom laten drij ven, en waren spoedig bij de grot terug. Zijl knikte hem toe en verdween in het. duister, als een bovenaardsche verschijning, die even plotseling verdwijnt, als ze geko men is. Hij vroeg, of hij haar niet zou helpen bij het opbergen van de boot. „Dank u, hier is geen plaats voor twee. Goeden nacht." Hij roeide langzaam, om den, in aller hande kleuren prijkenden tuin heentoen hij om den hoek kwam en de villa kon over zien, zag hij een snel en veerkrachtig voort stappende gedaante, die spookachtig in den nevel verdweon, en hij vroeg zich ernstig af of het geheele voorval misschien slechts een verschijning wa9 geweest?" Neen, want daar lag iets wits in zijn booteen sterk riekende gardenia, die uit haar hand was gevallen, toen zij hem die reikte. Zijn borst ging hevig op en neer. Weg ■wa» zijn ergernis, zijn woede, zijn afschuw voor het vervelende bestaan, dat men hem wou opdringen. Hij zag nu alles rooskleurig in hij ademde den geur in van de kasbloem, die, door haar hand aangeraakt, hem deed sidderen van outroering en zijn lippen kus ten de bloem in de stilte van den nacht, voor hij haar zorgvuldig opborg. Onwillekeurig mompelde hij aldoor: „Een groote hartstocht! Een groote harts tocht!" liet meer, de grot en de wegzwevende witte gedaante stonden als een visioen voor zijn geest. Het- was hem nu geen schrikbeeld meer, zioh hier te vestigen, met do mogelijk heid nog eens zulk uren te doorleven. Den volgenden dag vertrok Leopold naar zijn bergstadje, waar Suze hem met groot verlangen wachtte. Maar hij was veranderd. D© kleine, een voudige feestjes en uitstapjes, waaraan hij vroeger vroolijk had meegedaan, en waarbij hij zich als held vau den dag had laten aan bidden en verwennen, kwamen bem nu ver velend en onverdragelijk voor. Hij had zijn moeder ia twijfel gelaten, omtrent zijn be sluit; zelf dacht hij er niet meer aan. Hij gaf zich geen rekenschap van wat er in hem gistte. Zijn innerlijk leven was geheel veranderd na die „spookachtige" boottoaht. Alle bepaalaé. wenschen, alle plannen voor de toekomst waren op den achtergrond go drongen hij bevond zioh in een toestand van dfoomend waken; deed werktuigelijk wat hij doen moest, en zocht de eenzaam heid. Suze, het arme kind, stortte in stilte vele tranen, /nj begreep niet, wie of wat Leo zoo veranderd had. Zij zag hem zelden alle klei ne listen, die hij vroeger zoo graag gebruikte, om: haar te zien en te spreken, schenen ver geten t e zijn. Als ze er op stond, hem te zien, was hij koel en verstrooid. Hij zei haar, dat Hij spoedig weg ging en zich als advocaat zou vestigen te Scbwanau, op bevel van zijn voogd. Hij bromde en klaagde, en noemde zich een slaaf in ellen dige afhankelijkheid. Haar trof 't eerst de gedachte aan de schei ding zij was niet gewend lang vooruit te denken. Maar langzamerhand, toen zij door angstig vragen meer van hem te weten kwam, ont waakten hoopvolle verwachtingen in haar hart. Dan zou hij toch spoedig zijn brood verdienen en konden ze trouwen. „Brood verdienen trouwen wat weet Jij hier in je achterhoek van het leven van het leven, zooals ik het eisch" riep hij'ruw, zoo ruw als hij nog nooit tot haar gespui ken had. r Zij werd plotseling zoo koud als ijs. Zij stond daar schuw, verlegen, hulpeloos als een kmd en staarde hem aan, die het licht "aars levens was geworden en die haar nu over 't hoofd zag. Zij begreep niet, wat er gebeurdealles was haar vaag en onduidelijk. Zij voelde een muur oprijzen tusschen haar en haar geluk, zij voelde die steencn massa nader en nader komen, totdat zij er onder verdrukt en be graven zou worden. Zij weende nietzij die anders dadelijk met haar tranen klaar was; alles in haar was verkild. Zij had werktuigelijk haar arm uit den zijne genomen, zonder te weten wat zij deed. Hij merkte liet niet. Zij waren in het kleine boschje, achter de weiden, waar ze elkander toevallig ontmoet hadden. Hij liep nu met het knorrige gezicht, dat hii tegen woordig altijd zette, naast haar voort en sprak verder -. Aan trouwen was in jaren nog niet te denken zij moest, zich toch om Godswil geen dwaze illusies maken. Advokaat Goldau zou, zoolang hij leefde, nooit zijn toestemming geven tot zoon huweliik. Wat cr van hem moest worden, wist hij niet Zij hoorde en begreep hem nauwelijks; zijn woorden waren als een dof gesuiscl, dat niet tot haar hersenen doordrong. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1904 | | pagina 1