«OG.
3de Jaargang.
Vrijdag 6 Mei 1904.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
ZIJN WELDOENER.
RSFOORT
DAGRLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden roor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagolijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nar
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF ft Co.
Utiechtschestraat 1. Intercomm- Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 1—5 regelsSjTJ*
Elke regel nieer(T.l&l
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeeligo bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnerüent. Béne
circplaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De draadlooze telegraphie cn de oorlog.
Op de nota. die de Russische regeering aan
c'<- vreemde kabinetten gezonden h :e[t over
het gebruik van de draadlooze telegraphie in
den oorlog, hebben do meeste kabinetten
zich bepaald tot 'het zenden van het gebrui
kelijke bericht van ontvangst. Alleen de re-
geering der Vereenigde Staten heeft, daaraan
toegevoegd, dat zij eenig voorbehoud moest
maken wat den inhoud van de nota betreft.
De algemeene indruk te Petersburg is, vol
gens den correspondent van de Daily News
aldaar, dat met uitzondering van de Ver
eenigde Staten alle regeeringen bereid zijn
in te stemmen met do Russische opvatting
omtrent deze zaak. Die opvatting is, zooals
bekend is, kort en krachtig aldus uitgedrukt
in do verklaring van den stadhouder van den
Keizer van Rusland in het verre Oosten,
welke de nota ter kennis van de vreemde re
geeringen heeft gebracht
„In liet geval waarin onzijdige schepen in
het gezicht van het schiereiland Kwantong
of in do sfeer van handelen van de Russische
zeemacht, mochten worden aangehouden, aan
boord hebbende dagblad-correspondenten, die
den vijand inlichtingen mededeelen door mid
del van verbeterde toestellen, neg niet door
de overeenkomsten voorzien, zouden die cor
respondenten beschouwd worden als spionnen
en de schepen, die deze toestellen dragen, in
beslag genomen en achtergehouden worden
als oorlogsprijzen."
Eene toelichting van dezen maatregel, die
tevens eene rechtvaardiging daarvan is, is fcu
vinden in de Temps, die opmerkt, dat deze
zaak nog niet liet onderwerp van eene rege
ling heeft uitgemaakt en daaraan toevoegt:
„Zeer natuurlijk. De draadlooze telegraphie
js van te jongen datum, dan dat de inter
nationale praktijk zich er reeds mee heeft
kunnen bemoeien. Geen enkele oorlog had
tot dusver nog gelegenheid gegeven om do
voordeelen of do gevaren er van te doen uit
komen. Het was dus natuurlijk, dat de Rus-
sisck-Japailsche oorlog ze aan het licht bracht.
De dagblad-oorrespondenten kennen deze
voordeelen het is de snelle, haast oogenblik-
kelijke overbrenging van de berichten van
het land naar de zee, van de zee naar de
kust, Het is vooral de afschaffing van de
censuur. Voor de oorlogvoerenden is het ge
vaar van do uitvinding niet minder duide
lijk. Het toezicht namelijk, dat de oorlogvoe
renden behooren uit te oefenen op de mid
delen van gemeenschap, wordt daardoor illu
soir. Op bet land bobben zij de telegraafdra
den in de hand. Maar ter zee, met de toe
stellen van Marconi of Forest, is het gedaan
met hun toezicht en ook met hunne veilig
heid.
Mot andere woorden do-or do telegraphie
zonder draad zijn in voile zee middelen van
gemeenschap verkregen, overeenkomende
met die, welke de telegraphie met draad se
dert lang gevormd heeft op het land. Het
is dus, logisch, dat de rechten van de oorlog
voerenden ten aanzien van de eersten op ge
lijke wijze worden bepaald als die, welke zij
hebben op de tweeden. Tot die bepaling, waar
over thans ieder het eens is, moet men zijne
toevlucht nemen.
Deze overeenstemming komt hierop neer
Daar do gemeenschap pea- post, telegraaf of
telefoon aan hem, die haar in handen heeft,
een onbetwistbaar overwicht verzekert, er
kennen de militaire staten, dat do oorlogvoe
renden op het gebied, waar de operation wor
den gevoerd, meester zijn om het gebruik
van die gemeenschapsmiddelen to monopoli-
seereu cn het voor het publiek aan zoodanige
beperkingen te onderwerpen, als do militaire
chefs noodig kunnen oordeelen. Zij kunnen
niet alleen de dépêches van bijzonder© per
sonen controleeren, maar zij kunnen, zonder
dat dit hun kan worden betwist, de telegraaf-
c-n telefoondraden doorsnijden, wanneer dat
hun goeddunkt.
Den draad doorsnijden gaat niet, wanneer
men te doen heeft met draadlooze telegra
phie. Het is dus iu dat geval volkomen
rechtmatig anders t© handelen on te bepa
len, dat men in het geheele oorlogsgebied
as oorloigsmaterieel zal beschouwen en in
beslag nomen den toestel, die dient om de
dépêches over te brengen. Dat is even na
tuurlijk alis te land een postkantoor te bezet
ten. Én üe overeenkomst van de beide ge
vallen is zoodanig, dat niet is in te zien
waarop een juridisch protest tegen het be
sluit van admiraal Alexejew zou kunnen
steunen.
Het is des te natuurlijker omdat in de
tegenwoordige omstandigheden de Russen, te
laud en ter zee aangevallen, dubbel reden
hebben om indiscretiën te duchten. Zelfs
wanneer do van toeetellen, voor overbren
ging bestemd, voorziene correspondenten niet
liet plan hadden de Japansche schepen iu
te lichten, zouden dezen kunnen volstaan
en dat zou volkomen geoorloofd zijn
aan hun boord telegraphie-toestellen te plaat
sen om berichten te onderscheppen, die niet
voor hen bestemd zijn. Om deze gevaren te
vermijden, is er slechts één afdoend middel
de opheffiug in liet- gebied der vijandelijk
heden van de draadlooze telegraphie.
Daze o])heffmg is zonder twijfel zeer on
aangenaam voor de dagbladcorrespondenten.
Maar zij weten door eene reedis lange erva
ring, dat de oorlog en de berichtendienst in
den regel met elkaar niet op goeden voet
staan^ De beperkingen, waaraan te Tokio de
uitoefening van bet beroep cfer dagbladcor
respondenten is onderworpen, zijn volkomen
rechtmatig. Die, welke admiraal Alexejew
heeft bevolen, zijn 't niet minder. Het is de
normale toepassing van de oorlogwet, waar
mee men hier te doen heeft."
Zoo rechtvaardigt do Temps den maatre
gel, die dagbladcorrespondenten, welke zich
bedienen van de draadlooze telegraphie, ge
lijk stelt met spionnen en de schepen, waar
van zij zich bedienen tot uitoefening van
hun beroep, bedreigt met prijsverklaring.
Uit het feit, dat alle regeeringen met uit
zondering van die der Vereenigde Staten
zich er toe hebben bepaald, de kennisgeving
van dezen maatregel te beantwoorden met
een bericht van ontvangst, valt af te leiden,
dat zij zich er bij bobben neergelegd.
Luxemburg.
De Kamer heeft met op vier na algemeene
stemmen besloten tot invoering van den Mid-
den-Europeesohen tijd.
België.
De Kamer heetf met 70 tegen 55 stemmen
het voorstel verworpen om eene herziening
van de grondwet in overweging te nemen,
bfigeiand.
Het La-genhuis heeft het verhoogde invoer
recht op sigaren en sigaret-ten en heb extra
recht op gestripte tabak niet '250 tegen 176
stemmen goedgekeurd.
Sir Howard Vincent, het bekende protec
tionistisch lid van het- Lagerhuis, heeft een
wetsontwerp ingediend om de bepaling, dat
artikelen uit het buitenland iu het Britsche
Rijk ingevoerd een opschrift moeten dragen
vermeldende het land van herkomst, te ver
anderen in zooverre dat alleen vermeld wordt,
dat het artikel uit hét. buitenland komt.
Het „made in Germany" is voor Engeland te
onvoordeelig gebleken; 't moet nu worden
„made abroad."
Men moet- do kocpers niet- ai te wijs maken
als zij weten, dat het goed uit den vreemde
komt. dan behoeven zij niet meer te weten.
Italië.
Het gerucht omtrent een conversie der ge
meentelijke leeningen wordt tegengesproken.
In de Kamer herinnerde d© voorzitter aan
het bezoek van president Loubet. Hij ver
klaarde, dat do Kamer zich verheugde over
deze gelukkige gebeurtenis.
Ingekomen is eene aanvrage om machti
ging tot d© vervolging van den oud-minister
Nasi, die naar d© commissie van enquête ver
wezen is.
Servië.
Volgens het blad Slobodcn Narod heeft de
regcering besloten dat de kroning van Koning
Peter den 15en Juni, op den verjaardag van
zijne verkiezing tot Koning, zal geschieden
in het klooster Ziea ten zuiden van Kraljewo.
Turkije.
Het incident van Smyrna tusschen
Griekenland en Turkije is ten eind© ge
bracht. De adjunct-gouverneur begaf zich
naar den Griekschen consul om zijn leedwe
zen over liet gebeurde uit te druknen.
Venezuela.
De Wetgevende Vergadering te Oaracas
droeg aan Gastro de absolute dictatuur
voor één jaar op, met den titel van voor-
loopige president.
Zuid-Amerika.
In zijne boodschap aan liet congres wijst
d© president van de Argentijiische republiek
inzonderheid op de merkwaardige vorderin
gen van den landbouw en op de aanhouden
de verbetering van den financieelen toestand.
De oorlog in Oost-Azië.
De correspondent van het Telegraaf-agent-
schap meldde gisteren uit Port-Arthur, dat
een vijandelijk eskader achter Lmotsjan zich
ophoudt. Te P'itse-wo zijn. transportschepen
aangekomen, die Japansoli© troepen aan Jand
moeten brengen.
Stadhouder Alexejew is gisteren nacht om
2 uur vertrokken, om op bevel van den Czaar
zioh naar het actie to leger te begeven. Het
bevel over het eskader is voorloopig opge
dragen aan admiraal Withoofft, terwijl Essen
tot vlag-kapitein is benoemd. Te Port-Arthur
is de stemming kalm.. Grootvorst Boris Wla-
dimirowitsch heeft de stad verlaten.
Uit de n&dere berichten van Russisch©
zijde over de nieuwe poging van de Japan
ners om de haven van Port Arthur af te
sluiten, blijkt, dat de japanners de grootste
dapperheid aan den dag legden. De branders
waren, zoo wordt gezegd, meerendeels door
adelborsten bemand. In Tokio zegt men, dat
de haveningang ditmaal werkelijk versperd
is, maar in afwachting van admiraal Togo's
rapport over liet gebeurde in den nacht van
Maandag op Dinsdag behoeft men dit voor
alsnog niet als de waarheid aan te nemen.
Generaal Kuroki sednd'e eergisteren,
dat bij een zorgvuldig onderzoek op
het slagveld van Zondag nog 200 Russischo
gewonden en dooden zijn gevonden. Hij ver
wacht, dat nader onderzoek dit cijfer nog zal
doen stijgen. Onder de gevangen bevond zioh
een officier van gezondheid, die last kreeg
biji de verzorging der gewonden mee te hel
pen. Aan dit bevel werd voldaan en hij ver
leent nu zijne zorg aan de gewonden van do
beide
D© nadere bijzonderheden over de reeks
van gevechten, waardoor het Japansche leger
ten slotte op -den leu Mei den overtocht over
de Yaloe heeft afgedwongen, doen zien,
dat de Russische verliezen veel grooter zijn
geweest, dan aanvankelijk werd gemeld. De
legerbevelhebber Koeropatkin geeft zelf het
verlies op als omstreeks 2000 man, waaron
der 40 officieren. Generaal Sassoelitsch, die
op het tooneel van den strijd het opperbe
vel voerde, klaagt, „dat de Japanners er niet
toe besluiten konden van den bergkam, dieu
zij bezetten, naar beneden te komen en het
vuur van onze batterijen te trotseeren." Dit
verwijt moet hun echter eerder tot lof strek
keu. Om den tegenstander te overwinnen,
hebben de Japanners de verstandige en min
der kcetbare methode gekozen om den lin
kervleugel vian de Russen om te trekken.
De Japansche artillerie had niet minder
dan 18 stuks zwaar vestinggeschut tot hare
beschikking. Deze kanonnen waren met ka
non neerbooten de Yaloe opgevoerd en aan
de Koreaansche zijde van de rivier aan land
gebracht. Zij onderhielden een aanhoudend
vuur aan die zijde der river; de batterijen
van generaal Sassoelitsch aan de andere
zijde waren onder het bereik van dit mach
tige wapentuig.
Het schijnt, dat de legerbevelhebber alles
behalve gesticht is over het beleid van gene
raal Sassoelitsch. Men zegt, dat deze op
eigen gezag uit misplaatste eerzucht zich
heeft alten meesleepen om zich verder in
den strijd te wagen dan dienstig was. Hij
had uitdrukkelijk, in last om den Japanse hen
opmarsah zoo lang mogelijk tegen te houden,
maar zich niet te zeer in gevaar begeven.
Het was zijn plicht den vijand al terug
gaande te bestoken, en hij wist, dat hij, wat
het., als het gebeurd was, zeker nu reeds offi
cieel zou zijn bekend gemaakt..
Het bericht van de inneming van Nioe-
tsjwang door de Japanners is niet nader be
vestigd. Aan het Japansche gezantschap te
Londen is daarvan geen tijding ontvangen,
en claar dit feit zou hebben plaats gehad
verleden Zondag, nvag men aannemen, dat
het, als het gebeurd was, zeker officieel zou
zijn bekend gemaakt.
Uit Tokio wordt van lieden middag ofFcieel
bericht, dat de Japanners gisteren begonnen
zijn met het ontschepen van troepen op het
schiereiland Liaotong. Het cijfer van de
sterkte dezer troepen wordt geheim gehouden.
Over de wijze, waarop do bevolking van
Petersburg de berichten over de laatste Rus
sische verliezen opneemt, loopen de berichten
uiteen. De correspondent van de „New-York
Herald" te Petersburg schrijft, dat het volk,
nadat het alle vroegere verliezen met groote
kalmte en berusting had ontvangen, nu als
lam geslagen lijkt. Overal waar hij liep, hoor
de hij uitroepen als: „Biedni Rossi a-'" (Arm
RuslandIn hooge zoowel als in lage krin
gen, schrijft liij., begint men te morren. Zo©
iets hadden de Russen niet verwacht, over
tuigd als zij waren, dat de Japanners hen
te land niet de baas zouden zijn.
De militaire medewerker van de „Echo
de Paris'' stelt de vraagWat zullen de Ja
panner-s nu doen?
Hij twijfelt er niet aan of een gedeelte
van hunne .troepen zal naai- Port Arthur
oprukken, terwijl de overigen in de richting
Teng-wang-tsjeng zullen voortgaan, met het
doel Moekden te bereiken. Hun derde leger
zal geen tijd verloren laten'gaan, maar zoo
snel mogelijk aan land gaan op de west- of
oostkust van Liaotong. D© oenige vraag is,
of de Russen er in slagen zullen den vijand
tegen te houden, totdat zij een sterke stel
ling van verdediging hebben ingenomen.
De Japanners zullen trachten de verbin
dingslijn NioetsjwangPort Arthur af te snij
den. Zij zullen Port. Arthur van allo ver
binding mot het, binnenland berooven. Doch
zij kunnen niet verhinderen, dat steeds
nieuwe versterkingen uit Rusland en Siberië
aankomen, en het zal hun niet meevallen Port
Arthur te veroveren, wanneer het door 30.000
main en sterke batterijen verdedigd wordt.
Realtor's agentschap te Loudlen ver
neemt, dat de Japansche regeering voorne
mens is een 6 percents jeening uit te geve®
van 10 millioen Pond Sterling tegen een
koers van waarschijnlijk 93A percent.
Allerlei
Uit. Muuchen wordt bericht: Prof.
Franz von Lenbach is heden morgen om vier
uur gestorven.
(In Lenbach, geboren den 13en December
1836 te Sohrobenhausen in Oppor-Beieren, is
een der grootste sieraden van d© Miinchencr
shiide-rsehool heengegaan).
vMoritz Jokai, d© beroemde Hongaar-
sch© schrijver, is zoo bedenkelijk ziek, dat
men elk oogenblik het ergste vreest. Hij
lijdt aan longontsteking.
vEngelscho vrouwen als
uitvindsters. Sedert eenige jaren is een
gestadige toeneming van aanvragen voor pa
tenten door vrouwen in Engeland waarneem
baar. Do aanmeldingen in het jaar 1901 be
droegen omstreeks 574, in 1902 580 op 28976
patentaanvragen, zoodat daarvan omstreeks
2 pet. op rekening der vrouwen komt. Per
centsgewijze hebben do vrouwen meer geluk
met haar patentaauvragen, wat misschien
daaruit is te verklaren, dat zij bij het doen
harer uitvinden meer den blik gericht hou
den op dingen waarvan zij verstand hebben.
Van de 350 uitvinden door vrouwen, gelden
150 onderdeelen der kloeding, 100 der kook
kunst, 3040 verbeteringen van liet rijwiel.
Eengo dames beproefden haar krachten ook
op het gebied der mechaniek cn gaven daar
bij blijken van wondervolle en grondige ken
nis van ingenieur en machiuekunde.
De Vrouwenwereld.
vTe Moskau w^rd dezer dagen opge
pakt wegens bedelarij een 18-jarig meisje,
hetwelk een officiersdochter bleek te zij®,
wier vader in Februari 11. sneuvelde ©n di©
op deze wijizo geld trachtte in to zamelen
voor do Russische vloot.
Bij onderzoek bevond men, dat zij sinds
het begin van Maart niet minder dan 1100
roebel alles gebedeld geld - aan het oor
logsfonds had gezonden.
Eene hofdame der Keizerin heeft, toen zij
van het geval hoorde, getelegraphecrd, dat
zij het meisje in haren dienst wenscht te
nemen.
vDe söhuMeiscihers van een koopman te
Marseille, die twee jaren geleden zijne be
talingen moest staken, hebben nu van den
ROMAN
17 VAN
ALEX. RÖMER.
Hij liet zijn ar/nen slap neerhangen; die
toon was hem een ontgoocheling. „Vraag me
uiet uit zei hij bijna barsch. „U kunt u
daarin niet verplaatsen. Ik ben onder geeii
gelukkig gesternte geboren, ik ben een af
hankelijk man, met stevige strikken omspan
nen.
„Bah, spreek me daar niet van", viel ze
hem levendig in de rede. „Wat beteekenen
uiterlijke omstandigheden daarboven moet
men ziui weten te verheffen, maar daartoe
behoort
Zij stokte, keek weer omhoog naar den
sterrenhemel en haar trekken werden door
een wonderbaren glans bestraald, toen ze cr
zachtjes bijvoegde „den moed, die een groo
te hartstocht geeft."
Hij was als van den bliksem getroffen.
„Een groote hartstocht", zei hij haar werk
tuigelijk na.
Ei- ontstond een diope stilte.
Het was geheel nacht geworden, en zij
waren ongemerkt een heel eind het meer op
gevaren. In den lichten mist* die was opge
komen, waren de oevers niet- meer te onder
kennen. i^enzaam gleden ze naast elkander
over de gladde watervlakte.
Adine rilde, en trok haar sjaal dichter om
zich heen. „Wij moeten nu terugkeeren",
zei ze kalm, op haar gewonen toon. „We zijn
reeds bij de palen, de teekens voor de schip
pers, dat daar klippen en ondiepten zijn.
Rechtsaf houden ik ken het meer als mijn
tuin."
Leopold wendde zwijgendzijn hart klopte
wild en onstuimig. Wat bedoelde zij Wat
had zij Voor met- die wonderlijke praatjes
,,'t \Vas een prettig tochtje van avond",
babbelde zij verder. „U gaat morgen weg,
hoor ikwij. kunnen het dus helaas niet
herhalen. Maar wanneer u later terugkomt
en hier aan de ketting ligt, herinner u dan
dit uur en bekommer u niet om gelukkig of
öhgbluTkVggesternte, maai- verscheur stout
moedig de banden, die u binden. Elk mensch
heeft namelijk zulke banden. Maar wie moed
heeft, durft zich daarboven verheffen en de
vleugels uitslaan in vrijheid. Top! stemt u
toe?"
Zij reikte hem haar blanke hand, waaraan
een diamanten ring in do duisternis flonker
de, en weer klonk haar sirenenlaoh.
Hij kuste haar hand, kuste die vurig, en
was bijna op de knieën gevallen, had haar
boot eu de zijne hem niet doen wankelen
bijna zou hij zich onuitwisclvbaar belachelijk
hebben gemaakt.
Hiji hield zich nog binnen de perken, maar
zijn adem joeg wild. Wie was zij? Een engel
of een duivelin? Hoe kende zij zijn ziels
leven? En was het geen dwaling als hiji
meende te vermoeden, dat ook zij smachtte
naar naar een grooten hartstocht?
..Freule, ik zal dit uur nooit vergeten",
zei hij zacht, terwijl zijn stem een weinig
beefde, „en waar ik m mijn wrevel niets
dan duisternis meende te zien, daar zie ik
nu helder licht. Het tochtje in den mane
schijn heeft mijn stemming heel wat verbe
terd."
Hij had zich in zoover beheerscht, dat hij
de laatste woorden schertsend kon zeggen.
Zij hadden zich met den stroom laten drij
ven, en waren spoedig bij de grot terug.
Zijl knikte hem toe en verdween in het.
duister, als een bovenaardsche verschijning,
die even plotseling verdwijnt, als ze geko
men is.
Hij vroeg, of hij haar niet zou helpen bij
het opbergen van de boot.
„Dank u, hier is geen plaats voor twee.
Goeden nacht."
Hij roeide langzaam, om den, in aller
hande kleuren prijkenden tuin heentoen
hij om den hoek kwam en de villa kon over
zien, zag hij een snel en veerkrachtig voort
stappende gedaante, die spookachtig in den
nevel verdweon, en hij vroeg zich ernstig af
of het geheele voorval misschien slechts een
verschijning wa9 geweest?"
Neen, want daar lag iets wits in zijn
booteen sterk riekende gardenia, die uit
haar hand was gevallen, toen zij hem die
reikte.
Zijn borst ging hevig op en neer. Weg
■wa» zijn ergernis, zijn woede, zijn afschuw
voor het vervelende bestaan, dat men hem
wou opdringen. Hij zag nu alles rooskleurig
in hij ademde den geur in van de kasbloem,
die, door haar hand aangeraakt, hem deed
sidderen van outroering en zijn lippen kus
ten de bloem in de stilte van den nacht,
voor hij haar zorgvuldig opborg.
Onwillekeurig mompelde hij aldoor:
„Een groote hartstocht! Een groote harts
tocht!"
liet meer, de grot en de wegzwevende
witte gedaante stonden als een visioen voor
zijn geest. Het- was hem nu geen schrikbeeld
meer, zioh hier te vestigen, met do mogelijk
heid nog eens zulk uren te doorleven.
Den volgenden dag vertrok Leopold naar
zijn bergstadje, waar Suze hem met groot
verlangen wachtte.
Maar hij was veranderd. D© kleine, een
voudige feestjes en uitstapjes, waaraan hij
vroeger vroolijk had meegedaan, en waarbij
hij zich als held vau den dag had laten aan
bidden en verwennen, kwamen bem nu ver
velend en onverdragelijk voor. Hij had zijn
moeder ia twijfel gelaten, omtrent zijn be
sluit; zelf dacht hij er niet meer aan.
Hij gaf zich geen rekenschap van wat er in
hem gistte. Zijn innerlijk leven was geheel
veranderd na die „spookachtige" boottoaht.
Alle bepaalaé. wenschen, alle plannen voor
de toekomst waren op den achtergrond go
drongen hij bevond zioh in een toestand
van dfoomend waken; deed werktuigelijk
wat hij doen moest, en zocht de eenzaam
heid.
Suze, het arme kind, stortte in stilte vele
tranen, /nj begreep niet, wie of wat Leo zoo
veranderd had. Zij zag hem zelden alle klei
ne listen, die hij vroeger zoo graag gebruikte,
om: haar te zien en te spreken, schenen ver
geten t e zijn. Als ze er op stond, hem te zien,
was hij koel en verstrooid.
Hij zei haar, dat Hij spoedig weg ging en
zich als advocaat zou vestigen te Scbwanau,
op bevel van zijn voogd. Hij bromde en
klaagde, en noemde zich een slaaf in ellen
dige afhankelijkheid.
Haar trof 't eerst de gedachte aan de schei
ding zij was niet gewend lang vooruit te
denken.
Maar langzamerhand, toen zij door angstig
vragen meer van hem te weten kwam, ont
waakten hoopvolle verwachtingen in haar
hart. Dan zou hij toch spoedig zijn brood
verdienen en konden ze trouwen.
„Brood verdienen trouwen wat weet
Jij hier in je achterhoek van het leven van
het leven, zooals ik het eisch" riep hij'ruw,
zoo ruw als hij nog nooit tot haar gespui
ken had. r
Zij werd plotseling zoo koud als ijs. Zij
stond daar schuw, verlegen, hulpeloos als een
kmd en staarde hem aan, die het licht
"aars levens was geworden en die haar nu
over 't hoofd zag.
Zij begreep niet, wat er gebeurdealles
was haar vaag en onduidelijk. Zij voelde een
muur oprijzen tusschen haar en haar geluk,
zij voelde die steencn massa nader en nader
komen, totdat zij er onder verdrukt en be
graven zou worden.
Zij weende nietzij die anders dadelijk
met haar tranen klaar was; alles in haar
was verkild. Zij had werktuigelijk haar arm
uit den zijne genomen, zonder te weten wat
zij deed.
Hij merkte liet niet. Zij waren in het
kleine boschje, achter de weiden, waar ze
elkander toevallig ontmoet hadden. Hij liep
nu met het knorrige gezicht, dat hii tegen
woordig altijd zette, naast haar voort en
sprak verder -.
Aan trouwen was in jaren nog niet te
denken zij moest, zich toch om Godswil geen
dwaze illusies maken. Advokaat Goldau zou,
zoolang hij leefde, nooit zijn toestemming
geven tot zoon huweliik. Wat cr van
hem moest worden, wist hij niet
Zij hoorde en begreep hem nauwelijks;
zijn woorden waren als een dof gesuiscl, dat
niet tot haar hersenen doordrong.
Wordt vervolgd.