331. Eerste Blad.
3de Jaargang.
Zaterdag 4 Juni 1904.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
ZIJN WELDOENER.
MMER5F00RTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1*25.
Idem franco per post- 1.75.
Afzónderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeeKngen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF 6 Co.
Utrechtschestraat 1. Intercomm Telephoonnummer 66.
r.m
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 1—5 regels
Elke regel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement Bene
ciroulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht.
Marokko.
Het incident, dat iu de buurt van Tanger
is voorgevallen, waar de rooverhoofdman Rai-
suli v - :i Amerikaanschen en een Engelsohen
burger vau hunne villa heeft weggevoerd en
hen gevangen houdt als paud om eischen,
1 die hij stelt, te kunnen doorzetten, draagt
er weder toe bij om de aandacht op Marokko
te vestigen. Dergelijke struikrooversdaden
komen meer voor in halfbeschaafde landen,
zooals Marokko er een is, en het is daarbij
een vaste gewoonte, dat de roevers hunne ge
vangenen niet anders willen loslaten dan te
gen losgeld of andere voorwaarden, afwisse
lende naar de omstandigheden. Een paar
jaren geleden is dit in een geval, dat veel ge
rucht heeft gemaakt, in Macedonië overko
men aan miss Stone, ook eene Amerikaansche
burgeresdie is ook niet losgekomen dan
tegen betaling van losgeld. In het onderhar
vige geval schijnt de rooverhoofdman voor
waarden gesteld te hebben die niet alleen
van geldelijke®, maar ooik van politieken
aard zijn, en die om de laatste reden onaan
nemelijk schijnen te zijn.
Maar uit diplomatiek oogpunt is dit inci
dent nog om eene andere reden van gewicht
om v vraag namelijk wie moet optreden om
dezen rooverhoofdman tot rede te brengen.
jDe regeering der Vereenigde Staten heeft
jeen geheel eskader naar Marokko gezonden
om voor den van zijne vrijheid beroofden
Amerikaanschen burger op te komen; zeven
Amerikaansche oorlogsschepen liggen thans
op de rcede van Tanger. Wat zij kunnen uit
richten is echter bitter weinig, want de Ma-
rokkaansche regeering heeft Raisuli niet in
h;-~e macht en kan hem ook niet krijgen.
Daarom heeft het staatsdepartemont te
Washington zich bovendien tot de Fransche
regeering gewend om 'hare tusschenkomst
'te verzoeken in 't belang van de beide ge
vangenen. De Fransche regeering heeft deze
natuurlijk bereidwillig toegezegd, want in
'dit verzoek ligt niet alleen eene erkenning
van de door haar met Engeland gesloten
overeenkomst, maar daarmede is ook aan
gegeven, dat men Frankrijk als den voogd
van Marokko beschouwt en door Fransche
bemiddeling met Marokko wil verkeeren.
Dit is de openbare meeuing in Amerika wei
nig naar den zin men wil daar, dat Amerika
zich zelf zal helpen. Staatssecretaris Hay heeft
daarop verschrikkelijke dreigementen tegen
Marokko geuit. Wanneer den beiden gevange
nen een haar gekromd wordt, dan zal Ame
rika er op aandringen, dat Raisuli zal wor
den opgehangen... als men hem te pakken
'heeft, mag er wel worden bijgevoegd.
In sommige Engelsche kringen schiint
men 't ook niet good te kunnen kroppen,
dat de Fransche bemiddeling is ingeroepen.
Zoo merkt, de Morning Post met kwalijk
verholen spijt op, dat de opvatting bestaat,
dat Raisuli niet uit eigen aandrang hoeft
gehandeld, snaar in dit geval slechts het
werktuig is om aan de Marokkaansche regee
ring moeielijkheden te berokkenen en ene
directe bemoeiing met de Marokkaansche
zaken te rechtvaardigen. Het zou er enkel
om te doen zij.n, aan Frankrijk eene goede
aanleiding te verschaffen, om den Sultan
zijne bemiddeling aan te bieden en voor de
buitenwereld op te treden als beschermer
van de Europeanen in het Moorsche rijk.
Hoe dit zij, in Frankrijk vindt men 't na
tuurlijk volkomen in den haak, dat de re
geering van de Unie zich tot het gouverne
ment te Parijs heeft gewend, en dit heeft
zich gehaast, zich bereid te verklaren om
zijn best te doen tot bevrijding van de beide
gevangenen. De Temps schrijft daarover
„Dit incident doet zich voor, kort na het
tot stand komen van de Engelsch-Fransche
overeenkomst. Het is goed op te merken,
dat het daarvan de reentvaardiging is. De
onveiligheid, die in Marokko lieerscht, be
hoefde niet door nieuwe bewijzen te worden
aangetoond. Maar het bewijs, waarvan men
thans geituige is, laat niets te wenschen over.
Omdat hij geene politie üeeft, die in staat
is struikrcoverscladen te voorkomen of te
onderdrukken, is Mulev Abd-el-Aziz thans
het voorwerp van eene tamelijk ruwe pressie
van de zijde der Vereenigde Staten. Derge
lijke onaangenaam heden zullen hem bespaard
worden, wanneer door ons zijn rijk, in be-
stuurs- en in economisch opzicht, modern,
zal zijn uitgerust.
In het onderhavige geval heeft Frankrijk
uit eigen beweging gedaan wat te doen mo
gelijk was. Door bemiddeling van den sherif
van Wazan, onzen verknochten bescherme
ling, heeft het, zonder zelfs een aanzoek af
te wachten, eene poging bij de roovers be
proefd. Die wijze van handelen is reeds
meermalen beproefd en verscheidene ma
len heeft cle sherif, door ons in beweging ge
bracht, de vrijheid kunnen verkrijgen van de
door de roovers achtergehouden gevangenen.
L»..maai is L. minder gelukkig geweest. En
toen heeft de regeering van de Unie, op de
meest beleeiue wijze ten onzen opzichte, de
maatregelen genomen, die men kent en waar
tegen niemand bezwaar kan maken.
Wat Frankrijk zich voorstelt, is namelijk
den Sultan de middelen in handen te geven,
waardoor hij voortaan aan dergelijke avon
turen kan ontkomen. Doch daar deze vriend
schappelijke medewerking tot dusver alleen
nog maar op het programma staat en, bij
gebrek aan tij.u, nog niet in toepassing is,
is het natuurlijk, dat de dingen gaan zooals
tot dusver. Het moet overigens herhaald
worden, dat het kabinet te Wasliingtin met
vc 1 takt heeft weten overeen te brengen
de droevige noodzakelijkheid van den be-
staanden toestand en de voor allen gunstige
toekomstplannen, die wij door de regeh'ng
van 8 April hebben bepaald.
De Fransche regeering gaat voort, in over
eenstemming met de maghzsn, de toepas
sing te bestudeeren van de in deze regeling
aangeduide beginselen, die sints verscheide
ne jaren reeds de geheel vriendschappelijke
betrekkingen tusscnen Frankrijk en Marok
ko besturen."
Voor de heeren Perdicaris en Varley, die
nu onder de gevangenschap van den Marok-
kaanschen rooverhoofdman zuchten, is het
te hopen, dat zij van deze studie spoedig de
vruchten mogen zien rijpen.
Duitsehland.
In Straatsburg is de democraat Blumen-
thal tot lid van den rijksdag gekozen met
9385 stemmen tegen 8624 op den clericaal
i Hanof.
België.
De balans van den verkiezingsdag van 29
Mei kan volgons de officieele cijfers aldus
opgemaakt wordenDe clericalen brachten
voor de Kamerverkiezingen uit 486.663 stem
men. zijnde eene vermeerdering van 9| pet.
bij 1900 vergeleken, de liberalen 283.511
stemmen (20 pet. meer), de socialisten
297.263 stemmen (5 pet. meer). Daar echter
het aantal kiezers sedert 1900 met 11 pet.
gestegen is, zijn alleen de liberalen werkelijk
in stemmen vooruitgegaanZij hebben in 't
geheel 9 plaatsen gewonnen, zonder eene en
kele te verliezen. Daarentegen hebben de
clericalen drie, de socialisten zes plaatsen
verloren.
In de kiesdistricten voor den Senaat, die
over twee jaren de andere helft van de Ka
mer hebben te kiezen, brachten verleden Zon
dag de clericalen 511.543 stemmen uit tegen
483.175 in 1900, de oppositie 409.595 tegen
347.557 stemmen.
Voor de regeering zijn in liet geheele land
uitgebracht 998.00u stemmen, tegen de re-
geering 1.039.000 stemmen.
Frankrijk.
Voor den rechter te Marseille wordt op
het oogenblik een samenzwering tegen pre
sident Loubet behandeld. Het schijnt, dat
men te deen heeft met een anarchistisch com
plot. D'e beklaagde, Micael Giovani, beweert
het slachtoffer van een wraakneming te zijn.
„Indien ik", zeide hij, „moordplannen ge
koesterd had, zou ik ze onder betere omstan
digheden ten uitvoer gebracht hebben, b.v.
toen de heer Loubet naar Algiers vertrok;
ik bevond mij toen slechts anderhalve® me
ter van hem verwijderd".
Een der andere beklaagden, Cazzulani,
spreekt geen Fransob. Men verdenkt hem,
het woord „morte" onder het portret van
den president geschreven te hebben. Hij be
kende dit ook, doch beweerde dit gedaan te
hebben in beschonken toestand, drie maan
den voordat de heer Loubet te Marseille
kwam.
De verdere behandeling is een week uit
gesteld.
De pauselijke nuntius te Parijs, mgr. Loren-
zelli, heeft deze week evenals de vorige week
de rcoeptio van den minister van buitonland-
sclie zaken niet bijgewoond.
Ook de heer De Coureel, die als zaakge
lastigde zorgt voor liet afdoen van de zaken
aan het Fransche gezantschap bij het Vati-
caan, heeft zich niet vertoond op de receptie
van den kardinaal-staatssecretaris.
Portugal.
Het bericht, door buitenlandsche telegraaf-
agenturen verspreid, dat het de Portugeesche
diplomatie is geweest, die tegenover het Vati-
uaa'i de indiscretie heeft begaan om den tekst
va de aan de overige katholieke staten ge-
ronden protest-nota aan Frankrijk te verra
den, is uit Lissabon tegengesproken. De cor
respondent van de Vossische Ztg., die deze
tegenspraak ook vermeldt, voegt daaraan het
volgende toe: „Bij deze gelegenheid is de
regeering voor den dag gekomen met de
bekentenis, dat ruim een jaar geleden het
bezoek van Koning Dom Carlos aan zijn vol
len neef, den Koning van Italië, reeds eene
uitgemaakte zaak is geweest en slechts hierom
heeft moeten achterwege blijtven, omdat bet
Vaticaan uitdrukkelijk had gedreigd op het
oogenblik waarop Koning Dom Carlos net
Quirinaal betrad, de diplomatieke betrekkin
gen met Portugal af te breken en den nuntius
terug te roepen. Men heeft destijds uit per
soonlijke hoogachting voor den stervenden
Leo XIII het conflict willen vermijden. De
offioieuse bladen verklaren nu, dat deze reden
thans niet meer bestaat en dat eene reis van
den Koning naar Rome bepaald eene poli
tieke noodzakelijkheid is geworden, omdat
slechts daardoor aan de bestaande spanning
tus&chen de hoven van Rome en Jissabon
een einde kaai worden gemaakt. Het staat
vast, dat thans in de Portugeesche regee-
rings kringen oen bezoek van Koning Dom
Carlos in het Quirinaal ernstig overwogen
wordt."
Rusland.
Het gisteren door de bladen mede
gedeelde bericht, dat dtó hoofden van
hier gevestigde bankiersfirma's worden uit-
genoodigd tot eene bespreking met den Rus-
sisclien minister van financiën nopens de
uitgifte van eene nieuwe leening, mist, blij
kens inlichtingen van bevoegde zijde, eiken
feitelijken grondslag. Eene dergelijke uitnoo-
diging is niet uitgegaan, en ook 1 ebben er
geeno onderhandeling plaat© gehad met de
m de bladen genoemde bankiersfirma's ever
eene Ru-sische leening.
De correspondent van de Matin te Peters
burg deelt over het incident op de Moïka-
kade, waar graaf Lamsdorff, de Russische
minister van buitenlandsche zaken, door
prins Dolgoroeki aangevallen werd, nog mede,
dat de minister vergezeld werd door prins
Obolenski, die den aanvaller gelukkig tot
bedaren wist te brengen. Prins Dolgoroeki
is generaal van het Russische leger en ad
judant van den Czaar. Het schijnt, dat hij
graaf Lamsdorff reeds lang vijandig gezind
was; hij verweet den minister, dat diens
politiek nadeelig voor den voorspoed en de
zeden van Rusland is.
Zoodra de Czaar bericht ontvangen had
van dit incident, ontbood hij den minister
van justitie, graaf Moeraview, per extra-trein
bij zich.
Het Lembergsche blad Slovo Polskie ver
neemt uit Charkow, dat onlangs bij het ver
voeren van reservisten naar Oost-Azië groote
ongeregeldheden plaats hadden. De reservis
ten moesten met geweld in de wagons ge
drongen worden, daar zij weigerden in den
trein te gaan. Op het oogenblik dat de trein
rou vertrekken, wierpen de vrouwen der re
servisten zich op die rails, om daardoor het
vertrek te verhinderen. Men was genoodzaakt
ook nu geweld te gebruiken om hen terug
te houden, doch kon niet verhinderen, dat
de vrouwen zich opnieuw op de rails wier
pen toen de trein reeds in beweging was, zoo-
dat eenigen door de locomotief verpletterd
en anderen zwaar gewond werden.
Marokko.
Voor Tanger liggen thans acht Amerikaan
sche oorlogsschepen en een van de Italiaan-
sche vloot.
Over do houding van Frankrijk in het ge-
val-Perdicaris schrijft de Temps, dat de eerste
secretaris van legatie, de graaf van Saint-
Aulaire, voortgaat de interventie van den
sherif van Wazan ten gunste van de beide
gevangenen aan te wenden, maar tevens den
Sultan officieus heeft aangeraden alles te
doen wat hdj lean, om de roovers te bewegen
de gevangenen los te laten. De regeering van
de Unie stelt deze vriendschappelijke be
moeiingen naast haar eigen optreden op prijs.
De rooverhoofdman Raisuli verlangt voor
de invrijheidstelling van de heeren Perdicaris
en Varley in de eerste plaats zijne aanstelling
tot gouverneur van zijn district, voorts een
bedrag van 350,000 fr. tot herstel van de
sahade, door de regeeringstroepen in zijn
dorp aangericht. Daartegenover belooft hij
te zullen zorgen, dat in zijn district de rust
bewaard en de voorspoed bevorderd wordt.
De officieren van het eskader der Ver
eenigde Staten hebben verklaard, dat zij tot
alle maatregelen gereed zijn. Hun admiraal
wil echter eerst het antwoord vr.n den sultan
afwachten.
De h aiding van do Marokkanen wordt
dreigender De Europeanen hebben de voor
steden van Tanger verlaten en bevinden zich
op het oogenblik bijna allen in de stad zelf.
13e oorlog sn Oost-Azië.
Stoomschepen, die te Tsrjifoe uit Nioets-
jwang zijn aangekomen, berichten, dat zij in
den nacht va® 2 op 3 Jum in de nabijheid
van Port Arthur hoorden vuren. Zij kregen
slechts 2 Japansche kruisers in 't gezicht.
Uit Niaetejwang wordt bericht: Alle po
gingen om in verbinding te komen met het
zuidelijke punt van het schiereiland Liaotong,
zijn mislukt, omdat die Japanners toezicht
houden op allle verkeersmiddelen en geen be
richten laten doorgaan behalve hunne eigen
officieele mededeelingen.
De molens te Charbin werken dag en nacht
om Mandsjoorijsch koren te malen.
Over hot gevecht bij Kintejou is nu ook
een bericht van Russische zijde. Een tele
gram van generaal SjüSoski aan dien minister
van oorlog luidt:
Generaal Stössel bericht van den 28. Mei
In den avond van den 26. moest ik na een
verbitterden strijd, die twee dagen duurde,
bevel geven de stelling bij Kiutsjou te ont
ruimen, omdat wij niet minder dan drie di
visies met 120 kanonnen tegenover ons had
den. Het vuur van den vijand, voornamelijk
van vier kanonneerbooten en zes torpedoboo-
ten, vernietigde onze batterijen in do stelling
bij Kintsjou geheel.
Het 5e regiment, dat zioh op de stelling
zeil' bevond, streed met heldenmoed. Door
het vuur van dit regiment, van onze batte
rijen en van de kanonneerboot „Bobr", die
bp Hoenocsa lag, leden dc Japanners ontzet
tende verliezen. Onze verliezen aan dooden
en gewonden bedragen ongeveer 30 officieren
en 800 man. Allo kanonnen maakten wij
onbruikbaarwij lieten ze springen, voor
zoover wij ze niet konden vernagelen.
Het was natuurlijk onmogelijk de kanon
nen, die in batterij stonden, gedurende het
hevige gevecht weg te voerendat had men
drie dagen vroeger moeten doen.
Het gevecht "van den 26. zelf begon om
5 uur 's morgens en duurde voort tot 8 uur
's avonds, toen ik bevel gaf de stelling lang
zamerhand te ontruimen. Een gedeelte van
de mijnen is niet gesprongen, daar do Ja
panners onder bedekking win het vuur hun
ner schepen onze stelling direct van de zee
zijde zijn omgetrokken.
De geest onder de troepen is uitstekend.
De totale verliezen der Japanners in den
slag hdj Nanshan hebben bedragen: 31 offi
cieren en 713 man gedood, 100 officieren en
3460 man 'gewond'.
Uit Sjanghai wordt aan de Morning Post
bericht: De Russen gebruiken 4000 wagens
om hunne munitie van Liaojang naar Kai-
I yuon te brengen. De tnednen loopeu nu tus-
schen Tachitsjao en Kaisjan. Men bericht,
dat generaal Mcstsjenko 4000 man keizerlijke
garde-kavallerie. uitzendt van Kwangsjanton
I met hot doel, de Japanners van Pitsewo
af te snijden.
VAN
A w E X RÖMER.
Eindelijk hoorde zaji een rijtuig naderen
hij was het.
„Laat mij het meisje in het rijtuig tillen
moet nu alleen met Mina naar huis gaan,
zei hij en zag onderzoekend om zich heen,
„ik kan u nu, helaas! niet verder begelei
den."
„Neen! neen!' riep Ellen vol vuur, „laat
mij en Mina als 't u belieft meerijden naar
het ziekenhuis. Terwijl u aanbelt en opname
voor de zieke vraagt, blijven wij met haar
in het rijtuig. Dat kunt u niet alleen doen."
Hij bedacht zich een oogenblik en. scheen
de juistheid van haai' bewering in te zien.
„Als u niet te moe is," zei hij.
„Neen zeker niet ik zal kalmer zij®,
als ik het arme kind goed! en wèl geborgen
weet."
Hii hielp Ellen eerst in het rijtuiig, toen,
met behulp van den koetsier, voorzichtig de
zieke, die op Ellen's schoot gelegd werdhij
en Mina gingen op de achterbank zitten. Er
werd gedurende den rit geen woord' gespro
ken.
Ellen deed haar oogen toe. Ondanks de
kwellende gedachtewat Suae mocht hebben
ondervonden en hoe haar leven mocht ge
weest zijn, ellendig zeker en dat door
de schuld van haar broeder werkte Wel-
cordis tegenwoordigheid toch zeer kalmeerend
op haar.
Het duurde een heele poos, voor hij in het
Ziekenhuis, dat aan den anderen kant der
stad lag, was binnen gelaten en de noodige
maatregelen genomen had voor het opnemen
der zieke. iEndelijk verscheen hij met een
bediende en droëgen zij de zieke, die nog
steeds bewusteloos was naar binnen.
Ellen ging mee en sprak met de pleegzus
ter. die de nachtwaak had. Zij waren in de
kamer, waar men Suze te bed had gelëgd
de ervaren verpleegster constateerde een zwak
ken hartslag bij de zieke en vond dit, bij
zoo'n langdurige bewusteloosheid, heel ver
klaarbaar. Ellen rilde, toen zij bij; het volle
licht zag. hoe tJuae's japon en mantel als van
bloed doorweekt waren. Ook op haar eigen ja
pon waren vlekken en de pleegzuster, die Wel-
cord aanzag voor haar man zei„Mevrouw
heeft haar mooie japon bedorven bij het werk
der barmhartigheid."
Ellen kreeg een kleur als bloed en ovër het
gelaat van haar metgezel kwam een vluchtig
lachje.
Op dat oogenblik hadden ze geen van beiden
lust, de vergissing op te helderen. Ellen liet
zich nog eens door de zuster beloven, dat alles
voor de zieke rou> worden gedaan, wat in haar
vermogen stond en ging toen naar het rijtuig
terug.
Zwijgend reden ze naar huis. Toen het rij
tuig voor haar deur stil hield en Mina deze
I
opende met den sleuteldrukte hij haar
hand.
„Ik zal morgen naar de zieke zien en u
bericht brengen," zei hij. „Slaap nu maar ge
rust en droom aangenaam.'"
Zij stamelde niets dan„Ik dank u."
Stilletjes sloop zij naar haar kamer, die
naast de slaapkamer harer moeder lag. Zij
voelde zich zoo opgewondien, als nooit, te vo
ren. Zij trok snel haar japon uit, die zeker
voor goed bedorven was; maar zij sloeg er
geen acht opzdj nam de rozen uit het haar
en trok haar nachtjapon aan.
Haar polsen klopten, alles dwarrelde door
haar hoofd net feest, de dans, Wel-
cord, Suae.
Daar hoorde zij haar moeder roepen
„Ellen Kom een hierik ben wakkerik
hoorde een rijtuig; ben je met rijtuig thuis
gekomen?"
Ellen drukte de hand op haar hart. Zij
moest kalm wezen. Zij overlegdle wat zij haar
moeder zou zeggenhet stond haar tegen
een leugen te verzinnen; bovendien rou haar
moeder morgen die vlekken in haar japon zien
en moest daarvan toch een verklaring heb
ben.
Zij ging op den rand van haar ledikant zit
ten en vertelde in 't kort., wat er gebeurd was,
zonder te zeggen dat zij het meisje kende, dat
zij, naar het ziekenhuis had gebracht.
Mevrouw Kramer was er verdrietig om.
„Het is heel goed, dat de mensch hulpvaar
dig is," zei ze, „maar jij overdrijft die deugd.
Wat deed je mee te rijden naar het ziekenhuis
in je baltoilet nog wel wat een over
drijving! Do menschen praten hier toch zoo
licht over alles. Die mijnheer WeioordJ schijnt
ook zoo'n apostel der barmhartigheid! te zijn
jij en hiji samen terwijl hij toch zoo
goed als verloofd is."
Ellen bloosde tot achter de ooren. „Maar
mama, ik vraag u
„Ja ja", zei mevrouw Kramer, die weer
eens ouder gewoonte zorgen schiep, maar bij
deze woorden haar dochter niet aanzag. „Je
bent een verstandig meisje en geeft den men
schen niet veel gelegenheid om over je te
spreken, maar met betrekking tot dien mijn
heer "Weioord begrijp ik je niet recht. Hij be
moeit zich te veel met jebrengt je vaak
naar huis als hij openlijk verloofd was, kon
het er nog een beetje door maar zoo
Éllen, lieve kind, je bent toch niet zoo dwaas,
om je illusies te scheppen?"
Ellen had een gevoel, alsof iemand haar
met gloeiende ijzers brandde. Hara moeder
had geen flauw vermoeden, hoe pijnlijjk die
Woorden .haar troffen. Maar spoedig ontwaak
te haar trots en kreeg zij haar zelfbchecr-
sching terug.
„^Vees gerust, mama; ik geef niet toe aan
ijdele verwachtingen; ik weet libel goed!, dat
het mijn lot is, voor mijzelf nooit wenschen te
koesteren."
„Ellen kind, ik wou je niet kwetsen."
Mevrouwi Kramer legde haai" moede hoofd)
weer in het kussen.
Ellen had iets over zich nu en dan, wat hen
van elkander vervreemdde; zij begrepen el
kander vaak niet.
Ellen boog zieli over haar moeder heen en
gaf haar een kus. Zij had berouw over het
antwoord, dat zij gegeven had, maar zij was
vandaag zichzelf niet.
Toen zij haar licht uitdeed en zich op haar
bed uitstrekte, biggelden haar langzaam en
onophoudelijk de tranen over de wangen. Zij
deed geen moeite, za in te houden, want ze
gaven haar verlichting van die vreesolijko
spanning, die liaar drukte; zijl was doodaf en
viel spoedig in slaap.
Zonderlinge droomen droomde zij Zij wan
delde in vreemde streken, zweefde omhoog iu
lichte sferen, en steeds wlas hij aan haar zijde.
Zij zag "hem niet, zij voelde alleen zijn nabij
heid, als iets, waarop zij vertrouwen kon
hij. hield steeds haar hand in de zijne. Een
onuitsprekelijk gevoel van geluik vervuld©
haar zij ademde diep en licht en ten slotte
was het, alsof haar voeten den grond niet
meer raakten, alsof zij op engelenwieken
zweefde door de onmetelijke ruimte.
Plotseling viel zij en werd wakker met he
vige hartkloppingen zij ging opzitten in het
bed en trachtte liaar gedachten te verzamelen.
Zij hoorde haar moeder met Mina praten
het was ree'ds helder dag. Om haar heen was
alles veranderd. Zij stond op en keek op do
klok vijf minuten over acht en om ne
gen uur zou zijl bij den zieken man zijn, had
zij beloofd. Hij had haar gisteren verlof go-
geven eu gezegd, dat Schneider zijn choco
lade zou klaarmaken en omdat liet slikken al
iets beter ging htean ook verder zou moge
helpen.
„Gaat u maar dansen I"
DansenHij had dat woord gezegd op oen
too®', dat zij in lachen was uitgebarsten.
Wordt vervolgd.