331. Eerste Blad. 3de Jaargang. Zaterdag 4 Juni 1904. BUITENLAND. FEUILLETON. ZIJN WELDOENER. MMER5F00RTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Amersfoortf 1*25. Idem franco per post- 1.75. Afzónderlijke nummers- 0.05. Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertentiën, mededeeKngen enz., gelieve men vóór 10 uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF 6 Co. Utrechtschestraat 1. Intercomm Telephoonnummer 66. r.m PRIJS DER ADVERTENTIËN Van 1—5 regels Elke regel meer Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement Bene ciroulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht. Marokko. Het incident, dat iu de buurt van Tanger is voorgevallen, waar de rooverhoofdman Rai- suli v - :i Amerikaanschen en een Engelsohen burger vau hunne villa heeft weggevoerd en hen gevangen houdt als paud om eischen, 1 die hij stelt, te kunnen doorzetten, draagt er weder toe bij om de aandacht op Marokko te vestigen. Dergelijke struikrooversdaden komen meer voor in halfbeschaafde landen, zooals Marokko er een is, en het is daarbij een vaste gewoonte, dat de roevers hunne ge vangenen niet anders willen loslaten dan te gen losgeld of andere voorwaarden, afwisse lende naar de omstandigheden. Een paar jaren geleden is dit in een geval, dat veel ge rucht heeft gemaakt, in Macedonië overko men aan miss Stone, ook eene Amerikaansche burgeresdie is ook niet losgekomen dan tegen betaling van losgeld. In het onderhar vige geval schijnt de rooverhoofdman voor waarden gesteld te hebben die niet alleen van geldelijke®, maar ooik van politieken aard zijn, en die om de laatste reden onaan nemelijk schijnen te zijn. Maar uit diplomatiek oogpunt is dit inci dent nog om eene andere reden van gewicht om v vraag namelijk wie moet optreden om dezen rooverhoofdman tot rede te brengen. jDe regeering der Vereenigde Staten heeft jeen geheel eskader naar Marokko gezonden om voor den van zijne vrijheid beroofden Amerikaanschen burger op te komen; zeven Amerikaansche oorlogsschepen liggen thans op de rcede van Tanger. Wat zij kunnen uit richten is echter bitter weinig, want de Ma- rokkaansche regeering heeft Raisuli niet in h;-~e macht en kan hem ook niet krijgen. Daarom heeft het staatsdepartemont te Washington zich bovendien tot de Fransche regeering gewend om 'hare tusschenkomst 'te verzoeken in 't belang van de beide ge vangenen. De Fransche regeering heeft deze natuurlijk bereidwillig toegezegd, want in 'dit verzoek ligt niet alleen eene erkenning van de door haar met Engeland gesloten overeenkomst, maar daarmede is ook aan gegeven, dat men Frankrijk als den voogd van Marokko beschouwt en door Fransche bemiddeling met Marokko wil verkeeren. Dit is de openbare meeuing in Amerika wei nig naar den zin men wil daar, dat Amerika zich zelf zal helpen. Staatssecretaris Hay heeft daarop verschrikkelijke dreigementen tegen Marokko geuit. Wanneer den beiden gevange nen een haar gekromd wordt, dan zal Ame rika er op aandringen, dat Raisuli zal wor den opgehangen... als men hem te pakken 'heeft, mag er wel worden bijgevoegd. In sommige Engelsche kringen schiint men 't ook niet good te kunnen kroppen, dat de Fransche bemiddeling is ingeroepen. Zoo merkt, de Morning Post met kwalijk verholen spijt op, dat de opvatting bestaat, dat Raisuli niet uit eigen aandrang hoeft gehandeld, snaar in dit geval slechts het werktuig is om aan de Marokkaansche regee ring moeielijkheden te berokkenen en ene directe bemoeiing met de Marokkaansche zaken te rechtvaardigen. Het zou er enkel om te doen zij.n, aan Frankrijk eene goede aanleiding te verschaffen, om den Sultan zijne bemiddeling aan te bieden en voor de buitenwereld op te treden als beschermer van de Europeanen in het Moorsche rijk. Hoe dit zij, in Frankrijk vindt men 't na tuurlijk volkomen in den haak, dat de re geering van de Unie zich tot het gouverne ment te Parijs heeft gewend, en dit heeft zich gehaast, zich bereid te verklaren om zijn best te doen tot bevrijding van de beide gevangenen. De Temps schrijft daarover „Dit incident doet zich voor, kort na het tot stand komen van de Engelsch-Fransche overeenkomst. Het is goed op te merken, dat het daarvan de reentvaardiging is. De onveiligheid, die in Marokko lieerscht, be hoefde niet door nieuwe bewijzen te worden aangetoond. Maar het bewijs, waarvan men thans geituige is, laat niets te wenschen over. Omdat hij geene politie üeeft, die in staat is struikrcoverscladen te voorkomen of te onderdrukken, is Mulev Abd-el-Aziz thans het voorwerp van eene tamelijk ruwe pressie van de zijde der Vereenigde Staten. Derge lijke onaangenaam heden zullen hem bespaard worden, wanneer door ons zijn rijk, in be- stuurs- en in economisch opzicht, modern, zal zijn uitgerust. In het onderhavige geval heeft Frankrijk uit eigen beweging gedaan wat te doen mo gelijk was. Door bemiddeling van den sherif van Wazan, onzen verknochten bescherme ling, heeft het, zonder zelfs een aanzoek af te wachten, eene poging bij de roovers be proefd. Die wijze van handelen is reeds meermalen beproefd en verscheidene ma len heeft cle sherif, door ons in beweging ge bracht, de vrijheid kunnen verkrijgen van de door de roovers achtergehouden gevangenen. L»..maai is L. minder gelukkig geweest. En toen heeft de regeering van de Unie, op de meest beleeiue wijze ten onzen opzichte, de maatregelen genomen, die men kent en waar tegen niemand bezwaar kan maken. Wat Frankrijk zich voorstelt, is namelijk den Sultan de middelen in handen te geven, waardoor hij voortaan aan dergelijke avon turen kan ontkomen. Doch daar deze vriend schappelijke medewerking tot dusver alleen nog maar op het programma staat en, bij gebrek aan tij.u, nog niet in toepassing is, is het natuurlijk, dat de dingen gaan zooals tot dusver. Het moet overigens herhaald worden, dat het kabinet te Wasliingtin met vc 1 takt heeft weten overeen te brengen de droevige noodzakelijkheid van den be- staanden toestand en de voor allen gunstige toekomstplannen, die wij door de regeh'ng van 8 April hebben bepaald. De Fransche regeering gaat voort, in over eenstemming met de maghzsn, de toepas sing te bestudeeren van de in deze regeling aangeduide beginselen, die sints verscheide ne jaren reeds de geheel vriendschappelijke betrekkingen tusscnen Frankrijk en Marok ko besturen." Voor de heeren Perdicaris en Varley, die nu onder de gevangenschap van den Marok- kaanschen rooverhoofdman zuchten, is het te hopen, dat zij van deze studie spoedig de vruchten mogen zien rijpen. Duitsehland. In Straatsburg is de democraat Blumen- thal tot lid van den rijksdag gekozen met 9385 stemmen tegen 8624 op den clericaal i Hanof. België. De balans van den verkiezingsdag van 29 Mei kan volgons de officieele cijfers aldus opgemaakt wordenDe clericalen brachten voor de Kamerverkiezingen uit 486.663 stem men. zijnde eene vermeerdering van 9| pet. bij 1900 vergeleken, de liberalen 283.511 stemmen (20 pet. meer), de socialisten 297.263 stemmen (5 pet. meer). Daar echter het aantal kiezers sedert 1900 met 11 pet. gestegen is, zijn alleen de liberalen werkelijk in stemmen vooruitgegaanZij hebben in 't geheel 9 plaatsen gewonnen, zonder eene en kele te verliezen. Daarentegen hebben de clericalen drie, de socialisten zes plaatsen verloren. In de kiesdistricten voor den Senaat, die over twee jaren de andere helft van de Ka mer hebben te kiezen, brachten verleden Zon dag de clericalen 511.543 stemmen uit tegen 483.175 in 1900, de oppositie 409.595 tegen 347.557 stemmen. Voor de regeering zijn in liet geheele land uitgebracht 998.00u stemmen, tegen de re- geering 1.039.000 stemmen. Frankrijk. Voor den rechter te Marseille wordt op het oogenblik een samenzwering tegen pre sident Loubet behandeld. Het schijnt, dat men te deen heeft met een anarchistisch com plot. D'e beklaagde, Micael Giovani, beweert het slachtoffer van een wraakneming te zijn. „Indien ik", zeide hij, „moordplannen ge koesterd had, zou ik ze onder betere omstan digheden ten uitvoer gebracht hebben, b.v. toen de heer Loubet naar Algiers vertrok; ik bevond mij toen slechts anderhalve® me ter van hem verwijderd". Een der andere beklaagden, Cazzulani, spreekt geen Fransob. Men verdenkt hem, het woord „morte" onder het portret van den president geschreven te hebben. Hij be kende dit ook, doch beweerde dit gedaan te hebben in beschonken toestand, drie maan den voordat de heer Loubet te Marseille kwam. De verdere behandeling is een week uit gesteld. De pauselijke nuntius te Parijs, mgr. Loren- zelli, heeft deze week evenals de vorige week de rcoeptio van den minister van buitonland- sclie zaken niet bijgewoond. Ook de heer De Coureel, die als zaakge lastigde zorgt voor liet afdoen van de zaken aan het Fransche gezantschap bij het Vati- caan, heeft zich niet vertoond op de receptie van den kardinaal-staatssecretaris. Portugal. Het bericht, door buitenlandsche telegraaf- agenturen verspreid, dat het de Portugeesche diplomatie is geweest, die tegenover het Vati- uaa'i de indiscretie heeft begaan om den tekst va de aan de overige katholieke staten ge- ronden protest-nota aan Frankrijk te verra den, is uit Lissabon tegengesproken. De cor respondent van de Vossische Ztg., die deze tegenspraak ook vermeldt, voegt daaraan het volgende toe: „Bij deze gelegenheid is de regeering voor den dag gekomen met de bekentenis, dat ruim een jaar geleden het bezoek van Koning Dom Carlos aan zijn vol len neef, den Koning van Italië, reeds eene uitgemaakte zaak is geweest en slechts hierom heeft moeten achterwege blijtven, omdat bet Vaticaan uitdrukkelijk had gedreigd op het oogenblik waarop Koning Dom Carlos net Quirinaal betrad, de diplomatieke betrekkin gen met Portugal af te breken en den nuntius terug te roepen. Men heeft destijds uit per soonlijke hoogachting voor den stervenden Leo XIII het conflict willen vermijden. De offioieuse bladen verklaren nu, dat deze reden thans niet meer bestaat en dat eene reis van den Koning naar Rome bepaald eene poli tieke noodzakelijkheid is geworden, omdat slechts daardoor aan de bestaande spanning tus&chen de hoven van Rome en Jissabon een einde kaai worden gemaakt. Het staat vast, dat thans in de Portugeesche regee- rings kringen oen bezoek van Koning Dom Carlos in het Quirinaal ernstig overwogen wordt." Rusland. Het gisteren door de bladen mede gedeelde bericht, dat dtó hoofden van hier gevestigde bankiersfirma's worden uit- genoodigd tot eene bespreking met den Rus- sisclien minister van financiën nopens de uitgifte van eene nieuwe leening, mist, blij kens inlichtingen van bevoegde zijde, eiken feitelijken grondslag. Eene dergelijke uitnoo- diging is niet uitgegaan, en ook 1 ebben er geeno onderhandeling plaat© gehad met de m de bladen genoemde bankiersfirma's ever eene Ru-sische leening. De correspondent van de Matin te Peters burg deelt over het incident op de Moïka- kade, waar graaf Lamsdorff, de Russische minister van buitenlandsche zaken, door prins Dolgoroeki aangevallen werd, nog mede, dat de minister vergezeld werd door prins Obolenski, die den aanvaller gelukkig tot bedaren wist te brengen. Prins Dolgoroeki is generaal van het Russische leger en ad judant van den Czaar. Het schijnt, dat hij graaf Lamsdorff reeds lang vijandig gezind was; hij verweet den minister, dat diens politiek nadeelig voor den voorspoed en de zeden van Rusland is. Zoodra de Czaar bericht ontvangen had van dit incident, ontbood hij den minister van justitie, graaf Moeraview, per extra-trein bij zich. Het Lembergsche blad Slovo Polskie ver neemt uit Charkow, dat onlangs bij het ver voeren van reservisten naar Oost-Azië groote ongeregeldheden plaats hadden. De reservis ten moesten met geweld in de wagons ge drongen worden, daar zij weigerden in den trein te gaan. Op het oogenblik dat de trein rou vertrekken, wierpen de vrouwen der re servisten zich op die rails, om daardoor het vertrek te verhinderen. Men was genoodzaakt ook nu geweld te gebruiken om hen terug te houden, doch kon niet verhinderen, dat de vrouwen zich opnieuw op de rails wier pen toen de trein reeds in beweging was, zoo- dat eenigen door de locomotief verpletterd en anderen zwaar gewond werden. Marokko. Voor Tanger liggen thans acht Amerikaan sche oorlogsschepen en een van de Italiaan- sche vloot. Over do houding van Frankrijk in het ge- val-Perdicaris schrijft de Temps, dat de eerste secretaris van legatie, de graaf van Saint- Aulaire, voortgaat de interventie van den sherif van Wazan ten gunste van de beide gevangenen aan te wenden, maar tevens den Sultan officieus heeft aangeraden alles te doen wat hdj lean, om de roovers te bewegen de gevangenen los te laten. De regeering van de Unie stelt deze vriendschappelijke be moeiingen naast haar eigen optreden op prijs. De rooverhoofdman Raisuli verlangt voor de invrijheidstelling van de heeren Perdicaris en Varley in de eerste plaats zijne aanstelling tot gouverneur van zijn district, voorts een bedrag van 350,000 fr. tot herstel van de sahade, door de regeeringstroepen in zijn dorp aangericht. Daartegenover belooft hij te zullen zorgen, dat in zijn district de rust bewaard en de voorspoed bevorderd wordt. De officieren van het eskader der Ver eenigde Staten hebben verklaard, dat zij tot alle maatregelen gereed zijn. Hun admiraal wil echter eerst het antwoord vr.n den sultan afwachten. De h aiding van do Marokkanen wordt dreigender De Europeanen hebben de voor steden van Tanger verlaten en bevinden zich op het oogenblik bijna allen in de stad zelf. 13e oorlog sn Oost-Azië. Stoomschepen, die te Tsrjifoe uit Nioets- jwang zijn aangekomen, berichten, dat zij in den nacht va® 2 op 3 Jum in de nabijheid van Port Arthur hoorden vuren. Zij kregen slechts 2 Japansche kruisers in 't gezicht. Uit Niaetejwang wordt bericht: Alle po gingen om in verbinding te komen met het zuidelijke punt van het schiereiland Liaotong, zijn mislukt, omdat die Japanners toezicht houden op allle verkeersmiddelen en geen be richten laten doorgaan behalve hunne eigen officieele mededeelingen. De molens te Charbin werken dag en nacht om Mandsjoorijsch koren te malen. Over hot gevecht bij Kintejou is nu ook een bericht van Russische zijde. Een tele gram van generaal SjüSoski aan dien minister van oorlog luidt: Generaal Stössel bericht van den 28. Mei In den avond van den 26. moest ik na een verbitterden strijd, die twee dagen duurde, bevel geven de stelling bij Kiutsjou te ont ruimen, omdat wij niet minder dan drie di visies met 120 kanonnen tegenover ons had den. Het vuur van den vijand, voornamelijk van vier kanonneerbooten en zes torpedoboo- ten, vernietigde onze batterijen in do stelling bij Kintsjou geheel. Het 5e regiment, dat zioh op de stelling zeil' bevond, streed met heldenmoed. Door het vuur van dit regiment, van onze batte rijen en van de kanonneerboot „Bobr", die bp Hoenocsa lag, leden dc Japanners ontzet tende verliezen. Onze verliezen aan dooden en gewonden bedragen ongeveer 30 officieren en 800 man. Allo kanonnen maakten wij onbruikbaarwij lieten ze springen, voor zoover wij ze niet konden vernagelen. Het was natuurlijk onmogelijk de kanon nen, die in batterij stonden, gedurende het hevige gevecht weg te voerendat had men drie dagen vroeger moeten doen. Het gevecht "van den 26. zelf begon om 5 uur 's morgens en duurde voort tot 8 uur 's avonds, toen ik bevel gaf de stelling lang zamerhand te ontruimen. Een gedeelte van de mijnen is niet gesprongen, daar do Ja panners onder bedekking win het vuur hun ner schepen onze stelling direct van de zee zijde zijn omgetrokken. De geest onder de troepen is uitstekend. De totale verliezen der Japanners in den slag hdj Nanshan hebben bedragen: 31 offi cieren en 713 man gedood, 100 officieren en 3460 man 'gewond'. Uit Sjanghai wordt aan de Morning Post bericht: De Russen gebruiken 4000 wagens om hunne munitie van Liaojang naar Kai- I yuon te brengen. De tnednen loopeu nu tus- schen Tachitsjao en Kaisjan. Men bericht, dat generaal Mcstsjenko 4000 man keizerlijke garde-kavallerie. uitzendt van Kwangsjanton I met hot doel, de Japanners van Pitsewo af te snijden. VAN A w E X RÖMER. Eindelijk hoorde zaji een rijtuig naderen hij was het. „Laat mij het meisje in het rijtuig tillen moet nu alleen met Mina naar huis gaan, zei hij en zag onderzoekend om zich heen, „ik kan u nu, helaas! niet verder begelei den." „Neen! neen!' riep Ellen vol vuur, „laat mij en Mina als 't u belieft meerijden naar het ziekenhuis. Terwijl u aanbelt en opname voor de zieke vraagt, blijven wij met haar in het rijtuig. Dat kunt u niet alleen doen." Hij bedacht zich een oogenblik en. scheen de juistheid van haai' bewering in te zien. „Als u niet te moe is," zei hij. „Neen zeker niet ik zal kalmer zij®, als ik het arme kind goed! en wèl geborgen weet." Hii hielp Ellen eerst in het rijtuiig, toen, met behulp van den koetsier, voorzichtig de zieke, die op Ellen's schoot gelegd werdhij en Mina gingen op de achterbank zitten. Er werd gedurende den rit geen woord' gespro ken. Ellen deed haar oogen toe. Ondanks de kwellende gedachtewat Suae mocht hebben ondervonden en hoe haar leven mocht ge weest zijn, ellendig zeker en dat door de schuld van haar broeder werkte Wel- cordis tegenwoordigheid toch zeer kalmeerend op haar. Het duurde een heele poos, voor hij in het Ziekenhuis, dat aan den anderen kant der stad lag, was binnen gelaten en de noodige maatregelen genomen had voor het opnemen der zieke. iEndelijk verscheen hij met een bediende en droëgen zij de zieke, die nog steeds bewusteloos was naar binnen. Ellen ging mee en sprak met de pleegzus ter. die de nachtwaak had. Zij waren in de kamer, waar men Suze te bed had gelëgd de ervaren verpleegster constateerde een zwak ken hartslag bij de zieke en vond dit, bij zoo'n langdurige bewusteloosheid, heel ver klaarbaar. Ellen rilde, toen zij bij; het volle licht zag. hoe tJuae's japon en mantel als van bloed doorweekt waren. Ook op haar eigen ja pon waren vlekken en de pleegzuster, die Wel- cord aanzag voor haar man zei„Mevrouw heeft haar mooie japon bedorven bij het werk der barmhartigheid." Ellen kreeg een kleur als bloed en ovër het gelaat van haar metgezel kwam een vluchtig lachje. Op dat oogenblik hadden ze geen van beiden lust, de vergissing op te helderen. Ellen liet zich nog eens door de zuster beloven, dat alles voor de zieke rou> worden gedaan, wat in haar vermogen stond en ging toen naar het rijtuig terug. Zwijgend reden ze naar huis. Toen het rij tuig voor haar deur stil hield en Mina deze I opende met den sleuteldrukte hij haar hand. „Ik zal morgen naar de zieke zien en u bericht brengen," zei hij. „Slaap nu maar ge rust en droom aangenaam.'" Zij stamelde niets dan„Ik dank u." Stilletjes sloop zij naar haar kamer, die naast de slaapkamer harer moeder lag. Zij voelde zich zoo opgewondien, als nooit, te vo ren. Zij trok snel haar japon uit, die zeker voor goed bedorven was; maar zij sloeg er geen acht opzdj nam de rozen uit het haar en trok haar nachtjapon aan. Haar polsen klopten, alles dwarrelde door haar hoofd net feest, de dans, Wel- cord, Suae. Daar hoorde zij haar moeder roepen „Ellen Kom een hierik ben wakkerik hoorde een rijtuig; ben je met rijtuig thuis gekomen?" Ellen drukte de hand op haar hart. Zij moest kalm wezen. Zij overlegdle wat zij haar moeder zou zeggenhet stond haar tegen een leugen te verzinnen; bovendien rou haar moeder morgen die vlekken in haar japon zien en moest daarvan toch een verklaring heb ben. Zij ging op den rand van haar ledikant zit ten en vertelde in 't kort., wat er gebeurd was, zonder te zeggen dat zij het meisje kende, dat zij, naar het ziekenhuis had gebracht. Mevrouw Kramer was er verdrietig om. „Het is heel goed, dat de mensch hulpvaar dig is," zei ze, „maar jij overdrijft die deugd. Wat deed je mee te rijden naar het ziekenhuis in je baltoilet nog wel wat een over drijving! Do menschen praten hier toch zoo licht over alles. Die mijnheer WeioordJ schijnt ook zoo'n apostel der barmhartigheid! te zijn jij en hiji samen terwijl hij toch zoo goed als verloofd is." Ellen bloosde tot achter de ooren. „Maar mama, ik vraag u „Ja ja", zei mevrouw Kramer, die weer eens ouder gewoonte zorgen schiep, maar bij deze woorden haar dochter niet aanzag. „Je bent een verstandig meisje en geeft den men schen niet veel gelegenheid om over je te spreken, maar met betrekking tot dien mijn heer "Weioord begrijp ik je niet recht. Hij be moeit zich te veel met jebrengt je vaak naar huis als hij openlijk verloofd was, kon het er nog een beetje door maar zoo Éllen, lieve kind, je bent toch niet zoo dwaas, om je illusies te scheppen?" Ellen had een gevoel, alsof iemand haar met gloeiende ijzers brandde. Hara moeder had geen flauw vermoeden, hoe pijnlijjk die Woorden .haar troffen. Maar spoedig ontwaak te haar trots en kreeg zij haar zelfbchecr- sching terug. „^Vees gerust, mama; ik geef niet toe aan ijdele verwachtingen; ik weet libel goed!, dat het mijn lot is, voor mijzelf nooit wenschen te koesteren." „Ellen kind, ik wou je niet kwetsen." Mevrouwi Kramer legde haai" moede hoofd) weer in het kussen. Ellen had iets over zich nu en dan, wat hen van elkander vervreemdde; zij begrepen el kander vaak niet. Ellen boog zieli over haar moeder heen en gaf haar een kus. Zij had berouw over het antwoord, dat zij gegeven had, maar zij was vandaag zichzelf niet. Toen zij haar licht uitdeed en zich op haar bed uitstrekte, biggelden haar langzaam en onophoudelijk de tranen over de wangen. Zij deed geen moeite, za in te houden, want ze gaven haar verlichting van die vreesolijko spanning, die liaar drukte; zijl was doodaf en viel spoedig in slaap. Zonderlinge droomen droomde zij Zij wan delde in vreemde streken, zweefde omhoog iu lichte sferen, en steeds wlas hij aan haar zijde. Zij zag "hem niet, zij voelde alleen zijn nabij heid, als iets, waarop zij vertrouwen kon hij. hield steeds haar hand in de zijne. Een onuitsprekelijk gevoel van geluik vervuld© haar zij ademde diep en licht en ten slotte was het, alsof haar voeten den grond niet meer raakten, alsof zij op engelenwieken zweefde door de onmetelijke ruimte. Plotseling viel zij en werd wakker met he vige hartkloppingen zij ging opzitten in het bed en trachtte liaar gedachten te verzamelen. Zij hoorde haar moeder met Mina praten het was ree'ds helder dag. Om haar heen was alles veranderd. Zij stond op en keek op do klok vijf minuten over acht en om ne gen uur zou zijl bij den zieken man zijn, had zij beloofd. Hij had haar gisteren verlof go- geven eu gezegd, dat Schneider zijn choco lade zou klaarmaken en omdat liet slikken al iets beter ging htean ook verder zou moge helpen. „Gaat u maar dansen I" DansenHij had dat woord gezegd op oen too®', dat zij in lachen was uitgebarsten. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1904 | | pagina 1