Woensdag 8 juni 1904.
BUITEN LAN l>.
FEUILLETON.
ZIJN WELDOENER.
325.
2de Jaar^Hiig.
RSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
Par 3 maanden roor Amersfoortf L25.
Idem franóo per post,1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
Utiechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Tam 1—5 regels
Elke régel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald advèrteéren in dit Blad bij 'abonnement Bene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
73 H
22
Kennisgeving.
De burgemeester der gemeente Amersfoort
maakt bekend, dat het proces-verbaal, bevatten
de den uitslag der op heden gehouden verkiezing
va» vier leden voor de Provinciale State» van
Utrecht, d.d. 7 Juni 1904, op de Secretarie dei-
gemeente ter inzage is nedergelegd, in afschrift
aangeplakt, en tegen betaling der kosten ver
krijgbaar gesteld.
Amersfoort, 7 Juni 1904.
Do Burgemeester voornoemd,
WUIJTIERS.
Politiek Overzicht.
De delegatiën in Oostenrijk-Hongarijc
De Hongaarsche delegatie heeft evenals de
Oostenrijksche voldaan aan wat vau haar ver
wacht werd; zij heeft de buitengewone cre
dieten, die waren aangevraagd voor oorlog
en marine, toegestaan. De rij ksregee ring heeft
dus vrijheid om in 1905 voor de landsverde
diging 160 millioen kronen extra uit te ge
ven, als eerste termijn voor de uitvoering van
maatregelen, die in 't geheel nagenoeg een
half milliard zullen vorderen.
De instelling van de delegatiëu is weder
gebleken het eenige plechtanker vau de
monarchie van Oostenrijk-Hongarijie te zijn.
Er is in die vergaderingen wel eeue oppositie,
zoowel in de delegatie van Oostenrijk als in
die van Hongarije, maar de meerderheid is
steeds voor de regeering. Do gouvernemeu-
teele gezindheid is intusschen ditmaal wel
op eeue zware proef gesteld. Men had de de
legatiëu erg verrast met de aanvrage om in
oens zich te verbinden tot eene uitgave van
een half milliard kronen voor uitgaven, die
het bestuur van leger en vloot onvermijde
lijk noodig verklaarde, om de bewapening
van zee- en landmacht op de hoogte van den
tijd te brengen.
Vruchteloos beweerde de oppositie, dat het
oogenblik bijzonder slecht gekozen was om
deze buitengewone credieten aan te vragen.
Waarom toch, vroeg zij, die overhaaste bewa
pening, terwijl niemand ons bedreigt en de
minister van buitenlandsche zaken verzekert,
dat de politieke toestand, wat Oostenrijk-
Hongarije betreft-, niets te wenschen overlaat
Verder waarschuwde zij tegen het aanvaar
den van zulke zware financieel© verplichtin
gen met het oog op den toestand van de finan
ciën, die ook al den invloed' ondervindt van
de obstructie, waardoor de parlementaire ar
beid met lamheid wordt geslagen. Maar het
baatte haar nietde meerderheid in de beide
delegatiëu aarzelde niet om de credieten te
voteeren.
Om den vorm te redden, had de begroo-
tings-commissie van de Oostenrijksche delega
tie verlangd, voordat zij begon met de be
handeling van de begrooting van oorlog, den
minister van financiën in Oostenrijk te hoo-
ren over zijne plannen betreffende de uitgifte
van de leening, waardoor deze uitgaven moe
ten worden gedekt. Men wilde weten of de
regeering zich had voorgenomen, wanneer de
obstructie zou voortgaan den rijksraad te
verlammen, de leening uit te geven krachtens
art. 14 der grondwet, het bekende noodarti-
kel, hetgeen in beslisten strijd zou zijn met
de grondwet. De minister heeft zich handig
uit de moeielijkheid gered, door noch ja, noch
neen te zeggen. De commissie heeft zich met
dit antwoord tevreden gesteld en de delegatie
zelve volgde haar daarin.
Er is overigens een groot verschil geweest
in do wijiZe waarop de rijksbegrooting behan
deld werd in de Hongaarsche en in de Oos
tenrijksche delegatie. De Hongaarsche dele
gatie behandelde de begrooting zakelijkin
de Oostenrijksche delegatie kon men zich niet
onthouden de eeuwige nationale geschillen
ter tafel te brengen.
Tot besluit van de werkzaamheden der
delegatiën zijn de leden, zooals gebruikelijk
is, bij deu Keizer aan tafel genoodigd, de
eene helft verleden Zaterdag, de andere helft
eergisteren. De grijze vorst drukte daarbij
zij,ue voldoening uit-, dat er in deze zitting
van de delegatiën zoo vlug en zoo goed ge
werkt was. Over de biuuenlaudsche politiek
liet hij zich slechts eene enkele maal uit.
De Czechen, die tengevolge van do door hen
geveerde obstructie-taktiek op dat punt geen
goed geweten hebben, vertoonden zich niet
terwijl de Keizer oercle hield en konden dus
niet worden aangesproken. Eon lid van het
Oostenrijksche heerenhuis, baron Borger,
drukte den weusch uit, dat de binnenlandsclie
vrede hersteld zou mogen worden, en voegde
daaraan toe„Ik geloof, Sire, dat misschien
het tijdstip niet ver afligt, waarop een schran
dere bemiddelaar, een eerlijke makelaar zoo-
als men gewoon is to zeggen, tusschen ue »e-
geeriug van Uwe Majesteit en de natirnaio
partijen treden en een compromis bepro©/»n
zal. Wanneer hiervoor slechts het geschikte
milieu te vinden was, zou t misschien garn.
want aan goeden wil ontbreekt het ook L.j
de Czechen niet.'' De Keizer antwoordde-
„Men hoort zooveel van goeden wil spreken.
Kon men dien toch maar eens zien!"
Duitschland.
In Berlijn zuilen de beMe parlementen
met de Ioopende maand hunne werkzaam
heden besluiten en verdaagd worden. De
verdaging van den njkadag is reeds den 20en
Juni te verwachten, terwijl de Pruisische
landdag eerst op Vrijdag i Juli zal worden
verdaagd, en wel tot October. Hot heeren
huis komt eerst den 27en dezer weder bijeen
om de zaken af te doen, die dan in staat
van wijzen zijn.
Het consistorie van Kiel had in Maart
1903 aan de evangelische geestelijken toege
staan bij het bijzetten van urnen met de
asch van verbrande lijken op kerkelijke be
graafplaatsen hun bijstand te verleenen.
l'hans is een nieuw besluit uitgevaardigd,
bepalende, dat- de medewerking van de gees
telijken bij het bijzetten van een door ver
branding verteerd lijk slechts mag geschie
den in een vorm. die de openbaarheid uit
sluit.
België.
Over den voorloopigen uitslag van de ver
kiezingen voor de Provinciale Staten vat het
(katholieke) Handelsblad van Antwerpen
zijne mededeelingen aldus samen
Welke ook de uitslag van de herstemmin
gen weze, er kan onmogelijk verandering ko
men in den toestand. Wij blijden, gelijk vroe
ger, de meerderheid behouden in 6 provin
ciën, de liberalen on socialisten in 3 (Luik,
Brabant en Henegouwen)globaal genomen
is de toestand onveranderd.
Frankrijk.
De Kamer heeft gisteren bij de be
handeling van hot wetsontwerp op den
twee-jarigen diensttijd, verworpen een
voorstel van Cuneo, om den diensttijd te be
palen op een jaar. De verwerping geschiedde
niet 433 tegen 135 stemmen. Het eerste ar
tikel van het wetsontwerp, bepalende dal
ieder Franschman persoonlijk moet dienen,
werd aangenomen.
Drio amendementen betreffende te ver
leenen vrijstellingen werden verworpen.
Artikel 2 werd in zijn geheel zonder wij-
ziging goedgekeurd.
1 f r' -rf^t- -j' 'if-"* r - ^1é~i -
Bij de herstemmingen voor den Consoil
general van het Seine-departement zijn acht
ministerieeden en een anti-ministerieel geko
zen. De mi ni&terieolen hebben nu de overwe
gende meerderheid in deze vergadering.
Engeland.
Naar aanleiding van den honderdsten ge
boortedag van Richard Cobden, zijn verleden
Zaterdag in bet geheele land door de vrijhan-
delaars manifestatie» gehouden. In eene reu-
zenmeetuig te Londen, die door 18.000 per
sonen werd bijgewoond, trad Sir Henry Camp
bell Bannerman, de leider van de oppositie
m liet Lagerhuis, als spreker op. Hij hield
eene rede, waarin hij Cobden als staatsman
roemde en betoogde, dat de ware tariefher-
vormers zij waren, die de tarieven afschaften.
Turkije.
In den nacht van Zaterdag op Zondag is
bij t binnenkomen van een trein te Salouiki
[een dienstwagen stuk geslagen door een ge
weldige ontploffing. Een spoorwegbeambte
werd daarbiji gedood en twee werden gewond.
Het bericht van dezeu aanslag heeft geen
i'l te groote verrassing teweeg gebracht, om
dat liet bekend was, dat nog aanzienlijke hoe
veelheden dynamiet in Macedonië in handen
van niets ontziende avonturiers zijp. De
Kölu. Ztg. schrijft daaroverHet is mogelijk,
dat deze nog meer dan eens van zich zullen
laten hooien. Zoo wordt uit Salouiki bericht,
dat de orthodoxe priester van Zeleni en den
dag daarna een van zijne ijverigste aanhan
gers door Bulgaarscho komitadji's vermoord
zijn. Bij deze moorden heeft men te doen met
daden van wraak tegen Grieken, die -zich
met bijzouderen nadruk verzet hebben tegen
de overgang tot liet. schisma. Het is te
hopen, dat de betere organisatie van de gen
darmerie zulke moorddadige handelingen ook
in meer afgelegen dorpen onmogelijk zal ma
ken, die nu bij gemis van militaire bezettin
gen of politieposten nog veelvuldig zijin bloot
gesteld aan den overval van boosdoeners.
Voon het overige melden de berichten over
eenstemmend, dat er reeds nu een zeer
merkbare omkeer ten goede is gekomen en
dat er alle kans is, dat het binnen afzien-
bareu tijd zal gelukken de veiligheid van
j personen en eigendom beter te verzekeren,
dan in den laatston tijd gebeuren kon."
Marokko.
De New-Yorksohe Evening Post verklaart,
dat de Anierikaansclie regeering, als het noo
dig is, een haven zal bezetten en de tol-
inkomsten zal inhouden, toitdat de Sultan van
I Marokko do bevrijding van Perdicaris be-
werkt.
Thibet
Over de Britsche Tibet-expeditie wordt
l berieht, dat een konvooi den len Juni be-
houden te Gyangtse gekomen is.
Kolonel Younghusband zond dien dag een
brief naar het fort-, waarin de uiterste da
tum werd genoemd op welken de Britsche
missie bereid was den amban en de Tibetaau-
sche gedelegeerden te Gyangtse te ontmoe
ten. Hij verzocht den Tibetaanschen gene
raal den orief naar Lhassa door te zenden,
maai- den volgenden dag liet deze den brief
door twee soldaten terugbrengen met de
boodschap, dat hij den brief niet kon door
zenden, maar uen raad gaf hem door Chinee-
zen te laten zenden.
Een door oen onderkoning van Britsch-
Inaië gezondon telegram van 4 Juli meldt,
dat den 30en Mei flauwe nachtelijke aan
vallen op Gyangtse met gemak werden terug
geslagen zonder verlies. De gemeenschaps-
wegen zijn open. Twee compagnieën, tot
versterking gezonden, zijn te Tsjoeraibi aan
gekomen. Twee "vierponds kanonnen zijn te
Palla vermeesterd. Er zullen nog meer ver-
sterkiugstroepen naar Tibet gaan. Een com
pagnie genietroepen, twee sectiën bergartil-
lerie en twee bataljons Pendjabs hebben be
vel ontvangen zich tot den marsch gereed
te maken.
Uit Petersburg wordt door Reuter be
richt, dat er onderhandelingen zijn gevoerd
tusschen de Engelsche en Russische regee
ringen over den aard van het Britsche op
treden in Tibet en dat Rusland daarover
bevredigende inlichtingen ontvangen heeft.
De oorlog in Oost-Azië.
Sedert de telegraphisohe gemeenschap met
Port-Arthur verbroken is, staat de Czaar in
voortdurende telegraphisohe gemeenschap
met admiraal Alexejew te Moekden. In de
werkkamer van den Czaar is een telephoon,
welke aansluiting heeft met een der zalen
in het telegraafkantoor te Petersburg. Een
speciaal daartoe aangewezen ambtenaar seint
de woorden naar Moekden, en ontvangt zo
uit deze plaats.
Op deze manier is de verbinding tusschen
den Czaar en zijin stadhouder binnen tien
minuten tot stand gebracht.
De correspondent van de Daily News te
Petersburg heeft bevestiging ontvangen van
het bericht, dait in den bijzonderen oorlogs
raad, die door den Czaar was bijeengeroepen,
bes'oten is aan Kcerqpatleii het bevel te
zenden, dat hij 45,000 man troepen .moét uit
zenden tot ontzot van Port Arthur. Dit
besluit werd genomen tegen het advies van
de meerderheid van den raad, op aandrang
van den minister van ooi log, generaal Sakha-
row, en van groothertog Wladimir. Het bevel
-S nog niet afgezonden en vele ambtenaren
in hooge positie doen huoi best- om den Czaar
te bewegen het in te trekken.
Een militair, in eeue hooge positie ge
plaatst, die door den correspondent werd ge
ïnterviewd, verklaarde hem, dat niets nood-
kfttiger kon zijn, dan eene macht van deze
sterkte van het leger van Koeropatkin af te
scheiden. Zij ;s niet groot genoeg om aan
Port Arthur effectieven steun te brengen en
haar vertrek zal Koeropatkin verzwakken en
hem dwingen zijn geheele veldtochtplan te
veranderen. „Dit besluit is de doodsteek voor
generaal Koeropatkin s coiicentraticpolitiek.
Port Arthur moet staan of vallen niet zijne
eigen krachten. Van het begin van den oorlog
af heeft het veel te veel onze kracht en onze
g-dachten in beslag genomen. Het is een bloed,
zuiger, die ons hartebloed wegzuigt."
Volgens berichten uit Liaojang >s daar nu
liet vierde Siberische legerkorps bijeengetrok
ken, hetgeen neerkomt op eene versterking
van 48.0(j0 man voor het leger van Koero-
pitkin. dit nu 200.000 man telt. De verschil
lende detachementen, die naar het zuiden
gezonden zijn, dienen niet tot ontzet van
Port- Arthur, dat beschouwd wordt als sterk
genoeg om zich staande te houden, maar zijn
gezonden met het doel om het leger van
generaal Okoe in den rug te hinderen.
Over den oorlog vermelden wij de volgende
berichten
Tsjifue, 7 Juni. Men gelooft, dat er gis
terenavond een zeeslag heeft plaats gehad in
de golf van Petsjili. Stoomsdhepen berichten,
dat zij hevig vuren hebben gehoord. Uit
andere bronnen komen soortgelijke berichten.
Op de heuvels bij Tsjifoe hoorden de be
woners kanonvuur en zagen zij plotseling
opkomende lichten in zee. Volgens een ge
rucht, dat nog niet bevestigd is, zou bij Talen-
wan het linieschip YasJiima op een mijn ge-
stooten en gezonken zdju.
T si foe, 7 Juni Gisteren avond deden de
Japanners klaarblijkelijk een ernstige poging
om Port-Arthur te land te naderen. Een jonk,
welke gisteren morgen vroeg een plaats 3
mijlen ten zuiden van Diainy verliet, hoorde
schieten ten noorden van Port Arthur. Dit
duurde van 7 uur s morgens tot twee uur
's middags, op welk uur het schip op zulk een
afstand geraakt was, dat het schieten niet
meer gehoord kon worden.
Het sahij-nt dat de Japanners gisteren het
plan hadiden een gelijktijdige» aanval ter zee
en te laud op Port-Arthur te doen.
Toen de Russen dit bemerkten, zonden
zij een esc a. der uit, om slag te leveren
ten einde dein Japansaken schepen de samen
werking met de landmaakt te beletten.
„Admiraal Togo meldt, dat niettegenstaan
de de onstuimige zee, liet opruimen van de
mijnen in de Talieuwan-bocht op bevredi
gende wijze wordt voortgezet. Tusschen 3 en
6 JuH zijn 41 mijnen gevonden en tot ont
ploffing gebracht. Ten Chinees, die vroeger
als loods dienst deed, bewijst deu Japanners
goede diensten.
Voor platboomde schepen is een veilige
vaargeul gevonden.
In het officieel© bericht van admiraal
Togo over het opruimen van mijnen in do
baai van Talienwan, gisteren onder de laatste
berichten vermeld, wordt van een ongeluk,
dat aan het linieschip Yashima in die baai
zou zijn overkomen, met geen woord gerept
De sints eenige dagen Ioopende geruchten
over eene dergelijke ramp schijnen dus bezij
den de waarheid te zijn.
De vaargeul voor platboomde vaartuigen,
die volgens dit bericht reeds in orde is ge
bracht, komt ten goede aan de ontscheping
van de Japansche troepen, die nu dichter in
de buurt van Part Arthur kan geschieden.
Tokio, 7 Juni De commandant van de
vierde flottille torpedojagers,, die na zijne
verkenning van Port Arthur teruggekeerd is
naar zijn rendez-vous, maakt melding van het
in den grond boren van de Gil jak. Hij ver
klaart daarbij nog, dat een Russische kanon
neerboot. van hetzelfde type, ongeveer op den
zelfden tijd van den dag, op een mijl afstand
van de kust in de lucht gesprongen is.
De „Giljak de Russische kanonneerboot,
die bij Port. Arthur door een torpedo getrof
fen werd en zonk, had een waterverplaatsing
van 960 ton, liep 12 knoopen en telde een
bemanning van 150 man. De bewapening be
stond uit één stuk geschut van 12 c.M vijf
van 7.5 en vier van 4.7. Bij een lengte van
63 meter, een breedte van 11, bad het schip
een diepgang van 2.6 meter.
Nadere bijzonderheden over het vergaan
van' de „Giljak" ontbreken nog Het is dus
onzeker of het schip stootte op een mijn, of
ROMAN
VAK
alex. römer.
Ellen zweeg een oogetnMik. De leugens,
die liaar broer geantwoord had op de plech
tige vragen van zijn weldoener, een sterven
de, had haar diep verontwaardigd-
„ÜL maak er uit op, dat een trouw, cons
cientious mensch, die een onzelfzuchtig lief
dewerk verrichtte, vóór zijn heengaan waar
heid had te vorderen van hem, voor wien hij
dat liefdewerk deed. In hoever je aan dien
eisch hebt voldaan, moet je jezelf afvragen."
gen."
„EllenLeopold knarstte met de tanden
„Je bont een liefderijke zuster. Terwijl ik
mijn hoofd breek met vreeselijke zorgen, heb
jij nog hatelijkheden voor mij over. Kon ik
dan dien dien kluizenaar, die van het
leven van onzen tijd, van de eischen der jeugd
geen flauw vermoeden heeft, alles zeggen?
Het zou een scène hebben gegeven, die zijn
dood ten gevolge kon hebben gehad. Dan zou
je gezegd hebben, dat ik hem vermoord had
En overigens weet je net- zoo goed als ik, dat
hij me liet opgroeien in het geloof, dat ik
eens zijn erfgenaam
„Halt", riep Ellen heftig, „bedenk toch,
wat je zegt. Hoe en door welke beloften ben
je tot dat geloof gekomen?"'
Leopolds hoofd gloeide. Hij liep zoo snel, I
dat Ellen hem nauwelijks bijhouden kon. Hij
lachte bitter.
„Zoo als je zoo ver in de toekomst- hebt
gezrion, dan had je maar eerder je wijsheid
moeten luchten. Ik dacht, dat allen van mijn
meening waren en nooit is er in do verste
verte twijfel aan mijn geloof bij mij opgeko
men tot
„Vandaag," vulde Ellen aan, „vandaag
heb ook ik de overtuiging gerkegeu, dat de
oudo heer genoeg aan jo meent gedaan te
hebben cn over zijn nalatenschap niet ten
gunst© van jou beschikken wil."
„Lieve hemel, dat zou dat zooi niet te
verdragen zijn," riep Leopold in groote op
gewondenheid uit „maar neen, laiten
wij nu niet aanstonds en zoo dom in de val
loopen."
Hij stond' stil en zijn gelaat helderde op.
„De oude heeft zoo even een schrikaanja
gende komedie gespeeld net iets voor hem.
O, ik begrijp het al misschien zijn
er een paar boosaardige tongen aan 't werk
geweest, om hem een paar woorden in tc
fluisteren van „te hoog leven", onz„ en daar
om moet de schrik er in gebracht worden. Hij
denkt natuurlijk den leeftijd van Meithusa-
lem te zullen bereiken."
Leopold klemde zioh aan dit anker der
hoop vast; hij hief het h^efd weer op.
Ellens polsen joegen alsof zo de koorts
had. Zij deelde die nieuwe hoop van haar
broeder volstrekt, niet; zij zag een afgrond
voor zich, waarin hij zru' storten en haar en
haar moeder meesleuren. Hoe moest dit af-
loopen
Hi.' nam met een vluchtigen groet afscheid
van haar zij stond alleen, onder zorgen ge
bukt, voor dc deur van haar huis en vroeg
zich af of ze iets kon doen ter redding. Miaar
zij was machteloos, omdat de zaken haar
duister waren. Zii wist niet, tot op welke
hoogte hij zijn eer, zijin bestaan, zijn geluk
had ingeboet. Doch als de catastrophe kwam,
zou haar moeder zwaar getroffen worden,
want zij was zwak en haar hart- hing aan haar
zoon. Zij zelf echter richtte zidh onwillekeurig
opzij, voelde zich slechts verantwoorde'ijk
voor haar eigen daden zij zou zioh weten
tc redden u t don maalstroom en haar moe
der meetrekken naar omhoog.
Toen Ellen binnenkwam bij' haar moeder
zat mevrouw Kramer op de sofa en naast
haar een heer. Deze stond -op en groette haar
hartelijk. Ellen was bleek een oogenblik
draaide alles mot haar in 't rond.
„Mijnheer WelcordHaar hand lag in de
zijne cn zij zag tot. hem op D<. door het
venster binnenvallende zonnestralen vergul
den zijn blonde lokken.
Wat straalden de oogen har er moederzi»
zag er jonger uit dan gewoon'ijik. t Was. of
haar hart een oogenblik stilstond, om dan
weer onstuimig te gaan kloppen.
„Ik heb heel gezellig gepraat met uw mama
met wie ik vandaag eindelijk eens kennis
maakte." klonk zijn vroolijkc stem „ik breng
u gelukkig geruststellende tijding van onze
bcichennclinge."
„Juist." zij begon nu te begrijpen, hij had
immers brloofd haar berieht te brengen.
..Wat was natuui lijker dan dat hii zelf even
gekomen was. Zij was nerveus, in dc hoogste
mate nerveus, en daarom deed alles haar zoo
Hij sprak door en zij behoefde gelukkig
niet dadelijk iets te zeggen Zij was op een
stoel naast haar moeder neergevallen en zette
haar hoed af
..Het- meisje leeft." ging hij voort, „maar
is heel zwak. dommelt veel en moet absolute
rust hebben. Er wordt voldoende voor haar
gezorgd'cn zij mag v-oorloopig niemand zien
„Het ongelukkige schepsel!" riep mevrouw
Kramer vol medelijden uit. „God weet, wat
zij geleden heeftHet toeval heeft haar ech
ter in goede handen gebracht. Er zijn niet,
veel zulke edele mensohenvrienden. die zich
over een vreemde zouden ontfermen, ziooals
u, mijnheer Welcord. En dan .nog wol een
meisje, dat men in zco'n beidenkclijken toe
stand vindt."
Ellen wendde zich afzij voekk dat zij een
kleur kreeg hij had dus niet aan haar
moeder gezegd, dat «ij het meisje kende. Hun
blikken ontmoetten elkander, als in geheime
verstandhouding. Zii kreeg langzamerhand
haar evenwicht terug. Zij was blij. dat haar
mtoeder er vanidaag izoo goed uitzag, met
haar mutsje met witte kant. dat haar zioo
goed stond. Wat sloeg hij een lieven, hartc-
lijken toon tegen de oude vrouw aan.
Ellen vroeg nu of hij Angelita al gezien
had.
j ..Neen," zei hij. ..Angelita zal wel tot den
ochtend gedanst hebbon en nu nog slapen
1 ik zie haar pas morgenvandaag zou, ik de
dames maar storen."
1 Kan een minnaar zoo kalm wachten, dacht
Ellen.
Maar sij sprak verder, en door haar over-
j peinzingen had zij het begin van het ge-
sprek gemist.
Haar moeder zei nu„Dus dan blijft u
met lang meer hier?"
„Ik kreeg dezer dagen telegrammen, die
mij eerder terugroepen, dan ik dacht. Ik
moet misschien de volgeiïde week al naar
Londen en dan spoedig van daar naar Val
paraiso."
Ellen rilde. Hij giug heenHet
suisde haar zoo in de ooren, dat zij niets
meer verstond.
Haar moeder praatte gelukkig opgewekt
door. Zij bedankte hem voor de vriendelijk
heid, die hij bij verschillende gelegenhedeu
«au haar dochter had bewezen, gaf haar
vreugde te kennen, dat zij, met hem had ken
nis gemaakt, en dan dit verstond Ellen
weêr duidelijk maakte zij schertsend
eenige toespelingen op het geluk, dat hij
hier was komen halen. op de mooie jon
ge bruid, die hij hier gevonden had...''
Hij glimlachte, cenigszins geheimzinnig en
antwoordde niet. Vond hij het indiscreet,
dat er gesproken werd over zaken, die hij
nog niet publiek wilde zien gemaakt?
Hij wendde zich nu tot Ellen gaf haar
de hand tot afscheid.
Merkte hij haar ontroering?
Deed mj, alsof hij die niet opmerkte?
Zij liep een paar stappen met hem mee,
door de voorkamer.
„Ik ben u neg een opheldering schuldig",
zei ze gejaagd, „hoe iK het meisje, waarover
ge u zoo grootmoedig ontfermt, heb leeren
kennen cn waarom ik haar niet hier kon
brengen."
WorJl vervolgd.