3de Jaargttfi|[.
Woensdag 20 Juli 1904.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
GRAAF W. 62.
V'. so.
ERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
Par 3 maanden voor Amersfoort L25.
Idem franco per post1.75.
Afzonderlijke nummers0.05.
Déze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgeversi VALKHOFF ft Co.
Utfechtschestraat I. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DUB ADVEBTENTlto
It» 1^?.*y|*'158
Elke rercl meerWW
Groote létters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen to'
het herhaald advèrteeren in dit Blhd bij aponneméht Bént
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanmi|
toegezonden.
Politiek Overzicht.
De Russische vrijwillige vloot.
Het bericht, dat drie stoomschepen van
de vrijwillige vloot, klaarblijkelijk voor den
actiovon dienst bestemd, van Odessa zijn uit-
geloopcn naar de Middellandsehe zee en zich
van daar begeven hebben naar de Roede
zee, waar zij handelsvaartuigen van onzijdige
staten aanhouden en onderzoeken, vestigt bij
vernieuwing de aandacht op deze tweeslach
tige schepping, die de drang der omstandig-,
heden aan de kusten van de Zwarte zee in
't leven geroepen heeft.
Bij den vrede van Parijs in 1856 had Rus
land zich de vernedering moeten laten wel
gevallen, dat niet alleen de Zwarte zee en
de zee-engten van Bosporus en Dardarnollen
voor de oorlogsvloten van alle natiën gesloten
werden, maar dat in die binnenzee, die voor
de helft door Russisch gebied omgeven' is,
de Russen iu 't geheel geen oorlogsschepen
mochten houden. De Duitsch-Fransche ooi-
log van 1870/71 bracht wel is waar den Rus
sen de opheffing van deze haast ondragelijke
verbodsbepaling Oorlogsschepen mochten zij
weer bouwen, maar het bleef hun ver
boden ze in de Middellandsche zee te laten
uitloopen en daarmede hun invloed op de
wereldgebeurtenissen te doen gelden. Ook
het Berlijnsche congres bracht hierin geen
verandering. Maar toch had de met succes
bekroonde oorlog tegen Turkije den prikkel
achter gelaten tot nieuwe maritieme ont
wikkeling naar het zuiden en oosten. Om
den Russischen handel den weg te wijzen voor
het verkeer met de zich ontwikkelende be
zittingen in het verre oosten, werd het comité
van de vrijwillige vloot gevormd, dat uit de
'mild vloeiende bijdragen van gemeenten oir
particulieren gaandeweg een aanzienlijk aan
tal schepen bouwde en thans over een dozijn
groote oceaanstoomers beschikt
In naam is de vrijwillige vloot "eene parti-
bestuurd en steeds in strikte afhankelijkheid
van de regeering gehouden, is zij er echter
niet in geslaagd 0111 den Russischen uitvoer
uit het eigen gebied aan den Grooten Oceaan
uit de handen van vreemde concurrenten aan
zich te verbinden. Wel is het. haar gclu't
den vreemde 4ysschenhaiicl te verdringen uit
den invoer van thee; de grondstof van deze
Russische nationalen drank wordt thans door
de schepen van de vrijwillige vloot uit dc
landen van voortbrenging rechtstreeks naar
Odessa gebracht. Nooit echter heeft deze on
derneming behoorlijke rente kunnen afwer
pen ieder jaar heeft zij reusachtige regee-
ringssubsidiën verslanden. Ofschoon aan de
vrijwillige vloot de zorg voor de regeerings-
en landverhuizerstrainsporten was opgedra
gen, voeren hare stoomschepen dikwijls met
halve of nog mindere «lading en' men kon
soms maandenlang de fraaie schepen werke
loos in de haven van Odessa zien liggen.
Maar het hoofddoel bij de stichting van
de vloot was de dienst ten behoeve van de
regeering geweest, en vóór de voltooiing van
den Siberischen spoorweg was zij werkelijk
het eenige bruikbare middel van verkeer
met die verre gewesten. Het reusachtige
materieel voor de inrichting van Wladi wa
shok en Port Arthur, spoorwegbenoodigd-
heden en oorlogsbehoeften, gestraften en
troepen, alles vervoerde de vrijwillige vloot.
Na eenig tegenspartelen hadden de Parte
en de mogendheden den aard van hare
schepen als handelsvaartuigen dan ook er
kend 011 hun dienovereenkomstig de vaart
door do zee-engten toegestaan, wanneer zij
troepen en oorlogsmaterieel vervoerden, ech
ter alleen zoolang zij zelf ongewapend waren.
Want alle schepen zijn in meerdere of min
dere mate ingericht als hulpkruiserszij
hebben op het bovendek inrichtingen voor
het- opstellen van eene talrijke middelbare
en lichte artilleriede nieuweren bezitten
zelfs volledige inrichtingen voor de bedie
ning van die stukken. De stoomschepen staan
onder bevel van officieren der oorlogsmarine;
ook de bemanning is gehèel militair georga
niseerd, voor een deel ontleend aan het per
soneel van de actieve oorlogsmarineaan
boord heerscht de tucht, die op de oorlogs
schepen gebruikelijk is
Als werkelijk bruikbare hulpkruirers zijn
echter alleen de lieide nieuwste en grootste
stoomschepen, de Moskwa en de Smolensk,
te beschouwen, die eene vaartsnelheid heb-
ben van 18 a. 20 knoopen; de Moskwa l eeft
zeifs reeds dienst gedaan als oorlogsschip tij
dens den Boksersopstand van 1900. De ove
rige schepen hebben wel eene zooda
nige snelheid, dat zij gewone handelsstoo-
mers kunnen inhalen, maar zij zijn niet in
staat om door de vfucht aan een vijandelijken
kruiser van middelbare snelheid to ontko
men op het oorlogstooneel zouden zij dus,
daar zij elke pantserbescherming missen, ter
stond aan vernieling blootgesteld zijn. Dé
oudere stoomschepen van de vrijwillige vloot
kunnen diensten bewijzen als hospitaalsche
pen en als transportschepen.
Men mag het, op grond van de hieT mede
gedeelde gegevens, vrijwel als vaststaande be
schouwen, dat de schepen van de Russische
vrijwillige vloot niet bestemd zijn, om in den
astrijd tegen den vijand lauweren te behalen.
Op een ander gebied treden zij intusschen in
deze laatste dagen op en matigen zich rech
ten aan, die aan oorlogsschepen toekomen.
I11 de Roode Zee kruisen thans een paar van
deze schepen, die ouder onzijdige vlag varen
de stoombooten aanhouden. Duitsclie mail-
?™iCr<? ,k^m7ÓrnTi?- ^rV^^TiI6omei* hebben moeten stoppen en zich een
vo onderzoek laten welgevallen, waarbij een deel
van de postzakken, die zij aan boord hadden,
zijn in lies lag genomen. Nog krasser is men
opgetreden tegen het Engelsche stoomschip
Malacca van de Peninsular Oriental li'n-
het geheele schip is in beslag genomen en is,
met de Russische marine vlag in top en van
eene Russische bemanning voorzien, terug
gegaan door het Suezkanaal.
Het is echter de vraag, of Rusland tot deze
handelingen gerechtigd is. De Russische re
geering heeft in hare den 27en Februari 1904
vastgestelde bepalingen over den neutralen
handel en de oorlogscontrabande rnder no.
het volgende bepaald„Verboden is aan on
zijdige staten .het verveer van vijandelijke
troepen, de overbrenging van vijandelijke
d.'pêches en brieven, het verschaffen van
oorlogsschepen en transporten aan den vijand.
Onzijdige schepen met oorlogscontrabande
van dergelijken aard kunnen naar omstan
digheden niet alleen opgebracht maar ook in
beslag genomen worden.'' Nu zal natuurlijk
moeten uitgemaakt warden of datgene wat
de Eierbedoelde schepen aan boord hadden,
werkelijk als oorlogscontrabande is te be
schouwen. vVat speciaal het brievenvervoer
betreft, is het minst genomen aan ernstigen
twijfel onderhevig, ot alle naar Japan be
stemde, aan in Japan levende personen ge
richte brieven en poststukken aan inbeslag
neming onderworpen zijn. Dat is eene vraag,
die Rusland met eenzijdig kan beslissen. De
Duitsohe regeering heeft reeds eene klacht
over liet aan Duitsche stoomschepen over
kom c 11 e te Petersburg ingediend; do Engel
sche regeering^heeft dit voorbeeld gevolgd.
Db Russische regeering zal dus ophelderin
gen moeten geven, en wanneer uit de cor
respondentie, die hieruit zal voortvloeien,
mocht blijken, dat zij aan de rechten var. de
onzijidigen heeft te kort gedaan, dan za' zij
daarvoor tot rede gesteld worden.
In dit geval is dat te eerder te verwach
ten, omdat hel tweeslachtige barakter, dat
den schepen van de vrijwillige vloot eigen is,
den twijfel versterkt of zij: in hun recht zijn,
door aldus op te treden. Zij zijn eerst -"eer
onlangs den Bosporus en de Dardanellen ge
passeerd als handelsvaartuigen. Nu in de
R^odo Zee veitoonen zij de oorlogsvlag. I laar
van de Russische regeenng mag in de eerste
plaats verlangd worden, dat zij het bewijs
levert, dat dit eene handeling is. die steunt
op deugdelijk recht en niet op rechtsaan-ma-
tiging.
Frankrijk.
De correspondent van de Temps te Rome
geeft aldus weer, hoe men in het Vaticaan
en onder de hooge geestelijkheid denkt over
den toestand.
In het Vaticaan is me vast besloten niet
toe te geven aan het verlangen van de Fran-
sche regeering en haar te laten handelen.
Zelfs wanneer zij den nuntius zijne passen
toezendt en liet gezantschap opheft, dan zal
men toch de dagvaarding handhaven, die ge
zonden is aan <3© bisschoppen van Laval en
Dijon. om den 20en te verschijnen voor de
pauselijke rechtbank-, ten einde zich te recht
vaardigen op do ernstige beschuldigingen,
die tegen hen zijn ingebracht. Men voert
aan, dat als het Vaticaan toegaf, bet gezag
van den paus over de bisschoppen in zaken
van geestelijke tucht vernietigd* 2ou zijn.
Men stemt niet toe, dat men door deze dag
vaarding een artikel van het 00noordaat
heeft overtreden, want geen enkel concor
daat kan de bisschoppen aan de rechtsmacht
van den paus onttrekken. Wanneer de regee
ring een ultimatum stelt en wanneer de
beide prelaten weigeren aan Rome te gehoor
zamen, dan is het Vaticaan besloten tegen
hen de groot© excommunicatie uit te vaar
digen, die hen zal verhinderen elke bisschop
pelijke functie uit te oefenen en geestelijken
en leeken van de gehoorzaamheid jegens hen
zal ontbinden.
In de omgeving van den paus verzekert
men, dat de bedreiging met- een breuk en de
opzegging van het concordaat volstrekt geen
uitwerking heeft cp Pi us X, die daarop
sinds lang voorbereid 13. De paus houdt
steeds vol, dat als het concordaat niets an
ders moet zijn dan er 1 wapen om de Kerk
er onder te brengen, het beter is het af te
schaffen. Heb kan z-'.fs zijn, dat bij de eerste
officieele aankondiging van het ulti'lat-ura
de nuntius zijne paspoorten niet afwacht, om
naar Rome terug te keeren. Er moet beslo
ten zijn, dat in dat geval de nuntius zal
worden teruggeroepen, voordat de in het ul
timatum gestelde termijn .verstreken is. Zoo
zou de aan de beide bisschoppen gezonden
dagvaarding in haar geheel blijven.
Daartegenover is de opvatting van de
Fransche regeering, dat de aan de beide ge
noemde bisschoppen gezonden dagvaarding
en de stukken, die vroeger aan hun adres
zijn uitgegaan, strijdig zijn met de leer, die
in het concordaat en in de organieke arti
kelen gehuldigd wordt. Het concordaat zegt-
in art. 1„Do katholieke, apostolische en
roomsche godsdienst zal vrij worden uitge
oefend in Frankrijk. Zijn eeredienst zal open
baar zijn, zich daarbij gedragende naar de
politie-reglementen, die de regeering noodig
zal oordeelen voor 'e openbare rust."
De regeering leidt daaruit af, overeenkom
stig de onafgebroken traditie van het depar
tement van eeredienst, maar in strijd met
den eveneens onveranderlijken stelregel van
hot Vaticaan, dat de organieke artikelen,
evenmin vatbaar zijn voor discussie door
Rome als heb concordaat zelf, waarvan zij
de wettige aanvulling zijn.
Van deze organieke artikelen zegt art-. 1
„Geen enkele bul, brevet, aanschrijving, be
sluit, mandaat, provisie, onderteekening dieti-
nende tot provisie, of ander stuk uitgaande
van het hof van Rome, zelfs wanneer het
slechts de bijzondere personen aangaat, zal
ontvangen, openbaar gemaakt, gedrukt of op
andere wijze ten uitvoer gelegd kunnen wor
den zonder machtiging van de regeering."
Art. 2 voegt daaraan toe „Geen enkel-per
soon. zdoh noemende nunt'us, legaat, vica
ris of apostolisch commissaris, of zich van
welken anderen titel ook bedienende, zal,
zonder gelijke machtiging, op den Franschen
bodem of elders eenige functie kunnen uit
oefenen, betrekking hebbende op de zaken
van de Gallicaanscke kerk."
Op deze artikelen beroept de Fransche re-
geeririg zich. wanneer zij van den Heiligen
Stoel de intrekking vraagt van dc tegen de
beide bisschoppen gerichte stukken.
Rusland.
De Czaar is gisteren te Nowgorod aan
gekomen en inspecteerde het Wyborgsche re
giment. De Czaar zegende het regiment ook
namens do Keizerin en wenschte het een ge
lukkige terugkomst. Daarop reisde de Czaar
verder naar Tsjoedowa.
We Czaar keerde heden avond weer te
Petershof terug.
De onder-gouverneur van het gouverne
ment Elisabethpol (in Trans Kaukazie, om
vattende de Armenische hoogvlakte) is ver
leden Zondagavond te Agdschakent ver
moord op de openbare wandeling, waar een
groot aantal mensehen vertoefden om een
concert bij te wonen. Hij had in den
laatsten tijd vele dreigbrieven ontvangei
Hij was gewoon niet zonder geleider uit ce
gaandezen avond had hij dien echter thuis
gelaten tot bewaking van zijne woning H'j
viel reeds bij het eerste schot neer; daarn t
werd hij nog door vijf schoten getroffen
zoodat de dood aanstonds intrad. De moo. -
denaar, vermoedelijk een Armeniër, laadde
zijn revolver weer en ontkwamdoor eenige
wandelaars werd hij vruchteloos vervolgd
Turkije.
Als men de geruchten die hier de ronde
doen gelooven mag zoo seint men uit
Sofia aan de Köln. Ztg. zijn nieuwe on
lusten op het Balkan-schiereiland ophanden.
Uit Macedonië en het vilajet Adrianopel
worden hier voortdurend onrustbarende ge
ruchten verspreid, waarvan de juistheid niet
te bewijzen valt, maar die de bevolking in
groote opschudding brengen. Men beweert,
dat die toestand van de naar Macedonië en
het vilajet teruggekeerde vluchtelingen
troosteloos is en dat zij dientengevolge het
vaste voornemen koesteren, andermaal naai
Bulgarije te vluchten.
China.
Aam [het Fransdhe gezantschap wordt- me
nadruk het verbaal tegengesprokend;
Frankrijk zou hebben gedreigd troepen t
zonden ,naar Kwangse. Het oproer, waa
van den 17en Juli melding werd gemaakt,
in het noordelijke gedeelte van. de provinci*
niet dicht bij het Fransche gebied.
De oorlog in Oost-Azië.
Over den oorlog zijn d© volgende bench tem
Petersburg19 Juli. Op eeno aanvrage i
Liaojang over d© verliezen van de Japai
ners den 11 en Juli voor Port Arthur, wor<
aan het Russische tele graaf - age ntsch ap iv
Liaojang bericht, dat daar over geen stellij
tijdingen zijn ontvangen. De oorrespondei
van Liaojang ontving uit Port Arthur de
volgende u brief
Wij stellen hier vertrouwen in genera.
Stoessel. Zijn vertrouwen op de overwin nil
deelt zich mede aan de troepen on aan
geheele bevolking. Generaal Fock, die In
thans uithoudt iu de voorst© stollingen, o
danks liet opdringen van do Japanners, hee
daardoor voor geruimen tijd d© blokkac
van Port Arthur vertraagd. Generaal Ko
dratowitsch versterkt Port Arthur m«
iederen dag zwaar ter. Op bergen, waar o
langs nog versterkingen voor onmogelijk g
houden werden, worden thans batterijen 1
schansen opgericht ou kanonnen van gro
en klein kaliber opgesteld. De saanenwerkir
van de generaals maakt Port Arthur t-
eene ontoegankelijke vesting.
Do brief van een andoren officier lui*
nog opgewekter.
Tokio, 19 Juli. Ee ooirespondent van Re
ter in het hoofdkwartcr van generaal Kc
roki seint via Foesan van deu 18en, dat vt
leden Zondag een ernstig gevecht is gevoe
te Motienling. De Russen waren ditma
naar schatting tweemaal zoo stork als aan
Yaloe. De Japanners waren eene brigade
een hataallon sterk. Do verliezen van uc J
panners bedroegen 300 man. die van de Ri
sen 2000 man.
Tokio, 19 Juli. (Times). au den 15-
wordt bericht, dat 10,000 Japanners 50
Russen op de hoogten, die 11 KM. ten zi
don van Tasji-tsjao liggen, hebben aangev;
lei. Het. gevecht duurde van den morg
tot den avondde i.usson, die dikwijls v<
sterkingen kregen, werden teu slotte tot 01
ruiming van hunne stellingen gedwongen
lieten meer dan 2000 doodeu achter.
Volgens een gerucht hebben drie Japanse
torpedojagers de Liao-rivier versperd, wa;
m een Russische kanonneerboot en een ti
pedojager liggen.
De Russen moeten in noordoostelijk Kot
.11 aanleggen en de Toemen overbrugg*
overigens maken zij toebereidseden,
doen onderstellen dat daar een groote tri
penafdeeling zal kome».
Tsjtfoe, 19 Juli. Een jonk met 8 Ruse
en 50 Chineezen kwam heden midda* h
aan. Het- vaartuig verliet den 14. dezer P.
Arthur. De Russen weigeren eenige m>
deeling te doen. De Chineezen deelen me-
dat de Japanners den 11. of 12. lezer c
van de oostelijke forten nabij de -ud
namen met 4000 man. Vóór dat er «h
versterkingen konden aankomen sneden
Russen de Japansche troepen af en -iet
de mijnen springen, waardoor allen e-.Jc
werden.
weger
Ook
ROMAN
VAN
MORIÏZ VON REICHEN8ACH
DOOR
HERMAN LI NI).
ifet- rijtuig ging tusschen zacht golvende,
nog groene korenvelden en langs elzenbosch-
jes, waarvan het jonge loof bij het maanlicht-
glinsterde, en aam welker voet witte asters
bloeddende geur van woud én véld- verge
zelde hen op hun rit. Wanda herinnerde zich
onwillekeurig een avond van den vorigen
zomer, toen zij met Hertha door het park
had loopen dwalen. Aan dom rand van een
klaverveld waren zij blijven staan, hadden
met volle beugen den frisschen geur, die tot
haar doordrong, ingeademd en daarbij had
Hertha gezegd„Hoe verrukkelijk moet het
niet- zijan om op zulk een heerlijken avond
hand aan hand, met don man, dion men lief
heeft, door tuinen en velden te gaan? Men
kam zich dan verbeelden alleen met hem op
d? heele wereld te-zijn!" Wamda dacht daar
aan en een dwepend verlangen naar liefde
maakte zich van haar meester. Daar zal hij
nu naast- haar, de man, dien zij „vrcesclijk"
liefhad en het aardrijk priikto iu volle lente
schoonheid om haar heen Waarom zaten zij
dan niet hand in hand en waanden zij zich
niet alleen te midden van al die heerlijkheid,
maar vroegen zij nog naar vreemde menschen,
die hun eigenlijk niets aangingen en ergerden
zij zich aan hun onwellevendheid? En voor
't eerst viel Wamda als lood de gedachte op
de borst, dat Fred niet uit liefde li-ad ge
dongen naar haar liand, maar dat een toeval,
eigenlijk een door beiden gewild „toeval" hen
bad te zamen gebracht. Zij, voorzeker, zij.
had liefde voor Fred opgevat; bijina op het
eerste oogenbuK, als begreep zij toen -ook nog
niet goed het ontstuimig kloppen van haar
eigeai hart. Maar hij? Had hij ooit van liefde
gesproken? Zij ontstelde zelf van die vraag,
maar nu \v anda die eenmaal onder woorden
had gebracht-, bleef ze liaax kwellen. Waarom,
had zij vroeger daar niet over nagedacht en
alles maar aangenomen, alsof 't zoo vanzelf
sprak?
Met een schuwen b'ik zag zij vragend naar
Fred om. Hij zat rustig zijn sigaar te ge
nieten. Eenigszins bedremmeld legde zij haar
liaud op de zijne. Zijn gedachten waren nog
bij do Egdoffs en toen Wanda, als hulpzoe
kend, hem naderde, zeide hij dan ook
„Trek er u niets van aan. kleintje, tegen
een vrouw als die van Walter Egdoff zijt
gij tienmaal opgewassen en ge zult eens z en
welk een rol gij naast haar bij de wedrennen
vervult want' komen doet» ze zekerToe
zien willen die menschen natuurlijk, al heb
ben ze ook voor de zaak zelve niets over
inhalige en kleinzielige schepsels als ze zijn!"
Wanda boog zwijgend het hoofd. Wat vroeg
zij nog naar de Egdoffs of naar andere men
schen? Als zij maar wist. wat Frod van
haar dachthij. die haar man was, en van
wien zij, gelijk het. haar iu dat oogenblik
voorkwam nog zoo weinig, zoo heel wei
nig wist'!
HOOFDSTUK XIV.
Vóór bet openen van de landbouwtentoon
stelling wilde Fred met het bezoeken der
verschillende buren gereed zijm, opdat Wan
da gedurende de feesten door niemand hun
ner zou kunueu geïgnoreerd worden. Zoo on
dernam dan het jonge paai' dag aan dag een
nieuwen rit en door de wisselende indrukken
bijt die verschillende bezoeken opgedaan, werd
Wanda geheel afgeleid van den ernstigen
loop, dien hare gedachten hadden genomen
bij het huiswaarts keeren van Sagewitz.
Zoo kwam weldra de dag, voorafgaande
aan dien, waarop de wedrennen zouden
plaat; hebben. Fred, dae eenige paarden en
enkele mooio exemplaren van zijn rundvee
naar de tentoonstelling zond en voor de ge
leiders een nieuwe livrei had laten maken,
hield zijn laatste revue over menschen en
dienen, toen een huurrijtuig, dat op 't hee
renhuis afkwam, zijn aandacht trok.
„Zie eens", riep Wanda, „er staat een
groote koffer naast don koetsier, wat zou dat
te beduiden hebben?"
Daar kwam een vrouwenhoofd uit 'i por
tierraam kijken, gevolgd door een hand met
een witten zakdoek, die groetend het jongo
paar toewuifde en kort daarop hield het rij
tuig voor de stoep halt.
Fred en Wamda waren toegesneld, en
mevrouw Draller sloot haar dochter reeds in
de armen, terwijl de commereieraad bedaard
en deftig uit het rijtuig stapte.
„Hè, dat had je zeker niet gedroomd,
kind!" riep Wanda's moeder. „Ja, }>apa wou
t ook liever anders; telegrafeercn en rijtuig
bestellen en zoo al meer, maar ik zei, kom,
laten wij ze liever eens overvallen, liet is nu
zulk mooi weer en we weten immers dat- do
kinderen thuis zijn!"
„Ja, ja, de dames hebben meer van dia
romantische ideeën, zelfs als zij, oud worden
Neem bet ons daarom maar niet kwalijk,
mijin waarde schoonzoon, dat wij nu zoo op
eens voor u staan."
„Maar het is immers een aangename ver
rassing", verzekerde Fred, en Wanda, dia
zich bij 't eerste wederzien werkelijk geluk
kig had gevoeld, dacht nu bij deu eenigszins
gedwongen toon, door haar man aangeslagen,
aan hét feest van den volgenden dag, 'dat zij
thans, als er niets op gevonden kon worden,
in het bijzijn barer' ouders zou moeten bij
wonen.
„Wel, wel, dat ziet er hier alles zeer net
uit, zoo echt grafelijk, vind ik", verklaarde
mevrouw Draller, terwijl zij, op het bordes
staande, bewonderend naar alle kanten rond
keek. „Dat wapen boven den hoofdingang :s
zeker jelui wapen?" voegde ziji op half vra
gen den toon, maar met een onmiskenbaar ge
voel van t-ro-ts en zelfs met zekere deftigheid
in haa-r manier van spreken er bij.
„Kronau", expliceerde de commereieraad,
„Kronau is vroeger ook een der domeingoe
tieren van do familie Wellcamp geweestNu
het. jaar zoover reeds gevorderd is. stel ik er
oen wezenlijk belang in het landgoed in zijn
geheel nog eens op mijn gemak te bezichti
gen."
„We zullen daar morgen tot mijn spijt
geen tijd toe hebben, daar ik dan den goheo-
lcn dag mijn bezigheden in Halbstadt heb
maar overmorgen Wat ik zeggen wil, zoudt
J u ic goed niet afleggen, papa?"
j De laatste opmerking was niet geheel on-
j gepast, daar de commereieraad, die intus-
schen, door z'jn schoonzoon geleid, naar bin-
mil was gegaan, de ruime vestibule blijkbaar
1 aan een nauwkeurige inspectie onderwierp en
dit d«xl mot zijn stok in zijn houd oil
hoed op het hoofd.
„Die wapen-tropeeén on die bortonkopi
-varen hier toch niet, toen ik Kronau koel
luidde zijn opmerking.
Neen, me dingen heb ik mij later aai
schaft Zooals de vestibule vroeger was, 1
uit wanden' kwaJïl in 't geheel i
-Hm, een heel arsenaal!"
,Waouc-, wil ik dien hoed en dien s
eens van u overnamen?"
„En morgen o merci, je bent wel vr.
.lelijk o„ morgen is het inuxklraverii
tentoonstelling in Hslbstadt, en daar rt
IJl bij wezenGij doet toch niet moe
dion wedren f'
„Neen, ik ben alleen in de jury bcnoen
„Zoo? In t algemeen kosten dergel
eerebaantjes .slechts tijd en geld maai
ua,tuurlijk, dat jij als oud-caval<
officier.
„O, met. de huzaren-officieren in H
stadt ben ik cp don meest kameraadscl
pelijkcn voet. Ik geloof overigens, dat
tentoonstelling met allcfe, wat daaraan
bonden is. ook voor u niet onbelangrijk
zijn."
„Ik weet niet, hoe mijn vrouw daar
denkt. Nu, wij komen op die zaak va-n<
of morgenochtend nog wel terug."
Door de zorg van zijn schoonzoon van i
en stok bevrijd, trok nu do commercie
zijn handschoenen uit en volgde hij de d:
naar 't salon, waar zijn schepziend oog
al spoedig ondekte, wat .niet tot Wai
uitzet- behoorde en wat hot jonge jaar
dus later moest hebben aangeschaft.
Wordt vavoli
