23. Eerste Blad. a*«e Jaarg»ne< Zaterdag 23 Juli 1904. BUITENLAND. GRAAF W. 62. SFOORTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS Pot 8 maanden roor Amersfoort f L25. Idèm franco per post- 1.75. I Wonderlijke nummers0.05. Déze Courant verschijnt Dagelijks, met nitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertentiën, raededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur 8 morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers! VALKHOFF ft Co. Utiechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN Van 1-ró regels Elke régkl nieer Groote letters naar plaatsrnirate. Yoor handel en bedrijf bestaan voordeeli het herhaald adverteeren in dit Bl&d bij abonneflj oiroulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanmag toegezonden. tot Politiek Overzicht- Frankrijk en het Vat.kaan. De beslissing in het conflict tusschen Frankrijk en het Vaticaan zal nog wel wat op zich laten wachten. Gisteren heeft het heilige ooilego zijne eerste vergadering ge houden na de afzending van de nota der Frausohe regeering, die het ultimatum be vat. Te Parijs wil men zich niet overhaas ten; dit blijkt uit de wijze van verzending van de nota, waarvoor men den langzaam- sten weg heeft gekozen, namelijk dien door middel van een kabinetskoerier, en ook uit het besluit om de volgende bijeenkomst van den kabinetsraad eerst don 2en Augustus te houden. Inmiddels trachten de beide partijen hun ne stellingen te verstekken. De Temps, een van do weinige organen die een verzoenen den toon aanslaan, klaagt dat, naar de ge beurtenissen van de laatste dagen te oor- deelen, het bijna schijnt, alsof het weder- xijdsoh doel is te komen tot do opzegging van het concordaat. Het blad betreurt dat, om dat beide partijen niets kunnen winnen bij het prijs geven van de tegenwoordige ver houding, maar er slechts bij kunnen verlie zen. Maar het heeft blijkbaar weinig hoop, dat zijn verzoenend wooird weerklank zal vin den, want het eindigt met de opmerking, dat het bedroevend is te denken, dat deze ernstige overwegingen meer het werk zijn van de onafhankelijke tn bezadigde gemoede ren, dan van de kemphanen in den strijd. Voor den loop, dien de zaken thans ne men, is het interessant waar te nemen, dat in den strijd tusschen het radicale en het gematigde clement in liet Fransche ministe rie het Vaticaan zijn best doet de radicalen te doen zegevieren. Do bekende senator Cle- menceau vestigt d arop de aandacht en zegt tot staving hiervan ,.Mcn ga eens nauwkeurig den zoogenaam- dm bisschopesttijd na, die de laatste episode is van het diepgaande geschil tusschen de aanspraken van den Heiligen Stoel en de rechten van de Fransche burgerlijke maat schappij. De bisschap van Laval, mgr. Geay, en de bisschop van Dijon, mgr. Le Nordez, liggen in strijd met de „strijdbare M^tholieken" van hunne diocesen. Wanneer men mij vraagt wat men onder „strijdbare katholieken" heeft te verstaan, dan antwoord ikMet deze uitdrukking duidt men katholieken aan, die zich onder het voorwendsel van tien gods dienst organiseeren om anti-republikeinsche oppositie te voeren. De bisschoppen Geay en Lo Nordez gaven zich moeite om den gods dienst van de politiek te scheidenzij waren daarom in de oogen van de „strijdbaren" in hunne diocesen „slechte herders". Men ver klaarde hen zelfs voor „vrijmetselaars", wat in den mond van onze clericalen hetzelfde beteekent als aanbidders van den satan. De geestelijkheid voegde hun duizend krenkin gen en vernederingen toe, en men zag in het diocees Dijon een heel seminarie in vol len opstandde jonge geestelijken weigerden de wijding te ontvangen van hun bisschop, wiens arglistige duivelskunsten zij vreesden. Men lette er op, dat nooit een bepaalde aan klacht tegen deze beide bisschoppen is inge diend. Hunne vijanden toonen zich des te onverzoenlijker, hoe minder zij in de gele- ROMAN 2G VAN MORITZ VON REICHENBACH, DOOR HERMAN LI ND. „De landbouw brengt tegenwoordig zeer weinig op," ging de commercicraad voort; „de mannen van geld, die zich nog met den landbouw inlaten, doen dat in zeker opzicht met een edel doel, want ze konden, zoo zj dat wilden, hun geld veel voordoeliger om zetten per saldode heeren landbouwers moesten bij hun vak nog iets anders uitoe fenen, dat lietere winsten afwerpt. Hier hebt gij b.v. klei-aarde, die waarschijnlijk zeer ge schikt zou zijn voor de fabricatie van tegels en pannen." „Dat is een zaak, waaraan ik z lf» niet kan denken! Ik moet mij als landheer in zooveel nieuwe verhoudingen inwerken, dat ik de zaak vooral niet te gecompliceerd wit ma ken," antwoordde Fred. En het liefst had hij erbij gevoegd,,Tk heb het gisteren tusschen de kajneraden weder zoo goed gevoeld, dat. mijn plaats eigenlijk bii de armee is en dat. ik veel beter voor het kameraadschappelijk leven da.n voor de landccnzaamhrid geschikt ben," doch hij onderdrukte dit alles, inet een zichzelf toegevoegd„Tu l'as voulu. Ge orge Dandin De oommercieraad dacht van zijn kant: genlieid zijn een enkel feit aan te voeren om de beide gelasterden te bezwaren. Maar nu wordt, nadat de strijd maanden lang heeft geduurd, bisschop Geay beschul digd, aa.n de secularisatie tn schijn van eenige Jezuïeten eenig beletsel In den weg gelegd te hebben. Deze orde-geestelijiken wilden na melijk, in nauw verband met. hunne orde blijvende, eene leeken-vereeniging voor on derwijl-doeleinden oprichten, die niets anders dan een filiaal van de congregatie zou heb ben gevormd. Wanneer het tegen bisschop Geay aangevoerde verwijt overeenkomt met de feiten, dan is de bisschop eenvoudig schul dig te hebben geweigerd mee te doen aan de schending van de wetten van zijn land. Deze misdaad is onvergeeflijk in de oogen van nuntius Lorenzelh, die als de aan voerder van het verzet der bisschoppen tegen de regeering van de republiek wordt be schouwd. Hij heeft, naar 't schijnt, degenen niet vergeven, die geweigerd hebben hun naam te zetten onder dat met het concordaat in stelligen strijd verkeerende protest, dat bijna alle Fransche bisschoppen hebben doen uitgaan tegen opheffing van de kloosters, op Lorenzelli's aansporing. Dezelfde aanspo ring schijnt nu, zonder dat men daarvoor echter het stellige bewijs kan leveren, achter de petitiën te zitten, waardoor een aantal van de reactionairste senatoren en afgevaar digden zich tot den paus hebben gewend om hem te verzoeken hen te verlossen van de republikein9che bisschoppen, die bun een; gruwel zijn. Do eeni'ge moeielijkheid bestaat hierin, dat deze lieden om niets anders vragen dan eene schending der wetten van de Fransche repu bliek. Wanneer naar de bepalingen van het concordaat dc samenwerking van den paus en van de Fransche regeering noodig is om een bisschop te benoemen, dan is dezelfde samen werking niet minder noodig om hem af te zetten. 'e paus weet dat het best. Maar het zou bezwaarlijk g:.an voor den paus, van minister combes de afzetting te verlangen van twee Fransche bisschoppen om de eenige reden, dat zij friet tegen de republik willen opstaan cn omdat een van hen in 't bijzonder geweigerd had de wetten van zijn land te schenden. De paus vond het veel gemakke lijker, zelf het concordaat te schenden, en men kan zich daarover niet verwonderen, wanneer men weet, dat de geestelijkheid sedert Nmoleon er cene eer in stel- de be palingen van het concordaat-, die haar lastig zijn, niet na te komen, en dat alle regeerin gen (die van den heer Combes incluis) be reidwillig daarbij een oog dicht gedaan b- beu. De paus noodigde dus de beide bisschop pen uit hun ontslag in te dienen. Maar de beide heeren (die zeer verlegen zouden zijn wanneer zij moesten opgeven hoe dikwijls zij vroeger het concordaat hebben overtreden) herinnerden zich nu juist van pas, dat hunne afzetting zonder toestemming van den heer Combes nietig was. Zij verwittigden dus de regeering van de pauselijke aanschrijving en dezen haastte zich in Rome te protesteeren tegen de schending van het concordaat door het- pausdom Z;: ontving het jezuïetische antwoord, dat de paus slechts een „raad" had gegeven, alsof een „raad" van den paus in dit geval niet gelijk stond :.iet een bevel! Meent men, dat het Vaticaan zich voor geslagen hield? Dat zou zijn den strijdlust van een Merry del Val miskennen. De beide bisschoppen werden "terstond dringend naar Rome ontboden. Dat was een tweede inbreuk op hot concordaat, dat wil, dat een bisschop zijn diocees r.iet zonder verlof van de regee- 't Was een domme streek, dat ik mijn eeni ge dochter met. een graaf liet trouwen, ma$r dat is eenmaal geschied per saldoik moet er de gevolgen van ondervinden." Zwij gend liepen schoonvader cn schoonzoon bij hot huiswaarts keeren naaist- elkander. „Ge hebt bezoek" riep de commercieraad en Fred, die met saamgetrokken wenkbrau wen voor ach neer zag, liief het hoofd op. „Bertramriep hij uit, doch uit bet hoe renhuis had men zijn komst eveneens opge merkt cn zijn neef met Hertha Egdoff, bei den in reiskostuum, kwamen hem te ge- moet. „Ik ben voor een paar dagen op Sagewitz, eu nu zijn wijl voor een paar uurtjes naar u toegekomen om jelui eens te interviewen zeido Bertram, cn terwijl Hertha zich op ha re bekende levendige wijze met het echtpaar Draller cn Wanda onderhield legde Ber- tiiaim zijn arm op dien van Fred on bleef een weinig met hem a elite „Zeg eens, oude jongen, hoe gaat liet, 1» - het ecu met het ander genomen? Maar wat ik u bidden magFred, laten wij althans tegenover elkander eerlijk zijn!" ..Welnu dan, zender omwegen Dank God. dat je geen commercicraad tot schoonvader krijgt." „Zoo? Jongens, dat kan mij spijten voor u! Ronduit gezegd, dacht ik, dat hij nog al verstandig en coulant was. „Dat is hij ook eigenlijk wel' Als hij maar van mij geen industrieel wilde maken 1" „Wil hij dat?" „Ja, verbeeld u, volgens hem moest ik op 't land een pannenbakkerij aanleggen, ka chels maken en weet ik al meer." .Zoo? Herinnert go u nog wel, Fred, welke wijze lessen er door itself werden verkondigd, ring mag verlaten. Men beweert, dat dezelf de uitnoodiging ook aan oen aartsbisschop gezonden werd. Maai- de drie prelaten, die vaak genoeg zonder de dcor het concordaat gevorderde toestemming der regeering de reis naar Rome gedaan hebben, wondden rich terstond tot den heer Combes, die hen na tuurlijk verbood hun diocees te verlaten. Zoo is nu de toestand. Had ik ongelijk, toen ik zcide, dat het Vaticaan zelf de aan hangers van de scheiding van Kerk en Staat helpt tegen het gematigde element in het ministerie?" De hoor Clemenceau put hieruit een argu ment om te betoogen, dat do eenige verstan dige weg zou zijn, dat Staat en Kerk van elkaar gingen scheiden. Zoo eenvoudig gaat dat echter niet. Wanneer heden het concor daat wordt opgezegd, clan is er niets wat er voor in de plaats kan komen. De betrekkin gen tusschen Staat en Kerk in Frankrijk zijn van zoo gewichtigen en tegelijk van zoo ingewikkelden en teeren aard, dat het te begrijpen is, dnt men opziet tegen een sprong in het duister en vooral, dat de Fransche regeering er op uit is het initiatief tot de scheiding en daarmee de verantwoordelijkheid voor de gevolgen op het Vaticaan te laden. Duitschland. De Russisch0 staatsman Witte heeft thans Norderney verlaten, om naar Berlijn te gaan. De andere Russische onderhandelaars zijn echter nog gebleven, evenals de vertegen woordigers van de Duitsche regeering. Men neemt aan. dat de heer Witte in Berlijn den uitslag van de onderhandelingen zal afwach ten. Volgens een telegram, dat de Neue Freie Presse uit Norderney ontving, moet de ov.r- eenstemming verkregen zijn op dezen grond slag, dat Rusland de Duitsche minimum rechten voor graan aanneemtterwijl Duitschland faciliteiten toestaat op het go- bfed der veterinaire politie bij het veever- voer. Ook-de Frankf. Ztg. verneemt uit Berlijn, dat de onderhandelingen een positief resul taat beloven. Frankrijk. Volgens de inlichtingen, die de Univers tc Rome heeft ontvangen, was de bisschop van Laval mgr. Geay, uitgenoodigcl naar Rome te komen „om zich te rechtvaardi gen". De Temps toekent daarbij intusschen aan, dat do waarheid is, dat -volgens de constante praktijk van het heilige officie het vonnis wordt geveld zonder dat de beschuldigde wordt gehoord, zelfs zonder dat hij er van verwittigd is welke de be zwaren zijn. die tegen hem zijn gerezen. Het gebruik is hem naar Rome te roepen, onder een of ander voorwendsel, en van zijn ver blijf aldaar partij te trekken om hem zijne veroordeeling te beteekenen, die zonder appèl is. Haast was dit den vorigen winter over komen aan den bisschop van Mende, die zen der kwaad vermoeden te Rome gekomen was, maar bij den concierge van het liuis, waar hij was afgestapt, een brief van liet heilige college zag Hij kon den inhoud van dic-n brief wel raden, deed hem niet open. maar vertrok terstond weer naar Parijs. Uit Laval verneemt men, dat de bisschop besloten had zijn ontslag te geven, maar dat- de prefect, die van dit voornemen lucht ge kregen had, den minister van eeredienst er van verwittigde, die hem aanstonds het vol gende telegram zond. dat hij niet naliet aan den prelaat mede te deelen,.Do ontslag aanvrage van mgr. Geay zou de regeering in toen we elkander toevallig op de spoor ont moet hadden De landheer meende*, ge des tijds, moest zijn toestand verbeteren, door zich ook op de industrie toe te leggen. Mijn heer Draller kwam met zijn rodeneering dus wel een beetje in uw richting van destijds!" „Alles goed/ en wel, Bertram, als de nood aan den man is, maar daarvan kan hier na tuurlijk geen sprake zijn. Ik wil leven zooals t mij, en niet zooals 't mijnheer mijn schoon vader bevalt. Juist omdat ik nu eenmaal mijn vrouw uit „dien kring" heb, moet men niet kunnen zeggen, dat het gezin van den corn mercicraad mij onder de plak heeft, en is er geen haar op mijn hoofd, dat er aan denkt mijn aristocratische vingers met leem te gaan bederven „Juist," verklaarde Bertram met een goed keurend knikje; „tot een dergelijke corrclu sie ben ik voor mijzelf ook gekomen. Ik wil niet ontkennen, dat uw zienswijze van voe ger cenigen indruk op mij had gemaakt, maar bij uader inzien heb ik toch tot mij zelf gezegd"; „L»aat Fred maar pratendo beste stuurlui staan aan walwe zullen eens zien, hoe hij 'fc zelf maakt!" En nu weet ik genoeg, oude jongen! Geloof me, een Engelsch raspaard deugt evenmin voe r den ploeg als in den tredmolen. Ieder bc-t zijne' Met waardigheid leven, dat is 't, ei„ ai- b t ®jn m< et ook met waardigheid ten onder gaan. 't Is mogelijk, dat de toekomen de tijd andere kerels noodig heeft dan wij, doch wij zijn nu eenmaal zow»is wij zijn Frcd zweeg. In Bertrams lijdelijke L»/ettfr beschouwing was wel iets, dat hem prikkeido tot tegenspraak, maar vooral heden wilüo hij zich niet in meerdere of mindere mate bij de zienswijze van den commercieraad aan sluiten. cene valsche positie brengen Hij zou daar door bekennen, dat hij zich schuldig voelt, en dat zou hem van alle recht op de wel willendheid van den staat berooven." Do bisschop is daarop tot het besluit ge komen aan te blijven en, in overeenstem ming met den hem door den minister gegeven last, zijn diocees niet te verlaten. Servlfi. Do gemeenteraad van .Belgrado heeft be sloten zich aan het hoofd to plaatsen van de beweging ten gunste der oprichting van een nationaal gedenkteekeu voor Karageorge het hoofd van het nu regeerende geslacht, die de aanvoerder geweest is in den eersten opstand van do Serven tegen het Turksche juk, nu honderd jaren geleden. Voor dit doel werd een bedrag van 100,000 francs toegestaan. Turkije. Het bedrijf van de Bulgaarsclie benden, die weer van zich doen hooren, schijnt zich nu ook tegen die Bulgai _n te richten, die wei geren met hen gemeene zaa:. to maken. Zoo heeft' het bendehoofd Zantanski tot de bewo ners van het dorp Pyrin den volgenden brief gericht „Landslieden, gij hebt uit ons optreden ge zien dat wij de vertegenwoordigers zijn van het centrale comité in Sofia, dat tot taak heeft de bevrijding van Macedonië van de tirannen. Om dit doel te bereiken, hebben wij uwe ondersteuning noodig. Doch daar wij met smart waarnemen, dat er onder u lieden zijn, die zich verzetten tegen ons werk, lieden die, hetzij uit lafheid of uit baatzuch tigheid vermijden met ons samen te werken, hebben wij besloten hen te dooden; want het is eene schande, dat verraders en T ar kenvrienden zich bevinden onder de Bulgaar se lm natie." Het ergste is, dat deze benden 't niet tij dreigen laten, maar aan hunne bedreigingen ook gevolg geven. Verleden Maandag kwam het bij Tepas- fassti, ten zuidoosten van Mouastir gelegen, tot een strijd tussohen troepen en eene 15 man sterke bende, waarbij twee soldaten on vijf komitadji's gedood werdende rest van de bende vluchtte. Er werd geconstateerd, dat zij pas uit Bulgarije gekomen was. De correspondent van de Pol. Corr. te Sofia spreekt tegen, dat Boris Sarafow in Macedo nië aan 't werk zou zijn. Inj houdt sints ge- ruimen tijd in Sofia verblijf. Thibet De opmarsch van de Engelscheu naar Lhassa, de hoofdstad van Tibet, is zooals be kend is den 14en Juli van Gyangtse uit be gonnen. Van daar tot aan de heilige Lama- stad is de afstand iets meer dan 200 K.M Generaal Macdonald hoopt den 5en Septem ber te Lhassa aan te komen eu half Septem ber, vóór het invallen van den strengen Tibe>- taanschen winter, met. zijne troepen te kun nen teruggaan. Volgens een bericht van den correspondent van de Daily Mail bestaat de naar Lhassa op marsch zijnde Britsche co'on- ne uit vier bataillons infanterie, twee afdee lingen bereden infanterie, de 7e en 30e bat terij, berggeschut, eene afdeeling genietroe pen, de maxim-afdeeling van liet Norfolk-regi me n eu een grooten trein. Over de afgezanten van den Dalai Lama weet men niets bepaalds. Zij moeten zicb thans bevinden te Nagartse (tusschen Gyang- tse en Lhassa). De Ti betonen schijnen, ou danks hunne slechte ervaringen, nog niet ge heel teruggekomen te zijn van hunne rlan- «en om tegenstand te bieden. Aan den Ka- rolapas moeten weer 2000 en in Nagartese 1000 man bijeengetrokken zijn. Eene voort zetting van de vijandelijkheden zal echter wel geen ander gevolg hebben dan verscherp te vredesvoorwaarden. De oorlog in Oost'Azië. Over den oorlog zijn de volgende berichten Sjanghai, 22 Juli. (Standard). Er wordt belangrijk nieuws verwacht uit Port Arthur, waar de Japanners het westelijke fort héb- br bezet, dat gelegen is op een mijl afstand van de hoofdl nie. Tsjifoe, 22 Juli. (Telegraph). Een Chi nees, die uit Dalny hier aangekomen is, bericht, dat maarschalk Oyama daar in het hoofdkwartier is. Uit de Duivenbaai zijn 82 Chineezen aan gekomen. Zij berichten, dat er acht Russi sche oorlogsschepen te Port. Arthur zijn, waarvan vier onbeschadigd zijn, eu zestien torpedobooten, die allen dienst kunnen doen. Tokio, 22 Juli. De correspondent van Reu ter uit het hoofdkwartier van Koeroki seint De Japanners vielen gisteren Sjan- tan, op 25 mijlen afstand van hier aan. Het gevecht was noodlottig voor de Russen. De weinige bijzonderheden, die ontvangen zijn, duiden aan. da.. de strijd hevig was. De Russen brachten meer dan een divisie in het vuurde artillerie nam een belangrijk deel aan het gevecht. De Russen zijn bezig nieuwe stellingen te versterken. In den slag va/n Zondag bij Motienhng vielen meer dooden dan begraven kunnen worden. De troepen zijn bezig de lijken te verbranden. Tokio, 22 Juli. Men bericht, dat generaal Koeroki op 19 dezer na een hevig gevecht Kiaotoeng bezet heeft De Russen hadden hunne stelling vei sterkt en verdedigden die dapper. De verliezen der Japanners bedra gen 300 man. Tokio, 22 Juli In het gevecht bij Kiao toeng verloren de Japanners 420 man. De verliezen der Russen worden geschat op 1000 man. Generaal Koeroki dwomg de Russen hunne versterkte stelling aan de rivier Tsji ten noordwesten van Motienling <n ten oosten van Anping te verlaten en bracht hun zware verliezen toe. Dit gevecht begon den :8en en eindigde den 19c-n. Generaal Koeroki avanceerde ia den morgen van den 18en en volgde de Rus sen langs de Tsji De Russen schenen in noor delijke richting terug te trekken. Plotseling keerden twee bataljons mot 8 kanonnen om en vielen de Japausche voorhoede aan, die zware verliezen leed. De Russen bezetten eene hoogte, beschermd door den steilen oever van dc rivier. Te middernacht herhaalden de Japanners den aanval. Na een voorbereidende beschie ting rukte dc Japanscbe infanterie op tot den aanval. Niettegenstaande de bescher ming van de artillerie hadden de Japanners zeer te lijden van he' hevige vuur der Rus sen. De bestorming slaagde om halt zes. De Russen weiden op hun terugtocht gedeelte lijk afgesneden cn in de pan gehakt. De Russische troepen bestonden uit 7 ba taljons en een regiment Kozakken. Zij lie ten 131 dooden en 309 geweren op het slag veld achter. Den 19en raakten de Japauners slaags met ren bataljon infanterie en 1000 man cavalerie nabij Tsjosjiapo ten noorden van „Wij, jgij! en ik, hebben toch maar de mooiste en liefste vrouwtjes gevonden» die er wijd en zijd bestaan," voegde Bertram met een voor hem ongewoon gullen lach nr bij, als voelde hij, dat hij van vroeger nog iets had goed te maken en als wilde hij Fred verhinderen om er aan te denken, dat zijn vrouw eigenlijk niet tot de aristocratie behoorde. „Ik ben werkelijk trotsch op mijn j lieve nicht, die als burchtvrouw van Kronau mij uog schooner voorkomt1, dan zij reeds als bruid was, eu vindt ge niet, dat Hertha er in haar rijkostuum bijzonder goed uit ziet Over allerlei onverschillige dingen pra tend, voegden de beide heeren zich weder bij het overige gezelschap en men bleef nog een uurtje gezellig bijeen. Eindelijk stegen Bertram eu Hertha weder te paard eu kwam, toen ze wegreden, mevrouw Draller to* de volgeudo slotsom ..Allerliefste menscheu, Wanda! Het was toch, van achteren gezien, maar goed, dat die oude graaf destijds een longontsteking kreeg en wij 't hun dus niet kwalijk behoe ven tc nemen, dat zij niet- op ons bal kwa men. Dat zou nu hinderlijk zijn, daar de vroegere vriendinnetjes op 't punt staan el kanders nichten te worden. Maar dit z g ik altijd een geluk bij een ongeluk 1" HOOFDSTUK XVI De commercieraad en zijn vrouw waren reeds lang naar Berlijn teruggekeerd, doch sedert het feest in HaMstadt. was Wanda nauwelijks één dag met 'Fred alleen geweest Hij had er op gestaan om nog enkele achter stalligo bezoeken spoedig af te leggen en daarop werd hefc jonge paar hier eu daar gevraagd, terwijl Fred het van zijn kant ook niet aan uitnoodigingen liet ontbreken. „Ter wille van dien armen graaf Wellcamp" werd aan zijne uitnoodigingen van alle kauten ge hoor gegeven en een partij op Kronau le verde voor weken lang stof tot discours want men vond de schitterende toiletten der gastvrouw even overdreven als het schitte rende diner, dat zij haar gasten had aange boden. Dat zoowel het oen als het ander moest worden toegeschreven aan don v na drukkelijk te kennen gegeven wensch des gasthoeren, wisten dc berispende dames n:et maar de burgerlijke opvoeding van die com- mercieraa-ds-dochter werd daarentegen w.or alles verantwoordelijk gesteld De omgang mot de officieren van het garnizoen v rd steeds drukker en Fred meende het aan zichzelf verschuldigd te zijn om do verloren „kameraadsohap" op dio wijze gedeeltelijk te herstellen Ook als landheer trachtte hij zich verdienstelijk te maken door het ver vullen van allerlei „eene-ambten" en hoe meer het geloof zich aan hem opdrong, dat men Wanda anders behandelde dan bij voor beeld Hertha Egdoff. des te vuriger werd zijn verlangen om haar en zichzelf meer ge waardeerd te zien. Hij meende het best dat doel te kunnen bereiken door een ongekende gastvrijheid. En wederom waren Kó> aller eerst de officieren, zclla uit uren verwijderde garnizoensplaatsen, welke die hooggeroemde gastvrijheid op Kronau allo eer bewezen. De jonge landheer bezat immers een uitmunten de wijnkelder, een mooie, jonge vrouw en belangstelling voor allerlei soort vau eport. Wordt vet volgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1904 | | pagina 1