23. Eerste Blad.
a*«e Jaarg»ne<
Zaterdag 23 Juli 1904.
BUITENLAND.
GRAAF W. 62.
SFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Pot 8 maanden roor Amersfoort f L25.
Idèm franco per post- 1.75.
I Wonderlijke nummers0.05.
Déze Courant verschijnt Dagelijks, met nitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, raededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
8 morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers! VALKHOFF ft Co.
Utiechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN
Van 1-ró regels
Elke régkl nieer
Groote letters naar plaatsrnirate.
Yoor handel en bedrijf bestaan voordeeli
het herhaald adverteeren in dit Bl&d bij abonneflj
oiroulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanmag
toegezonden.
tot
Politiek Overzicht-
Frankrijk en het Vat.kaan.
De beslissing in het conflict tusschen
Frankrijk en het Vaticaan zal nog wel wat
op zich laten wachten. Gisteren heeft het
heilige ooilego zijne eerste vergadering ge
houden na de afzending van de nota der
Frausohe regeering, die het ultimatum be
vat. Te Parijs wil men zich niet overhaas
ten; dit blijkt uit de wijze van verzending
van de nota, waarvoor men den langzaam-
sten weg heeft gekozen, namelijk dien door
middel van een kabinetskoerier, en ook uit
het besluit om de volgende bijeenkomst van
den kabinetsraad eerst don 2en Augustus te
houden.
Inmiddels trachten de beide partijen hun
ne stellingen te verstekken. De Temps, een
van do weinige organen die een verzoenen
den toon aanslaan, klaagt dat, naar de ge
beurtenissen van de laatste dagen te oor-
deelen, het bijna schijnt, alsof het weder-
xijdsoh doel is te komen tot do opzegging van
het concordaat. Het blad betreurt dat, om
dat beide partijen niets kunnen winnen bij
het prijs geven van de tegenwoordige ver
houding, maar er slechts bij kunnen verlie
zen. Maar het heeft blijkbaar weinig hoop,
dat zijn verzoenend wooird weerklank zal vin
den, want het eindigt met de opmerking,
dat het bedroevend is te denken, dat deze
ernstige overwegingen meer het werk zijn
van de onafhankelijke tn bezadigde gemoede
ren, dan van de kemphanen in den strijd.
Voor den loop, dien de zaken thans ne
men, is het interessant waar te nemen, dat
in den strijd tusschen het radicale en het
gematigde clement in liet Fransche ministe
rie het Vaticaan zijn best doet de radicalen
te doen zegevieren. Do bekende senator Cle-
menceau vestigt d arop de aandacht en zegt
tot staving hiervan
,.Mcn ga eens nauwkeurig den zoogenaam-
dm bisschopesttijd na, die de laatste episode
is van het diepgaande geschil tusschen de
aanspraken van den Heiligen Stoel en de
rechten van de Fransche burgerlijke maat
schappij.
De bisschap van Laval, mgr. Geay, en de
bisschop van Dijon, mgr. Le Nordez, liggen
in strijd met de „strijdbare M^tholieken" van
hunne diocesen. Wanneer men mij vraagt
wat men onder „strijdbare katholieken"
heeft te verstaan, dan antwoord ikMet
deze uitdrukking duidt men katholieken aan,
die zich onder het voorwendsel van tien gods
dienst organiseeren om anti-republikeinsche
oppositie te voeren. De bisschoppen Geay en
Lo Nordez gaven zich moeite om den gods
dienst van de politiek te scheidenzij waren
daarom in de oogen van de „strijdbaren" in
hunne diocesen „slechte herders". Men ver
klaarde hen zelfs voor „vrijmetselaars", wat
in den mond van onze clericalen hetzelfde
beteekent als aanbidders van den satan. De
geestelijkheid voegde hun duizend krenkin
gen en vernederingen toe, en men zag in
het diocees Dijon een heel seminarie in vol
len opstandde jonge geestelijken weigerden
de wijding te ontvangen van hun bisschop,
wiens arglistige duivelskunsten zij vreesden.
Men lette er op, dat nooit een bepaalde aan
klacht tegen deze beide bisschoppen is inge
diend. Hunne vijanden toonen zich des te
onverzoenlijker, hoe minder zij in de gele-
ROMAN
2G VAN
MORITZ VON REICHENBACH,
DOOR
HERMAN LI ND.
„De landbouw brengt tegenwoordig zeer
weinig op," ging de commercicraad voort;
„de mannen van geld, die zich nog met den
landbouw inlaten, doen dat in zeker opzicht
met een edel doel, want ze konden, zoo zj
dat wilden, hun geld veel voordoeliger om
zetten per saldode heeren landbouwers
moesten bij hun vak nog iets anders uitoe
fenen, dat lietere winsten afwerpt. Hier hebt
gij b.v. klei-aarde, die waarschijnlijk zeer ge
schikt zou zijn voor de fabricatie van tegels
en pannen."
„Dat is een zaak, waaraan ik z lf» niet kan
denken! Ik moet mij als landheer in zooveel
nieuwe verhoudingen inwerken, dat ik de
zaak vooral niet te gecompliceerd wit ma
ken," antwoordde Fred. En het liefst had hij
erbij gevoegd,,Tk heb het gisteren tusschen
de kajneraden weder zoo goed gevoeld, dat.
mijn plaats eigenlijk bii de armee is en dat.
ik veel beter voor het kameraadschappelijk
leven da.n voor de landccnzaamhrid geschikt
ben," doch hij onderdrukte dit alles, inet
een zichzelf toegevoegd„Tu l'as voulu. Ge
orge Dandin
De oommercieraad dacht van zijn kant:
genlieid zijn een enkel feit aan te voeren om
de beide gelasterden te bezwaren.
Maar nu wordt, nadat de strijd maanden
lang heeft geduurd, bisschop Geay beschul
digd, aa.n de secularisatie tn schijn van eenige
Jezuïeten eenig beletsel In den weg gelegd
te hebben. Deze orde-geestelijiken wilden na
melijk, in nauw verband met. hunne orde
blijvende, eene leeken-vereeniging voor on
derwijl-doeleinden oprichten, die niets anders
dan een filiaal van de congregatie zou heb
ben gevormd. Wanneer het tegen bisschop
Geay aangevoerde verwijt overeenkomt met
de feiten, dan is de bisschop eenvoudig schul
dig te hebben geweigerd mee te doen aan
de schending van de wetten van zijn land.
Deze misdaad is onvergeeflijk in de oogen
van nuntius Lorenzelh, die als de aan
voerder van het verzet der bisschoppen tegen
de regeering van de republiek wordt be
schouwd. Hij heeft, naar 't schijnt, degenen
niet vergeven, die geweigerd hebben hun
naam te zetten onder dat met het concordaat
in stelligen strijd verkeerende protest, dat
bijna alle Fransche bisschoppen hebben doen
uitgaan tegen opheffing van de kloosters,
op Lorenzelli's aansporing. Dezelfde aanspo
ring schijnt nu, zonder dat men daarvoor
echter het stellige bewijs kan leveren, achter
de petitiën te zitten, waardoor een aantal
van de reactionairste senatoren en afgevaar
digden zich tot den paus hebben gewend om
hem te verzoeken hen te verlossen van de
republikein9che bisschoppen, die bun een;
gruwel zijn.
Do eeni'ge moeielijkheid bestaat hierin, dat
deze lieden om niets anders vragen dan eene
schending der wetten van de Fransche repu
bliek. Wanneer naar de bepalingen van het
concordaat dc samenwerking van den paus
en van de Fransche regeering noodig is om een
bisschop te benoemen, dan is dezelfde samen
werking niet minder noodig om hem af te
zetten. 'e paus weet dat het best. Maar het
zou bezwaarlijk g:.an voor den paus, van
minister combes de afzetting te verlangen
van twee Fransche bisschoppen om de eenige
reden, dat zij friet tegen de republik willen
opstaan cn omdat een van hen in 't bijzonder
geweigerd had de wetten van zijn land te
schenden. De paus vond het veel gemakke
lijker, zelf het concordaat te schenden, en
men kan zich daarover niet verwonderen,
wanneer men weet, dat de geestelijkheid
sedert Nmoleon er cene eer in stel- de be
palingen van het concordaat-, die haar lastig
zijn, niet na te komen, en dat alle regeerin
gen (die van den heer Combes incluis) be
reidwillig daarbij een oog dicht gedaan b-
beu. De paus noodigde dus de beide bisschop
pen uit hun ontslag in te dienen. Maar de
beide heeren (die zeer verlegen zouden zijn
wanneer zij moesten opgeven hoe dikwijls zij
vroeger het concordaat hebben overtreden)
herinnerden zich nu juist van pas, dat hunne
afzetting zonder toestemming van den heer
Combes nietig was. Zij verwittigden dus de
regeering van de pauselijke aanschrijving en
dezen haastte zich in Rome te protesteeren
tegen de schending van het concordaat door
het- pausdom Z;: ontving het jezuïetische
antwoord, dat de paus slechts een „raad"
had gegeven, alsof een „raad" van den paus
in dit geval niet gelijk stond :.iet een bevel!
Meent men, dat het Vaticaan zich voor
geslagen hield? Dat zou zijn den strijdlust
van een Merry del Val miskennen. De beide
bisschoppen werden "terstond dringend naar
Rome ontboden. Dat was een tweede inbreuk
op hot concordaat, dat wil, dat een bisschop
zijn diocees r.iet zonder verlof van de regee-
't Was een domme streek, dat ik mijn eeni
ge dochter met. een graaf liet trouwen, ma$r
dat is eenmaal geschied per saldoik
moet er de gevolgen van ondervinden." Zwij
gend liepen schoonvader cn schoonzoon bij
hot huiswaarts keeren naaist- elkander.
„Ge hebt bezoek" riep de commercieraad
en Fred, die met saamgetrokken wenkbrau
wen voor ach neer zag, liief het hoofd op.
„Bertramriep hij uit, doch uit bet hoe
renhuis had men zijn komst eveneens opge
merkt cn zijn neef met Hertha Egdoff, bei
den in reiskostuum, kwamen hem te ge-
moet.
„Ik ben voor een paar dagen op Sagewitz,
eu nu zijn wijl voor een paar uurtjes naar u
toegekomen om jelui eens te interviewen
zeido Bertram, cn terwijl Hertha zich op ha
re bekende levendige wijze met het echtpaar
Draller cn Wanda onderhield legde Ber-
tiiaim zijn arm op dien van Fred on bleef
een weinig met hem a elite
„Zeg eens, oude jongen, hoe gaat liet, 1» -
het ecu met het ander genomen? Maar wat
ik u bidden magFred, laten wij althans
tegenover elkander eerlijk zijn!"
..Welnu dan, zender omwegen Dank God.
dat je geen commercicraad tot schoonvader
krijgt."
„Zoo? Jongens, dat kan mij spijten voor
u! Ronduit gezegd, dacht ik, dat hij nog al
verstandig en coulant was.
„Dat is hij ook eigenlijk wel' Als hij maar
van mij geen industrieel wilde maken 1"
„Wil hij dat?"
„Ja, verbeeld u, volgens hem moest ik op
't land een pannenbakkerij aanleggen, ka
chels maken en weet ik al meer."
.Zoo? Herinnert go u nog wel, Fred, welke
wijze lessen er door itself werden verkondigd,
ring mag verlaten. Men beweert, dat dezelf
de uitnoodiging ook aan oen aartsbisschop
gezonden werd. Maai- de drie prelaten, die
vaak genoeg zonder de dcor het concordaat
gevorderde toestemming der regeering de
reis naar Rome gedaan hebben, wondden rich
terstond tot den heer Combes, die hen na
tuurlijk verbood hun diocees te verlaten.
Zoo is nu de toestand. Had ik ongelijk,
toen ik zcide, dat het Vaticaan zelf de aan
hangers van de scheiding van Kerk en Staat
helpt tegen het gematigde element in het
ministerie?"
De hoor Clemenceau put hieruit een argu
ment om te betoogen, dat do eenige verstan
dige weg zou zijn, dat Staat en Kerk van
elkaar gingen scheiden. Zoo eenvoudig gaat
dat echter niet. Wanneer heden het concor
daat wordt opgezegd, clan is er niets wat er
voor in de plaats kan komen. De betrekkin
gen tusschen Staat en Kerk in Frankrijk
zijn van zoo gewichtigen en tegelijk van zoo
ingewikkelden en teeren aard, dat het te
begrijpen is, dnt men opziet tegen een sprong
in het duister en vooral, dat de Fransche
regeering er op uit is het initiatief tot de
scheiding en daarmee de verantwoordelijkheid
voor de gevolgen op het Vaticaan te laden.
Duitschland.
De Russisch0 staatsman Witte heeft thans
Norderney verlaten, om naar Berlijn te gaan.
De andere Russische onderhandelaars zijn
echter nog gebleven, evenals de vertegen
woordigers van de Duitsche regeering. Men
neemt aan. dat de heer Witte in Berlijn den
uitslag van de onderhandelingen zal afwach
ten.
Volgens een telegram, dat de Neue Freie
Presse uit Norderney ontving, moet de ov.r-
eenstemming verkregen zijn op dezen grond
slag, dat Rusland de Duitsche minimum
rechten voor graan aanneemtterwijl
Duitschland faciliteiten toestaat op het go-
bfed der veterinaire politie bij het veever-
voer.
Ook-de Frankf. Ztg. verneemt uit Berlijn,
dat de onderhandelingen een positief resul
taat beloven.
Frankrijk.
Volgens de inlichtingen, die de Univers
tc Rome heeft ontvangen, was de bisschop
van Laval mgr. Geay, uitgenoodigcl naar
Rome te komen „om zich te rechtvaardi
gen". De Temps toekent daarbij intusschen
aan, dat do waarheid is, dat -volgens
de constante praktijk van het heilige
officie het vonnis wordt geveld zonder dat
de beschuldigde wordt gehoord, zelfs zonder
dat hij er van verwittigd is welke de be
zwaren zijn. die tegen hem zijn gerezen. Het
gebruik is hem naar Rome te roepen, onder
een of ander voorwendsel, en van zijn ver
blijf aldaar partij te trekken om hem zijne
veroordeeling te beteekenen, die zonder appèl
is. Haast was dit den vorigen winter over
komen aan den bisschop van Mende, die zen
der kwaad vermoeden te Rome gekomen
was, maar bij den concierge van het liuis, waar
hij was afgestapt, een brief van liet heilige
college zag Hij kon den inhoud van dic-n
brief wel raden, deed hem niet open. maar
vertrok terstond weer naar Parijs.
Uit Laval verneemt men, dat de bisschop
besloten had zijn ontslag te geven, maar dat-
de prefect, die van dit voornemen lucht ge
kregen had, den minister van eeredienst er
van verwittigde, die hem aanstonds het vol
gende telegram zond. dat hij niet naliet aan
den prelaat mede te deelen,.Do ontslag
aanvrage van mgr. Geay zou de regeering in
toen we elkander toevallig op de spoor ont
moet hadden De landheer meende*, ge des
tijds, moest zijn toestand verbeteren, door
zich ook op de industrie toe te leggen. Mijn
heer Draller kwam met zijn rodeneering dus
wel een beetje in uw richting van destijds!"
„Alles goed/ en wel, Bertram, als de nood
aan den man is, maar daarvan kan hier na
tuurlijk geen sprake zijn. Ik wil leven zooals
t mij, en niet zooals 't mijnheer mijn schoon
vader bevalt. Juist omdat ik nu eenmaal mijn
vrouw uit „dien kring" heb, moet men niet
kunnen zeggen, dat het gezin van den corn
mercicraad mij onder de plak heeft, en is
er geen haar op mijn hoofd, dat er aan denkt
mijn aristocratische vingers met leem te gaan
bederven
„Juist," verklaarde Bertram met een goed
keurend knikje; „tot een dergelijke corrclu
sie ben ik voor mijzelf ook gekomen. Ik wil
niet ontkennen, dat uw zienswijze van voe
ger cenigen indruk op mij had gemaakt,
maar bij uader inzien heb ik toch tot mij
zelf gezegd"; „L»aat Fred maar pratendo
beste stuurlui staan aan walwe zullen
eens zien, hoe hij 'fc zelf maakt!" En nu
weet ik genoeg, oude jongen! Geloof me,
een Engelsch raspaard deugt evenmin voe r
den ploeg als in den tredmolen. Ieder bc-t
zijne' Met waardigheid leven, dat is 't, ei„
ai- b t ®jn m< et ook met waardigheid ten
onder gaan. 't Is mogelijk, dat de toekomen
de tijd andere kerels noodig heeft dan wij,
doch wij zijn nu eenmaal zow»is wij zijn
Frcd zweeg. In Bertrams lijdelijke L»/ettfr
beschouwing was wel iets, dat hem prikkeido
tot tegenspraak, maar vooral heden wilüo
hij zich niet in meerdere of mindere mate bij
de zienswijze van den commercieraad aan
sluiten.
cene valsche positie brengen Hij zou daar
door bekennen, dat hij zich schuldig voelt,
en dat zou hem van alle recht op de wel
willendheid van den staat berooven."
Do bisschop is daarop tot het besluit ge
komen aan te blijven en, in overeenstem
ming met den hem door den minister gegeven
last, zijn diocees niet te verlaten.
Servlfi.
Do gemeenteraad van .Belgrado heeft be
sloten zich aan het hoofd to plaatsen van
de beweging ten gunste der oprichting van
een nationaal gedenkteekeu voor Karageorge
het hoofd van het nu regeerende geslacht,
die de aanvoerder geweest is in den eersten
opstand van do Serven tegen het Turksche
juk, nu honderd jaren geleden. Voor dit
doel werd een bedrag van 100,000 francs
toegestaan.
Turkije.
Het bedrijf van de Bulgaarsclie benden,
die weer van zich doen hooren, schijnt zich nu
ook tegen die Bulgai _n te richten, die wei
geren met hen gemeene zaa:. to maken. Zoo
heeft' het bendehoofd Zantanski tot de bewo
ners van het dorp Pyrin den volgenden brief
gericht
„Landslieden, gij hebt uit ons optreden ge
zien dat wij de vertegenwoordigers zijn van
het centrale comité in Sofia, dat tot taak
heeft de bevrijding van Macedonië van de
tirannen. Om dit doel te bereiken, hebben
wij uwe ondersteuning noodig. Doch daar
wij met smart waarnemen, dat er onder u
lieden zijn, die zich verzetten tegen ons werk,
lieden die, hetzij uit lafheid of uit baatzuch
tigheid vermijden met ons samen te werken,
hebben wij besloten hen te dooden; want
het is eene schande, dat verraders en T ar
kenvrienden zich bevinden onder de Bulgaar
se lm natie."
Het ergste is, dat deze benden 't niet tij
dreigen laten, maar aan hunne bedreigingen
ook gevolg geven.
Verleden Maandag kwam het bij Tepas-
fassti, ten zuidoosten van Mouastir gelegen,
tot een strijd tussohen troepen en eene 15
man sterke bende, waarbij twee soldaten on
vijf komitadji's gedood werdende rest van
de bende vluchtte. Er werd geconstateerd,
dat zij pas uit Bulgarije gekomen was. De
correspondent van de Pol. Corr. te Sofia
spreekt tegen, dat Boris Sarafow in Macedo
nië aan 't werk zou zijn. Inj houdt sints ge-
ruimen tijd in Sofia verblijf.
Thibet
De opmarsch van de Engelscheu naar
Lhassa, de hoofdstad van Tibet, is zooals be
kend is den 14en Juli van Gyangtse uit be
gonnen. Van daar tot aan de heilige Lama-
stad is de afstand iets meer dan 200 K.M
Generaal Macdonald hoopt den 5en Septem
ber te Lhassa aan te komen eu half Septem
ber, vóór het invallen van den strengen Tibe>-
taanschen winter, met. zijne troepen te kun
nen teruggaan. Volgens een bericht van den
correspondent van de Daily Mail bestaat de
naar Lhassa op marsch zijnde Britsche co'on-
ne uit vier bataillons infanterie, twee afdee
lingen bereden infanterie, de 7e en 30e bat
terij, berggeschut, eene afdeeling genietroe
pen, de maxim-afdeeling van liet Norfolk-regi
me n eu een grooten trein.
Over de afgezanten van den Dalai Lama
weet men niets bepaalds. Zij moeten zicb
thans bevinden te Nagartse (tusschen Gyang-
tse en Lhassa). De Ti betonen schijnen, ou
danks hunne slechte ervaringen, nog niet ge
heel teruggekomen te zijn van hunne rlan-
«en om tegenstand te bieden. Aan den Ka-
rolapas moeten weer 2000 en in Nagartese
1000 man bijeengetrokken zijn. Eene voort
zetting van de vijandelijkheden zal echter
wel geen ander gevolg hebben dan verscherp
te vredesvoorwaarden.
De oorlog in Oost'Azië.
Over den oorlog zijn de volgende berichten
Sjanghai, 22 Juli. (Standard). Er wordt
belangrijk nieuws verwacht uit Port Arthur,
waar de Japanners het westelijke fort héb-
br bezet, dat gelegen is op een mijl afstand
van de hoofdl nie.
Tsjifoe, 22 Juli. (Telegraph). Een Chi
nees, die uit Dalny hier aangekomen is,
bericht, dat maarschalk Oyama daar in het
hoofdkwartier is.
Uit de Duivenbaai zijn 82 Chineezen aan
gekomen. Zij berichten, dat er acht Russi
sche oorlogsschepen te Port. Arthur zijn,
waarvan vier onbeschadigd zijn, eu zestien
torpedobooten, die allen dienst kunnen doen.
Tokio, 22 Juli. De correspondent van Reu
ter uit het hoofdkwartier van Koeroki
seint De Japanners vielen gisteren Sjan-
tan, op 25 mijlen afstand van hier aan. Het
gevecht was noodlottig voor de Russen. De
weinige bijzonderheden, die ontvangen zijn,
duiden aan. da.. de strijd hevig was. De
Russen brachten meer dan een divisie in
het vuurde artillerie nam een belangrijk
deel aan het gevecht. De Russen zijn bezig
nieuwe stellingen te versterken.
In den slag va/n Zondag bij Motienhng
vielen meer dooden dan begraven kunnen
worden. De troepen zijn bezig de lijken te
verbranden.
Tokio, 22 Juli. Men bericht, dat generaal
Koeroki op 19 dezer na een hevig gevecht
Kiaotoeng bezet heeft De Russen hadden
hunne stelling vei sterkt en verdedigden die
dapper. De verliezen der Japanners bedra
gen 300 man.
Tokio, 22 Juli In het gevecht bij Kiao
toeng verloren de Japanners 420 man. De
verliezen der Russen worden geschat op 1000
man.
Generaal Koeroki dwomg de Russen hunne
versterkte stelling aan de rivier Tsji ten
noordwesten van Motienling <n ten oosten
van Anping te verlaten en bracht hun zware
verliezen toe.
Dit gevecht begon den :8en en eindigde
den 19c-n. Generaal Koeroki avanceerde ia
den morgen van den 18en en volgde de Rus
sen langs de Tsji De Russen schenen in noor
delijke richting terug te trekken. Plotseling
keerden twee bataljons mot 8 kanonnen om
en vielen de Japausche voorhoede aan, die
zware verliezen leed. De Russen bezetten
eene hoogte, beschermd door den steilen oever
van dc rivier.
Te middernacht herhaalden de Japanners
den aanval. Na een voorbereidende beschie
ting rukte dc Japanscbe infanterie op tot
den aanval. Niettegenstaande de bescher
ming van de artillerie hadden de Japanners
zeer te lijden van he' hevige vuur der Rus
sen. De bestorming slaagde om halt zes. De
Russen weiden op hun terugtocht gedeelte
lijk afgesneden cn in de pan gehakt.
De Russische troepen bestonden uit 7 ba
taljons en een regiment Kozakken. Zij lie
ten 131 dooden en 309 geweren op het slag
veld achter.
Den 19en raakten de Japauners slaags
met ren bataljon infanterie en 1000 man
cavalerie nabij Tsjosjiapo ten noorden van
„Wij, jgij! en ik, hebben toch maar de
mooiste en liefste vrouwtjes gevonden» die
er wijd en zijd bestaan," voegde Bertram
met een voor hem ongewoon gullen lach nr
bij, als voelde hij, dat hij van vroeger nog
iets had goed te maken en als wilde hij
Fred verhinderen om er aan te denken, dat
zijn vrouw eigenlijk niet tot de aristocratie
behoorde. „Ik ben werkelijk trotsch op mijn j
lieve nicht, die als burchtvrouw van Kronau
mij uog schooner voorkomt1, dan zij reeds
als bruid was, eu vindt ge niet, dat Hertha
er in haar rijkostuum bijzonder goed uit
ziet
Over allerlei onverschillige dingen pra
tend, voegden de beide heeren zich weder
bij het overige gezelschap en men bleef nog
een uurtje gezellig bijeen. Eindelijk stegen
Bertram eu Hertha weder te paard eu kwam,
toen ze wegreden, mevrouw Draller to* de
volgeudo slotsom
..Allerliefste menscheu, Wanda! Het was
toch, van achteren gezien, maar goed, dat
die oude graaf destijds een longontsteking
kreeg en wij 't hun dus niet kwalijk behoe
ven tc nemen, dat zij niet- op ons bal kwa
men. Dat zou nu hinderlijk zijn, daar de
vroegere vriendinnetjes op 't punt staan el
kanders nichten te worden. Maar dit z g ik
altijd een geluk bij een ongeluk 1"
HOOFDSTUK XVI
De commercieraad en zijn vrouw waren
reeds lang naar Berlijn teruggekeerd, doch
sedert het feest in HaMstadt. was Wanda
nauwelijks één dag met 'Fred alleen geweest
Hij had er op gestaan om nog enkele achter
stalligo bezoeken spoedig af te leggen en
daarop werd hefc jonge paar hier eu daar
gevraagd, terwijl Fred het van zijn kant ook
niet aan uitnoodigingen liet ontbreken. „Ter
wille van dien armen graaf Wellcamp" werd
aan zijne uitnoodigingen van alle kauten ge
hoor gegeven en een partij op Kronau le
verde voor weken lang stof tot discours
want men vond de schitterende toiletten der
gastvrouw even overdreven als het schitte
rende diner, dat zij haar gasten had aange
boden. Dat zoowel het oen als het ander
moest worden toegeschreven aan don v na
drukkelijk te kennen gegeven wensch des
gasthoeren, wisten dc berispende dames n:et
maar de burgerlijke opvoeding van die com-
mercieraa-ds-dochter werd daarentegen w.or
alles verantwoordelijk gesteld De omgang
mot de officieren van het garnizoen v rd
steeds drukker en Fred meende het aan
zichzelf verschuldigd te zijn om do verloren
„kameraadsohap" op dio wijze gedeeltelijk
te herstellen Ook als landheer trachtte hij
zich verdienstelijk te maken door het ver
vullen van allerlei „eene-ambten" en hoe
meer het geloof zich aan hem opdrong, dat
men Wanda anders behandelde dan bij voor
beeld Hertha Egdoff. des te vuriger werd
zijn verlangen om haar en zichzelf meer ge
waardeerd te zien. Hij meende het best dat
doel te kunnen bereiken door een ongekende
gastvrijheid. En wederom waren Kó> aller
eerst de officieren, zclla uit uren verwijderde
garnizoensplaatsen, welke die hooggeroemde
gastvrijheid op Kronau allo eer bewezen. De
jonge landheer bezat immers een uitmunten
de wijnkelder, een mooie, jonge vrouw en
belangstelling voor allerlei soort vau eport.
Wordt vet volgd.