V'. 66.
ad' Jaargang:.
Donderdag 8 September 1904.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
FASTE F0RLAND.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
Afzonderlijke nummers0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIE»:
Van 1—6 regels /'D.75.
Elke régel meer - ö?15.
Grooto letters naar plaatsrbimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voórdeelige bepalingeri.tót
het herhaald advertèéren in dit Blad bij abonnement. Eéae
circulaire, bevattende de voorwaarden, wortuop aanvraag
toegezonden.
Kennisgeving.
De Burgemeester van Amersfoort,
iMaakl bekend, <lat in, de gemeente Zeist vlek
ziekte onder de varkens is geconstateerd.
Amersfoort, 6 September 1904.
De Burgemeester van Amersfoort,
E. L. VISSER,
Weth., loco-Burgemeester.
Politiek Overzicbt
Oe kans op vrede.
Uit een interview, dat de secretaris van
het Japausche gezantschap te Parijs, de heer
Nagaoka, toestond aan een medewerker van
de Temp6, releveeren wij het antwoord, dat
gegeven werd op de vraag: Gelooft gij, dat
do vrede nabij is? Dat antwoord luidde
aldus
„Dat weet ik niet. Er zal zeker eene groote
tusschenruimte zijn tusschen de overwinning
van Liaojang en den slag van Charbin (daar
verwacht namelijk do neer Nagaoka de eer
ste groote ontmoeting tusschen de beide
legers), vooreerst wegens den afstand en ver
volgens om de langdurige organisatie, dis
de aanval vordert. Het winterseizoen zal
waarschijnlijk vóór den slag komen, en ge
durende dat seizoen zullen alle vijandelijk
heden noodwendig moeten ophouden. Dan
zullen do onderhandelingen geopend kunnen
worden, wanneer Rus'and den vrede wil,
maar nooit zal de Japansche regeering het
eerst voorstellen doen. Daar zij overwinnaar
is, zal zij afwachten tot de vredespreliminai-
ies van Rusland komen.
En weet gij welke voorwaarden zij,
denkt op te leggen?
Dat zal afhangen van het succes van
onze wapenenhet is ook het geheiin van
onze staatslieden. Wat over dit- onderwerp
door de bladen gezegd is, was de uitdruk
king van particuliere meeningen. In Japan
spreekt men niet van vrede in de regeerings-
kringen. Men heeft berekend, dat de oorlog
drie jaren zou duren. Daarop is men voor
bereid. Japan zal wachten tot het tijdstip,
waarop Rusland zal aankloppen....
En als de oorlog langer dan drie jaren
duurde? i
Japan is tot alles bereid. Men heeft
bij het begin van de vijandelijkheden ge
zegd, dat onze regeering niet langer dan een
jaar den oorlog zou kunnen voortzetten. Dat
is eene dwaling. De schatkist van Japan is
niet zoo arm als men in Parijs had gedacht."
Als tegenstelling heeft de Temps hieron
der geplaatst een interview van een Rus,
wiens naam niet wordt genoemd, maar die
gezegd wordt zeer op de hoogte te zijp van
de zaken van zijn land. Deze zeide over het
hier aangehaalde punt:
..Wat de vredesvoorstellen of de voorstel
len tot interventie van de zijde van andere
staten betreft, verzoek ik u mijne woorden
juist te noteeren, want ik kan u zoo uitdruk
kelijk mogelijk verzekeren, dat zij juist zijn,
en onze diplomaten zouden 't u zelf kunnen
certifioeeren. Rusland zal niet het eerst on
derhandelingen aanknoopen, strekkende tot
het sluiten van den vrede met Japan. Bo
vendien zal het geen enkel interventie-voor
stel toelaten, zelfs wanneer die werden gedaan
door de staten, die de meeste sympathie voor
Rusland hebben en waarvan liet verheugd is
zich de vriend te kunnen noemen. Dit :s
tegelijk de uitdrukking van het nationale
Russische gevoel en het onwrikbare besluit
van de regeering van Z. M. den Keizer".
Het schijnt dus, op deze uitingen afgaan
de, vast te staan, dat geen van do beide oor
logvoerenden de eerste wil zijn om de vraag
van het herstel van den vredo ter sprake te
brengen en, wat Rusland betreft, bovendien
nog, dat het niet' wil hooren, dat een derde
het er over onderhoudt.
Voor zoover men op de in de pers uitge
drukte meeningen kan afgaan om zich een
denkbeeld te vormen van de in het lan 1
heerschende opinie, ontmoet men ook eene
opmerkelijke eenstemmigheid. De Nowosti,
de Nowoje Wremja en de overige te Peters
burg verschijnende dagbladen beschouwen de
ontruiming van Liaojang niet als eene mili
taire ramp, maar eenvoudig ah een feit, dat
voorzien en zelfs reeds sedert de maand Juli
voorbereid was door generaal Koeropatkin
op grond van strategische overwegingen. Zi;
zien daarin de verwezenlijking van een wel
overwogen plan, hierin bestaande, dat de
Japanners steeds dieper in Mandsjoerije wor
den gelokt en daarbij uitgeput door eene
reeks van gevechten die hun zoo groot mo
gelijke verliezen berokkenen, tot het oogen-
blik waarop Koeropatkin in staat zal zijn
hun den beslissenden slag toe te brengen, die
fan alles een einde maakt.
Deze voorstelling van de dagbladen komt'
blijkbaar overeen met de zienswijze van den
groeten goneralen staf en van de andere
groote militaire organen. De Nowosti voegt
daaraan toe, dat, zelfs al moest de slag van
Liaojang beschouwd worden als eene werke
lijke nederlaag, hij niet het1 einde van den
oorlog zou bepalen en evenmin dat de vrede
in aantocht is, want Rusland zal er nooit in
toestemmen, een anderen dan een cervollen
en roemrijken vrede te sluiten, die zijne eer
ten waardigheid waarborgt en de handhaving
van zijn pohtieken invloed in het verre
Oosten verzekert.
Dat klopt dus volkomen met wat
door do Temps is opgeteckend uit den mond
van den Russischen staatsman, wiens woor
den hierboven zijn weergegeven.
Balkan-Staten.
Het Armenische opperhoofd Andreanik
heeft zich van Van meester gemaakt. Er
heersolit een groote paniek. Troepen zijn af
gezonden om de stad te hernemen.
Rusland.
Eene keizerlijke ukase heeft, in afwachting
van een algemeeno herziening van de Joden-
wetgeving, de bepalingen over het reoht van
verblijf van de Joden in dier voego gewijzigd,
dat het verbod om'buiten de steden en dor
pen binnen de streek, waar vestiging is ;oe-
gelaten, metterwoon te verb ij ven, geen .oe-
passing vindt op Joden van hoogere bescha
ving met vrouwen en kinderen, op kooplie
den van het eerste gild en hunne gezinnen,
op kooplieden die vijftien jaren lang voor
het eerste gild betaald hebben, op hand
werkslieden zoolang zij een handwerk uitoe
fenen, en op mindere militairen die hun
dienstplicht hebben vervuld. Aan deze Jo
den wordt vergund in steden en vlekken on
roerende goederen te huren, zoowel cm
te wonen als om handel en bedrijf uit te
oefenen. Joden, die aan den oorlog in het
verre oosten hebben deelgenomen, ouder
scheidingen hebben ontvangen en zich in
den aetieven dienst onberispelijk hebben ge
dragen, mogen in het rijk wonen. De Jood-
sche kooplieden van het eerste en tweede =ild
krijgen het recht alle steden van de binnen
ste gouvernementen te bezoeken voor doel
einden van handel en bedrijf zonder andere
beperking, dan dat het verblijf niet langer
dan zes of drie maanden in het jaar mag du
ren; in geval van ziekte kunnen zij zieh
door klerken of gemachtigden laten vervan-
ge ra Vrouwen van Joden met hoogere be
schaving en met flen titel handels- of fabrieks-
raad krijgen levenslang het reolit in liet
geheele rijk te leven, de zonen van zulke
Joden tot hunne meerderjarigheid of totdat
zij hunne studiën op de lioogcscholen hebben
voltooid, de dochters tot haar huwelijk.
De nieuwe bepalingen, zijn niet van toe
passing op plaatsen, waar voor de Joden t ij-
zondere beperkende maatregelen gelden. Ver
der hangt de beteekenis van de nieuwe be
palingen af van de opvatting omtrent de
uitdrukking- „hoogere beschaving": naar
mate die opvatting vriigeviger is. zal de kring
van de door deze bepalingen begunstigden
ruimer zijn. Intuffiohen blijkt daaruit toch.
dat er than' bii de Russische regeering mil
dere opvattingen ten aanzien van de Joden
heerschen dan tot dusver het geval was.
De mis te Nischn i-N ovgorod is offi-
oieel gesloten. De totale omzet van dit jaar
is, vergeleken met verleden jaar, 20 prooent
teruggegaan.
Thibet.
Uit Lliasse wordt dd. 30 Augustus (via
Gyaugtsi van 3 September) bericht, dat de
Tibetanen in twee van do eischen, door d©
Britscho missie gesteld, hebben toegestemd.
Wat de gevraagde schadevergooding betreft,
hebben de Tibetanen verklaard, dat het ge-
eischte bedrag boven do krachten van het
land is. Geen bedrag zal wettig zijn, zoolang
niet de toestemming van China verkregen
is. In de Britsche eischen is begrepen de
vestiging van eene markt voor den handel
op eenig punt verder dan Yatoeng gelegen.
Korea.
De Koreaansche zaakgelastigde te Lon
den zeide in een interview aan een
vertegenwoordiger van Reuter, dat het
belachelijk was -te onderstellen, dat de
tusschen Korea en Japan gesloten overeen
komst zou bebeekenen een JapaÏÏsoh protec
toraat over Korea. Het- was voor Korea- nood
zakelijk een buitenlandsch financieel raads
man te hebben. Maar dat was niets nieuws.
Vau denzelfden aard is de aanstelling van
een diplomatiek raadsman.
De oorlog in Oost-Azië.
Van dien oorlog zijn de volgende berichten
Aan de „Daily Chronicle" wordt uit Tsji-
foo bericht, dat hevige koortsen heerschen
onder de Japansche beleg erin gs-troepen van
Port Arthur.
De blokkade is niet effectief, zoodat het
garnizoen rijkelijk toevoeren van levensmid
delen krijgt. De ammunitie-voorraad wordt
sckaarsch.
Volgens de „Daily Telegraph" is de acht
ste Japansche divisie te Dalny geland. Zij
zal gebruikt worden tot versterking van het
belegeri ngsleger.
Moekden, 6 Sept. Een deel van het Russi
sche leger, dat langs den gewonen weg te
rugtrekt naar Moekden, verkeert in gevaar
afgesneden te worden. Gisteren beschoten de
Japanners gedurende vier en twintig uren
van de heuvels oostelijk van den weg, de
Russische troepen met granaten. Een oogen-
blik viel hunne infanterie met sterke macht
de Russische infanterie aan.
De Russische artillerie, die was opgesteld
op eene heuvelreeks, evenwijdig met die van
waar de Japansche artillerie vuuirde, dekte
de flank van het terugtrekkende leger.
Troepen, kanonnen en andere voorraden
werden in alle haast per spoor en langs den
gewonen weg naar Moekden gebracht.
Een aanzienlijk deel van den trein moest
achtergelaten worden, omdat de wegen, ten
gevolge van de zware regens die gisteren vie
len, in ellendigen toestand verkeeren.
De hoofdmaoht ontruimt Moekden en rukt
noordwaarts op.
Koepantse, 7 Sept. (Daily Mail). Tachtig
spoorwegwagens, met- gewonden geladen, pas
seer en dagelijks Moekden. De wonden van
de door granaten getroffenen zijn verschrik
kelijk. De meesten van de lijders bezwijken
op de reis naar het hospitaal.
Londen, 8 Sept. De correspondent van de
Daily Mail bij het leger van Koeroki zegt in
eene beschrijving van het gevecht aan de
Tong-ho van 23 tot 26 Augustus, vóór de
inneming van Anping, dat de granaten aan
houdend, uur op uur, neervielen op de Rus
sen, die vast en onwrikbaar bleven staan. De
Japansche infanterie trok bij het avanoeeren
de jassen uit om zich vrijer te kunnen bewe
gen, en bood daardoor den vijand prachtige
witte mikpunten. Toen zij zich op de loop
graven wierp, verschenen er als door oen
tooverslag witte vlaggen op de berghellin
gen. De vaandeldragers klommen de hellin
gen op, strevende naar de eer om den top het
eerst te bereiken. Di Russen stierven bijna
toe. den laatsteu manslechts drie gevange-
nep werden er gemaakt.
De Japansche soldaten beschouwen zich
zeiven als de uit den hemel gezonden leden
van een steeds zegevierend leger.
De correspondent van de Standard bij K^e-
roki s leger zegt in eene beschrijving van den
aanval op Anping. dat- de verliezen van het
Japansche midden-leger zeer zwaar waren
oen bataillon werd geheel vernietigd. Het
reehtor-leger van de Japanners slaagde beter,
omdat door de Russen geen enkele poging
werd beproefd tot een tegenaanval.
Acht veldkanonnen, die door het reohter-
leger werden vermeesterd, waren geposteerd
op een heuvel, die zeer moedelijk te naderen
was. De Russen verdédigden deze batterij
hardnekkig, door steen en en rotsblokken naar
beneden te laten rollen..
De groote worsteling bij Liaojang moge in
de toekomst genoemd worden eene van histo
rische beteekenis, maar zij kan niet genoemd
worden een beslissende strijd. Die overtui
ging dringt meer en meer door.
Daar de Japanners tot dusver geene me
dedeelingen gedaan hebben over de gevan
genneming van Russische troepen of het
wegnemen van Russische kanonnen met
uitzondering van die vóór de bezetting van
Liaojang kan men met tamelijke zeker
heid aannemen, dat het generaal Koeropatkin
gelukt is ziju leger over de Taitse-ho te bren
gen. Generaal Staokelberg, wiens korps door
de Japanners onder Okoe heette te zijn af
gesneden, bevindt zich bij de kolenmijnen
van Jentai, 15 K.M. ten noordoosten van
Liaojang. Het heet nu, dat hij bij de gevech
ten met generaal Okoe slechts een bataillou
heeft verloren. Men weet nog niet hoe sterk
de strijdmacht is, die generaal Koeroki ten
oosten van Liaojang over de Taitse-ho
gebracht heeft; hij heeft- echter blijkbaar
zijn doel om den Russen den terugtocht bij
Jentai af te snijden, niet bereikt. Nadat de
Japanners de heuvelreeks van Heigingtai be
zet hadden, werden zij door Koeropatkin
hevig aangevallen. Koeroki schijnt zich in
zijne stellingen te hebben gehandhaafd, maar
het is nog twijfelachtig of hij later weder
naar het noorden heelt kunnen oprukken.
Volgens een Russisch dagbladbericht bevin
den de Japanners zich nog slechts 40 K.M.
ten zuiden van Moekden; dat zou zijn hal
verwege tusschen deze stad en Liaojang.
Koeropatkin moet reeds voor weken zijne
voorraden uit Liaojang naar Moekden heb
ben laten brengenwat bij de ontruiming
van de stad in den nacht van 3 op 4 Sep
tember nog aanwezig was, is waarschijnlijk
voor een deel verbrand.
Dat de vervolging van de Russen door do
Japanners niet met meer nadruk wordt ge
voerd, schijnt hieruit te verklaren te zijn,
dat de laatsten zeer vermoeid zijn. Sedert den
24en Augustus hebben zij dagelijks gestreden,
dikwijls door honger en dorst- gekweld, wamt
het is, zooals van Japansche zijde wordt me
degedeeld, niet mogelijk geweest de troepen
geregeld van water en voedingsmiddelen te
voorzien.
Volgens een bericht van Reuter uit Tokio
is het daar algemeen bekend, dat Koeropatki n
er in geslaagd is het gros van het Russische
leger te doen teruggaan. Hij brak de brug
gen af, om de Japansche vervolging tegen to
gaan.
Geheel te boven gekomen is het gevaar
in tusschen nog nietdat blijkt uit het hier
boven afgedrukte telegram uit Moekden,
De Exchange meldt, dat officieele berich
ten, te Rome ontvangen uit het hoofdkwar
tier van maarschalk Oyama, inhouden dat de
grootste ongelegenheid voor de Japanners is
het reusachtige aantal gewonden van vriend
en vijand, die beiden gelijk behandeld wor
den, en ook de gevangenen, van wie som
migen, toen zij den japanners in handen
vielen, op het punt waren om van gebrek to
sterven.
De Central News verneemt uit Petersburg,
dat generaal Koeropatkin in een telegram
aan den Czaar de uitzending van zes leger
korpsen heeft verlangd.
Tokio, 7 Sept. De Mikado heeft eene bood
schap gericht tot het leger, waarin hij de
troepen geluk wenscht met de schitterende
overwinning, die onder uiterst moede li jke om
standigheden is behaald.
De boodschap zegt verder, dat het einde
van den oorlog nog in eene verre toekomst
ligt, en spoort de troepen aan omzichtig
te zijn en geduld te oefenen.
Tokio, 7 Sept. De bevolking viert nog
feest over de overwinning bij Liaojang. Men
verdiept zich echter in gissingen over Koe-
roki's bewegingen sedert Zondag.
Men zegt, dat de Japanners, ondanks de
verwoestingen door brand aangericht, ocne
aanzienlijke hoeveelheid voorraden en muni
tie te Liaojang buit maakten.
De stad Liaojang is nu niets meer dan oen
rookendo puinhoop. Het spoorwegstation is
geheel vernield. De Chiueesche wijk is zoo
goed als met den grond gelijk gemaakt, do
geheele bevolking is weggevlucht. Ook in
de voorsteden zijn bijna alle huizen door gr ar
naton getroffen.
Seoel, 7 Sej)t. (Standard). Volgons oen ge
rucht wordt de terugtocht van verstrooide
Russische troepen in het noordwesten vau
Uit het Noorsch
18 TAN
JONAS LIE.
„Ik dacht, dat gij] hierboven nog wel op
zouidt zijn en wachten, en holde weg in demi
maneschijn om u op de hoogte te brengen.
Fast» werd opgehouden door een discussie
met den havenmeester, over het- maken van
een wandelpier.
„Dó havenmeester?" riep mevrouw Forland
uit, „laat die zich in
„Ja, dat moogt U wel vragen, mevrouw,
en ik mag gerust zeggen, dat- ik Van avond
van de eene verwondering in de andere viel
en niet het- minst over mijnheer mijn zwa
ger. Ik zou gezegd hebben, dat Faste orgii-
ueel, eigenaardig misschien een weinig ver
legen is.
,,Zeg gerust erg verlegen!" viel Solvi hem
in do rede.
„Ja, het eene denkbeeld verdringt het an
dere," gaf mevrouw Forland ongelukkig toe,
„hij heeft te veel in zijn hoofd..."
Zij zag er udt, alsof zij thans eerst den
slag, de eigenlijke boodschap zou ontvan
gen.
„Neen, mevrouw dat is, na dezen avond
mijn gevoelen niet meer. Hij die daar in de
vergadering stond en sprak en zijn teekenin-
gen en plannen uiteenzette voor den direc
teur der openbare werken, den havenmees
ter, de konsuls en de geheele rij jongere han
delsmannen, was een welbespraakte, heldere,
zelfbewuste man. Hij begon wel is waar een
weinig verkeerd en linlcsch, somtijds eenigs-
ziiis béte, maar werd gaandeweg handiger en
vlugger, totdat op het laatst alle tegenwer
pingen onverbiddelijk werden afgemaakt. Hij
werd om zoo te zeggen voortdurend krachti
ger; ik herinner mij niet ooit een dergelijke
geestkracht in iemands oogeu te hebben ge
zien!... Wanneer ik hem morgen in het da-
gelijiksolie leven weerzie, geloof ilc niet, dat
ik hem zal herkennen," .schertste dei dokter.
,,'t Is mij alsof ik in uw stem goede hoop
hoor klinken, dokter!" riep mevrouw For
land, met schitterende oogen.
„Ja-, praten kan hij," mompelde Agnete.
„Maar het is zeker zonderling, hoe het
noodlot den gang van zaken kan veranderen,"
ging hij voort. „Van avond scheen men
plotseling volstrekt niet zoo wantrouwig of
zoo ongenegen om de zaak te steunen
„Wat zeg je?", riepen drie inondeji allen
tegelijk.
„Ja-, en de volgende schrede zal nu waar
schijnlijk zijn een poging, om de zaak te
verzekeren door het inteckenen op aandee-
len
„WaarschijnlijkOch, je weet niet Fal-
kenberg, hoe beleefd de menscben hier in de
stad zij,n," liet Agnete zich uit. „Zij zeggen
zoo ongaarne botweg neen, tegen iemand."
„lui allen geval is mijn hoofdindruk,"
zeide de dokter, ,,dat door de vergadering
van dezen avond hier een algeheele omkee
ring in de openbare meening zal ontstaan...
De oude woordvoerder, de touwslager Tryg-
gese toch, stond daar erg opgewonden om
de belangen van de stad, en zeide dat, tot
den huidigon dag, de welstand daarvan had
afgehangen van een voorzdohtigen, gezonden
handelsgeest. Maar van enkel hoop en ijdele
voorspiegeling en dergelijke was voor de toe
komst niets goeds te verwachten in allen
geval niet voor z ij n lijnbaanMaar toen-
stond Waggestad van Wold op... Zonderling
is het toch," peinsde de dokter, „dat er ze
kere terughoudende, zwijgende zielen zijn,
die jarenlang in heb district zitten en geld
hebben opgepot, terwijl mem zich hoegenaamd
geen denkbeeld kan maken hoe groot hum
vermogen is. Wanneer zulk een zwijgende
knaap plotseling losbarst- en, zegt: ik doe
mededan wordt er een soort plechtige druk
in de zaal gevoeld en is het of er een nieuwe
zekerheid is geboren. Die woorden drukken
als het, ware het zegel en den, stempel op den
avondEn toen lagen zij met do hoofden
over de teekeningen gebogen en vroegen zij,
de een na den ander, om inlichtingen."
„Maar dan kunnen wij er ons in verheugen
dat Faste werkelijk gehoor heeft gekregen
dat is dus geen nederlaagriep mevrouw
Forland uit.
„Ach, moeder, wii zijn nog steeds bedrogen
uitgekomen!" riep Agnete met vuur. „Maar
u en mij heeft hij altijd bij den neus kunnen
hebben. Dat kwam alleen, dat wij altijd, al
tijd zagen, dat niemand, andere hem geloof
de."
„Ja maar, ik heb ook aan Faste getwij
feld, moeder, als wij maar in ceu andere
wereld hadden geleefd," verdedigde Solvi
zich.
„En mijn opvatting van do zaak," lachte
de dokter, „is altijd dezelfde geweest. Ik
heb er niets tegen om directeur van een
groote badinrichting te zijn, maar wel om in
een onderneming betrokken te worden, die
halverwege kan blijven steken als een onuit
gevoerd ontwerp."
Er was opnieuiw leven gekomen in de, door
hot roode schijnsel van de lamp, half ver
lichte kamer. De gebeurtenissen van den
avond waren ieder afzonderlijk in het bloed
geslagen.
En nu vroeg de dokter, dat Solvi hoed en
mantel zo-u halen, om met hem een wande
ling in don maneschijn, te maken. Het was
alsof cr voor hen ook iets nieuws op til was.
XVII.
„Forland'... Mijnheer Forland!... Faste
Forland...!" herhaalden drie, vier vroolijkc
jongemeisjesstenunen haar roepen door de
ruimten van het half gereed zijndo hotel.
„Komen jullie het- gebouw inspecteeren
riep Fastehij vertoonde zich in de raam
opening op de t-weedo-verdieping.
„Ja zeker." antwoordden zij. „Mijn va
der is immers aandeelhouder en wij moeten
u dus controleeren."
„Komt boven en ziet de bruisahendc zee
Ik zal jullie op do trap helpen, want cr is
nog geen leuning aan."
Hij greep haar vast en trok haar over dc
bovenste defecte trede...
Hop hop hop hop kwamen zij alle
vier.
„Den volgenden zomer zal dat allee uitste
kend in orde zijn. Alleen het uitzicht kan ik
niet beter maken, dab is kant en klaar...
Neen, neen, Christine, ga daar niet- heen. Do
witte ladder is daar voor de deur geplaatst,
omdat de buitenveranda nog niet klaar is
daarom moet ik de dames verzoeken, genoe
gen te nemen met de vensteropeningen...
Wees voorzichtig met uw rokken."
„En daar noodigt hij ons nu op uit
Toua, wij die geboren en getogen, zijn bij
dit uitzicht!"
„Ja, alsof wij' dat thuis niet uit al do ra
men hadden, alleen een beetje mooier. Ik
dacht heusch, dat jc ons iets heel- bijzonders
hadt aan te bieden, Faste."
„Daar stuurt een stoomboot de haven in,
dat"is ten minste toch iets 1" gaf Kathiuka
toe
„Ook, ja, heel vervelend zoo iets," zeide
Christine. „Die stoom booten die binnenko
men en een half uur lang in, de haven liggen
te fluiten en te huilen, de oommandolxrug
vol met toeristen, die ons door hun verrekijr
kers begluren en dan weder afvaren."
„Maar jij, Laura! hebt zeker wel heel be
leefd iets liefs te zeggen."
„Och, Laura Groth is uit een andere stad,
waar men ook vindt, dat alles bij hun het
mooist is, maar daarna, dan V
„De riffen, die daarginds de vlakte ver
breken, doen den horizon zoo wonderbaar
diep schijnen zoodat het. juist is, of mom
veel verder ziet" zoide Laura, die in hot
uitzicht verzonken stond
Wordt vervolgd.