V'. 66. ad' Jaargang:. Donderdag 8 September 1904. BUITENLAND. FEUILLETON. FASTE F0RLAND. AMERSFOORTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.25. Idem franco per post- 1.75. Afzonderlijke nummers0.05. Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C°. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIE»: Van 1—6 regels /'D.75. Elke régel meer - ö?15. Grooto letters naar plaatsrbimte. Voor handel en bedrijf bestaan voórdeelige bepalingeri.tót het herhaald advertèéren in dit Blad bij abonnement. Eéae circulaire, bevattende de voorwaarden, wortuop aanvraag toegezonden. Kennisgeving. De Burgemeester van Amersfoort, iMaakl bekend, <lat in, de gemeente Zeist vlek ziekte onder de varkens is geconstateerd. Amersfoort, 6 September 1904. De Burgemeester van Amersfoort, E. L. VISSER, Weth., loco-Burgemeester. Politiek Overzicbt Oe kans op vrede. Uit een interview, dat de secretaris van het Japausche gezantschap te Parijs, de heer Nagaoka, toestond aan een medewerker van de Temp6, releveeren wij het antwoord, dat gegeven werd op de vraag: Gelooft gij, dat do vrede nabij is? Dat antwoord luidde aldus „Dat weet ik niet. Er zal zeker eene groote tusschenruimte zijn tusschen de overwinning van Liaojang en den slag van Charbin (daar verwacht namelijk do neer Nagaoka de eer ste groote ontmoeting tusschen de beide legers), vooreerst wegens den afstand en ver volgens om de langdurige organisatie, dis de aanval vordert. Het winterseizoen zal waarschijnlijk vóór den slag komen, en ge durende dat seizoen zullen alle vijandelijk heden noodwendig moeten ophouden. Dan zullen do onderhandelingen geopend kunnen worden, wanneer Rus'and den vrede wil, maar nooit zal de Japansche regeering het eerst voorstellen doen. Daar zij overwinnaar is, zal zij afwachten tot de vredespreliminai- ies van Rusland komen. En weet gij welke voorwaarden zij, denkt op te leggen? Dat zal afhangen van het succes van onze wapenenhet is ook het geheiin van onze staatslieden. Wat over dit- onderwerp door de bladen gezegd is, was de uitdruk king van particuliere meeningen. In Japan spreekt men niet van vrede in de regeerings- kringen. Men heeft berekend, dat de oorlog drie jaren zou duren. Daarop is men voor bereid. Japan zal wachten tot het tijdstip, waarop Rusland zal aankloppen.... En als de oorlog langer dan drie jaren duurde? i Japan is tot alles bereid. Men heeft bij het begin van de vijandelijkheden ge zegd, dat onze regeering niet langer dan een jaar den oorlog zou kunnen voortzetten. Dat is eene dwaling. De schatkist van Japan is niet zoo arm als men in Parijs had gedacht." Als tegenstelling heeft de Temps hieron der geplaatst een interview van een Rus, wiens naam niet wordt genoemd, maar die gezegd wordt zeer op de hoogte te zijp van de zaken van zijn land. Deze zeide over het hier aangehaalde punt: ..Wat de vredesvoorstellen of de voorstel len tot interventie van de zijde van andere staten betreft, verzoek ik u mijne woorden juist te noteeren, want ik kan u zoo uitdruk kelijk mogelijk verzekeren, dat zij juist zijn, en onze diplomaten zouden 't u zelf kunnen certifioeeren. Rusland zal niet het eerst on derhandelingen aanknoopen, strekkende tot het sluiten van den vrede met Japan. Bo vendien zal het geen enkel interventie-voor stel toelaten, zelfs wanneer die werden gedaan door de staten, die de meeste sympathie voor Rusland hebben en waarvan liet verheugd is zich de vriend te kunnen noemen. Dit :s tegelijk de uitdrukking van het nationale Russische gevoel en het onwrikbare besluit van de regeering van Z. M. den Keizer". Het schijnt dus, op deze uitingen afgaan de, vast te staan, dat geen van do beide oor logvoerenden de eerste wil zijn om de vraag van het herstel van den vredo ter sprake te brengen en, wat Rusland betreft, bovendien nog, dat het niet' wil hooren, dat een derde het er over onderhoudt. Voor zoover men op de in de pers uitge drukte meeningen kan afgaan om zich een denkbeeld te vormen van de in het lan 1 heerschende opinie, ontmoet men ook eene opmerkelijke eenstemmigheid. De Nowosti, de Nowoje Wremja en de overige te Peters burg verschijnende dagbladen beschouwen de ontruiming van Liaojang niet als eene mili taire ramp, maar eenvoudig ah een feit, dat voorzien en zelfs reeds sedert de maand Juli voorbereid was door generaal Koeropatkin op grond van strategische overwegingen. Zi; zien daarin de verwezenlijking van een wel overwogen plan, hierin bestaande, dat de Japanners steeds dieper in Mandsjoerije wor den gelokt en daarbij uitgeput door eene reeks van gevechten die hun zoo groot mo gelijke verliezen berokkenen, tot het oogen- blik waarop Koeropatkin in staat zal zijn hun den beslissenden slag toe te brengen, die fan alles een einde maakt. Deze voorstelling van de dagbladen komt' blijkbaar overeen met de zienswijze van den groeten goneralen staf en van de andere groote militaire organen. De Nowosti voegt daaraan toe, dat, zelfs al moest de slag van Liaojang beschouwd worden als eene werke lijke nederlaag, hij niet het1 einde van den oorlog zou bepalen en evenmin dat de vrede in aantocht is, want Rusland zal er nooit in toestemmen, een anderen dan een cervollen en roemrijken vrede te sluiten, die zijne eer ten waardigheid waarborgt en de handhaving van zijn pohtieken invloed in het verre Oosten verzekert. Dat klopt dus volkomen met wat door do Temps is opgeteckend uit den mond van den Russischen staatsman, wiens woor den hierboven zijn weergegeven. Balkan-Staten. Het Armenische opperhoofd Andreanik heeft zich van Van meester gemaakt. Er heersolit een groote paniek. Troepen zijn af gezonden om de stad te hernemen. Rusland. Eene keizerlijke ukase heeft, in afwachting van een algemeeno herziening van de Joden- wetgeving, de bepalingen over het reoht van verblijf van de Joden in dier voego gewijzigd, dat het verbod om'buiten de steden en dor pen binnen de streek, waar vestiging is ;oe- gelaten, metterwoon te verb ij ven, geen .oe- passing vindt op Joden van hoogere bescha ving met vrouwen en kinderen, op kooplie den van het eerste gild en hunne gezinnen, op kooplieden die vijftien jaren lang voor het eerste gild betaald hebben, op hand werkslieden zoolang zij een handwerk uitoe fenen, en op mindere militairen die hun dienstplicht hebben vervuld. Aan deze Jo den wordt vergund in steden en vlekken on roerende goederen te huren, zoowel cm te wonen als om handel en bedrijf uit te oefenen. Joden, die aan den oorlog in het verre oosten hebben deelgenomen, ouder scheidingen hebben ontvangen en zich in den aetieven dienst onberispelijk hebben ge dragen, mogen in het rijk wonen. De Jood- sche kooplieden van het eerste en tweede =ild krijgen het recht alle steden van de binnen ste gouvernementen te bezoeken voor doel einden van handel en bedrijf zonder andere beperking, dan dat het verblijf niet langer dan zes of drie maanden in het jaar mag du ren; in geval van ziekte kunnen zij zieh door klerken of gemachtigden laten vervan- ge ra Vrouwen van Joden met hoogere be schaving en met flen titel handels- of fabrieks- raad krijgen levenslang het reolit in liet geheele rijk te leven, de zonen van zulke Joden tot hunne meerderjarigheid of totdat zij hunne studiën op de lioogcscholen hebben voltooid, de dochters tot haar huwelijk. De nieuwe bepalingen, zijn niet van toe passing op plaatsen, waar voor de Joden t ij- zondere beperkende maatregelen gelden. Ver der hangt de beteekenis van de nieuwe be palingen af van de opvatting omtrent de uitdrukking- „hoogere beschaving": naar mate die opvatting vriigeviger is. zal de kring van de door deze bepalingen begunstigden ruimer zijn. Intuffiohen blijkt daaruit toch. dat er than' bii de Russische regeering mil dere opvattingen ten aanzien van de Joden heerschen dan tot dusver het geval was. De mis te Nischn i-N ovgorod is offi- oieel gesloten. De totale omzet van dit jaar is, vergeleken met verleden jaar, 20 prooent teruggegaan. Thibet. Uit Lliasse wordt dd. 30 Augustus (via Gyaugtsi van 3 September) bericht, dat de Tibetanen in twee van do eischen, door d© Britscho missie gesteld, hebben toegestemd. Wat de gevraagde schadevergooding betreft, hebben de Tibetanen verklaard, dat het ge- eischte bedrag boven do krachten van het land is. Geen bedrag zal wettig zijn, zoolang niet de toestemming van China verkregen is. In de Britsche eischen is begrepen de vestiging van eene markt voor den handel op eenig punt verder dan Yatoeng gelegen. Korea. De Koreaansche zaakgelastigde te Lon den zeide in een interview aan een vertegenwoordiger van Reuter, dat het belachelijk was -te onderstellen, dat de tusschen Korea en Japan gesloten overeen komst zou bebeekenen een JapaÏÏsoh protec toraat over Korea. Het- was voor Korea- nood zakelijk een buitenlandsch financieel raads man te hebben. Maar dat was niets nieuws. Vau denzelfden aard is de aanstelling van een diplomatiek raadsman. De oorlog in Oost-Azië. Van dien oorlog zijn de volgende berichten Aan de „Daily Chronicle" wordt uit Tsji- foo bericht, dat hevige koortsen heerschen onder de Japansche beleg erin gs-troepen van Port Arthur. De blokkade is niet effectief, zoodat het garnizoen rijkelijk toevoeren van levensmid delen krijgt. De ammunitie-voorraad wordt sckaarsch. Volgens de „Daily Telegraph" is de acht ste Japansche divisie te Dalny geland. Zij zal gebruikt worden tot versterking van het belegeri ngsleger. Moekden, 6 Sept. Een deel van het Russi sche leger, dat langs den gewonen weg te rugtrekt naar Moekden, verkeert in gevaar afgesneden te worden. Gisteren beschoten de Japanners gedurende vier en twintig uren van de heuvels oostelijk van den weg, de Russische troepen met granaten. Een oogen- blik viel hunne infanterie met sterke macht de Russische infanterie aan. De Russische artillerie, die was opgesteld op eene heuvelreeks, evenwijdig met die van waar de Japansche artillerie vuuirde, dekte de flank van het terugtrekkende leger. Troepen, kanonnen en andere voorraden werden in alle haast per spoor en langs den gewonen weg naar Moekden gebracht. Een aanzienlijk deel van den trein moest achtergelaten worden, omdat de wegen, ten gevolge van de zware regens die gisteren vie len, in ellendigen toestand verkeeren. De hoofdmaoht ontruimt Moekden en rukt noordwaarts op. Koepantse, 7 Sept. (Daily Mail). Tachtig spoorwegwagens, met- gewonden geladen, pas seer en dagelijks Moekden. De wonden van de door granaten getroffenen zijn verschrik kelijk. De meesten van de lijders bezwijken op de reis naar het hospitaal. Londen, 8 Sept. De correspondent van de Daily Mail bij het leger van Koeroki zegt in eene beschrijving van het gevecht aan de Tong-ho van 23 tot 26 Augustus, vóór de inneming van Anping, dat de granaten aan houdend, uur op uur, neervielen op de Rus sen, die vast en onwrikbaar bleven staan. De Japansche infanterie trok bij het avanoeeren de jassen uit om zich vrijer te kunnen bewe gen, en bood daardoor den vijand prachtige witte mikpunten. Toen zij zich op de loop graven wierp, verschenen er als door oen tooverslag witte vlaggen op de berghellin gen. De vaandeldragers klommen de hellin gen op, strevende naar de eer om den top het eerst te bereiken. Di Russen stierven bijna toe. den laatsteu manslechts drie gevange- nep werden er gemaakt. De Japansche soldaten beschouwen zich zeiven als de uit den hemel gezonden leden van een steeds zegevierend leger. De correspondent van de Standard bij K^e- roki s leger zegt in eene beschrijving van den aanval op Anping. dat- de verliezen van het Japansche midden-leger zeer zwaar waren oen bataillon werd geheel vernietigd. Het reehtor-leger van de Japanners slaagde beter, omdat door de Russen geen enkele poging werd beproefd tot een tegenaanval. Acht veldkanonnen, die door het reohter- leger werden vermeesterd, waren geposteerd op een heuvel, die zeer moedelijk te naderen was. De Russen verdédigden deze batterij hardnekkig, door steen en en rotsblokken naar beneden te laten rollen.. De groote worsteling bij Liaojang moge in de toekomst genoemd worden eene van histo rische beteekenis, maar zij kan niet genoemd worden een beslissende strijd. Die overtui ging dringt meer en meer door. Daar de Japanners tot dusver geene me dedeelingen gedaan hebben over de gevan genneming van Russische troepen of het wegnemen van Russische kanonnen met uitzondering van die vóór de bezetting van Liaojang kan men met tamelijke zeker heid aannemen, dat het generaal Koeropatkin gelukt is ziju leger over de Taitse-ho te bren gen. Generaal Staokelberg, wiens korps door de Japanners onder Okoe heette te zijn af gesneden, bevindt zich bij de kolenmijnen van Jentai, 15 K.M. ten noordoosten van Liaojang. Het heet nu, dat hij bij de gevech ten met generaal Okoe slechts een bataillou heeft verloren. Men weet nog niet hoe sterk de strijdmacht is, die generaal Koeroki ten oosten van Liaojang over de Taitse-ho gebracht heeft; hij heeft- echter blijkbaar zijn doel om den Russen den terugtocht bij Jentai af te snijden, niet bereikt. Nadat de Japanners de heuvelreeks van Heigingtai be zet hadden, werden zij door Koeropatkin hevig aangevallen. Koeroki schijnt zich in zijne stellingen te hebben gehandhaafd, maar het is nog twijfelachtig of hij later weder naar het noorden heelt kunnen oprukken. Volgens een Russisch dagbladbericht bevin den de Japanners zich nog slechts 40 K.M. ten zuiden van Moekden; dat zou zijn hal verwege tusschen deze stad en Liaojang. Koeropatkin moet reeds voor weken zijne voorraden uit Liaojang naar Moekden heb ben laten brengenwat bij de ontruiming van de stad in den nacht van 3 op 4 Sep tember nog aanwezig was, is waarschijnlijk voor een deel verbrand. Dat de vervolging van de Russen door do Japanners niet met meer nadruk wordt ge voerd, schijnt hieruit te verklaren te zijn, dat de laatsten zeer vermoeid zijn. Sedert den 24en Augustus hebben zij dagelijks gestreden, dikwijls door honger en dorst- gekweld, wamt het is, zooals van Japansche zijde wordt me degedeeld, niet mogelijk geweest de troepen geregeld van water en voedingsmiddelen te voorzien. Volgens een bericht van Reuter uit Tokio is het daar algemeen bekend, dat Koeropatki n er in geslaagd is het gros van het Russische leger te doen teruggaan. Hij brak de brug gen af, om de Japansche vervolging tegen to gaan. Geheel te boven gekomen is het gevaar in tusschen nog nietdat blijkt uit het hier boven afgedrukte telegram uit Moekden, De Exchange meldt, dat officieele berich ten, te Rome ontvangen uit het hoofdkwar tier van maarschalk Oyama, inhouden dat de grootste ongelegenheid voor de Japanners is het reusachtige aantal gewonden van vriend en vijand, die beiden gelijk behandeld wor den, en ook de gevangenen, van wie som migen, toen zij den japanners in handen vielen, op het punt waren om van gebrek to sterven. De Central News verneemt uit Petersburg, dat generaal Koeropatkin in een telegram aan den Czaar de uitzending van zes leger korpsen heeft verlangd. Tokio, 7 Sept. De Mikado heeft eene bood schap gericht tot het leger, waarin hij de troepen geluk wenscht met de schitterende overwinning, die onder uiterst moede li jke om standigheden is behaald. De boodschap zegt verder, dat het einde van den oorlog nog in eene verre toekomst ligt, en spoort de troepen aan omzichtig te zijn en geduld te oefenen. Tokio, 7 Sept. De bevolking viert nog feest over de overwinning bij Liaojang. Men verdiept zich echter in gissingen over Koe- roki's bewegingen sedert Zondag. Men zegt, dat de Japanners, ondanks de verwoestingen door brand aangericht, ocne aanzienlijke hoeveelheid voorraden en muni tie te Liaojang buit maakten. De stad Liaojang is nu niets meer dan oen rookendo puinhoop. Het spoorwegstation is geheel vernield. De Chiueesche wijk is zoo goed als met den grond gelijk gemaakt, do geheele bevolking is weggevlucht. Ook in de voorsteden zijn bijna alle huizen door gr ar naton getroffen. Seoel, 7 Sej)t. (Standard). Volgons oen ge rucht wordt de terugtocht van verstrooide Russische troepen in het noordwesten vau Uit het Noorsch 18 TAN JONAS LIE. „Ik dacht, dat gij] hierboven nog wel op zouidt zijn en wachten, en holde weg in demi maneschijn om u op de hoogte te brengen. Fast» werd opgehouden door een discussie met den havenmeester, over het- maken van een wandelpier. „Dó havenmeester?" riep mevrouw Forland uit, „laat die zich in „Ja, dat moogt U wel vragen, mevrouw, en ik mag gerust zeggen, dat- ik Van avond van de eene verwondering in de andere viel en niet het- minst over mijnheer mijn zwa ger. Ik zou gezegd hebben, dat Faste orgii- ueel, eigenaardig misschien een weinig ver legen is. ,,Zeg gerust erg verlegen!" viel Solvi hem in do rede. „Ja, het eene denkbeeld verdringt het an dere," gaf mevrouw Forland ongelukkig toe, „hij heeft te veel in zijn hoofd..." Zij zag er udt, alsof zij thans eerst den slag, de eigenlijke boodschap zou ontvan gen. „Neen, mevrouw dat is, na dezen avond mijn gevoelen niet meer. Hij die daar in de vergadering stond en sprak en zijn teekenin- gen en plannen uiteenzette voor den direc teur der openbare werken, den havenmees ter, de konsuls en de geheele rij jongere han delsmannen, was een welbespraakte, heldere, zelfbewuste man. Hij begon wel is waar een weinig verkeerd en linlcsch, somtijds eenigs- ziiis béte, maar werd gaandeweg handiger en vlugger, totdat op het laatst alle tegenwer pingen onverbiddelijk werden afgemaakt. Hij werd om zoo te zeggen voortdurend krachti ger; ik herinner mij niet ooit een dergelijke geestkracht in iemands oogeu te hebben ge zien!... Wanneer ik hem morgen in het da- gelijiksolie leven weerzie, geloof ilc niet, dat ik hem zal herkennen," .schertste dei dokter. ,,'t Is mij alsof ik in uw stem goede hoop hoor klinken, dokter!" riep mevrouw For land, met schitterende oogen. „Ja-, praten kan hij," mompelde Agnete. „Maar het is zeker zonderling, hoe het noodlot den gang van zaken kan veranderen," ging hij voort. „Van avond scheen men plotseling volstrekt niet zoo wantrouwig of zoo ongenegen om de zaak te steunen „Wat zeg je?", riepen drie inondeji allen tegelijk. „Ja-, en de volgende schrede zal nu waar schijnlijk zijn een poging, om de zaak te verzekeren door het inteckenen op aandee- len „WaarschijnlijkOch, je weet niet Fal- kenberg, hoe beleefd de menscben hier in de stad zij,n," liet Agnete zich uit. „Zij zeggen zoo ongaarne botweg neen, tegen iemand." „lui allen geval is mijn hoofdindruk," zeide de dokter, ,,dat door de vergadering van dezen avond hier een algeheele omkee ring in de openbare meening zal ontstaan... De oude woordvoerder, de touwslager Tryg- gese toch, stond daar erg opgewonden om de belangen van de stad, en zeide dat, tot den huidigon dag, de welstand daarvan had afgehangen van een voorzdohtigen, gezonden handelsgeest. Maar van enkel hoop en ijdele voorspiegeling en dergelijke was voor de toe komst niets goeds te verwachten in allen geval niet voor z ij n lijnbaanMaar toen- stond Waggestad van Wold op... Zonderling is het toch," peinsde de dokter, „dat er ze kere terughoudende, zwijgende zielen zijn, die jarenlang in heb district zitten en geld hebben opgepot, terwijl mem zich hoegenaamd geen denkbeeld kan maken hoe groot hum vermogen is. Wanneer zulk een zwijgende knaap plotseling losbarst- en, zegt: ik doe mededan wordt er een soort plechtige druk in de zaal gevoeld en is het of er een nieuwe zekerheid is geboren. Die woorden drukken als het, ware het zegel en den, stempel op den avondEn toen lagen zij met do hoofden over de teekeningen gebogen en vroegen zij, de een na den ander, om inlichtingen." „Maar dan kunnen wij er ons in verheugen dat Faste werkelijk gehoor heeft gekregen dat is dus geen nederlaagriep mevrouw Forland uit. „Ach, moeder, wii zijn nog steeds bedrogen uitgekomen!" riep Agnete met vuur. „Maar u en mij heeft hij altijd bij den neus kunnen hebben. Dat kwam alleen, dat wij altijd, al tijd zagen, dat niemand, andere hem geloof de." „Ja maar, ik heb ook aan Faste getwij feld, moeder, als wij maar in ceu andere wereld hadden geleefd," verdedigde Solvi zich. „En mijn opvatting van do zaak," lachte de dokter, „is altijd dezelfde geweest. Ik heb er niets tegen om directeur van een groote badinrichting te zijn, maar wel om in een onderneming betrokken te worden, die halverwege kan blijven steken als een onuit gevoerd ontwerp." Er was opnieuiw leven gekomen in de, door hot roode schijnsel van de lamp, half ver lichte kamer. De gebeurtenissen van den avond waren ieder afzonderlijk in het bloed geslagen. En nu vroeg de dokter, dat Solvi hoed en mantel zo-u halen, om met hem een wande ling in don maneschijn, te maken. Het was alsof cr voor hen ook iets nieuws op til was. XVII. „Forland'... Mijnheer Forland!... Faste Forland...!" herhaalden drie, vier vroolijkc jongemeisjesstenunen haar roepen door de ruimten van het half gereed zijndo hotel. „Komen jullie het- gebouw inspecteeren riep Fastehij vertoonde zich in de raam opening op de t-weedo-verdieping. „Ja zeker." antwoordden zij. „Mijn va der is immers aandeelhouder en wij moeten u dus controleeren." „Komt boven en ziet de bruisahendc zee Ik zal jullie op do trap helpen, want cr is nog geen leuning aan." Hij greep haar vast en trok haar over dc bovenste defecte trede... Hop hop hop hop kwamen zij alle vier. „Den volgenden zomer zal dat allee uitste kend in orde zijn. Alleen het uitzicht kan ik niet beter maken, dab is kant en klaar... Neen, neen, Christine, ga daar niet- heen. Do witte ladder is daar voor de deur geplaatst, omdat de buitenveranda nog niet klaar is daarom moet ik de dames verzoeken, genoe gen te nemen met de vensteropeningen... Wees voorzichtig met uw rokken." „En daar noodigt hij ons nu op uit Toua, wij die geboren en getogen, zijn bij dit uitzicht!" „Ja, alsof wij' dat thuis niet uit al do ra men hadden, alleen een beetje mooier. Ik dacht heusch, dat jc ons iets heel- bijzonders hadt aan te bieden, Faste." „Daar stuurt een stoomboot de haven in, dat"is ten minste toch iets 1" gaf Kathiuka toe „Ook, ja, heel vervelend zoo iets," zeide Christine. „Die stoom booten die binnenko men en een half uur lang in, de haven liggen te fluiten en te huilen, de oommandolxrug vol met toeristen, die ons door hun verrekijr kers begluren en dan weder afvaren." „Maar jij, Laura! hebt zeker wel heel be leefd iets liefs te zeggen." „Och, Laura Groth is uit een andere stad, waar men ook vindt, dat alles bij hun het mooist is, maar daarna, dan V „De riffen, die daarginds de vlakte ver breken, doen den horizon zoo wonderbaar diep schijnen zoodat het. juist is, of mom veel verder ziet" zoide Laura, die in hot uitzicht verzonken stond Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1904 | | pagina 1