S'. 111. Eerste Blad.
3de Jaargang.
Zaterdag 22 October 1904.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
MIJN GODFRIED
RSFOORTSCH DAGRLAD.
ïlBIC+V
ABONNEMENTSPRIJS
Pe? 3 maanden voor Amersfoort 1.85.
Idem franco per post- 1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Foestdagen.
Adyertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nnr
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADYERTENTIËN s
10.75.
- 0.15.
Van 1—5 regels
Elke regel meer
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald advortèèren in dft Blad bij abonnement. Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgevingen.
Do Burgemeester van Amersfoort,
Gezien; artikel 41 d'er geaneenitewet,
Brengt ter kennis ram! de ingezetenen, dat do
Raad dezer gemeente zal vergaderen op Dins
dag, den 25. October aanstaande, des namid
dags te 1 ure.
Amersfoort, den 21. October 1904.
De Burgemeester voornoemd,
WUMTEEÜRS.
Burgemleester eni Wethouders van Amersfoort,
Gelet op do missive vaira hoeren Curatoren der
Rijks-universiteit te Utrecht, d.d. 18 October
1904, no. 723,
B rongen ter algemeen© kennis, dat eene Vica/-
riebeurs van St. Joris te Amersfoort beschikbaar
is gekomen
dab ziji, die daarvoor in aanmerking wenschen,
te komen, een; request (-gericht tot den Minister
van Binnenlaindisehe IZaken) behooren in te leve
ren bij hoeren) Curatoren der Rijks-universiteit
te Utrecht.
Jongelieden, die bunnie opleiding te Amers
foort hebben genoten, worden verzocht zich te
vens -schriftelijk tot Burgemeester eni Wethou
ders van Amersfoort ite wenden.
Amersfoort, 20 October 1904.
De Secretaris, De Burgemeester,
B. W. Th. SANDBERG. WUIJTIERS.
De Burgemeester eu Wethouders van Amers
foort,
Gezien art. 12 der Drankwet,
Brengen ter openbare kennis, -dat een verzoek
schrift om vergunning tob verkoop van- sterken
drank i-nl het klein voor gebruik elders dianl ter
plaatse van verkoop bdjj hen is ingekomen van
M. R. N. Oosbeaween, in. het perceel aam dm
Langostra-at-, nummer 46, wijk F, alhier.
Amersfoort, den 21. October 1904.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
De Secretaris Dö Burgemeester,
B. W. Th. SANDBERG. WUUTIERS.
Politiek Overzicht
Het doode punt.
Op het oorlogstooneel in Maiiidsjoerij© staan
de zaken op het doode punt. De Russische
aan vakbeweging, in die legerorder vam 2 Octo
ber aangekondigd, is gestuit, maar ook de
tegen aam v al vain de Japanners is tot staan
gebracht. D© krachten vam de beide tegen
standers wegen blijkbaar tegen elkander op
d© beide legers staan, door de Sjaho geschei
den, tegenover elkaar en houden elkaar in
schaak.
Nog op een ander gebied staat men op het
doode punt. Aan da gedachten wisseling, die
in do Russische pers ontstaan was over de
vraag of er kans was op vredesbemiddeling,
is vam officieus© zijde een einde gemaakt door
de verklaring, dat dö Russische regeering
vroeger reeds te kennen gegeven had vam
vreemde bemiddeling niet gediend te zijn, en
dat er geem reden bestomd om daarvan terug
te komen.
Vam de zijde dér Russische regeering is hier
mede haar standpunt tegenover eventii-eele
po-gingem tot bemiddeling aangegeven. Hoe
denken ziij er over, die als beimiddelaars in
aanmerking zouden kunnen, komen? Eene
vingerwijzing verschaft ons de verklaring
van dein vertegenwoordiger van de As
sociated Presso te Petersburg, dat hij
gemachtigd is beslist het bericht tegen
te spreken, dat de regeering van de Ver-
eemigde Staten voornemens zou zijn don oor
logvoerenden hare goede dienstan aan te
bieden tot herstel van den vrede. Iets derge
lijks is die regeering nooit van plan geweest.
Ook de regeering van het Duitscke rijk
heeft de pers te baat genomen om te doen
kennen wat in deze van haar te verwachten"
is. Niet in eene officdeelc verklaring, maar
toch op eene wijze, die duidelijk genoeg is
voor de goede verstaanders, doet zij haar
standpunt kennen. In een blijkbaar geïnspi
reerd artike-l zet de Köln. Ztg. uiteen, da-t ©r
geen sprake van kan zijn, dat derdein zich
aan het herstel van dien vrede gelegen laten
zijn. Zoolang die oorlogvoerenden zelf geen
bemiddeling willen on bedden laten daar
over volstrekt geen twijfel bestaan zoo
lang hebben de plannen tot bemiddeling ook
geen kans van slagen, en di© staten hebben
zeker wijs gehandeld, die zich er niet mee in
lieten.
„Men moge nog zoo warm van hart zijn,
in dit geval zal men een kool hoofd moeten
behouden, en wanneer bovenal ons Duitschers
van verschillende zijden eene bemiddelaarsi-
rol wordt opgedragen, -dian zullen wij ons er
wel voor wachten van dit zeer te waardeeren
bewijs van vertrouwen gebruik te maken."
Di© verklaring wordt nader door de Köln.
Ztg. aldus uitgewerkt
Evenals vroeger -denken wij ook rui er
niet aan, ons te verwijderen van de stipte on
zijdigheid, en wanneer -ons vam een zij|de, die
ons in het alge-meen weinig vriendschappe-
lijik gezind is, afwijkende raadgevingen wor
den toebedeeld, zou dit allerminst op de wel
overwogen besluiten van het Duitscke rijk
van invloed zijin.. Wanneer andere staten het
waagstuk van een bemiddeling willen aam-
va-arden, dan is dat hunne zaak, en wij hebben
h-un geen raad te geven, en wanneer er sprake
van mocht zijp, hetzij op Rusland, hetzij op
Japan een druk te oefenen, zullen zij dat
maar alleen eni zonder vreemde- hulp moeten
doen. Het beroep van politiek makelaar is
buitengewoon ondankbaar. Al is de makelaar
daarbij zoo eerlijk a-ls men maar denken kan
semper aliquid haeret, en een staatsman die
ziek zijn verantwoordelijkheid bewust is, zal
er niet aan kunnen denken, zich door mensch-
lievende opwekkingen, welke wij geenszins
willen onderschat ten, in te laten in een aktie
waarvan -de terugslag zijp© eigen lamdgencoten
lean treffen. Dat zijp geen nieuwe waar
heden, maar het is misschien nuttig, er stee-dis
opnieuw nadruk op te leggen en in heb
licht te stellen dat de politiek, die vcor
D'uitschland in zijp welbegrepen belang al
leen mogelijk is, op de volledigste onzijdig
heid moet berusten."
De korbe zin van deze lange rede is dus,
dat wiji wat de bemiddeling in 't belang van
den vrede betreft, nog steeds staan op het
doode punt. Wel erkent de Köln. Ztg., dat
overal de we-nsch gekoesterd word naar be
ëindiging van de vreeselijke slachtingen in
Mandsjoerije en dat uit dei gansche wereld-
een zucht van verlichting zou opgaan, wan
neer zij de ontzettende berichten van het oor
logstooneel niet meer had te lezen. Maar zoo
lang bij) de oorlogvoerenden zeiven de stem
ming zich niet neigt tot dein vrede, is e-r voor
hen, die in aanmerking zo-u-den kunnen ko
men om een stap tot bemiddeling te doen,
geen andere keus dan mot over elkaar ge
slagen armen het bloedbad gade te slaan.
Het is treurig, maar waar.
Frankrijk.
Parijs, 21 Oct. De Kamer behandelde
heden de interpellation over de kerke lijke
politiële.
Na eene redevoering van Grousseau tegen
de scheiding van Kerk en Staat en een zeer
lange rede van Deschanel, -die eindigde uiea
te zeggen„Het zou niet p-olitiek zijn het
land in de meening te laten, dat er geen
ander middel is om aan den godsdienststrijd
een einde maken dan door opzegging van heb
Concordaatlaten wij in Frankrijk den in
druk vestigen, dab er tussohein een scheiding,
die binnenlandsche twisten en ondergang
tegenover liet buitenland ten gevolge zou heb
ben, en de opaeggin-g van het Concordaat nog
een scheiding is, die de vrijheid van den
Staat en van den godsdienst- waarborgt- naar
rede en gerechtigheid,'' werd het vervolg van
de dicussiën tot morgen uitgesteld.
Het rapport van de bcgrootingscommissie
over de begrooting van ©eredienst houdt- het
voorstel in, om die begrooting, behoudens en
kele bezuinigingen, in haar geheel weder toe
te staan. De commissie 's van oordeel, dat
het regelmatiger is een wettelijk ingesbelden
tak van dienst, zooals ue eeredienst is, door
eene wet op te Peffen. en niet door eene een
voudige weigering van de tot dusver daar
voor toegestane credieten. Tot dezen laafsten,
meer nolitieken dan financieelen maatregel
moet echter de* bcgrootingscommissie niet het
initiatief nemen, te meer omdat een© ande
re commissie juist er mee bezig is het advies
te overwegen, dat zijl te dien aanzien aan
de Kamer zal uitbrengen.
Het voorstel om- de credieten toe te staan,
bepaalt zich intusschen tot datgene wat
krachtens het concordaat bestaat. De oom
missie acht den staat niet verplicht geld uit
te geven tot het onderhouden van de vier
aartsbisdommen en 29 bisdommen, die na het
c-onoordaat tct stand gekomen zijn. De daar
voor bestemde bedragen, in 't geheel 345,000
francs, stelt de commissie voor te schrappen.
Rusland.
Aan de Czas, een in Kra-kau verschijnend
Poolsch. blad, wordt uit" Petersburg bericht,
dat eene hofpartij- beproefd heeft de positie
van dien nieuwen minister van binnenland
sche zaken te ondermijnen. Sommige voor
bereidende besprekingen zijn den Czaar voor
gesteld in een valsch licht, als afwijkende
van de tot dusver gevolgde regeeringstradi-
tie. Prins Swiatopolk-Mirski heeft echter in
eene audiëntie biji den Czaar zijn program
ma met warmte verdédigd'. Na -de audiëntie
heeft hij zijn ontslag aangeboden, dat ech
ter niet is aangenomen. Thans is de positie
van den minister sterker dan te voren.
Turkije»
Saloniki, 20 Oct. Gisteren naderde een
Bulgaarsclie bende van 60 man een Griek-
sche bende uit 30 man bestaande, die op
een heuvel nabij Fiorina op post stond. De
Bulgaren meenden vrienden voor zich te
hebben, db-ch de Grieken vuurden met
scherp op hen en dood-den ruim 20 man. De
overigen sloegen op de vlucht.
VereenIgde Staten,
Bij de ontvangst van twee gedelegeerden
van het internationale vredescongres, barones
Suttner uit Weenen en oommercieraad Arn-
hold uit Dresden, die verleden Zondag te
Washington plaats had, verzekerde presi
dent Roosevelt, dat hij veel belangstelling
had voor de zaak des vredes en bepaald over
tuigd was, dat het doel zou worden bereikt.
Verder verklaarde hij, dat hij over eenige
weken met de regeeringen tot eene nieuw©
bijeenroeping van de Haagsche conferentie
in overleg zo-u) treden, en eindelijk dat hij
weldra met een aantal staten hoopt te ge
raken tot arbitrage-verdragen van verdere
strekking dan die tot dusver in Europa ge
sloten zijn.
Reeds eenige weken geleden werd bericht,
dat de president de regeeringen wilde bewe
gen tot het zenden van gemachtigden naar
eene tweede vredesconferentie. Later heette
't echter, dat hij zijn plan voorloopig had
laten varen op verlangen van staatssecreta
ris Hajr.
Washington, 21 Oct. Binnen eenige dagen
zal president Roosevelt aan de mogendheden
de bepaalde uit-noodigiug zenden tot het aan
wijzen van gemachtigden voor eene vredes
conferentie te 's Gravenkag© on een datum
van samenkomst voorstellen. Staatssecretaris
Hay onderwierp heden een ontwerp van den
uitn-o-adii-gingBbri-ef aan het oordeel vam het
Kabinet.
De oorlog in Oost-Azië.
Van den oorlog zijn de volgende berichten
Petersburg, 21 Oct. De Birschewija Wje-
domoet-i ontving een beri-oht van hare a cor
respondent te Moekden gisteren verzonden,
em luidende als volgt:
„Ook gedurende de-n tweeden dag na den
slag is heb over het gehee-le front rustig. Do
Russische soldaten blijven in hunne stellin
gen uitrusten vam de vermoeienissen van het
10-daagscbe gevecht en houden de bewegin
gen van den vijand in het oog, die zeer druk
bezig schijnt te zijn met troepenversckuivin-
gen. Volgens uitlatingen vam krijgsgevan
genen bereiden de Japanners den terugtocht
voor.
Een heden nacht om 1 uur aangeboden
telegram van dienzelfden oorrespondent meldt,
dat in den nacht van gisteren een afdeeling
vrijwilligers onverwachts een Japanscli© bat
terij aanvielen. De bedieningsmanschappen
werden gedood en drie stukken geschut wer
den veroverd, die onder groot gevaar en on
danks veel moeielij-kkeden naar heb Russi
sche leger werden gebracht.
Tokio, 22 Oct. De correspondent vam de
Standard bij het leger van Koeroki bericht
uit Yentai van den 17en (via Foeean 21
Oct.)Koeropatkin maakt blijkbaar alle
toebereidselen om de vlakte voor Moekden
bezet te houden, zijpio troepen samen te
trekken en zijne verdedigingswerken te ver
sterken. Ei* zijn drie liniën van werkende
buitenste strekt zich! uit langs de Sjaho, dé
tweede langs de Hoenho, terwijil de bin
nenste linie dicht bij Moekden loopt. Het
Russisch© front strekt zich oostwaarts eenige
mijlen uit. De vijand1 legt nu grooter werk
zaamheid aan den dag aan de Sjahohij
zoekt elke gelegenheid om in onze liniën door
te dringen. Heden morgen vroeg deden de
Russen ©en nieuwen aanval op een dorp aan
dö S jaho, maar werden met verlies terugge
dreven.
Uit Petersburg wordt aan de Kölnisch©
Ztg. gemeld:
Van het oorlogsterrein zijn geen berichten,
die -de vermelding waard zijn, ontvangen. Die
geheel© infanterie van het 8ste legercorps is
thans op weg naar Mandsjoerije. Volgens
Zuid-Rus3ische bladen zijn den 2den October
de laatste a-fdeelingen van het 58ste en-, op
3 October, van het 60ste regiment vertroik-
ken.
Dé berichten van Russische oorlogscorres
pondenten. over groote overwinningen van de
Russische troepen hebben tot dusver geen
officieel© bevestiging gevonden, behalve de
mededeetling van het veroveren van een aan
tal (elf) Japausche kanonnen. Beide partijen
zijn er hlijikbaar op uit versterkingen te ont
bieden, om dan hetzij opnieuw den aanval
te beginnen, hetzij de bestorming van den
tegenstander ander groote verliezen af te
slaan.
Over den strijd van 14 October, waarin de
Russische opperbevelhebber persoonlijk een
regiment bij den aanval leidde, laat een
correspondent van de Moiskousche Russkoje
Slowo zich aldus uit:
„Het oostelijke detachement is bij de uit
voering van zijne zeer ingewikkelde omtrek
kende beweging op onoverwinnelijlke belem
meringen gestuit. Noohi de partieel© over
winning, noch de fabelachtig geweldige hel
dendaden van de troepen konden aan de
zaaik een gunstigen keer geven. De troepen
bezetten onder ongelooflijk© bezwaren hoog
ten, die den omtrek beheerschtendaar zij
echter geen artillerie op die hoogten baddlen
en ook niet de mogelijkheid bezaten om de
kanonnen naar boven te sleepen, moesten zij'
zich van de hoogten terugtrekken, omdat zij
onder het vuur geraakten van het bergge-
schut, dat door den tegenstander juist voor
zulk een geval op de daarvoor in aanmer
king komende punten was geposteerd. Het
terrein bleek niet alleen moedelijk begaan
baar, maar ook onbekend te zijn. De plas
regen, die zich den 14eu October over het
geheo'e front aver ons uitstortte, bedierf en
overstroomde de toch reeds slechte wegen,
waardoor de toestand nog meer ingewikkeld
werd. De operatie van den algameemen over
gang tot den aanval is voorshands als niet
geslaagd te beschouwen. De amtrekking van
den rechter Japanschen vleugel is niet ten
einde gebracht. Met het oog op ouzo zware
verliezen, die peroentageWijp niet groot,
maar op zich zelf ontzettend zijp, ben ik van
meening, dat, zelfs al slaagden onze verdere
operatiën geheel, die ons geen over het lot
van den vijand beslissende overwinning zou
den verschaffen, althans niet in den eersten
tija. De demoralisatie van de Japanners ia
gebleken eene fictie te zijp, een verzinsel
van do ijdele optimisten, die het buffet in
Moekden vullen in plaats van te strijideni.
Ik reken het buiten twijfel, dat dé Japan
ners hunne stellingen stap voor stap zullen
verdedigen en ons tot den tijd, waarop wij
hen door de reusachtige massa van onze
troepen verpletteren, geen nieuwe beslissende
overwinning, die ons den weg naar Port
Arthur opent, zullen toestaan. Dé gansche
regimenten, die voor onze oogeu wegge
maaid zijn, en de reusachtige verliezen aan
officieren getuigen van de dapperheid van
ons leger, dat boven allen lof verheven is,
maar onder maeielijjke omstandigheden
strijdt. Over Moekden zijn, volgens do laag
ste schatting, 23,000 gewonden vervoerd. Er
is echter nog een andiere weg, die recht
streeks over Tieling leidt."
De meeste aiandacht nog verdient in dit
bericht de opmerking, dat het terrein waar
op do Russen moesten strijden, bun onbe
kend" bleek. Het is namelijk jarenlang in
hun Bezit geweest.
De deskundige medewerker van die Neue
Frede Presse- schrijft- over do gebeurtenissen
van 16 en 17 October, dat daarbij geen
S2>rake is geweest van een Russische aanvalsi-
boweging, maar slechts van eene aanvalsge-
wijze uitgevoerde verdedigende handeling
tegen het Japansahe oprukken om den Russi-
scben vleugel te overvleugelen. Ben werkelij
ke aanvalsbeweging uit eigen initiatief zou
niet zoo spoedig gestaakt mogen worden, dos
13 Naar hot Engelsch
VAN
JOHN STRANGE WINTER.
Na vijf minuten kwam hij' Weer benedien,
gekleed, even keurig als zijin1 vrouw, in een
zwart fluwieelen jasje, met donkerrood afge
zet. 'Hiji plaatste zich met den rug naar liet
yuur en begon op de vriendschappelijikste
wijze naar mijta -reis te vragen.
,,'t Is een 'eel endje van Blonkshire 'ier
na toe, merkte hij op; „ik 'oop dlat je
moeder welvarend is?"
„Dank u, heel wel," zeide ik, beleefd.
„Mooi zoo. En wat dienk je wel van dit
gedeelte van Londen? Zo-u je denken, dat 't
je "'ier bevallen zei? 'Eb je de meissaes al
Dankbaar greep ik de gelegenheid! aan-,
om hem eens iets aangenaams te zeggen.
„Zeer zeker," zeide ik. „Het zijin allerliefste
kindleren. Ik ben zeker, dat ik het uitstekend
met hen zal kunnen vinden."
„Dat 'oop ik, dat 'oop ik," zeide hij, vroo-
lijk. „Maar, wat ik zeggen wou, je mot ze
maar niet te gauw met loeren plagen 'oor;
ik benl niks voor al dat blokken."
Ik was te moede, of een inwendige kramp
mij bevangen bad, bedenkende hoe mijn lie
ve vader wel gekeken1 zou hebben, als bij-
mijnheer PoplinBrowne mij; in dien toon
had hooren aanraden1, ze niet zoo gauw „met
leeren te plagen." Maar het volgende oogen-
blik bedwong ik mij-, want een andere her
innering doemde in mijn g)eest op, hoe ik
namelijk mijp lieve vadertje dikwijls op zijn
bedaarde, rustige manier had hooren zeg
gen „De best opgevoede lieden zijp zijdi©
zich in hun manieren1 naar hun gezelschap
kunnen schikken, zonder zich te verlagen."
Ik antwoordde dus kalm„Ik denk niet
dat daar gevaar voor zal bestaan; wezenlijk,
ik denk het niet."
De meid opende de deur en zeide,'t Eten
is klaap", en wij begaven ons naar de eet
kamer, mevrouw voorop, dan ik, en de heer
des huizes achteraan.
De tafel zag er netjes uit en zou bepaald
elegant geweest zijn, zonder de tafelmatjes
en het azijnstel. Dat azijnstel had iets uit
dagends over zich, alsof het zeggen wilde:
„Ik ben er ook no-gheeft niemand iets noo-
dig?"
Maar de matjes waren nog erger. Ze wa
ren van reepjes hout gemaakt, geel en bruin,
fen op linnen samengelijmd, en er waren er
niet minder dan vier, hoewel er maar één
warme schotel wös, Zoodot ik bet nut van de
overige drie niet inzag.
We begonnen met soep, een lekker soepje.
Later vond ik, dat alle diners in no. 21 goed,
maar eenvoudig toebereid waren. Den heer
Poplin'Browne gaf mij- er de verklaring van
onder bet eten.
„Ik ben een erg kleine eter voor een man,"
zeide hij. „Eigenlijk smaakt mijl alleen het
middagmaal. Het ontbijt raak ik nauwelijks
aan; voor de lunch 'eb ik bijna geen tijd;
soms neem ik een koppie thee om vijf uur,
ofschoon ook daarvoor 'eb ik niet veel tijd.
Maar vooa* het diner ben ik altijld klaar. Ik
werk 'ard en ik moet een goed stukkie te
eten 'ebben, als ik thuis kom, en dat 'eb
ik ook; dat mot ik mijn vrouw na
geven."
Ik had nog nooit met een man aan tafel
gezeten, die de „b" niet uitsprak, want tot
dusverre was ik nog niet met parvenu's in
aanraking- gekomen; later kwam dat meer
voor. Hij; was luidiru/chtig en grofgemanierd
in boegen graad; ook had hij een zeer hoor
bare wijze van eten, en toch toch mocht
ik hem lijden. Hij was niet onfatsoenlijk' en
had vriendelijke- oogenook beviel mij het
prijsje, dat hij aan zijn vrouw1 gaf voor haar
diners, en alles te zamen genomen gevoelde
ik meer en meer, dat ik het niet kwaad
zou hebben in Rozettenweg no. 21.
„U kent zeker iedereen hij u in den om
trek?" zeidie mevrouw Poplin-Browne tot
mij, toen wij weer in het salon bijeen. waren.
„O zeker, iedereen," was mijn antwoord.
„Hoe lang was uw vader predikant ge
weest te Den©?" vroeg zij.
„Drie-en-twintig jaar," zeide ik.
Toen vroeg zij mij naar vaders dood, en
ik vertelde haar alles, hoe de merrie hem
'had thuisgebracht, van dén dokter en het
onderzoek, en hoe de raenschen bij/ honder
den toegestroomd waren, om 'hem in) zijp
kist te zien liggen.
Zij luisterde opmerkzaam, evenals haar
echtgenoot, die juist binnenkwam, toen ik
begon te 'vertellen van de begrafenis en het
kruis van den bisschop.
„Ja," zeide hij, „dat is het ergst© van de
positie van den predikant: alles gaat goed
en wel zoolang 'ie leeft, maar als de do
minee weggenomen weidt, is het mis."
Ik schrikte op bij, het woord „dominee",
en opeens viel het mij in, dat ik nooit ge
vraagd hadl tot welken godsdienst de Poplin
-Browne's behoorden.
„Vergeef mij- dat ak het ronduit vraag,"
zeide ik; „maar u behoort zeker tot de
Staatskerk, omdat
„O ja, we gaan bijna iederen Zondag naar
cle Matthiaskerk," zeide zij' vlug, „en an
ders naar een kerk dichtbij1."
„En wat voor verschil zou da-t voor u ma
ken?" vroeg de heer Poplin-Browne, vrij
scherp.
„Volstrekt geen," antwoordde ik, zonder
aarzeling; „maar' daar ik den heelen dag
met de kindoren omga en- dua zeker invloed
op 'hen denkt te verkrijgen, zoudt gijl het
misschien niet aangenaam vinden, wan
neer
„U vergeet, waardie juffrouw,'" zei me
vrouw PoplinBrownie, vriendelijk, „dat u
me al in uw eerste brief hebt medegedeeld,
dat uw vader lecraar van Den© was."
„O zeker!" zeide ik, verlicht, maar toch
meende ik zeker te weten, dat de heer Pop
linBrowne niet altijd een getrouw kerk
ganger geweest was."
„En 'ad je daar veel kennissen?" vroeg hij.
„Ja hee-1 wat. Sommigen Woonden natuur
lijk een heel eind weg, en we bezochten ben
alleen bij samenkomsten of partijtjes. A pro
pos, ik heb de pliotographieën van Déne
meegebracht; zoudit u ze nu willen zien?"
„Heel graag," zeide zij.
Ik nam. bet boek van do tafel. Het was
een groote album, mij-n laatste verjaarge
schenk <van mijn lieven vader, ingericht voor
alle grootten van photographieëni ©n met
eenige witte bladen er in, om ongemonteer
de op te plakken.
„Dat is de voorzijde van de pastorie," zei
de ikterwijl ik het album op haar
knie lqgde.
„Dat?" zeide zij, met dé grootste verwon
dering.
HOOFDSTUK VIL
Maatschappelijke eerzucht.
Nog geen week had ik in mijn nieuw te
huis doorgebracht, of ik liad ontdektdat
mévroulw Poplin-Brown© zeer eerzuchtig
was. Zij was de zorgvuldigste huisvrouw die
ik ooit ontmoet heb, zóówel vóór als na den
tijd, dien ik bij liaar doorbracht, maar al
haar zorg en overleg, was slechts een middel
tot ©en zeker doel, en dat doel washaar
stand op te houden; stand ophouden was
een soort van godsdienst bijl haar.
Van het oogenblik, waarop 'haar oog viel
op liet beoldi Van onze pastorie, met haar
vele ramen en geveltjes, haar fraai hek eni
broeikas, met vader staand© op de stoep en
Christine in het Mttenwagentje er voor, werd'
ik. een geheel andere persoonlijkheid' in haar
schatting.
Wordt vervolgd.
