117.
3de Jaargang.
Donderdag 27 October 19Ö4
BUITENLAND.
FEUILLETON.
MIJN GODFRIED.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per S maanden voor Amersfoortf 1.25.
Idem franco per post- 1.75.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering van
Zon- en Feestdagen.
Advertcntien, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 nar
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIÊN:
Van 1—6 regels10.7IÏ.
Elke regel meer0.15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Yoor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement. Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
Dp aanslag op de Engelsche
visschersvloot.
Nu de eeiste opgewondenhciid bedaard is,
komt men tot het inzicht, dait de verliezen
van de door die Russische oorlogsschepen be
schoten visschersvloot niet zoo groot zijin als
eerst werd aangenomen. Er zijn niet meer
dan twee personen gedoodeenige and ,-n
zijn gewond on daarvan een zóó zwaar, dat
men twijfelt of hij er boa-en op zal kamen.
De visschersbooten, die als vermist zijn op
gegeven, zijin aJl© ongedeerd geblevenziji
schijnen het vissollen ook na de beschieting
voortgezet te hebben.
Het is dus goem onherstelbare ramp, d-?e
de Engelsche vissohers getroffen heeft. Op
zich zelf beschotrwd, is het geval van tamelijk
bescheiden omvang. Het ernstige va«n de zaak
is. dat dit incident, dat in de nabijheid van
de Engelsche kust is voorgevallen, niet op
zich zelf staat., maar een schakel is van eene
gansehe reeks. De namen Malacca, Allantan,
Calchas, Formosa, Oomedia n, Hipsang,
Kni/ght Commander cxm sloahts de meest
luikenden te noemen zijn even vele herin
neringen voor de Britten, dat de schepen, uie
de de zeeën behoorschende Britse he vlag voe
ren, brutaalweg door Rusland, welks zee
macht zich niet eens opgewassen toont tegen
die van een Aziatisch volk, aangehouden,
onderzocht, zelfs in beslag genoemon en in
den grond geboord zijin, zonder dat daarvoor
9nelle voldoening is verschaft. Nu komt daar
bij deze aanslag, ondernomen tegen vreed
zame vissohers, die vlak in de buurt van
de Engelsche kust hun bedrijf uitoefenden.
Geen wonder, dat den Engelschen ditmaal
de gal overloopt. Het maakt een eigenaar-
digen ïudruk, dat de taal van de Britsche
pers heftiger wordt, naaimat© zij; meer ge
legenheid heeft gehad op de hoogte te komen
van wat er eigenlijk i& gebeurd. Men ver
langt, dat. de zaak zal zijn geregeld binnen
24 of 48 uren; blijft Rusland dan nog in ge
breke, dan moet er een ultimatum worden
gesteld. Een ander blad verlangt, dat de
Britsche vloot het Russische eskader zal
tegenhouden en het zal dwingen voldoening
te verschaffen.
Het spreekt van zelf, da,t de Engelsche
regeering er niet aan kan denken dergelijike
raadgevingen op te volgen Welke gedrags
lijn de regeering gekozen heeft, gaf de minis
ter van koloniën Lvttelton in eene rede to
Leamington aldus aan„Het optreden van
oiize regeering, die snelle voldoening vor
dert, is ten volle gerechtvaardigd. Wij moe
ten hetzelfde doen wat onze regiering in
dezen ganschen anrustigen tijd getracht heeft
te doennamelijk ons heel beleefd tegen
over de Russische regeering gedragen, door
ten volle te vertrouwen, dat ziji do hande
lingen., waarover wij ons beklagen, zal ver
oordeelen, en door onvoorwaardelij|k toe te
geven, dat de Keizer van Rusland niet- van
te voren kennis droeg van de euveldaad eui
er in geen eukol opzicht sympathie voor
heeft. Door zoo te handeion, zullen wij bijr
dragen tot den internationalen vrede en dö
internationale hoffelijkheid dienen.'
Met eene dergelijke opvatting is natuur
lijk zeer good bestaanbaar, dat men maat
regelen neemt om te voorkomen dat de af
wikkeling van de zaak door Ruslarul geschiedt
naar de methode van het mckrtijd door Dic
kens aan de kaak gestelde Circumlocution
Office. Zulk eene behandeling van de zaak
kan de Engelsche regeering niet dulden; zij
zou 't dan zelve te kwaad krijgen met de
openbare meoning in het land. Maar overi
gens bestaat er en reden om te twijfelen
aan de gezindheid van de Engelsche regeering
om mede te werken tot eene minnelijke rege
ling van dit geval.
Dit incident zal geen casus belli worden.
Diat mag men wel als vaststaande aannemen.
Het waire te wenschen, dat men met gelijke
zekerheid zou kunnen voorspellen, dat op
de verdere reis van liet Russische eskader niet
dergelijke incidenten zullen voorkomen.
Daarvoor is echter moeielijk een af
doend waarborg te krijgen. Zelfs al kan
men van Petersburg uit den bevelhebber
van de vloot eene vermamtiug tot grootere
voorziohbigiheid doen toekomen, dan moet-
toch do internationale handel zich er op
voorbereiden, dat hij op nieuw ernstig kaïn
worden bemoeilijkt. De Neue Frede Presse
bevat daarover eenige opmerkingen, waaraan
het volgende is antieend
„Wanneer reeds op den korten afstand
tuaschon Reval en de Engelsche Noordzee
kust iets zoo onbegrijpelijks kan geilxyujon,
dat het Oostzee-eskader eene onschuldige vis
schersvloot plat schiet, zonder ook maar de
primitiefste voorschriften op te volgen, zon-
deT zich te vergewissen op wie het zijne
projectielen richt, zonder in het 9chijn9el van
zijino zoeklichten na te gaan op wie het ziine
kanonnen beproeft, hoe weinig zijn dan de
gevaarlijke incidenten te voorzien, die op
zijm verderen tocht door alle oceanen kun
nen voorkomenEn hoe zal dit eskader,
waarop in Rusland zulke groote verwacii-
tingen gesteld worden, zicth met de Japan
sche vloot meten, die het strijdvaardig., vol
ledig op de hoogte van wat zij heeft, te doen
in do Gele zea verwacht. Aan bittere teleur
stellingen, die Rusland vain zijne marine on
dervond, heeft het sedert de uitbarsting van
den Ooeb-Aziaitischen oorlog waarlijk niet
ontbroken. Admiraal Makarow voer met <te
Petropawlowsk op eene Russische mijin en
ging met het trotsah© schip onder; van ad
miraal Skrydlow, wiens uitzending naar Ooat-
Azië door Rusland met groote geestdrift weio
begroet., is niets te vernemen, en vice-admi-
raal Uchtamsky werd afgezet, omdat hij, iu
plaats van naar Wladiwostok door te breken,
in de veilige haven van Port Arthur terug
voer. Nu is ook admiraal Rodjestweinsky het
onbegrijpelijke, avontuur met de visscheis-
vloot van Huil overkomen, dat tragi-komiseh
zou werken, als het niet ook wegens zijne
slachtoffers treurig was. Dat Rusland in de
rij van de groote zeestaten meetelt, is wel is
waar ook reeds vóór den Oost-Aziatiselien
oorlog betwijfeldthans zal deze twijfel be
zwaarlijk meer tegenspraak ont moetan."
Duitschland.
Dresden26 Oct. Het offieieele Dresdener
Journal verklaart tegenover sommige uit
latingen in de pers, dat. het uit betrouwbare
bron kan mededeelen, dat met het gorings.e
uitzicht bestaat, dat het ooct tot een her-
eeniging tusschen den Koning en gravin
Montignoso (zijn gewezen gemalin) zou kun
nen karnen.
De- Koning heeft ook na den docd „ns
vaders verklaard, dat hij iedere toenadering
voor altijd moest afwijzen. De Koning kan
na alles wat er geleurd is, nooit een andere
houding aannemen.
Rusland.
Londen,. 27 Oct. De Morning Post heeft
reden can te gelooven, da,t Rusland stappen
doet om de regeeringen van het continent te
polsen of er bezwaren zullen worden geop-
]>erd, wanneer aan de mogendheden door
Rusland het uitdrukkelijk verzoek mocht wor
den gedaan tot opheffing van de interna
tionale be por langen, die den doortocht door
de Dardamellen beheerscheii.
De oorlog in Oost'Azië.
Van den oorlog zijn de volgende berichten
Petersburg, 27 Oct. De Regeeringsbode be
vat heden twee besluiten van den Keizer.
De inhoud van het eerste besluit, waarin
de Keizer stadhouder Alexejew op diens
dringend verzoek van zijne functie als opper
bevelhebber van de troepen in het verre
oosten ontheft, komt overeen met de door
Alexejew uitgevaardigde dagorder van 24
October. Het tweede besluit, dat aan den
opperbevelhebber van alle strijdkrachten te
land en ter zee op het oorlogstoo
neel, generaal Koeropatkin, gericht is,
eindigt met deze woorden: „Uwe door
do operatiën in Mandsjoerije bevestigde oor
logsondervinding schenkt miji het vertrou
wen, dat gij aan het hoofd van het roem
rijke leger de hardnekkigheid van de vijan
delijke strijdkrachten zult breken en daar
mede aan Rusland den vrede in het verre
oosten zult verzekeren."
Petersburg, 26 Oct. Een telegram van Koe
ropatkin meldt, dat gisteren geen gevechten
hebben plaats gehad.
Petersburg26 Oct. Generaal Sacharow be
richt heden aan den generalen stafIn den
afgeloopen nacht werden geen berichten over
gevechten ontvangen. Onze vrijwillige troe
pen maakten het den vijand 's nachts over
het geheele front lastig.
Petersburg, 26 Oct. Het Russische tele-
graaf-agentschap bericht heden uit Moek-
den, dat in den laatsten tijd de Japanners
met het artilleriegeschut zeer spaarzaam om
gaan. Uit verkenningen is gebleken, dat de
vijand versterkte stellingen aangelegd heeft
op oen berg, die ligt een kilometer ten zui
den van het dorp Findjapoe. Op de heuvels
ten zuidoosten van het dorp Koedjosa be
vinden zich Japansche stellingen, die onge
veer 8 K.M. lang zijn cn versterkt zijn door
schansen, loopgraven, draadversperringen en
wolfskuilen.
Reuter's correspondent bij het wester leger
der Russen bericht, heden, dat de voorposten
van beide legers 600 tot 800 yards van el
kander verwijderd staan. Een aanval van
de Japanners wordt verwacht. De Russische
batterijen hinderen do Japanners bij het
aanleggen van loopgraven. Overigens is al
les rustig.
Uit de warme kleeding van het onlangs
gevonden lijk van een Japanner blijkt, dat
het Japansche leger toegerust is voor den
winter-veldtocht, terwijl de Russen geen
winter-uitrusting ontvingen.
De benoeming van generaal Koeropatkin
tot opperbevelhebber van allo Russische
troepen is met algemeene instemming be
groet en zal de operatiën seer vergemakke
lijken.
Moeiden, 27 Oct. (Telegraafbureau.) Giste
renavond om 10 uur begon een gevecht ten
zuidoosten van Moekden. De Japanners ruk
ten op tot het dorp Jerdagoe, dat zij volgens
de geruchten in een strijd, die tot don mor
gen duurde, hebben geuomem
De beide legers staan nu bijna op dezelfde
wijze tegenover elkaar als voor het begin van
de gevechten op den 8. October. Twee hoofd
punten vormen het dorp Lin&jipoe, ten wee
ten van don spoorweg, dat gedeeltelijk door
de Russen, gedeeltelijk door de Japanners
bezet is, en do Poetilow-heuvel, zooals do in
de berichten van de laatste veldslagen dik
wijls genoemde „bergtop met den boom"
nu door de Russen naar zijn veroveraar ge
noemd wordt.
In den avond van den 20. October is Russi
sche cavallerie ten westen van Pcnsihoe over
de Taitse-ho gegaan en omstreeks 20.000 Rus
sen moeten tegenover den rechtervleugel van
het leger van maarschalk Ayama staan
Het spoorwegstation Sjaho werd door de Rus
sen beschoten. Tot gevechten van eenigeu
omvang is het echter nog niet weer gekomen.
De Czaar moet den Russischen troepen
hebben aanbevolen in geen geval Moekden
prij3 te geven, ofschoon zich ten noorden van
doze stad stellingen bevinden, dit tot verde
diging veel geschikter zijin dan Moekden zelf.
Bij Moekden bevinden zich de oude keizer-
graven en men gelooft, dat zoowel Russen
als Japanners, om de Chineezen to ontzien,
beschadiging van deze graven willen vermij
den.
De Japanners geven nu toe, dat zij in den
slag aan de Sjaho 12 a 13.000 man verloren
hebben. Het verlies van de Russen wordt,
zoo als bekend is. op 60.000 man geschat.
De houding, die het Russische leger op
liet oorlogstoonrel in Mandsjoerije thans in
acht neemt, maakt den indruk alsof Koero
patkin na het mislukken van zijne aanvals-
beweging nog slechts tracht voor Port Ar
thur tijd te winnen en de Japanners op die
wijze in schaak te houden, zoodat zij in de
verwachting van oen nieuwen aanval er .te-
gon oorien van hunne strijdmacht een deel
naar Port Arthur te detachecren om de in-
nemii' te bespoedigen. Wanneer Koeropat-
Irii i: londèr verderen strijd over de Hoen-
h.: 'is naar Tjelïn terugtrok, dan zou het
n nwaarschijnlijk zijn, dat Oyama slechts
een deel van zijn strijdmacht tot zijne ver
volging uitzendt en de reet zou besteden tot
versterking van het belegeringsleger. Door
te blijven aan do Sjaho maakt Koeropatkin
dit onmogelijk, omdat hij door de groepeering
van zijne macht steeds met den aanval dreigt.
Aan de Times wordt uit Kopenhagen be
richt, dat de Deensche bladen veel weten te
verhalen van de zenuwachtigheid dor Russi
sche marine-officieren. Zij waren tijdens de
vaart, langs de Deensche kust bevreesd voor
Japansche mijnen. Zeis in de kleinste provin
ciesladjes, waar het politietoezicht zoo een
voudig is, werd door hen iedere reiziger
met haast belachelijke voorzichtigheid be
waakt. Woensdagavond om half acht kwam
er een telegram van den Czaar voor den Rus-
sischen admiraal bij den Russischen consu
lairen agent op het eiland Langeland. De
consulaire agent liet dit telegram door twee
via&chers in een motorboot naar het Russi
sche vlaggeschip brengen. Toen de lieden in
de naibijiheid van het admiraalschip kwamen,
werden zij door het licht van de zoeklichten
haast verblindbovendien werden er vet
scheidene waarschuwingsschoten op hen ge
richt. De Russen vergunden de boot niet
naderbij te komen, maar 'bemanden zelf eene
boot om het telegram in ontvangst te n*
men. Er werd bekend gemaakt, dat alle han
delsvaartuigen, die de vloot ontmoetten, hun
ne nationale vlag moesten hijschen. Een
Noorwcegscke stoomboot, die dat- niet ter
stond deed, werd door een blind schot er
aan herinnerd.
Volgens een bericht uit Kiel aan de Vosr
sische Zeitung ging er uit de geheelo Deen
sche pers een zucht van verlichting op, toen
de Russische vloot de Deensche wateren had
verlaten. Het Deensche ministerie van ma
rine had uit voorzichtigheid eenige kiuisers
en torpedobooten voor den bewakingsdienst in
den Belt gezonden. De Engelsche admirali
teit schijnt het niet noodig geacht te heb
ben maatregelen te nemen tot handhaving
van de onzijdigheid in de eigen wateren.
De schepen van de kustwacht zijin evenmin
als die van liet Kanaal-eskader bij het. bom
bardement op de Hullsche visschersbooton
tegenwoordig geweest; ook van de kruisers,
aaa wie de bescherming van de Noordzee-
visscherij is opgedragen, was geen enkele ter
plaatse aanwezig.
De te Kiel terug gekeerde loodsen weten
veel te verhalen van de overgroote voorzich
tigheid van de Russen op hun tocht van
Ldbau naar Skagen. Voor ce linieschepen
voer steeds eene flottille van t.orpcdobooten
en transportschepen uit. die alle beletse'en
moesten iiit den weg ruimen. Zoodra de
Oostzee-vloot een vreemd schip ontmoette,
werd terstond bevolen, dat het de vlag moest
toon.cn, en ah het dit niet onmiddellijk deed,
dan zette een los schot aan dit bevel na
druk bijl
De correspondent van de Matin uit Tsji-
foe seint een lang onderhoud, dat hij gehad
heeft met een Chinees, die daar uit Dalny
is aangekomen.
Deze deelde hem mede, dat Port-Arthur
voortdurend door de Japanners beschoten
wordt, doch dat de Russen heldhaftig weer
stand blijven bieden. Dagelijks komen hon
derden Japansche gewonden te Dalny aan.
Men bereidt een grooten aanval voor, die
over eenige weken zal uitgevoerd worden
Sedert 6 dagen worden te Dalny dagelijks
versterkingstroepen ontscheept, die dan naar
Port-Arthur vertrekken.
De Japannners zeggen, dat zij Port-Arthur
reeds iu bezit gehad zouden hebben, indien
zijl voor den eiudaa.ival 30,000 man hadden
willen opofferen.
Londen, 26 Oct. Dj Russische gezant, graaf
Benckendorff, bezocht heden morgen lord
Lansdowne.
Londen, 26 Oct. De burgemeester vam Huil
ontving eeai telegram uit Newhaven, inhou
dende, dat een man, die daar is aangekomen,
verklaart do eenige overlevende te zijn van
do b.unawning van dem stoomtrawler ..Syl
via" uit Hull, die vergaan is tijdens den aan
slag van het Oostzee-eskader.
Tweede bericht. Het telegram uit
Newhaven hlijkt onjuist, daar de trawler
„Sylviato Orkney is aangekomen.
Londen, 26 Oct. De minister van landbouw,
lord Onslow, zcide hedenmiddag in eene rede
te GlasgowGij zult niet verwonderd zijn te
vernemen, dat wij een nota aan de Russische
regeering zonden, inhoudende, dat wij ver
ontschuldiging en volledige vergoeding voor
het gebeurde moeten ontvangen on t a 'ons
voldoenden waaiborg, dat een dergelijk pos/al
niet herhaald zal worden. Wij mogen met recht
17 Naar hot Engelsch
van
JOHN STRANGE WINTER.
Een vreemd geluid ging door de kaïn er,
toen het vers eindelijk uit was, en ik tracht
te te raden, of het een zucht van verlichting
dan wel een snik van aandoening be-
teekende; daarna volgde een algemeen hand
geklap, en toen een luid gezwatel van stem
men, alsof ieder zich zoo spoedig mogelijk wil
de schadeloos stellen voor het lange zwijgen.
De jonge dame was spoedig ingesloten door
een kring vam bewonderaars en keek alsof
ze het niet helpeni kon, dat ze zoo'n groot
genie Was, en al haar best deed om voor een
heel gewoon meisje door te gaan. Het moet
tusschenbeide erg lastig rijn, een groot genie
te wezen.
Nauwelijks waren de mensclien weer wat
op hun verhaal gekomen, of mevrouw Mar
sham kwam met denzclfden lieftalligen glim
lach op .mij toe en zcide „Zoudt u nul eens
niet wat willen zingen?'" Ik begTeep natuur
lijk. dat ik alleen daarom gevraagd was, en
trok mijn handschoenen uit, om mij zelf te
accompagnceren. Het kwam mij' beangstigend
voor, te midden van al die vreemde
mensoheu te ringendie zoo dicht om
mij heen stondenmaar ik hield mij
goed en na een klein, droomerig voor
spel stiet ik van wal.
Ik zong niet het lied dat mevrouw
Marsham vroeger van mij gehoord had
ik koos het volgende, getiteld
ENGELEN.
Englen, bestaan rij?
iCndren zoo zoet;
Haar, goud en rijden,
Tripplendevoet,
Vriendlijike oogjes,
Lachend en vrij,
Zonnige hartjes,
Rem, warm en blij.
Dat rijn de englen,
Die God ons leent,
Spoedig weer zijn ze
Met Hem vereend.
Bloedt ons ook 't harte,
Weent ook het oog,
't Wederzien wacht ons
Ginder omhoog.
Ook zijn er englen
Grijs en bejaard
Gaarne verlieten ze
Spoedig deez' aard;
God laat ze blijven,
Tot kracht hum rest,
Ons te geleiden
Naar 't Hemelsch gewest.
Het was een. aardig liedje en ik had een
frissche stemook had ik goed leeren zin
gen voor een meisje van buiten; maar ze
maakten er werkelijk veel te veel ophef van.
Zij klapten in de handen; verscheidene hee-
ren riepen: Bravo! Bravo! en ik voelde mij
zelf rood geworden; als eeni pioen en stond er
waarlijfk erg nuchter bij, vooral omdat er
niemand was, dien ik kende. Maar mevrouw
Marsham had medelijden met mijziji kwam
weer op mij toe en zeide „allerliefst' op
denzelfden toon als indertijd bij mevrouw
PoplinBrowne „Ge moet bepaald nog eens
wat zingen lieve juffrouw voordat ge uw
stem met theedrinken bederft; eigenlijk
moest iemand met zoo'n stem nooit thee
drinken."
Ik mompelde zoo iet9 van „als het u ge
noegen doet", waarop rij antwoordde, dat het
haar bijzonder veel genoegen deed, en of ik
dat liedje ook eens wilde ringen, dat ze bij
mevrouw PoplinBrowne van mij gehoord
had, hetgeen ik natuurlijk deed.
Ik geloofde in ernst, dat do jonge damo
van „den krantenjongen" op het punt was
van ziek te worden. Zaj stond achter de
groote piano, eu haar blik, die. van geduildig
lijden getuigde, zou mij werkelijk tot mede
lijden gestemd hebben, als ik niet een dozijn
dames juist op dezelfde wijze had zien lijden
gedurende het verhaal van den armen kran
tenjongen. Klaarblijkelijk was het „toon" int
Londen, tenminste in West-Kensington, een
uitdrukking van stille smart, te vertoonen
bij iedere soort van voordracht. Ik nam ge
durende dien winter het vaste besluit, als ik
ooit eens een eifen luiis Vroeg en „ontving',
nooit eenige voordracht te dulden, noch mu
zikale noch andere.
Nadat ik mijn tweede lied geëindigd had,
stelde mevrouw Marsham mij voor aan twee
oude dames met erg spitse neuzen en pinoe-
nez. Een harer verzekerde, dat ik allerliefst
zong, en dat ze zeer vereerd zou rijn
als ik op een klein partijtje wilde ko
men dat zij zichvoorstelde de vol
gende week te geven; ook, of ik* een
tientje zou willen aannemendm mijn
rijtuig te betalen.
Ik voelde, dat ik een kleur kreeg en mij
onwillekeurig oprichtte, en voor.ik kon. ant
woorden, zag ziji in, dat- zij zich vergist had.
„Misschien is u geen zangeres van beroep,"
zeide zij, „en dan moet ui mijl excuseeren.
Soms is mevrouw Marsham zoo goed, zange
ressen bij mij te iutroduoeeren, vooral als zij
weetdat ik een avond op het touw heb
gezet Maar u zult mij toch groot genoegen
doen te komen."
„Het is heel vriendelijk van u," zeide ik,
„maar ik ben in betrekking bij eene dame,
en ik g'a natuurlijk, alleen daarheen, waar zij
mij mede-neemt."
„Juist, juist, en haar naam...
„Mevrouw Poplin'-Browne," antwoordde
ik. „Tk ben gouvernante bij haar kleine
meisjes, misschien hebt u ze opgemerkt."
„Wat, die twee kleine heidinnetjes?" riep
zij uit. „Ja., die heb ik gezien, die lieve kin
dertjes. Zoudt u mij- aan mevrouw Poplin
Browne willen voorstellen? Poplin'Brow
ne" ging rij nadenkend voort „het is,
of ik dien naam meer gehoord heb."
Ik tikte mevrouw Poplin'Browne, die een
paar passen van mij af stond, op den arm.
„Deze dame wenscht kennis met u te ma
ken," zeide ik. en toen viel het mij in, dat
ik den naam der oude dame niet onthouden
had. „Neem u het niet kwalijk," zeide ik, -
„maar uw naam is mij ontschoten."
„Ook de uwe is mij ontgaan," zeide zij
v rooi ijk „ik ben Barones d'Ecie en u?"
Ondanks mijzelve ontstelde ik, want de
naam, d'Ecie klonk mij' even bekend als
Nugent.
„O", zeide ik, een weinig ontroerd, „ik
denk. dat mijn naam u niet onbekend z
zijn, als u hem ten minste niet vergeten heb:
Mijn vader was Theophilus Nugent van
Dene."
Mevrouw d'Ecie staarde mij) met wijd ge
opende oogen aan.
„Wat" zeide rij, „i9 u een Nugent, de
dochter van dien goeden Phil Nugent Wel,
geen twee jaar geleden heb ik nog met uw
ouders gedineerd. En dan gouvernante! Wat
is er gebeurd, me lieve? En ge- rijt. in den
rouw Uw vader is toch niet gestorven?"
Ik behoefde haar geen nadere verklaring
te gevenook had ik het niet kunnen doen.
Zij nam mijne handen in de hare en drukte
zc stevig. „Wel. beste meid", zeide zij. ..wel,
welkom morgen bij mij lucichoen. O. dat is
waar, ik was vergeten misschien kunt
ge niet
„O, zeker, zeker!' kwam mevrouw Pop
linBrowne tu schenbeide. „Natuurlijk kan
zii komen. Zij is geen slavin. Op elk uur van
den dag." dat u haar hebben wilt."
..Dat is lief van u; en u belooft mij op
mijn soireetje to komen, niet waar?"
Wordt vervolgd.
