S". 844.
3de Jaargang.
Vrijdag 16 juni 1905.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
Speelbal van Wind en Golven.
AMERSFOORTSGH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.35.
Idem franco per post- 1.75.
Aftonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt Dagelijks, met uitzondering ran
Zon- en Feestdagen.
Advertentiën, mededeelingen enz., gelieve men vóór 10 uur
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
UtrecHtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIES
Van 1—5 regels 0.7Ö.
Elke regel meer- 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad bij abonnement Een«
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Aan hendie met I Juli
a. s. op dit blad inteekenen,
worden de nummers die ge
durende de maand Juni nog
zulSen verschijnenKOSTE
LOOS toegezonden.
Politiek Overzicht.
Russische hervormingsarbeid.
Men spreekt in Rusland thans veel over
den vrede. In nauw verband met den wensch
naar het herstel van den vrede, staat het
verlangen naar het bijeenkomen van eene
volksvertegenwoordiging, waarvan men hoopt,
dat zij niet alleen aan het land den vrede
zal brengen, maar ook de regeering zal leiden
ia de nieuwe banen, die moeten worden in
geslagen om herstel te zoeken van de zware
slagen, die de oorlog Rusland heeft toege
bracht. Het zal echter wel eene illusie zijn.
dat de volksvertegenwoordiging spoedig ge
noeg zal bijeen komen, om op dj vraag van
oorlog Of vrede invloed uit te oefenen. Do
dagbladen te Petersburg verwachten de bij
eenroeping van de volksvertëgenwooruiging,
samei te stellen naai de regeling, die thans
bij den ministerraad in behandeling is, niet
vóór het najaar. Ook in eene mededeeling van
het Petersburgsche telegraafagentschap, dat
zijne inlichtingen van de regeeringsbureaux
ontvangt, waarin gezegd wordt, dat de af
kondiging van de ukase betreffende de volks-
vertege nwoord gihg zal worden verhaast,
wordt het najaar genoemd als het tijdstip,
waarop de rijksduma zal bijeenkomen. En als
de oorlog tot het najaar nog moet ve rtduren,
dan moge de hemel het landleger behoeden,
dat nu het eenige plechtanker is van Rus-
la nd's hoop. Dan zou het waarlijk nog maar
beter zijn, dat de vrede gesloten werd, zon
der dat de volksvertegenwoordiging er in
wordt gekend.
Maar zal het komen tot het bijeenkomen
van eene volksvertegenwoordiging? Oo' wan-,
ncr dj door minister Boelygin, ingevolge de
bij ukase van 3 -«aart gegeven opdracht,
daarvoor ontworpen regeling tot stand komt,
dan blijft bet nog a'tijd de vraag of daaraan
uitvoering zal worden gegeven. Rusland is op
dit oogenblik buitengewoon rijk aan hervor
mingsmaatregelen, waartoe keizerlijke bevelen
den stoot hebben gegeven, maar die zijn ge
bleven. maatregelen op het papier. Een voor
beeld daarvan levert het bekende tolerantie
edict van den Czaar. Dat is bij verschijnen
begroet als de dageraad van de godsdienst
vrijheid in Rusland. Maar in de uitvoering
komt er van de goede bedoelingen, die het
edict ademt, bitter weinig terecht. De Russi
sche bladen bevatten eene gansche ïeelcs be
schikkingen, die ten doel hebben liet toleran
tie-edict illusoir tc maken. Den oud-geloovigen
werd de schriftelijke verbintenis opgelegd, dat
hun bisschop Joan in hunne kerken niet bij
eene godsdienstoefening zal voorgaan. Ortho
doxe geestelijken weigeren gemengde huwe
lijken tusschen leden van de orthodoxe kerk
en niet-ortliodoxen te sluiten, ofschoon dc
ukase van den Ozaar dit uitdrukkelijk toe
staat. De nieuwe 'gouverneur-gen aal van
Warschau, generaal Maximo witsch, heeft
eene kennisgeving uitgevaardigd in de War-
schaw&kij Dnewnik, waarin hij. in naam van
den Ozaar verklaart,„Ik herinner er aan,
dat volgens de wet, die ook thans ten volle
van kracht blijft, slechts de cénc heerschendc
orthodoxe kerk het recht geniet., hare geloofs
leer vrij te verspreiden."
Evenals met dit tolerantie-edict, gaat het
ook met den arbeid van de talrijke oom-
missiën, die gevormd, zijn op bevel van den
Czaar, om hervormingsmaatregelen te be
ramen op verschillend gebied. De meesten
van die pommiss'ën zijn nog geen stap ver
der gekomen. De oommissie-Goremykin, a;e
de agrarische kwestie heeft te regelen, heeft
nog slechts een paar vergaderingen gehou
den. waarin gepraat maar niet beraadslaagd
is. "^e oommiss e-Ignatiew, die de wetgeving
op den staat van beleg moet regelen, heeft
nog niets van z'ch laten hooren in een tijd,
waarin meer dan ooit uitzonderingswetten
worden toegepast. Dezelfde graaf Ignatiew
is nu als voorzitter opgetreden van eene tot
uitvoering van het tolerantie-edict benoem
de commissie. Beter kon van boogerhand
niet worden aangeduid, dat men op vlug
werken geen prijs stelt. De oommissie-Kobe-
ko. die de wetgeving op de drukpers uieuw
moet regelen, houdt platonische discussiën,
terwijl de censuur in volle vrijheid gehand
haafd wordt. De eommissie-Saboerow voor de
hervorming van den Senaat en de beperking
van de administratieve willekeur, heeft mis
schien nog cte gewichtigste taak van allen
maar juist daarom zou haar werk het meest
in aanmerking komen, om door eene volks
vertegenwoordiging te worden gecontro
leerd. Die controle oisclit de oommissie Ko-
kowzow, welker taak thfiis behoort op het
gebied der sociale wetgeving, voor zich op
zij heeft ;n hare eerste bijeenkomst ver
klaard, dat zij zich slechts beschouwde als.
belast met het verrichten van voorbereiden
den arbeid, en dat het aan de vergadering,
in Ie ukase van 3 Maart '1. bedoeld, toe
komt over hare voorstellen te beslissen.
D:t laatste is koren op den molen van de
reactionaire elementen, die in de onmiddel
lijke omgeving van den Ozaar het groote
woord voeren. Als zij konden beletten, dat
er eene volksvertegenwoordiging tot stand
komt, dan zou daarmee tevens te niet ge
daan worden alles wat de krachtens besluit
van ck n Czaar benoemde staatsoommissiën
gedaan hebben of zouden kunnen verrich
ten. En dat dit het meest zou strooken met
de wenschen van de hofpartij, hoe zou men
daaraan kunnen twijfelen, nadat het aan die
partij is gelukt van den Czaar de ukase var.
3 Juni te verkrijgen, die den adjunct-mirtister
van binnenlandsche zaken bekleedt met bina
dictatoriale macht in geheel Rusland. Die
titularis, die chef is van het politie-departc-
ment, bezit thans eene onbeperkte" macht,
die hii kan aanwenden zooals 't hem goed
dunkt, zonder dat zijn hiërarchische chef,
de minister, daarin iets te zeggen heeft. Allo
met do politie iri verband staande zaken zijn
den min-'stor van binnenlandsche zaken af
genomen de chef van het politie-departe-
ment heeft de rechten en plichten van een
ministerhij kan met alle bestuursorganen
rechtstreeks betrekkingen onderhouden en
den gouverneurs bevelen geven hij heeft *-oe
gang tot den Czaar, beschikt zelfstandig
over alle credieten, neemt op eigen gezag
beslissingen ook in zaken, die tot dusver tot
de competentie van den minister behoorden
liij heeft het recht alle vergaderingen, ook
wanneer zij wettig zijn of door een orgaan
van het gezag zijn toegelaten, naar goed
dunken te sluiten en vereenigingen te ont
binden eindelijk rust op hem de plicht den
o-anschen controledienst zelfstandig te rege
len en te leiden. Wanneer men nu nog be
denkt dat dc man, in wiens handen dezo
buitensporige macht is gelegd, is Trepow,
die in de kritieke dagen van Januari tot
gouverneur van Petersburg benoemd werd,
omdat, men in hem zag <Wn uitverkoren red
der van kroon en autocratie wanne,r men
leest, dat die schier almachtige 'bewindsman
in een interview heeft verklaard, dat het ge
roer) om eene volksvertegenwoordiging tot
herstel van den vrede dwaasheid is dan,
mag men waarlijk wel vragen Wat zal er
terecht komen van den hervormingsarbeid
in Rusland? Zal met name de Russische
volksvertegenwoordiging ooit in 't leven
kunnen treden, wanneer dit de geest is, die
in de Russische regeeringskringen den toon
aangeeft?
Frankrijk.
De door het aftreden van den heer Del-
cassé als minister van buitcnlandsche zaken
ontstane ministerieele kwestie is nog steeds
hangende. Intusschen bericht de Temps, dat
er thans geneigdheid 'bestaat bij den heer
Rouvie.' om d© portefeuille van financiën
te behouden en een nieuwen titularis te
zoeken voor de portefeuille van buitcnland
sche zaken.
De Kamer van afgevaardigden! heeft- met
305 tegen J77 stemmen art. 12 van het wets
ontwerp op de scheiding van Kerk en Staat
aangenomen. Daarbij worden voor de geestelij
ken kosteloos woningen beschikbaar gesteld, en
wel aan de pastoors gedurende vijf jaren en
aan de aail?u$-:choppen en .bisschoppen gedu
rende twee jar u. Verder worden daarin de
verplichtingen van de geestelijken tot het in
stand houden van de woningen geregeld.
Zweden en Noorwegen.
De brief van den Koning aan den voor
zitter van den Noorweegschen Storthing, die
eergisteren is voorgelezen begint met de
verklaring, dat de eed, dien hii bij het begin
van zijne regeering als Koning van Noorwe
gen heeft afgelegd, hot. hem tot plicht maakt
niet het stilzwijgen te bewaren op hetgeen
door den Noovweegschei.' staatsraad, naar
aanleiding van 's Konings weigering om de
consulaatwet te bekrachtigen, is gezegd. Met
deze weigering heeft de Koning niet de be
voegdheid overschreden, die hem op grond
van de constitutie toekomt,; met hot, oog op
de unie was het bovendien zijn plicht, dit
constitutioneel© recht te gebruiken. „Ik
voelde mij gerechtigd zegt de Koning
eeibied te verlangen -oor een door Noorwe-
gen's Koning in overeenstemming met do
grondwet genomen besluit.. De machtmidde
len, d;e de grondwet ter beschikking van
den Koning stelt, om hem in staat te stellen
naar zijne overtuiging het welzijn van het
laud te bevorderen, zijn niet grooter als moe
ten worden bewaard voor de koninklijke
maclit. zoolang Noorwegen met Zweden on-
dev één koning vereenigd is."
Dc brief treedt in eene wederlegging van
de verklaring van den staatsraad, dat de
weigering van do sanctie constitutioneel on
geldig is. onulat geen der leden van den
staatsraad vrijheid heeft gevonden het ko
ninklijke besluit tc contrasigneeren. Daarop
gaat de brief aldus voort „Een van de
hoofdbeginselen der grondwet, on wel het
gewichtigste, is, dat Noorwegen eene consti
tutioneel© monarchie moet zijn. Hiermee is
echter niet- te vereen igeu, dat de Koning tot
een willoos werktuig in dc hand van den
staatsraad afdaalt. Indien intusschen de
leden van don staatsraad door de weigering
ROMAS TAX
ANNA WAHLENBERG.
HOOFDSTUK I
Het. was dien middag geducht warm. De
geuren van heliotrope, reseda, anjelieren en
andere zomerbloemen1 vervulden de lucht in,
den welomheinden t uin, die bijt een huis in de
kleine stad' behoorde. Maar heit. drietal, dat,
hierheen gegaan was, scheen er niet opgesteld
van het verfrisschende koeltje dat tusschen
de boomen' speelde te genieten,. De dames za
ten in den achthoekigen koepel, waarin spie
gels en overgordijnen, een stevige mahonie
houten tafel en zacht gestofte stoelen, wier
trijpen bekleedsels zorgvuldig roeit katoenen
hoezen bedekt was.
Eéne van het drietal, het jonge meisje met
de eenigszins stroeve maar regelmatig gevorm
de gelaatstrekken, had die plaats niet- vrijwil
lig gekozen. Zij was juist opgestaan van liet.
gladgewreven tafeltje voor het raam waaraan
hare tantes zaten te borduren. Nu stond zij
in de open deur, tegen een der posten- geleund
en zag den tuini in.
Beu paar uren geleden was zij van de reis
gekomen, uit eene heerlijke, frissche open
streek, en toen z" ®u hier in dit van geuren
verzadigde hoekje stond, bekroop haar eene
gewaarwording alsof zij in eene alkoof met
planten en bloemen gestopt was. De dikke
steeneir muren, die aan twee kanten de af
sluiting van de buitenwereld vormden, waren
van onder tot boven, dicht begroeid met wil
den wingerd. De beuken, die in een paar
groepen stonden, v:ngen groote plekken licht
en lucht op; en wat er nog van ojen bleef,
was ook maar bij heel kleine strookjes te
zien, door de oude appelboomen. die hunne
knoestige takken1 wijd rondom uitspreidden.
Sommige waren zoodanig met vruchten be
zwaard dat zij er door naar den grond bogen.
Het scheen dat zij; wilden beproeven met do
hoog opstaande dahlia's in de perken en zelfs
met de lagere bloeiende heesters een gwelfd
dak te vormen over de bloemen op den grond.
Terwijl deze indruk haar in "beslag nam,
luisterde zij toch naar de stemmen der twee
oude dames. Deze deden een lang verhaal, en
als de eene eventjes ophield, ging de andere
dadelijk voort en zeide iets dat. tot aanvulling
of opheldering van het voorafgaande dienen
kon.
De oude mevrouw was er niet over uitge
praat, zoo blijde als zij was dat het jonge
meisje juist dezen itijd voor haar bezoek ge
kozen iiadrij had op geen geschikter tijd
stip kunnen komen. Zij was haar als door de
Voorzienigheid zelf gezonden.
„A's je geweten had hoe .wij, "t- hier hadden,
kindlief, zou je niet beter gelegen hebben
kunnen komen," had zij gezegd.
En hare ongehuwde zuster, die een paar
jaren ouder was dan zij, had toen vriendelijk
het jonge meisje toegeknikt, dat in de deur
opening naast haar stonden zij had haar
hand gestreeld, die zij' op den knop van do
deur liet rusten.
j „Ja, lieve Ruth," had: zij tot bevestiging
van het gezegde barer zuster met een zucht
van hun contraseign de uitvoering van een
koninklijk besluit- zouden kunnen beletten,
dan zou de Koning van Noorwegen van de
deelneming aan het staatsgezag afgesneden
rijn. Zulle een toestand zou voor den Koning
even vernederend zijn als voor Noorwegen
zelf nadeelig."
Ten slotte wordt betoogd, dat de positie
van den Koning als monarch van de ver-
oenigde rijken het hem tot plicht maakt, bij
besluiten in het eene rijk niet vooruit te
1 aopen op beslissingen, die ook voor het an
dere rijk beteekenis hebben Daarover wordt
wooidelijk gezegd:
,,l>e plicht van den Koning op dit punt,
is on vereenigbaar met de meeniug, dat het
eene rijk door de weigering van den staats
wijze een koninklijk besluit kan opheffen,
wij zo een koninklijk besluit op te heffen,
waardoor de Koning weigert eene beslissing
te nemen, die prejudicieerend is voor het
andere rijk of nadeelig 'is voor de unie. Wan
neer men in Noorwegen mocht vasthouden
aan de tegenover gestelde opvatting, wan
neer hot Noorweegsehe volk het recht ver
langde, den Koning te dwingen een besluit
to nemon dat naar de meening van den Ko
ning in strijd is met zijne plicht als unie
koning, dan kan dit slechts daardoor worden
uitgevoerd, dat, de Koning van de unie on
daarmede ook van Zweden in zijne beslissin
gen geheel afhankelijk wordt van den wil
van liet Noorweegsehe volk, zijn storthing en
zijn staatsraad. Zulk eeno positie voor de
koninklijke macht moet ik als onvereenig-
baar met de door de rijksakte bepaalde ver-
eeniging van de rijken beschouwen. Het is
altijd mijn streven geweeet, aan Noorwegen
de plaats binnen de unie te geven, waarop
het met recht aanspraak kan maken. Mijn
koninklijke plicht tegenover de unie gebood
mij. zelfs wanneer dit ;n tegenspraak met
da algemeene Noorweegsehe volksmeening
geschiedt, den rechtsgrondslag van de unie
to handhaven. De wet, waarop ik den eed
heb afgelegd, en de zorg voor het welzijn
van de vereenigde rijken. heeft mijn besluit
over de beslissing van de consulaat,kwestie
bepaald, maar hot antwoord daarop was niet
alleen de weigering van den Noorweegschen
staatsraad om te centrasigneeren, maar tege
lijk het verzoek om ontslag van zijne leden.
Op mijne verklaring, dat het mij duidelijk
was, dat er nu geen andere regeering kon
worden gevormd, zoodat ik aan het verzoek
om ontslag van de staatsraden geen gevolg
kon geven, verklaarde de staatsraad dreigend,
dat de Noorweger, die bij dc uitvoering van
mijn besluit zou medewerken, op hetzelfde
oogonblik zonder vaderland zou riin. Ik werd
dus voor de volgende keus gesteldóf zelf
do rijksakte te moeten schenden waarop ik
den eed heb afgelegd, óf mij er aan bloot
te stellen, dat ik zonder raadslieden zou
staan Hier bestond voor mij geen aarzeling,
nadat do staatsraden in den storthing hunne
ambten hadden nedergelegd on ock de stor
thing deze schending van de greuswet had
goedgekeurd en door eene revolutionaire
handeling verklaard had, dat de wettige
Koning van Noorwegen had opgehouden to
regeeren en dat de unie tussohen de ver
eenigde rijken was ontbonden. Het komt nu
aan Zweden en aan mij toe to beslissen, of
de aanval van Noorwegen op de bestaando
unie tot de wettige ontbinding van de unie
moet leiden Het heden en hot nageslacht
moge tusschen mij en het Noorweegsehe volk
oordcelen."
Chrixtiania, 15 Juni. Aan den Koning is
het volgende telegram verzonden„Het
Noorweegsehe volk zendt Uwe Majesteit
door onze tusschenkomst rijno hartelijkste
gelukwenschen naar aanleiding van het voo
Uwer Majesteits Huis zoo vreugdevolle r n
gewichtige huwelijiksfeest, dat heden orev'etd
wordt.
Carl Rerner, president van
het Storthing.
Michelsen, staatsminister.
Ghristiania, 15 Juni. Het departement van
landsverdediging deelt officieel mede, dat alle
geruchten over de mobilisatie van bet leger
en de vloot van Noorwegen van. allen grond
ontbloot zijn-
Spanje.
Madrid15 Juni. Om de debatten over
de interpellatie-Romanones te verkorten,
diende de liberale oppositie eene motie ia.
waarin voorzetting gevraagd werd van de
discussie over de begrooting van 1905 voor
dat aan die over 1906 begonnen wordt.
Er heerscht groote opgewondenheid 10 de
wandelgangen ïu afwachting van dep uit
slag der stemming.
Madrid, 15 Juni. De begrooting voor 1905
is van de agenda afgevoerd op verzoek van
Villavet'de en na de verklaring van Maura,
dat allo feiten opgehelderd zullen worden, De
zitting werd daarna gesloten.
In de wandelgangen ging het buitengewoon
levendig toe. Men is van meening, dat de
regecring een groot sucoes verkregen beeft,
dank zij hare oprechtheid en geestkracht.
Rusland.
Petersburg, 15 Juni. (Petcrsburgsch telc-
grsaf-agentschap). Grootvorst Alexis heeft
outslag gevraagd als groot-admiraal.
Petersburg, 15 Juni. Een keizerlijke dag
order van heden ontslaat grootvorst Alexis,
op rijn verzoek, van de functiën van hoogste
chef van de vloot en van het marine-departe
ment. Hii blijft de waardigheden van groot-
admiraal e" adjudant-generaal bekleeden.
Petersburg1G Juni. (Petcrsburgsch tele-
graaf-agentscha<a). De Keizer heeft grootvorst
Alexia, naar aanleiding van rijn aftreden als
opperbestuurder van de vloot, schriftelijk zijn
dank betuigd voor de verdiensten, die do
grootvorst gedurende 24 jaren heeft verwor
ven voor de ontwikkeling van de strijdkrach
ten van Rusland ter zee.
Het ontwerp van minister Boelygin om
trent de oprichting van eene volksvertegen
woordiging, sluit de israëlieten van elke
deelneming aan de verkiezing van volksver
tegenwoordigers uit. Dit wordt hiermee gemo
tiveerd, dal het uiet consequent zou zijn de
israëlieten bij het bestaan van wetten, die
hunne rechten beperken, tot dc uitoefening
van liet kiesrecht en zelfs tot- medewerking
aan do volksvertegenwoordiging toe te laten.
De Rus» beschouwt de voorgenomen uit
sluiting van de israëlieten als een groote po
litieke fout.
Moskou, 15 Juni. In een© vergadering van
ingenieurs, die hier gehouden werd en door
twee honderd personen werd bijgewoond, is
besloten zich p het eerste sein aan te slui
ten bij een© algemeene staking, die met
een politiek oogmerk zal worden onderno
men en waardoor het geheelo economische
en industrieele leven van het land t.ot stil
stand zou worden gebracht.
Turkije»
De Turksche regeering schijnt tevreden
te ziin over den loop van dc onderhandelin
gen met de rebellen in Yemen, die gezind
er bijgevoegd„je kunt niet gelooven hoe
hartelijk welkom je bent."
En nu volgden de ophelderingen omtrent
die ontboezemingeneerst» een weinig aar
zelend en terughoudend, maar toch met dui
delijk doorschemerend verlangen cm er
„alles en alles" van te mogen vertellen. Ten
laatste gaven de beide oude dames toe aan
haar lust. om ronduit te spreken over wat
haar in den laatsten tijd had verontrust in
haar klein, stil hoekje van de wereld.
Had Ruth „de juffrouw" al eens goed ge
zien
Neen, Ruth had nog niet nader op haar
gelet. Ea- was zooveel te bepraten geweest in
do Weinige uren die zij nu bii hare lieve tan
tes had doorgebracht, dait er geen tijd was
overgeschoten omi hare gedachten met de
juffrouw bezig te houden. Maar zij scheen or
wel lief uit te zien, dacht zij. Zij wias geeno
in het oog vallende sclioonlieid. maar voor
zoover zij er nu over kon oordeelen, had liet
jonge meisje een zacht cn vriendelijk voor
komen zoo iets van bescheiden terughou
ding in haar wezen, dat een gunstigen in
druk op haar had gemaakt
„Terughoudend?' herhaalde mevrouw en
keek hare zuster lachend aan.
Nu ja; in sommige opzichten was zij be-
soheideu genoegsoms ook weer niet. Ruth
moest er zelf maar over oordeelen, bij nadere
kennismaking.
Zij hadden haar eigenlijk alleen uit vrien
delijkheid in huis genomen Hare moeder
was gestorven, toen zij nog heel klein was
haar vader, een man, die ©en zeer ongeregeld
leven geleid had.cn met minder eerlijke be
doelingen in geldzaken had gescharreld, had
zijn meisje vóór eenige jaren bij een gezin
in den kost besteed en waa toen spoorloos
verdwenen. Een liefdadige ongehuwde dame
had haar bij zich genomen als hare pleeg
dochter; zoo scheen zij heb zelf thans te
hebben beschouwd. Maar men kreeg-daarvan
nooit het rechte te weten. Sommigen zeiden
dat zij eenvoudig voor haar onderhond op
de kostschool betaalde en haar af en toe te
logoeren vroeg. Hce dib nu mocht geweest
zijn, zooveel' was zeker, dat liare bescherm
ster overleden was zonder haar een cent na
te laten Volgens het meisje zelf, hadden in
halige bloedverwanten haar aldus benadeeld,
door list en bedrog. Anderen beweerden dat
zij nooit op iets had kunnen rekenen. In
tusschen bleef zij nu alleen aohtei als een
schoolmeisje in de vijfde klasse, zonder van
hot een en ander vak flink op de hoogte te
zijn. Zij wist een weinig van alles, maar niet
voldoende om in haar eigen onderhoud te
kunneu voorzien. Benige welwillende men-
schen brachten een sommetje bij elkaar om
haar gedurende eenigen tijd zangles te laten
nemen. Men vond dat zij eon mooie stem
had en dus zou hierin voor haar iets gceds
te wachten kunnen rijn. Maar het eene zoo
wel als het andere was half werk. En toen
zij niet zoo snel vorderde als men verwacht
had, begon het helpen den menschon te ver
velen en men liet haar weer aan zichzelf
ever Ja, het arme kind werd wel als een
riethalm heen en weer gedreven. Zij was al
in vijf of zes betrekkingen geweest, hetzij
als hulp van de vrouw des huizeshetzij
om kleme kinderen to loeren schrijven en
lezen hetzij voor dat alles samen. Soms
bleef zij ©cn jaar in dezelfde betrekking
sojm anderhalf jaar; êoms enkele maanden.
Zij kon nergens langer blijven. Hier werden
de kinderen to groot oni nog iets van haar
te ku n nou leoien, daar werd mevrouw1 ja-
locrsoh het schoen dat rij iets aantrekke
lijks voor de heeren had of er kwam iets
anders tusschen. „Het is haar erg tegengc-
loopen. dat is zeker waar; het arme kind!
En toen... toen is zij hier bij ons gekomen."
Dc oude mevrouw zweeg. Zij bukte zich
om zwarte Soerre. de groote kat, te streclen,
du de deur was komen insluipen on zich nu
tegen stoel- en tafelpooten aanwreef en tegen
de beenen van de vrouw. Deze nam hot dier
vriendelijk op haar schoot Aanstonds nam
oude juffrouw> den draad van 't verhaal
«vei.
„Ja, -— toen is zij bij ons gekomen," her
haalde zij. ,,In hare laatste betrekking hooft
zij het heel slecht getroffen. Mijnheer en
mevrouw waren beide ruwe, onbeschaafdo
menscben. Zij' verlangdon dat „juf' dansmu
ziek spt len zou tot laat in den nacht, als
zij partij' haddenen dit gebeurde dikwijls.
Overigens behandelden zij haar slechter dan
de dienstboden. De buren, die toevallig tot
onze kennissen behoorden, hadden zoo met
haar te doen. dat zij ons vroegen of wij haar
niet bij ons wildon nc-mcn om ons gezelschap
to houden. Wij vonden de gedachte van een
weinig afwisseling in ons eentonig leven mot
ons beiden nog zoo kwaad niet... en mis
schien kondon wij cr haar een weldaad mede
bewijzen..."
Wordt vervolgd.
