41. 4de Jaargang Donderdag 10 Augustus 1905. E buitenland. FEUILLETON. Speelbal van Wind en Golven. ABONNEMENTSPRIJS: er 3 maanden voor Amersfoort Idem franco per post. fzonderlijke nummers «ze Courant Terschijnt Dagelijks, met Zon- en Feestdagen. .dvertentiën, mededeelingen enz., gelieve 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. PRIJS DER ADVERTENTIES: Van 1—5 regelsf 0.75. Elke regel meer- U.15. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot het herhaald adverteereh in dit Blad bij abonnement Een« cironlaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Uitgevers: VALKHOFF C». Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. 5 Politiek Overzicht M'i Franach-Engt laohe verbroedering. De naam Portsmouth is in deze week op 998Ifl 'Ier lippen. En het toeval wil, dat twee taatsen, die beiden dien naam dragen, te- ilijk de aandacht vragen. Het meest ver- lent buiten kijf onze belangstelling het on- eduidendste van de twee Portsmouths, dat i de nieuwe wereld gelegen is, in den staat few Hampshire. In dat stadje, waarvan het «estaan tot voor korten tijd slechte aan <einigen bekend was, voert thans eene kleine roep mannen eene onderhandeling, waar- an de uitslag van groot gewicht zal zijn oor de geschiedenis van de gelieele wereld. Op geheel andere wijze vergt het oude Z Portsmouth, de hoofdstad van het Engel- olie graafschap Hampshire, onze attentie. 5 Do groote Britsche oorlogsbaven aan het tanaal weerga'mt thans van feestvreugde. De zomer is de tijd van de bezoeken en »ntra-bezooken niet alleen van de souverei- aeu, maar ook van de volken, dio zicb in ridderlijken feestdos aan elkaar vertoonen. |Ien kan de lijst van deze moderne beleefd heidsbezoeken baast niet bijhouden. In dezen ionier heeft de Duitsche oorlogsvloot door ©enigen van hare schepen acte de presence gegeven in Stockholm, Kopenhagen, Björko en Antwerpen. Het Engelsche Atlantische eskader heeft zijn kaartje afgegeven in Brest, de voornaamste haven voor het Fransche noor 'er eskader. En nu brengt dit Fransche smaldeel zijn tegenbezoek aan Portsmouth. Deze gansche week doen de Engelsche ma rine-autoriteiten bun best om hunne Fran sche kameraden te toonen, dat zij de in Brest genoten gastvrijheid met gelijke munt willen vergelden. De gasten van vroeger zijn nu zelve de gastheeren cn putten zich uit in beleefdheid en voorkomendheid jegens de vreemde bezoekers. Het ceremonieel en de feestelijkheden bij zulke bezoeken vertoont weinig afwisseling. D© plaats, waar het feestprogramma wordt afgespeeld, verschilt de nummers van het programma gelijken in den regel op elkaar. Ook de artikelen, waarin de per9 de gebeur tenis behandelt, zijn vrijwel op hetzelfde thema geborduurd. Men vindt daarin histo rische herinneringen aan het verleden, waar in de beide volken in twist en strijd tegen over elkaar hebben gestaan, gevolgd door betuigingen van vreugde over het gelukkige heden, dat er van getuigt, dat de vroegere vijanden tot beter inzicht gekomen zijn, el kaar hebben leeren achten en waardeeren en nu overtuigd zijn, dat Engelands verzwak king voor Frankrijk nadeelig zou zijn en dat Engeland omgekeerd den terugslag zou on dervinden van nadeelen, aan Frankrijk toe gebracht, terwijl over ge ns de goede ver standhouding van de beide natiën niet ge- j richt is tegen eenigen vreemden staat, maar een nieuw onderpand is voor den vrede. De omstandigheden zijn er thans niet naar, om in het verschijnen van de Fransche vloot op de reede van Spithead iets anders te zien dan het tegenbezoek voor den tocht van het Engelsche eskader naar Brest. Was dit bezoek een paar weken eerder voorge vallen, tijdeus de bittere perspolemiek over de Marokko-kwestie en later over de kwestie of de Oostzee moest worden beschouwd als een voor vreemde oorlogsschepen gesloten water, dan zou men er misschien wat meer achter gezocht hebben, en er mogelijk de beteeke- nis aan hebben toegeschreven van eene de monstratie tegen Duitsckland. Maar inmid dels zijn Biilow cn Rouvier 't samen eens geworden over Marokko en heeft ook de kalme houding van do Duitsche regeering er toe bijgedragen om het plan van de En gelsche vloot om de wateren van de Oostzee voor een oefeningstocht te gebruiken, met een koeleren blik te bezien. Wanneer dus de omstandigheden hebben medegewerkt om aan het verbroederingsfeest, dat de Franecho er. Engelsche oorlogsvloten gezamenlijk vie ren, het gewicht van eene politieke gebeur tenis van den eersten rang te ontnemen, deze beteekenis heeft het feestrumoer aan de En gelsche kust dan toch, dat het op nieuw ge tuigenis aflegt van het bestaan der entente cordiale tusschen Engeland en Frankrijk. Dultschland, Gnesen, 9 Aug. Nadat de Keizer de groote manoeuvres bij Gnesen had bijgewoond, keerde hij aan het hoofd der troepen raar de stad terug, waar hij door den burgemees ter met eene toespraak werd welkom geliee- ten. De Keizer dankte voor de ontvangst, hem te Gnesen bereid, en sprak er zijne vreugde over uit, dat do Duitsche beschaving zich zoo moedig, zij het ook met moeite, baaai- breekt. Toch blijken er nog vele Poolsche onder danen gevonden te worden, die er aan twij felen, of zij wel bescherming en recht zullen vinden onder de banier der Holienzollern. Een opgewonden fantasie en het warm hou den van geschiedkundige herinneringen, kan menig geestdriftig gemoed brengen tot het maken van valsche gevolgtrekkingen. Ieder© katholieke Pool behoort te weten, dat hij in do uitoefening van zijn godsdienst op geener lei wijze wordt gehinderddat hij evenwel eerb:ed en achting behoort te hebben voor andersdenkenden. Van Duitsche zijde mag het beschavings werk niet stilstaan. Wie als Duitscher zonder reden zicb van zijne bezittingen iu het oosten ontdoet, doet te kort aan zijne verplichting jegens het vader land. Voor de Duitsche en Poolsche katholieken wil de Keizer er aan herinneren, dat wijlen Paus Leo XIII, toen hij bij zijn laatste be zoek van den grijsaard afscheid nam, hem de beide handen drukte en hem zegende, hoe wel hij protestant is, met Je belofte, namens alle Duitsche katholieken, dat zij trouwe on derdanen van den Keizer zouden zijn. De groote eerwaarde priester mag niet na zijn dood gemaakt worden tot een woordbreker tegenover den Duitschen Keizer. Het Germanendoin beteekent beschaving en vrijheid voor ieder, zoowel in den gods dienst als in den geest ©ai in den arbeid. De Keizer dronk op de gelukkige toekomst van Gnesen. Daarna vertrok Z. M. naar Wilbebnsböhe. Frankrijk. Volgens de Figaro is gebleken, dat de „Ma- gasius du Printempe" 24 millioen frs. activa tegenover 18 millioen frs. passiva heeft. De verbintenissen van Jaluzot tegenover de Printemps bedragen echter minstens 13A mil- 1" en frs., terwijl zijne passiva op de suiker markt 10 millioen frs. groot moeten zijn. Na het faillissement van Jaluzot kan de Prin temps dus nog slechts 10£ millioen frs. activa stellen tegenover zijne 18 millioen frs. pas siva. De financieele combinatie, die bij de cre- dietinstellingeu in studio is om de Printemps te helpen, komt, naar verzekerd wordt, hier op neer: Het tegenwoordige kapitaal van de Printemps zou van 35 millioen tot 14 millioen frs. verminderd worden en daarna weer op 25 millioen gebracht worden door de uitgifte van 11 millioen frs. prioriteitsaaudeelen, ge waar' rgd door het consortium der crediet- instéllingen, na recht van voorkeur voor de oude aandeelhouder?. Dat nieuwe beschikbare kapitaal van 11 millioen zou dienen om het bedrijfsfonds te vormen, welk fonds in de eerste plaats zou moeten dienen om de in leggers van do spaarkas t© voldoen. Engeland. Portsmouth9 Aug. De Koning hield een revue over de gecombineerde vloten. De ma trozen juichten Zijne Majesteit toe, met de mutsen wuivende. Het schouwspel leed eenigs- zins door de geheele afwezigheid van zonne schijn. De Koning, do Prins van Wales en de Hertog van Oonnaughib gebruikten daarna den lunch bij admiraal Gaillard op het vlag- gesehip „Masscna". Vervolgens liep de Fran sche vloot de haven van Portsmouth binnen en ging daar ten anker, onder het grootst mogelijke enthousiasme, ondanks den hevigen regen. Portsmouth, 9 Aug. In den namiddag wis selde admiraal Caillard officieele bezoeken met den bevelhebber van het garnizoen cn de gemeentelijke overheden. Hedenavond bood do admiraliteit den Franschen officieren in du marinierskazerne een feestmaal aan, gevolgd door een bal. Verder had er een feestmaal plaats van de adelborsten van beide vloten, waaraan 600 Franschen en 200 Engelschen aanzaten De adelborsten woonden daarna eene feest- voorstelling in den schouwburg bij. Aan het feestmaal van de admiraliteit spraken de Prins van Wales en admiraal Caillard in hot Fransch, Sir John Fisher eerste lord der admiraliteit, in het Engelsoh. De dronken op den Koning, op president Loubet, op den prins van Wales en op ad miraal Caillard werden met geestdrift toege juicht. De Londensche correspondent van het Wiener Tageblatt heeft van Lord Knollys, den particulieren secretaris van Koning Eduard, de mededeeling ontvangen, dat hem van een aanstaande ontmoeting van den Ko ning met Keizer Wilhelm volstrekt niets bekend was Rusland. Petersburg, 9 Aug. (Petersburgsch tcle- graafagentschap.) Aan het departement van financiën werd lieden eene conferentie ge opend ter beraadslaging over een© verlaging van de uitvoerrechten voor petroleum. Turkije. Ten gevolge van den moordaanslag zijn de vergunningen om het selamlik bij te wonen, zeer beperktde gezantschappen hebben daarvan bericht ontvangen. De commissie van onderzoek in Yildiz kiosk heeft bericht ont vangen, dat een der van den aanslag ver dachte personen, Riges genaamd, in Zwitser land is aangekomen. De Belg Joris, die in hechtenis is, schijnt ook daardoor verdacht, dat hij met den Armeniër Vhidir in betrek king stond. Men vermoedt nog altijd, dat Macedoniër, en Armeniërs in de zaak be trokken rijm. Marokko. De Sultan heeft aan de vreemde gezanten medegedeeld dat hij aan do conferentie alleen het beperkte program zal voorleggen waar voor hij haar bijeen heeft geroepen. Dat pro gram omvat do opneming van een leening van 50 millioen. waarvan 21 millioen voor Duitschland's rekening komende afschaf fing van den Duitschen, Franschen, Eugol- schen en Spaanscben postdienst, daar Marok ko tot de wereldpostvereeniging wil toetre den cn de heffing van belastingen van alle inboorlingen, Christenen en Europeesche be schermelingen inbegrepen. Zuidwest-Afrika. Berlijn, 9 Aug. De Nordd. Allg. Ztg. be richt, dat de gouverneur van Duitsch Oost- Afrika van majoor Johannes, die in de Ma- tutnibi-bergen is aangekomen, bericht heeft gekregen, dat er geen reden bestaat voor be zorgdheid voor uitbreiding van de onlusten. Twee raddraaiers zijn reeds gevangen ge nomen, zonder verliezen onzerzijds. Zuld-Afrlka Volgens de Johannesburgsche Star bestaat ik plan, Delagoa-baai tot een vrijhaven te maken. De Portugeezcn verwachten dat de to nemende bloei van de haven liet. verlies aan invoerrechten meer dan goed zou maken. De oorlog in Oost-Azië. Van den oorlog zijn de volgende berichten Petersburg, 9 Aug. Generaal Linewitscli seinde gisteren uit de streek ten oosten van den grooten Mandarijnen weg „Den 5en Augustus werd eene afdeeliug vooruitgebracht naar den pas bij het dorp Tsjagooe. Ongeveer 35 werst ten zuiden van Taoeloe gingen de Japanners tot den aanval over; zij trokken om onze beide vleugels heen en dwongen daardoor onze afdeeliug noordwaarts terug te trekken. In de nabijheid van den pas van Madoet kwamen de Japan nors op ceu deel van dit detachement terecht, dat halt. maakte en begon te vuren zij trok ken zich daarop in zuidelijke richting terug. „In do streek van Halioengsjeu bezette een van onze afdeelingen na een kort vuur gevecht het dorp Joelangtae." Verscheidene personen, die uiit Hoentsjoe- ling, het Russische hoofdkwartier in Mant- sjoerije, zijn teruggekeerd, verhalen dat gene raal Linewitsch zijne officiereu heeft uitge- noodigd antwoord te geven op de volgende vraagIs naar do meening van de heeren officieren een overwinning vt>or de Japanners mogelijk? Tókio, 9 Aug. Het departement van ma rine bericht, dat men er in geslaagd «s Dins dag namiddag de Warjag weder vlot te krij gen. Men ;s daarover zeer voldaan met het oog op de groote moeielijklieden, die daar bij waren te overwinnen. (De Warjag word niet- de Korejetz ter stond in liet begin van den oorlog door de Japanners bij Tsjemoelpo tot zinken ge bracht.) Portsmouth, p Aug. De eerste bijeenkomst van de vredesconferentie had heden morgen c tien uur plaats. Men bericht, dat daarbij slechts de vier gemachtigden met mogelijk een secretaris aan weerskanten tegenwoordig waren. Het onderzoek van de geloofsbrieven en de behandeling van de vraag, in welke taal de besprekingen zullen worden gevoerd, was, naar men zegt, aan do orde. Men ver wacht, dat in den namiddag verscheiden© attache's van de beide missiën in consult zullen worden genomen. Portsmouth, 9 AugDe vredesconferentie werd hedenochtend om 10 uur geopend in het gebouw der marine-magazijnen. De gevol machtigden begaven zich daarheen onder ge leide van eene matrozen wacht. Tijdens den ganschen duur y^n de zittingen zal voor het gebouw ©ene wacht zijn geplaatst. De geloofsbrieven werden uitgewisseld en in orde bevonden. Tweedo telegram. De zitting duurde een uur; zij hield zich alleen bezig mot. het uitwisselen van de geloofsbrieven en de vast stelling van het program van de verdere bijeenkomsten. Er werd overeengekomen, dait de notulen zullen worden opgemaakt in de Fransche en do Engelsche talen, welke beide talen in do debatten gebruikt zullen worden De zittin gen zullen plaats hebben van half tien tot half een en van drie uur tot half zes of zes uur, behoudens afwijkingen. De heer Witte legde zijne geloofsbrieven over. Baron Komoera gaf mondeling verslag van hunnen inhoud; hij bood aan onverwijld ceni officieel afschrift van zijne geloofsbrieven te laten halen, daar hij ze niet bij zich had. De heer Witte verzekerd© hem, dat dit niet noodig was. De geloofsbrieven konden morgen worden overgelegd-; de mondelinge mededee lingen omtrent den tekst werden voor heden, voldoende geacht. Dit incidentje wordt nogal besproken. Er bestaat echter alle reden om te verklaren, dat baron Komoera oprecht meende, dat heden geen formaliteiten zouden vervuld- wor den en dus de geloofsbrieven nog niet noodig waren. Voor deze meening was wel wat te zeggen, omdat alle vormelijkheid is achter wege gelaten bij de toebereidselen tot de sar men komst. Beid© gevolmachtigden zijn er zoo zeker van, dat de geloofsbrieven in orde zijn, dat zij de uitwisseling dier geloofsbrieven be schouwen als reeds te zijn geschied. Een der gevolmachtigden verklaardo na afloop, dat de bijeenkomst tot dusver zeer bevredigend was afgeloopen. De gevolmachtigden verlieten na de confe rentie het hotel om een bezoek te brengen aan den gouverneur van New Hampshire en aan mevrouw Pierce, de echtgenoot© van den vice-secretaris van buiteulandsch© zaken. De eerste ontmoeting van de Japansche en Russische vredesgevolmachtigden aan boord van de Mayflower schetst een correspondent vau de Matin aldus: Thans nadert het interessante oogenblik van de wederzijdsche voorstelling. Do Japan ners komen uit het kleine salon. Hunne ge richte n rijn ernstig, de oogen koel. Do kleine gedaanten houden zich stijf en strak. Zij zien de Russen nauwelijks in het gericht. Na eene seconde van diep zwijgen hoort men Roosevelt's heldere en eenigsrins ontroerde stem Hij wijst met eene lichte beweging van. do hand op baron Komoera en zegt: „Mijn heer Witte ik heb het genoegen u aan baron Komoera voor te stellen." Witte en Komoera buigen wederkeerig voor elkaar en reiken elkaar zwijgend de hand. Dan stelt president Rcosovelt de anderen voor. Baron Rosen, die Russisch gezant in Tokio geweest is, is een oude kennis van bar ren Komoera en van Takahira. Men ver heugt zich van beide kanten over het weder zien. Onder de voorstelling worden "roeten in al'e talen gewisseld, Engelsch, Fransch, 40 roman tan ANNA WABLENBERG. HOOFDSTUK XV. Wederom lag er voor Ada zulk een dikke, groote brief, waarvan het omslag met post zegels en lakken bedekt was. Het adiVs was van dezelfde hand als het "vorige. Zij schrikte op het gericht er van. Zij durfde hem niet opensnijden. Hij herinnerde haar te levendig aan een tijd, die nog niet lang voorbijl was. hoewel zij trachtte zich dit wijs te maken, zoodat zij hot 'bijna geloofde. Hij herinnerde er haar aan dat er toch om zeker iets achter haar lag, dat vroeg of laat kan bekend worden en waarvan zij niets goeds mocht verwachten. Toen rij den brief eindelek openscheurde, viel haar blik op een paar bankbiljetten, evenals rij die in den vorigen gevonden had. Maar het daarbij gevoegde schrijven was veel korter. Het begon ook weder met: „Liefste Ada," maar verder was de toon geheel anders: „Aangezien je mij niet hebt medegedeeld! dat je omstandigheden een gunstige wending genomen hebben, hoop ik dat je mij zult ver oorloven ook verder ecinigszins voor je te zor gen. Ik doe 't eigenlijk om mijn geweten ge rust te stellen eu ik zal daarmede niet op houden, voor je mij duidelijk bewezen hebt, dat het niet moei* noodig is." Je toegenegen vriendi H. C. Helleborg.'' Zou hii er iets van weten welk eene wending haar lot genomen had? Zeer waarschijnlijk wel. Immers de moeder en zusters van Sven wisten er van. Dus zou Ruith ook wel inge licht rijn, en deze zou het niet billij|k gevon den hebben haar vader hiervan onkundig te laten. En het was ook maar al te duidelijk tusschen die weinige regelen te lezen. Daar uit sprak niets meer van een verborgen hoop op de toekomst. Integendeel klonk uit die laatste woorden de vermaning om ronduit, eerlijk alles te zeggen. en ik zal daarmede niet ophouden voor je mij duidelijk bewezen hebt. dat het niet meer noodig is," schreef hij. Hoewel hij wist dat rij, zonder hem dit mede te deelen, over hare toekomst beschikt had in een geheel anderen rin dan hij had gehoopt, wilde hij tochi zijn woord houden en haar beschermen en verzorgen. "Wat hij wist was niet van invloed op zijne handel wijze, zoolang zij; hem niet persoonlijk van zijn gegeven woord ontsloeg. Evenals Ruth waa hij tratsch, en stipt rechtvaardig. Geen enkele vraag. Voor hem was alles hetzelfde, zoolang zij niet gesproken had. Hij kon niet spreken. Hij had niets te zeggen. Zijne ziens wijze was blijkbaar niet veranderd. Dien geheelen dag liep Ada er over te denken wat rij hem antwoorden zou; want antwoorden moest rijt al viel dit haar nog zoo moeilijk, dit zag zij wel in. En den an deren morgen werd de brief, nadat rij er iann meerdere begonnen was, die rij ook weer verscheurd had, eindelijk geschreven en ge adresseerd. „Kapitein Christian Helleborg," schreef zij. Dien doopnaam schreef rij' opzettelijk voluit, omdat de aanhef dan minder stroef klonk dan met de enkele voorletters; rij wil de er zoo gaarne een weinig vriendelijkheid in leggenzij moest hem toch al zoo iets on aangenaams schrijven! „Hoe innig dankbaar ik u ook ben, moet ik u toch, wat u mij 't laatst, gezonden hebt, teruggeven. Ik heb nog geen andere betrek king, maar vooreerst ben ik kosteloos hier in het penison, Waar ik dc plaats vervang van eene der meisjes die uit do stad is, door in de huishouding werkzaam te zijn. Later ga. ik ook van hier. Maar waarheen ik ga kan ik nog niet zeggen. U moet zich echter niet bezorgd over mij maken, want ik krijg het goed, bijzonder goed. Deuk niet meer aan mij. Ik zal nooit meer op Svauelund terug komen. Maar nooit, neen nooit zal ik het vergeten, noch een van u allen. Uwe u toegenegen© Anna Sundell." Ja, het wa6 eene verlichting toen zij' don brief met de twee bankbiljetten in het om slag gestoken, en het groote „Aangcteekend" er dwars over heen geschreven had. Nu nog alleen het epistel naar de post brengen. Hoed en mantel werden vlug gekregen en toen ging zij er op uit. Nauwelijks had zij eon tiental stappen ge daan, of zij hoorde achter rich, eene welbe kende stem. die haar naam riep. Haastig keerde zij z'ch om, haar best doende den dikken brief achter haar rug te verbergen, in do hoop dat deze nog niet ontdekt zou zijn. Dat Sven ook juist nu in dc stad! moest komen I Eigenlijk verraste hij haar anders nooit op die manier, want hij hield er niet van haar in het ponsion op te zoeken, of op goed geluk in de buurt te drentelen om op haar te wachten. Terwijl zij samen de straat doorwandelden, vertelde hij dat een onverwachte zaak hem heden naar de stad had geroepen; en aan gezien het hom onmogelijk Was zoo dicht in hare nabijheid te rijn zonder te trachten haar, al was het maar eventjes, te spreken, wilde hij: juist bij haar aanloopen. Waar mo«st zij heen? O, een paar boodschappen doen; maar er was geen liaast bij. „Wat. heb je daar; een brief? Geef maar bier, dan zal ik hem wel in de bu9 stoppen. Er is er ecu hier op den hoek van de straat." Hij had den brief dus gezien. Zij bad ge tracht hem onopgemerkt in haar zak te ste ken. ijjaar hij was te groot, en Sven had haar mislukte poging gezien. Maar nu hij den brief vroeg, zag zij er het gevaarlijke van om dien in zijne handen te geven. De schrik deed haar verbleoken, maar zij trachtte er iets op te vinden. „Ik moet er mee naar de post," zoide zij. „Ik heb geen postzegels en de brief is ook to zwaar voor enkel porto." „Postzegels kan men overal koopen. Geef maar op!" Hoewel met veel inspanning, ge lukte het haar toch zich tamelijk onverschil lig voor te doen. Als hij in de laatste dagen niet zoo wantrouwend en zenuwachtig was geweest, dan zou hij er waarschijnlijk mede tevreden geweest zijn, toen zij zcide „Komaan, waarom zullen wij onzen tijd! diaarmode verknoeien. Je hebt toch maar een paar minuten voor mij en die brief kan best zoo lang wachten." Maar hij was prikkelbaar, en het trof hem dat zij zoo veel woorden vuil maakte over een gewonen brief, die in de bus moest. En zij had dien immers voor hem willen verstop pen? Ja zeker, zij had er mede gescharreld om hem in den zak te steken, opdat hij hem niet zou zien. Er Was iets bijzonders in haar oogopslag, dat hem nu ook verdacht voor kwam. „Ik geloof, je wilt hem mij niet laten zien," zeide hij. „Neen," lacht© zij, alsof 'theelcmaal een grapje was; „ik behoef je al mijne brieven toch niet te laten zien?" Hij zweeg; en toen rij langzaam voort- wandelden, begon Ada te hopen, dat bij, er zicb toe bepalen zou, zij(ne ontevredenheid door een plechtig stilzwijgen te toonen. Wie weet of hij; nu ook niet weer plotseling weg zou loepen, zonder afscheid te nemen, zoo- als op dien middag, toen zij Von Helort wa ren tegengekomen. Wat zou rij nu blijde zijn als hij 'tdccd! Dan. kon rij den brief weg sturen want dan was rij vrij. En zoo erg boos zou hij toch niet blijven; daar wist zij wel iets op Plotseling stond hij stil. „Laat mij nu dien brief zféri," eischtc hij, op zulk een gebiedenden toon, alsof hij reeds vast besloten had wat te zullen doen, indien zij" bleef weigeren. „Hij is maar voor Svanelund," sprak rij aarzelend, om althans tijd te winnen. „Zoo en dien mag ik niet zien Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1905 | | pagina 1