41.
4de Jaargang
Donderdag 10 Augustus 1905.
E buitenland.
FEUILLETON.
Speelbal van Wind en Golven.
ABONNEMENTSPRIJS:
er 3 maanden voor Amersfoort
Idem franco per post.
fzonderlijke nummers
«ze Courant Terschijnt Dagelijks, met
Zon- en Feestdagen.
.dvertentiën, mededeelingen enz., gelieve
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
PRIJS DER ADVERTENTIES:
Van 1—5 regelsf 0.75.
Elke regel meer- U.15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteereh in dit Blad bij abonnement Een«
cironlaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Uitgevers: VALKHOFF C».
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
5 Politiek Overzicht
M'i Franach-Engt laohe verbroedering.
De naam Portsmouth is in deze week op
998Ifl 'Ier lippen. En het toeval wil, dat twee
taatsen, die beiden dien naam dragen, te-
ilijk de aandacht vragen. Het meest ver-
lent buiten kijf onze belangstelling het on-
eduidendste van de twee Portsmouths, dat
i de nieuwe wereld gelegen is, in den staat
few Hampshire. In dat stadje, waarvan het
«estaan tot voor korten tijd slechte aan
<einigen bekend was, voert thans eene kleine
roep mannen eene onderhandeling, waar-
an de uitslag van groot gewicht zal zijn
oor de geschiedenis van de gelieele wereld.
Op geheel andere wijze vergt het oude
Z Portsmouth, de hoofdstad van het Engel-
olie graafschap Hampshire, onze attentie.
5 Do groote Britsche oorlogsbaven aan het
tanaal weerga'mt thans van feestvreugde.
De zomer is de tijd van de bezoeken en
»ntra-bezooken niet alleen van de souverei-
aeu, maar ook van de volken, dio zicb in
ridderlijken feestdos aan elkaar vertoonen.
|Ien kan de lijst van deze moderne beleefd
heidsbezoeken baast niet bijhouden. In dezen
ionier heeft de Duitsche oorlogsvloot door
©enigen van hare schepen acte de presence
gegeven in Stockholm, Kopenhagen, Björko
en Antwerpen. Het Engelsche Atlantische
eskader heeft zijn kaartje afgegeven in Brest,
de voornaamste haven voor het Fransche
noor 'er eskader. En nu brengt dit Fransche
smaldeel zijn tegenbezoek aan Portsmouth.
Deze gansche week doen de Engelsche ma
rine-autoriteiten bun best om hunne Fran
sche kameraden te toonen, dat zij de in
Brest genoten gastvrijheid met gelijke munt
willen vergelden. De gasten van vroeger zijn
nu zelve de gastheeren cn putten zich uit
in beleefdheid en voorkomendheid jegens de
vreemde bezoekers.
Het ceremonieel en de feestelijkheden bij
zulke bezoeken vertoont weinig afwisseling.
D© plaats, waar het feestprogramma wordt
afgespeeld, verschilt de nummers van het
programma gelijken in den regel op elkaar.
Ook de artikelen, waarin de per9 de gebeur
tenis behandelt, zijn vrijwel op hetzelfde
thema geborduurd. Men vindt daarin histo
rische herinneringen aan het verleden, waar
in de beide volken in twist en strijd tegen
over elkaar hebben gestaan, gevolgd door
betuigingen van vreugde over het gelukkige
heden, dat er van getuigt, dat de vroegere
vijanden tot beter inzicht gekomen zijn, el
kaar hebben leeren achten en waardeeren en
nu overtuigd zijn, dat Engelands verzwak
king voor Frankrijk nadeelig zou zijn en dat
Engeland omgekeerd den terugslag zou on
dervinden van nadeelen, aan Frankrijk toe
gebracht, terwijl over ge ns de goede ver
standhouding van de beide natiën niet ge-
j richt is tegen eenigen vreemden staat, maar
een nieuw onderpand is voor den vrede.
De omstandigheden zijn er thans niet
naar, om in het verschijnen van de Fransche
vloot op de reede van Spithead iets anders
te zien dan het tegenbezoek voor den tocht
van het Engelsche eskader naar Brest. Was
dit bezoek een paar weken eerder voorge
vallen, tijdeus de bittere perspolemiek over de
Marokko-kwestie en later over de kwestie of
de Oostzee moest worden beschouwd als een
voor vreemde oorlogsschepen gesloten water,
dan zou men er misschien wat meer achter
gezocht hebben, en er mogelijk de beteeke-
nis aan hebben toegeschreven van eene de
monstratie tegen Duitsckland. Maar inmid
dels zijn Biilow cn Rouvier 't samen eens
geworden over Marokko en heeft ook de
kalme houding van do Duitsche regeering
er toe bijgedragen om het plan van de En
gelsche vloot om de wateren van de Oostzee
voor een oefeningstocht te gebruiken, met
een koeleren blik te bezien. Wanneer dus de
omstandigheden hebben medegewerkt om
aan het verbroederingsfeest, dat de Franecho
er. Engelsche oorlogsvloten gezamenlijk vie
ren, het gewicht van eene politieke gebeur
tenis van den eersten rang te ontnemen, deze
beteekenis heeft het feestrumoer aan de En
gelsche kust dan toch, dat het op nieuw ge
tuigenis aflegt van het bestaan der entente
cordiale tusschen Engeland en Frankrijk.
Dultschland,
Gnesen, 9 Aug. Nadat de Keizer de groote
manoeuvres bij Gnesen had bijgewoond,
keerde hij aan het hoofd der troepen raar
de stad terug, waar hij door den burgemees
ter met eene toespraak werd welkom geliee-
ten. De Keizer dankte voor de ontvangst, hem
te Gnesen bereid, en sprak er zijne vreugde
over uit, dat do Duitsche beschaving zich
zoo moedig, zij het ook met moeite, baaai-
breekt.
Toch blijken er nog vele Poolsche onder
danen gevonden te worden, die er aan twij
felen, of zij wel bescherming en recht zullen
vinden onder de banier der Holienzollern.
Een opgewonden fantasie en het warm hou
den van geschiedkundige herinneringen, kan
menig geestdriftig gemoed brengen tot het
maken van valsche gevolgtrekkingen. Ieder©
katholieke Pool behoort te weten, dat hij in
do uitoefening van zijn godsdienst op geener
lei wijze wordt gehinderddat hij evenwel
eerb:ed en achting behoort te hebben voor
andersdenkenden.
Van Duitsche zijde mag het beschavings
werk niet stilstaan.
Wie als Duitscher zonder reden zicb van
zijne bezittingen iu het oosten ontdoet, doet
te kort aan zijne verplichting jegens het vader
land.
Voor de Duitsche en Poolsche katholieken
wil de Keizer er aan herinneren, dat wijlen
Paus Leo XIII, toen hij bij zijn laatste be
zoek van den grijsaard afscheid nam, hem
de beide handen drukte en hem zegende, hoe
wel hij protestant is, met Je belofte, namens
alle Duitsche katholieken, dat zij trouwe on
derdanen van den Keizer zouden zijn. De
groote eerwaarde priester mag niet na zijn
dood gemaakt worden tot een woordbreker
tegenover den Duitschen Keizer.
Het Germanendoin beteekent beschaving
en vrijheid voor ieder, zoowel in den gods
dienst als in den geest ©ai in den arbeid.
De Keizer dronk op de gelukkige toekomst
van Gnesen. Daarna vertrok Z. M. naar
Wilbebnsböhe.
Frankrijk.
Volgens de Figaro is gebleken, dat de „Ma-
gasius du Printempe" 24 millioen frs. activa
tegenover 18 millioen frs. passiva heeft. De
verbintenissen van Jaluzot tegenover de
Printemps bedragen echter minstens 13A mil-
1" en frs., terwijl zijne passiva op de suiker
markt 10 millioen frs. groot moeten zijn. Na
het faillissement van Jaluzot kan de Prin
temps dus nog slechts 10£ millioen frs. activa
stellen tegenover zijne 18 millioen frs. pas
siva.
De financieele combinatie, die bij de cre-
dietinstellingeu in studio is om de Printemps
te helpen, komt, naar verzekerd wordt, hier
op neer: Het tegenwoordige kapitaal van de
Printemps zou van 35 millioen tot 14 millioen
frs. verminderd worden en daarna weer op 25
millioen gebracht worden door de uitgifte
van 11 millioen frs. prioriteitsaaudeelen, ge
waar' rgd door het consortium der crediet-
instéllingen, na recht van voorkeur voor de
oude aandeelhouder?. Dat nieuwe beschikbare
kapitaal van 11 millioen zou dienen om het
bedrijfsfonds te vormen, welk fonds in de
eerste plaats zou moeten dienen om de in
leggers van do spaarkas t© voldoen.
Engeland.
Portsmouth9 Aug. De Koning hield een
revue over de gecombineerde vloten. De ma
trozen juichten Zijne Majesteit toe, met de
mutsen wuivende. Het schouwspel leed eenigs-
zins door de geheele afwezigheid van zonne
schijn.
De Koning, do Prins van Wales en de
Hertog van Oonnaughib gebruikten daarna
den lunch bij admiraal Gaillard op het vlag-
gesehip „Masscna". Vervolgens liep de Fran
sche vloot de haven van Portsmouth binnen
en ging daar ten anker, onder het grootst
mogelijke enthousiasme, ondanks den hevigen
regen.
Portsmouth, 9 Aug. In den namiddag wis
selde admiraal Caillard officieele bezoeken
met den bevelhebber van het garnizoen cn
de gemeentelijke overheden.
Hedenavond bood do admiraliteit den
Franschen officieren in du marinierskazerne
een feestmaal aan, gevolgd door een bal.
Verder had er een feestmaal plaats van
de adelborsten van beide vloten, waaraan
600 Franschen en 200 Engelschen aanzaten
De adelborsten woonden daarna eene feest-
voorstelling in den schouwburg bij.
Aan het feestmaal van de admiraliteit
spraken de Prins van Wales en admiraal
Caillard in hot Fransch, Sir John Fisher
eerste lord der admiraliteit, in het Engelsoh.
De dronken op den Koning, op president
Loubet, op den prins van Wales en op ad
miraal Caillard werden met geestdrift toege
juicht.
De Londensche correspondent van het
Wiener Tageblatt heeft van Lord Knollys,
den particulieren secretaris van Koning
Eduard, de mededeeling ontvangen, dat hem
van een aanstaande ontmoeting van den Ko
ning met Keizer Wilhelm volstrekt niets
bekend was
Rusland.
Petersburg, 9 Aug. (Petersburgsch tcle-
graafagentschap.) Aan het departement van
financiën werd lieden eene conferentie ge
opend ter beraadslaging over een© verlaging
van de uitvoerrechten voor petroleum.
Turkije.
Ten gevolge van den moordaanslag zijn de
vergunningen om het selamlik bij te wonen,
zeer beperktde gezantschappen hebben
daarvan bericht ontvangen. De commissie van
onderzoek in Yildiz kiosk heeft bericht ont
vangen, dat een der van den aanslag ver
dachte personen, Riges genaamd, in Zwitser
land is aangekomen. De Belg Joris, die in
hechtenis is, schijnt ook daardoor verdacht,
dat hij met den Armeniër Vhidir in betrek
king stond. Men vermoedt nog altijd, dat
Macedoniër, en Armeniërs in de zaak be
trokken rijm.
Marokko.
De Sultan heeft aan de vreemde gezanten
medegedeeld dat hij aan do conferentie alleen
het beperkte program zal voorleggen waar
voor hij haar bijeen heeft geroepen. Dat pro
gram omvat do opneming van een leening
van 50 millioen. waarvan 21 millioen voor
Duitschland's rekening komende afschaf
fing van den Duitschen, Franschen, Eugol-
schen en Spaanscben postdienst, daar Marok
ko tot de wereldpostvereeniging wil toetre
den cn de heffing van belastingen van alle
inboorlingen, Christenen en Europeesche be
schermelingen inbegrepen.
Zuidwest-Afrika.
Berlijn, 9 Aug. De Nordd. Allg. Ztg. be
richt, dat de gouverneur van Duitsch Oost-
Afrika van majoor Johannes, die in de Ma-
tutnibi-bergen is aangekomen, bericht heeft
gekregen, dat er geen reden bestaat voor be
zorgdheid voor uitbreiding van de onlusten.
Twee raddraaiers zijn reeds gevangen ge
nomen, zonder verliezen onzerzijds.
Zuld-Afrlka
Volgens de Johannesburgsche Star bestaat
ik plan, Delagoa-baai tot een vrijhaven te
maken. De Portugeezcn verwachten dat de
to nemende bloei van de haven liet. verlies
aan invoerrechten meer dan goed zou maken.
De oorlog in Oost-Azië.
Van den oorlog zijn de volgende berichten
Petersburg, 9 Aug. Generaal Linewitscli
seinde gisteren uit de streek ten oosten van
den grooten Mandarijnen weg
„Den 5en Augustus werd eene afdeeliug
vooruitgebracht naar den pas bij het dorp
Tsjagooe. Ongeveer 35 werst ten zuiden van
Taoeloe gingen de Japanners tot den aanval
over; zij trokken om onze beide vleugels
heen en dwongen daardoor onze afdeeliug
noordwaarts terug te trekken. In de nabijheid
van den pas van Madoet kwamen de Japan
nors op ceu deel van dit detachement terecht,
dat halt. maakte en begon te vuren zij trok
ken zich daarop in zuidelijke richting terug.
„In do streek van Halioengsjeu bezette
een van onze afdeelingen na een kort vuur
gevecht het dorp Joelangtae."
Verscheidene personen, die uiit Hoentsjoe-
ling, het Russische hoofdkwartier in Mant-
sjoerije, zijn teruggekeerd, verhalen dat gene
raal Linewitsch zijne officiereu heeft uitge-
noodigd antwoord te geven op de volgende
vraagIs naar do meening van de heeren
officieren een overwinning vt>or de Japanners
mogelijk?
Tókio, 9 Aug. Het departement van ma
rine bericht, dat men er in geslaagd «s Dins
dag namiddag de Warjag weder vlot te krij
gen. Men ;s daarover zeer voldaan met het
oog op de groote moeielijklieden, die daar
bij waren te overwinnen.
(De Warjag word niet- de Korejetz ter
stond in liet begin van den oorlog door de
Japanners bij Tsjemoelpo tot zinken ge
bracht.)
Portsmouth, p Aug. De eerste bijeenkomst
van de vredesconferentie had heden morgen
c tien uur plaats. Men bericht, dat daarbij
slechts de vier gemachtigden met mogelijk
een secretaris aan weerskanten tegenwoordig
waren. Het onderzoek van de geloofsbrieven
en de behandeling van de vraag, in welke
taal de besprekingen zullen worden gevoerd,
was, naar men zegt, aan do orde. Men ver
wacht, dat in den namiddag verscheiden©
attache's van de beide missiën in consult
zullen worden genomen.
Portsmouth, 9 AugDe vredesconferentie
werd hedenochtend om 10 uur geopend in
het gebouw der marine-magazijnen. De gevol
machtigden begaven zich daarheen onder ge
leide van eene matrozen wacht. Tijdens den
ganschen duur y^n de zittingen zal voor het
gebouw ©ene wacht zijn geplaatst.
De geloofsbrieven werden uitgewisseld en
in orde bevonden.
Tweedo telegram. De zitting duurde
een uur; zij hield zich alleen bezig mot. het
uitwisselen van de geloofsbrieven en de vast
stelling van het program van de verdere
bijeenkomsten.
Er werd overeengekomen, dait de notulen
zullen worden opgemaakt in de Fransche en
do Engelsche talen, welke beide talen in do
debatten gebruikt zullen worden De zittin
gen zullen plaats hebben van half tien tot
half een en van drie uur tot half zes of zes
uur, behoudens afwijkingen.
De heer Witte legde zijne geloofsbrieven
over.
Baron Komoera gaf mondeling verslag van
hunnen inhoud; hij bood aan onverwijld ceni
officieel afschrift van zijne geloofsbrieven te
laten halen, daar hij ze niet bij zich had.
De heer Witte verzekerd© hem, dat dit niet
noodig was. De geloofsbrieven konden morgen
worden overgelegd-; de mondelinge mededee
lingen omtrent den tekst werden voor heden,
voldoende geacht.
Dit incidentje wordt nogal besproken. Er
bestaat echter alle reden om te verklaren,
dat baron Komoera oprecht meende, dat
heden geen formaliteiten zouden vervuld- wor
den en dus de geloofsbrieven nog niet noodig
waren. Voor deze meening was wel wat te
zeggen, omdat alle vormelijkheid is achter
wege gelaten bij de toebereidselen tot de sar
men komst. Beid© gevolmachtigden zijn er zoo
zeker van, dat de geloofsbrieven in orde zijn,
dat zij de uitwisseling dier geloofsbrieven be
schouwen als reeds te zijn geschied.
Een der gevolmachtigden verklaardo na
afloop, dat de bijeenkomst tot dusver zeer
bevredigend was afgeloopen.
De gevolmachtigden verlieten na de confe
rentie het hotel om een bezoek te brengen
aan den gouverneur van New Hampshire en
aan mevrouw Pierce, de echtgenoot© van den
vice-secretaris van buiteulandsch© zaken.
De eerste ontmoeting van de Japansche en
Russische vredesgevolmachtigden aan boord
van de Mayflower schetst een correspondent
vau de Matin aldus:
Thans nadert het interessante oogenblik
van de wederzijdsche voorstelling. Do Japan
ners komen uit het kleine salon. Hunne ge
richte n rijn ernstig, de oogen koel. Do kleine
gedaanten houden zich stijf en strak. Zij
zien de Russen nauwelijks in het gericht. Na
eene seconde van diep zwijgen hoort men
Roosevelt's heldere en eenigsrins ontroerde
stem Hij wijst met eene lichte beweging van.
do hand op baron Komoera en zegt: „Mijn
heer Witte ik heb het genoegen u aan baron
Komoera voor te stellen." Witte en Komoera
buigen wederkeerig voor elkaar en reiken
elkaar zwijgend de hand.
Dan stelt president Rcosovelt de anderen
voor. Baron Rosen, die Russisch gezant in
Tokio geweest is, is een oude kennis van bar
ren Komoera en van Takahira. Men ver
heugt zich van beide kanten over het weder
zien. Onder de voorstelling worden "roeten
in al'e talen gewisseld, Engelsch, Fransch,
40 roman tan
ANNA WABLENBERG.
HOOFDSTUK XV.
Wederom lag er voor Ada zulk een dikke,
groote brief, waarvan het omslag met post
zegels en lakken bedekt was. Het adiVs was
van dezelfde hand als het "vorige.
Zij schrikte op het gericht er van. Zij
durfde hem niet opensnijden. Hij herinnerde
haar te levendig aan een tijd, die nog niet
lang voorbijl was. hoewel zij trachtte zich dit
wijs te maken, zoodat zij hot 'bijna geloofde.
Hij herinnerde er haar aan dat er toch om
zeker iets achter haar lag, dat vroeg of laat
kan bekend worden en waarvan zij niets
goeds mocht verwachten.
Toen rij den brief eindelek openscheurde,
viel haar blik op een paar bankbiljetten,
evenals rij die in den vorigen gevonden had.
Maar het daarbij gevoegde schrijven was veel
korter. Het begon ook weder met:
„Liefste Ada," maar verder was de toon
geheel anders:
„Aangezien je mij niet hebt medegedeeld!
dat je omstandigheden een gunstige wending
genomen hebben, hoop ik dat je mij zult ver
oorloven ook verder ecinigszins voor je te zor
gen. Ik doe 't eigenlijk om mijn geweten ge
rust te stellen eu ik zal daarmede niet op
houden, voor je mij duidelijk bewezen hebt,
dat het niet moei* noodig is."
Je toegenegen vriendi
H. C. Helleborg.''
Zou hii er iets van weten welk eene wending
haar lot genomen had? Zeer waarschijnlijk
wel. Immers de moeder en zusters van Sven
wisten er van. Dus zou Ruith ook wel inge
licht rijn, en deze zou het niet billij|k gevon
den hebben haar vader hiervan onkundig te
laten. En het was ook maar al te duidelijk
tusschen die weinige regelen te lezen. Daar
uit sprak niets meer van een verborgen hoop
op de toekomst. Integendeel klonk uit die
laatste woorden de vermaning om ronduit,
eerlijk alles te zeggen.
en ik zal daarmede niet ophouden
voor je mij duidelijk bewezen hebt. dat het
niet meer noodig is," schreef hij.
Hoewel hij wist dat rij, zonder hem dit
mede te deelen, over hare toekomst beschikt
had in een geheel anderen rin dan hij had
gehoopt, wilde hij tochi zijn woord houden
en haar beschermen en verzorgen. "Wat hij
wist was niet van invloed op zijne handel
wijze, zoolang zij; hem niet persoonlijk van
zijn gegeven woord ontsloeg. Evenals Ruth
waa hij tratsch, en stipt rechtvaardig. Geen
enkele vraag. Voor hem was alles hetzelfde,
zoolang zij niet gesproken had. Hij kon niet
spreken. Hij had niets te zeggen. Zijne ziens
wijze was blijkbaar niet veranderd.
Dien geheelen dag liep Ada er over te
denken wat rij hem antwoorden zou; want
antwoorden moest rijt al viel dit haar nog
zoo moeilijk, dit zag zij wel in. En den an
deren morgen werd de brief, nadat rij er
iann meerdere begonnen was, die rij ook weer
verscheurd had, eindelijk geschreven en ge
adresseerd.
„Kapitein Christian Helleborg," schreef
zij. Dien doopnaam schreef rij' opzettelijk
voluit, omdat de aanhef dan minder stroef
klonk dan met de enkele voorletters; rij wil
de er zoo gaarne een weinig vriendelijkheid
in leggenzij moest hem toch al zoo iets on
aangenaams schrijven!
„Hoe innig dankbaar ik u ook ben, moet
ik u toch, wat u mij 't laatst, gezonden hebt,
teruggeven. Ik heb nog geen andere betrek
king, maar vooreerst ben ik kosteloos hier
in het penison, Waar ik dc plaats vervang
van eene der meisjes die uit do stad is, door
in de huishouding werkzaam te zijn. Later
ga. ik ook van hier. Maar waarheen ik ga kan
ik nog niet zeggen. U moet zich echter niet
bezorgd over mij maken, want ik krijg het
goed, bijzonder goed. Deuk niet meer aan
mij. Ik zal nooit meer op Svauelund terug
komen. Maar nooit, neen nooit zal ik het
vergeten, noch een van u allen.
Uwe u toegenegen©
Anna Sundell."
Ja, het wa6 eene verlichting toen zij' don
brief met de twee bankbiljetten in het om
slag gestoken, en het groote „Aangcteekend"
er dwars over heen geschreven had. Nu nog
alleen het epistel naar de post brengen. Hoed
en mantel werden vlug gekregen en toen
ging zij er op uit.
Nauwelijks had zij eon tiental stappen ge
daan, of zij hoorde achter rich, eene welbe
kende stem. die haar naam riep. Haastig
keerde zij z'ch om, haar best doende den
dikken brief achter haar rug te verbergen,
in do hoop dat deze nog niet ontdekt zou
zijn.
Dat Sven ook juist nu in dc stad! moest
komen I
Eigenlijk verraste hij haar anders nooit
op die manier, want hij hield er niet van
haar in het ponsion op te zoeken, of op goed
geluk in de buurt te drentelen om op haar
te wachten.
Terwijl zij samen de straat doorwandelden,
vertelde hij dat een onverwachte zaak hem
heden naar de stad had geroepen; en aan
gezien het hom onmogelijk Was zoo dicht in
hare nabijheid te rijn zonder te trachten
haar, al was het maar eventjes, te spreken,
wilde hij: juist bij haar aanloopen.
Waar mo«st zij heen?
O, een paar boodschappen doen; maar er
was geen liaast bij.
„Wat. heb je daar; een brief? Geef maar
bier, dan zal ik hem wel in de bu9 stoppen.
Er is er ecu hier op den hoek van de straat."
Hij had den brief dus gezien. Zij bad ge
tracht hem onopgemerkt in haar zak te ste
ken. ijjaar hij was te groot, en Sven had haar
mislukte poging gezien. Maar nu hij den
brief vroeg, zag zij er het gevaarlijke van om
dien in zijne handen te geven. De schrik
deed haar verbleoken, maar zij trachtte er
iets op te vinden.
„Ik moet er mee naar de post," zoide zij.
„Ik heb geen postzegels en de brief is ook to
zwaar voor enkel porto."
„Postzegels kan men overal koopen. Geef
maar op!" Hoewel met veel inspanning, ge
lukte het haar toch zich tamelijk onverschil
lig voor te doen. Als hij in de laatste dagen
niet zoo wantrouwend en zenuwachtig was
geweest, dan zou hij er waarschijnlijk mede
tevreden geweest zijn, toen zij zcide
„Komaan, waarom zullen wij onzen tijd!
diaarmode verknoeien. Je hebt toch maar een
paar minuten voor mij en die brief kan best
zoo lang wachten."
Maar hij was prikkelbaar, en het trof hem
dat zij zoo veel woorden vuil maakte over
een gewonen brief, die in de bus moest. En
zij had dien immers voor hem willen verstop
pen? Ja zeker, zij had er mede gescharreld
om hem in den zak te steken, opdat hij hem
niet zou zien. Er Was iets bijzonders in haar
oogopslag, dat hem nu ook verdacht voor
kwam.
„Ik geloof, je wilt hem mij niet laten
zien," zeide hij.
„Neen," lacht© zij, alsof 'theelcmaal een
grapje was; „ik behoef je al mijne brieven
toch niet te laten zien?"
Hij zweeg; en toen rij langzaam voort-
wandelden, begon Ada te hopen, dat bij, er
zicb toe bepalen zou, zij(ne ontevredenheid
door een plechtig stilzwijgen te toonen. Wie
weet of hij; nu ook niet weer plotseling weg
zou loepen, zonder afscheid te nemen, zoo-
als op dien middag, toen zij Von Helort wa
ren tegengekomen. Wat zou rij nu blijde zijn
als hij 'tdccd! Dan. kon rij den brief weg
sturen want dan was rij vrij. En zoo erg
boos zou hij toch niet blijven; daar wist zij
wel iets op
Plotseling stond hij stil.
„Laat mij nu dien brief zféri," eischtc hij,
op zulk een gebiedenden toon, alsof hij reeds
vast besloten had wat te zullen doen, indien
zij" bleef weigeren.
„Hij is maar voor Svanelund," sprak rij
aarzelend, om althans tijd te winnen.
„Zoo en dien mag ik niet zien
Wordt vervolgd.