1*. 969.
Dinsdag 2 April 1907.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
De Kranige Chauffeur.
9"* Jaargang.
FOORTSCH DAGBLAD
ADOIf If 1MBNT8PRIJS
Per 3 maanden v®or Amersfoort f 1.85.
Jdom franco per poet1.75.
Afzonderlijke n>imtner*0.05.
Deze Courant Tewohijnt Dagelf k», mei uitzondering ran
Zon- en Peeetdagen.
Advortantifa, mededeoHngen enz., gelieve men riór 16 nnr
morgen» b| de Uitgever» ia te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF O.
Utreohtsohestraat 1. Interoomm. Telephoonnummer 66.
PRIJi DHR ADVERTENTIE»
Van 15 regel»f 0.75.
Elke regel meer-0.15.
Groote letter» naar plaaternimte.
Voor handol en bedrijf bestaan voordeelige bepalingen tot
het herhaald adrorteeren in dit Blad bij abonnement. Eene
cirenlaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
Oe beweging in Egypte.
Sedert geruimen tijd doen zich in Egypte
verschijnselen voor, die wijzen op klimmende
gisting in het land der Pharao's. Het is
vreemd, maar niettemin een feit, dat sedert
de overeenkomst van 8 April 1904, waarin
Frankrijk aan Engeland de vrije hand liet
iti Egypte tegen een voorlcopdg niet te rea-
liseeron waarde in Marokko, Engelands po
sitie in het Nijldal, die men meende daar
door onaantastbaar te kunnenmaken, veel
eer moeielij'ker is geworden. De verklaring
van dit versolnjnsel is intussdhen niet zoo
lioel moeielijlk. Voordat dit verdrag tot
stand kwam, vonden de Egyptenaren voor
hunne afhankelijkheid van Engeland eenige
troost in de gedachte, dat hunne goede
vrienden, de Franschen, hen op een goeden
dag van het Engelsoke juk zouden bevrij
den. Thans echter zijn zij zicli er van bewu9t
geworden, dat zij van buiten op geen hulp
hebben te rekenen. De wrok over hunne
machteloosheid heeft een grooten stoot ge
geven aan de nationalistische beweging, die
soms ook in dadelijkheden ziali uit. Men
zal zich herinneren, dat in het. vorige jaar
in het Delta-gebied Engelsohe officieren op
de jacht door boeren aangevallen en mis
handeld zijn. De schuldigen aan dit voor
val zijn zwaar gestraft; vier van hen wer
den terecht gesteld, de overigen gegeeeeld.
Maar men heeft terecht begrepen, dat dit
moei' een middel was oan den wrok te ver
sterken, dan oan de bevolking tot rust te
brengenals voorzorgsmaatregel is de mi
litaire positie van Engeland in Egypte ver
sterkt; de Britscihe bezetting-stroepen zijn
met 2000 man vermeerderd.
Al is het sedert niet tot nieuwe uitbars
tingen gekomen, de onrust is niet geweken.
Onlangs werd bericht, dat ook in het Egyp
tische leger eone ontevreden stemming veld
won en dat- de Kihedive zelf dit in do hand
werkte. Nu heeft onlangs de Kihedive eene
ontmoeting met een medewerker van de
Temps te baat genomen, ora zijn hart eens
uit te storten. De vorst is zeer voorzichtig
in zijne uitdrukkingen, maar zijne verkla
ringen zijn niettemin belangwekkend voor
.iemand, die verstaat tussohen de regels te
lezen
Abbas II verklaart, dat hij tot dusver
niet in 't openbaar gesproken heeft, omdat
hij had te letten op „wat een 1 oudere
politieke toestand hem voorschreef." Men
schijnt echter zijn zwijgen in het buiten
land en in Egypte zelf verkeerd te verstaan
en daarom wil hij spreken. Hij heeft zijn
land hartstochtelijk lief. Hij weet de ont
wikkeling, die Egypte gen>men heeft zeer
goed te waardeeren. „Het volk heeft zich
aan de nieuwe omstandigheden vlug aan
gepast-. Het- begrijpt en trekt partij. De
dag is nabij, waarop de Egyptische boer de
gelijke zal zijin van den boer van het m ïest
beschaafde land. Nu echter zijn de finan
ciën hersteld, de internationale zorg voor
do Egyptischen schuld ie voorbij, en liet is
dus tijd allee aan te wenden t"t bevorde
ring niet alleen van het welzijn der bevol
king, maar ook tot voldoening van hare
verstandelijke en zedelijke behoeften. Dat I
is voor hun de allerernstigste zorg.
,Zeer ten onrechte heeft- me.u gezegd, dat
het opkomen voor de nationale wenschen den
vorm zouden aannemen van eene fanatieke
en den vreemdelingen vijandige beweging.
Dat ontken ik met alle kracht. Het Egyp
tische volk is goed uit zijn aard; bet is
eerlijk, werkzaam en verdraag/aam Wan
neer men het met zachtheid en welwillend
heid behandelt, dan weet het te beantwoor
den aan dit vertrouwen. De verdraagzaam
heid is een der groote wetten van onzen gods
dienst. De koran leert ons eerbied voor allle
profeten, ook al is Ihet de profeet der chris
tenen, of die va/n de Joden. Wij zijn allen
innig gehecht aan ons geloof en trouw aan
zijne leei-ingen. Geloof mij, ik heb veel ge
reisd, en wanneer alle mensohen de zede
lijke voorschriften va-n hun godsdienst met
dezelfde na-uwlgiezetheid volgden als de mu
zelmannen, dan zou er minder kwaad in de
wereld zijn. Ik zeg dit minder om ons ras
in de hoogte te steken, dan om te antwoor
den op beschuldigingen van fanatisme die
ons ergeren.
„Men heeft ook verzekerd, daib ik haak
naar het hei-stel van mijne persoonlijke
macht, om die uit te oefenen op ooste^sc-he
wijze en de gewoonten van despotisme en
verkwisting van sommigen mijner voorgan
gers te hervatten. Ik zeg u vot a-nt vooru,
dut mijn© opvoeding geheel in Europa is
volbracht en dat ik daar de noodzakelijk
heid heb begrepen van de medewerking de*
natie met den souverein voor het oestuur en
het. welzijn van het land. Het despotisme
zou eene al te zware taak voor mijne schou
ders zijn, en overigens zouden, wanneer al
mijne gedachten slechts neigden tot die vol
doening Ya-n mijne persoonlijke ij ielheid, de
vijftien jaren van mijne rogeering slechts
een lang en ondragelijk lijden geweest zijn
Maar ik ben mij bewust, met al mijns krach
ten gearbeid te hebben voor het relzijn
van het land, en dat heeft mijn moed staan
de gehouden in moedelijke uren. Ik heb al
tijd mijn persoon ten achter gesteld, en ik
heb slechts ééne politieke gedragslijn; sa
men te werken met ieder, wie het zij. voor
het welzijn van het land. Ik beb nooit op
positie gevoerd tegen de maatregelen, die
ik nuttig achtte voor Egypte, ik heb ooit
een raad geminacht."
De Khedive gewaagde verder nog van
eenige plannen voor werken van openbaar
nut, waarin hij belang stelt, met name den
„Transafricien", den grooten spoorweg, die,
naar hij hoopt, eenmaal Tanger mei Cairo
zal verbinden. Hij eindigde met te zeggen:
„Zeg aan de Franschen, dat zij in groot
aantal naar Egypte moeten komei. Wij ver
geten niet wat zij voor ons geweest dj-i, en
wij houden veel van hen, ondanks aiVs."
Wanneer Abbas II verklaart, dat li ij er
niet aan denkt zijne persoonlijke alleen
heerschappij te herstellen, reeds omdat „het
despotisane een te zware last voor zijne
schouders zou zijn", dan heeft hij wijselijk
onaangeroerd gelaten, dat ook anderen daar
tegen wel iets in te brengen zouden hebben
Gevaarlijk is de toestand in Egypte nog vol
strekt niet voor d© Ehgielschen. Zij zullen ze
ker goed doen, de aansporing ter harte te ne
men, die in deze beweging voor hen ligt
opgesloten om de nationale gevoeligheid van
het oostersohe volk, aan welks beschaving
en ontwikkeling zij zich ernstig gelegen la
ten zijn, voortaan meer te ontzien. Aan den
anderen kant mogen echter de Egyptena
ren zich wel voor oogen houden, dat slechts
eene volslagen omwenteling in den toestand
der wereld Engeland zou kunnen nopen de
positie, die het in Egypte heeft, weder
prijs te geven. De leiders van do nat don ale
beweging in Egypte behooren te doen wat
in hun vermogen is tot vermijding van
onbezonnen uitbarstingen van nationalcn
hartstocht.
De Haagtche vradeaaonFerentie,
Landen, 1 April. Op een telographisch
gedane vraag van de „Tribune" seinde de
üuitsche minister van buitenlandsclhe za
ken v. Tschirschkv„Ik machtig u, mede
te deelen, dat de mededeeling van de
Temps", dat Duitse hl and zou weigeren
deel te nemen aan de vredesconferentie te
'is Graivoniiage, wanneer Engeland zal
voorstellen de quaestio der ontwapening
te behandelen, van allen grond ontbloot
is. Ik hoop, dat ondanks alle onware be
richten over de houding van Duitsohland
het streven naar een nauwere aansluiting
tussohen Duitse hl and en Groot-Brittan naë
vorderingen zal maken."
Duitschland.
Potsdam, 1 April. Heden middag werd,
toen de kroonprins en de kroonprinses in
een dogcart va,n een wandelrit terugkeer
den, het paaru schichtig; het word door
een wandelaar tegengehouden en kwam te
vallen. Het prinselijke paar stapte uit het
rijtuig en keerde te voet naar huis terug,
's Avonds reden de prins en de prinses in
een automobiel naar de voorstelling) in den
koninklijken schouwburg te Berlijn.
Van verschillende zijden wordt bericht,
dat de Pruisische regeering besloten had liaar
voorstel tot heffing van scheepvaarttollen in
te trekken met het oog op onoverkomelijk©
bezwaren, die de verdragen opleveren, welke
niet. Frankrijk en met Nederland gesloten
zijn voor het scheepvaartverkeer op den Rijn.
Uit Dresden wordt aan de Frankf. Ztg.
bericht, dat de mededeeling, dat Pruisen
het plan tot heffing van deze scheepvaart-
tollen heeft opgegeven, niet van de Sak
sische regcering is uitgegaan. Intueschen
rekent men in Dresden er mee, dat reed's
met het oog op de verhoudingen in Duitsoh
land zelf, Pruisen het denkbeeld der invoe
ring van deze tollen verder zal laten rusten.
Ook in Saksen, dat tot het stroomgebied van
de Elbe behoort, is men namelijk tegen dat
denkbeeld gestemd.
De Frankf. Ztg. knoopt, hieraan de op
merking vast., dat deze opvatting wel wat
optimistisch schijnt. Pruisen is tot dusver
met zooveel nadruk aan 't werk geweest om
deze heffing door te zetten, dat het niet zeer
geloofwaardig schijnt, dat het plotseling van
meening zou zijn veranderd. Tot bevestiging
van deze opvatting kan ook dienen een be
richt, dat do Frankf. Ztg. uit Berlijn heeft
ontvangen. Het houdt in, dat het door den
rijkskanselier over deze zaak van het rijiks
departenment van justitie gevraagd advies
tot de slotsom komt, dat van de wijziging
van art. 54 der rijksgrondwet de heffing
van scheepvaarttollen op de natuurlijke
waterwegen, ook op de verbeterde rivieren,
niet geoorloofd is. Daarom zal bij de bonds
raad. en later bij den rijksdag, eene voor
dracht tot grondwetswijziging ingediend wor
den, echter niet meer in deze zitting. Aan
de aanneming van deze voordracht in de
beide lichamen wordt in de regeeringskrin-
gen niet getwijfeld, en men gelooft, ook, dat
de onderhandelingen met de betrokken
vreemde staten tot wijziging vaaf de El'be-
en de Rij nsciheoipvaartakte geene onoverko
melijke bezwaren zulen opleveren.
Frankrijk.
In 'het Franschc parlement zijn reeds meer
malen pogingen gedaan om aan de gehuwde
vrouw de vrije beschikking over het geld, dat
zij gewoonlijk verdient, te verzekeren. Het
laatste met dit dool ingediend wetsontwerp,
dat van den gewezen afgevaardigde Goirand,
dat van het. jaar 1896 dateert, is echter niet
minder dan tien jaren in de archieven van
den Senaat blijven rusten. Eenige leden van
den senaat spannen zich nu in, deze hervor
ming tot stand te brengen. Eene commissie
van de senaat heeft het oorspronkelijk wets
ontwerp op verschillende punten gewijzigd en
de volgende hoofdbeginselen vastgesteld:
1. De gehuwd© vrouw geniet, van rechts
wege, en zonder dat zij dit eerst moet ver
langen de vrije beschikking over het door
haar verdiende loon. Van eene uitdrukkelijke
verklaring bij) de huwelijksvoltrekking werd
afgezien als niet beantwoordende aan 'tdoel,
omdat de jonge vrouw bij "t sluiten van haar
huwelijk wol nooit denkt aan de eventuali
teit. dat zij haar eigen verdiend geld tegen
over haar man zal moeten verdedigen. 2.
Eene uitzondering van dezen regel is slechts
toegelaten in dezer voege, dat tusschen dc
toekomstige echtelieden een huwelijkscon
tract wordt gesloten, waarbij de vrouw
uitdrukkelijk afstand doet van het
haai- toekomende recht. 3. De be
scherming van deze wet komt tot aan
iedere gehuwde vrouw, die zich wijdt
aan bijzonder werk, afgescheiden van dat
van haar man dus niet alleen aan arbeid
sters. maar ook aan koopvrouwen, kunstena
ressen enz. 4. De bescherming, die de web
aan dc gehuwde vrouw verleent, strekt zich
niet alleen uit tot de directe verdiensten
maar ook tot de besparing, waarover de ge
huwde vrouw vrij mag beschikken. 5. Om
alle misbruiken te voorkomen waartoe deze
vrijgevige wetgeving zou kunnen leiden,
wordt een snelle en weinig kostbare manier
van rechtsvordering ingevoerd, waardoor de
echtgenoot de aan zijne vrouw toegestane
rechten geheel of gedeeltelijk weer ongedaan
kan maken
De commissie heeft haren rapporteurs,
den senator Guiillier, opgedragen op eene
spoedige behandeling v^n het wetsontwerp
aan te dringen. Aan de aanneming wordt
niet getwijfeld.
Engeland.
Londen, 30 Maart. Uit de publicatie van
de opbrengst der middelen blijkt, dat de in
komsten over het jaar, dat 31 Maart 1907
eindigt, hebben bedragen 144,814,073 pond
sterling. De meerdere opbrengst dan in 1906
was 856,497 en het overschot 1,944,307 pond
steading.
Italië.
Zondag morgen te 10 uur heeft te Rap-
palo een samenkomst plaats gehad tusschen
den Duitse hen rijkskanselier Von Bülow en
den Italiaanschen minister van buitenland-
sche zaken Tittoni.
Ofschoon deze samenkomst niet gezocht
was om politieke beweegredenen, heeft toch
het gesprek geloopen over de vraagstukken
van buitenlandsohe politiek, die thans aan
de orde zijn. Daarbij is geconstateerd dat
er een volledige overeenstemming heerscht
in de meeningen van bedde staatslieden. Do
samenkomst eindigde te half 12 en werd
gevolgd door een déjeuner, door minister
Tittoni aan vorst en vorstin Von Bülow
aangeboden. Des avonds bood de rijkskan
selier aan Tittoni een diner aan.
Naar aanleiding van do samenkomst van
den Duitschen Rijkskanselier en don Ita
liaanschen minister van buHenlandsclie za
ken, verklaart de ..Tribuna" de verzekering
te kunnen geven, dat zoowel do Italiaansche
regeering als de Duitsche met volle gerust
heid den loop van zaken in Marokko volgen.
De „Seoélo" merkt op, dat de samenkomst
plaats heeft onder het gelui dor Paaschklok-
ken, en op den feestdag van den vrede, en
hot blad hoopt, dat de diplomatie daaraan
indachtig moge zijn. De heer Titt-oni, ver
volgt de „Secoio" moet do toekomst van het
geen nog is overgebleven van het Drievoudig
Verbond niet. oompromitteorendaar dit toch
reeds zijn kaimte en zijn kleur heeft verloren
en alleen nog zijn einde afwacht
Spanje.
Madrid, 30 Maart. De Koning toekende
het besluit, waarbij het parlement wordt,
ontbonden en de nieuwe verkiezingen worden
bepaald, voor de Kamer op 21 April cn voor
den Senaat op 5 Mei; het parlement zal bij-
eenkoanen op 13 Mei.
Bij hetzelfde besluit werd benoemd een
comité ('aai nationale verdediging, <lat kennis
zal nemen van allo quaesties. die zoowel op
do verdediging te land als ter zee betrek
king hebbent.
Rumenië.
Parijs, 30 Maart. De gezant van Rumenië
ontving een telegram uit Bukarest, mededco-
leude, dat in Moldavië de rust vrijwel i(3
teruggekeerd. Op het oogemblik heersohon
er nog zc-er ernstige ongeregeldheden in W»l-
lachije. Een .aantal boerderijen zijn verwoest
en nieuwe 'troepen zijn er heen gezonden
Zevenhonderd personen zijn dn hechtenis ge
nomen. De petroleum bronnen worden be
waakt; het. gerucht, dat enkele troepen afdee-
lingen in opstand zijn gekomen, wordt tegen
gesproken.
Bukarest, 31' Maart. Er vallen geen
nieuwe ongeregeldheden te vermolden, er
heerscht overal rust.
Er zijn tal van maatregelen genomen in
het mee ren deel der districten van Moldavië
en Wal lach ije; de prefecten hebben de
klachten van de boeren aangehoord en wis
ten door een beroep te doen op het gezonde
verstand der landeigenaars on pachters be
langrijke concessies te verkrijgen.
Bukarest, 2 Aprtl. Het is overal rustig.
Geen enkel geval van plundering of brand
stichting is gemeld. Overal 'hebben arresta
ties plaats. Men hoopt dat de werkzaam
heden op het land weldra hervat zullen
worden.
BulgarlJS.
Het onderzoek iegen Petroff, den moorde
naar van den minister-president Petkoff, is
gesloten. Het heeft aangetoond, dat gocn
enkel politiek persoon in hot complot betrok
ken was. Petroff en zijn medeplichtigen zul
len terechtstaan voor don krijgsraad, over
eenkomstig de nieuwe wet tegen do anarchis
ten.
De substituut van den procureur-generaal
dr. Kirmctnsjeff, is wegens majesteit s-schcn-
nis gevangen genomen. Hij hoeft in een dag
blad, do „Tribune des Balkans", een zeer
beleedigend artikel over vorst. Ferdinand ge
schreven.
van C. N. en W. M. WILLIAMSON.
Naar het Amerikaanseh
32 DOOR
Miyrouw HEUVELINCK.
Angou'lême is als Poitiers op een heuvel
gebouwdeen aardige, oude stad, een be
zoek wel waard, maar we haddon haast ora
naar het echte Zuiden te komen, namen er
onkel den tijd af om te lunchen, (de këllner
maakte ons gelukkig .met smakelijk uitzien
de. bedriegelijke, illusies wekkende, onver
teerbare patés de perdrix aux truffes) en
reden langs enkele van de boulevards, die
de glorie en de trots van Angoulême uitma
ken. Heel romantisch vlijt zich de stad tegen
haar hoogen eenzamen heuvel, op een enkel
gedeelte na omringd door hét heldere water
van dé Clarante. Te Angoulême zagen wij
voor liet. eerst op onzen tocht bedelaars van
beroep. Een warm© zon schijnt het aantal
bedtelaars te vermeerderen, evenals dat der
muskieten, of zou 'hét. daaraan liggen dat de
Zuidelijke volkeren minder gevoel van eigen
waarde hebben d'an de Noordelijke?
De keerzijde van het automobiel-rijden in
Frankrijk is het feit, dat een groot aantal
directe verbindingswegen geplaveid zijn. Ver
moedelijk nog een overblijfsel van do oude
manier om wegen te maken, toen alleen deze
zware keien bestand waren tegen het ge
wicht van 't geschut. Voor het gewone ver
keer zijn deze geplaveide wegen bijna on
bruikbaar en voor den handol 'moeten ze wel
een groote belemmering zijn. In Frankrijk
worden landkaarten verkocht, speciaal ten
gebruike van wielrijders, waarop alle keiwe
gen met stippellijnen zijn aangegeven, en
deze heb ik nauwkeurig bestudeerd, daar hét
wol waard is een onnvog te maken om dit
schrikbarend gehobbel to vermij dén. Tus
schen Angoulême en Bordeaux schijn ik een
verkeerden kant te zijn omgeslagen, en plot
seling eindigt de goede weg alsof er een
st reep langs was getrokken en het afschuwe
lijke plaveisel begon opnieuw.
„Kom, laten wij er de proef van nemen,"
komman d'eerde mijn G-odin. „Ik héb geen zin
om terug te koeren en misschien dluiurt het
niet lang." Wetend dat. op vele plaatsen de
keien doo rander materiaal vervangen, en er
hier en daar maar kleine eindjes overgeble
ven zijn, reed ik op goed geluk den „Spyker"
het. hobbelig pad op. We ratelden en schrik
ten, en het sturen eischte groote omzichtig
heid. Vooral werkte 'het irriteerend dat aan
■weerszijden van dezen' verfoeilijken weg zdéli
breede verlokkelijke grasbermen bevonden,
die echter met. verfijnden plaaglust op be
paald© afstanden dwars doorsneden zijn door
greppels voor waterafvoer, en bijgevolg al
leen berijdbaar voor fietsen. Trouwens 'dloor
de „Touring Olu'b de France" worden, even
als door don Toeristenbond' in Holland, smal
le paadjes speciaal voor fietsen in orde ge
houden, maar elk vierwielig voertuig mag
springen en botsen deze ongelijke stee-
nen. Bij. den eersten zijweg smeekte tante
Mary om genade, en tot mijn blijdschap
kreeg ik bevel het kostte wat het wilde, het
plaveisel te verlaten. Hoewel dc Spyker zeer
solicd gebouwd is, kwam het bij dien rit te
veel aan op voeren en banden en aldloor
vreesde i'k dat er iéts stuk zou gaan. Onzen
weg zoekend in een labyrinth van zijpaden,
I door oindelooze wijngaarden, snorden we
j door Bai'bezieux en Libourne, en bij, het val-
j len van den avond reden wij: over de trotsche
brug over dc Garonne naar Bordeaux.
Don volgenden dag maakten wij een ritje
langs de Quai des Chartons en door eenige
hoofdstraten en pleinen om althans een in
druk te krijgen van d'eze .mooie stad. Maar
juffrouw Randolph trok er baar aardig neus
je voor op, omdat ze was „nieuw en welva
rend daarna, geleid door een knecht van
het hotel die voor ons uit fietste, bezochten
wij de city op onzen weg naar Arcachon.
Daar troffen wij eveneens ongenietbaar pla
veisel en verscheiden hatelijke tramlijnen
onze gids verliet ons aan de buitenwijk der
stad, en we spoedden ons naar ecu curieuse,
kleine, popperige voorstad, St. Martin ge boe
ten, met een verzameling vriendelijke rood1-
gédakte huisjes van een verdieping, precies
alsof ze uit een lander-sneelgoeddoos waren
genomen. Alle hadden romantische namen,
zoo als Belle Idee, Mon Repos, Auguétine,
Mon Ooeur, en zoo voort.
Het géheele plaatsje scheen uit. duiventil-
woninkjes te 'bestaan, speciaal gebouwd om er
de wittebroodsweken in door te brengen, en
maakte een koinischen indruk van onworke-
j lijkheid. Daarna gleden we de groene seller
S mering in van oen groot woud van pijnbbo-
j men. dat zich uitstrekte tot aan dé zee.
Een mooie, romantische weg lag vóór ons.
j Meer dan dertig mijlen liep hij recht en ef
fen tusschen hoogo, geurige pijnboomen, op-
schietend uit een bodem, bedekt met varens.
Ik moet je vertellen dat juffrouw Randolph
j een bekwaam automobiliste is geworden, cn
j bij het zien van dien langen, rockten weg
begeerde zij zelf te rijden. Dus Stopte ik een
minuut en wisselde met haar van plaats. Ze
reed met de grootste versnelling, en genie
tend van 'het oneindige perspectief, stoven
we door d'e onafzienbare avenue. Dit uitge
strekt dennenbosch is een woestenij, en wij
passeerden enkel .onbeduidende, hier en daar
verspreide dorpjes. Die snelle rit door
het woeste woud van de Landes is
onuit wischbahr in mijn geheugen gegrift.
Niemand sprak, en twee onzer voelden zich
nauw verwant aan de Natuur. De sterke,
bedwelmende geur der dennen Steeg ons naar
liet 'hoofd, en het zacht geruisch van den
wind door de takken scheen de geheimzinijige
muziek der aeolusharpon te wekken en een
melancholisch accompagnement te zijn van
het licht gesnor van den motor. Zoo dikwijls
als ik durfde, rustte mijn blik op juffrouw
Randolph's profiel. Ze zat flink rechtop,
haar kleine gékandsclioen do handjes lagen
licht op het stuur, maar haar vingers en
pols -bewogen zich zenuwachtig, als die van
een jockey hij het berijden van een volbloed.
Haar oogen waren strak gevestigd' op den
langen, rechten weg vóór ons, en oen glans
van verrukking lag op haar gelaat.
Ongeveer een uur hadden we zwijgend door
het hosch geredentoenzich parend aan den
geur der dennen, een scherpe ozonlucht tege
moet stroomde van een open blauwe ruimte
die zich uitstrekte achter den donkeren'boog
dér pijnlboomen. Juffrouw Randolph wierp
me snel een vragenden blik toe. „Het. moet
de zee zijn", luidde mijn antwoord, en eenige
minuten later, na het. oude stadje La Teste
gepasseerd te zijn, bereikten wij den .rand
van een grooten. halfronden waterplas, waar
van de ver verwijderde kusten vervloeiden in
een schemerig blauw waas. „Het Bassin
d'Arcadhon," zei ik. Toch geen stad was te
zien, enkel een 'kolossaal uil gestrékte, rond
om door land omsloten plas, mét aan zijn
oever dc bruine hutten der oestervisschers.
Het scheen wel of we aan beb einde der
wereld waren geikrimen.
Wat langzamer rijdend, volgden wij een
omhooggaan den straatweg langs het Bassin,
die uitliep op een lange, rochto straat, de
grappigste die je ooit gezien hebt. .Haar eene
zijde, die aan den zeékant, bestaat uit land
huisjes en cafétjes, gebouwd' iA alle mogelijke
stijlen on alle met een eigen 'tuin er om heen
En de heeic stad lijkt weggezonken in oen
onmetelijk woud van donnen. Aan de bui
tenwijk wisselden wc weer onze plaatsen,
want juffrouw Randolph durft, nog niét vol
doende op haar rijkunst 'vertrouwen. Niet.
dat er moeielijkheden konden plaats hébben,
want heel Arcaé'on scheen in di:odsohe rust
gedompeld. We reden door de lange hoofd
straat. passeerden een indrukwékikond' wit
kasteel en een groot aantal allervriendelijk
ste huizen, tot we aan een hotel kwamen,
dat in den smaak van de Godin viel en wij
den tuin instuurden. Ik was nooit te voren
te Arcachon geweest, maar volgens mijn reis
gids was dit juiét iets voor „mijn dames"
(zooaTs de Couriers zoggen) om te lo'geeren.
De eigenares kwam naar buiten om ons te
verwelkomen en, in één adem, ens te verwij
zen naar haar winter-hotel in het boech. Dit
verblijf, wiet 't uitzicht op de zee, was voor
dén zomer'bestemd, liet andere was meer in
gericht voor het ruwe jaargetijde.
Word rervolffd.
