r..
B\ 984.
Woensdag 17 April 1907.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
De Kranige Chauffeur.
AHIERSFOORTSGH DAGBLAD
ABOXMIMMTTSPRI J8
Per 8 ■tuin TMr AmevafMrt 1.95.
Idem faaaee per post1.75.
Aleender^jke nummers0.05.
Dm* Content verschijnt Dagelijks, met nitaondering van
3on- ea Peestdegon.
Adverteotiën, mededeeUngen ens., gelieve men vóér 10 nor
morgens by de Uitgevers in te senden.
Uitgevers: VALKHOFF Co.
UtraehtsehMtreat 1. Intereomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIES
Van 1—5 regelsf 0.75.
Kike regel meer- 0.15.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan voordeolige bepalingeq tot
het herhaald advertooren in dit Blad bij abonnement. Eene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wotdt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgeving.
Burgemeester en Wethouders der gemeente
Amersfoort,
Gelet op art. 31 der Rits wet
Brengen ter openbare kennis, dat de verzoek
schriften tot verbetering van do kiezerslijst
19071908 ingekomen, op de Secretarie der ge
meente voor een ieder ter inzage liggen en in
afschrift, tegen betaling der kosten, verkrijgbaar
gesteld.
Amersfoort, den 16. April 1907.
Burgemeester en Wethouders, voornoemd
De Secretaris, De Burgemeester,
J. G. STENFERT KROESE. WTUTIERS.
Politiek Overzicht
O* interkoloniale conferentie Londen
Do conferentie van eerste ministers der
Britsoho koloniën is thans te Londen ver
gaderd. Verleden Maandag werd zij door den
eersten minister van het moederland, Sir
Henry Campbell-Bannermann, geopendhe-
den begint zij haar eigenlijken arbeid. De
minister van koloniën, lord Elgin, zal dc
vergaderingen leiden.
De eerste van deze oonferentiën werd
juist twintig jaren gjeledem, in April 1887,
te Londen gehouden, bij gedegeiühedd van
het gouden regeerings-jubileuan van Ko
ningin Victoria. Nu vijf jaar geleden werd
de derde conferentie gehouden ander leiding
van Joeef Ohambetriain, toen de schier al
machtige minister van koloniënnu naar
lidhaam en geest een gebroken man. Ooik
overigens hebben de omstandigheden zidli
in menig opzicht gewijzigddat komt zoo
wel uit in de wijze waarop de conferentie is
samengesteld, als in de agenda, die zij heeft
te behandelen. Deken van de conferentie
is Sir Wilfrid Laurier, de afstammeling van
de oude Framsche kolonisten die Canada
reeds in 1897 en 1902 vertegenwoordigd heeft
en het ook nu weer vertegenwoordigd. Diok
Sodden, de minister van Nieuw-Zeeland, die
eveneens de beide vorige oonferentiën liad
bijgewoond, is sedert everleden Nieuw is,
dat. ditmaal alleen de Australische bandsre-
geering op de conferentie vertegenwoord%d
is, de afzonderlijke koloniën echter niet,
met uitzondering van Nieuw-Zeeland, dat
niet tot den bond behoort. De groot
ste afwijking van den toesband in 1902
biedt echter Zuid-Afrika. Louis Botha, de
held uit den strijd waa ri n de beide Holland-
sohe gem eenebesten hunne zelfstandigheid
zoo roemrijk verdedigd hebben, woont naast.
Jameson, de man van den raid, die nu
eerste minister is van de Kaapkolonie, dè
oonferentie bij als vertegenwoordiger van
Transvaal, de jonglsto der zich zelf bestu
rende Britsehe koloniënhij gpnoot van
het hoofd der regeering van het moederland
eene sympathieke begroeting als Benjamin
onder de broederen. Inderdaad, in korte ja
ren kan veel veranderen.
De Dai'ly News wijst op de beteekenis van
de aanwezigheid van Laurier en Botiha op
deze conferentie. „Deze twee groote leiders,
beiden van een ander ras, beiden trouw aan
de Britsehe Kroon, zijn de markante figuren
van de vergadering. En de uitkomst van dit
vrijgevig verleende zelfbestuur is geweest de
ontwikkeling van bovenal democratische na-
Australasie aanvaardt liet. algemeen
tiën.
stemrecht van volwassenen, zoowel mammen
als vrouwen. Nieuw-Zeeland verleemt vrijge
vig pensioenen voor den ouden dag en voert
proefnemingen uit op het gebied der agra
rische wetgeving, waarnaar wij hier vruchte
loos verlangenOamada (met uitzondering
van Quebec) voert algemeen kosteloos lee-
ken-onderwijs in. De Kaapkolonie bezit en
exploiteert hare spoorwegen, en de Trans
vaal besteedt de opbrengst van het drank
monopolie voor den openbaren dienst. Her
vormingen, die in dit land uitgekreten wor
den als socialisme of revolutie, worden in
de koloniën toegepast in actieve en nuttige
werking, tein behoeve vam de menschel!jke
welvaart
Een der punten van discussie voor deze
oonferentie is do preferente behandeling op
handelsgebied. Australië, Nieuw-Zeeland en
Zuidf-Afrika hebben den wensch daartoe
kenbaar gemaakt. De Daily News komt op
tegen de voorstelling, alsof het kabinet, dat
nu aan het bewind is, die discussie ongaarne
zou zien. ,,De preferentie zal vrij bespro
ken worden op de conferentie. Van den be
ginne af zal daar erkend worden, dat Enge
land een vrijhandelsland blijft. Op die vrij
heid en als uitkomst, daarvan is een han-
delsvoorspoed gebouwd, die de verbazing van
de wereld is. De handelscijfers gaan vooruit
met half fabelachtige sprongende wel-
vaartstandaarcl onder het volk is hooger d'an
in eenig ander Europeesch land en toch
zijn onze natuurlijke voordeelen gering in
den eoonoraischen strijd, buiten de geest
kracht en bekwaamheid van ons volk en
de vrijheid, die het verkregen heeft onbe
lemmerd door de ongelijkheden van een
tarief. Door dit te zeggen, oefenen wij geen
critiek uit op de tariefstelsels van de kolo
niën daarmee laten wij ons niet in. Als
jonge natiën, verlangend naar ontwikkeling
niet alleen van hun landbouw, maar ook
van hunne nijverheid, hebben zij hunne
industrie in de kinderschoenen opgebouwd
achter eeu tarievenmuur. opgericht tegen
Engeland eu alle andere volken der wereld.
Wij alleen van alle groote natiën van Euro
pa laten in onze havens vrij van rechten toe
het graan van Canada, den wijn van de
Kaapkolonie, het vleesch van Australië.
Wanneer deze koloniën geneigd zijn vergel
ding te oefenen tegen andere volken van
Europa door Engelsche goederen vrij van
rechten of tegen een lager recht in hunne
havens toe te Laten, dan zullen wij dit
dankbaar aannemen. Maar wij vragen of
verzoeken zulk eene concessie niet. Wij er
kennen, dat in deze zaken, die de binnen
landse he welvaart van de nijvere bevolking
zoo nauw raken, iedere zich zelf besturen
de kolonie het stelsel moet kiezen, dat het
best past voor hare eigen belangen. Om de
wijze woorden van Sir Wilfrid Laurier te
gebruikenHet Britsehe rijk kan alleen
ir. stand blijven en steunen op de gedachte,
dat aan elke van de natiën, die het samen
stellen, moet worden toegestaan voor zich
zelf te beslissen wat zij voor zich het beste
vindt".
Onder de andere vragen, die stof voor
gedachtenwisseling zullen leveren op deze
conferentie, worden genoemdhet vraagstuk
der rijksverdediging, de regeling van de na
turalisatie en van de landverhuizing, instel
ling van een rijks hof van appèl, eenheid
in de handelsmerken en patenten, weder -
zijdsche toelating tot zekere beroepen, in
voering van het tiendeelig stelsel in het
muntwezen en bij de maten en gewichten,
uitbreiding van het rijks kabelnet, invoe
ring van bet algemeen© stuivers briefport.
Aan onderwerpen voor gedachtenwisseling
ontbreekt liet dus niet. Eindelijk, het laatst
maar niet het minst, bestaat de wensch tot
oprichting van een lichaam in het hart van
bot rijk, dat de regeering van bet moeder
land in staat zal stellen met de koloniën de
nauwe voeling te onderhouden, die noodig
is om de onderlinge betrekkingen ten meeste
nutte te doen komen, zoowel van het geheel
als van zijne doelen. De rijksraad (Imperia!
Council) moet oene blijvende instelling zijn,
die de verbinding tusschen de zusterstaten
onderhoudt en toekomstige oonferentiën
zal voorbereiden. Dat is de taak, die tot
dusver het departement van koloniën in
het moederland heeft vervuld, maar die
men nu wil opdragen aan een nieuw lichaam
waarin naast liet moederland ook de kolo
niën vertegenwoordigd zullen zijn.
O* vredesconferentie.
Wcenen, 16 April. De Politische Kor res
pondent bericht, dat de regeering van Oos-
tenrijk-Hougarije, in antwoord op een
sclirijvoi van den Nederlandschen gezant,
heeft verklaard de uitnoodiging aan te ne
men tot het zenden van vertegenwoordigers
naad do vredesconf eren tie. Do namen van
deae vertegenwoordigers zullen ter bekwa
mer tijd worden opgegeven.
Dultichland.
Berlijn, 16 April. De begrootingseom-
missie van den rijksdag heeft den post voor
salaris van een staatssecretaris van het
rijks departement van koloniën goedge
keurd.
(Dit staat in verband met de verheffing
van het koloniale bestuur tot een zelfstan
dig departement. Tot dusver was het een
onderdeel van liet departement van buiten-
landsche zaken).
BftlgUL
Iu socialistische kringen bestaat het plan
om te manifesteeren tegen de intrekking van
het wetsontwerp tot regeling van den inijn-
arbeid.
Onder de mijnwerkers in het Luiksche en
in het mudlen-bekken is eene stemming ge
houden over den achtuiurs-werkdag. 32,000
stemmen wenden uitgebracht met ja, 210
met neen en 400 biljetten waren blanco
Tra nk rijk.
Eene uit vertegenwoordigers van verschil
lende ministeriën samengestelde commissie is
thans bezig met het onderzoek van de vraag
of de toelating van vreemdelingen tot de
Fransche hoogescholen kan worden uitge
breid.
Engeland.
Londen, 16 April. Bij de aanbieding van
het eereburgerschap der stad aan de kolo
niale premiere, die heden in de Guildhall
plaats had, trok het zeer de aandacht, dat
de lord-mayor en lord Roberts samen met
Botha op het eeregestoelte waren. Botha
keerde zich, nadat hij den lord-mayor had
begroet, om en drukte lord Roberts, die op
hem toekwam, met warmte de hand. Ren
daverend gejuich volgde daarop. De vlag,
aie gedurende den oorlog te Jacobsdal buit
is gemaakt en die gewoonlijk in de Guild
hall hangt, was nu uit beleefdheid voor
Botha weggenomen.
De eerste minister van Canada, Sir Wil
frid Laurier, merkte in een rede, die hij
bij den lunch hield, op, dat het een eenig
schouwspel was dr. Jameson en Botha naas*
elkander te zien zitten. Vijf jaren geleden,
zeide hij, waren zij niet zoo vriendschappe
lijk gezind. Het kwam hem voor, dat geen
andere natie dan Engeland zulk een vrij
beid zou hebben durven verleenen als die,
welke aan Transvaal was toegestaan.
Heden avond waren de koloniale eerste
ministers de gasten van de Eighty Club,
eene vereeniging van liberale staatslieden,
op een feestmaal, waar ook de Engelsche
ministers Campbell Bannerman, Haldane
en Churchill waren aangezeten. Botha was
hei middelpunt van aller aandacht.
Campbell Bannerman heette de gaston
welkom. Hij zed.de, dat de liberalen de hand
having van het Britsehe rijk voorstonden
steunende op de beginselen van vrijheid en
gelijke gerechtigheid voor allen. Zonder die
beginselen zou t beter zijn dat. het rijk
niet bleef bestaan.
Botha bracht een dronk uit op de rijks-
regeering. Hij zed de, dat het vertrouwen,
dat aan Transvaal geschonken was, nooit
zou worden vergeten. Transvaal nam de
vriendschapshand aan, die het werd toege
stoken; het zou die nooit weer laten varen.
Churchill zeide, dat het beginsel van
zelfbestuur het eenige beginsel was, dat in
staat was het rijk bijeen te houdenhij
verklaarde, dat de rijksregeering besloten
was aan Botha van ganscher harte steun
te verleenen in de pogingen om de twee
groote natiën in Zuid-Afrika te vereenigen
tot ééne Afrikaander natie onder de Brit
sehe vlag.
Londen, 16 April. Rechter Kennedy en
drie deskundige bijzitters, die het officieele
onderzoek hebben geleid in zake de schip
breuk van de Berlin, hebben als slotsom
van hunne bevinding verklaard, dat uit het
gisteren en heden verzamelde bewijsmate
riaal blijkt, dat de kracht der golven de
ramp heeft teweeggebracht. Zij brachten
hulde aan de verrichtingen van de beman
ningen der reddingsbooten.
Zwitserland.
In Genève is bij eene kantonnale volks
stemming de wet, d:e den détailverkoop van
absinth verbiedt, met 7895 tegen 7173 stem
men aangenomen. D t verbod geldt nu in
de beide kantons Vaud en Genève.
Italië.
De Paus heeft in hei consistorie van eer
gisteren tot kardinaal 'benoemd den p<at-
Lriaroh van Venetië Gavallari, de aartsbis
schoppen Lorenzelli van Lucca, Maffi van
Piza, Lualdi van Palermo, Mercier van
Medbelen, Aguirre van Burgos en den nun-1
tius te Madrid Rinaldini.
Oostenrijk.
Keizer Frans Joeef is eergisteren naar
Praag gereisd; in zijn gevolg bevinden ach
de minister-president baron Beek en de mi
nistère Pacak en Prade, die in het ministerie
de Czechen en de Duitschers vertegenwoordi
gen. Des namiddags hield de Keizer zijn in
tocht in Praag, onder het gejuich der bevol
king in het Hradschin, het oude konings
paleis, wachtten aartshertog Karei Frans Jo
zef en kardinaal Skrbensky, de aartsbisschop
van Praag, hem op.
Aan het station begroette de burgemeester
den Keizer met eene toespraak, waarin bij
in het Czechisch uitdrukking gaf aan de
liefde en onwrikbare toewijding van de bovol-
km'g en dank en vreugde bracht over het
bezoek van den Keizer. In het Duitsch voort
gaande, begroette de burgemeester daarop
den Keizer in naam van de beide volksstam
men, die het koninkrijk Bohemen bewonen,
voor wier volkomen gelijkstelling men steeds
moet opkomen. De Keizer dankte in het
Czechisch voor de hartelijke begroeting, de
uiting van de beproefde Liefde en trouw der
beide volken van het land en verklaarde
daarna in het Duitsch, dat de gewichtige
taak, die aan het bestuur van eene groote
stad wordt gesteld, het samenwerken van al
hare bewoners vordertHij eindigde met do
woorden „Moge ook hier de vrede en de
eendracht van de beide volksstammen, die
mijn geliefd koninkrijk Bohemen bewonen,
gegrondvest, op de achting en de waardeering
van elkanders goede eigenschappen, het
uitgangspunt van oene gelukkige toekomst
vormen."
De Keizer zal veertien dagen te Praag ver
blijf houden.
Bulgarijfi.
Uit 9ofia wordt aan de Köln. Ztg. be
richt, dat uit de instructie tegen den moor
denaar van den minister-president Dimiter
Petkow wel gebleken 's, dat eenige personen
meer er van geweten hebben, maar dat er
geen 'bewijzen zijn, dat eene wijdvertakte sa
menzwering achter dc daad staat. Men ge
looft veeleer, dat do daad de vrucht was van
een kwaadaardig overspannen man, die het
ongelujï had in aanraking te komen met een
kleinen kring van soortgelijke karakters. In
gevolge de nieuwe wet tot bescherming van
de leden der dynastie en de ministers zal het
proces komen voor een veldkrijgsraad. Het
onderscheid tusschen zulk e:n krijgsraad en
de gewone rechtbank bestaat hierin, dat da
veldkrijgsraad uit officieren bestaat en han
delt naar eene suiwm'ore procesorde, terwijl
van zijn vonnis geen beroep is op een hooger
rechtscollege
Rutland.
Hot conflict tusschen minister-president
Stolypin en den voorzitter der rijksdoema ia
bijgelegd. Men zegt, dat er eene schikking
getroffen iu in dier voege, dat deskundigen
in de vergadering van de co-mmissiëu zullen
worden toegelaten tot het geven van advie
zen, maar niet tot deelneming aan de be
raadslagingen.
Petersburg, 16 April. De Doema behandel
de heden een interpellatie over het voorge
vallene te Riga op 13 dezer, waar bij eeu
poging tot ontvluchtiug 7 gevangenen wer
den gedood en 17 gewond, terwijl de 74 ove
rigen voor een krijgsraad zullen worden ge
bracht. De socialisten eischten, dat de inter
pellatie dadel ij'a behandeld zou worden. Het
debat was zeer stormachtig. Schulguin, van
de rechterzijde, riep den sociaal-democraten
toe: „Gij protesteert wel tegen de doodstraf,
maar zeg eens eerlijk Hebt gij geen bom in
den zak?" (Verschrikkelijk lawaai). Aan
Schulguin werd, wegens beleediging van afge
vaardigden, het verder bijwonen van de zit
ting van heden ontzegd. De interpellatie
werd naar eene commissie verzonden.
De vergadering verwierp de dringendVer-
klaring van eenige interpellatiën, die daar
op naar eene commissie verzonden werden.
Zij gaf toestemming tot het houden van eene
interpellatie over misbruik van gezag door
den gouverneur-generaal van Moskou, die
vonnissen van den veldkrijgsraad had ver
nietigd.
De rechterzijde diende een protest in tegen
de uitsluiting van Schulguin. Tegen zes uur
werd de zittujg gesloten.
De minister van landbouw heeft een wets
ontwerp ingediend o<m de Landverhuizing
naar het verre oosten te vergemakkelijken.
De 1 aaidVerhuizing uit Europeesch Rusland
naa Siberië noemt zoo sterk toe, dat dage
lijks tien extra-treinen van Sysran naar het
vu C. X. en W. M. WILLIAMSOK.
Naar hit Amirihaansth
42 DOOK
Mavnovw HEUVHLINCK.
Payne is een gewoon amateur. Ik twijfel er
I hard aan of hij ooit te voren een „Spyker"
j gereden heeft, en zou er wel iets onder wil
len verwedden, dat zijn succes vandaag (zoo
i weinig was als het was) alleen toegeschreven
I moét worden aan zijn scherpe waarneming
j van alles wat juffrouw Randolph deed, vóór
I hij het stuur overnam. Hij kan langs een be-
I trekkelijk rechten weg sturen en weet hoe
hij de versnelling veranderen moet, dat is on-
1 gov eer alles; en bij een onverwachte moei-
I lij'kheid zou ik zijn tegenwoordigheid van
I geest niet vertrouwen. Hoe het ook zij, wij,
I snorden zonder eenig ongeval door Tarbes en
I Tournay, wat 'meer aan het goede rijtuig dian
aan den bestuurder te danken was; maar
I toen wij' een lange, steile helling opgingen,
I voorbij Lanespède, waar een groot spoorweg -
I viaduct dwars door do vallei gaat, vergiste
I Payne zich in het veranderen der versnel-
I ling, raakte daardoor geheel in de war en
I vergat de rem te gebruiken, om te voorko-
1 men dat wij achteruit van den heuvel naar
1 beneden rolden. Gelukkig zat ik aan den kant
van het rem toestel, en uit. de lonneau rei-
I kend, greep ik den hefboom dor handrem en
remde met volle kracht. Het volgend oogen-
blik sprong ik uit der. wagen, sneldo naar vo
ren, zette den motor opnieuw aan en scha
kelde de kleine versnelling in, zoodat de wa
gen direct weer voorwaarts ging. Ik geloof
niet dat een van hen he'b gevaar begreep
waaraan wij ternauwernood waren ontsnapt,
en Payne excuseerde zich, door het rijtuig de
schuld te geven. Wij vervolgden onzen weg
met de tweede versnelling en kwaapen op
ee ngalvend» vlakte, vanwaar wij liet uit
zicht hadden op een kiene badplaats,
Capveun-les-Baine, die ver beneden oms
Lag in een dal taan den volei der Pyneoieen.
Zonder verdere ongevallen bereikten wij
Montréjeau, waar, volgens mijn gids, een
buitengewoon steile heuvel was. Daarom
waagde ik het te zeggen „U mag hier wel
goed uit kijken, meneerhier is een moei
lijke heuvel. De ploert was lomp genoeg geen
notitie te nemen van mijn waarschuwing
hij reed door do lange straat der stad tot hij
aan den rand van een gevaarlijke 'helling
kwam, waar de weg plotseling een klein
eindje steil afliep en daarna een scherpe
bocht naar links maakte. Met onverantwoor
delijke snelheid daalde hij den heuvel af. niet
omdat- hij zoo overmoedig was, maar omdat
hij, niet wist wat hij doen moest, en toen hij
halfweg een rammelende stations-omnibus
langzaam naar boven zag 'komen, waarbij
niet veel ruimte tot uithalen overbleef, werd
hij bepaald roekeloos. Weer leunde ik naar
voren en liet de handrem werken om den wa
gen wat langzamer te doen 1 oppenDe :dioot
begreep zelfs niet dat ik hem voor een onge
luk had behoed, want toen we goed! en wol
beneden waren, zei hij tegen juffrouw Ran
dolph, „ben ik die helling niet met een
flinke vaart afgegaan Ik kan jo zeggen dat
ik blij was, toen we te St.. Gaudens stil hiel
den voor de lunch, want ik wist dat dè weg
zich hier van de Pyreneën afbuigt en over do
groote vlakte van Languedoc verder gaat.
I Gezegende vlakte van Languedoc, door
j sommige reizigers zoo eentonig genoemd!
Zwijgend naast tante Mary in de bonneau
zittend', verheugde ik mij in den langen rech
ten, met populieren omzoomden, vlakken
weg, die zich zoo ver uitstrekte als je zien
kon en zich in het verre verschiet verloor.
„Hier'kan de domoor aan liet stuur ons ten
minste niet voel kwaad doen," dacht i'k.
Als ik in de stemming was geweest, had ik
zeker genoten van het schoone tafereel, want
de Pyreneën verhieven zich in een blauw
achtig waas aan den horizon en op den voor
grond gaf de Garonne ons menig schilderach
tig plokje te zien. In het bizonder herinner
mij een mooi boschgezicht bij St Martery
dat-, hoewel ik het maar vluchtig zag, ecu
duidelijk 'beeld in .mijn geest achterliet.
Het. was een verlichting voor mij, toen wij
van avond afstapten te Toulouse, waarvan
de baksteenen huizen langs de broekie, kalme
Garonne gelegen, zonderling rose getint wer
den door de horizontal© stralen der onder
gaande zon.
Mijn arme wagen Toen ik hem na dez©
slechte behandeling ging schoonmaken,
scheen hij, mij mijn ontrouw te verwijten.
Zelfs .zijn Lantaarns ge léken wel droefstaren-
de oogen. Ein dit is nog'maar de eerste dag
van de vol©, die nog .komen moeten. O,
vriend, hoe lang zal hot zoo voortgaan, hoe
lang? Ik begrijp niet wat er nog worden zal
van je ongelukkige
Jack Winston.
Narbonue, 17 December.
Ik deed' het begin van dezen brief niet op
de post, als hot ware voelend dat- ik er nog
wel iets zou hebben bij te voegen.
Weer is er een dag om een dag vol
schrik en onvoorziene gebeurtenissen. Payne
heeft eeu groote domheid begaan, wat zeer
ui mijn voordeel is; ik heb inijn plaats voor
in het rijtuig hernomen, hij is naar de fcon-
neau en tante Mary verbannen, maar nog
niet voor goed verdwenen. Hij vergezelt
ons nog steeds, en naar het schijnt ós hij
stellig van plan bij ou9 te blijven De toe
stand is dus in den grond der zaak nog
precies als gisteren.
Ware het ongeluk niet gebeurd, waar
van ik jo vertellen zal, dan zou dezo dag
een van de prettigste geweest zijn van do
gclieele 'reis. Hoewel bij het wegrijden in
de -tennieaai gezeten, keek ik toch met, ge-
/noegien naar het schilderachtig landschap,
waardoor wij van morgen reden. 'Eerst ge-
noten we nog van menig eindje geplavei
de» weg. vóór wij Toulouse goed en wel
achter den rug haddon, en kwamen toen in
een mooie, open streek, waar wij menige
boerenkar inhaalden en passeerden, Deze
rijden altijdmidden op .den weg, en daai
de voerlui dikwijls slapen, moest er heel
wat getoeterd ent geschreeuwd worden,
vóór zij naar rechts uitweken. Spoedig be
grepen wij waar al die karren heengingen,
want in een groot dorp komend, zagen wij
daar pveral kalkoenen en ganzen met bij
elkaar gebonden pooten luid snaterend in
lange rijen op straat liggen. Het was er vol
boeren en boe.ri.unon, oudeen jonge; on de
bejaarde vrouwen droegen een nette zwarte
zijden kap die haar bruin gerimpeld gelaat
geheel omsloot. Wij moesten micödan door
do drukte heen »en waren genoodzaakt on
der voortdurend toeteren niet den hoorn
langzaam te rijden. Aan den andexen kant
van het dorp kwamen wij op een broeden,
vlakken weg, zoo gelijk als een bij art, sta
ken het groene Canal du Midi over, 'reden
eenigen tijd langs zijn oever en passeer
den een wonderlijke obe'isk, opgericht ter
eerc van Riquct, den ontwerper van liet
kanaal.
Terwijl we een heuvel opgingen, spreidde
zich plotseling een ontzaglijk panorama voor
ons uit. Aan onze .rechterhand, heel in de
verte, verhief zich die gezaagde kaan der Py
reneën, zijn 'besneeuwde toppen hoog opste
kend boven een voorliggende heuvelreeks;
links strekte zich een wijde, golvende land
streek uit, met steden en kerktorens, welker
omtrekken scherp afgeteokend in de fijne,
doorzichtige lucht opdoemden want'fc was
een prachtige, *»eldore dag. En achter dit al
le®, ver weg aan den horizon, was zeer vaag
een keten van blauwe bergen zichtbaar, de
C oven nes, geheiligd door die herinnering aan
Robert Louis Stevenson.
Wij snorden het eene dorp na het andero
door, een lange straat gelijkkinderen iti
kielen, vreemde spelletjes spelend; met hun
schrille stemmen kibbelend en 'hun kleine
vuisten welsprekend onder eikaars neus dlu-
wend; knappe (mannen, in het. blauw ge
kleed, met roode sjerpen en den algemeen
gedragen „baret" op het hoofd, met hun
wreeden prikkel spannen geduldige ossen
voortdrijvend een troepje menschen voor een
kerkdeur een trouwpartij of misschien
een begrafenis; oude vrouwen, breiend inde
Bonjonge vrouwen, glimlachend' voor de
■vensters d<t alles volgde elkander in .bonte
mengeling op als de flikkerende bedden in
een kinematograafen na de laatste flikke
ring rolden wij weer voort langs den 'broe
den. grijzen weg, niets ziende dan de aan
beide kanten voorbijvliegende boomen -en do
dunne, witte wolken drijvend langs don
azuren hemel. Slechts in eeu automobiel kan
je al deze indrukken 'krijgen. In. een trein
zit je als in een doos; in een auto zit je in
een gevleugeld rijtuig met het ruime uitspan
sel in al zijn -uitgestrektheid boven je.
Wordt vervolgd.