353. Eerste Blad.
6" «iaargnnj(,
Zaterdag 6 Juni 1908.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
'n Zeemansbruid.
ABONNEMENTSPRIJS:
P«r 8 maanden voor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per post1.ÖO.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiënmededeelingen enz., gelieve men vóór 11 uur
's morgens Dg de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.50.
Elke regel meer - 0.1O.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij vooruitbetaling.
öroote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordcelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad, b\j abonnement. Eene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
Een Bussisch-Perzisch gcscliil.
Sedert eenigen tijd worden telegrammen
niet een vrij verontrusten den inhoud ver
spreid' over de betrekkingen tusschen Rus
land en Perzië. De werkelijkheid is in tus
schen niet zoo erg als zij lijkt. Er bestaat
gieen geschil tusschen Rusland en de regee
ring van den sjah, maar er zijn enkel galens
incidenten, die de thans in Perzië heerschen-
de anarchie heeft doen ontstaan.
Het Rus8isch-Perzische grensgebied in het
Arasdal wordt bewoond door half nomadische
Tartaren, die in den winter in de vlakte
afdalen en des zomers de bergstreken opzx».
ken. Nu hebben de aan de Perzische zijde
wonende stammen de gewoonte aangenomen
zich niet aan de grenslijn te storen en zich
nu en dan te begeven op het Russische gebied.
Zij, werden daartoe aangemoedigd door 't feit,
dat zij, stamverwanten', Tartaarsclhe sjiieten
evenals zij, vinden in de bezittingen van den
Ozaar, en ook door de groote wanorde, die
heerschte in Transkaukazië. Reeds in de
maand September 1907 had de regeering te
Petersburg het noodig gevonden in Teheran
te waarschuwen, dat zij tot krachtige maat
regelen hare toevlucht zou moeten nemen als
er in dien toestand geen verandering kwam.
Maar sedert is de toestand', in plaate van
beter, eerder slechter geworden. In April is
een Russische grenspost aangevallen, en se
dert zijn er verschillende gevechten voorge
vallen, waarbij: de Russen eenige officieren
en nog meer manschappen hebben verloren.
Zij willen daaraan een einde maken en stel
len daarop des te meer prijs, omdat ziji te
doen hebben met eene stamverwante bevol
king aan beide zijden van de grens. Daarom
heeft generaal Snarski, de bevelhebber in
het Russische grensgebied, die overigens de
zaak behandelt als eene van zuiver plaatse
lijk belang welke de algemeen© politiek niet
raakt, een ultimatum gericht tot den gouver
neur van Aserbeidsjan. Deze Perzische dig
nitaris schijnt zich de handen in onschuld
te willen wasschen; hij heeft zich er toe be
paald het ultimatum van den Russischen
generaal, die voldoening verlangde onder be
dreiging dat hij zich die andiers zelf zou
verschaffen, aan de hoofden van de schul
dige stammen zelf mede te deelen.
Daarmee Btond hij zijn gezag af ten
bate van de overtreders en rechtvaar
digde bij voorbaat de strenge maatrege
len, die de Russen zouden kunnen nemen.
De zaakgelastigde van Perzië heeft intus-
>ohen van de regeering te Petersburg gedaan
weten te krijgen, dat de termijn van het ul
timatum, dat door generaal Snarski is ge
steld, een weinig is verlengd. Perzië heeft
nu tót den 11 en Juni den tiiid om eene
schadevergoeding in geld te betalen, de schul
digen gevangen te zetten, koitboan de voldoe
ning' te verschaffen, die de Russen zullen
nemen op het gebied van de schuldige Per
zische stammen, als zaj haar niet krijgen langs
minnelijken weg.
Het is niet zeer waarschijnlijk, dat de
regeering te Teheran in staat zal zijn dwang
uit te oefenen op de grensstammen. Zij ver
keert in volslagen onmacht; een regeerings-
gezag, dat dien naam verdient, bestaat thans
eigenlijk niet. In de hoofdstad, den zetel
van het centrale gezag, ziet men de ministe-
riën ineenvallen; aan de grenzen volgen de
stammen hun eigen hoofd, en doen precies
wat ziji willen, zonder zich te storen aan ver
maningen, waaraan geen kracht kan worden
bijgezet.
Om den schijn te redden, brengt de ver
tegenwoordiger van de Perzisohe regeering te
Petersburg in reconventie vorderingen tegen
Rusland te berde. Dat zal echter wel weinig
baten. Rusland zal zich zielf voldoening ver
schaffen als het die niet krijgt. Er is overi
gens geen gevaar, dat daaruit internationale
moeielijikheden zullen ontstaan. De vervol
ging van de Tartaarsche nomaden, die in
naam Perzische onderdanen zijn, zal wel een
incident van plaatselijken aard blijven. Het
in Augustus 1907 tusschen Engeland en Rus
land gesloten verdrag, dat de onschendbaar
heid van het Perzische gebied waarborgt,
schijnt de openbare meening in Engeland te
dien aanzien alle gewenschte gerustheid te
verschaffen.
Duitschland.
S c h w e r i n, 5 Juni. In de heden ge
houden buitengewone zitting van den Land
dag werd een schrijven voorgelezen van de
gro< thertogen van Mecklenburg-Schw >rin
en van Mecklenburg-Strelitz, waaroij de
landdag tot nader order wordt verdaagd.
Brussel, 5 Juni. Schollaert en Ren-
kin kwamen heden uit Wiesbaden terug.
Er loopen pessimistische geruchten, dat
slechts zes leden der linkerzijde voor de
annexatie in haar tegenwoordigen vorm
zouden stemmen. Van de rechterzijde zou
den er twintig vijandig aan gezind zijm. Een
goedkeuring der annexatie zou dus onmo
gelijk zijn.
Frankrijk.
P a r ij s, 5 Juni. Bij de behandeling
van het wetsontwerp tot naasting van den
Westerspoorwqg zeide minister Barthou,
dat deze naasting geenszins het begin is
van een a-lgemeene nationalisatie en dat de
naasting van de Orleans-lijn er niet op zal
volgen.
De regeering houdt zich overtuigd, dat
de naasting goedgekeurd zal worden.
Par iji s, 5 Juni. De Kamer stelde op
verzoek van Glémenceau do behandeling der
interpellatie over de ongeregeldheden te
Draveil met 435 tegen 97 stemmen tot Don
derdag uit.
Over de omstandigheden waaronder den
aanslag tegen majoor Dreyfus is gepleegd,
heeft een medewerker van de Temps de vol
gende bijzonderheden vernomen van mr. De-
mange, den vroegeren verdediger van Drey
fus, die bij deze gelegenheid in zijn gezel
schap was. De heer Demange zeide:
„Ik stond naast Mathieu Dreyfus. Achter
o ">s stonden de majoor en mevrouw Dreyfus,
nog wat verder hunne kinderen, verwanten
en vrienden. De president der republiek
was opgestaan om zich naar het voorplein
te begeven, om het défilé van de troepen
bij te wonen; aan ons was gezegd: „Blijf
nog wat zitten, totdat het défilé begonnen
is." Een heer en eene dame, die ik niet ken,
dringen om ons voorbij te komen. Ik ga een
weinig op zijde om plaats voor hen te ma
ken, en op hetzelfde oogenblik hoor ik een
revolverschot, maar flauw, zoodat ik meen
de, dat er op veertig pas afstand geschoten
werd. Er verloopen omstreeks 15 seconden,
en dan klinkt er een tweede schot. Toen was
ik beter op de hoogte; ik begreep, dat het
schot dicht bij mij was afgegaan. Ik kijk
om en ik zie majoor Dreyfus, eenigszins
bleek, met den rechterarm op de borst ge
kruist; hij had begrepen, dat men 't op
hen. gemunt had en had met een instinct
matig gebaar, de slag trachten af te weren.
Aan dit gebaar heeft hij 't trouwens te dan
ken, dat hij niet ernstig gewond is; anders
sou hiji vlak bij midden in de borat getrof
fen zijn."
De bedrijver van den aanslag, Gregory,
is een man van 65 jaar. In zijn eerste ver
hoor voor den rechter van instructie heeft
hij verklaard, dat hij niet de bedoeling had
gehad te docden, maar alleen om te mani
festeeren. Tot de personen, die hem beet.
pakten, toen hij den revolver nog in de
hand had, zeide hij tot twee malen toe, dat
het wapen niet geladen was geweest. Dit
gal Mathieu Dreyfus aanleiding, toen hij
de bloedvlekken op den arm van zijn broe
der zag, hem toe te voegen„Toen ik u
beschermde tegen de woede vain eene ver
ontwaardigde menigte en u misschien het
leven heb gered, hebt gij den moed niet ge
had voor uwe misdadige handeling uit te
komen, en hebt gij gelogen."
Het gerechtelijk onderzoek naar den aan-
ala^, die in het Pantheon gepleegd is op ma
joor Dreyfus, heeft zekerheid versohaft om
trent alle bijzonderheden van het feit. Men
weet thans b.v. met volkomen zekerheid, dat
Gregory het eerste revolverschot heeft go-
lost, staande achter Dreyfus in zijne onmid
dellijke nabijheid; de kogel is rakelings
langs de bovenarm van Dreyfus gegaan en
is neergevallen niet ver van de katafalk ach
ter een bloempot. Toen Dreyfus zich omkeer
de, zag hij de vlam van 't tweede schot komen
uit den op zijne borst gerichten revolver.
Gregory, die door een buurman teruggedron-
ge was, was toen iets verder van hem ver
wijderd en mikte blijkbaar op hem.
Voor de plechtigheid in het Pantheon had
Gregory op zijn persoonlijk verzoek een toe
gangskaart gekregen van den secretaris van
minister-president Clemenceau. De vraag of
Gregory met overleg of in geesttesoverspan-
ning gehandeld heeft, is van gewicht, omdat
hij in het. laatste geval aal komen voor de
kamer van strafzaken, terwijl in het eerste
geval zijm aanslag aou ledden tot een groot
politiek proces voor het Parijsche hof van
De overbrenging van de lijkkist den vori-
gtn avond van het kerkhof Montmartre naar
het. Pantheon geschiedde in eeme vaart, als
die van brandspuiten bij gelegenheid van
een brand. Toen de wagen Montmartre ver
liet, werd hij door een welgezind, maar niet
zeer talrijk publiek eerbiedig gegroet. On
derweg wekte de snelle vaart van het rijtuig
verbazing en weinig welwillende opmerkin
gen. In de buurt van het Pantheon stond
eene door de „Action Frai^aise" bijeenge-
biachte menigte den wagen op te wachten
met schelden en tieren. De politie maakte
ruim baan. De bist werd zonder stoornis
naar binnen gedragen, maar een volgende
wagen, met bloemen on kransen beladen,
werd geplunderd, en zijn inhoud werd op
straat geworpen. Het bleef woelig op den
boulevard Saint-Michel en de daarop uitko
mende straten; betoogers en tegen-lótoogers
trachtten elkaar te overstemmen en ook en
kele opstootjes kwamen voor, ten gevolge
waarvan 40 personen in hechtenis genomen
wei denslechts eeai paar werden gevangen
gehouden.
Corbeil, 4 Juni. De begrafenis van
den staker Lefot, die den 2en in het gevecht
te Vigneux is gedood, leidde tot verschil
lende incidenten. De onderprefect van de
gendarmes, die den stakers wilde beletten
de werkplaatsen binnen te dringen, deden
de gevorderde sommatiën. De stakers ant
woordden met beleediginigen en bedreigin
gen zij wierpen met steenen en flessahen.
Slee' ts door het grootste geduld te betrach
ten, konden de autoriteitem verhinderen,
dat in de werkplaatsen werd binnengedron
gen, en slaagden zij er in een gevecht, dat
onvermijdelijk scheen, te ontgaan.
Engeland.
Londen, 5 Juni. De Koning, de Ko
ningin ei prinses Victoria zijn hedenavond
om 10 uur van Londen de reis naar Rus
land begonnen.
Met 1 October taal tusschen Engeland en
de Vereenigde Staten het stuiversport voor
brieven worden ingevoerd. Buxton, de En-
gelsche minister van post en telegrafie, heeft
in het Lagerhuis bij de mededeeling, dat
Amerika het voorstel had aangenomen, ge
zegd, dat het vermeerderde brievenverkeer,
waartoe deze verlaging van het porto zal
leiden, stellig de goede betrekkingen tus
schen de twee volken zal versterken. Aan
vankelijk zal de Engelscbe schatkist een
schade lijden van ongeveer 130.000, nl.
als het brievenvervoer blijft gelijk het in
1907 was, nl. een 20 millioen brieven van
Engeland naar de Vereenigde Staten. Maar
men neemt aan, dat de toeneming van het
vervoer het verlies spoedig zal goedmaken.
Dtntmarken en Zweden.
Het Zweedsohe Koningspaar heeft zich
na zijn vertrek uit Berlijn, naar Kopen
hagen begeven, waar het op Amaliënborg bij
den Koming en de Koningin van Denemar
ken te gast was. De dag van het gala-diner
viel samen met den verjaardag van Koning
Frederik. Deze gewaagde in zijn feestdronk
van het groote vredeswerk, waaraan zij bei
den juist in den laatsten tijd in trouwe
eensgezindheid hadden gearbeid. De Koning
van Zweden zeide in zijn antwoord
„Het Deensche volk viert heden den ge
boortedag van zijn geliefden Koning, en
het is mij en de Koningin eene groote vreug
de .geweest, U. M. onze gelukwenschen per
soonlijk te kunnen brengen. De tijden ver-
andereu en wij met hen, maar ik hoop, dat
één ding altijd zal bestaan, namelijk onze
oude vriendschap, die sedert vele jaren U.
M. en mij vereemigd heeft. Al wordt de zon
ook soms door wolken verduisterd, dat is
toch slechts van voorbij gaanden aard. Daar
om is het mijne levendige hoop, dat de in
ternationale overeenkomst, die omlangs tot
bekrachtiging van de zegeningen des v redes
tusschem de Noord- en Oostzeestaten geslo
ten werd, onze gemeenschappelijke belangen
krachtig moge bevorderen en eeme op ver
trouwen gegronde betrekking tusschen onze
volken moge bevestigen.
Italia.
Rome, 4 Juni. Bij de behandeling van
zijne begrooting in de Kamer heeft de mi
nister van buitenlandsohe zaken eene belang
rijke rede gehouden. Hij behandelde het
vraagstuk van de hervormingen in Macedo
nië, dat van de spoorwegen in het Balkan-
gebied en de betrekkingen tusschen Italië
en Turkije. De minister herinnerde, dat hij
den llen Maart zijn besluit heeft doen ken
nen om het Europeesche concert te handha
ven en de bevoegdheden uit te breiden van
de financieele commissie en den werkkring
van de gendarmerie. Engeland deed een
voorstel, dat verschilt van dat van Rusland,
maar alles leidt er toe te meen en. dat men
tot volledige overeenstemming zal komen.
De minister bracht hulde aan generaal
Degiorgis, den overleden 'bevelhebber van
de gendarmerie. Hij is overtuigddat diens
opvolger, Robilant, weldra in 't bezit zal
komen van de hooge waardeering en het ge
zag, dat zijn voorganger genoot.
De minister gaf een overzicht van' het
vraagstuk der Balkanspoorwegen. Hij con
stateerde, dat na de verklaring van de mi
nisters van buitenlandse he zaken en Oosten
rijk en Engeland, terwijl die van Rusland,
Frankrijk en Italië reeds bekend zijn, de
toestemming van de Porte niet meer aan
twijfel onderhevig is. Het kapitaal, dat noo
dig is voor den aanleg van eene lijn van de
grens van Servië naar de Adriatische zeé,
is reeds bijeen.
Wat de betrekkingen tusschen Turkije en
Italië betreft, legde de minister nadruk op
het goede recht van Italië een postkantoor
te vestigen in Turkije en ojp het recht van
onroerende goederen in Turkije te koopen.
Hij rechtvaardigde het zenden van een Ita-
liaansoh eskader in de Turksohe watereu,
tot verdediging en bescherming van de rech
ten van Italië. Hij drukte zijne erkentelijk
heid uit voor den steun, die de mogendhe
den bij die gelegenheid aan Italië hebben
geschonken
De kwestie van den aankoop van onroe
rend goed door Italianen in Tripolis is nog
niet geregeld, maar dat vloeit voort uit
moeie1 ijkheden, die de Turicsche wetgeving
oplevert. Dank zij de verzoenende houding
van de Italiaansche consulaire ambtenaren,
zullen die moeielijkheden weldra opgelost
worden.
De politiek van Italië steunt op de hand
having van de onschendbaarheid van het
Turksche rijk, en het is ons verlangen de
vriendschap, waarvan wij bezield zijn jegens
Turkije, te bevestigen. Het is onjuist, dat
onze zaken in het oosten aan de hartelijk
heid van onze 'betrekkingen met Turkije af
breuk gedaan hebben. Integendeel heeft
Turkije ons geholpen om die zaken tot op
lossing te brengen, gelijk wij met Turkije
hand in hand zijn gegaan voor de oplossing
van de kwestie der Heraklea-mijnen. Het
is ook onjuist, dat er rivaliteit is tusschen
Frankrijk en Italië betreffende de bescher
ming van de godsdienstige instellingen iu
het oosten. Wij hebben altijd, evenzeer als
Frankrijk, eene goede verstandhouding ui
de betrekkingen tusschen de beide regeerin
gen in acht genomen.
De minister eindigde met eene herinne
ring aan de ontmoeting van Keizer Wil
lie1 m en den Koning te Venetië, aan het
bezoek dat vorst Rülow hein heeft gebracht,
en" aan het juJbileum van den Keizer van
Oostenrijk, waardoor de tusschen Italië en
zijne bondgenooten bestaande vriendschaps
betrekkingen zijn versterkt.
Portugal.
Lissabon, 5 Juni. De telegraaf-con-
ferentie heeft aangenomen reglement 8, dat
handelt over de codewoorden. Er is bee loten
een bijzonder bureau van toezicht te benoe
men, bestaande uit vertegenwoordigers van
Engeland, Frankrijk en Duitschland, waar
aan de codes ter goedkeuring kunnen wor
den onderworpen, Codes, die niet ter goed
keuring zijn aangeboden, en codes die niet
THERESE HOVEN.
Eitk.'l werd uit de kamer gezonden en
Marien wilde niet met haar spreken, tot ze
Jan excuus had; gevraagd, doch dat maakt©
haar woorden niet ongesproken.
Het was een mooie lente-a.vond en na
de thee troonde Marion haar man mee naar
den tuin, om een herdersuurtje te hébben.
Ze verzon de meest 3peelsche namen, ze
gaf hem haar liefste glimlachjes, maar hij
bleef ernstig en afgetrokken.
Johnny-dear, het spijt mij zoo, Ethel is
een naar kind, ik zal mama vragen haar
op kostschool te doen. Daar zal ze wel
betere manieren loeren en ten minste niet
meer zulke ondeugende dingen tegen jou
zeggen. Ik heb er heel veel verdriet van."
„Trek het je niet aan, Marion. Het was
mijn schuld, ik had er niet op door moe
ten gaan."
„Nee, 't was Ethel's schuld," hield ze
vol.
„Och! zwijg er nu maar over
„Darling, nee
„Wat ia er nu weer?"
„Je bent zoo boos."
„Och nee„ kind, heusch niet. Praat er,
als-je-blieft, niet meer over
„Ik mag 't toch wel betreuren, als een
vau mijn zusters onbeleefd is tegenover je."
„Dat behoef jij je niet aan te trekken,
't Is nog al natuurlijk, dat ik, als Hollan
der, wel eens dingen te hooreji krijg, die
minder aangenaam zijn."
„Je zegt 't zoo bitter."
„Wou je dan, dat ik er om lachte?"
„Kiss me, John?"
„Toe, Marion, wees niet zoo kinder
achtig," zich naar haar overbuigende en
even haar waaig met zijn lippen beroerende.
Ze stak haar arm door den zijne en ze
liepen een poosje zwijgend door.
Ze waren alleen, niemand kon hen sto
ren, de lucht was vol lentegeuren en lente-
poëzie, doch in hun jonge harten geurde
de lentepoëzde niet, wijl ze vol kommer en
angst waren.
Ze voelden, ieder voor zich, dat ze, in
den strijd, die er gestreden werd, met wa
penen door de soldaten in Zuid-Afrika en
met woorden door de volken iu Europa,
niet onder dezelfde banier geschaard wa
ren.
Jan had, door zijn nationaliteit, onaan
genaamheden te verduren, die 'Marion niet
deelde en hij kon 't niet met haar eens zijn
in 't geen voor haar van 't grootste belang
was.
Zoo werd hun samenleving een mooi
doen, een vertoon van teederheid voor el
kander of, als ae een oogenblik, hun rol
vergaten, een opvolging van kleine misver
standen en hatelijkheden.
Op de fabriek doorleefde Jan eveneens
een moeilijken tijdde werklieden, voor 't
meerendeels Duitscbers, hadden een Pro-
Boer meeting bij gewoond en waren daar
over beschimpt en gemolesteerd door hun
Engelscbe confraters der naburige fabrie
ken. Er hadden verscheiden kloppartijen
plaats, eenigen werden gearresteerd en de
zaak kwam voor het gerecht. Het was voor
den Hollandschen zeeofficier hoogst onver
kwikkelijk om voor de Éngelsche rechtbank
te moeten optreden en op de fabriek zelve
ontstond een spannende stemming, die er
vroeger niet geheerscht had.
Door allerlei omstandigheden, deels te
wijten aan de algemeeue gedruktheid in
zaken, was het dividend niet zoo hoog als
vorige jaren. Kort na het gebeurde was de
algemeeue vergadering der aandeelhouders
uitgeschreven en het rapport van den di
recteur 'kon niet gunstig luiden.
De City-Lords bromden; ©enigen vroe
gen, in 'bedekte termen, of een Engelsch-
man niet meer de right man on the right
place zou zijn dan een vreemde en alleen
de overwegende étem van den heer Rood-
ford, als grootste aandeelhouder, hield Jan's
positie staande.
Hij werd van tijdelijk directeur, zooals
hij tot nu toe, voor den vorm, genoemd!
werd, tot. vast directeur verheven en oogen-
schijnlijk was alles weer ten beste geschikt.
Maar voor Jan was 't een grievend© be-
leediging, eensdeels door het wantrouwen,
dat er door de verschillende toespelingen
der hoeren doorschemerde en dan ook, om
dat hij feitelijk zijn benoeming tweemaal!
aan zijn schoonvader te danken had en
zijn verplichtingen daardoor al weer groo-
ter werden. Hij dwong zich om beleefd en
vriendelijk, ja zelfs dankbaar, te zijn, maar
't ging niet van harte.
Omstreeks dien tijd schreef Annette dat
Overste Brenner, commandant van de „Gel
derland" was geworden.
En als door een electrische vonk beroerd,
vlamde het gemoed van den ex-zeeman op.
Heerlijk toch om er uit te kunnen gaan,
om eeu nieuwe bladzijde te beginnen en de
oude te vergeten.
Heerlijk zoo'n reis op eigen bodem
Jan watertandde er van.
Hij had in die tien jaar van zijn marine
leven juist al de onaangenaamheden van
het beroep gehad; de gulden droomen, die
hij van zijn eerste officier- en commandant
zijn had gedroomd, kwamen hem weer voor
den geest. Sedert zijn huwelijk met Ma
rion had hij steeds met periodieke aanval
len van heimwee naar een schip t© kam
pen gtehad, maar nimmer zoo fel als nu.
Van zijn werkkring was de voornaamste
prikkel verdwenen, doordat hij heit gevoel
niet van zich af kon zetten, dat hij; slechts
geduld werd, ter wille vau zijln schoonva
der, en dat diens finantieele steun aan de
onderneming steeds meer zou gelden dan
zijn persoonlijke bekwaamheden.
Daardoor voelde hij, zich diep vernederd
zoowel tegenover zijn ondergeschikten, die
natuurlijk wel zouden gehoord hébben wat
ei op de algemeene vergadering was ver
handeld als tegenover den heer Roodford.
Hij haatte t aan zijn tafel aan te zitten
en in plaats van den vroolijken, onbezorg-
deu, luchthartigen jongen man, die als An
nette's broer aan de familie was voorgesteld,
zat er nu een stille, verlegen, ernstige
man
De meisjes vonden hem saaiMarion
deed haar best om hem te verontschuldi
gen, doch maakte de zaak er niet beter
door.
Meneer Roodford vond, dat hij de zaak
veel te tragisch opnam en plaagde hem
met zijn somberheid.
Nu en dan zette hij zijn gevoelens op zij
en was hij uitgelaten vroolijk, doch dan
troffen hem verwijtende blikken zijner
schoonmoeder, gevolgd door verzuchtingen
over haar kinderen in den vreemde.
Ze kon van oen foreigner wel niet ver
wachten, dat hij in Engeland's aangelegen
heden opging, zooals de Engelschen zelf,
maar een klein weinig sympathie zou mo
gelijk niet onpas zijn.
't Een was al zoo erg ale 't andere.
Over 't geheel genomen was het lot van
den foreigner in 't land der Britten en in
't gezin van een Tory niet bizonder prettig.
En weer was 't Marion en Marion alleen,
die hem door haar liefde en aanhankelijk
heid schadeloos moest stellen voor alles,
wat hij' missen en verdragen moest.
En er waren nu reeds oogen'blikken in
zijn zieleleven, waarin hij zich af vroeg of
Marion's liefde wel de rots van veiligheid
zou zijn, waaraan hij zich zou kunnen vast
klemmen, als de golven van de Noodlots
zee om heiu heen zouden klotsen en drei
gen zouden hem te verzwelgen?
Of Marion's oogen hem een baken zou
den zijn, vertrouwbaar genoeg om hem voor
verdwalen te behoeden.
En dan weer dacht hij heel anders en
meer normaal, minder zelfzuchtig: „Ben ik
geuoeg voor mijn vrouwtje? Zal zij in mij
vinden, wat heur hart zoekt in déze dagen
van twist en oneenigheid
En Marion zelve vroeg 't zich eveneens af.
Ze was met Jan Vermeer gébrouwd met
't heilige voornemen, dlat hun huwelijk
enkel een liefdesverbintenis zou zijn.
Ze zouden den materiëelen kant van het
leven, in hun verhouding tot elkander, weg
cijferen, ze zouden elkanders zorgen niet
doelen en ze daardoor niet voelen
Helaas! dat was een droomen het
ontwaken moest volgen, gelijk na eiken
droom.
De werkelijkheid schudt eiken droomer
wakker en brengt ontnuchtering met zich
méde
•pfyotu».i ipto Ai
