TS*. 370. Donderdag 25 Juni 1908. BUITENLAND. FEUILLETON. 'n Zeemansbruid. Oae Jaargang. AMERSFOORTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.00. Idem franco per post- 1.50. Afzonderlijke nummers- 0.05. Deze Courant verschijnt dagelyks, dagen. behalve op Zon- en Feest- Advertentiënmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur 's morgens by de Uitgevers in te zendon. Uilgevers: VALKHOFF C°. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 15 regels f 0.50. Elke regel meer - 0.1O. Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents by vooruitbetaling. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedryf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement. Eene circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. A.an hendie met 1 Juli a. s. op dit blad inteekenen, worden de nummers die gedurende de maand Juni nog zullen ver schijnen kosteloos toege zonden Kennisgevingen. Burgemeester en Wethouders van Amers foort, Gezien <le missive van den heer Kolonel, Mili tie-Commissaris in deze provincie, d.d. 21 Juni 1908, no. 12, en art. 130 der Militiewet 1901 Doen 'te weten, dat de verlofganger BAKKENESWILLEM lotclin-g dezer gemeente, der lichting 1906, van het 5e Regiment Infanterie, op Dinsdag, den 14dén Juli 1908, des voormidda/gs om 10 uren, in het Militaire Logement, Lange Nieuwstraat le Utrecht, gekleed in uniform en voorzien van de kleeding- en uitrustingstukken, hem hij ver trek mot groot verlof medegegeven, van zijn zakboekje en verlofpas, ter na-inspectie voor gemelden Militie-Commissaris moet verschijnen. Do aandacht van gemelden verlofganger wordt gevestigd op art. 131 der Militiewet 1901, 'het welk o. m. bepaalt, dat do verlofganger, die niet overeenkomstig art. 130 der gemelde wet voor den Militie-Commissaris verschijnt, in werke lijke» dienst wordt geroepen en daarin geduren de ten hoogst© drie maanden gehouden. Amersfoort, den 24. Juni 1908. Burgemeester en Wethouders van Amersfoort, De Secretaris, De Burgemeester, J. G. STEXFERT KllOESE. WU IJ TIERS. Burgemeester en Wethouders der gemeente Amersfoort brengen ter algemeene kennis, dat bij kun besluit van heden, ingevolge art. 8 der Hinderwet, aan F. E. Spelten, wonende alhier, vergunning is verleend tot de oprichting eener Ververij en Katoenwassöherij, in het perceel, gelegen aan een steegje, uitkomende op de Appelmarkt, wijk F, kadastraal bekend ge meente Amersfoort, Sectie E, No. 3435. Amersfoort, den 22. Juni 1908. Burgemeester en Wethouders voornoemd, De Secretaris, De Burgemeester, J. G. STEXFERT KROESE. WUIJTIERS. Politiek Overzicht De Du Use lie Keizer geschetst door een Franschiuan. Een zeer waardeerende karakterschets van den Duitschcn Keizer, die kan dienen tot geruststelling en tot beter© inlichting van zijne landslieden, wordt door Leopold Mabilleau geleverd in de Opinion op grond van eene audiëntie, dio hem in Juni 1907 door den Keizer werd verleend. De Schr. vat zijn oordcel over den monarch aldus samen Impulsief temperament, dat door een vast karakter beheerscht wordtverworven zelf- beboersching, die juist daarom des te zekerde;* is; werkelijke, onophoudelijke oprechtheid ondanks de tegenstrijdigheden van het woord met de uitvoering, die slechts do strijd teweeg brengt van den wil tegen deindruk ken, waarbij deze kaatsten zich steeds onder inspraak van het verstand moeten bui gen. Men begrijpt dus het gezegde van een raadsman van der Keizer, dat slechts oneer biedig klinkt: ,,Het kan hem overkomen onvoorzichtigheden te zeggen, maar volstrekt niet ze te begaan". Ieder weet, dat de leidende gedachte van Keizer Wilhelm die is van de taak, welk© hem hier beneden is toevertrouwd, dat hij daarbij een soort mys ticisme aan den dag legt, waaruit hij zijn weerstandsvermogen tegen verzoekiugen van allerlei aard put. Maar men moet weten, dat hij aan zijne opvattingen van zijn plicht als hoofd van den staat, van zijne verant woordelijkheid tegenover het Duitscbe volk, van zijne zorg voor Duitschland's lotgevallen eene uitsluitend vreedzame beteekenis geeft. Hij verzekert en zegt het openhartig, dat do oorlog de ergste van alle kwalen is en dat hij zich er slechts op voorbereidt om hem te voorkomen. Den stoffelijken, verstan delijken cn zedelijken welstand van het hem toevertrouwde volk in den handel, in de nijverheid, in kunst en wetenschap te ont wikkelen en te bevorderen, daarop zijn zijne gedachten gericht, niet op veroveringen De heer Mabilleau deelt de volgende woordelijke verklaringen va^i den Keizer mede*. „Waartoe zou eene provincie meer ons kunnen dienen, die tot den prijs van ont zettende ellende en honderdjarige haat-herin neringen veroverd werd Wat zou Duibsch- land kunnen winnen bij het verbreken van een vrede, waarin hot sedert 37 jaren aan houdend gegroeid en sterker geworden is? Wanneer het een zoo sterk mogelijk leger en vloot onderhoudt, dan gebeurt dat slechts om zijne stelling in de wereld te handhaven, die het tegenwoordige geslacht niet mag laten verzwakken en vervallen, en om zijn handel en zijn invloed te water en te land te verdedigen". En in vuur gerakende, ging de Keizer voort: ,,Heb ik niet in het oog vallende waarborgen voor mijne oprechtheid in dit opzicht gegeven? Gelooft gij, dat er gedurende de twintig jaren van mijne regee ring niet §ene gelegenheid zou zijn geweest de gebeurtenissen te overhaastenals ik vijandelijke bedoelingen had gehad? Neen, neen, ik wil geen oorlog voeren. Zaak voor de anderen is het, mij niet daartoe te dwin gen. Laat ons van de betrekkingen van Frankrijk tot Duitschland spreken. Welk een grof vergrijp togen de logica, ondanks de uiterlijke correctheidWilt gij de revanche? Neen, want gij bereidt haar im mers niet voor. Gij werkt immers tegen elk© aggiessicvc organisatie. Vrede dus? Maar waarom dien dan uitoefenen in zoo- danigen vorm, dat niemand daarbij zijne rekening vindt, met u zelf te beginnen, die do nadoelen van de heide houdingen op u weet te vereenigen? £r is slechts één ver standig besluit tusscheu ons, namelijk een vast bondgenootschap, dat de rechten van ieder bepaalt en aan den broedermoordenden strijd een einde maakt. Want als Frankrijk en Duitschland het voor goed eens waren en in hunne vriendschap Oostenrijk, Italië en Spanje lieten doelen, dan zou niemand aan een oorlog durven te denken. Van Elzas- Lotharingen willen wij liever niet spreken. Het staat aan u, u in de wereld sterk en handig genoeg to toonen om elders schade vergoedingen te krijgen, die do waarschijn lijke veranderingen van de Europeesche kaart in twintig jaren zeker mogelijk zullen maken. Zijn dan uw© gansche politiek, uw© gansche toekomst, uw gansche lot gebonden aan het terugnemen van dit plekje, dat ik u evenmin kan terug geven als gij het kunt terug nemen? Is <le Europeesche beschaving, die van zoo vele zijden bedreigd wordt en die slechte door onze overeenstemming* zou kunnen brioonfeeren, niet het offer van een gevoel, ik wil niet zeggen van eigenliefde, waard? Het is immers niet te doorn om. de ©nder- teeksening van een nieuwen afstand. Het ver drag van Frankfort is een voldongen feit. Dab is het verleden. Wilt gij niet liever in de toekomst zien?" De heer Mabilleau teekent bij deze woor den des Keizers aan ,,Ik heb mij niet te mengen in de beslui ten van de verantwoordelijke leiders van orze politiek, maar mag toch constateeren, dat de uit Duitschland klinkende roepstem, toen zij rechtstreeks uit den mond van den Keizer kwam, niet- dien dreigenden toon had, dien hij in de mededeelingen Van de Duitscbe pers had. Het is mijne diep gewor telde overtuiging, dat Wilhelm II volkomen oprecht is, als hij elk© oorlogszuchtige be doeling afwijst, en dat tegenover liem scherp zinnigheid en vertrouwen tegelijk bewezen wordt, als men zich niet over eene onge duldig© beweging of een scherp woord op windt, waartoe eene onvoorzien© omstandig heid hom kan meesleepeu. De combinatiër met dubbel© of driedubbele „détente" der Engelsche politiek laten hem zeker niet on verschillig en zeker moet men alles vermij den wat zou zweemen naar eene uitdaging. De leiders van onze regeering moeten zeer veel takt toonen en voorzichtig tusschen de bedde rijen klippen het schip sturen. In ieder opzicht is heb boter, met Wilhelm II te doen to hebben. Hij is ongetwijfeld en in de allereerste plaats Duitscher. Maar hij voelt zich als lid van de weireldmaatschappij, als leidend en verantwoordelijk lid. Hij* droomt van eene federatie dei* Vereenigde Staten van Europa, waarvan men zou kun nen onderstellen, dat daarin aan Duitsch land de hegemonie zou ten deel vallenmaar waaruit hij geen ander nut hoopt te trekken, dan den harmonise hen en vrcedzamen voor uitgang der natiën. Men 'behoeft niet alles letterlijk van hem t© gelooven. en het is vol strekt niet verboden zijne handen in het diplomatiek© spel oplettend te volgen. Maar het zou onbillijk zijn niet gelijktijdig dat gene wat hij zegt- en datgene wat hij niet doet in aanmerking te nemen. Wat mij be treft, ik ben bem er dankbaar* voor, dat hij, op zekeren dag glimlachend in het autogra fen-album dat -ene jonge Fransche dame hem aanbood, de woorden schreef: „Guil- iaum© I. R. Mutualiste." Duitschland. Bruusbiittelkoy, 24 Juni. In antwoord op do rede van burgemeester Burchard bij het diner van gisteren aan boord van de Oceana, gewaagde de Keizer van de voorgenomen hervorming der rijks financiën en zei-deDe grondslag is gelegd, de plannen zijn opgemaakt. Het Ham- burgsche bloed, dat in de aderen van onzen uitnemenden en hoog geachten kanselier vloeit, zal u waarborgen dat het gebouw van deze hervorming zal zijn rationeel en gezond dienstig voor liet rijk. De man, die hem ter zijde staat, verdient uw volle vertrouwen en dat van het vaderland. Wat ontworpen is, moet nog geheim blijven; hel mag niet ge zegd worden. Missfchien kan, als ik den sluier ©enigszins moet oplichten, voor hen, dio niet getrouwd zijn, een vrijgezellenbe lasting te voorschijn komen; bepaald is dat echter nog niet. (Groote vroolijkheid). Daarna herdacht de Keizer nogmaals de schoon© dagen, die Hij in Hamburg had doorgebracht, en ging toen voortIk zon mij eenmaal hier, waar zoovele Hamburgsch© schepen aanwezig zijn, ook mijnerzijde ver zekeren hoe diép ik getroffen ben geworden door de houding van de bevolking op dien avond op de Alster. Toen ik mij afvroeg wat de reden was voor deze uitbarsting van geestdrift, weerklonk spontaan, eerst lang zaam, daarna steeds machtiger klinkend, ons oud Duitseh stormlied. Toen wist ik ge noeg. Mijne hoeren, ik dank u daarvoor. Ik heb u verstaan. Het was den druk van de vriendenhand van een man, die vastberaden zijn weg gaat en die weet, dat hij iemand' achter zich heeft, die hem verstaat en die hem wil helpen. De Hamburgers en ik, wij verstaan elkaar. Bij de herstemming, die iu het twaalfde Berlijnsck© district (Moiabit) heeft plaats gehad, is de sociaal-democratische camdi- daat gekozen met. 313 tegen 307 stemmen. Het aantal sociaal-democraltisehe leden in het nieuwe huis van afgevaardigden van den Pruischen landdag is daardoor ©p 7 (gebrachtMet veefl succes hebben de sociaal democraten bij deze herstemming het bty- cotten van neringdoenden in toepassing ge bracht, waarbij 't hun te stede kwam, dat de stemming openbaar is. De draadlooae telegrafie wordt met 1 Juli in de officieele telegrafie van het Duitscbe rijk opgenomen. De noodigo wijzigingen in ihet reglement voo-r de telegrafie zijn op grond van het internationale Berlijnsche verdrag van 3 November 1906 afgekondigd. Daarin wordt gezegd: „Vonkentelegrammen zijn telegrammen, die door middel van de vonken telegraaf tusechen kuststations en stations op schepen in zee of tuesdhen sche pen in zee gewisseld worden." Belgift. De herstemmingen voor de Provinciale Staten -he/bben alleen in Verviers eene uit komst gehad, die in den toestand verande ring brengt. Daar zijn in plaats van aes socialisten, die vroeger zitting hadden, ge kozen twee socialisten en één liberaal. Het eindresultaat met inbegrip van de herstem mingen is, dat de clericalen op 328 manda ten vijf hebben gewonnenzij verliezen eene plaats in Brabant en twee in Luxem burg en winnen zes in Namen en twee in Luik. Overigens is de verhouding onveran derd gebleven. Noorwegen. Chris tiania, 2 4 Juni. Morgen- bla/det bericht uit Tromsoe, dat de groot hertog van Oldenburg aan boord van het pfleizoie-rjacht Lensahn, koanerude van Sjpits- bergen, aldaar is aangekomen. Als gasten waren alan boord Prins Hen drik der Nederlanden, benevens een Duit- sche pirins en prinses. Te Bcdo© zal Prins Hendrik zich begeven aan boom van het Nederla-ndsche pantser schip, dat hem d'aar opwacht. Italië. Parma, 2 4 Juni. De algemeen© sta king is geëindigd. In de stad Panna hebben de onlusten zich niet herhaald; de opgewondenheid schijnt l© bedaren. De prefect heeft het ge bouw van de arbeidskamer weter willen te ruggeven aan deze instelling, di© zich ver handen had, dat dan de alg©me©ne staking zou ophouden. Het stedelijke bestuur pro- terteorde echter tegen d© teruggave, het geen de staking deed voortduren. De sta kingen in de andere sbedrin zijn van gerin ge beteekenis en zullon «niet van Langen duur zijn. Rutland. De financieel© commissie van den rijks raad heeft het onderzoek van het van de rijksdoema afkomstige wetsontwerp betref fende de begrooting van uitgaven van het ministerie van marine voor 1908 ten einde gebracht. Deze begroeting is door de com missie op ongeveer 83 millioen roebels be paald, d. w. z. II millioen hooger dan het totale bedrag, dat dioor de rijksdoeana ia vastgesteld. Deze 11 millioen vertegenwoor digen de eredieten voor het bouwen van nieuwe oorlogsschepen en tot betaling van voorschotten aan de werven, die voor het departement van marine bestellingen uit voeren. Sebastopol, 24 Juni. Eene af- deeling van de Zwarte Zee-vloot, bestaande uit drie linieschepen, één kruiser en negen torpedobooten, die gisteren Sebastopol ver liet tot het houden van praktische oefenin gen, zal eenigte vreemde havens aan de Zwarte Zee, n.l. Burgas, Varna en Hera- klea, bezoeken. In deze havens worden de gebruikelijke toebereidselen gemaakt voor de ontvangst van het eskader. De berichten in de bladen over een de monstratie die bet doel van het uitgaan van dit eskader zou zijn, missen allen grond. Voor Ihet eerst sedert- den zwaren slag, dien de Russische marine bij Tsjoesjima door de Japanners en bij Kroonstad en Sevasto pol door de muiterij van hare eigen man schappen geleden heeft, hoort men weer van het optreden van een Russisch eskader. Eenige dagen geleden kwaui een uit vier pantserschepen en negen torpedobooten be staand eskader van de Russische Zwartezee- vloot te Samsoen aan de Klein-Aaiatisdke kust van Turkije. Voorafgegaan was het be richt, dat de Russen van plan zijn vloot- manoeuvres in de Zwairte zee te ondernemen en daarbij ook de havens van andere oever- staten aan te doen. Daarbij 'blijft het in- tussc'hen niet. Op het eerste gedeelte van de Vloot ijvolgt thans een tweede en veel grooter gedeelte. Uit Sebastopol wordt bericht, dat een eskader onder bevel van schout-bij-nacht Ziwinski en eene flot- ti Ho torped©booten ouder bevel van schout bij-nacht Sarnawski van d'aar naar de Turk- sohe wateren vertrokken zijn. De Zwarte zee is groot genoeg om vloot- manoeuvres van zelfs zeer grooten omvang te houden, maar wanneer deze manoeuvres* zoo gehouden worden, dat de tocht van Se bastopol direct naar de Turkse1 o wateren gaat, dan ligt de opvatting voor de hand, dat daarmee een politiek doel wordt beoogd. Vermoedelijk is het doel enkel indruk te maken, en in dien zin zal men wel de on derneming als eene vlootdemonstratie heb ben te beschouwen. Turkg* Osman Paeha, de bevelhebber van het Macedonische legerkorps, is naar Konstan- tinopel ontboden en met een extra-trein, van verschillende officieren van zijn staf verge zeld. aangekomen. Deze reis wordt in ver band gebracht met de herleving van den bonden oor log, tengevolge van de vereeni- ging der Grieken en Serven tegen de Bul garen. Eene Bulgaarsohe bende heeft in de buurt van Krustowo den inspecteur van politie te Monastir, Samy genaamd, vermoord en een kapitein, die aan het hoofd van eene troe- penafdeeling de bende vervolgde, gewond. 60 DOOR THERESE HOVEN. „Je ziet, hoe ik mijn best doe ©m HolL landsch te worden." „Dan moest je maar met mij, me© gaan, zou-je willen, Marion?" „Dol graag als je mij! mee wilt heb ben?" „Natuurlijk, ik zou 't juist heerlijk vin den. Wij zijn 't nu zoo goed eens. O! kind, je hebt me toch zoo gelukkig gemaakt, ik miste mijn vrij, onbezorgd zeemansleven 'toch zoo „Als je je nu maar niet te veel aan je schip zult hechten, zoodait je .geen verlangen meer zult voelen naar je vrouw* en je te huis.' ,'Daar hoef je niet bang voor te zijn. Geen teerder echtgenoot, geen huiselijker man dan een zeeman, als hij' met verlof is. Eerst als men gevaren heeft, waardeert men zijin nestje aan den wal, dat zuil je eens zien. Laat mij er maar op uittrekken, kind, dan zul je ondervinden, hoe innig verheugd ik tot je weder zal keeren. Ons zeelui, zit nu eenmaal die behoefte naar een dubbel leven in 't bloed; zijn wo thuis, dan ver langen we naar t geklots der baren. maar zijn we eenmaal weer verzadigd van die muziek, dan lokt ons de etensbel van moe der de vrouw." „De etensbel, John, hoe prozaïsch." „De sirene lokstem van ''t wijfje zelve dan." „Tot je er weer genoeg van hebt en op nieuw weggaat." „Altijd toch weer om terug te komen en, ■hoogtijd te vieren met- mijn liefste aan den wal „Je wordt heusch galant." Ze was er blij om, haar man weer ge lukkig te hebben gemaakt, bem 't vooruit zicht te hebben geopend, zijn vroeger leven, dat hij steeds 'was blijven betreuren, te kunnen hervatten, maar toch, in zijn geluk, lag een stil verwijt voor haar. Hij zou haar dan toch maar zonder al te veel smart veria tenze had hem dus niet genoeg kunnen 'boeien, haar sirene stem ochnee, die had hem op den duur nidt kunnen bekoren. De echte sirenen, de zeenimfen, Zongen een machtiger lied, waaraan hij met wellust zou gehoorzamen. En zij, zou rustig af blijven wachten, tot die zang, voor een poos, zou verstommen en zich tevreden moeten stellen met 't geen haar man haar van zijn tijd) en persoon zou willen geven. 'n Zeemansvrouw was toch een misdeelde van 't Noodlot. Zelfs de meest geliefde kon nooit de eerste bij haar man zijneei*st de zee en dan zijn vrouw zoo bemint de zeeman En komt de vrouw er tegen in verzet, wil zij 'do orde der zaken veranderen, wil zij hem de zee, 't element, waar hij. zich thuis voelt, doen vergeten dan lukt 't haar toch niet, dan is hij als een gevangen vogel, die met arendsblik naar de wolken kijkt en tegen de tralies slaat met zijtn vlerken, tot hij overwonnen en vleugellam ter neder zit Ten derden male ging Marion naar Hol land en weer on dér geheel a ndere omstan-i dig heden dan den vorigen keer. Toen ze, voor 't eerst, de kust van- 't lage land aan- de Noordzee in 't oog kreeg, beschouwde ze die met meisjesachtige verwondering. Ze vond het een aardigheidje, iets komieks, om naar een geheel onbekende streek te gaan. Als een tijdverdrijf in baar zOmer-ontspan- ningstijd 'beschouwde ze baar reisje naar Holland, als een incident in haar jeugd, dat als een op zich zelf staande periode in haar levensboek zou ingelascht worden... doch gebleken was de meest ingrijpende, de meest verstrekkende bladzijde er van te zijn geworden. Als een voorteeken, dat ae had moeten begrijpen, haast als een waar schuwing van het Noodlot, was Jan Ver meer de eerste geweest, die haar op Ne- derlandschen bodem begroet had. Wat was ze toen nog onbezorgd1 en wat leefde ze onbewust van hetgeen heb leven eigenlijk was. In 't volle licht wandelde ze, niet den kende aan schaduwen, niet vermoedende duisternis. Eu boen ze voor den tweeden keer naar Holland ging, achwelk een verschil 't was toen enkel duisternis geweest, waar in ze geen enkelen lichtstraal zag. Ze was verdrietig en terneergedrukt over de ramp, die haar familie overkomen was, bovenal over 't treurige lot van haar lieve lingszuster en toch- benijdde ze Nancy om 't geen zij had gekend en t geen zij meende nooit te kennen, de onverdeelde liefde van liaar echtgenoot. Toen Marion voor 't eerst als getrouwde vrouw naar het vaderland van haar man ging, voelde ze, dat ze voor een verloren zaak stond, dat haar huwelijksgeluk een verbroken illusie was, een luchtkasteel, wreedelijk ineengestort. En nu... veel was er berecht gekomen, 'veel had ze gered uit de schipbreuk van haar liefde en idealen, maar ook veel had ze geofferd en zoo ze overwonnen had) ook zwaar had ze gdboet. Toch was ze tevreden en verheugde ze zich zelfs op het verblijf bij haar schoon-i ouders. Ze had het zalig gevoel van een hooge missie te vervullen, 't was 'haar als ging ze Jan teruggeven aan zijn familie, aan zijn carrière, aan zijn land. Ze hadden er niets van aan de Vermeer9 geschreven, enkel maar hun 'bezoek aangekondigd. Dat vond Jan verstandiger met 't oog op zijn vader, die nog altijd met voorzichtigheid behan deld moest worden. Maar Marion bleef toch bij haar plan om een i9t. Nicolaas-verras- sing te zijn. Ze had zich wol den heelen dag schuil willen houden om tegen 'b fees tuurt je in de woonkamer te verschijnen, maar dat ging niet. Arme Marion, die zoo gaarne alles naar haar wil schikte en vormde, en zoo vaak ondervond, dat de omstandigheden haar zelfs in 't kleinste, te machtig waren. Zo kwamen maar heel gewoon 's morgens aan, doch ze waren van harte welkom en ze brachten er wel veel toe bij om den avond op te vroolijken en feestelijk te ma ken. Geen dolle grappen werden er uitge haald, geen grillig fantastische pakjes bin nengebracht, geen verheven verzen óf gees tige kreupeldichten voorgelezen, maar men was gezellig bijeen en trachtte elkander aan genaam te zijn. Annette w.as uitgelaten, toen ze het groot© nieuws vernam, ze omhelsde Marion voor haar geniale ingeving en zei, dat za 't terstond aan overste Brenner zou schrijn ven. „Je weet, Jan. hij is in Algiers; de „Gel derland" is dadelijk weer van Marseille weggegaan." Ze was niet- nader in haar verklaring cn Marion, die haar heel goed begreep, zei „Je moet toch nog eens precies vertellen, wat hij over President Kruger schreef... Annette had haar schoonzuster op nieuw kunnen omhelzen, ditmaal uit dankbaar heid, dat ze 't gehate ex voor Oom Paul's titel Had weg gelaten. „Hij komt morgen hier," kondigde za stralend aan. Papa Vermeer schudde afkeurend het hoofd. Wat hoefde dat nu? Marion zou er van zelf wel' iets van gemerkt hebben, want heel Den Haag zou op de been zijn, maar het was onkiesch van Annette om zoo da delijk voor den dag te komen met het be zoek, dat door de Hollanders óp zoo koogen prijs werd gesteld, doch een Eng'' che zeer onaangenaam moest zijn. Het hinderde hem werkelijk zoo'n gemis aan tact bij zijn doch ter te -moeten constatceren en hij e?oefht 't gesprek, door een diplomatiek© wending, een gewenschten keer te doen nemen. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1908 | | pagina 1