Maandag 5 October 1908.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
CINDERELLA.
K0. ÏOO.
7de Jaargang.
AMERSFOORTSGH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.00.
Idem franco per post- 1.50.
Afzonderlijke nummers- 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiënmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 urn
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 15 regels f 0.50.
Elke regel meer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij vooruitbetaling.
Grooto letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
het herhaald advorteeren in dit Blad, by abonnement. Eene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De presidentsverkiezing in de
Vereenigde Staten.
Een viertal weken slechts scheiden ons
van don dag, die beslissend is voor do be
noeming van den nieuwen president der
Vereenigde Statenop den eersten Dinsdag
van November zullen de gemachtigden ge
kozen worden, die het hcofd van het uit
voerend gezag voor het niet 1 Maart 1909
beginnende vierjarige tijdvak moeten be
noemen.
Het gaat in dcae verkiezingscampagne
zeer eigenaardig toe. In het begin van den
strijd, toen do candidaten pas gesteld wa
ren, werd er niet aan getwijfeld of de over
winning zou worden behaald dcor den re-
publikeinschen candidaat-, den heer Taft.
Het zou voor hem zijn een „walkover",
zooals de Amerikanen gewoon zijn te zog-
gon. Thans echter spreken zijne vrienden
veel miinder 'boud, en in dezelfde reden is
het zelfvertrouwen van de tegenpartij toe
genomen.
Hco die omkeering precies in haar werk
is gegaan, is modelij k te zeggen. Zij is
langzamerhand geschied, totdat de verkie
zing in Maine op 15 September haar op
sprekende wijze aan het licht bracht. Maine
is een staat, waarvan de republikeinen even
verzekerd meenden te zijn als de democraten
van den zekersten der zuidelijke staten.
Bij. de vorigefverkiezing bedroeg de re-
pubiikeinsche meerderheid 26,816 stemmen.
Hoe groot was dus niet de verrassing, toen
uit Portland werd gemeld, dat wel is waar
de republikeinscbe candidaat voor het gou
verneurschap gekozen was, maar dat zijne
meerderheid tot 8000 stemmen was geslon
ken. Men bedacht, dat als dat in Maino
mogelijk was, iu den aanstaanden strijd om
het presidentschap de overwinning van Taft
toch niet zoo zeker kon zijn als tot dusver
w.as aangenomen.
Een der redenen waarom de kansen van
den rcpublikeinschen eandida.at gedaald
zijn, is gelegen in de afscheiding der arbei
derspartij van de republikeinen. Van die
zijde wordt don heer Taft een verwijt ge
maakt van de vonnissen, die hij vroeger ails
magistraat tegen werklieden heeft geveld.
President Roosevelt, die voelde dat cut af
breuk kon doen aan zijn candidaat, beeft
in een voor openbaarmaking bestemden brief
de Labour-partij op het bart gedrukt, dat
ziJUfaft getrouw behoorde te b-.ijven. Hij
beeft- er op gewezen, dat Taft als rechter de
eerste is geweest, die de verantwoordelijk
heid van den patroon heeft uitgesproken.
Geen van de vonnissen, die men hem ver
wijt, kon in billijkheid tegen hem worden
aangevoerd; integendeel de beginselen, die
zij verkondigden, zijn thans gemeengoed ge
worden. „De diensten, <'oor der heer Taft
in de gerechtszaal bewezen, zijn zegt pre
sident Roosevelt zoo groot, dat het g«-
iheele land zijn schuldenaar is. Hij heeft ge-
toond, dat hij de twee hoedanigheden bezit,
die hem tot een groot president zullen ma
ken de wijsheid en den zedelijken meed."
Deze lof schijnt echter niet veel te hebben
uitgewerkt; althans de voorzitter van den
Amerikaanschen arbeidersbond Samuel Gom-
pers, heeft zich voor de candid'atuur van
Bryan verklaard. De afval van deze partij,
die 27,000 plaatselijke vereenigiugen en meer
dan twee millioen leden telt, i; een reden
van ernstige bezorgdheid Voor de repanbli-
keinscihe leiders.
President Roosevelt heeft nog meer ge
daan ten behoeve van zijn vriend en geest
verwant. Hij' heeft reeds cenigen tijd ge
loden tegen een dagbladschrijver gezegd, dat
liij dien verkieizdngsstrijld wel wat kalm en
saai vond„Ik za;l er de noodlige peper in
brengen", voegde hij daaraan toe. Hij heeft
woord gebonden. Toen een van de repulbÖi-
keiusche leiders, de senator For aker, zich uit
den strijd moest terugtrekken omdat hij per
soonlijk gecompromitteerd was door zijne
betrekkingen met de petroleum1 trust, is hij
in het krijt getreden en heeft een boekje
opengedaan over de relatiën van Haskell,
den deroocxatisdhen gouverneur van Okla
homa en een der groote voorstanders van
Bryan's candidatuur, met de Standard Oil.
Daarop heeft Bryan vuur gevat, en men
heeft het >iog nooit vertoonde schouwspel be
leefd van een strijd in open brieven tusschen
den fungeerenden president, die optrad voor
dengene van de beide candidaten, die zijne
voorkeur bezit, en den anderen candidaat.
Roosevelt heeft ten slotte aan dit gevecht in
brieven een einde gemaakt, omdat de strijd
dreigde over te gaan op persoonlijk terrein,
maar Bryan heeft naar aanleiding daarvan
een pijl op hem afgeschoten, die raak is. In
ocne 'rede te Muscatine (Jowa) besprak hij
deze openlijke bemoeiing van den president
met den verkiezingsstrijd en merkte op, dat
hij daardoor eigenlijk tegen tiweo had te
strijden. „Ik begon met te strijden tegen
'den heer Taft in de meening, dat de repu
blikeinen een man hadden gesteld, mans ge
noeg om in staat te zijn zricih zelf te verdedi
gen. Nu vind ik, dat de president zich er in
mengt en de leiding van dezen strijd op zich
neemt. Ik leb er niet tegen, maar ik ge
loof, dat dit eene verlaging is van bet ambt,
dat hij bekleedt."
In die meening staat Biryan niet alleen,
on misschien doet de rechltötreeksdke be
moeiing van Rocsevellt met deze verkiezing
hem moer goed dan kwaad. Daar komt nog
bij, d'aJt Bryan nu persoonlijk meer sympathie
■geniet dan vroeger. Vele democraten, die
vroeger niet met hem mee wilden gaan, zijn
nu gezind 'hem te accepteerenOok van ropu-
blikeinsobe rijde wondt dit erkendde te
Now-Yortk verschijnende Evening World
schrijft: „De persoon van Bryan maAkt op
de conservatieve meening en in de fin an-
cioele wereld niet denzelfden indruik ale
twaalf jaren geleden. Zijn succes zou niet do
ontsteltenis teweegbrengen die het in 1896
zou hdbben doen ontstaan."
Onder deze omstandigheden wordt het een
spannend vraagstuk kce de verkiezing van
3 November zal uitvallen.
Duitschland.
M e t z. 4 October. In tegenwoordig
heid van 65,000 personen werd heden bij
Noisseville een Franscb soldaten monument
onthuld. De plechtigheid werd bijgewoond
door majoor Olivier als vertegenwoordiger
van de Fransche regeering met 25 Fransehe
officieren, dbor cOaputat-iën van Duitsoho
regimenten en door de burgerlijke en mili
taire overheidspersonen van Metz. Na eene
godsdienstoefening in de dorpskerk en oen
toespraak van den heer Jean, die het eerst
de gedachte der oprichting van dit ge-
denkteeken had uitgesproken, nam de dis
trictspresident graaf Zeppelin hot 0ver in de
z.irg van de Keizerlijke regeering met eene
rede, waarin hij de gevallenen van 1870
hulde bracht en de hoop uitdrukte, dat
de Franschen en de Duitschers ook hij hun
leven in woderzijdsehe achting en woder-
zij'dsche waardcering betrekkingen Van goede
buurschap zouden kunnen onderhouden.
Graaf Zeppelin legde een krans aan den
vcet van hot monument namens zijne regee
ring.
Gostersche zaken.
Parijs, 4 October. De' bladen bo
schouwen den gisteren door den Oosten rij k-
schen gezant in het Elysée gedanen stap als
eene gebeurtenis van zeer groot gewicht.
Parijs, 4 Oct. De Russische minister
van buitenlandsche zaken Iswolsky had he
den met den directeur der politieke zaken
aan het departement aan den Quay d'Orsay
eene conferentie. Dater had minister-presi
dent Clemenceau oen onderhoud met den
hceu Louis en ontving daarop den Engel-
schen gezant.
De gezant van Oostenrijk-IIongarije is
Zaterdag namiddag door den president der
Fransche republiek ontvangen om een-
eigenhandigen brief van Keizer Frans Jo
zef te overhandigen. De Temps bericht, dat
deze brief eene algemeene verklaring in
houdt betreffende de oostersche zaken. De
Ocstcnrijksehe gezant heeft in den voor
middag van Zaterdag geconfereerd met mi
nister Pichon. Het is mogelijk, dat daarbij
inzonderheid sprake is geweest van Bosnië
en Herzegovina.
De Russische regeer in g heeft in den
vorm van eene mondelinge mededeeling
aan Duitschland haar plan kenbaar ge
maakt om aan het concert van do mogend
heden, die het verdrag van Berlijn heb
ben onderteekend, de kwestie van den
Oost-Rumeliscken spoorweg te onderwer
pen. Wanneer de Temps juist is ingelicht,
dan is het voorstel van Rusland te Ber
lijn goed ontvangen. De Duitsche regee
ring heeft haar antwoord nog niet gefor
muleerd, dat echter spoedig bekend zal
zijn
Oostennjk-Hoivgarije.
Naar aanleiding van het bericht, dat de
troonrede aan de delegatiën dë inlijving van
Bosnië zal aankondigen, bericht de Pester
Lloyd Do troonrede is nog niet vastgesteld.
Het Bosnische vraagstuk staat wel is waar
op de agenda, maar de regeering zal mis
schien van haar recht van initiatief geen
gebruik maken, maar afwachten of niet uit
tien boezem van de delegatiën een voorstel
wordt gedaan, opdat door de uitspraak van
de gedelegeerden aan de regeer ing de rich
ting zal worden1 aangegeven, waarin deze
hot Bosnische vraagstuk zouden willen zien
opgelost. Bepaalde besluiten zijn nog niet
genomener is dus geen reden om tegon
Oostenrijk-Hongarije, dat met zelfverlooche
ning de vreedzame ontwikkeling aan den
Balkan bevordert, te agiteeren.
Portugal.
Lissabon, 3 O-ctober. De verkie
zingen voor de algemeene en voor de ge
meenteraden zijn vastgesteld op 1 Novem
ber.
Turkije en Bulgarije.
Sofia, 4 Oct-. De vorst van Bulgarije
kwam heden avond te Roestsjoek, waar hij
door alle ministers werd opgewacht. Heden
moet er nog een ministerraad plaats heb
ben onder voorzitterschap van den vorst,
om een besluit te nemen over de thans aan
hangige zaken.
Sofia, 3 öot. De Turksche zaakgelas
tigde heeft aan de Bulgaarsche regeoring
oono irota overhandigd, waarin wordt ge
zegd, dat, daar de Orientspoorweg T'urksch
eigendom is, het niet te begrijipeu is hoe de
Bulgaarsche regeering met de spoorweg
maatschappij onderhandelingen zou kunnen
aanknoopeoi.
Do vertegenwoordiger te Sofia van den
Orientspoorweg verklaarde aan de Bulgaar
sche regoering, dat de raad van bestuur der
Orientspoorwegen geen besprekingen over de
naasting met de Bulgaa'rsche regeering kan
aanknoopen, voordat deze laatste de toe
stemming van do Porte tot deze onderhan
delingen heeft verkregen. De ministerraad
heeft over deze mededeelingen beraad
slaagd volgens de officieuse bladen werd
besloten de Orientspoorwegen niet terug te
geven en niet met Turkije te onderhande
len. De opvatting van de Bulgaarsche re
geering heeft blijkbaar de strekking om aan
de spoorwegmaatschappij het recht van ex
ploitatie te ontnemen en aan Turkije het
eigendomsrecht te laten.
Londen, 4 Oct. Reuter verneemt, dat
de Briteche regeering voorstellen aan de
Turksche en Bulgaarsche regeeringen heeft
gedaan tot regeling van de spoorwegkwestie.
Turkije stemde bereidwillig toe om, als de
spoorweg tijdelijk wordt teruggegeven, met
inwilliging van de maatschappij de conces
sie van de maatschappij aan de Bulgaarsche
regeering over te dragen met behoorlijke
zekerstelling van de rechten der Turksche
regeering. De Britsche regeering heeft de
staten, die het Berlijnsche verdrag hebben
onderteekend, in overweging gegeven deze
oplossing bij de regeering te Sofia aan te
bevelen, opdat de zaken huil normalen loop
hervatten. Men verneemt, dat de groote
mogendheden zijn overeen gekomen in dien
geest te handelen.
Par ij s, 4 Oct. Uit Weenen wordt aan
de Temps 'bericht, dat de openbare mee
ning daar zeer verontrust is. De gebeur
lijkheid van een Turksch-B!ulgaarschon oor
log is niet ter zijde gestold.
Uit Weenen bericht do Köln. Ztg., on
der opmerking dat aan het departement
van buitenlandsche zaken nog geen offici-
ee'e medcdeeling ontvangen is over liet Rus
sische voorstel om de zaak van den Orien-
spoorweg door een gezamenlijken stap van
al Ie ondertockenaars van het Berlijnschc
verdrag tot oplossing te brengen, dat men
zich niet afwijzend zal gedragen tegenover
zulk een voorstel; Men zal dat reeds hierom
niet doen, omdat de verantwoordelijk^ id
van Oostenrijk-Hongarije daardoor zou ver
minderen. Men is zich echter ton voile or
van bewust, dat het betrekken van alle sta
ten in de onderhandelingen niet oeue bespoe-
diging, maar eene vertraging van de zaak
zou beteekenen, want de lange duur van
zulke onderhandelingen is uit vroegere go-
vallen voldoende bekend. Men vindt het
daarom begrijpelijk, wanneer de meening
i; uitgesproken, dat Rusland met dit voor
stel beoogt minder Turkije dan Bulgarije
tj helpen, door onder den schijn van diepe
verontwaardiging over de door Burgarije
begane rechtschennis, het door een voor
stel, dat de beslissing op de lange baan
s huift, tijd te verschaffen zich in ziju on-
Jchtmatig verkregen bezit behoorlijk in to
burgeren en het geschil te laten verflauwen.
Den toestand tusschen Bulgarije en Turkije
beschouwt men thans te Weenen als ern
stig, maar men gelooft nog altijd niet aan
de uitbarsting van vijandelijkheden. Dat er
aan beide zijde toerustingen plaats hebben,
ontkent men niet, maar men verklaart zo
onkel als maatregelen van geboden voor
zichtigheid en als dreigmiddelen.
Ook uit Italië komen stemmen tot afkeu
ring van de inbezitneming van den Orient
spoorweg door Bulgarije. De Tritonia geeft
in ©en officieus artikel te verstaan, dat Bul
garije niet moet denken, dat Europa, omdat
het tot dusver Bulgarije vertroeteld heeft,
zich rustig zal neerliggen bij zijn laatst© ge
welddaad. Die daad druischt zoozeer in te
gen elke begrippen van volkenrecht, dat zij
niet het karakter van een precedent mag
aannemen.
Dat het tot een oorlog komt tussphen Tur
kije en Bulgarije, kan Europa niet toelaten.
Maar al komt het niet tot een oorlog, het
zou voor de waardigheid van Europa gelijk
staan met een verloren veldslag, waarneer
Bulgarije zijn voornemen zon kunnen ten
uitvcer leggen, zonder ten minste voor den
vorm rekening te houden met de bestaande
rechtsvormen. „Thans geldt het: caveanb
con&ules. Bulgarije moet niet al te vast re
kenen op de lankmoedigheid van Europa, of
op de bekende gewoonte van de mogendhe
den om zich te buigen voor het sterkste der
Balkanvolken. Ook de diplomatieke bjind:-
heid heeft hare grenzen
Servië.
Over de Groot-Servische propaganda en
dfe betrekking, waarin de Servische regeering
en het Servische koningshuis daartoe staan,
bevat de Oostenreicbische Rundschau een be
langwekkend artikel van de hand van J.
Tortkowies. De scihr. stelt de Servische re
geering voor die propaganda verantwoorde
lijk, zoolang zij er niet tegen optreedt. Do
bewering, dlat Koning Peter en zijn zoon,
kroonprins George, die Groot-Servische plan
nen niet alleen dulden maar ze ook onder
steunen, is moeilijk te bewijzen, maar voor
hare juistheid' spreekt de omstandigheid, dat
Koning Peter van Servië tot aan zijne ver
kiezing altijd sannenziweerder en revolutio
nair is geweest. Daarna gaat de sohr. aldus
voort:
„liet zou niet de eerste maal zijn, dat er
van de rol gesproken wordt, die Koning Pe
ter bij de samenzwering tegen zijn voorgan
ger cyp do Servische trooi. speelde, maar men
bleef de bewijzen schuldig, jün toch wordt
er beweerd, dat daarvan velen zijnallen
worden zij, zoolang de Koning een gewillig
werktuig in de handen van zijn medeplich
tige is, door deze niet openbaar gemaakt.
Voor mij liggen echter de met stukken go-
staafde aanteekeninigen van een met de ge
schiedenis van den Koningsmoord zeer ver
trouwden Servisohen persoon, ©n ik wil be
proeven, op grond van deze aanteekningen
en van andere mij bekende gegevens eenig
licht in dit geheim te brengen.
„Het plan om Koning Alexander en Ko
ningin Draga te vermoorden en prins Peter
Karageorgewitsch tot Koning uit te roepen,
v.erd reeds in het najaar van 1901 na liet
huwelijk van den jongen Koning met de
weduwe Draga Maschm opgevat. Vasten
vorm kreeg het echter eerst in Februari
1903. Toen eerst was do moordenaarsbende
geheel gevormd, en hare leden legden de
volgende Schriftelijke eed af„Ik (volge do
naam) zweer bij wat mij het liefst en hot
heiligst op de wereid is, dat ik Koning
DOOR
38 S. R. CROCKETT.
Uit het Schotsch vertaald
DOOR
J. P. WESSELINK-VAN ROSSUM.
,,De onderwijzer die voor het En ïriscb
en do andere talen komt is iemand uit liet
graafschap Aberdeen en een degelijk: £o-c*r-
de. Hij, kan het best met do kinderen om
gaan on is streng tegenover mij. Ilij' zcyt,
dat mijn La'tijnsclie vertaling zoo goed is a s
hij het' zelf zou kunnen doen. Melon zcxu liet
niet kunnen verbeteren heeft hij gisteren ge
zegd. Mijn lieve, oude 'beer in den drieh- e
kigen stoel zal tevreden zijn,, dat ik hem eer
aan döe. Neef Tom is vriendelijk voor in ij.
en wil het ook zijn, maar ik zie weinig van
de hnisgenooten, uitgenomen de drie jonkie
kindereu en de heer en vrouw des huize?
Ik gebruik het avondeten met de huisoncei
wijzere6 en de overige maaltijden met de k n-
deren. Oom Sylvanus komt ons dikwijls op
zoeken, soms ook tante. Nu en dan ga ik
naar het salon, en wieu denkt u, dat ik er
op een avond ontmoette, Cams Darroeh.
Maar ik ging weg voordat hij mij 2ag, of
schoon ik niet geloof, dat hij mij herkend
zou hebben. Zij zeggen, dat hij met Etliel
zal trouwen. Maar ik hoop zoo, dat het niet
waar is, want zij is oen ijdele, dwaze, spij
tige, opgeprikte pop. Daar, het spijt mij,
dat ik zoo Jeelijk spreek over iemand onder
het dak, dat mij. huisvest, toch ben ik er
zeker van, dat u mij' vergeeft. Ik heb geen
geld meer niooddg, lieve Beer; ik heb nog
bijna allies, wat u mij miet Kerstmis zond.
Ik 'heb nog geen nieuwe kleeren moedig, die
welke ik heib zijn nog heel goeu'. Ik pas er
goed op. Veel heter dan iemand, dien wij
niet zullen noemen /Voor zijn Zondagschc
kleeren.
Er gebeurt hier niet 'Veel grappigs, niets
dan .lessen 'dien gansohen dag, en des avonds
voorbereiden voor den volgenden dag, dat
men wel wat moet bedanken. Rewie stuur
mij, als hot u blieft dë boeken. Ik: zal er
goede zorg voor dragen.
„De kleine heks!" zei do predikant
labellende. „Dat is alles, Megsy, op mijn
woorld van eer. O, neen er is nog een post-
criptum. Is er ooit een brief van een vrouw
zonder postcriptum
„Ik wilde, dat er twintig waren. Ik zou
wel don geheelen dag kunnen luisteren en
de aardappelen zijn nog niet eens ge
schraapt."
„Dag lieve Beer. En Megsy, denk aan
Re wie' s medicijn bij het naar bed gaan
goed warm!"
„O," zei Megsy met oen lange, verlan
gende zucht, „het zal weer een heele week
duren -voordat de volgende brief komt!"
Zoo leidden in de pastorie bij bet- ruischon
van de Darroch-vliet deze twee een dubbel
leven, dat van het liefelijke, met. witgeplei
sterde huizen bezaaide dorp op do zonnige
helling en dat van no. 9 Empress Gate
Ilyde-Park.
En voor Megsy evengoed als voor haar
meester, was het ver verwijderde moer we
zenlijk, terwijl het d|chthijzijndè hol klonk,
ais een stem in een verlaten kerk.
Dë jonge eigenaar van Darroeh volgdë
den raad zijner grootmoeder en ging naar
de stad, vastbesloten de jonge dlame, torwill©
van wie hot noodlot en zijn vader hem als
'keus 'hadden gelaten, onterfd te wordën of
niet tenminste te zien. De hertogin overhan
digde hem ibij zijn vertrek een net opgerold
j>aikjo, hetgeen zij omdchreefafls ©en zil
veren omlijsting voor zijn ongelukflwolk. Zij
haid hem als kleine jongen dikwijls wat toe
gestopt, en hij' nam nu het kleine buudeltjo
banknoten evën gretig aan, als hij' het zijn
eerste grootmoederlijke guldens had „^d'aan
In Londen en vooral in Empress Gate was
hot blakend warm. Het- was Ethel's ont
vangdag en als gewoonlijk was alles kool o»
schemerachtig en getemperd in dë Blauwe
ontvangkamerDe fontein klaterde heerlijk
in de kleine, aangebouwde serre en over ver
borgen ijsblokken vallend verspreidde zij een
verkwikkende koelte over het geheelo domein
van Ethel en Olaiudia, de tweede der vier
werelden Van Empress Gate.
Carus kwam tamelijk laat, slechts noodo
verliet, hij Kensington Gardens, waar hij
koelte had gezocht onder de schaduw der
boomen
De jonge man liep Hyde-Park door en
diende zich aan bij den blauw en zilveren
huisknecht aan de deur van Sir Sylvanus
Torpbichan Stirling. Carus vroeg naar me
vrouw Stirling, maar ce man scheen in het
minst- geen aandacht aan zijn woorden te
schenken. Terwijl hij, naar boven ging, zag
Carus ©en groot aantal dame6, die thee ge
bruikten en levendig redeneerden in een
ruime ontvangkamer aan den voorkant van
het huis. Hij hield even op, alsof hij ver
wachtte daar binnen' gebracht- te wonden.
„Dezen kant als het u belieft, mijnheer,"
zei Timson rechts een gang wijjzend. Ecu
oogoii,blik later werd hij aangediend aan de
Blauwe Ontvangkamer: „de heer van Dar
roeh' luidde het.
Er waren verscheiden jolnge mannen maar
slechts twee jonge d'ames in deza kleine en
smaakvolle 'kamer. In het eerst kon Carus
niet uitmaken, wie het was, die hem als
uiterst redmiddel was gelaten, maar op het
hooron van zijn naam, sprong een lang meis
je niet in 't oog loopende, geregeld© trek
ken en de houding van iemand die zich van
hare schoonheid bewust is met die bekoor
lijke, kleine trippelpas naar voren, die toen
mode was.
„Wiat vriendelijk vam u," riep zij, „ik
d'ai'.ht zeker, dat u -mij vergeten hadt. Toch
2ijt u ons komen opzoeken en op zulk
een dag! Lieve Claudia, hier is de heer van
D&rnoch
Een bweede meisje, met iets bloeker gelaat
en m/inder vroolijik en levendig brak droo-
nicrig het gesprek af, waarin zij met ecu
jongmensch was gewikkeld in een uitge-
bouwden hoek*hij den fontein met- de ijs
blokken. Haar hmiiding gaf zeer duidelijk te
kennen,zi© eens hoe vervelend hij is,
maar er is mij gean keus gelaten." Claudia
was in het wit gékleed, ©en keur die uitne
mend paste bij haar blonde en tengere per
soonlijkheid en geschiktheid om als stand
beeld te posce-ren.
„Klassieke Claudia", noemde Tom haar.
„Als er maar een schoorsteenmantel in do
buurt is." verklaarde dat jongemensch met
ziju gewone openhartigheid, „dan zal Clau
dia er zich aan den hoek tegen nestelenZij
zal haar beenen over elkaar slaan, haar kin
opheffen en klaar ben je! Kom 'binnen da-
I mes en heeireu. Tentoonstelling van beeld-
j bouwwerk Klassieke afdecllngGeen
extra koe/ten!"
Ethel moedigde haar beide zusters aam
J zich in liet wit te kleefden. Wat haar zelf
i betrof, zij was niet van plan zich als ieder
meisje ie kleeidem. Zeker is het, dat zij er in
j de koele, iInemerachtijgia kamer ongemeen'
I uitzag en een em al' leven was. Zij, droeg wat
in het cog der mannen een japon «heen te
zijn van roomkleurig gaas, over een grond
van zacht blauw cpelaigen van dezelfde stof
omsloten haar blanke polsen, en de voort-
durende koude uitdrukking in haar gool-
achtigo oogen werd niet opgemerkt in een
kamer, Waar hot lidht slechts schemerachtig
mocht doordringen.
I Carus was in het minst -geen man om ge
regeld afternoon-teas te bezoeken, maar zon
der ©enigen twijfel vermaakte hij zich hier
uitnemend. Het- is prettig als oen mooi meis-
je en bovendien uw gastvrouw een duidelijke
vom'keur voor uw gezelschap toonlt. Het is
prettig om een beschut hoekje te vinden en
daar vertrouwelijk te spreken over boekon
en menschenover verre reizen, en over de
I Keuvelen van uw geboortegrond.
„Is het niet vreemd!" zei Etliel, zich een
beetje geheimzinnig naar Carus buigende,
„dat we zulke naaste buren zijn en toch
1 zoo weinig van eikaar zien? Ik hoor #mijn
vader veel over den uwen spreken, maar u
hebben wij. sinds gij een jongen waart, nau
welijks gezien."
Wordt vervolgd.