BUITENLAND.
FEUILLETON.
CINDERELLA.
I". 161.
7de «innrjcuiiic.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.00.
Idem franco per post1.50.
Afzonderlijke nummers0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Adrertentiönmededeelingon enz.gelieve men vóór 11 urn
's morgens Wjj de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. lntercomm. Telephoonnummer 66.
PKIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.50.
Elke regel meer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bij vooruitbetaling.
Qroote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement. Eene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
Japan en <le Vereenigde Staten.
De regeeringen van Japan en van de Ver-
eenigde Stalen hebben samen eene verkla
ring ondert?ekend, waarbij zij zich weder-
keerig verhinden niet alleen hun weder
zij dfch territoriaal bezit te eerbiedigen, maar
ook de onafhankelijkheid van China, de on
schendbaarheid van zijn gebied en zijne
vrije economische ontwikkeling. De beide
regeeringen verklaren zich van den wensch
bezie'd om de vrije en vreedzame ontwikke
ling van hu-i handel aan te moedigen, werk
zaam te zijn voor de handhaving yan den
status quo op den voet van gelijkheid, geen
enkele in .reuk te maken, dii-ect of indirect,
op hunne respectieve bezittingen in het Pa-
oificgebied, in China het driedubbele begin
sel te steunen van de onafhankelijkheid, de
onschendbaarheid en de open deur, en ein
delijk zich met «lkaar te verstaan voor het
geva', dat die beginselen op eenigerlei wijze
in gevaar werden gebracht.
Het is dus voor 't oogenblik tusschen Ja
pan en de Vereenigde Staten alles ,,pais en
vree". Men mag dat met eenige voldoening
constateeren, want bet is nog niet lang gele
den, dat het ander. was. In het vorige jaar,
omdreeks cifzei. tijd, was men gewoon te
spreken van den oorlog tusschen Japan en
de Vereenigde Staten als eene zaak, die op
de., duur niet zou zijn te vermijden. En
om de waarheid te zeggen, de redenen van
strijd sci.ei.en sterker tusschen de beide
landen, dan de redenen van overeenstem
ming. Beide staten eischen het overwicht in
den Grooten oceaan voor zich op. Beiden
verlangden voor zich de vrijheid om China
te exploiteeren. Herhaalde malen waren
moeielijkl.jden ontstaan, die de beide lan
den tegen elkaar in het harnas brachten. De
boycot van de Amerikaansche goederen in
China, de welgeslaagde mededinging van
dc i Japansch' t handel in alle havens van
het Pacificgt bied, het gevaar voortvloeiende
uit de immigratie van de Japansche koelies
op Hawaii en in Californië, de incidenten
die daaruit telkens op nieuw ontstonden, dit
alles deed de verhouding tusschen Japan en
de Vc.eenig'ie Staten meer neigen tot span
ning dan tot ontspanning. De regeeringen
deden hun best om de gemoederen tot kalm
te te stemmen, maar ondanks alle pogingen,
bleien ontstemming en wantrouwen heer-
schen, en die pogingen zeiven maakten meer
den indruk van hulpmiddelen voor het
oogenblik, dan van afdoende oplossingen.
Hoe is heü gekomen, dat men er in ge
slaagd is op zijde te zetten wat verdeelt en
't geen vereent op den voorgrond te bren
gen? Dat 's het geheim van de kanselarijen
te Washington en te Tokio, en die zullen
wel zorgen, dat de profane wereld niet ach
ter hunne geheimen komt. Hoe dit zij, men
kan in ieder geval met vreugde den goeden
wil begroeten, die spreekt uit de wederzijds
gewisselde no'a's. Daardoor wordt bevestigd
en ondubbelzinnig kond gedaan, dat zoowel
Japan als e Vereenigde Staten er prijs op
stellen eendrachtig naast elkaar te leven.
De voorspellingen, die zijn gedaan over
eene botsing, die tusschen deze beide staten
over korteren of langeren tijd zou uitbre
ken, zijn hiermee gelogenstraft. Die voor
spellingen zijn trouwens door hen, die den
toestand konden beoordeelen, altijd met
schouderophalen begroet. De Temps schrijft
„Hoe machtig tusschen hen de oorzaken van
concurrentie mogen zijn, hoe zou men kun
nen miskennen, dat het verstand hen raadt
niet de uiterste proefneming te wa
gen om hunne krachten te meten? De
oorlog thans zou te laat komen voor Ja
pan, dat de vloot van de Unie heeft
laten groeien, te vroeg voor de Vereenig
de Staten, die het Panamakanaal nog niet
hebben voltooid. Amerikanen en Japanners
hebben evenzeer behoefte aan vrede. Hoe
zouden zij overigens elkaar in een oorlog
moorddadige slagen kunnen toebrengen? De
Amerikanen kunnen evenmin Japan over
meesteren als de Japanners Amerika kunnen
veroveren. Onder die omstandigheden zou
de strijd bezwarend zijn, zonder beslissend
te kunnen zijn. Heden te meer om de kans
er van niet te wagen, en de eerzucht in te
toornen en het verkregene te bevestigen. Aan
die bevestiging heeft men thans gewerkt.
„Het zou voorbarig zijn daarvan thans
de waarde en den waarschijnlijken duur te
willen nagaan. Gelijkheid, open deur, on
afhankelijkheid, onschendbaarheidhet zijn
woordenDie woorden zijn voor tal
rijke uitleggingen vatbaar, die in hunne ver
scheidenheid de meest tegenstrijdige lusten
kunnen uitdrukken. De Amerikanen verte
genwoordigen thans door de macht van de
omstandigheden de blanke beschaving te
genover de gele beschaving. Is het kapitein
Mahan, die gelijk heeft? Staan wij aan den
vooravond van een tijdperk, waarop nood
wendig vroeg of laat de vraag moet worden
gesteld of de westersche beschaving moet
lieerschen van het eene einde der aarde tot
het andere en de toekomst moet besturen?
Indien dat zoo was, dan zouden de verdra
gen weinig wegen tegen de historische en
economische verschijnselen, die deze groote
strijd zou meebrengen. Maar zijn er histo
rische wétlen? En is een weinig goede wil,
plooibaarheid en opportunisme niet dikwijls
voldoende om den loop van de gebiedendste
noodzakelijkheid af te wenden?
„Met dezen geest van goeden wil hebben
de kabinetten van Tokio en Washington zich
bezield. En daarvoor behooren zij geprezen
te worden."
Duitschland.
B e r 1 ij n, 2 Dec. In het debat, dat
heden over de ministerieele verantwoorelijk-
heid gevoerd werd, verklaarde staatssecreta
ris von Bethmann Hollweg, dat de Bonds
raad over deze zaak geen besluit kon nemen,
voordat de Rijksdag tot eene beslissing is ge
komen, maar dat hij groote belangstelling
koestert voor deze aangelegenheid.
De voorstellen hunner partijen worden
respectievelijk verdedigd door de heeren
Müller-Meiningen (vrijzinnig), Spahn (van
het centrum), Ledebour (socialist) en Miel-
zynski (Pool).
Laatstgenoemde verklaarde het voor een
leugen, dat de Polen vijanden zouden zijn
van het Duitsche volkzij willen integen
deel medewerken aan de uitbreiding van
zijne rechten, evenals zij hopen, dat men hen
zal helpen.
De woordvoerder van de nationaal-libera-
len betoogde, dat het de taak van het parle
ment is er voor te zorgen, dat dit zooveel
invloed krijgt, dat het den ministers onmo
gelijk zal zijn tegen de wenschen van het
parlement in te gaan.
De vertegenwoordiger van de rijkspartij
vatte het standpunt van zijne partij samen
in den uitroep„God beware ons voor eene
parlementaire regeering
Morgen zullen de besprekingen voortgezet
worden.
De groothertog van Mecklenburg-Schwe-
rin heeft in eene audiëntie, die hij verleen-
j de aan het dagelijksch bestuur van de libe-
rale kiesvereeniging van de beide Mecklen-
j burgen, zijn principieel standpunt in de
zaak der grondwetsherziening aldus uiteen
gezet
Toen ik uit eigen beweging besloot het
J door mijn grootvader begonnen, maar niet
i ten einde gebrachte werk van eene hervor
ming overeenkomstig de eischen des tijds
van de bestaande landsconstitutie ter hand
te nemen, was het mij niet onbekend, dat
over de vraag op welke vijze deze moeie-
lijke taak moet worden opgelost en welke
grondwetsvorm van Mecklenburg moet
worden beschouwd als beantwoordende aan
de eischen des tijds, de meeningen in de
verschillende kringen van het land ver uit
elkaar gaan. Wilde ik mijn land voor ern-
•stige conflicten bewaren en eene rustige
ontwikkeling van zijne openbare rechtstoe
standen verzekeren, dan moest ik mijn oog
merk er op richten, dat het grondwetsont
werp niet .et eenzijdige standpunt van eene
bepaalde partij tot richtsnoer neemt, maar
onder inachtneming van de feitelijk be
staande toestanden zooveel mogelijk eene
richting inslaat, die het midden houdt tus
schen de verschillende politieke standpun
ten in het land. Van deze overweging uit
gaande, heb ik indertijd mijn besluit om de
beraadslagingen over eene nieuwe grond
wet te hervatten, doen kennen en door mij
ne regering de voordracht laten opstellen,
die bij den landdag moest worden inge
diend. Ik ben ook vast besloten, de door
mij aangeknoopte onderhandelingen op
grond van de voordrachten en mijne regee
ring voort te zetten en ze tot aan het land
nuttig einde te brengen. Niettemin heb -k
mij niet kunnen onthouden, in dezen voor
het gansche land zoo gewichtige zaak ook
de wenschen van de liberale kiesvereeniging
te hooren, gelijk ik voor ieder van mijne
onderdanen een geopend oor heb.
België.
Brussel, 2 O e c. De Kamer zette
heden de beraadslaging voort over het mili
taire vraagstuk. De minister-president ver
klaarde, dat de minister van oorlag aan het
kabinet zijne persoonlijke gedachten omtrent
de reorganisatie van het leger had medege
deeld. Hij herinnerde aan de formeele be
lofte, die aan Kamer en Senaat was gedaan,
om op het einde van het jaar aan het parle
ment de resultaten van de proef met het
vrijwilligerschap mede te deelen. De minis
ter van oorlog dringt geen enkel plan op
hij verzoekt dat eene commissie den toestand
zal onderzoeken, onder mededeeling van zijne
persoonlijke inzichten. De ministers verzoe
ken eenstemmig, dat de Kamer het voorstel-
Snoy zal aannemen, strekkende tot benoe
ming van een commissie, belast met het uit
brengen van een rapport over de quaestie.
De minister-president voegde daaraan toe,
dat het ministerie niet aan het bewind zou
kunnen blijven, wanneer het niet den steun
heeft van eene meerderheid der rechterzijde.
Hij vraagt zich af, of er in het parlement
een meerderheid is, samengesteld uit 'ver
schillende elementen, maar zelfs als deze er
was, zou men haar slechts kunnen aanvaar
den, voor zoover zij onze eigen meerder
heid niet ontwricht. Het hoofd van het ka
binet bracht daarna in herinnering, dat alle
generaals de vrijwilligers als nuttig voor
het leger hebben erkend, maar tevens heb
ben verklaard, dat hun aantal te gering is.
Het Belgische leger kan thans in oorlogstijd
beschikken over 180,000 man, waarbij na
de reorganisatie van de burgerwacht nog
44,194 man komen, die in tijd van oorlog
diensten kunnen bewijzen. Ook bracht hij
in herinnering, dat de katholieke regeering
versterkingen aan de Maas had laten aan
leggen en de verdedigingswerken bij Ant
werpen heeft doen versterken. De regeering
zal, al neemt zij den steun van de linker
zijde aan, met de rechterzijde de landsver
dediging weten te verzekeren. „De heer
Snoy wenscht een onderzoek, wij sluiten ons
bij dien wensch aan".
De liberaal Hijmans zeide„Wij staan
voor een ernstig gevaar. Wanneer er een
oorlog mocht uitbreken, zal het geen twee
gevecht zijn, zooals in' 1870, maar eene al-
gemeene worsteling, waarin Engeland,
Frankrijk en Duitschland slaags zullen ra
ken. Wij moeten een sterk en goed georga
niseer leger hebben en moeten alle politieke
kleingeestigheden laten varen".
De vergadering werd hierna gesloten.
PrankrQk.
Verdun, 2 Dec. Het bestuurbare
luchtschip Ville de Pari6 is opgestegen in
de omstreken van de forten van Verdun met
vijf personen aan boord. Met deze opstij
ging is de reeks proefnemingen geëindigd.
Het luchtschip zal nu worden opgeborgen,
maar in gereedheid gehouden worden om
bij de eerste gelegenheid weer op te stijgen.
Engeland.
Het hof van appèl heeft eon vonnis ge
wezen, waardoor is beslist, dat de vakver-
eenigingen (Trade Unions) niet het recht
hebben aan hunne leden bijdragen uit te
keer en om 't hun mogelijk te maken een
mandaat als lid van het lagerhuis uit te
oefenen. Dit vonnis is tegen de Amalga
mated Society of Railway Servants uitge
sproken, maar het bedreigt de geheele par
lementaire vertegenwoordiging van de ar
beiderspartij, wier afgevaardigden uit het
fonds van de Trade Unions ieder 200 p. st.
betrekken. De veroordeelde vereeniging kan
bij het hoog rhuis in beroep komen, maar
met weinig kans op succes. Slechts eene
wetswijziging, die het onpolitieke karakter
van de Trade Unions, dat tot dusver in
acht genomen is, zou opheffen, zou kunnen
garandeeren dat de Trade Unions zich in
het parlement laten vertegenwoordigen.
Italië.
Rome, 2 D e c. De beraadslaging over
de motie-Fusinato werd heden voortgezet.
Galli zeide te gelooven, dat de intfrna-
tionsle verdrigen, die betrekking hebben op
de aTgeme.me politiek, niet onschendbaar
zijn. De spieker betuigde instemming met
de onafhankdijkverklaring van Bulgarije en
wijst liet gevaar aan van een vooruittrekken
van Oostenrijk naar Saloniki.
Alfred Bacceli sprak ten gunste van Tit-
toni's politiek en zeide, dat de tegenwoor
dige toestand van Italië beter is dan die,
welke volgd'? op het congres van Berlijn.
Hij eindigde- met te zeggen, dat de politiek
van Italië mocó waken voor de Italiaansche
belangen e deze in overeenstemming be
hoort te brengen met het hoogste belang
van den vrede.
Sonnino zeide, dat hij vroeger bij vele ge
legenheden de politiek van Tittoni had ge
steund, eene politiek, die gebaseerd is op de
verklaringen van den minister van buiten-
landsche zaken betreffende de goede betrek
kingen van Italië met de andere staten en
de volkomen overeenstemming met Oosten
rijk-Hongarije in zake de Balfeanstaten.
Hij ste'de evenwel vast, dat de gesprek
ken te Salzburg gevolgd werden door een
sensationeel i verrassing, bestaande in de in
lijving van Bosnië, waardoor openlijk in
breuk werd gemaakt op het verdrag van Ber-,
lijn. Voor wat betreft de den 29en Septem
ber openbaw gemaakte verklaring na het
onderhoud %an Tittoni met Iswolski aan
gaande de volmaakte overeenstemming van
zienswijze tusschen de twee ministers in
zake de Balicanstaten, vroeg Sonnino of deze
harmonie gelleven is, nu Tittoni 6 October
verklaard heeft in de inlijving niets te zien
dan de erkenning van een toestand, inder
daad reeds tc voren bestaande, terwijl Is
wolski er le\endig op heeft aangedrongen
de kwestie der inlijving aan eene conferen
tie te onderwerpen. De spreker beval mili
taire toebereidselen aan, maar zeide geens
zins er aan le denken oorlog met Oostenrijk
te maken. iJe spreker legde er den nadruk
op, dat het groote belang van Italië er in
bestaat te werken voor een onmiddellijke
overeenstemi; ing met Oostenrijk.
Hij was altijd een overtuigd voorstander
van den Driebond, dien hij beschouwt als
een eleme c voor den vrede in Europa en
voor de veiligheid van Italië. Als warm
vriend van der. Driebond zou hij elk spoor
van tegenstrijdigheid van gevoelens in het
optreden dei bondgenooten willen doen ver
dwijnen. De spreker zeide niet te weten of
de conferentie bijeen zal komen of niet. Het
kan hem ook weinig schelen, nu de vrijheid
van hande'en in de toekomst door de rede
voering is v&stgesteld.
Carrare siclde het geheele kabinet verant
woordelijk vcor de gevolgde politiek. Hij ge
loofde niet, dat het een geschikt oogenblik
was cm over de buitenlandsche politiek te
stemmen.
O oste n r i j k-H o n ga ri j e.
Weenen, 2 Dec. Den Keizer werden
bij zijn rit naar den Hofburg geestdriftige
huldebetuigingen gebracht. Hij woonde de
plechtige mis bij en ontving daarna de ge-
lukwenschen van de keizerlijke familie.
W e e n e n, 2 D e c. De minister van oor
log Schönaich bood namens het leger den
Keizer een jubileumkruis ran, prachtig met
brillanten versierd.
De Keizer werd bij zijne aankomst in het
operagebouw en bij zijn vertrek met onge
hoorde geestdrift toegejuicht door de reus
achtige menigte die langs den weg opeenge
pakt stond.
De jubileumfeesten zijn in de geheele
monarclrie met de grootste plechtigheid ge
vierd. De telegrammen uit de vreemde
hoofdsteden gewagen van de vaderlandslie
vende betoogingen, die daar gehouden zijn.
De buitenlandsche pers verkondigt eenstem-
mig den lof van Keizer Frans Jozef.
De Keizer verleende aan den gemeen-
schappelijken minister van financiën baron
Burian het grootkruis van de Leopoldorde
met brillanten.
j P r a a g, 2 D e c. De staat van beleg is
te Praag geproclameerd, evenals in de aan-
j grenzende districten.
Praag, 2 Dec. Des namiddags en des
avonds heerschte overal rnst.
Te Brünn kwamen incidenten voor tus-
dook
77 JL R. CROCKETT.
Lit h*4 Sthotech vei t a aid
DOOK
J. P. WH581LIKK-VAN K08SUM.
„Megsy, Megsy," riep zij, „je hebt je
meisje voor altijd verloren. Zij is de eigen
dochter harer moeder. Van dezen dag te
beginnen zal zij nooit meer aan de arme,
oude Margaret Tipperlin toewerpen, die haai
toen ze een zuigeling was verzorgde en wiet
hart al dien tijd met smachtende liefde over
haar waakte, nacht en dag, in duisternis en
zonneschijn, Megsy, Megsy je bent heden
waarlijk een weduwe en een vrouw zonder
kinderen
En wat waren het voor dagen die volgden.
Nooit was er zulk een heerlijke zomer in
Galloway gezien. Wolkenlooze dagen, volg
den op wolkenlooze dagen, toen de Meizon
die van Juni werd, en de frissche helderheid
van den voorzomer overging in de groote,
vlamende Juli hitte.
Dag op dag kwam Carus van Knochdon.
Jamie Lammie en zijn vrouw verwonderden
zich erooteiijks.
..Nu en dan neemt hij een hengelroede in
de hand." zei de laatste, „maar een forel
brengt hij nooit thuis. En ik geloof vast, dat
zo nooit boven een beek wordt gehouden. Ik
maak altijd eeu pakje met boterhammen voor
hem klaar, maar meestal vergeet hij het van
de tafel in de vestibule mede te nemen, en
als hij het al in zijn zak steekt, dan is het
er nog in, als ik den volgenden morgen zijn
kleeren borstel."
„Herinner je je nog wel, Robina," zei
haar echtgenoot, „hoe ik vergat mijn pap
op te eten, toen ik jou he. hof maakte
„Houd je mond, man, je moest je scha
men je gelijk te stellen met den kleinzoon
van haar Genade of mij met een groote da
me, die hij zal trouwen als zijn tijd komt.
Zijn mooi, jong gelaat moge gezegend wor
den. Je hebt in het geheel geen verstand
Jamie Lammie. Ga naar je werk, jou onnoo-
zele, en als je soms naar een karweitje mocht
uitzien, schil dan de aardapplen voor mij.'
Het was goed voor hun geheim, dat Ja
mes Lammie van nature niet nieuwsgierig
was, en dat hij liever met zijn kruiwagen de
afgevallen bladen van het laatste najaai
langs de paden reed, en oij het schuitenhuis
beneden aan het meer bezig was, dan op de
toppen der heuvelen de gebeurtenissen der
natuur iff oogenschouw nam.
Maar de snippen wisten het en na een
paar weken bewogen zij zich nauwelijks van
het nest, als Hester en Oarus voorbijgingen.
Dezen waren geen eierenzoekers, zooals som
migen die beter moesten weten, vertrouwden
zij elkander toe. Ja, als zij al op hun wan
deling een nest met prachtig gespikkelde
eieren zagen, dan mochten zij een oogenblik
stil staan, maar juffrouw snip wist heel goed
dat zij verder zouden gaan en in een oogen
blik alles hebben vergeten
lederen morgen te negen uur werd Carus
in het oosten aan den horizon verwacht en
oogenblikkelijk door Hester opgemerkt.
Megsy deed voorkomen alsof zij er niets van
merkte, of toonde een weinig wrevel al naar
haar stemming was.
1 „Hij zal vandaag zeker niet komen, hij
zal eenige van zijn voorname vrienden bij
zich hebben om te visschen of te jagen. (Het
was Juni.1 We zullen vandaag eens een dag
voor ons zelf hebben."
I Dan lachte Hester en liep naar Megsy om
haar snel een kus te geven, uitroepende, jou
dwaze, oude, jaloersche Megsy, natuurlijk
komt hij. Wel, hij heeft het beloofd?"
I En dat deed de deur natuurlijk dicht.
Dan zag Hester hem zwart tegen de luoht
afsteken, en dadelijk daarop begon hij ver
stoppertje te speilen achter dè graniet-
blokken op de High Rig, enkele niet hun
neus in de lucht als Foolsclie beren, een
koeltje opsnuivende, andere waarschuwende
vingers opstekende, Hester's oogen verloren
Carus nooit geheel uit het gezicht. Bij in
stinct wist zij, waar hij den volgenden keer
zou verschijnen, en menigmaal struikelde de
reiziger onverwacht over een steen bij het
turen naar den witten zakdoek, als de slanke
gestalte in de zomerjapon op den drempel
der voordeur haar arm ophief.
I Op het oogenblik, dat hij de klip bij de
beek bereikt had, begon Hester's hart wat
sneller te kloppen.
1 „Ik denk, dat ik hem van morgen niet
tegemoet zal gaan," zeide zij, „misschien
is het beter, dat ik het niet doe."
Toen zij weer op keek, ziedaar' hij ging
het weiland al over.
„Maar hij zal zoo teleurgesteld zijn, als
ik het niet doe," zei Hester weifelend en
met een vluchtigen blik in den spiegel voor
.dat overal bekende doel, der vrouw, „te
zien dat alles in orde is," snelde zij het
smalle paadje af, klapte het kleine, groene
hekje achter zich dicht, en stond onder 'de
elzeboomen om op haar geliefde te wachten.
En Carus loopende over het weiland, te
midden van de heerlijke geuren van made
lieven en sleutelbloemen, meende dat het le
ven te voren nooit het leven waard was ge
weest. Dag op dag vond hij haar schooner.
En ze was ook schooner. Want even als een
middadige zon en weldadige regen een
bloem, die van nature overvloedig zou
bloeien, maar verdorde door gebrek aan licht
en voedsel, doen ontbotten en zich ont
plooien tot iets schitterender dan zij zelf,
zoo won Hester Stirling werkelijk iederen
dag aan schoonheid in den zonneschijn van
een groote liefde en den innerlijken gloed
van geluk des harten.
Carus trad op haar uoe met een uitdruk
king van levendig geluk in zijn oogen. Na
der tredend wierp hij met een jongensachtige
Beweging zijn muts af. Hij zag een slank
meisje in een zomerkleed staan wachten,
blootshoofds, een strik van zacht, blauw lint
om haar hals. Hij zag haar aan, nam haar
beeld in zich op van het bovenste krulletje
van haar bevallig hoofd, tot het kleine muil
tje dat uitkwam kijken onder de gespikkel
de, amberkleurige japon.
En even als die andere minnaar zong zijn
hart
„Er is niemand aan haar gelijk, nie
mand."
Maar toen hij dichterbij was, zag hij al
leen haar gelaat, terwijl zij haar hoofd wat
naar achteren boog om hem aan te zien.
Hetgeen hij daar zag, is hetgeen het meeste
waarde heeft om gezien te worden, den blik
van volmaakte liefde, die alle vrees van het
gelaat eener vrouw wegvaagt.
Een oogenblik hield Carus haar op arms
lengte zijn handen op haar schouders, en
toen hij het klappen van haar hart voelde
in al den glans van volmaakte jeugd en vol
maakte liefde riep hij uit: „O, je bent nog
veel mooier dan gisteren."
En toen de blijdschap als antwoord uit
haar oogen 9traalde en haar lippen zich tot
spreken plooiden, bukte hij zich en trok
haar zoo dicht naar zich toe, dat het spreken
over moest gaan tot een zacht geprevel, en
het Hester toescheen, dat zij met gesloten
oogen over een grooten oceaan zweefde
een moederzee in wier armen zij en haar
geliefde voor altijd alleen en veilig waren.
1 Als Hester eindelijk tot zich zelf kwam,
wandelden zij het nauwe paadje op, Carus
een weinig voor haar uit, zich haastende
Megsy met een kus te begroeten, half harte
lijk en half als een zoenoffer. Zij volgde blo
zend en verrukkelijk verlegen, dat Megsy
zou weten waarom zij hem tegemoet was ge
gaan. Toch vertelde zij M-.-gsy iederen avond
hoe zeer zij hem liefhad, en Megsy zuchtte
als zij bedacht, hoe die naar liefde honge
rende Hester zich geheel zette op de trouw
1 van een man „zij is haar moeder's dochter
1 geprezen zij de Heer," zei de oude
j vrouw; „zulk een meisje geeft haar hart
geheel in betaling, als zij verliest dan is zij
voor altijd bankroet en vernietigd 1
Als zij naar Carus opzag, zeide Megsy in
't diepst harer ziel„Maar de jongen is
een eerlijke jongen, de Heer behoede
hemwant in Zijne handen alleen zijn de
harten der menschen.
Wurdt vervolgd
