1°. 110.
8"' Jaargang.
Dinsdag 26 October 1909.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE WISKOTTENS.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoort
Idem franco per post
AftonderJQke nummers
f l.OO.
- 1.00.
- o.oo.
Dtie Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiinmededeelingen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens bjj de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKH OFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.00.
Elke regel meer - 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvn^en 20 rents bij veernitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tal
het herhaald ad verte eren in dit Blad, b{j abonnement. Ie»'
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht.
De Czaar in Italië.
Het bezoek dat de Czaar aan den Koning
van Italië heeft gebracht, is, zooals bekend,
een tegenbezoek op de visite die Koning
Victor Emmanuel III na zijne troonsbestij
ging heeft gebracht op Peterhof. Herhaalde
malen reeds was er sprake van, een reis van
den Czaar naar Italië. In 1903, toen alles
daartoe reedis was beklonken, werd de reis
tot oivbepaalden datum uitgesteld tengevolge
van de dreigende houding der Italiaansche
socialisten. De ministers van den Czaar wil
den hunnen souverein niet blootstellen aan
manifestaties, waarvan de gevolgen betreu
renswaardig zouden kunnen zijn. Daarna de
den de Russisch-Japansche oorlog, gevolgd
door de bekende binnenlandsche onlusten,
elk plan tot een buitenlandse he reis opge
ven. Thans zijn de omstandigheden veran
derd. Het herstel van orde en rust in Rus
land staat den Czaar toe zich meer vrij en
naar welgevallen te bewegen. Anderzijds
hébben ook de socialisten in Italië zich ge
matigd, en de laatste dagen, voorafgaande
aan de monarchenontmoeting, is die omme
keer nog merkwaardiger geworden. De
campagne, die het socialistische hpofdorgaan
de ,,Avanti" op touw zette, >hare aansporing
tot wanordelijkheden als protest tegen het
bezoek van den Russischen despoot, vondi
dan ook hoegenaamd geen weerklank bij die
organen der andere vooruitstrevende par
tijen, die onomwonden weigerden, bun steun
aan zulk een optreden te verleenem. De
campagne leed fiasco. Ken teekenend voor de
opvallende verandering is de houding der
Italiaansche socialisten tegenover den Czaar
is de handelwijze van den Italiaanschen af
gevaardigde Morgari, die voor twee jaren
door zijne dreigementen met straatmanifes
taties de voorgenomen monarchenontmoe
ting verhinderde en ook de leider was van
de jongste beweging tegen het Czarenbezoek.
Mag men een particulier bericht uit Rome
aan de Vóssische Zeitung gelooven, dan
bevond deze afgevaardigde zich Zaterdag
aan het station in Racconigi, d«oor de politie
agenten evenwel geen oogenblik uit het oog
verloren. Op hem gestelde vragen antwoord
de hij, dat hij niet aan openlijke onbeleefd
heid «dacht en alleen met de plaatselijke par-
tijgenooten een protestvergadering wilde hou
den.
Dat dit laatste te Racconigi zou worden
toegelaten klinkt niet zeer aannemelijk,
maar hoe dit zij, er is eene verandering in
de socialistische gedachtenuiting gekomen,
die in de hoogpolitieke commentaren der
■pers wordt toegeschreven aan den loffelijken
wensch, eventueele hoopvolle verwachtingen
van Oostenrijk's zijde op rustverstoringen,
te verijdelen. Men schijnt er zich rekenschap
van te hebben gegeven, dat er onderscheid
te maken is tu-ssche® de binnen- en de bui-
tealandsche politiek van eene mogendheid,
men schijnt te begrijpen dat men de eerste
kan afkeuren en tevens kan erkennen, dat de
tweede in ruime mate kan bijdragen aan de
handhaving van het Europeesche evenwicht,
wat het. voornaamste is, omdat de welvaart
der volkeren er van afhangt.
En wat nu de ontmoeting der beide staats
hoofden 'betreft, waar is het dat men de
practische strekking deT bezoeken, die ge
kroonde hoofden afleggen, niet moet over
drijven, daar de meeste er van bloote be
leefdheidsbezoeken zijn, die den algemeen en
toestand der Europeesche politiek niet aan
merkelijk wijzigen. Er zijn evenwel ook ont
moetingen van regeerende vorsten, die eene
andere beteekenis hebben en die formeel®
bevestigingen zijn van politieke overeenkom
sten. Zulk eene ontmoeting is ook degene,
die thans het onderwerp van den dag is. Er
is hier van meer sprake dan van eene uiting
van internationale beleefdheid alleenlijk. De
monarchenontmoeting vertegenwoordigt een
toenadering van Italië en Rusland omtrent
alle kwesties, de Oostersche politiek betref
fende, waarbij de beide mogendheden ge
lijkelijk kunnen samengaan ter behartiging
hunner belangen.
Wat bij deze reis allereerst de aandacht
trekt is de door den Czaar gevolgde route.
Om van Livadia naar Racconigi te komen
zijn er verschillende directe verbindingen.
Czaar Nicolaas heeft er een gekozen die niet
direct, integendeel een groote omweg is.
Hij heeft het Oostenrijksch-Hongaarsche ge
bied willen vermijden en het is niet gemak
kelijk aan te nemen, dat dit zonder poli
tieke bedoeling is geschied. Sommige anti-
Oostehrijksch gezinde elementen maakte zich
hier al blij mede en voorspelden dat te Rac
conigi niet meer of minder zou beklonken
worden dan eene formeele overeenkomst tus
schen Rome en St. Petersburg ten opzichte
van het Europeesche Oosten en gericht tegen
de door Duitschland gesteunde Donaumo-
narchie. Zelfs werd voorspeld, dat de laat
ste band, die Italië aan den Driebond hecht
te, thans zou worden verbroken en dat de
Italiaansche legeering zich voortaan vrij en
frank zou kunnen bewegen in de Fransch-
Russisch-Engelsche invloedssfeer.
Uit betrouwbare officieuze mededeelingen
is gebleken, dat de ontmoeting tusschen den
Keizer van Rusland en den Koning van
Italië niet zulke verstrekkende gevolgen zal
hebben
Niettemin is het wel mogelijk, dat
de Russisch-Italiaansche toenadering kort
na de Oostersche crisis, die is uitgeloopen
op de inlijving van Bosnië en Herzegowina,
te Weenen een miu'der aangenamen indruk
zal maken. Te Rome zoowel als te St. Pe
tersburg heeft die inlijving een misnoegen
verwekt, dat nog niet geheel is overwonnen.
De ontmoeting tusschen den Russischen
souverein en den Italiaanschen Koning kan
dus zeer wel worden uitgelegd als een ge
volg van de ontstemming door de politiek
van baron Aehrenthal teweeggebracht. Zulks
beteeken t geen bedreiging tegen den Euro-
peeschen status quo; men mag, integendeel,
hopen, dat er een nieuwe waarborg voor het
behoud van de vrede door ontstaat, maar de
noodzakelijkheid voor Italië en Rusland om
hunne «belangen in het Oosten te bescher
men wordt op zulk een wijze bevestigd, dat
Oostenrijk-Hongarije er eene ernstige waar
schuwing voor de toekomst in kan zien.
Zoodoende is het makkelijk te begrijpen,
dat de officieel© kringen en bet Italiaansche
volk in zijn geheel genomen den Czaar een
beslist hartelijke ontvangst hebben bereid.
De officieuse Italiaansche bladen hebben j
zich inmiddels gehaast den onaangenamen
prikkel tegenover Oostenrijk-Hongarije, die
in dit bezoek zou kunnen liggen, weg te
nemen door eenstemmig te verklaren, dat
een nauwere overeenkomst tusschen Italië en
Rusland volstrekt niet in tegenspraak is met
het tegenwoordig bestaande stelsel van
bondgenootschappen men verlangt alleen
supplementaire waarborgen.
In Weenen is de kleine wraakneming van
den Czaar natuurlijk niet onopgemerkt ge
bleven, maar men gunt hem het genoegen
er van en denkthet zal wel slijten. De
zaak wordt in Weenen nog al met reserve
behandeld of ironisch opgevat. Volgens de
Nene Freie Presse wordt te Weenen de Rus
sisch-Italiaansche vriendschap volstrekt niet
met wantrouwen beschouwd. Vele Duitsche
bladen toonen, wat wel eigenaardig is, nog
meer eenige ontstemming dan de Oosten-
rij ksche.
Men mag hopen, dat in Weenen en St.
Petersburg in de tcekomst weer de grond
slagen zullen worden gevonden voor de cor
recte verstandhouding, die voorheen bestaan
heeft. De crisis in de jaren 1908 en 1909
heeft ten aanzien van Rusland en Oostenrijk
noch de machtsverhoudingen noch de prac
tische voorwaarden der politiek gewijzigd.
Er is tusschen deze twee mogendheden een
conflict ontstaan van prestige, zooals dat
tusschen Duitschland en Frankrijk in de
Marokkaansche affaire. Deze soort van ge
schillen laten vaak een wrok achter, die niet
evenredig is met hun wezenlijke beteekenis.
Toenadering en overeenstemming kunnen op
nieuw ge/boren worden, mits men ze voor-
ziohtiglijk voorbereidt, zonder de aanraking
met de werkelijkheid te verliezen. „Oosten
rijk en Rusland kunnen zijde aan zijde leven,
evengoed zegt 'b.v. de Temps als
Frankrijk en Duitschland, zelfs nog makke
lijker dan deze landen zich mei het verleden
verzoenen. Het zou dus onpolitiek zijn de
beteekenis te overdrijven eener verkoeling,
die de eerlijkheid overigens gebiedt te con-
stateeren."
De reis van den Czaar.
Racconigi, 25 Oct. De gesprek
ken tusschen Tittoni en Is'wolski liepen
voornamelijk over de Balkan vraagstukken
en toonden dat Italië en Rusland een be
vestiging van den status quo op den Balkan
beoogen. De toenadering tusschen beide mo
gendheden kan door alle mogendheden onge
twijfeld worden beschouwd als een ernstig
element tot behoud van den vrede.
Iswolski 'bedankte in een toespraak op het
stadhuis voor de hartelijke ontvangst die een
nieuw bewijs is van de toenemende toena
dering tusschen twee landen, die zoo vele ge
meenschappelijke belangen en doeleinden
hebben.
Racconigi, 25 Oct. De Czaar
vertrok om 3 uur.
Omtrent de ontvangst van den Czaar op
liet station te Racconigi door Reuter deeds
gesedinid, mekten sommige bliacfon nog enkede
bij zonderheden
Nadat de vorsten elkaar omarmd en ge
kust hadden., liepen zij het front der ©ere>-
compagnie af, waarop do toespraak van den
burgemeester volgde, die eten Czaar namens
de stad welkom heette.
Czaar en Koning reden nu naar het slot,
terwijl Isrwoilski, die Italiaansche ministers,
de ©eredienst en het gevolg in zes rijtuigen
volgden. De rijtuigen, werden door een ster
ke afdeelimg kurassiers geëscorteerd. De mu
ziek speelde die Russische en Italiaansche
volksdiedetenIn het slotpark nam een es-
cadnom van het oavalerio-regiment Savoie
de honneurs waar.
Staande op de trap van heit slot, begroette
de Koningin do a hoogon gast, die haar de
hand kuste; hierop had de voorstelling dor
wederzijdse he gevolgen plaats en begaven
d'e hooge haeren zich i® het slot.
Bij het intreden der duisternis, werden
alle openbare gebouwen geïMummeerd. In
opdracht van den Czaar was 's middags door
den gezantschapsraad, baron von Korff-
Schmising, een krans neergelegd op het graf
van Koning Humbert.
De bijzondere berichtgever van den Echo
de Paris meldt uit Racconigi, dat bij de ont
moeting der vorsten de Kretenzische quaes-
tie is behandeld. Men mocht aannemen, dat
het daarbij gelukt wes, Italië voor de Griek-
sche belangen gunstig te stemmen. Ook het
plan van den Donau-Adriatische Zee-spoor
weg moet besproken zijn. Voor de uitvoe
ring ervan zou men slechts op een gunsti
ger politieken toestand wachten.
Volgens den berichtgever van de Daily
Telegraph te Konstantinopel, zou men daar
ook in gezaghebbende kringen meenen, dat
de Kretenzische aangelegenheid te Racco
nigi 't onderwerp van gesprek zou uitmaken.
Trouwens het onderhoud, dat de Temps-
correspondent, volgens een heden ontvangen
Reuter-telegram met Iswolski had, laat in
dit opzicht niet veel twijfel. Er zouden, in
dien de correspondent van het Engelsche
blad wel is ingelicht, bovendien telegrammen
over dit onderwerp zijn gewisseld tusschen
Turkije, Italië, Frankrijk en Engeland,
waarbij de Porte aan de belanghebbende
mogendheden deed weten, dat zij niet zou
toestaan, dat met Kreta de zaken dezelfde
wending 'namen, als te voren met Oost-
Roemelië.
Omtrent do veiligheidsmaatregelen in
Italië genomen bij het bezoek van den Tsaar
worden nog de volgende bijzonderheden
medegedeeld. De tunnel van Frejus is over
haar geheele lengte bezet met Ru&sische,
Fransche en Italiaansche politie. Alle sta
tions zijn bezet met militairen, op alle trei
nen rij'd't politie mede, ieder afzonderlijke
wagon heeft geleide van politie, d'ie alle rei
zigers, zelfs dames, gadeslaat en eventueel
onderzoekt of zij geen gevaarlijke voorwer
pen bij zich dragen. Te Racconigi werden
twee verdachte Russen gearresteerd.
De kunstenaars, die op het concert ten
hove zouden spelen, mochten geen muziek
medebrengen en in het kasteel niet van toi
let veranderen.
De zangeressen Farneti en Parsi reisden
van Turijn naar Racconigi in groot décol
leté.
Het plan van de socialisten te Turijn, een
meeting te houden, werd door de politie ver
ijdeld. Een manifest, dat de socialisten wil
den aanplakken, werd verboden. De socialis-
j ten te Genua zagen af van het plan tot de
algemeene werkstaking.
M o d a n e, 2 5 Oct. De Czaar is, uit
Italië terugkomend, hier herenavond 7 u.
5 m. aangekomen. Iswolski verzocht minis
ter Pichon in den keizerlijken wagen te ko
men. De vorst drukte den Franschen minis
ter de hand en onderhield zich eenige mi
nuten met hem alleen. Daarna vertrok de
trein naar Chambery, waar Pichon den trein
weer verlaten zou.
Chambery, 25 Oct. De Czaar is
met Pichon alleen gebleven en heeft zich
met hem onderhouden, tot het uur van aan
*afel gaan. Het gesprek heeft geloopen over
j vraagstukken van algemeene politiek. Aan
het diner door den Czaar aangeboden zaten
10 gasten aan. De Czaar was gedurende
den ganschen maaltijd zeer opgewekt, voor
al in zijn gesprekken met Pichon.
Racconi gi, 25 Oct. In een on
derhoud van den berichtgever van de Temps
met Iswolski, verklaarde deze, dat Rusland
en Italië gemeenschappelijke belangen heb
ben, bestaande in de handhaving van den
vrede, behoud van den status quo in het
Oosten en de ontwikkeling van het zelfbe
stuur van de volken op den Balkan.
En is er geen sprake van het brengen van
verwarring in den huidigen toestand van
Europa, men wil dien integendeel sterker
maken. De vriendschap van Italië is te meer
van hooge waarde wegens de sterkte en
macht van het land zelve, maar ook wegens
de verbonden, «die het heeft gesloten. Iswols
ki verklaarde zich voor den status quo >"p
Kreta en sprak de hoop uit, dat het Griek-
sche volk niet zoo dwaas zal zijn de dynastie
omver te werpen.
Minister Tittoni, die bij het onderhoud
tegenwoordig was, verklaarde het volkomen
eens te zijn met het gesprokene.
Chambery, 25 October. Pichon
en Iswolsky hadden na het diner een onder
houd, dat ongeveer 35 minuten duurde en
dat, naar men zegt, liep over de kwesties van
buitenlaudsche politiek, die aan de orde van
den dag zijn; het onderhoud was, gelooft
men, een voortbouwen op de toespraken te
Raccotiig: gehouden en een nieuwe bevesti
ging van de Fransch-Russische overeen
komst. Bij de aankomst aan het station nam
de Czaar zeer vriendelijk afscheid van Pi
chon
DultcchlancL
B e r l ij n, 2 5 O o t. De president van
het Kammergerioht te Berlijn is benoemd tot
staats secretaris aan het departementt van
justitie.
Prinkrijk
P a r ij s 2 5 Oct. De Raad verwierp
het voorstel van het gemeentebestuur om
aan een straat te Parijs den naam Ferrer
te geven en de kleinkinderen van Ferrer te
adoptee ren.
Het geheele dagëlijksche bestuur heeft
daarop zijn ontslag ingediend.
Bng<lan4i
Londen, 25 Oct. In antwoord op
een hem in bet Lagerhuis gestelde vraag om
trent de briefwisseling met Lord Beresford
zeide de eerste minister Asquith „Deze cor
respondentie kan niet als volledig worden
beschouwd, voordat ik gelegenheid heb ge
had den laatsten brief van Lord Beresford,
dien ik eerst Zondag j.l. heb ontvangen,
te beantwoorden".
Londen, 25 Oct. Bij de behande
ling in 3e lezing van het ontwerp der Ier-
sche Landwet in het Hoogerhuis, is het op
zeer ingrijpende wijze door amendeering ge
wijzigde ontwerp aangenomen.
Crewe legde do verklaring af, dat som
mige der door de regeering voorgestelde
maatregelen te binnenste buiten waren ge
keerd. Het was een ernstige zaak te ervaren
dat het wetsontwerp zoo volkomen was ge
wijzigd. Er was niet door het Hoogerhuis
over beraadslaagd, maar door een vergade
ring van lords, die in Ierland belangen,
hadden. Hij, Crewe, kon niet zeggen, welk
standpunt het Lagerhuis zou innemen ten
opzichte van de amendementen van het
Hoogerhuis.
Lansdowne antwoordde, dat het ontwerp
in zijn oorspronkelijken vorm gebrekkig was
■.■■•■■I - -
$J voou
RUD O.L F HBBZÜG.
Den volgenden <lag kwam Ernst Kol sell.
Terwijl hij dë schets bekeek, voer hij met
den vinger peinzend. d«oor zijn borstelig ge
knipt kneveltje.
„Spreek dan toch eindelijk, Ernst".
„Jammer dat het geen winter is."
„Waarom?"
„Nou, dan zou je ten minste sneeuw kun
nen vinden".
„Ernst 1"
Kölsch greep hem snel bij den schouder.
„Kerel, wat ga je nou beginnen? Omval
len? Je eet te weinig, dat gaat niet langer
zoo".
„Is het werkelijk niets 1 Zit er hoe
genaamd niets in?"
„In den zangerstrijd daar? Zet maar niet
zulke angstige oogen op. Als men niets or
dentelijks in het lijf krijgt, zou zelfs de dui
vel geen geestdrift voor een zangerstrijd
kunnen gelvoelen. Afgezien nog van het laffe
Düsseldorfer thema".
„Niets, Ernst, in bet geheel niets?"
„Toch. Er zit wat in. Ik weet alleen nog
maar niet, wat. Talent heb je. Het is slechts
nog niet schilderachtig in zijne uitingen.
Je wilt te veel ineens, boven je ongeoefend
talent uit. En daarbij een leege maagl"
„Dus hoop heb je nog?"
„Hoop 7 Meer, m'n zoon! Zekerheid, dat
er wat in je zit. De costumes heb je opmer
kelijk goed weer gegeven. Houd echter ge
durende den -eersten tijd de teugels wat
strakker. Men moet de dingen geleidelijker
naar zich toe laten komen, of men verschiet
zijn kruit en legt dan het bijltje er bij neer.
Luister eens, je komt bij mij wonen."
„Dat dat kan ik niet", stotterde Ewald
Wiskotten.
„Gelijk heb je", zeide Ernst Kölsch,
„men moet elk voor zich marcheeren en ver-
eenigd slaan. Dus zullen wij van nu af samen
eten".
„Je weet, dat ik daar geen geld voor
heb".
„Anna vond, dat ik nu eindelijk eens
solide worden en op mijne kamer eten moest.
Als het mij alleen te eenzaam werd, moest
ik met jou gemeenschappelijk huis houden!
We rekenen met Nieuwjaar af. Dat heeft
geen haast-. Hier 'behoudt ge je ateilier-kluis
aan. We doen er Anna, het goede kind,
werkelijk een pleizier mee".
Ewald Wiskotten drukte de hem geboden
hand. Buiten lag een verkwistende zomer-
zonnegloed uitgegoten. Zijne handen waren
ijskoud geworden.
HOOFDSTUK IX.
Anna Kölsch kwam van Diisseldorf. Ze
zat in de damescoupé stijf in het hoekje
gedrukt, en staarde naar het voorbijvlie
gende landschap, dat er reeds herfstachtig
uit begon te zien. Op den spoordijk ston
den kinderen te wuiven en te schreeuwen,
jongens renden over de stoppelvelden en
lieten hunne vliegers op, en in de verte aan
den zoom van het- woud, daar waar de laat
ste heuvels in de vlakte afdaalden, zag ze
duidelijk een elkander innig omvat houdend
paar. Ze keek er zoo lang naar, totdat
hare oogen pijn deden. Toen vlogen fabrie
ken voorbij, dorpen, stations. Haar wag
gon schokte, de trein ging langzamer, ze
waren op de Sonnborner brug. Diep bene
den haar stroomde spookachtig de zwarte
Wupper, opende zich geheimzinn.g het dal;
nog één boog, en uit duizeud gloeiende
oogen glarieden de zustersteden Elberfeld
en. Barmen naar omhoog.
Dit schouwspel was niet nieuw voor haar.
En toch genoot ze er iederen keer weer van
als van eene plotselinge verrassing Ze re
kende bij zichzelf uit, hoe dikwijls ze sinds
het voorjaar dezen weg nu reeds afgelegd
had. Iedere maand. Altijd vroolijk de 'heen
weg, en altijd treurig de tÉtugweg. Ze kwam
met volle handen, ze moest de "keuken haars
broeders voorzien, en met geheele leege
handen keerde zij weder huiswaarts
Zo schudde het hoofd. Alsof ze er ter
wille der dankbetuigingen been ging 1 Dat
ontbrak er nog maar aau. Slechts omdat
het haar genoegen deed, voor die beiden te
zorgen. Hoewel de eene, Ewald, had ze
bij haar broer niet te zien gekregen. Op
den dag, dat zij kwam, bleef hij weg. Of
hij geen rein geweten hadEn al ware
dat zoo! Dat had ihij immers met zichzelf
uit te maken en niet met haar. Nu ja, dat
deed hij ook. Zeker, zeker; altijd maar
door gaan-Alleen had hij dat haar niet zoo
lomp behoeven te toonen. Ze waren toch al
tijd bevriend met elkander geweest, reeds,
toen ze nog op handen en voeten kropen.
Neen, toch niet. Toenmaals had hij reeds
kunnen "loopen, en met een ernstig klein-
kindergezichtje op haar gepast, haar op ge
holpen, als ze viel. En nu wilde ze op hem
passen? Viel hij dan om?
Zelfs deed hij haar niet het genoegen,
dat ze het hem vergeldep. kon. Eu nu moest
ze om zichzelf lachen.
Hare gezonde natuur schudde alle nutte-
Iooze gedachten aan volle handen, en aan.
leege handen af. Ze kwam eenvoudig een
gebod haais vaders na. Toen Ernst in het
voorjaar schreef hoe het met Ewald Wis
kotten gesteld) was, en dat ze nu gemeen
schappelijk tafelden, had de oude met zijn®
dochter ernstig onderhandeld. En het re
sultaat daarvan waren Anna's maandelij'k-
sche tochten naar Dusseldorf, om met haar
broer krijgsraad over d© dagelijksche be
hoeften van EwaLd' Wiskotten te houden,
de provisiekamer te voorzien en een af
gerond maandgeld te brengen. „Hij moet.
Bwald voorschieten, zooveel liij noodig
heeft", had vader gezegd. De trots van den
bejaarden opzichter duldde het niet, dat
een Wiskotten honger leed of geheel en al
te gronde ging. De zaak ging ook hem aan.
Toen de trein het station Bannen binnen-
stoomde bemerkte zij op het perron de vijf
broeders Wiskotten. Wilhelm, de Engelsehr
rnan, stond een eindje van de anderen af ©n
spiedde de waggons langs, die de reizigers
uit Vhssingen aanbrachten. Zij knikte
Gustav .toe, die haar bemerkt had en haar
ridderlijk bij het uitstijgen hielp.
„Ge komt van onze smartekinderen, klei
ne Samar itaansche
„Ze maken het best, mijnheer Wiékot
ten. Ook Ewald is gezond en zeer vlijtig".
„De jongen mag u wel dankbaar zijn,
juffrouw Anna, en wij ook. U ontheft ons
daar van eene groote zorg".
„Niet de moeite waard", mompelde ze.
„Ik spreek er dikwijls met u,w vader
over. U hebt «de zaak goed aangepakt. De
jongen is koppig. Nu kunnen wij rustig ai-
wachten, hoe hij zich ontwikkelt, zonder
hem schuw te maken".
Hij drukte haar krachtig de hand. „Ik
verlaat mij op u".
„Ik zal wel oppassen", viel zo hem snel
in de rede. „Men zoekt u, mijnheer Wis
kotten
„Wilhelm's vprloofde is gekomen. Miss
Mabel White uit Londen. Ik behoor tot het
comité van ontvangst." Hij knikte haar toe
en liep vlug den tiein langs. Anna Kölech
nam alleen den terugweg aan.
Op het perron stond Wilhelm Wiekotten
naast eene slanke brunette in- oen elegant,
nauwsluitend reiscostuum, die met zichtbaar
welgevallen de voorstelling der broeders
ontving.
„Dit is onze oudste. Mijn broer Gustav."
„Ik heb zeer veel over u gehoord, mijn
heer Gustav", zeide ze lachend, en zij
schuddon elkander de hand. Ze sprak zuiver
•Duitsch met een nauw merkbaar accent, dat
haro Engelsche afkomst verried. „Wij zul
len heel goed'e vrienden worden."
Gustav Wiskotten keek haar in de schit
terende oogen. Hoe frank en kameraadschap
pelijk gaf ze zich. „Ik geloof dat we het nu
reedfc eens zijn, juffrouw White."
„Zooveel mannen I" lachte ze. „Dat ia
een heele eerewooht."
„Wij vertoonen ons ook slecht» bij fees
telijke gelegenheden in corpore. Onder an-
d«ere omstandigheden zou het net zijn aleof
de landweer opgeroepen was."
„Het rijtuig staat voor het station",
Mabel.''
Wordt vervolgd.