Mijn Yriend ie Chauffeur, 331. Jnargang. BUITENLAND. FEUILLETON. AMERSFOORTSCH DAGBLAD. ABONNEMENTSPRIJS: Per 8 maanden voor Amersfoortf l.OO. Idem franco per post 1.30. Afzonderlijke nummert - 0.05. Couranverschijn dagelijks behalv op Zon- en Feest dagen. Advertentiflnmededeelingen enz., gelieve men vóór II uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C°. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1B regels f 0.30, Elke regel meer - 0.1©. Dienstaanbiedingen en aanvragen 33 cents bij vooruitbetalinf Qroote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement. Eene circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Overzicht. De Kamerverkiezingen in Frankrijk. I. Men is thans in Frankrijk midden in den verkiezingsstrijd. Aanstaanden Zondag, 24 April, vindt in geheel Frankrijk, in moe derland en koloniën, d© stemming plaats voor de verkiezing van de leden der nieuwe ■Kaaner van afgevaardigden, wier vierjarig mandaat den len Juni van dit jaar begint; veertien dagen later worden de herstemmin gen gehouden in de districten, waar de eerste stemming niet tot een resultaat heeft geleid. Maar de warme belangstelling, de geestdrift waarmee vroeger de strijd werd gevoerd, zoekt men ditmaal te vergeefs. Fr komen gevallen voor, waarin de opge- zweepte hartstochten tot uitspattingen lei den minister-president Briand heeft zelf de ondervinding daarvan opgedaan, t.en hij te Saint-Chamond zijne programrede hield maar dat zijn uitzonderingen. Als regel stuit men op eene onverschilligheid, die scherp afsteekt bij de vroegere belangstel ling. Die onverschilligheid mag intusschen niet worden opgevat als een bewijs, dat men over 't algemeen tevreden is met den bestaan- den toestand. Van de leden der oude Kamer hebben eenigen, die tot de besten konden worden gerekend, verklaard, dat zij zich uit het parlementaire leven wilden terug trekken, omdat zij zich bittor teleurgesteld voelden over de tegenstelling tusschen het geen zij wilden doen en konden volbrengen. Lasies en Gauthier de Clagny, twee leden van de oppositie, hebben verklaard geen nieuw mandaat te verlangen. En tot het zelfde besluit zijn gekomen Magnaud, die in zijne rechterlijke loopbaan zich den eere naam ,,le bon juge" had verworven, en Labori, de verdediger van Dreyfus. Beiden behooren tot de heerschende republikein- sche partij. Toch hebben zij besloten het parlement den rug toe te keereu. Labori heeft van zijn besluit rekenschap gegeven in een merkwaardigen brief, waarin hij zegt „Ik verlaat de Kamer, omdat ik ook in. mijne eigen partij, de republikeinsche meer derheid, niet het middel gevonden heb om nuttig de algemeene belangen va het land te dienen. Ik voel geen hardheid tegen de personen. Ik heb hen individueel leeren waardeeren. Maar de afgeloopen vier jaren hebben mij doen ondervinden, dat in het parlement de mannen van goeden wil en eerlijk deuken zich in ijdele pogingen uit putten". Hij klaagt, dat parlement en veg-e- ring verdrukt worden tusschen de edschen van eene met iederen dag dringender wor dende democratie en de eischen van eene financieele oligarchie, die hare belangen verdedigt en niet die van den staat. Daar door is het politieke leven een aanhoudend compromis tusschen twee machten van over vraging en corruptie: de demagogie en het geld. En hij besluit met de waarschuwing, dat het hoog tijd is zich te vermannen en te bande! n, als men niet wil, dat Frank rijk een schip is, dat zonder kompas aan alle grillen van den wind is prijsgegeven. Niet alleen uit den mond van hen, die den lust en den moed hebben verloren om verder mee te doen, verneemt men deze klachten. De senator Raymond Poincaré heeft met veel humor een van zijne vrien den tot voorbeeld genomen om de politieke loopbaan te st etsen van iemand, die aan het openbare leven wil deelnemen en zich daarom candidaat laat stellen voor een zetel in d6 Kamer. Hij schrijft Hij heeft talent, ideeën die liij wil verde digen, is materieel onafhankelijkkortom bezit alles wat hem tot een goed volksver tegenwoordiger kan maken. Pas heeft hij echter de candadatuur aangenomen of hij ontvangt het bezoek van een hem onbekend heer, die zich aan hem voorstelt met de woorden„Ik ben de voorzitter van uw comité." De candidaat verzekert, dat hij geen comité noodig heeft, omdat hij zelf met zijne kiezers in overleg wil treden maar men toont hem aan,, dat hij zonder de on dersteuning van h'ot comité niet kan worden gekozen. En met het comité neemt hij ook het programma van het comité aan, dat eene lange reeks plaatselijke wenschen be vat. De candidaat wordt gekozen, komt in de Kamer en moet daar toetreden tot eene groep leden, als 't niet anders gaat dan tot die van de „wilden". En de heer Poincaré geeft eene getrouwe schets van de verras singen, die de nieuwe afgevaardigde onder vindt in de rumoerige interpellatie-zittin gen van die Kamer en in de kalme werk zittingen, waarin 200 leden hutine brieveai- schuld afdoen, terwijl er wetsontwerpen van het grootste gewicht worden afgedaan. Evenals zijne collega's brengt hij zijn© voor middagen door in de antichambres van de ministers, waar hij opdrachten van zijne kiezers heeft te vervullen, en komt in den namiddag in het Palais Bourbon, waar hij naar de praatjes in d© wandelgangen luis tert. Hij is ©chiter werkzaam en heeft zich in eeaiiige commissiën zoozeer onderscheiden, dat hem een minister-portefeuille wordt aangeboden. Als lid van de regeering neemt hij twee malen per week deel aan den mi nisterraad in het Elysée, waar breedvoerig beraadslaagd wordt, over de vraag hoe men kan ontkomen aan een val, die door een intorpellant is gesteld, en hoo men zich kan verzekeren van den steun van deze of gene groep. De groote leidende gedachten blijven links liggen, wamt het is den ministers in de eerste" plaats, ja bijna uitsluitend er om te doen te leven. Dit alles staat hem ten slott© zoozeer tegen, dat hij oen zucht van verlichting slaakt bij zijn val als minister en na afloop van zijn mandaat zich uit het openbare leven terugtrekt. Poincaré keurt dezen vrij willigen terugkeer tot het ambtelooze leven niet goed, want ieder oprecht staatsman is naar zijne mee ning verplicht, met al zijne krachten op te komen voor de verwezenlijking van zijne denkbeelden. En deze ideeën ontwikkelt hij dian. De volksvertegenwoordiging moeit bet getrouwe beeld van het volk zijnin de plaats van den strijd over de bijzondere belangen, moet de ideeënstrijd komenhet kabinet moet gelucht worden, omdat men daar leeft te midden van jammerlijke even- wicbt-combinatiënde meerderheid mfoet door eene georganiseerde minderheid, die haar scherp controleert, aangespoord wor den. De evenredige vertegenwoordiging zal de partijen dwingen zich op ratioueel© wijze te organiseeren zij zal de menschen niet mot één slag deugdzaam maken, maar wel 't hen gemakkelijk maken trouw en eerlijk heid in acht te nemen en de uitvoering van ingrijpende hervormingen in heit besituur mogelijk maken. Het wetgevende mandaat zal dan niet meer een handwerk zijn., man nen van waarde zullen gemakkei ij kei- in liet parlement komen en de rêgeering zal met behulp van eene werkelijke meerderheid de zaken vad liet land kunnen bezorgen. Duitichland. Berlijn, 19 April. In het begin der vergadering van de kiesrechtcommissie uit het Pruisische Heerenhuis legde de mi nister-president een«e verklaring af, waarin hij den nadruk er op legde dat een aaneen- koppeling van eene bepaling omtrent toe komstige veranderingen in de grondwet met le kiesrechthervorming een onaannemelijke belasting ware. Het gaat voornamelijk daarom de in het Huis van Afgevaardigden opnieuw ingestelde directe verkiezing zoo veel als doenlijk van fouten te bevrij den, welke lraar met recht worden ten laste gelegd. Een verbetering zal in wijziging van het drieklassenstelsel en in bepalingen over de ontwikkelingseischen moeten gezocht worden. In de kwestie der ontwikkelings eischen zouden de te nemen besluiten zich aan de trponrede moeten aansluiten. Wat het drieklassenstelsel aangaat biedt alleen dat voorstel, hetwelk in gemeenten tot 20,000 inwoners een „gemeinde drittelung" bepaalt ©n in grootere gemeenten „dritte- lun.gs"-districton van tien- tot twintigdui zend inwoners, een gaschikten grondslag. België. Dc- Duitsche regeering heeft langs diplo- m&tieken weg bezwaren ingebracht tegen het door de Belgische regeering bij de Kamer ingediende wetsontwerp tot verhooging van de invoerrechten op een aantal artikelen. Zij heeft overgelegd een gezamenlijk protest van de Kamers van koophandel tegen het wetsontwerp, dat voornamelijk gericht is te gen de nieuwe wijze van invordering der invoerrechten. De Duitsche exporteurs ver zenden de goederen in den regel franco aan huis zij zullen dus al de lasten en de kos te i, die het nieuwe stelsel oplegt, moeten dragen, want het vervoer van het goed ge schiedt voor hunne rekening en risico. De Duitsche handel heeft er dus het grootste belang bij, dat dit wetsontwerp geen wet wordt. Ook in België zelf ontmoet dit wetsont werp, dat zijn doel om represaille-maatre gelen te nemen tegen de Fransche tariefs- verboogingen schijnt voorbij te schieten, verzetde Kamer van koophandel te Brus sel b.v. heeft zich er tegen verklaard. Frankrijk. Naar aanleiding van de opmerkelijke kalmte, die ditmaal in den verkiezingsstrijd is te bespeuren, schrijft de Action: „Nadat zij zich heeft vrijgemaakt, wil de republiek zich nu organiseeren. Zij behandelt in vol- koJijen onafhankelijkheid en onder den uit sluitenden invloed van het koele verstand de nieuwe omstandigheden, waaronder ieder burger tot raaterieele welvaart moet komen, nadat hem de moreele vrijheid ge waarborgd is. Dit groote werk, het werk van morgen, bereidt zich in vrede voor, ir.aar zal niet zonder nieuwen, strijd* vol bracht worden. Het tegenwoordige halfduis ter is niet dat der schemering van het ver val, maar dat van het morgenrood van liet ideaal." Terwijl de besturende staatslieden mee- rendeels afkeerig zijn van eene herziening van het kiesrecht op den grondslag van de evenredige vertegenwoordiging, doet zich in de beschaafde kringen eene krachtige strooming daarvoor gelden. Uit deze krin gen is een bond ontstaan, die zich met een manifest ten gunste van de evenredige ver tegenwoordiging tot het publiek wendt. De lijst van de leden omvat namen van betee ken is uit alle standen en beroepen. Een candidaat, die in een vorigen verkie zingsstrijd zich te beklagen had over po gingen om den uitslag van de stemming in zijn nadeel te vervalschen, door stembil jetten in de bus te doen ten name van over leden kiezers, heeft ditmaal hiervoor eene geestige weerwraak genomen. Hij kondigde in een der plaatsen, waar de meeste stem men tegen hem waren uitgebracht, zijn op treden aan in eene vergadering, die op het kerkhof zou worden gehouden. Op de vraag, waarom hij die zonderlinge plaats voor de vergadering gekozen had, was zijn antwoord „De levende kiezers schijn ik voor 't groot ste gedeelte voor mij gewonnen te hebben. Mijne vijanden heb ik onder de dooden. Ik beleg daarom eene kiezersvergadering op het kerkhof, om zoo mogelijk de tegen mij gestemde overledenen voor mij te winnen." Engeland. Londen, 19 April. Bij de indie ning van de begrooting voor 1909/1910, verklaarde minister Lloyd George, dat het tekcirt van 26,248,000 p st. meer dan op gewogen zal worden door het innen van de achterstallige inkomsten. Er zal ten slotte een batig saldo zijn van 2,960,000 p. st. (Toejuichingen bij de ministerieeden). Wan neer de Lords de Ibegrooting niet hadden verworpen, hetgeen aan de schatkist tenge volge van de met-betaling van de inkom stenbelasting, liet zegelrecht enz., veel ver lies heeft berokkend, dan zou het voordeelig saldo 4,200,000 p. st. hebben bedragen. Hij verklaarde verder te gelooven, dat als dooi de verwerping geen onzekerheid had be staan, de belasting op whiskey het batig saldo nog niet 1,250,000 p. st. zou hebben verhoogd. Gedurende vier maarden heeft ex" verwarring gehcerscht in de financiën van den Staat en toch heeft de regeering nog 3 inillioen p. st. uit de inkomsten van het jaar kunnen bestemmen tot vermindering van de schuld en houdt zij nog een saldo van 2,900,000 p. st. ove,r, die voor schuld delging of voor eenig ander doel, door de Commons aan te wijzen, kunnen worden ge bruikt. Hij geloofde niet, dat eenig ander land daartoe in staat zou zijn geweest, en hij dreef daarom den spot met de bewering, dat de p vrijhandel gebaseerde financieel» politiek had gefaald. In antwoord op een vraag van Lord Lanedowne, verklaarde Lord Crewe in het hoogeriiuis, dat de regeering bereid is dadelijk de veto-resolutiën aan de orde te stellenzij meent echter, dat het beter is, dat dit debat gevoerd wordt omstreeks 25 Mei, na het'voorjaars reces. De tekst van het wetsontwerp, be rustende op de veto-resolutiën, zal vóór dien tijd bekend worden gemaakt. De begrooting zal op 28 April bij het Hcogerhuis worden ingediend en de koninklijke bekrachtiging zal inkomen op 29 April, tenzij de discus sie door de Lords gerekt mochten worden. Omtrent het tijdstip der behandeling van de resolutie» van Lord Rosebery betreffen de de hervorming van het hoogerhuis, kon lord Crewe geen aanwijzing geven hij meen de echter, dat dit zou kunnen geschieden voor de voorgenomen verdaging-op 29 April. Portugal. Uit Lissabon wordt aan de Temps be richt, dat het parlement, dat sedert ander halve maand bijeen is, nog geen enkel wets ontwerp goedgekeurd heeft. Men doet slechts aan politiek en houdt redevoeringen. Verleden Zaterdag protesteerde de op positie tegen het ontwerp van de notulen der vorige zitting, waarin melding gemaakt werd van een aan de regeering verleend votum van vertrouwen. Men hield redevoe ringen zonder einde, en de zitting moest worden gesloten, zonder dat over de notulen gestemd was. Het plan van een huwelijk van Koning Manuel met de prinses van Connaught wordt nog geheim gehouden, maar de bevestiging schijnt nu toch niet lang meer te zullen uit blijven Lissabon, 19 April. In de Kamer van afgevaardigden verlangde de oppositie de urgentie voor een in te dienen wetsont werp op de suikerwetgeving op Madera. De meerderheid verwierp dit, waarop de oppo sitie een tumult verwekte, dat leidde tot de sluiting van de zitting. Oostenrijk. De kiezerslijsten voor den landdag van Bosnië en Heraegowdna bevatten 402,169 namen. Een vijfde van de bewoners is kies gerechtigd. Van de kiezers zijn 173,127 of 43.05 pet. Servisch-orthodoxen, 137.365 of 34.15 pet. mohammedanen en 88.929 of 22.21 pet. roomseh-kaMiolieken. De rest van 2774 kiezers of 0.59 pel. zijn israölietën of behooren tot andere godsdiensten. Deze ver houding komt nagenoeg mathematisch over een mot de ver deeding van dé mandaten, onder d'e belijders van de drie hoofd'goda- ddensten. Van Parijs uit is aan den secretaris van Roosevelt inlichting gevraagd of de oud- president in zijne gesprekken met graaf Aelhrenthal de kwestie van eene overeen komst der groote mogendheden over de be perking van de oorolgstoerus6ing©n en de oprichting van een scheidsgerecht voor in ternationale geschillen had behandeld. Het antwoord luidde kort en krachtig: „Abso lute nonsense!" De pauselijke nuntius mgr. Granito di Beliraonte heeft over zijne ontmoeting met Roosevelt aan let Vaterland geschreven „Het bezoek bij den Amerikaanse hen gezant was eene wisseling van beleefdheidsbetuigin gen tusschen den heer Kerens en mij. Dat gaf mij gelegenheid den heer Roosevelt mijne persoonlijke vereermg uit te dir ukken In het parlementsgebouw te Budapest ie Roosevelt begroet dbor dé Hougaar&che in terparlementaire groep, die hem als „apostel v an het streven naas vrede en edele v redes- stichter" een adres overhandigde. Griekenland De koninklijke familie, die in dat opzicht niet verwend is, is bij hare komst op brt eiland Korfu, waar zij eenigen tijd denkt te vertoeven, met geestdrift ontvangen. De Koning betuigde van het balkon van het slot dank voor deze ontvangst en verklaarde, dat hij nooit aan de gevoelens van het volk jegens de dynastie had getwijfeld. Naar htt EngtUch 28 C. N. en W. M- WILLIAMSON. Mama beloofde alles, en nog dienzelfden middag, toen wij uitgingen om korte klee- ren en hinderhoeden te koopen, gaf ze mij drie mooie ringeh ten geschenke en een armband met een schatting klein horloge. Al spoedig verlieten wij het eene hotel en namen onzen intrek in een ander aan den noordkant van de stad, waar niemand ons ooit had gezien. Een toen ik daar kwam, was ik opnieuw een klein meisje. Het was werkelijk een grapje. Om volko men te waardeeren dat men een kind is, diende men in een andere phase van zijn bestaan geleefd' en de herinnering behouden te hebben aan vroegere gewaarwordingen. Zoo ongeveer ging het mij, en mijn leven geleek veel op een comediestuk. Ik kon allerlei schandelijke ondeugende dingen doen en zeggen, die blameerend waren geweest voor een jonge dame van zeventien. En deed ik ze niet alle! Geen enkele gele genheid liet ik voorbij gaan. en ook nu zal er mij niet één enkele ontsnappen. De Fransche maldlame verrichtte wonde ren en mama werd' een echt. stu'kj e kunst, wenk. Het Was alleraardigst oan de vorde ringen na te gaan. Voorwendend «opge steld te zijn, hield zij heele dagen haar ka mer en ging, het heel© hoofd in een «luier, per rijtuig naar de madlame. Toen zij „'klaar" .was, verlieten wij onmiddellijk Chicago en gingen naar New-York met het plan daar te .blijven tot wij naar Europa zouden vertrekken. Mama was daar sinds haar twintigste jaar niet meer geweesttoen trouwde ze met papa en ging naar Denver wonen. Wij kochten tal van mooie dingen in New-York en mama genoot zoozeer van haar eigen 6öliboruheid en van het feit dat de menschen haar vol bewondering aankeken, dat ze haast ziek van overspanning werd. Toen wij van al het bezienswaardige ge noten hadden en hét koo-pen en winkels -be kijken meer dan moe waren, herinnerde zij zich nog een nichtje te hebben diat niet ver weg, aan de rivier den Hud&on woonde. Ik hald mama wel eens over een zuster hooren spreken, die op haar zeventiend© jaar trouw de met een geleerde (wat diat voor een mlan is?) en spoedig daarna terwilie van haar ge zondheid naar Californië vertrok. De ver andering van lucihit had haar blijkbaar niet veel gehaat-, want zij stierf bij de geboorte van haar kind'. De geleende bleef leven maar hij kon zijn dochtertje niet recht lief hebben, omldat zij dë oorzaak was van haar moeders dood. Daarbij had hij niet veel .begrip van kinderen en toen Madelaine ne gen of tien jaar was, zond hij haar naar rem school een bizonder soort school'. Zij was door zusters opgericht; niet precies nonnen want ze waren protestant, maar hijina zoo goed of zoo slechten ren be jaagde nicht Wan d©n geherdte stond: aan Het lioofldi der inrichting. Daar ventoefldle Madelaine Desltey nog steedb, ofschoon ze volgens mama negentien of twintig moest zijn. Nu echter was haar vader overleden. Eenige maanden voor ons vertrek uilt Denver had. mama bericht van zijn diood gekregen, maar aangezien zij en de geleemde elkaar eens in dc vijf of z©s jaar schreven, had! zij er niet veel verdriet over géhaid. Het was een kort reisje per 6poor, en het gebouw waar de Zusters wonen i6 allerbe koorlijkst- gelegen te midden van groote bosschon en met bloemen begroeide grasvel den, in de onmiddellijke nabijheid d!er ri vier. Ik was erg benieuwd hoe mijn nichtje er zon uitzien hét eenig© nichtje da# ik heben hoewel mama beweerde dat zij mooi motst wvzen indien zij op haar moedJer leek, verwachtte ik toch niet zulk een schoonheid te vinden als zij bleek te zijn. Wij Waren ai even verbaasd over haar als zij over ons, want natuurlijk had zij zich manna voorgesteld als all© andere taai- tes, waarvan zij hemelsbreed verschilt nu; en mij beschouwde zij blijkbaar ak eon c uriosdrteit. Maar ze was hleel lie! en toen zc begreep diat mama liever niet tante Katrijn genoemd werd, deed ze liaar beet om altijd Kitty" te zeggen. Het plan was er één dag door te bren gen, en het bleek dat on6 bezoek een kri tiek moment in Maida'.s leven zou worden Binnen kort zou ze haar twintigsten g©- 'boortedlag vierenen haai- vader had in zijn testament „gestipuleerd" (dat woord gebruikte de nicht-Moeder-Superieur©) dat zijn dbchlter bij het- bereiken van dien leef tijd maar Europa zou vertrekken en diaar een heel jaar rondreizen. De stipulatie vond Herin zijn reden dat de geleende, ofschoon zij.n dochter niet zóó liefhebbend a/s dë meeste vadem, ©en zeer rechtvaardig man was, en vreesde dat Mai da, na bij de Zusters te zijn opgegroeid, verlangen zou zich in de Orde te laten opne men zondier voldoende kennis van de wereld te bezitten, noodig om te beslissen of het werkelijk haar roeping was. Daarom moest zij nu zoo spoedig mogelijk naar Europa, want wie één en twiötng jaar is kan novice bij de Zusterschap worden. De Moeder-Superieure begeerde volstrekt niet dat Moida op rei6 zou gaan. Het bleek maar al te duidelijk liioe gaarne zij „het lieve kind veilig in de kooi'' had. Maar Maida zou geen Stuiver van haar va der ervenindien zij weigerde te geltóorza- men, en dat weer viel niet het minst in dien smaak der Zusters en dus was do Moeder verplicht, wilde zij heit groote fortuin niet verliezen, middelen te bedenke» om Maida een jaar weg te zenden. Toen wij toevallig ten toon©©]© versche nen, beschouwde zij ons als een echite Hulp in Nood. Zij vertelde de géheele geschie denis aan mama (blijkbaar was de Mo©d©r met een wit gezicht, een wit kleed en ©en langen wit hen sluier, ten zeer heersehzucli- tdge dame), en vroeg rendu.it of wij Maida w< Iden medenemen naar Europa. Het leek mama volstrekt niet chaperon to zijn voor een meisje als Maida, maar het was de dochter van haar eigen zuster, en bovendien is mama zoo zachtmoe dig als een door „MeJlins Meel" grootge brachte baby, wier portret men in dë tijd schriften kan zien. Toch* ondank» haar goedhartigheid heelt nxaana nu en d)an ren booze bui. Dus zeide zij„ja" eti een veertien dagen later vertrokken wij alle drie nxet een groote Duitsche stoomboot naar Oherbourg. Ten minste, zóó déden wij in mijn „droom", dacht ik, nog steeds lig gend in dat smalle klooster-bed. Op dit oogenblik echter wa6 het zoo hélder dag in het vriendelijke, witte kamertje, dat zelfs ik niet meer twijfelen kon of ik was ld aar wak ker. Ik was de kleine, dertienjarige B«- chy Kidder, die gven leu.gent.jes over liaar leeftijd kon vertellen, aangezien zij dertien was. En zoo niet, liadi dan iemand ter we reld er mee te maken als zij iets meer ja. ren Uildie. Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1910 | | pagina 1