Mijn tad de Chauffeur. S'. IS. Eerste Blad. Zaterdag 18 Juni 1910. HÜÏTEN LAN D. FEUILLETON. 94' Junrgaugr. «HERSFOORTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden voor Amersfoortf l.OO. Idem franeo per post - 1.90 Afzonderlijke nummer; - 0.05. [h: j C)K an verseh^n dagelijks behalv op Zon- en Feest- dagen. Advertentiënmededeelingen enz., geliere men vóór 11 uur 's morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF C®. Utrechts.hestraat 1. lntercomm. Telephoonnummer 66. PBIJ3 DBB ADVEBTINTUN: Van 1—6 regels f 0.90. Elke regel meer - 0.10, Dienstaanbiedingen es aanvragen 95 eents bjj roeruitbetalinf Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bee taan zeer voordoeüae bepalingen tot hot herhaald adverteeren in dit Blad, bjj abonnement. *i»e oiroulairobevattende do voorwaardea, wordt op aanvraag toegezonden. Aan hendie met 1 Juli a. s. op dit blad inteekenen, worden de nummers die ge durende de maand Juni nog zullen -verschijnenkoste loos toegezonden. Politiek Overzicht Het Engelsche bestuur in Egypte. Over de Engelsche heerschappij in Egypt© is in het lagerhuis een belangwekkend debat gevoerd. Do uit nationalistische motieven voortgekomen moord op Boetros Pacha, het hoofd van het Egyptische kabinet, heeft met onmiskenbare duidelijkheid aan den dag ge bracht, dat het Engelsche gezag in Egypte te strijden heeft met een grooten tegenzin van de inboorlingen, die reeds voor de revo lutie in Turkije bestond piaar daardoor zeer it versterkt. Hoe meer de Egyptenaren, dank zij de onder Engelsche heerschappij aanmerkelijk verbeterde economische om standigheden van het land, uit hunne vroe gere ellende zijn opgeheven, des te krachti ger doet zich het gevoel gelden, dat het Briit- sche gezag, ondanks alle yoordeelen die men geniet als onderdeel van het groote wereld rijk, toch eene vreemde overheersching ie, die de nationaal voelende Egyptenaar niet langer mag verdragen, dan totdat hij sterk genoeg is haar af te schudden. Het gevolg daarvan is, dab de Engelsche regeering er ernstig op bedacht moet zijn in het Pharao- nenland de teugels strakker aan te halen, in dien zij de nationalistische beweging baas wil blijven. De leider van de oppositie, Arthur Bal four, heeft in het lagorhuis aangedrongen op snelle en krachtige maatregelen tot heretel van Engelands geschokt prestige. Het hoofd van het departement van buitenlandsche za ken, Sir Edward Grey, heeft daarop van untwoord gediend. Hij deelde in de eerste plaats mee, dat tusschen het departement en zijn vertegenwoordiger in Egypte, Sir El- don Gorst, geen meeningsverschil bestaat, Er schijnt dus geen sprake te zijn van eene varvanging van Sir Eldon Gorst door een man van de sterke vuist, die als waarschijn lijk werd aangekondigd. Daarentegen bevat de rede van den mi nister eene duidelijke aankondiging, dat de Egyptische regeering vcortaan de raadgevin gen uit Londen beter ter harte zal moeten nemen. Ook Roosevelt, die in zijne bekende Guildhall-rede ongevraagd aan de Britsche natie zijn raad over het bestuut van Egypte had gegeven en daarvoor door Balfour uit bundig was geprezen, kreeg eene kleine ver- mauiug. Minister Grey verklaarde die rede met het grootste genoegen te hebben gele zen hij kon ook alles onderschrijven wat de oud-president had gezegd, behalve de meening, dat de al te groote toegevendheid jegens de weerspannigen een gevaar was voor den Britsehen arbeid in Egypte. Dat nu was echter juist de pointe in Roosevelts rede. Overigens sprak Sir Edward Grey over Egypte op soortgelijke wijze, hoezeer niet z o pessimistisch, als lord Morley voor twee jaren over Indië. Hij noemde den toestand ernstig, maar niet zoo ernstig als Balfour hem had aangeduid. Als een dreigement klonk de verklaring, dat het Engeland on mogelijk was zijn werk in Egypte met suc ces uit te voeren, wanneer er tu&schen de Engelsche raadgevingen en de wilsuiting van de Egyptische ministers verschillen beston den. Daarmee wordt de Egyptische regee ring met nadruk er aan herinnerd, dat zij aan de raadgevingen van Engeland gebon den is. Noodig is het, verouderde voorschrif ten en regelen uit het bestuur weg te nemeu De verdragrechten van Engeland mogen door zulke verouderde bepalingen niet wor den irt de schaduw gesteld. Ten slotte w;rd ir.et den ineesten nadruk verklaard, dat En geland er niet aan denkt Egypte prijs te geven tn zijn gezag daar vjor g ed heeft ge vestigd. De indruk van den krachtigen toon, die uu in Londen wordt aangeslagen, op de Egyptische regeering is duidelijk merkbaar Tegen Wnrdnni, den moordenaar van Boetres Pacha, zal het recht zijn loop heb ben hij heeft op geen benadiging te hopen, nu zijn beroep van het d rodvounis, dat tegen hem is geveld, is verworpen. De wetgevende vergadering is binuen de perken van hare be voegdheid verwezen. Onder den indruk van de nationalistische beweging had zij eenige wetsontwerpen, die de regeeriug had inge diend tot verzekering van de orde, niet wil len goedkeuren. Het gold hier maatregelen nopens de behandeling van persprocessen, de onderdrukking van onwettige geheime ge nootschappen, en voorschriften betreffende de handhaving van de tucht in de scholen tegenover de nationalistische beweging. De wetgevende raad had deze wetsontwer pen zoodanig gewijzigd, dat hun doel zou worden gemist, Maar deze vergadering heeft slechts eene adviseerende stem de 'regeering heeft nu zelf de taak van den wetgever ter hand genomen en deze wetten vastgesteld in den vorm, zooals zij meent dat voor de hand having van de orde noodig is. Duitschland. In den Reichsanzeiger wordt van de onge steldheid, waaraan de Keizer nu lijdt, geen melding gemaakt, hetgeen kan worden be schouwd als eene bevestiging, dat daaraan geen beteekenis wordt gehecht. Van medische zijde wordt aan de Vossi- sche Zt(g. geschreven, dat gevaar niet ver bonden is aan deze uitstorting van vocht in het kni ©gewricht, miaar dat de Keizer zich ©enigen tijd zal moeten ontzien, opdat dit vocht zich weer zal kunnen verwijderen. De reis naar Hannover en Hamburg is daarom opgegeven, terwijl de deelneming aan de waterfeesten te Kiel nog niet uitgesloten is. Men zou zich misschien er over verwonde ren,, dlat een zoo geoefende ruiter als de Kei zer is, door het rijden eene vochtuitstorting in het kniegewricht krijgt, maar de Keizer heeft bijna een half jaar haast nooit het paard bestegen en bij de laatste exercitie in Döberitz zich misschien te zeer ingespan nen, waarbij nog in aanmerking komt, dat van de ongesteldheid, die ie voorafgegaan, eene lichte verzwakking van het organisme is achterbleven. Hoogstwaarschijnlijk staat het automobdelongelukdat den Keizer vóór eendgen tijd heeft getroffen, met deze on gesteldheid in verband, wamt eene aandoe ning van het kniegewricht blijft meestal on opgemerkt, zoolang zij niet pijnlijk is, tot dat eene ongewone inspanning de vocht uitstorting veroorzaakt. De lijfarts dr. H- berg behandelt dien Keizer; prof. Baer, die bij de bloedzweer in consult genomen was, ie ditmaal nog niet ontboden. De gewezen staatssecretaris van koloniën Dernburg heeft van nationaal liberale zijde een aanzoek gekregen om eene candidatuur te aanvaarden in 't Saksische district Zscho- pau-Mariëuberg. Hij he^ft daarvoor bedankt onder mededeeling, dat hij voorshands niet politiek werkzaam wil zijn. De Koningin van Saksen heeft, naar aan leiding van de Borromeus-encycliek, twee brieven geschreven, een aan den Pau6 en een aan den kardinaal -staatssecretaris Merry del Val. Hij heeft meer dan duizend gel uk wen- schen met zijne houding ontvangen uit alle deelen van het binnenland ©n ook uit heb buitenland. Als schrijver van die encycliek over den lieiligen Borromeus wordt in een bericht uit Rome aangewezen de kardinaal-aartsbis schop Ferraris van Milaan, een door zijne on verzoenlijke gezindheid bekende kerkvorst. Frankrijk. De Fransche begrootiug van oorlog be draagt voor 1910 872 millioen frs., d. i. ongeveer 70 milliceu frs. meer dan het jaar te voren. De begrooting voor 1911, zoo meent de Matin te weten, zal omtrent 897 millioen bedragen, d. i. weer 25 millioen meer dan de vorige. Bij de vermeerdering van 25 mil lioen frs. is een millioen voor het aufcomo bil is me bij het leger. Het hof van Assises te Parijs heeft den Russischen revolutionnair Michaël Rips, die terecht stond wegens poging tot moord op kolonel v. Kotten, onder-chef van de Rus sische geheime politie, vrijgesproken. Als getuige a décharge werd gehoord een zekere Bakai, vroeger geheim agent van de Russische politie, thans revolutionnair. Deze verklaarde, dat het bij de Russische politie vaste gewoonte is om gevangen ge nomen revolutionnairen de vrijheid te be loven, onder voorwaarde dat zij als Russi sche agents provocateurs in dienst treden Von Kotten, die na den aanslag, waarbij hij gewond was, overhaast uit Parijs was vertrokken, maar gehoor gegeven had aan de dagvaarding om als getuige te verschij nen, betwistte, dat de Russische geheime politie verklikkers onder de revolutionairen onderhield om hen aan te sporen tot aan slagen, maar gaf toe, dat zij aangevers als geheime medewerkers bezoldigde, die soms wel uit overmaat van ijver misslagen begin gen. Op de vraag wat er aan was van de ver klaring van Rips, dat de politie den revolu tionairen dankbaar was voor hunne aansla gen, omdat zij daarvan leefde, antwoordde voii Kotten„Dat is zeker gezegd. Het moest bet eekenen, dat de politie van de revo lutionairen leeft, zooals de dokters van de zieken leven en de advocaten van de be klaagden. Zonder zieken en zonder beklaag den zouden er geen dokters en geen advoca ten zijn. Zonder terroristen was er ook g%en politie" Engeland. L o n d e n, 17 Juni De eerst© sa menkomst van d© constitutionneel© confe rentie heeft heden namiddag in de kamer van minister Asquitlh in het Lagerhuis plaats gehad. Tegenwoordig warenAsquitih, Balfour, Lord Crewe, Lord Lansdowne, Lord Caw dor, Lloyd George, BArrell en Austen Cham berlain. Meu bericht, dat de beraadslagingen niet aan beperkende voorwaarden gebonden zijn, maar als ©trikt vertrouwelijk moeten wor den beschouwd. Denemarken. Kopenhagen, 17 Juni. Het Rijksgerechtshof heeft vonnis gewezen in het proces tegen de oud-ministers Christe:- sen en Sigurd Berg, die vplgens besluit vau het Folkethiug in staat van beschuldiging waren gesteld wegens ambtsverzuim, omdat zij niet waren opgetreden tegen de:i vroegeren minister van justitie Alberti. Christensen werd vrijgesproken, Berg ver oordeeld tot betaling van 1000 kr. aan de schatkist, subsidiair 60 dagen hechtenis. De proceskosten ten bedrage van 10,000 kr., komen voor vier-vijfden ten laste van de schatkist, voor een-vijfde ten laste van Berg. Portugal. Lissabon, 17 Juni. Het kabinet heeft zijn ontslag genomen. Oosten riJk-Hongv-y*. Drie ministers, de minister-president Bie- uerth en zijne ambtgenooten Stuergkh en Hochenburger, zijn verschenen in de verga dering van de Duitsclie nationale vereeni- ging, om den afgevaardigden, die daartoe be- hooren, onder het oog te brengen den ernst van den door hunne afwijzende houding in de kwestie van de Italiaansche rechtsfacul teit in het leven geroepen toestand. Zij wezen er op, dat de zaak van bij uitstek politieken aard geworden is en niet kan worden be schouwd van uitsluitend nationaal stand punt. Door de regeeringsvoordracht te ver werpen, zouden de Duitschers de regeering dwingen haar ontslag te vragen, hetgeen waarschijnlijk zou leiden tot eene verande ring van stelseler zou dan steun gezocht worden bij eene andere meerderheid. De mi nisters verklaarden, dat de bedoeling om Duitsclie belangen te benadeelen, allerminst voorzat. De vereeniging besloot, de beslissing te verdagen. Volgens de te Weé&en ontvangen berichten heet de bedrijver van den aanslag op het hoofd van het Bosnische landsbestuur, gene raai Varesanin, nadat deze de zitting van den landdag van Bosnië had geopend, Bo- goljub Serajitsch en is hij afkomstig uit Newesinji in de Herzegowina. Hij is 24 jaar oud, heeft in Agram in de rechten ge studeerd en hield voordat de Keizer Bosnië bezocht, in Mostar verblijf. Kort voor de komst van den Keizer aldaar begaf hij zich naar Serajewo, waar hij bij de landsregee ring om eene ondersteuning verzocht, die hem echter geweigerd werd. Hij moet met eene anarchistische vereeniging in verbinding gestaan hebben. De aanslag met de reis van den Keizer in verband te brengen, zou, vol gens de verklaring in de regeeringskringen te Weenen, onzinnig zijn. Op den loop van de politiek in Bosnië zal deze daad geen in vloed uitoefenen. Zooals bekend is, heeft de dader zelfmoord gepleegd, nadat de man op wien de aanslag gemunt was, zelfmoord had gepleegd. De Diuiteebe nationale vereeniging heeft na langdlurige overweging met groote meer derheid besloten aan de regeeriug mede te d©eleu, dat zij de voorloopige verlegging van de Italiaansche rechtsfaculteit voor vier ja ren naar Weenen goedkeurt. Daar de chrdö- telijik-socialen hunne toegtemjminig afhanke lijk gemaakt hiajdld©n van de inwilliging van de Duitsche nationale vereeniging, wordt de aanneming van het regeeringsvoorstel als ver zekerd beschouwd, al zuilen ook enkel onver zoenlijke Duitsche natïonalen zich van de stemming onthouden. Van regeeringswege wordt over den mie- lukten aanslag op het hoofd van het lands bestuur medegedeeld, dat het onderzoek van dé politie tot dusver niet geleid heeft tot eene aanwijzing, die de onderstelling zou rechtvaardigen, dat politieke motieven aan dezen aanslag ten grondslag liggen en dat de daad tot een complot is terug te brengen. De aanslag wordt beschouwd a's een indivi- dlueele daad van een geestelijk niet meer normaal mensch. Rusland. R a di o m, 17 Juni. D© kolonel der gendarmerie Wonziat&ki is op zijn bureau dioor een politie-agent doodgeschotenDe moordenaar en een medeplichtige pleegden op d« plaats van het misdrijf zelfmoord. Warschau, 17 Juni. Een jonge man te Grodaisk nabij Warschau heeft he denmiddag een bom geworpen naar Alexan- droff, chef der politie, .terwijl deze naar het station ging. Twee politieagenten, die bun chef vergezelden, werden gedood. Alex- androff Weef ongedeerd. De dader, die ver volgd werd, pleegde zelfmoord. Warschau, 17 Juni. Op het sta tion Grodzisk van den spoorweg naar Wee nen werd een bom geworpen naar den com mandant der politie en vijf gendarmes, die hem vergezelden, waardoor een gendarme gedood, drie gendarmes zwaar en de com mandant licht gewond werden. De dader, die eveneens zwaar gekwetst werd, is in hechtenis genomen. Men brengt dezen aanslag in verband met dien op den kolonel der gendarmerie Wonsiatski te Radom. Turkije. Konetantinopel, 17 Juni. De Kamer ging over tot de discussies over de oorlogsbegroot-ing De minister verdedigde de gewaagde credieten, d'e noodzakelijkheid bepleitend dat Turkije die vijfde plaats op dlit gebied onder de mogendheden, behoudt. D© minister diende een buitengewone hegroo- ting in. Qriekenland Konstantinopel, 17 Juni. Vol gens ontvangen berichten door de r©geering heeft de Griekse he minister van buitenland sche zaken tegenover d©n Tuflkschen gezant zijn leedwezen te kennen gegeven over het incident in den Piraeus en beloofde hij de schuldigen te zullen straffen. De minister raad besloot aan Griekenland schadevergoe ding te vragen voor de mishandelde Ofcto- maansche onderdanen. Kreta. Uit Kreta wordt bericht, dat de partij van Michelidiakis er bij volhardt de toela ting van die mohammedlaansche afgevaar digden zonder eedsaflegging te weigeren Daar ook verscheidene leden van de partij van Venizélös dezelfde meening voorstaan, waardioor de regeeringspartij de meerder heid zou verliezen,, heeft de regeering beslo ten de beslissing lüerover op te dragen aan de den 29. Juni weder bijeenkomende Ka mer. Naar het Engelsch 72 VAN C. N. en W. M. WILLIAMSON. Alles ging heel goed in d'e kerken welk© wij eerst bezochten meneer Barrymore was mede van de partij en allen luisterden naar hem de prins omdat hij moest, wij ande ren, omdat wij het wenschten toen hij, zijn geheugen pijnigend, brokstukken ge schiedenis vertelde en allerlei legenden en balladen, die betrekking hadden op Padua. Hij wees ons de Giotto's (welke hij terecht aanbiddelijk had genoemd) en nam ons mede om onzen eerbied te betuigen aan St. Antonio van Padua, (de vriendelijke Hei lige die zich zooveel moeite getroost voor de verloren eigendtommen van vreemdelin gen) troonend in de basiliek met haar zeven koepels en haar kostbare kunstwerken. Hij geleidde ons naar de Santa Giustina, waar ik op het bordes stilstond om twee glorieuze roodmarmeren dieren te streelendie daar al vier eeuwen lagen. Een dezer de roodste van de twee had al dien tijd geworsteld met een heel kleinen St. George dien hij in luttele uren bedwongen moest hebben, terwijl het andere die met den onmogelijke:» baard onder zijn kin en tan den als de gearing van onze automobiel iu datzelfde tijdsverloop niet in staat was geweest een klein krulharig leeuwtje te ver sl inden. Het interieur der kerk, mijn inziens door Baedeker te hoog geschat, gaf mij het ge voel of ik op een buitengewoon kouden dag een flinke portie citroenijs vóór het diner had gebruikt. Daar verliet de Chauffeulier ons om de auto in orde te maken, en aan zijn vertrek was het te wijten dat mijn voornemen schipbreuk leed. Na met de meeste bewondering een prach tige Paolo Veronese te hebben bekeken, haastten wij ons naar de Prato della Valle (de naam is nu veranderd in iets meer pa- triotisch maar minder welluidend), waar Sir Ralph en Beechy een eindje achter ons bleven, en tante Kathryn en ik aan het ge leide van den prins waren overgelaten. Hij richtte nauwelijks het woord tot haar, waardioor zij zich zoo beleedigd gevoelde dat zij, eensklaps omdraaiend, beweerde Beechy te moeten spreken. Ik had kunnen huilen van verdriet want het plein was zoo mooi, dat ik groote be hoefte gevoelde aan een gelijkgestemden geest om mijn verrukking te deelen. Het was omringd door een breed© gracht met vier steenen bruggen, en aan weerszijden van het kristalheldere water stonden op korten afstand van elkaar verscheiden def tige heereu. In hen was de geschiedenis van Padua's grootheid in marmer vereeu wigd en zij allen, zonder onderscheid, wa ren bekoorlijke personages geweest, althans te oordeelen naar hun standbeelden. Ieder liet zich bewonderen of aanbidden in de houding het meest overeenkomend met zijn professie: Galilei omhoog wijzend met in telligent, enthousiast gelaat; een beroemd bisschop de zegen uitsprekend over zijn kuddeeen groot poët den droomerigen blik in een boek geslagen wellicht zijn eigen, pas voltooid werken zóó kenschet send hun levensdoel, weerspiegelde zich iu het ldare water heel deze cirkel van ge lukkige auteurs, priesters, beoefenaren der wetenschap, soldaten, en 'arfcisten. Hoe gaarne had ik hen gekend, deze trouwe vrienden van allen die grootheid eeren en liefhebben, nu, vrij van menschel ij ke eer zucht, rustig verwijlend in eikaars gezel schap. „Hebt u mijn brief ontvangen?' vr~eg prins Daltoar-kalm, zoodra tante Kathryn ons den rug had toegekeerd., en blijkbaar meenend, dat zijn persoon nog van eenig gewicht was tusschen deze reuzen naar den geest. „En vergeeft u mij? vervolgde hij. „En wilt u vertrouwen in mij stellen en niet meer onvriendelijk tegen mij wezen, nu ik beloofd heb u enkel als een vriendin te be schouwen Ik zag de noodzakelijkheid van vriend schap tusschen ons niet in, maar zelfs een kat is het niet verboden een koning te be schouwen zoolang zij hem niet aanvliegt of krabt, dus, waarom zou een prins een Ame- rikaa«6ch meisje niet als een vriendin mo gen „beschouwen?" Om niet onchristelijk te schijnen en niet. in allerlei redeneeringen te vervallen, had ik al een paar gemeen plaatsen gezegd zonder liet zelf te weten En na eenmaal mijn vergiffenis te hebben ge schonken, leek het mij de moeite niet waard om er nog een woord over te verspillen. XX. Een Hoofd-sttuk in 'Sprookjesland „Om Venetië goed te leeren kennen moet men er niet van Padua per spoor heen rei zen," zeide de Chauffeulier tot mij toen onze car in niet al te snel tempo wegreed. „De zestien mijlen tusschen beide steden is als liet ware een stukje Venetiaansche geschie denis, en zonder nadere verklaring zult u op dezen tocht mijn bedoeling begrijpen." Dus zette ik mijn oogen wijd open en riep al mijn scherpzinnigheid te hulp, om de gekoesterde verwachting niet te leur te stellen. Mij bleek echter dat de bedoeling gemakkelijk t© begrijpen was. De weg geleek één Lange straat van bouw vallige paleizen en mooie villa's welke een maal aan rijke Venetian ecu tot zomerver blijf dienden wat ik begreep zonder dat het mij gezegd werd. Ik begreep eveneens diat d© ©i|genaar6 er zeilden of nooit meer kwamen dlat zij niet meer zooveel fortuin bezaten als vroeger; of dat zij, dbor het gemakkelijk reizen per spoor en per auto mobile!, prefereerden vreemde stréken te bezoeken. Maar ik wist niet zonder dat het mij verteld werd, dat de bezitters dn den goeden ouden tijd. gewoon waren voor hun eigen paleizen te Venetië ün hun gondel te stappen en langs de Brenta naar hun land huizen te varen, zonder een voet op den grond te zetten. Indien het mij niet medegedeeld was ge worden, zou ik evenmin geweten hebben dat de Brenta een rivier is, maar had ik haar aangezien voor ecu van mijn gelief koosde kanalen, te meer omdat zij weinig scheepvaart heeft en door ontelbare kana len wordt doorsneden, die zich als met lange groene armen noord- en zuidwaarts uit strekken. Maar be Stra zou ik in elk geval respect voor liaar gekregen hebbenen nabij die plaat® passeerden wij het merk waardigste paleis dat wij op dézen vlakken weg hadden gezien. De tuinmuur alleen, bewees al dat hier e©n huis stond hetwelk een groote rol in de geschiedenis had ge speeld en door prachtige poorten kondien wij een blik werpen op een grandioos gebouw in een verwaarloosd park „Het behoorde aan de Pisani's, een be kende familie te Venetië," zeide de Chauf feulier. „Maar Napoleon nam het in be zit evenals zoo menig mooi ding in <lib gedeelte der wereld en schonk Ihet zijn stiefzoon Eugène de Beauharaais." „Ik heb nog nooit aan Napoleon gedacht in verband met Venetië", bekende ik. „U zult het nu niet kunnen laten ais uw gondel u langs de paleizen voert, welke hij bewoonde." „Van gondels gesproken, ik vergat te vertellen welk een aardig plan de prins ge maakt heeft", mengde tante Katlhry.n zich in het gesprek met het air van iemand, dio iets heel bizonders te vertellen heeft. „Toen ik hem mededeelde op welk uur wij van plan waren Padua te verlatenzeide hij aan goede vrienden van hem te Venetië de conté en contessa Carramini te zul len telegraplheereu om hun eigen mooier, gondel naar Mestre te zenden, dan hoefden wij niet per trein over de brug Venetië binnen te rijden. 16 het niet allervriendo lijkst van hem!" Wordt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1910 | | pagina 1