M°. 141.
9de Jaargang.
Woensdag 19 October 1910.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
HA.JSTZEA.TEN.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoort f l.OO.
Idem franco per post- 1.30.
Afzonderlijke nummers- 0.03.
Dezo Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertentiënmededeelingen enz., gelieve men vóór 11 uur
's morgens by de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIEN:
Van 15 regels f 0.50.
Elke regel meer - 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 23 cent» by vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bestaan zeor voordeeligo bepaliuge.t lol
het herhaald adverteeren in dit Blad, bij abonnement. Eene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Polltiok Overzicht.
Het einde van de spoorweg
staking in Frankrijk.
Het nationale syndicaat van spoorweg-ar
beiders heeft door middel van Ilavas alge-
meene bekendheid gegeven aan het door het
slakingscomité met algemeene stemmen ge
nomen besluit, dat het werk op alle netten
zou worden hervat. Dit is de officieele er
kenning van de leiders der staking, dat zij
in den roekeloos door hen begonnen strijd de
nederlaag hebben geleden.
Niet onverwacht is deze strijd gekomen.
Reeds sints meer dan tien jaren staat de
spoorwegstaking in Frankrijk op de agenda.
In 1898 heeft men er eene eerste editie van
beleefd. Toen beproefde het nationale syn
dicaat, in aansluiting aan eene groote groud-
werkersstaking in Parijs, de staking op alle
lijnen in Frankrijk uit te voeren. Maar de
poging mislukte. Het was een jammerlijk
fiasco geen enkele trein viel uit. Het spoor
wegpersoneel nam deze les ter hartejaren
lang was in den algemeenen bond van vak-
vereenigingen, de confédération générale du
travail, het nationale syndicaat van spoor
wegarbeiders de steunpilaar van de gema
tigde richting. In de laatste twee jaren is
daarin e.chter verandering gekomen. Op het
congres van het vorige jaar werd de secre
taris Guérard, die sedert het fiasco van 189»
de ziel van de vereeniging was geweest, ge
dwongen af te treden. De revolutionaire ele
menten kregen de overhand. Inmiddels werd
het ook woelig in den bond van machinisten
en stokers. Die zochten aansluiting bij het
algemeene syndicaat om voor hunne wan--
schen en grieven gehoor te verkrijgen. In
Juni van dit jaar werden gezamenlijk stap
pen ondernomen, die in de eerste plaats op
het Noordernet betrekking hadden. Bij de
regeering werd om steun aangeklopt, en de
toezegging werd verkregen, dat zij bemidde
laar zou zijn tusschen de directiën en het
personeel. Maar terwijl deze overleggingen
aan den gang waren, maakten de revolutio
naire elementen propaganda voor eene alge
meene staking. Daarmee werd reeds sedert
maanden gedreigd; den 15. Juli verspreidde
het nationale syndicaat een stuk, waarin
werd gezegd
„Onze maatregelen zijn reeds genomen, en
een veel omvattend veldtochtsplan, waarin
ieder zijne bepaalde plaats heeft, is door ons
zorgvuldig uitgewerkt. Wij zullen dit plan
onverzettelijk uitvoeren. Op een door de sta
kingscommissie gegeven teeken zal elke ar
beid, alle gewoon verkeer op alle spoörlijnen
gestaakt worden. Wanneer de spoortreinen
niet loopen, dan is alles verlamder is geen
handel, geen nijverheid meer. Dc postdienst
zal niet meer kunnen worden verrient; men
zal zich van postduiven moeten voorzien. l)c
dienst van de overzeesche mailbooten zal
eveneens stilstaan, want de passagiers zul
len niet meer kunnen aankomen. In de hal
len, op alle groote markten bederven de voe
dingsmiddelen. Hoe zal men het slachtvee
vervoeren? Misschien door middel van be
stuurbare ballons en vliegmachines? Dan zal
ongetwijfeld de algemeene arbeidsbond aan
het spel willen deelnemen. De gelegenheid
voor alle andere syndicaten, die eene verbe
tering van den toestand willen bereiken, zou
te gunstig zijn. Dan zal het, of men wil of
niet, tot de groote, ware algemeene staking
komen."
Een gedeelte van deze dreigementen is
werkelijk uitgekomen. Dinsdag 11 October be
gon het personeel van den Noorderspoorweg,
die het verkeer van Frankrijk met België en
Nederland, het verkeer tusschen Parijs en
Noord-Duilsehland en dat met Engeland over
Boulogne en Calais bedient, met de staking.
Daarop volgde, op last van het nationale
syndicaat, de staking op de andere netten,
ook op de bij den staat in exploitatie over
gegane Wester spoorwegen. Maar al spoedig
bleek, dal ook ditmaal de beweging niet aan
de verwachtingen van de leiders beantwoord
de. Van eene volledige staking is nergens
sprake geweest; op de netten van de Nord
en van de üuest kon men, hoezeer dan ook
gebrekkig, een nooddienst organiseeren. Op
de lijnen van de Est, de Paris—Lyon-Médi-
terranée, de Orleans en de Midi kwamen
slechts plaatselijke verstoringen voor. Na
genoeg geheel vrij van stoornis bleef de dienst
op het andere staatsspoorwegnet. En ook de
solidariteitsstakingen, die onder de auspices
van den algemeenen arbeidsbond (de C. G. T.)
ondernomen werden, werkten niet veel uit.
Het fiasco van deze beweging kwam telkens
meer aan den dag, en wanneer nu het natio
nale syndicaat den schijn tracht tc redden,
door het bevel van het stakingscomité af te
kondigen, om na eene week van staking weer
aan het werk te gaan, dan is niemand daar
van dupe.
Dc staking is uitgebroken, toen de spoor-
wegdirecliën verklaarden, dat zij niet met
het syndicaat, maar slechts met het perso
neel zelf wilden onderhandelen, en toen in
het syndicaat de elementen de overhand kre
gen, die van de zuiver economische beweging
eene politiek-revolutionaire wilden maken.
Die elementen hebben eene les gekregen, d e
aan duidelijkheid niets te wenschen overlaat.
Tegen de revolutie heeft het staatsgezag met
allen nadruk zich doen gelden; het heeft ge
toond, dal het mans genoeg is om dc revolutie
baas te blijven. Daarvoor wordt aan de regee
ring een welverdiend woord van lof gebracl t
door de Temps, die schrijft, dat de beste
wijze om het openbaar belang te dienen,
thans is zedelijken steun te schenken aan de
regcering, die getoond heeft „een juist be
grip van hare plichten tc bezitten en een
geest van beradenheid, dien men moet er
kennen". Maar het spreekt van zelf, dat, al is
aan dc politiek-revolutionaire beweging de
kop ingedrukt, de economische beweging
blijft. Daaraan zal men*iu de volle aandacht
moeten schenken.
Duitschland.
Tengevolge van de stakingsonluslen in Moa-
bit zijn tot dusver bij den Belgischen
magistraat 102 vorderingen tot schadever
goeding ingekomen. Daarvan werden 15 ter
stond afgewezen, omdat zij geen steun vin
den in de oproerwet van 11 Maart 1850, die
slechts aanspraak op schadevergoeding toe
staat wegens beschadiging van eigendom of
verwonding van personen. In de andere ge
vallen is last gegeven tot het instellen van
het voor de kennis van de werkelijke toe
dracht noodige onderzoek.
Frankrijk.
P a r ij s, 18 Oct. De president van den
ministerraad deelde aan de ministers mede,
dat de stakings-beweging geëindigd is. De
maatregelen lot beveiliging der spoorwegen
en tot onderdrukking van eventueele daden
van sabotage zullen gehandhaafd blijven.
In verband met hel besluit tot hervatting
van den arbeid op alle netten, van Dinsdag
18 October af, heeft de stakingscommissie be
sloten terstond een stuk bekend te maken,
dat dit besluit zal toelichten en van de
spoorwegmannen zal verlangen 'alle maatre
gelen te nemen voor de instandhouding en
den vooruitgang van hunne vakvereenigingen.
Het besluit van de stakingscommissie is
nog eenigszins bij verrassing gekomen, of
schoon de nederlaag van de stakers werd
voorzien. Nog Maandagmorgen werd in de
arbeidsbeurs te Parijs eene vergadering ge
houden, die volgens eene mededeeling van
de stakingscommissie afkomstig 7000 deelne
mers telde, waarin werd besloten de staking
tot het uiterste voort te zetten. Met de cijfers
wordt aan die zijde raar omgesprongen. Als
bewijs hiervan kan dienen, dat aan het ednde
van deze vergadering een van dc bestuur
ders van het landssyndicaat, de ontslagen
spoorwegbeambte Renaudel, op de reporters
toekwam en op dreigenden toon tot hen
zeide: „Ik hoop, dat gij aan de waarheid de
eer zult geven. Wij waren hier 8000 man
sterk. De beambten van de staatsspoorwe
gen hebben gelijktijdig twee vergaderingen
gehouden, waaraan 4000 deelnamen; 2000
van ons zijn naar Vincennes gegaan. Dat
maakt, zooals gij ziet, 25,000 stakers. (Als
men de getallen optelt, dan komt men tot
14,000 in plaats van 25,000). Dit is mijne
laatste waarschuwing. Als gij deze juiste
cijfers niet meedeelt, dan stelt gij u aan ern
stige gevaren bloot, zoo dikwijls gij weer in
de arbeidsbeurs komt of een spoorwegman
in den weg loopt."
In deze vergadering werd ook nog van de
voorwaarden gesproken, waaronder men den
arbeid zou kunnen hervatten; daaronder
stond bovenaan: vrijlating van de gevangen
genomen kameraden en een minimum-loon
van 1825 frs. per jaar. Ook om 5 uur 's avonds
werd nog eene vergadering gehouden, die
uiteenging met den kreet: „Leve de staking!"
Maar later in den avond waren de hekken
verhangen. Toen werd het besluit van dc
spoorwegdirectiën bekend, dat ieder, d'ie
Dinsdag het werk niet zou hebben hervat,
als ontslagen wercj aangemerkt en zou wor
den vervangen. Dót gaf den doorslag tot het
besluit van de stakingscommissie tot hervat
ting van den arbeid, zonder eemige voor
waarde daaraan te verbinden.
Eene zonderlinge figuur maakt, naar aan
leiding van dezen afloop, de parlementaire
spoorweggroep van leden der Kamer. Dit is
eene vrije vereeniging, waarbij zich om
streeks 200 leden hebben aangesloten. De
ondervoorzitter Jaurès had de leden bijeen
geroepen om kennis te nemen van de ver
klaring van minister-president Bniand, dat
hij weigerde te onderhandelen met eene ver
eeniging, die in opstand was tegen het ge
zag. De leden, die waren opgekomen het
waren niet meer dan 18 van de 200, mee-
rendeels geestverwanten van Jaurès namen
een besluit, waarin werd verklaard dat aan
Briand de verantwoordelijkheid voor zijne
weigering werd gelaten en dat men nogmaals
zou bijeenkomen. Die nieuwe bijeenkomst
zal nu niet veel meer te doen vinden.
Wanneer de regeering de staking heelt
overwonnen, met dc onderdrukking van de
sabotage is zij nog lang niet gereed. Enkele
gevallen uit de velen worden hier vermeld.
Bij Firmin aan de Loire werd aan de
spoorwegbrug een bom gevonden, waardoor
de brug zou worden vernield. In dezelfde
streek werden talrijke telegraafdraden door
gesneden. Een locomotief stootte in de buurt
van Toulon tegen een reusaebtigen steen
van 150 KG., die op de sporen was gelegd.
Twee dynamietpa'tronen sprongen bij Mira-
mas, departement Bouches du Ilhöne, zonder
groote schade aan te richten; in den om
trek werden nog twee patronen gevonden,
die niet waren gesprongen. Bij Atrecht wer
den ijzeren staven op den spoorweg gevon
den, die den trein bijna tot ontsporing zou
den hebben gebracht.
Als slachtoffer van den dwang, die door dc
stakers op hunme niet-stakende kameraden
werd uitgeoefend, is de machinist van den
W-esterspoorweg Moheust gestorven. Hij heeft
zich opgehangen in zijne woning te Beauvais.
Bij het lijk werd een brief gevonden, waarin
hij verklaarde, dat hij aan de staking niet
had willen deelnemen en daarom door zijne
kameraden zoozeer genegerd was, dat het
leven hem ondragelijk geworden was.
Portugal.
Lissabon, 18 0c t. Een besluit tol ver
banning van de familie Braganza is in bewer
king.
Oostenrijk-Hongarije.
W e e n e n 1 8 O c t. In de legercommissic
van de Ilongaarsche delegatie, gaf de minishr
van oorlog een overzicht van de maatrege
len, genomen ter gelegenheid van de annexa
tie. Hij wees er op, dat de mobilisatie snel cn
zonder incidenten was verricht, waaruit ge
bleken is, dat de groote oorlogswaarde van
het leger te danken is geweest aan de over
eenstemming tusschen de beide regeering en
aan den gezonden geest der bevolking.
De genomen maatregelen hebben een u.t-
gave gevorderd van 180 millioen.
Eenige maatregelen van blijvenden aard
zullen nog een krediet van ongeveer 10 mil
lioen noodig maken.
De minister zeide, dat de crisis tijdens de
annexatie had getoond, dat de monarchie ten
gevolge van de politiek van bondgenootschap
pen rekening moet houden met de mogelijk
heid van een oorlog op verschillende fronten
en dat dus voortgegaan moet worden met
verbetering van het leger.
In de commissie van de Ilongaarsche dele
gatie verklaarde graaf Aehrenthal, in ant
woord op eene vraag of de entente met Rus
land, door graaf Goluchowski verkregen, nog
bestaat, dat deze entente haar reden van be
staan heeft verloren door het herstel van de
grondwet in Turkije.
De betrekkingen met Rusland zijn bevre
digend, die met Turkije en Rumenië vriend
schappelijk. Daar Bulgarije en Turkije eene
lange grens gemeen hebben, kunnen verschil
len ontstaan, maar wij hopen, dat die in dei-
minne zullen worden geschikt. Onze betrek
kingen met Turkije zijn duidelijk; wij ver
langen de handhaving van den vrede en van
den status quo in het Oosten.
Bij gelegenheid van de annexatie van Bos
nië is volstrekt geen economisch compromis
aan Servië beloofd. De betrekkingen met de
Balkanstalen kunnen slechts steunen op den
grondslag van wederkeerig voordeel.
Wij nemen tegenover Portugal eene af
wachtende houding in acht, om te zien hoe de
toestand zich zal ontwikkelen en welke hou
ding het Portugcesche volk zal toonen. De
Oostenrijksche zaakgelastigde te Lissabon ont
ving bevel zich met de bestaande regcering
in betrekking te stellen om de belangen van
Oostenrijk-Hongarije te behoeden.
In de discussie, die in de commissie werd
gevoerd over de buitenlandsche politiek,
schonken de meeste leden hunne goedkeu
ring aan de wijze, waarop de annexatie van
Bosnië is verkregen; zij verkondigden den
lof van graaf Aehrenthal. Zij herinnerden
met erkentelijkheid aan de medewerking van
Duitschland en dc correcte houding van Ita
lië en Frankrijk.
Aehrenthal verklaarde, dat het Roodboek
bewijst, dat alle mogendheden toestemden in
de afschaffing van art. 25 van het Berlijnsche
verdrag. De zaak is dus volkomen geregeld.
Rusland.
Over den gezondheidstoestand van de Cza
rina loopende verontrustende geruchten. Zel
den of nooit neemt zij deel aan een van de
uitstapjes, die de Czaar dagelijks in den om
trek onderneemt. Wanneer zij buiten komt,
wordt zij door eene verpleegster in een rol
stoel voortbewogen. Tot verklaring daarvan
wordt gezegd, dat de warme sproeibaden, die
de Czarina thans neemt, veel van hare krach
ten vergen, en dat in aansluiting aan het bad
een wandeltochtje van een half uur in den
rolstoel moet worden ondernomen. Intusschen
ziet men de Czarina in den rolstoel ook als
zij winkels gaat bekijken.
De baddokter van de Czarina, dr. Grote,
heeft verklaard geene inlichtingen te kunnen
geven.
ServIS.
Over de ziekte van kroonprins Alexander
wordt uit Belgrado bericht, dat onder het
publiek groote bezorgdheid en weinig hoop,
in het paleis ontsteltenis on verwarring
heerscht. De Koning brengt de nachten sla
peloos door, is zeer zwak en weent dikwijls.
Prins Georg, ofschoon zelf ziek, vertoeft
meestal aan het ziekbed van zijn broeder.
De uit Weenen ontboden specialiteit, prof.
Ghwostek, heeft verklaard, dat de krisis
eerst Ln de volgende week te verwachten is.
Hij is naar Weenen teruggekeerd.
Turkije.
K o n s t a n t i n o p e 1, 1 8 O c t. De groot
vizier Chefket Pacha en de minister van fi-
nonciën Djavid Bey hebben ontslag genomen.
Konstantinopel, 18 Oct. Het con
flict tusschen den minister van oorlog en
de andere leden van het kabinet is bijgelegd
de krisis is vermeden.
De ministerraad behandelde de kwestie der
vorming van het kabinet-Venizelos en besloot
aan den Turkschen gezant te Ahene verlof
te verlecnen voor onbepaalden tijd.
De onderhandelingen over de leening zijn
tot stilstand gekomen, hetgeen hiertoe is te
rug te brengen, dat de Fransche regeering,
zoowel wat de bestellingen bij de Fransche
industrie als wat de contróle van het Turk-
sche financieele bestuur betreft, met het
Turksohe tegen-voorstel geen genoegen
neemt. De Franschen verlangen een meer af
doende controle, dan zou zijn gelegen in de
aanstelling van een Franschman in de Turk-
sche rekenkamer of in het ministerie van
financiën. Volgens het Turksche voorstel zou
deze Franschman een Turksch ambtenaar
moeten zijn.
Griekenland.
De kroonprinses van Griekenland is met
hare kinderen uit Cronberg, via Frankfort
en Triest, naar Athene vertrokken.
Athene, 18 October. De Koning
machtigde Venisclos om zoo noodig de Ka
mer te ontbinden. De waarschijnlijke samen
stelling van het nieuwe ministerie is als
volgt: minister-president, belast met het mi-
72 DOOB
RUDOLF HERZOG.
Martin Vanheil lag in zijn als rustbed in-
gerichten leunstoel. Het spraakvermogen,
dat hij een tijdlang verloren had, was weder
teruggekeerd. Maar zijn ademhaling ging
moeielijk en zwaar.
„Je moetden jongen niet ongerust ma
ken," herhaalde hij telkens. „Over mij be
hoeft niemand zich ongerust te maken. In
het voorjaarmaak ik met jelui allen
weer een dansje op het grasperk."
Mevrouw Vanheil, Erica en Marga ver
pleegden hem en hielden hem beurtelings
gezellig bezig.
„Die Fritszeide de oude man, „die
Fritsl Nu is hij aan het werkop een
Amcrikaansche werf. Je zult ziendat
uitkomt, wat ik altijd heb voorspeld
„U moet niet zooveel spreken, wider. Dat
spant u te veel in."
„Lieve hemel! Vreugdeheeft mij nog
nooitinspanning gekost. Dat komt door
mijnlevenslust, weet je! Anderen
moeten een paar flessclien wijn drinken
om vroolijk le worden. Dat heb ikniet
noodig gehad. Dat gaat bij mij vanzelf."
„Ja, vader, u hebt een gelukkige natuur."
„Ik ben ook een gelukkig mensch," zeide
de oude Vanheil, terwijl zijn vermagerd ge
zicht opklaarde. „Ietsmoet een mensch
toch zijn."
Zijn vrouw legde hiaar handen op zijn knie
en keek hem lang aan.
„Je bent nog veel meer, Martin, je bent dc
beste echtgenoot en de meest liefdevolle va
der."
De oude man keek hen achtereenvolgens
aan. Een zacht blosje kleurde zijn gezicht.
„Is dat zoo? Ben ik dat heusch? Dikwijls heb
ik gedacht, dat ik meer voor je had moeten
doen. Ben jewerkelijkmet mij te
vreden geweest?"
De vrouwen konden zich nauwelijks be
dwingen. Zij moesten de lippen op elkaar
drukken en vouwden krampachtig de han
den. Toen, als door eenzelfde gedachte ge
dreven, stonden zij op, sloegen de armen om
hem hoen en drukten het hoofd tegen hef
zijne.
„Is dat jelui antwoord?" zeide de oude
man. Daarop liet hij met innige vreugde
volgen„Dan is het een schoon antwoord."
„U hebt ons allen rijk gemaakt, vader,"
zeide Manga, terwijl zij hem door de dunne
haren streek. „Wij kunnen allen armen en
ontvreden menschcn er wat van geven en
houden dan nog genoeg voor ons zelf over."
„Zoo heb ik het gewenscht," mompelde dc
oude Vanheil, „juist zóó."
„Ga nu wat slapen, vader. Wij gaan zoo
lang in de kamer hiernaast."
De oude Vanheil drukte zijn gezicht tegen
het kussen en viel weldra in een rustri gen
slaap.
Mevrouw Vanheil ging daarop met haar
dochters naar de aangrenzende kamer. Ilaar
oogen schoten vol tranen.
„Hij zal er niet meer bovenop komen, kin
deren. Wij moeten op alles voorbereid zijn.
En ik heb hem zoo lief gehad, meer dan ik
zeggen kan!"
„Lieve moeder, wees' kalm. Wij moeten
niet laten merken, dat wij niet zoo opge
wekt zijn als hij gelooft. Ziet u, moeder,
daardoor moeten wij onze dankbaarheid too
nen, dat wij hem in die gelukkige zekerheid
van ons laten weggaan."
Mevrouw Vanheil wischle haar tranen af.
En als tot zichzelf sprekende, zeide zij: „Ik
ben al die jaren zijn vrouw geweest. Nie
mand dan ik kan weten wat dat zeggen wil.
Al het opgewekt en zonnige, dat in hem was,
kreeg ik eerst van hem en moest zich bij
mij weerspiegelen voor hel tot jelui, kinde
ren, kwam. Al zijn gedachten waren ook de
mijne; al zijn opgewektheid gaf hij mij; de
zorgen, die de zaak medebracht, mochten
met hein de trap niet opkomen. Als ik jou
en de kinderen zie, placht hij te zeggen, zou
het zondige ondankbaarheid zijn iets anders
te doen als lof le zingen ter eere van God.
Ga naar de piano en speel iets recht vroo-
lijks. Ook de kinderen Israels dansten om
de Arke des Vcrbonds."
Een lach van warme herinnering speelde
om haar mond, en in die herinnering vond
zij steun voor haar leed. Dit gevoelden ook
haar dochters, die haar innig de hand druk
ten. En zij beantwoordde dien druk even
warm.
„Heb je aan je man getelegrafeerd, Erica?"
„Om vier uur kan hij hier zijn, moeder."
Erica wilde in geestkracht niet onderdoon
voor haar moeder en repte met geen enkel
woord van haar eigen verdriet.
„Arme Erica," zeide mevrouw Vanheil
zachtjes, terwijl zij haar dochter aanzag.
„Spreek daar nu niet over, moeder. Daar
voor blijft ons nog tijd genoeg. Maar voor
vader zal ons niet veel tijd meer blijven. Als
hij iets van mijn zorgen bemerkte, zou hij
niet rustig kunnen sterven. En daarvoor
moet al het andere wijken."
Marga Vanheil knikte haar zuster toe. Zij
wist wat deze geestkracht beduidde.
„Ik moet nu nog een uur naar het kantoor
om zaken af te doen. Rochus zal al wel op
mij wachten. Mocht vader eerder wakker
worden, stuur mij dan een boodschap. Ook
als de dokter komt."
Toen zij het privaat-kantoor binnenging,
volgde de oude Rochus haar. Zij wees hem
den stoel van haar vader aan. Beiden za
ten tegenover elkander en keken naar buiten
op straat, zonder aan het werk tc gaan.
Daarop maakte Marga onverwacht een be
weging en schrikte Rochus uit zijn gepeins
op.
Hun blikken vestigden zich op elkander.
„Het zal heden wel afloopen, meneer
Rochus," zeide Marga. „De dokter heeft ons
daarop voorbereid."
De oude procuratiehouder gaf geen ant
woord. Zijn bril was beslagen en hij nam
hem af, om de glazen werktuiglijk af te ve
gen.
„Meneer Rochus, wij moeten vanavond nog
eens dc waarheid verbloemen."
„Ja, jaja, ja."
„Als vader weer vraagt hoe de zaken gaan,
laat u mij maar antwoorden en zet u een op
gewekt gezicht. Alles gaat mooi. De com
missies stroomen toe en en
„Heel goed, juffrouw. U zult altijd tevreden
over mij zijn."
„Meneer Rochus," hernam Marga Vanheil
na een kleine stilte, „ik voel, dat u dat als
koopman moeilijk valt, maar bedenk wel,
dat u daarmede mijn vader een laatsten
vriendschapsdienst bewijst, een dienst, die
niemand kwaad doet. Hij was toch ook uw
vriend en is altijd zorgzaam voor u geweest.
Die gedachte zal u het zeggen van een on
waarheid gemakkelijker maken."
De man zette zijn bril op. „Ik kan wel
buiten quaestie blijven. En mijn koopmans
geweten heeft mij niets te verwijten, juffrouw
Marga, want het andere geweten, dat van
Rochus den mensch die een vriend van uw
vader heeft mogen zijn, spreekt sterker. Ik
wilde, dat ik nog jarenlang daaraan gehoor
mocht geven."
Wederom keken zij uit het raam naar de
straat, die bedekt was met sneeuw.
„Zoo erg als dezen winter, heeft de scheep
vaart nog nooit stil gelegen," meende Mar
ga.
„Wij zullen wel alle krachten moeten in
spannen. Tenzij u er de voorkeur aan mocht
geven om de firma op te heffen."
„De firma van mijn vader? Noort!"
„Dat heb ik ook gedacht, juffrouw Marga.
liet is nis een heilige opdracht.
„Niet a 1 s, 'maar het i s een opdracht, me
neer Rochus. En wie die aanvaardt, neemt
daarmede vaders zorg over voor moeder en
Erica. U ziet, wat een omvangrijke op
dracht vader met de firma achterlaat. Frits
zal zichzelf wel kunnen reu..en. Maar moe
der en Erica en Erica's kinderen kunnen dat
niet. Voor hen allen moet dc firma opko
men."
„Het is heel veel, juffrouw Marga. Neemt
u daarmee niet tc veel op uw schouders?"
Wordt vtrvolfd
