9" Jaargang Dinsdag 7 Maart 1911. BUITENLAND. FEUILLETON. DE NEDER-RIJNERS m°. »ss. AMERSFOORTSCH DAGBLAD ABONNEMENTSPRIJS: Par 8 maan Jen voor Amersfoortf l.OO. Idem franco per post- 1.50. Afzonderlijke nummers- <>.05. Dezo Courant versehy'nt dagelijks, behalve op Zon- en Feest dagen. Ad verten tittnmededoelingen enz.gelieve men vóór 11 uur 's morgens by de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF ft C#. Utrechtschestraat 1. Intercoms:. Telephoonnummer 60. PRIJS DER ADVEHTENTIËN: Van 15 regels f 0.50. Elke regel moer - 0.10. Dienstaanbiedingen en aanvragen 35 cents by vooruitbetaling. Qrooto letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedryf bestaan'zeor voordoeligo bopalingbn tot het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnemont. Bene circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. Politiek Ovwzichi De afschaffing van de Rue- sïsche lijfeigenschap. In Rusland is verleden Zaterdag de vijftig ste verjaardag van de opheffing van de lijf eigenschap der boeren herdacht. Het mani fest, dat den 19en Februari (4 Maart) 1861 werd uitgevaardigd, behoort tot de gedenk waardigste gebeurtenissen van de regeering van Czaar Alexander II. De ukase bepaalde, dat de lijfeigen dienstbare mannen hunne volledige persoonlijke vrijheid zouden krij gen, en eveneens de 20 miliiocn aan den ak ker gebonden boeren, die bovendien het recht kregen de hoeven, die zij tot dusver in vrucht gebruik hadden, door aflossing als eigendom te verkrijgen. En de Czaar zelf ging mei het goede voorbeeld voor: de 22 millioen apanage- en kroonboeren kregen in den loop van de volgende twee jaren, die als overgangstijd zouden dienen, zeer gunstige aflossingsbe palingen. Het was inderdaad iets buitengewoons wat* voor vijftig jaren werd bepaald en waar door de Russische boer tot vrij man werd gemaakt. Maar de medaille had ook hare keerzijde. Men kan dat zelfs lezen in het schrijven, dat Czaar Nicolaas II, naar aan leiding van dit gouden jubileum, aan den minister-president Stolypin heeft gericht. Daarin wordt met recht gewezen op de nood zakelijkheid om dc boerenbevrijdiug aan te vullen door de losmaking van de boeren uit de iu een groot deel van Rusland nog gel dende gemeenschap van grondbezit, ten einde den weg te banen voor de stichting van eene op eigen grond werkende boerenbevolking. Bij de overwegende betéekenis, die aan den landbouw in het economische leven van Rus land toekomt, heeft men hier te doen met eene zaak van grooten omvang en ingrijpend gewicht, die zich niet tot het economische gebied alleen bepaalt, maar van invloed moet zijn op de geheele ontwikkeling van hel Rus sische volk. Dat de verwachtingen, waarmee de vrij making van dc Russische boeren voor vijftig jaren werd begroet, slechts ten deele zich hebben vervuld, is zeker wel in de eerste plaats te wijten aan de omstandigheden, waarin zij zich bevonden, toen hun de per soonlijke vrijheid gegeven werd. Het is niet de moeite waard er over te twisten, dat dc opheffipg van de lijfeigenschap den Russi- schen boer op verre na niet heeft gebracht wat de idealist, die toen op den troon zat, hem wilde geven. De Neue Freie Presse zet dit aldus uiteen: „Wel verwierf de Russische boer het recht op zijn eigen persoon; hij ver loor met zijn vroegeren heer misschien een tiran en pijniger, maar zeker ook zijn brood heer. De .Russische boer wist het nauwelijks anders, dan dat hij van zijn heer veel slaag en weinig brood kreeg, maar om de slagen gaf hij niet veel en van het weinige brood was hij althans zeker. Nu moest hij voor zich zelf zorgen, moest door eene aflossing, die hem waarschijnlijk veel zwaarder drukte dan de vroegere lijfeigenschap, hel land in zijn bezit brengen en dit zelfstandig bcheeren. Daartoe was hij, zooals gemakkelijk is te be grijpen, niet van vandaag op morgen be kwaam. Hij had het kunnen worden, want in zijn binnenste kern is het Russische volk altijd nog gezond en voor opvoeding vatbaar. Maar de omstandigheden waren er niet naar. Voor eerst volgden op de tijden van Alexander II met zijn «delen hervormingsijver anderen, die vernielden wat dc menseh- en volks liefde van den Czaar had opgebouwd. En hel bleek zeer spoedig: de moejik was niet meer lijfeigen aan den adellijken heer, den kroon- pachter of rentmeester, maar hij had een an deren heer gevonden, die hem ook tiranni seerde, maar zonder hem tegelijk te voeden: de almachtige ambtenaarswereld, die geld van hem wilde, geld en nogmaals geld. De slecht bewerkte akker leverde weinig op, te weinig voor de bescheiden aanspraken van den boer en zijn gezin. Het onzinnige ver- deelingsstelsel van de mir moest den boer eiken spoorslag ontnemen om den grond te verbeteren en aan de aarde een rijkeren oogst af te dwingen. Want wie zou veel arbeid be steden aan een akker, als men niet weet of men hem in het volgende jaar weer zal be werken? En moedertje Rusland had steeds meer geld noodig, en de armzalige kopeken, die men den hongerenden boer afdwong, vloeiden in bodemlooze zakken. De ellende te schilderen van den Russi- solien boerenstand, hebben mannen zich tot taak gesteld, d.ie te midden van de ^bevrij den" leefden, met hen voelden en ween den en aanklagend hebben uitgeroepenDe vrijheid van den Russüschen boor is niet veel meei- dan de vrijheid om te hongeren, in leed, onwetendheid en misdaad te vegetee- ren. Wanneer men liet getuigenis mag ge- loovcn vani een main, die een groot dichter en tegelijk een groot profeet was, dan zijtn er lieden milLioenen Russische boeren, die ooi der den knoet vojii den „anderen Czaar", den honger, zuchten, nog nauwelijks tot het vermoeden van hun mensch zijn gekomen. En wie oodt fcn het binnenland van Rusland is geweest, wie de ellendige hutten en dorpen heeft gezien, door geen vruchtboom bescha duwd, die begrijpt de hopelooz© melancho lie, het vertwijfelde pessimisme, dat spreiekl uit de geschriften vftu beu, die de aanra king met de o«nderste lagen vaui liet volk niet hebben verloren. Zieker, niet overal is de Russische boer een hongerend tusschen- diitng tusschen mmsch on dier, maar dJe groote meerderheid van de Russische boe ren as heden, na vijftig jaren, nog niet op een veel hoogere sport van cultuur en van mensch zijn, dan ten tijde van die lijfeigen schap- Dat is geen argument tegeu haire ophef fing, zeer zeker niet. Was niet de geluk ver spreidende hand van Alexander II verlamd, had niet een jammerlijk ver de eiirugsstelsel elke aansporing tot rationeel© bewerking van den grond uitgeschakeld, had bovenal niiet de reactie or voor gezorgd den nood en de ellende te vermeerderen ©n elk ge voed van persoonlijke vrijheid, elke nog zoo zwakke neiging naar beschaving en kennis te verslikken, dan zou heden de Ru ss is elite boer er geheel anders aan toe zijn. De af schaf fiinig vain de lijfeigenschap was de eer ste slap om Rusland voor westersohe be schaving te ontsluiten. Andere omstandiglue- deu hebben het succes voor een groot deel onmogelijk gemaaktmaar ads men daar- inte rekening houdt eni iu bet oog houdt, dat de omstandigheden veramderen, maar diatt beschaving en vrijheid begrippen zijn, die alle lijden overleven, dan verheldert een zwakke slraaL van hoop ook dezen eigen lijk weinig vroolijken gedenkdag. De geschie denis van de meusohbeid rekent niiet met tientallen, nauwelijks met honderdtallen van jaren, en aJs de sedert den 4. Miaant 1861 verloopen vijftig jaren den Russischen boer niet gebracht hebben wat Czaar Alexander II lieni heeft willen verschaffen, misschien zijn dc volgende 50 jaireu voor deze onterf den van het geluk gunstiger." Duits «hlancL De Duitsche kroonprins zal dèn Ion Octo ber het commando op ziiok nemen van het le lijfdiuzarenregimcnt no. 1, dat in garni zoen ligt te Langfuhr bij Dantrig. Bij zijne aankomst te Cairo zal hij een telegram van zijn vader vinden, dat hcan deze benoemdng ■mededeelt. De tegenwoordige commandant ran het regiment, kolonel Clifford Kocq van Breu- gel, zal tot het najaar het regiment blijven leiden, maar inmiddels den rang van briga de-commandant krijgen, omdat hij weldra aan de beurt is .daartoe bevorderd te wor den. Dc Nordd Alig. Zedtung schrijft in hare Woc hen-Rundschau, dat cr van het Duitsche standpunt geen aanleiding is tegenover hot nieuwe Fransche ministerie anders dan mot volledige onbevangenheid positie te memen. „Het oinoordeel kan men. aan de toekomst 'voorbehouden, die zal kenbaar maken, in welke richting zic<h de daden van de nieuwe Fransche ministers, van wie inzonderheid de minister van buitenlauidscbe zaken voor ons nog een onbesclireven blad is, zullen bewegen. Wat den heer Delcassé betreft, schijnt zijne plaatsing aan het hoofd van het ministerie van marine volgons Fransche opvattingen volstrekt niet opvallend, omdat de heer Del cassé sedert eene reeks wan jaren met onge wone n ij ven- zich in <le moeilijke stof van de m arinebegrooling on hame inrichting heeft in gewenkt en met groot succes hel rapport daarover in de Kamer heeft uitgebracht. België. Brussel, 5 Maart. De experts inzake den brand op de Brusselsche tentoonstelling heb ben een rapport ingediend, waarvan dc con clusies eensluidend zijn met die, welke vroe ger reeds zijn ingediend, uitgezonderd dat in tegenstelling met de eerste tegenstrijdige be richten kwaadwilligheid wordt uitgesloten. De experts veronderstellen een onre.gelmatig- heir in het leidingstelsel, oritisceren de ge brekkige inrichting en late aankomst van hel blusschmateraal en het gebrek aan één heid bij den tentoonstellingsdienst. frankrijk. 1' a r ij s 6 Maart. In de Kamer Jas Monis de regeeringsverklaring voor, welke door de linkerzijde met applaus werd ont vangen en waarin gezegd wordt dat de re geering naar hel behoud van den vrede wenscht te streven en naar maatschappelijkcn vooruitgang. Dc passage omtrent dc inkomstenbelasting lokte aan verscheidene kanten beweging uit. Na gezegd te hebben dat het program der regeering dal der republikeinsche partij is, kondigt de minislerieele verklaring aan, dal de regeering voor den Senaat de inkomsten belasting zal verdedigen, welke door de Kamer is goedgekeurd. Ze zal het lager on derwijs hervormen in de richting van hot vak onderwijs en een kieswet invoeren. Voorts zai de regeering aan de Kamer verzoeken een ontwerp goed te keuren tot onderdruk king van sabotage en van liet verlaten van zijn post, verder een wet, waarbij aan de ouderdomspensionneering voor spoorweg personeel terugwerkende kracht wordt ver leend, benevens een ontwerp betrekkelijk het reglement op de beambten cn werklieden. De regeering wil het bewind uitoefenen met verdraagzaamheid en goedheid. Het spoor wegpersoneel, dat ontslagen is wegens anar chistische handelingen, zal uitgesloten wor den van opnieuwaanstelling. De regeering zal zonder zwakheid de wetten op de gees telijke vereenigingen toepassen en vervolgens een wet op de persoonlijke vrijheid indienen. De buitenlandsche politiek blijft onveranderd en zal lot doel hebben de bondgenootschap pen en ententes toe te passen. Zij is met de zelfde beginselen bezield als de andere mo gendheden. De regeering zal bijzondere zorg besteden aan den waarborg voor den vrede, welke gelegen is in leger en vloot. P a r ij s, 6 Maart. De linkerzijde juichte de zinsnede van de regeeri.nigsv©rklaring toe, die betrekking had op de congregatiën; het slot, dait handekle over de buitenlandse he betrekkingen, werd met levendige toejuichin gen begroet. In <tem Senaat werd 4e v©rkj# ria$ VfqMp- lezen onder de toejuichingen van de meer derheid; van rechts werd geprotesteerd. De la Have interpelleerde in de Kamer over de keus vam de leden van het kabinet, waar uit blijkt, dat de minderheid o.p Lnconstitu- tiomeale wijze beslag heeft gelegd op di© meerderheid met medepLicüiitiigjliieid van het hoofd van den staat. In zijn antwoord op verschillende sprekers zeidie minister-president Momis, dat cL© ge- beu rtemissen, die tot de ministerieele crisis hebben geLeid, geen duidelijke aanwijzingen hervatten. Het koJwwet-Briand heeft zich aan het vertrouwen van de lvamer onttrokken. Men kam de tegenwoordige regeeering niot tol grM aanrekenen, dat zij hetzelfde pro gramma heeft als de vorige. Wijzende op de rechterzijde ©n de uiter ste linkerzijde, zekte Moois, dat de meer- derheid begint daar, waar die haat tegen do maatschappelijke instellingen eindigt, en ein digt daar, waar het geweld begint. Het mi- ini®teriie zal het weder in dienst stollen van de spoorwegbeambten bevorderen, door d,© gevoelens van ineiiscklievondibcid te verzoe nen inat de zorg voor de naltionale veilig heid liet zal iu den Senaat voor dc aan neming dor hervorming van het heJaetijig- s leisel opkonion. De minister getuigde van zijne gehechtheid aan de ideeën van dien leokenstaat. De regeering zal do openbar© school en de openbare onderwijzers verde digen. Wat de kiesrechthervorming betreft, noemt de regeer rug als grondslag voor de discussi© aan het wetsontwerp, zooals jrot ré# voortgekomen uit de beraadslagimgeai vain dc commissie. De regeering aanvaardde een© motie, voor gesteld door Ghautemps, waarin gezegd wordt, dat de Kamer, dc verklaringen van •de regeering goedkeurende, op haar reke nende om de eensgezindheid van dc repu blikeinen t© verzekeren voor d© verwezen lijking vam d© democratische en sociale her vormingen, passende voor den leekonstaat, em elke bijvoeging afwijzende, overgaat tot d© orde van den dog. Deze motie word aangenomen mot 309 te gen 114 stemmen, waarna de zifting geslo ten werd. Bij de samenstelling van het kabinet-Moois heeft de kabinetsformateur van verscheidene personen, die hij kwam vragen op te treden als minister, weigeringen gekregen. Daarvoor werden versdhillende redenen opgegeven; po litieke en soms ook niCt-pofcUeke. Dc senaftor Jeanncney, wien de portefeuille van justitie werd aangeboden, bleek aan huiselijk geluk de voorkeur tc geven, zoo niet boven on- s ter lelijkheid, dan toch boven politieke be vordering. De nieuwe premier luid den on der-staatssecretaris van binnen landscfae za ken tot tem gezonden. Deze vond den heer Jeauneney aan de wieg van zijn kindje, dat drie maanden oud was. Hij keek hom cenigs- zins onthutst aan en verzocht hem daarop •don heer Monis te bedanken voor zijne vriendelijke attentie, maar voegde cr bij, dat hij een te jong echtgenoot was cn te ge lukkig was met zijn pas verkregen vader schap om zich te onttrokken aan de genoe gens van het familieleven. „Als wij in een •tijdperk van moeilijkheden waren of de re publiek in gevaar verkeerde, zou 't een an der geval zijn", Het deze model-echtgenoot en vader hierop nog volgen. Zwitserland. De bondsraad heeft besloten, bij de vreem de regecringen inlichtingen in t© winnen, of zij bereid zouden zijn dool te nemen aan een diplomatieke conferentie tot bepaling van vaste datums van het Paaschfeost en tot vereenvoudiging van den Gregoriaanschen kalender. De Zwitsensche ihandeisikxingen dringen er op aan, dat die bondsraad deze zaak ter- hand zal nemen in overeenstemming met de besluiten van het in 1910 te Londen geiiouden congres van Kamers van koop handel. Dc vereenvoudiging tod den Grego- riaanschen kalender zou moeten gesoliieden in den zin van de voorstellen van prof. Grosclaudo te Genóve. Spanje. M a d r i ii6 M a a r t. Het parlement heeft hare werkzaamheden hervat. Montere Rios is herbenoemd tot voorzitter van den senaat, Romanones herkozen tot voorzitter van dc Kamer. Portugal De Paiz, oen to Rio de Janeiro verschij nend blad, heeft het facsimile afgedrukt ran een brief, waarin de opdracht gegeven wordt den Portugeeschen mi uister-preside ut Theophnlo Braga en alle leden van zijn ka binet te vermoorden. Of dlit bevel tol een zoo summier optreden ds uitgegaan van een t© London zetelend comité, dat ernstig is op te nemen, behoeft niet als zeker te worden aangenomen. Dat de politieke toestanden in do jonge republiek zich nog aiiet zoo beves tigd hebben als dn het beking van het land wcnschelijk zou zijn, is dntusschen ge>on ge heim. Afgezien van den economischen strijd, zich uitende dn de staking van spoorweg- mannen cn andere stakingen, die voor het oogenblik schijnen te zijn overwonnen, is or in den laatótem tijid niet zelden sprake ge- woest van monarchale intriges, dtie hun oorsprong in clerical© kringen hadden. Zoo heeft b.v. do clerical© pers in Oporto dn de laatste weken openlijk den burgeroorlog ge preekt mot het resultaat, dat (liet voor het als een „Fort Chabrol" uitgerust© gebouw van hel clericale blad A Palavra tot «ene botsing kwam tusschen dc over do voortdu rende aanvallen tegen ulo regeering geër gerde volksmenigte cn d© inonarchalem. Bloed is daarbij overigens niet gevloeid, maar wel inkt en heet water, dat door de bewoners over de menigte werd uitgegoten. Dc politie heeft de bewoners van liet ge bouw, dat eene katholieke vcreenigiug huis vest, met geweld verwijderd. Dat er aan VAN RUDOLF HERZOG. De jongelui trokken de tenten langs, beke ken de di'kke dame, lieten zich fotografeeren en electriseeren, sloegen op het hoofd van Jut" dot hot knalde, schoten in de schiettent Goudsohe pijpen stuk, kortom deden alles, waartoe overvloedige jeugdige levenslust dringt onder den indruk van een kermis, gejoel en gezang en uitgelaten kermisvrij- 'bedd. Hans S'emherr was steeds meegegaan. Hij schreeuwde en zong niet zooals de anderen, maar innerlijk genoot hij dubbel van alles. Zijn fijnbesneden jongcnsgelaat gloeide, zijn hart bonsde van genot. Er doorstroomdenem een gevoel, dat hij nog nooit in zulk een mate waargenomen had. Het was een gevoel van kracht, een gevoel, iets ongehoords te moeien doen. Nog ^nimmer had hij zóó het gevoel gehad, vrij té zijn, nog nooit zóó sterk den aderslag van het leven ondervonden. Rijke, eenigc zoon als hij wast had hij zich meestal tevreden gesteld met een oppervlak kige waarneming van het werkelijke leven, om het ontbrekende aan te vullen met het spel zijner fantasie. Nu stond hij van aange zicht tol aangezicht met hot volksleven. Hij voelde zich als bedwelmd door al die kleuren en beweging; zijn Neder-Rijnsck bloed, dat steeds zoo klam en in bedwang gehouden was, klopte van af zijn vingertoppen tot in zijn slapen. Aan de eene zijde van die smalle landtong, die het eiland anel de stad verbond, was een groote plas ontstaan. Aan de andere zijde stond een jong meisje, bruin als een kastanje, oogenschijnlijk nog een kind, hoogstens vijf tien jaar. Doch het dunne zomerjaponnetje, waarschijnlijk de eerste lange japon, spanide reeds over 'de rijpende jonkvrouwelijke vor men. De ouderwelsoke herdershoed van wit stroo rustte op een paar vlechten, die tot ver over liet middel reikten. De droomcrige oogen staarden over de groote plas naar het rumoe rige tenten-terrein, en ze schommelde den voet, die in een groflederen schoen stak, over den zand rand. Steinhcrr's metgezellen kwamen er langs en riepen het aardige kind schertsend wat toe. Een begon iheffc lied van de twee konings kinderen te zingen: „Sie konnten beisammen nicht kommen, Das Wasser war viel zu tief." Gevolg gevende aan een plotselinge» drang doorwaadde Hans Steiulierr in sprongen het water, zoodat de droppels hem om de ooren spatten, bereikte ademloos den overkant, sloeg de armen om hel meisje heen, tilde het heftig tegenstribbelende wezentje op, en stapte terug door het water, er zich niet aan storend, dat het opspattende water zijn broek bedierf cn in zijn schoenen Hep. De jonge officieren waren de eenige toe schouwers, en juichten luid. Maar het aar dige dong bleek een onwillig wild katje te zijn. Ze pakte den ongenooden ridder, die dc rol van Heilige Ghristopliorus .trachtte te ver vullen, met haar beide kleine), gespierde han den in het voorliaar, en spartelde zóó in zijn armen, dat hij bijna struikelde. Het werd hem rood voor dc oogen. Hij voelde hoe 'het onstuimige bloed van liet jonge meisje wild klopte legen zijn eigen jeugdig hart. Zoo iels luid hij nog nooit gevoeld. Nog nimmer had den zijn jongenshanden een meisje aange raakt. Duizenden gevoelens doorstroomden hem in die enkele seconden, deden geur, me lodie en kleur in hem ontstaan, prikkelden hem en verwarden hem door hun zoetheid, sloegen hem tegelijkertijd tot ridder en ont namen hem alle kracht. „Kalm een beetje, of ik kus jel" riep hij plotseling. Hij begreep zelf niet, hoe hy er toe kwam, zoo iets te zeggen. Nu zette hij haar op den anderen oever cn veegde zich met de hand het voorhoofd af. Er zat bloed aan, toen hij ze weer naar be neden bracht. „Die kleine Heks heeft je gekrabd?" Hij knikte;, verlegen laohen'd. Hij zei maar niet, dat zc hem ook gevoelig geschopt kald met haar trappelende voeten. Hij keek schuins naar zijn schoone jonge dame. die boos rechtsomkeert maakte, en van plan scheen door het water terug te waden. Aarzelend trad hij op haar toe, cn met een haastigen blik bemerkte ze de sdhram op zijn voorhoofd, dicht onder de dikke haar lokken. „Wel?" zei hij, met gemaakte jongensbru- talitoit. „Ik wil hier niet wezen", zei ze, en tranen omfloersten de donkerblauwe kinderoogen. Toen nam hij l»aar, alsof er niets anders op zat, ten tweeden male op, en droeg haar zwij gend, met op elkander gekiemde lippen, te rug. Ze scheen hem zwaarder dan de eerste maal, ofschoon zc zich niet bewoog. Aan dc overzijde zette hij haar voorzichtig neer. Een seconde lang stonden ze zwijgend en boos tegenover elkander, en keken elkander aan. Toen nam hij, zooals hij döt gewend was in he' salon zijner schoon e moeder, de meis- jesbaud, die nog in de zijne lag, cn bracht die aan de lippea. d'ic aan de lippen. In een oogwenk had het kleine ding ziah uit de voeten gemaakt. Haar vlechten flad derden achter haar aan en glinsterden in het zonlicht. Weg was ze. Hans Steinhorr ging, zonder zich te be kommeren om het achtergebleven officieren- gezelschap, dat rich bezig Jiiokl niet een paar vroolijke deerntjes, langs te uzelf don weg terug, welken hij dien middag geko men was. Hij ging door den Hofgarton, en over den Eiskcllerberg, steeds verder langs d© stille kade, don geliefden Rijn aan zijn voeten; maar hij hoorde of zag niets; hy liep daar als iemand, die ontvorwachts de wonderen aanschouwd heeft van het Feeën- rijk. Toen liij de schipbrug bereikt had; bcftmad hij, nog steeds verzonken an den raadsel achtiger toestand, de dobberende planken. II. bad reeds ©enige passen gedaan, toen hij achter zich een korten ruw«i roef» hoor de. Hij schrok, ontwaakte uit zijn droomen en keerde zich om. Wat moest die druk ges- tic ui ee rende man van hem? ..Zeg, jongeheer, het bruggegcld kan jij niet alleen afschaffen, «hoor je!" O, ja, hij had vergeten, hot broggogeld te betalen. liruggegeld? Maar waar wis hij dan en waar wild*? hij naar toe? Beneden hem praatten de golfjes van dJcn Rijn zoo druk met elkander, als hij hot nog nooit ge hoond meende te hebben: „nieuwe ondervin dingen, gohoianziimiigliedcnEn hij diacht „Zeg hot maar hardop oudte, ik versta je toch." En hij lachte dtil dn jziultfolf, waar over wis* hij niet. Maar hij gevoelde zich plotseling zoo verwant met het loven en werken der nabuur om zich heen, zoo ver- trou »,"J, zoo na. Hij keerde terug naar het brugwachters- huisje, doorstond rustig den wantrouwenden blik van den wachter, terwijl hij .betaalde, cn giug vorder. Een onweerstaanbare lust om voort ie draven kwam in iliem, en in een razend marsditempo snelde hij brug over. En uit volle horst zong hij op d© maat ion liedje. Hoofdschuddend zag.de brugwachter hem na. ,,Dio hoeft al te veel o,p," ©ei hij tot zijn collega. Onbezorgd vervolgde Hans Steinhioprr zijn weg. Nog steeds in hötoelfdc tempo, was hij hot voetpad opgegaan, te Rijtvwoidfen In. Zijn lieden voorraad volksltedoren zang hij af. Hij v<x4de .zich oud en jong tegelijk. Hoe wonderlijk zacht was de lucht! Zoo zacht, even zacht en weck »Ls zijn gemoed. En hij betrapte er zich op, dat hij ondank» zijn vreugde een paar maal snikte cn plot seling scheen hij Zichzelf bitter beklagens waardig ondanks zijn voornaamheid. Jleisa! heisa!" riqp hij en begon in razen- den draf te loop en. Die dwaze zomeravond- stemming zou hij .wel baas worden. \Vordt vervolgd*

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1911 | | pagina 1