9" Jaargang
Dinsdag 7 Maart 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE NEDER-RIJNERS
m°. »ss.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Par 8 maan Jen voor Amersfoortf l.OO.
Idem franco per post- 1.50.
Afzonderlijke nummers- <>.05.
Dezo Courant versehy'nt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Ad verten tittnmededoelingen enz.gelieve men vóór 11 uur
's morgens by de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF ft C#.
Utrechtschestraat 1. Intercoms:. Telephoonnummer 60.
PRIJS DER ADVEHTENTIËN:
Van 15 regels f 0.50.
Elke regel moer - 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 35 cents by vooruitbetaling.
Qrooto letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedryf bestaan'zeor voordoeligo bopalingbn tot
het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnemont. Bene
circulaire, bevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Ovwzichi
De afschaffing van de Rue-
sïsche lijfeigenschap.
In Rusland is verleden Zaterdag de vijftig
ste verjaardag van de opheffing van de lijf
eigenschap der boeren herdacht. Het mani
fest, dat den 19en Februari (4 Maart) 1861
werd uitgevaardigd, behoort tot de gedenk
waardigste gebeurtenissen van de regeering
van Czaar Alexander II. De ukase bepaalde,
dat de lijfeigen dienstbare mannen hunne
volledige persoonlijke vrijheid zouden krij
gen, en eveneens de 20 miliiocn aan den ak
ker gebonden boeren, die bovendien het recht
kregen de hoeven, die zij tot dusver in vrucht
gebruik hadden, door aflossing als eigendom
te verkrijgen. En de Czaar zelf ging mei het
goede voorbeeld voor: de 22 millioen apanage-
en kroonboeren kregen in den loop van de
volgende twee jaren, die als overgangstijd
zouden dienen, zeer gunstige aflossingsbe
palingen.
Het was inderdaad iets buitengewoons wat*
voor vijftig jaren werd bepaald en waar
door de Russische boer tot vrij man werd
gemaakt. Maar de medaille had ook hare
keerzijde. Men kan dat zelfs lezen in het
schrijven, dat Czaar Nicolaas II, naar aan
leiding van dit gouden jubileum, aan den
minister-president Stolypin heeft gericht.
Daarin wordt met recht gewezen op de nood
zakelijkheid om dc boerenbevrijdiug aan te
vullen door de losmaking van de boeren uit
de iu een groot deel van Rusland nog gel
dende gemeenschap van grondbezit, ten einde
den weg te banen voor de stichting van eene
op eigen grond werkende boerenbevolking.
Bij de overwegende betéekenis, die aan den
landbouw in het economische leven van Rus
land toekomt, heeft men hier te doen met
eene zaak van grooten omvang en ingrijpend
gewicht, die zich niet tot het economische
gebied alleen bepaalt, maar van invloed moet
zijn op de geheele ontwikkeling van hel Rus
sische volk.
Dat de verwachtingen, waarmee de vrij
making van dc Russische boeren voor vijftig
jaren werd begroet, slechts ten deele zich
hebben vervuld, is zeker wel in de eerste
plaats te wijten aan de omstandigheden,
waarin zij zich bevonden, toen hun de per
soonlijke vrijheid gegeven werd. Het is niet
de moeite waard er over te twisten, dat dc
opheffipg van de lijfeigenschap den Russi-
schen boer op verre na niet heeft gebracht
wat de idealist, die toen op den troon zat,
hem wilde geven. De Neue Freie Presse zet
dit aldus uiteen: „Wel verwierf de Russische
boer het recht op zijn eigen persoon; hij ver
loor met zijn vroegeren heer misschien een
tiran en pijniger, maar zeker ook zijn brood
heer. De .Russische boer wist het nauwelijks
anders, dan dat hij van zijn heer veel slaag
en weinig brood kreeg, maar om de slagen
gaf hij niet veel en van het weinige brood
was hij althans zeker. Nu moest hij voor zich
zelf zorgen, moest door eene aflossing, die
hem waarschijnlijk veel zwaarder drukte dan
de vroegere lijfeigenschap, hel land in zijn
bezit brengen en dit zelfstandig bcheeren.
Daartoe was hij, zooals gemakkelijk is te be
grijpen, niet van vandaag op morgen be
kwaam.
Hij had het kunnen worden, want in zijn
binnenste kern is het Russische volk altijd
nog gezond en voor opvoeding vatbaar. Maar
de omstandigheden waren er niet naar. Voor
eerst volgden op de tijden van Alexander II
met zijn «delen hervormingsijver anderen,
die vernielden wat dc menseh- en volks
liefde van den Czaar had opgebouwd. En hel
bleek zeer spoedig: de moejik was niet meer
lijfeigen aan den adellijken heer, den kroon-
pachter of rentmeester, maar hij had een an
deren heer gevonden, die hem ook tiranni
seerde, maar zonder hem tegelijk te voeden:
de almachtige ambtenaarswereld, die geld
van hem wilde, geld en nogmaals geld. De
slecht bewerkte akker leverde weinig op, te
weinig voor de bescheiden aanspraken van
den boer en zijn gezin. Het onzinnige ver-
deelingsstelsel van de mir moest den boer
eiken spoorslag ontnemen om den grond te
verbeteren en aan de aarde een rijkeren oogst
af te dwingen. Want wie zou veel arbeid be
steden aan een akker, als men niet weet of
men hem in het volgende jaar weer zal be
werken? En moedertje Rusland had steeds
meer geld noodig, en de armzalige kopeken,
die men den hongerenden boer afdwong,
vloeiden in bodemlooze zakken.
De ellende te schilderen van den Russi-
solien boerenstand, hebben mannen zich tot
taak gesteld, d.ie te midden van de ^bevrij
den" leefden, met hen voelden en ween
den en aanklagend hebben uitgeroepenDe
vrijheid van den Russüschen boor is niet veel
meei- dan de vrijheid om te hongeren, in
leed, onwetendheid en misdaad te vegetee-
ren. Wanneer men liet getuigenis mag ge-
loovcn vani een main, die een groot dichter
en tegelijk een groot profeet was, dan zijtn
er lieden milLioenen Russische boeren, die ooi
der den knoet vojii den „anderen Czaar",
den honger, zuchten, nog nauwelijks tot het
vermoeden van hun mensch zijn gekomen. En
wie oodt fcn het binnenland van Rusland is
geweest, wie de ellendige hutten en dorpen
heeft gezien, door geen vruchtboom bescha
duwd, die begrijpt de hopelooz© melancho
lie, het vertwijfelde pessimisme, dat spreiekl
uit de geschriften vftu beu, die de aanra
king met de o«nderste lagen vaui liet volk
niet hebben verloren. Zieker, niet overal is
de Russische boer een hongerend tusschen-
diitng tusschen mmsch on dier, maar dJe
groote meerderheid van de Russische boe
ren as heden, na vijftig jaren, nog niet op
een veel hoogere sport van cultuur en van
mensch zijn, dan ten tijde van die lijfeigen
schap-
Dat is geen argument tegeu haire ophef
fing, zeer zeker niet. Was niet de geluk ver
spreidende hand van Alexander II verlamd,
had niet een jammerlijk ver de eiirugsstelsel
elke aansporing tot rationeel© bewerking
van den grond uitgeschakeld, had bovenal
niiet de reactie or voor gezorgd den nood
en de ellende te vermeerderen ©n elk ge
voed van persoonlijke vrijheid, elke nog zoo
zwakke neiging naar beschaving en kennis
te verslikken, dan zou heden de Ru ss is elite
boer er geheel anders aan toe zijn. De af
schaf fiinig vain de lijfeigenschap was de eer
ste slap om Rusland voor westersohe be
schaving te ontsluiten. Andere omstandiglue-
deu hebben het succes voor een groot deel
onmogelijk gemaaktmaar ads men daar-
inte rekening houdt eni iu bet oog houdt,
dat de omstandigheden veramderen, maar
diatt beschaving en vrijheid begrippen zijn,
die alle lijden overleven, dan verheldert een
zwakke slraaL van hoop ook dezen eigen
lijk weinig vroolijken gedenkdag. De geschie
denis van de meusohbeid rekent niiet met
tientallen, nauwelijks met honderdtallen van
jaren, en aJs de sedert den 4. Miaant 1861
verloopen vijftig jaren den Russischen boer
niet gebracht hebben wat Czaar Alexander
II lieni heeft willen verschaffen, misschien
zijn dc volgende 50 jaireu voor deze onterf
den van het geluk gunstiger."
Duits «hlancL
De Duitsche kroonprins zal dèn Ion Octo
ber het commando op ziiok nemen van het
le lijfdiuzarenregimcnt no. 1, dat in garni
zoen ligt te Langfuhr bij Dantrig. Bij zijne
aankomst te Cairo zal hij een telegram van
zijn vader vinden, dat hcan deze benoemdng
■mededeelt.
De tegenwoordige commandant ran het
regiment, kolonel Clifford Kocq van Breu-
gel, zal tot het najaar het regiment blijven
leiden, maar inmiddels den rang van briga
de-commandant krijgen, omdat hij weldra
aan de beurt is .daartoe bevorderd te wor
den.
Dc Nordd Alig. Zedtung schrijft in hare
Woc hen-Rundschau, dat cr van het Duitsche
standpunt geen aanleiding is tegenover hot
nieuwe Fransche ministerie anders dan mot
volledige onbevangenheid positie te memen.
„Het oinoordeel kan men. aan de toekomst
'voorbehouden, die zal kenbaar maken, in
welke richting zic<h de daden van de nieuwe
Fransche ministers, van wie inzonderheid de
minister van buitenlauidscbe zaken voor ons
nog een onbesclireven blad is, zullen bewegen.
Wat den heer Delcassé betreft, schijnt zijne
plaatsing aan het hoofd van het ministerie
van marine volgons Fransche opvattingen
volstrekt niet opvallend, omdat de heer Del
cassé sedert eene reeks wan jaren met onge
wone n ij ven- zich in <le moeilijke stof van
de m arinebegrooling on hame inrichting heeft
in gewenkt en met groot succes hel rapport
daarover in de Kamer heeft uitgebracht.
België.
Brussel, 5 Maart. De experts inzake den
brand op de Brusselsche tentoonstelling heb
ben een rapport ingediend, waarvan dc con
clusies eensluidend zijn met die, welke vroe
ger reeds zijn ingediend, uitgezonderd dat in
tegenstelling met de eerste tegenstrijdige be
richten kwaadwilligheid wordt uitgesloten.
De experts veronderstellen een onre.gelmatig-
heir in het leidingstelsel, oritisceren de ge
brekkige inrichting en late aankomst van
hel blusschmateraal en het gebrek aan één
heid bij den tentoonstellingsdienst.
frankrijk.
1' a r ij s 6 Maart. In de Kamer Jas
Monis de regeeringsverklaring voor, welke
door de linkerzijde met applaus werd ont
vangen en waarin gezegd wordt dat de re
geering naar hel behoud van den vrede
wenscht te streven en naar maatschappelijkcn
vooruitgang.
Dc passage omtrent dc inkomstenbelasting
lokte aan verscheidene kanten beweging uit.
Na gezegd te hebben dat het program der
regeering dal der republikeinsche partij is,
kondigt de minislerieele verklaring aan, dal
de regeering voor den Senaat de inkomsten
belasting zal verdedigen, welke door de
Kamer is goedgekeurd. Ze zal het lager on
derwijs hervormen in de richting van hot vak
onderwijs en een kieswet invoeren. Voorts
zai de regeering aan de Kamer verzoeken
een ontwerp goed te keuren tot onderdruk
king van sabotage en van liet verlaten van
zijn post, verder een wet, waarbij aan de
ouderdomspensionneering voor spoorweg
personeel terugwerkende kracht wordt ver
leend, benevens een ontwerp betrekkelijk het
reglement op de beambten cn werklieden.
De regeering wil het bewind uitoefenen met
verdraagzaamheid en goedheid. Het spoor
wegpersoneel, dat ontslagen is wegens anar
chistische handelingen, zal uitgesloten wor
den van opnieuwaanstelling. De regeering
zal zonder zwakheid de wetten op de gees
telijke vereenigingen toepassen en vervolgens
een wet op de persoonlijke vrijheid indienen.
De buitenlandsche politiek blijft onveranderd
en zal lot doel hebben de bondgenootschap
pen en ententes toe te passen. Zij is met de
zelfde beginselen bezield als de andere mo
gendheden. De regeering zal bijzondere zorg
besteden aan den waarborg voor den vrede,
welke gelegen is in leger en vloot.
P a r ij s, 6 Maart. De linkerzijde juichte
de zinsnede van de regeeri.nigsv©rklaring toe,
die betrekking had op de congregatiën; het
slot, dait handekle over de buitenlandse he
betrekkingen, werd met levendige toejuichin
gen begroet.
In <tem Senaat werd 4e v©rkj# ria$ VfqMp-
lezen onder de toejuichingen van de meer
derheid; van rechts werd geprotesteerd.
De la Have interpelleerde in de Kamer over
de keus vam de leden van het kabinet, waar
uit blijkt, dat de minderheid o.p Lnconstitu-
tiomeale wijze beslag heeft gelegd op di©
meerderheid met medepLicüiitiigjliieid van het
hoofd van den staat.
In zijn antwoord op verschillende sprekers
zeidie minister-president Momis, dat cL© ge-
beu rtemissen, die tot de ministerieele crisis
hebben geLeid, geen duidelijke aanwijzingen
hervatten. Het koJwwet-Briand heeft zich aan
het vertrouwen van de lvamer onttrokken.
Men kam de tegenwoordige regeeering niot
tol grM aanrekenen, dat zij hetzelfde pro
gramma heeft als de vorige.
Wijzende op de rechterzijde ©n de uiter
ste linkerzijde, zekte Moois, dat de meer-
derheid begint daar, waar die haat tegen do
maatschappelijke instellingen eindigt, en ein
digt daar, waar het geweld begint. Het mi-
ini®teriie zal het weder in dienst stollen van
de spoorwegbeambten bevorderen, door d,©
gevoelens van ineiiscklievondibcid te verzoe
nen inat de zorg voor de naltionale veilig
heid liet zal iu den Senaat voor dc aan
neming dor hervorming van het heJaetijig-
s leisel opkonion. De minister getuigde van
zijne gehechtheid aan de ideeën van dien
leokenstaat. De regeering zal do openbar©
school en de openbare onderwijzers verde
digen. Wat de kiesrechthervorming betreft,
noemt de regeer rug als grondslag voor de
discussi© aan het wetsontwerp, zooals jrot ré#
voortgekomen uit de beraadslagimgeai vain dc
commissie.
De regeering aanvaardde een© motie, voor
gesteld door Ghautemps, waarin gezegd
wordt, dat de Kamer, dc verklaringen van
•de regeering goedkeurende, op haar reke
nende om de eensgezindheid van dc repu
blikeinen t© verzekeren voor d© verwezen
lijking vam d© democratische en sociale her
vormingen, passende voor den leekonstaat,
em elke bijvoeging afwijzende, overgaat tot
d© orde van den dog.
Deze motie word aangenomen mot 309 te
gen 114 stemmen, waarna de zifting geslo
ten werd.
Bij de samenstelling van het kabinet-Moois
heeft de kabinetsformateur van verscheidene
personen, die hij kwam vragen op te treden
als minister, weigeringen gekregen. Daarvoor
werden versdhillende redenen opgegeven; po
litieke en soms ook niCt-pofcUeke. Dc senaftor
Jeanncney, wien de portefeuille van justitie
werd aangeboden, bleek aan huiselijk geluk
de voorkeur tc geven, zoo niet boven on-
s ter lelijkheid, dan toch boven politieke be
vordering. De nieuwe premier luid den on
der-staatssecretaris van binnen landscfae za
ken tot tem gezonden. Deze vond den heer
Jeauneney aan de wieg van zijn kindje, dat
drie maanden oud was. Hij keek hom cenigs-
zins onthutst aan en verzocht hem daarop
•don heer Monis te bedanken voor zijne
vriendelijke attentie, maar voegde cr bij,
dat hij een te jong echtgenoot was cn te ge
lukkig was met zijn pas verkregen vader
schap om zich te onttrokken aan de genoe
gens van het familieleven. „Als wij in een
•tijdperk van moeilijkheden waren of de re
publiek in gevaar verkeerde, zou 't een an
der geval zijn", Het deze model-echtgenoot en
vader hierop nog volgen.
Zwitserland.
De bondsraad heeft besloten, bij de vreem
de regecringen inlichtingen in t© winnen, of
zij bereid zouden zijn dool te nemen aan een
diplomatieke conferentie tot bepaling van
vaste datums van het Paaschfeost en tot
vereenvoudiging van den Gregoriaanschen
kalender. De Zwitsensche ihandeisikxingen
dringen er op aan, dat die bondsraad deze
zaak ter- hand zal nemen in overeenstemming
met de besluiten van het in 1910 te Londen
geiiouden congres van Kamers van koop
handel. Dc vereenvoudiging tod den Grego-
riaanschen kalender zou moeten gesoliieden
in den zin van de voorstellen van prof.
Grosclaudo te Genóve.
Spanje.
M a d r i ii6 M a a r t. Het parlement heeft
hare werkzaamheden hervat. Montere Rios
is herbenoemd tot voorzitter van den senaat,
Romanones herkozen tot voorzitter van dc
Kamer.
Portugal
De Paiz, oen to Rio de Janeiro verschij
nend blad, heeft het facsimile afgedrukt ran
een brief, waarin de opdracht gegeven
wordt den Portugeeschen mi uister-preside ut
Theophnlo Braga en alle leden van zijn ka
binet te vermoorden. Of dlit bevel tol een zoo
summier optreden ds uitgegaan van een t©
London zetelend comité, dat ernstig is op
te nemen, behoeft niet als zeker te worden
aangenomen. Dat de politieke toestanden in
do jonge republiek zich nog aiiet zoo beves
tigd hebben als dn het beking van het land
wcnschelijk zou zijn, is dntusschen ge>on ge
heim. Afgezien van den economischen strijd,
zich uitende dn de staking van spoorweg-
mannen cn andere stakingen, die voor het
oogenblik schijnen te zijn overwonnen, is or
in den laatótem tijid niet zelden sprake ge-
woest van monarchale intriges, dtie hun
oorsprong in clerical© kringen hadden. Zoo
heeft b.v. do clerical© pers in Oporto dn de
laatste weken openlijk den burgeroorlog ge
preekt mot het resultaat, dat (liet voor het
als een „Fort Chabrol" uitgerust© gebouw
van hel clericale blad A Palavra tot «ene
botsing kwam tusschen dc over do voortdu
rende aanvallen tegen ulo regeering geër
gerde volksmenigte cn d© inonarchalem.
Bloed is daarbij overigens niet gevloeid,
maar wel inkt en heet water, dat door de
bewoners over de menigte werd uitgegoten.
Dc politie heeft de bewoners van liet ge
bouw, dat eene katholieke vcreenigiug huis
vest, met geweld verwijderd. Dat er aan
VAN
RUDOLF HERZOG.
De jongelui trokken de tenten langs, beke
ken de di'kke dame, lieten zich fotografeeren
en electriseeren, sloegen op het hoofd van
Jut" dot hot knalde, schoten in de schiettent
Goudsohe pijpen stuk, kortom deden alles,
waartoe overvloedige jeugdige levenslust
dringt onder den indruk van een kermis,
gejoel en gezang en uitgelaten kermisvrij-
'bedd.
Hans S'emherr was steeds meegegaan. Hij
schreeuwde en zong niet zooals de anderen,
maar innerlijk genoot hij dubbel van alles.
Zijn fijnbesneden jongcnsgelaat gloeide, zijn
hart bonsde van genot. Er doorstroomdenem
een gevoel, dat hij nog nooit in zulk een
mate waargenomen had. Het was een gevoel
van kracht, een gevoel, iets ongehoords te
moeien doen. Nog ^nimmer had hij zóó het
gevoel gehad, vrij té zijn, nog nooit zóó sterk
den aderslag van het leven ondervonden.
Rijke, eenigc zoon als hij wast had hij zich
meestal tevreden gesteld met een oppervlak
kige waarneming van het werkelijke leven,
om het ontbrekende aan te vullen met het
spel zijner fantasie. Nu stond hij van aange
zicht tol aangezicht met hot volksleven. Hij
voelde zich als bedwelmd door al die kleuren
en beweging; zijn Neder-Rijnsck bloed, dat
steeds zoo klam en in bedwang gehouden
was, klopte van af zijn vingertoppen tot in
zijn slapen.
Aan de eene zijde van die smalle landtong,
die het eiland anel de stad verbond, was een
groote plas ontstaan. Aan de andere zijde
stond een jong meisje, bruin als een kastanje,
oogenschijnlijk nog een kind, hoogstens vijf
tien jaar. Doch het dunne zomerjaponnetje,
waarschijnlijk de eerste lange japon, spanide
reeds over 'de rijpende jonkvrouwelijke vor
men. De ouderwelsoke herdershoed van wit
stroo rustte op een paar vlechten, die tot ver
over liet middel reikten. De droomcrige oogen
staarden over de groote plas naar het rumoe
rige tenten-terrein, en ze schommelde den
voet, die in een groflederen schoen stak, over
den zand rand.
Steinhcrr's metgezellen kwamen er langs
en riepen het aardige kind schertsend wat
toe. Een begon iheffc lied van de twee konings
kinderen te zingen:
„Sie konnten beisammen nicht kommen,
Das Wasser war viel zu tief."
Gevolg gevende aan een plotselinge» drang
doorwaadde Hans Steiulierr in sprongen het
water, zoodat de droppels hem om de ooren
spatten, bereikte ademloos den overkant,
sloeg de armen om hel meisje heen, tilde
het heftig tegenstribbelende wezentje op, en
stapte terug door het water, er zich niet aan
storend, dat het opspattende water zijn broek
bedierf cn in zijn schoenen Hep.
De jonge officieren waren de eenige toe
schouwers, en juichten luid. Maar het aar
dige dong bleek een onwillig wild katje te
zijn. Ze pakte den ongenooden ridder, die dc
rol van Heilige Ghristopliorus .trachtte te ver
vullen, met haar beide kleine), gespierde han
den in het voorliaar, en spartelde zóó in zijn
armen, dat hij bijna struikelde. Het werd
hem rood voor dc oogen. Hij voelde hoe 'het
onstuimige bloed van liet jonge meisje wild
klopte legen zijn eigen jeugdig hart. Zoo iels
luid hij nog nooit gevoeld. Nog nimmer had
den zijn jongenshanden een meisje aange
raakt. Duizenden gevoelens doorstroomden
hem in die enkele seconden, deden geur, me
lodie en kleur in hem ontstaan, prikkelden
hem en verwarden hem door hun zoetheid,
sloegen hem tegelijkertijd tot ridder en ont
namen hem alle kracht.
„Kalm een beetje, of ik kus jel" riep hij
plotseling.
Hij begreep zelf niet, hoe hy er toe kwam,
zoo iets te zeggen.
Nu zette hij haar op den anderen oever cn
veegde zich met de hand het voorhoofd af.
Er zat bloed aan, toen hij ze weer naar be
neden bracht.
„Die kleine Heks heeft je gekrabd?"
Hij knikte;, verlegen laohen'd. Hij zei maar
niet, dat zc hem ook gevoelig geschopt kald
met haar trappelende voeten.
Hij keek schuins naar zijn schoone jonge
dame. die boos rechtsomkeert maakte, en van
plan scheen door het water terug te waden.
Aarzelend trad hij op haar toe, cn met een
haastigen blik bemerkte ze de sdhram op
zijn voorhoofd, dicht onder de dikke haar
lokken.
„Wel?" zei hij, met gemaakte jongensbru-
talitoit.
„Ik wil hier niet wezen", zei ze, en tranen
omfloersten de donkerblauwe kinderoogen.
Toen nam hij l»aar, alsof er niets anders op
zat, ten tweeden male op, en droeg haar zwij
gend, met op elkander gekiemde lippen, te
rug. Ze scheen hem zwaarder dan de eerste
maal, ofschoon zc zich niet bewoog. Aan dc
overzijde zette hij haar voorzichtig neer. Een
seconde lang stonden ze zwijgend en boos
tegenover elkander, en keken elkander aan.
Toen nam hij, zooals hij döt gewend was in
he' salon zijner schoon e moeder, de meis-
jesbaud, die nog in de zijne lag, cn bracht
die aan de lippea.
d'ic aan de lippen.
In een oogwenk had het kleine ding ziah
uit de voeten gemaakt. Haar vlechten flad
derden achter haar aan en glinsterden in
het zonlicht. Weg was ze.
Hans Steinhorr ging, zonder zich te be
kommeren om het achtergebleven officieren-
gezelschap, dat rich bezig Jiiokl niet een
paar vroolijke deerntjes, langs te uzelf don
weg terug, welken hij dien middag geko
men was. Hij ging door den Hofgarton, en
over den Eiskcllerberg, steeds verder langs
d© stille kade, don geliefden Rijn aan zijn
voeten; maar hij hoorde of zag niets; hy
liep daar als iemand, die ontvorwachts de
wonderen aanschouwd heeft van het Feeën-
rijk.
Toen liij de schipbrug bereikt had; bcftmad
hij, nog steeds verzonken an den raadsel
achtiger toestand, de dobberende planken.
II. bad reeds ©enige passen gedaan, toen
hij achter zich een korten ruw«i roef» hoor
de. Hij schrok, ontwaakte uit zijn droomen
en keerde zich om. Wat moest die druk ges-
tic ui ee rende man van hem?
..Zeg, jongeheer, het bruggegcld kan jij
niet alleen afschaffen, «hoor je!"
O, ja, hij had vergeten, hot broggogeld
te betalen. liruggegeld? Maar waar wis hij
dan en waar wild*? hij naar toe? Beneden
hem praatten de golfjes van dJcn Rijn zoo
druk met elkander, als hij hot nog nooit ge
hoond meende te hebben: „nieuwe ondervin
dingen, gohoianziimiigliedcnEn hij diacht
„Zeg hot maar hardop oudte, ik versta je
toch." En hij lachte dtil dn jziultfolf, waar
over wis* hij niet. Maar hij gevoelde zich
plotseling zoo verwant met het loven en
werken der nabuur om zich heen, zoo ver-
trou »,"J, zoo na.
Hij keerde terug naar het brugwachters-
huisje, doorstond rustig den wantrouwenden
blik van den wachter, terwijl hij .betaalde,
cn giug vorder. Een onweerstaanbare lust
om voort ie draven kwam in iliem, en in een
razend marsditempo snelde hij brug over.
En uit volle horst zong hij op d© maat ion
liedje.
Hoofdschuddend zag.de brugwachter hem
na.
,,Dio hoeft al te veel o,p," ©ei hij tot zijn
collega.
Onbezorgd vervolgde Hans Steinhioprr zijn
weg. Nog steeds in hötoelfdc tempo, was
hij hot voetpad opgegaan, te Rijtvwoidfen
In. Zijn lieden voorraad volksltedoren zang
hij af. Hij v<x4de .zich oud en jong tegelijk.
Hoe wonderlijk zacht was de lucht! Zoo
zacht, even zacht en weck »Ls zijn gemoed.
En hij betrapte er zich op, dat hij ondank»
zijn vreugde een paar maal snikte cn plot
seling scheen hij Zichzelf bitter beklagens
waardig ondanks zijn voornaamheid.
Jleisa! heisa!" riqp hij en begon in razen-
den draf te loop en. Die dwaze zomeravond-
stemming zou hij .wel baas worden.
\Vordt vervolgd*