ST*. 399. Tweede Blad.
9de Jaargang.
Zaterdag 22 April 1911.
BUITENLAND.
IbinnenlandT
FEUILLETON.
DE NEDER-RIJNERS.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Idem franco per post- 1.50.
PRUS DER ADVERTENTIËN:
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest
dagen.
Advertontiënmededeelingen enz., gelieve men vóór 11 urn
's morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C<>.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummtr 66.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel en bedryf bestaan roer voordoeUge bepalingen tot
het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement. Eene
circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag
toegezonden.
„Nick Carter".
Parijs, 19 April 1011.
Men zegt wel eens, dat hel werkelijke le
ven meer verrassingen aanbiedt dan ooit
een roman- of tooneclschrijvor zou kunnen
bedenken.
Wat zyn de avonturen van de tweehon
derd Nick Carter boekjes, die hier versche
nen, vergeleken bij den echten Nick Carter,
die uit het werkelijke Parijsche leven groei
de?
De Nick uit onze ongezonde prulboekjes
is een vreeselijk verongelukte Holmes! om
dat het in boekjes gebeurt, vindt hij natuur
lijk altijd de schuldigen en lijkt hierin dus
heelemaal niet op werkelijken detective.
Oin aan te toonen, dat Nick niet onfeilbaar
laat men hem domheden begaan, die
zelfs een jongen van tien jaar, die een klein
beetje intelligent is, zou vermijden. Hij ver
mijdt niet en dus wordt hij vandaag op een
zolder opgehangen en morgen begraven in
ik weet niet wat voor ondergrondsche spe
lonk. Maar zelfs begraven blijft Nick heel
kalm en rookt een sigaar. De man heeft
groot gelijk. Hij weet wel, dat het om het
voordeel is van den uitgever, dat deze hem
niet laat sterven... En de volgende week
verrijst hij en kan men voor 25 centimes
weer een van zijn heldenfeiten lezen.
Maar de uitgever is dan ook zoowat de
eenigc, die voordeel heeft bij het prül. dat
jammer genoeg, veel gelezen wordt. Ten
eerste door de jeugd over het algemeen, bij
wie het een ongezonden lust naar avontu
ren doet ontslaan, geheel verschillend van
die, welke bijvoorbeeld Jules Verne's boe
ken kunnen opwekken.
Bij „de jeugd" denkt men aan kinderen,
die noch buitengewoon ondeugend zijn,
noch den naam van brave Hendrikjes ver
dienen.
Parijs heeft echter nog een andere jeugd,
welke men hier letterlijk noemt: „apachen-
zaad". Het zijn niet altijd kinderen van apa
chen. Heelemaal niet! Voor het grootste
deel zijn het kinderen van ouders, die bei
den den geheelen dag uit werken gaan en
dus zich om de kleinen niet kunnen bekom
meren. Deze groeien in hel wild op, op
straat. Daar zien ze meestal niet veel goeds,
terwijl hun eigen ziel al een bodem is, waar
op het kwade welig tiert. Niet'natuurlijk,
omdat zc arm zijn maar omdat ze geboren
zijn uit ouders, bij wie lichaam en geest
reeds verzwakt waren door arbeid, en door
alcohol. En ook vooral, omdat ze steeds
het voorbeeld voor oogen hebben van jon
gens van 17 en 18, jonger zelfs, wier groot
ste vermaak liet is, zich in het schieten te
oefenen in de hoop een handig apache te
worden. De Apache, die de meeste misda
den begaat, komt ook bij hem in eere, om
dat ze de grooleren met enthousiasme er
over hooren spreken. Ze zijn niet slecht, die
kleintjes, heelemaal niet! Ze bezitten schat
ten van moed en edelmoedigheid, een groot
gevoel van nirhtvaardigheid ook. Ze wor
den alken maar een verkeerden weg op
gestuurd en krijgen een valsch begrip van
de dingen. JDe reeds wat grootere makkers
•lezen de Nick Carter-boekjes en in dat mi
lieu natuurlijk veranderen de misdadigers in
helden, van wie de „methode van werken"
bestudeerd wordt. Klein en groot voeden
zijn ziel met Nick Carter-lectuur.
Bij de volwassen apachen zijn die boekjes
ook bekend. Het is nu juist geen diepzinni
ge lectuur; maar men kan mocielijk ver
wachten, dat onze Parijsche Apache Pascae
of Descartes prefereert.
liet publiek ignoreert Nick Carter even
min; een theater maakte er zelfs een come-
diestuk van.
En zelfs is de beroemdheid van den 25-
centimes detective zóó groot, dat ze door
drong tot rechters en politiedienaren.
Zoo gebeurde hel, dat een zeer handig,
vertrouwbaar politic-inspecteur door zijn
overheden en zijn kameraden „Nick" werd
bijgenaamd. Tegelijkertijd onderscheidde
zich door zijn handigheid en durf een apa
chen-chef; en zijn makkers noemden hem
uit spot „Nick Carter".
„Nick Carter" van de apachen wereld be
gon bekend te worden. Bij een juwelier stal
lnj voor achtduizend frank; kort daarop
eigende hij zich elders G0.00U francs toe.
Een vrouw verdwijnt. Men beschuldigt
„Nick Carter" haar gedood te hebben. Een
andere vrouw wordt vermoorden weer
•heet hel, dat Nick Carter de dader is.
l>c politie vonid, dat daan®oen eind aan
moest komen. Wie zou handig genoog we
zen, om dien bandiet te vangen? Men vond
het beste om den inspecteur „Nick" hier
mee te belasten. Weldra mocht men zich
over die keuze verheugen. Want de inspec
teur gaf nuttige inlichtingen omtrent oen
milieu, waarin het niet altijd gemakkelijk
is voor de politic om er in door te dringen.
Met een anderen inspeotew, Guinouard, be
gon hij te zoeken naar den dief 'der acJht-
en der zestig duizend frank. Ze werkten bei
den met ijver, en de bandiet „Nick Car
ter" moest wel een heöl geslepen mensch
zijn, om aan a! dat zoeken te ontsnappen.
Nick toonde zich werkelijk teleurgesteld, dat
hij niet onmiddellijk slaagde.
Daar werd door een ander politiedienaar
een medeplichtige van „Nick Carter" gear
resteerd. Dat was zoo'n slag voor het eer
gevoel van „Nick", dat hij onmiddellijk zijn
ontslag indiende en, om zich te troosten, een
uitstapje naar Brussel maakte.
Daar i's hij nog en zal hij voorloopig wel
blijven. Want.... „Nick" en „Nick Carter" wa
ren één en dezelfde persoon.
En aldus begrijpt men 'hoe de inspecteur
„Nick" cr maar niet in kon slagen den ban
diet „Nick Carter" tc vinden.
Be politie is natuurlijk nu juist niet bij-
zoiuicr tevreden, dal ae zich zóó lang door
Nick of Nick Carter liet beetnemen. Parijs
laoht er om en vindt vermaak in dat roman
netje.
De Parijzenaars zien nu eenmaal overal
den komieken kant van, en het zou me niiet
verwonderen, als vandaag of morgen onze
straatventers een liedje verkoopen betref
fende Nick Carter. Het spreekwoord zegt
immers „a Paris tout finit par des chan
sons".
Wie geen tijd of lust gevoelt de kranten
te lezen, kan betrekkelijk -op de hoogte blij1-
ven van wat er gebeurt door naar onze
straatzangers te luisteren en door er naar
tc zien wat de kinderen op straat spelen.
De kinderen spelen staking, alKs er staking
is ;ze spelen „doodstrafje" als men de guil
lotine laat werken; ze laten bij wijze van
„aréopLanes" dingen van olllerlei vorm in
de luaht vliegenze hooren spreken over
het vreemdelingenlegioen en spelen „Afrika"
en zelfs beslaat er een spelletje, dat „espe
ranto" keet....
De straatzangers brengen alles wat actueel
is in zang. Onze liedjesman gelijkt echter
heelemaal niet op den traditioneelen, in
lompen gehulden orgelman. Het is bijna een
„mijnbeer" met wit boord, manchetten, gele
schoentjes.... Gewoonlijk zijn er twoc of
drie bij elkaareen maakt muziek, een zingt
en de derde verkoopt het liedje bi druk voor
twee sous. Tussolien hen en het publiek be
staat een soort vriendschapsband: de zan
ger moedigt op vri-ende.i/icen .toon aan, mee
te zingende hoorders op hun beurt kijken
naar rechts en Jinks of cr ergens een agent
in de buurt is...» (Want eigenlijk Ss dat zin
gen niet toegestaan!Nadert zoo'n agent,
dan verdwijnt het publiek en als de zangers
niet gauw genoeg hetzelfde kunnen doen,
vinden ze bijna altijd oen tijdelijke schuil
plaats in een huis. uc Pa rijzen aar over het
algemeen is een „goeie drommel". Nauwe
lijks is de agent weg, of fluks waarschuwt
men de zangers en lustig begint het concert
weer op nieuw.
Het publiek koopt de liedjes, izingt ze
thuis. Van Parijs gaan ze de provincie in en
van hier soms over de grenzen.
Er zijn er onder die gemeen zijn, in-vui'l.
En dat is jammer genoeg. Er zijn er enkele,
die vol poëzie zijn, die u treffen, wanneer
ge ze een enkele maal hoort, maar hier na
tuurlijk beginnen te vervelen, omdait ze af
gezaagd raken. Er zijn cr velen die kinder
lijk lief zijn, eenvoudig, zooals de lieden
zelf uit het volk. De meeste zijn echter eene
geestige toespeling, op een actueel feit, dat
opgang maakte, en liet is hoogstwaarschijn
lijk, dal we dus dezer dagen een grappig
Nick Carter-liedje krijgen.
iNeofego.
De vriendin van den Parijsehen politie
beambte Warzé, die gebleken ïs zelf een vol
leerde misdadiger te zijn, is uit Brus
sel, waarheen zij te zamen gcv.ucht wa
ren, te Parijs teruggekeerd en al heel spoe
dig door de recherche ingerekend.
Volgens de laatste berichten heeft Warzé
zie hzelf in handen der justitie gesteld.
(Red.)
Rondschrijven van baron
S w e er te. De heer E. C. baron Sweerts
de Landos Wyborgh, met ingang van 18 de
zer benoemd tot Commissaris der Koningin
in de provincie Zuid-Holt and, heeft in eene
circulaire aan de gemeentebesturen in de
provincie Zuid-llouand van zijn optreden
als zoodanig kennis gegeven en daarbij een
ernstig beroep gedaan op de krachtige me
dewerking en fSlcun van die besturen in aJles
wat bevorderlijk kan zijn aan het welzijn en
-de ontwikkeling van clit gewest.
„Gij hebt cLie" zoo schrijft baron Sweerts
in zijne circulaire „mijnen diep betreur
den voorganger in ruime mate verleend. Wil
ze ook mij niet onthouden en mij op die
wijze l>chulpzaam zijn in mijn ernstig stre
ven de mij toevertrouwde taak naar behoo-
ren te vervullen."
Be commissien van Rapporteurs voor
de laatstelijk door de Eerste Kamer der Sta-
ten-Gencraal in hare afdeclingen onderzochte
wetsontwerpen, komen in het begin der vol
gende week bijeen tot vaststelling der ver
slagen.
Het burgemeesterschap van
Den Haag. De „Nieuwe Courant" heeft
zich ten tolk gemaakt van- zeer voor de hand
liggende geruchten, dat de burgemeester van
Groningen, de heer jhr. mr. E. Tjarda van
Starkcnborgh Stachouwcr, ernstig in aan
merking komt voor 't burgemeesterschap van
Den Haag.
Wij hebben, schrijft de Prov. Gron. Crt.,
hier al herhaaldelijk de vrees hooren uiten,
dat onze burgemeester eventueel zou gaan.
Het is niet mogelijk, die vrees definitief
weg te nemen, aangezien de heer Van Star
kcnborgh er niet de man naar is, om het oir-
baar te achten zich in een geval als dit in
cenige richting uit te spreken.
Maar wel kunnen wij mededeclcn, dat de
heer Van StarkenborgH zich nog niet zoo
lang geleden zeer beslist moet hebben uitge
laten, dat hij geen ander burgemeesterschap
ambieerde dan dat van Groningen, van* een
stad, die hem natuurlijk na aan het harte
ligt.
Voor wie den heer Van Starkenborgh kent,
is deze uitlating zeker voldoende om alle
vrees, dat hij thans vrijwillig als burgemees
ter zou wil en aftreden, te verbannen.
De burgemeester van Goes,
de heer J. E. de Koning Kooij, dce.de in de
heden gehouden wethoudersvergadering
mede, op 1 Juni ontslag te hebben gevraagd
aan 11. M. de Koningin.
De groote manoeuvres der
le divisie zuhen gehouden worden onder
leiding van den commandant der le divisie
op 18 en 19 September, en die der Illc divi
sie eveneens op 18 en 19 Sejitember onder
leiding van den commandant der Illc divisie.
De legermanocuvrcs zullen gehouden wor
den onder leiding van den commandant van
bet veldilcger en aansluiten aan do voormelde
manoeuvres der Ie en Illc divisie. Zij zullen
ten hoogste aoht dagen duren.
M i 111 i e w c t. Men verwacht dól het
afdelingsverslag der Tweede Kamer over
hel militieonlwerp vóór of tegen het a.s.
wederbijcenkomen der Kamt-r verschijnen
zal en dat 't in de bedoeling der regeenng
ligt alsuan binnen 14 dagen haar memorie
van antwoord in tc zenden, ten einde eene
behandeling en afdoening van het voorstel
nog vóór het zoinerrccès zooveel mogelijk tc
bevorderen.
Omtrent den stand der werkzaamhe
den van de Staatscommissie voor de Grond
wetsherziening vernamen wij, dat zij met ha
ren arbeid geregeld vordert en dat de her-
Vttt'ing van hare vergaderingen echter niet
\óór Jut einde van den zomer zal noodig
zijn. Zooals bekend, is de commissie in ver
schillende sub-commissicn gesplitst.
Artsen voor Ind-ië, Voor de openge
stelde 6 plaatsen van arts bij den burgerlij
ken geneeskundigen dienst in Ned.-Ind.ë ter
vervanging van de bij de ziekeninrichtiugen
werkzame doctoren, die bij de pestziekte zijn
opgetreden, hadden zich tot heden 14 gega
digden aangemeld.
Be benoemingen kunnen binnen kort ver
wacht worden.
Driedaagse h Nederlandsen
muziekfeest. „Tooukunstnieuws", liet
orgaan van de Maatschappij „Toonkunst
meldt thans:
Bij lbet hoofdbestuur onzer Maatschappij
zijn plannen in voorbereiding voor een dric-
daagsoh© Neder land soh muziekfeest, te hou
den in Juni 1912. Aan -dit muziekfeest zal
verbonden wonden een nationaal muziek-con-
greS, vc or namelijk met het oog op de bclau-
gen van hel muziekonderwijs.
Het hoofdbestuur heeft het plan aan de
aaustaande aigetneene vergadering voor to
stellen om voor bovengenoemd doel f 2000
beschikbaar tc stellen. Het geheele waarborg
fonds, dat noodig wordt geacht, is groot
f 0000. Voor -dit te stichten waarborgfonds is
reeds van particuliere zijde één bijdrage van
f 1000 toegezegd.
D© heer Willem Mengelberg heeft zich be
reid vertelaard de muzikale leiding van dit
muziekfeest op zich te nemen.
Aan alle Nederlandsch0 componisten zullen
te gelcguner tijd uitnoodigingen gezonden
worden hunn© nieuwe wenken aan een nader
tc noemen comité ter beoordeeling voor oven-
tueele uitvoering in te zenden; alsdan zullen
ook nadere bizonderhoden bekend worden
gemaakt.
Nederland op d c Reis-tem-
t o o n s t c 11 i n g te B e r i ij n. Naar aan
leiding van vei scüiilcnde berichten in d«
pers over dc Ncuenandsah© alKteeaing der
Internationale tentoonstelling voor itei&we-
zen en Vreemdelingenverkeer, Berlijn 1911,
waarin monding werd gemaakt van een met
gereed zijn dier ufdeeiuig op dm dag van
opening der tentoonstelling, wordt vauwege
de Nederiandsche commissie verzocht mode
te deeicn dat door uic commissie aan do
regeering een verslag van har© werkzaam
heden zat worden uitgebracht, dat ongetwij
feld zaï worden gepubliceerd, Iu da verslag
zad ook worden uiteengezet van wclikc om
standigheden het niet tytng gereed zijn der
afdeeding het gevolg is geweest.
Reeds thans kan de commissi© verklaren I
dat de voorstelling, die in sommige bespre- i
kingen werd gegeven, als zoude de schuHl
der vertraging bij de regeering zijn t0 zoeken
niet juist is.
Strafport. Blijkens berichten in de
bladen hebben verschillende firma s te Am
sterdam en te Rotterdam gisteren briefkaar
ten ontvangen met 7} cent strafport.
Een dier firma's deelt in het Hbl. mede,
dat op informatie aan het postkantoor te Am
sterdam werd medegedeeld, dat dit straf-
porlo berust op een reeds 4 jaar van kraent
zijnde bepaling, dat dc naam van den afzen
der slechts op dc linkerhelft van de brief
kaart mag voorkomen.
Bedoelde firma ontving nog een buiten-
.andschc briefkaart om dezelfde reden met
12i et. stratporto belast, en schrijft verder:
„Wij schatten dat 50 pCt. onzer binnen- en
buitenlandschc relaties briefkaarten gebrui-'
ken en voorradig hebben, waarbij de naam
en hel adres van den afzender over dc ge
heele breedte van dc briefkaart gedrukt is.
„De last en schade door de plotselinge toe
passing dezer bepalingen is dan ook onaf
zienbaar en drukt hoofdzakelijk op de schou
ders der ontvangers, dus onschuldigcn, daar
het strafporto veelal niet verhaalbaar zal zijn
en men b.v. bezwaarlijk van buiten)anders
kan verlangen, dat deze naast die in hun
land gangbare briefkaarten een model spe
ciaal voor Nederland zullen laten drukken.
„Wij geloovcn dan ook dat het beter ware
geweest deze verordening ook verder rust te
gunnen en hopen dat de toepassing weder
opgeheven zal worden".
Intusschcn verneemt het llbl., dat uun den
directeur-generaal der posterijen en telegra
fie gevraagd is om opschorting van den maat
regel gedurende korten tijd.
87 TAK
RUDOLF HIRZOÖ.
o—
„Geen profeet is geëerd in zijn eigen va
derland, als hij zijn ontwikkeling voltooit
onder de oogen van zijn buren," had Philipp
Steinherr tot zijn zoon gezegd. „Vertoon je
daar ginds in je vaderland niet al te dikwijls
in je onrijpe jaren, vier je dwaasheden bot
burten de muren van Düsseldorf, en men zal,
als je over een paar jaar terug komt als
doctoi in de rechten, reserve-officier en weet
ik wat nog meer, steeds een zekere bizondere
persoonlijkheid in je zieu, en niet den ge
wonen allemansvriend, met wien men maar
kan omgaan met de oude, lompe vertrouwe
lijkheid. Ik zou graag zien, dat je eens
daar ginds nummer één werdt."
En Hans had zich voorgenomen, zich niet
le vertoonen, vóór hij de strepen droeg en
daardoor als aspirant-officier niet behoefde
onder te doen voor de militaire bezoekers
van zijn vaderlijk huis.
De brieven aan Hannes werden in dezen
tijd nog schaarscher. Hij verontschuldigde
zich met zijn vele militaire plichten, cm
troostte haar met een wederzien, dat alles
in het reine brengen zou. Wat hij onder dit
wederzien verstond, was hem zelf niet dui
delijk. En hij wilde er ook niet dieper over
nadenken.
Dat Hannes met zijn moeder omging, was
hem onbekend gebleven. Mevrouw Stein
herr had gewenscht, dat hij het niet weten
zou, om den jongen des te meer te verras
sen met het feit zelf en ook met de duidelijk
waarneembare gevolgen, die deze omgang op
Ilannes had uitgeoefend*. Maar de jongen
scheen volstrekt geen haast te hebben, zich
te laten verrassen.
Hel leven in Düsseldorf ging rustig zijn
gang. De crisis, die geheerscht had in dc
geheele Duitsche industrie, was mog wel
niet geweken, maar er deden zich toch
weer teekeneu voor, dat er weldra een om
mekeer komen zou. Philipp Steinherr was
niet de laatste, die dat inzag. Hij sprak er
niet over, maar nam in stilte zijn maatre
gelen. In den zomer kocht hij er eenigo
fabrieken bij, die alleen niet meer konden
blijven bestaan, en liet tegen lage' prijzen
zijn voorraad ruw materiaal verdubbelen,
om bij het eerste morgengloren gereed te
zijn.
Doch op een vroegen zomeravond werd dc
onvermoeide man op een baar thuis ge
bracht. Bij een heftige woordenwisseling op
de fabriek was hij door een beroerte getrof
fen en in elkander gezakt.
Hij leefde inog, toen men hem op zijn
slaapkamer te bed legde. Twee doktoren
bleven bij hem, tot het bewustzijn ccn wei
nig terugkeerde. Margot, die aan niets an
ders dacht, dan zijn pijnen te stillen, week
niet van zijn bed.
Philipp Steinherr opende den mond. Zijn
pogingen, een klank te uiten, waren vree
selijk om aan te zien. Hij rolde met de
oogen heen en weer, alsof hij iemand zocht.
„Hans..." kwam het onduidelijk over zijn
lippen. Ilij had zijn opvolger nog zooveel
tc zeggen.
„Er is naar hem getelegrafeerd, Philipp,"
zei Margot kal meer end, ,,hij kan elk oogen-
blik hier zijn."
Ze legde haar hand op zijn voorhoofd, en
de man, die nooit in zijn leven veel verlan
gen gevoeld had naar een streelende vrou
wenhand, ondervond in zijn sterven de wel
dadige tooverkracht van zulk een aanraking.
Zijn angstig starende blik werd zachter, hii
bracht, met inspanning van al zijn krach
ten, zijn hand omhoog, om die op de hare
tc leggen. Toen stierf hij in do armen zijner
vrouw...
Toen Margot doodsbleek de kamer door
ging, hoorde ze een zacht weonen Ze
schrok. Wie kon zoo bitter bedroefd
schreien om den doode, die in zijn leven
nooit vrienden bezeten cn ze ook niet ge
wenscht had? Ze sloeg de portrére terug, die
de zijkamer scheidde van haar slaapkamer
cn zag Hannes staan.
„Wat doe je hier, kind?" vroeg ze toen
boos.
Het meisje wierp zich om haar hals en
snikte luid.
„IIoc zal hij dat dragen, hoe zal hij dat
dragen..."
„Stil, mijn kindje," zei Margot „wij moe
ten elkaar helpen."
„Iu het salon... is... nog iemand," snikte
Hannes.
Margot maakte zich zachtjes los, uit de
omarming en ging de kamer door naar het
salon. Ze begreep, dat het Springe was. En
Heinrich Springe ging haar, toen hij haar
hoorde komen, tegemoet, nam zwijgend haar
handen iu dc zijne en drukte ze.
„Ik blijf hier," zei hij daarna, „misschien
kan ik nog van dienst zijn. Maar u moet
nu beslist even rust gaan nemen. Doe het
terwille van uw jongen, die elk oogenblik
hier kan zijn, opdat ge uw tegenwoordig
heid van geest toonen kunt, als hij de zijne
verliest."
Ze knikte slechts en ging.
Eeu sabel rinkelde op de trap, cn er klonk
een angstkreet door het huis„Papa,
papa...!"
Een half uur later verliet Hans de sterf
kamer. Hij had de kalmecrcnde woorden
zijner moeder nauwelijks gehoord. Weer
had hem zijn leven door de nieuwe Indruk
ken overweldigd.
Hij kon dc zware lucht in huis aiict ver
dragen. Na zijn afwezigheid van anderhalf
jaar kwamen de kamers hem vreemd voor
de bedienden waren hem onbekend. Hij
wilde alleen zijn, alleen, om alles te begrij
pen, en zichzelf voor het uiterlijke weer
meester te worden.
Hij ging door den donkeren tuin naar het
prieel, waar hij als gymnasiast zoo dikwijls
verzen gedicht had. Daar verhief zich in
den maneschijn een gestalte, die er aan het
tafeltje gezeten had. Het fijn besneden ge
laat, de donkere oogen, het glanzend gouden
haar... dat was toch dat was toch...
„Hans..." zei een stem, zooals slechts de
geliefde spreken kon.
En toen hij voor haar stond, doodsbleek,
met droge oogen, en sprakeloos, trad ze op
hem toe, nain zijn koud gelaat tusschcn
haar handen, en kuste hem innig.
.Schrei toch," zei ze, „schrei dan toch..."
Toen ontspande cr iets in zijn borst, toen
wat» hel hcou, alsof hij iu dc verte d© klok
ken van zijn ge-boort eiland hoorde roepen, eu
liet lulden kwam nader en nader, en deed
hem vergoten, wat Lag tusschen het verle
den en het heden. En met het hoofd op den
schouder van liet meisje, sdhrejtie hij en
schreide om alles wat hij verloren had.
Ilct voorjaar was ten einde.
Evenals vroeger stond de naam „Philipp
Steinherr" in groote letters boven de fabrictks-
poort. maar lüj, die dezen naam gedragen!
had, was niet onmisbaar gebleken.
Na verschillende beraadslagingen met
Springe, hadden Hans en zijn moeder beslo
ten, kien eersten ingenieur der fabriek, oen
man di© reads twintig jaar onder Philipp
Steinherr gewerkt had. de zaak bad zien
opkomen en zich uitbreiden, en die op de
hoogt© was met <de plannen, welke Phiiipp
Steinherr voor dc toekomst gekoesterd had,
te benoemen als directeur. Toen de stukken
geteekend en de zaken geregeld waren, ver
trok Hans weer naar zijn regiment, en alfes
ging weer zijn gewonen gang, alsof or niet»
gebeurd was.
Hans had van zijn overste verlof gekre
gen, do eerste acht weken herhalingsoefe
ningen dadelijk te laten aansluiten aan het
dienstjaar. Daardoor behoefde hij niet voor
het begin van het volgende semester naar
huis U? gaan, want een andere reis scheen
hem nu niet gepast. Maar hij zag togen <fe
verhouding thuis op. Hij wist nu van den
omgang van Johanna mot zijn moeder, hij
voorzag, dat men h<xn geen hindernissen
meer in den weg zou leggen, dat men zelfs
zijn bezoek met groot© verwachtingen tege-
moet zag, cn dit was hem volstrekt «iet naar
den zin, ja zelfs onaangenaam.
IF or dl vcrioljd.