(Saargung. Dinsdag 13 Juni 1911. BUITENLAND. FEUILLETON. DE HEDER-RIJNERS. JHT 39V. ABONNEMENTSPRIJS: Per 9 maanden voor Amersfoort f l.OO. Idem franou per post- 1.5 O. Afzon-ieriijk.-* n-immers - 0.05. Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon* en Feest* dagen Adrertontiönmededoolingon enz.gelieve men vóór 11 uur 'a morgens bij de Uitgevers in te zenden. Uitgevers: VALKHOFF 6 C®. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Van 1—5 regola f 0.50. Elko regel moer - O.IO. Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents by vooruitbetaling. Groote letters naar plaatsruimte. Voor handel en bedrijf bostaan zoor voordeoligo bepalingon tot hot herhaald advortooron in dit Blad, bjj ubonnoment. Eens circulairebevattonde de voorvvuardiiu, wordt op aanvraag toegezonden. Kennisgevingen. De Burgemeester van Amersfoort brengt ter ken nis van belanghebbenden, dat op 14 en zoo noodig ook op 15 Juni 1911 eenc schietoefening zal worden gehouden van het fort 1'ampus dat gevuurd «al worden met kanonnen van licht kaliber (6 c.M.), waarbij onveilig wordt gemaakt een sector, begrensd door de ware richtingen N.W. door Noord tot Z.O. t. Z. (191 tot op 4500 M. van bet fort dat op de dagen, waarop gevuurd wordt, van het fort l'ampus cene roode vlag zal waaien, die 3 uur vóór het begin der oefening halfstok en één uur vóór dc oefening geheel vooigeheschen wordt dat bovendien tegelijkertijd en op dezelfde wijle roode vlaggen zullen waaien van dc batterijen Die- merdarn en Burgerdam, de Westbatterij nabij Mui den en den kerktoren te Mu.deibcrg. Amersfoort, den 12. Juni 1911. Dc Burgemeester voornoemd, WUUTIERS. Politiek Overzicht. De opstand in Albanië. In dc laatste dagen is van Oostcnrijksche zijde met bijzonderen nadruic de wensch uit gedrukt, da4 de onlusten -in Ajbunic zoo spoe dig mogelijk zouden worden onderdrukt en dat daar orde en rust inct vreedzame mid delen zouden worden hersteld. Dit heeft in Konslantinopol eenige ontstemming verwekt, waarop men zich in Woenen gehaast heeft te. verzekeren, dat ueze wensehen en raadge vingen door de vriendscnappeiijkste gezaid- neid werden ingegeven en dat daarbij met wend gedacht aan eene .inmenging in uc bin- nenlandsche aangelegenheden van Turkije. Deze eerbied voor de onscueaduaarhem van 'iet Turkschc rijk is ook uitgedrukt in de verklaringen, die dc Itanaanscne minister van buitenlandsche zaken, markies tli San Giuiia- no, in de Kamer van afgevaardigden te Rome heeft afgelegd. De minister verzekerde, dat Italië evenais de andere mogendheden, zon der zich te mengen in de vragen van biunen- landsche politiek van het Tun^che rijk, welks hoog aanzien en. stevig gegrondveste inte griteit men wcnsoiit te handhaven, steeds vrieudscliappelijken raad heelt gegeven om gematigd en schrander op te treden, vooral wat de oude en traditioneele levensgewoon ten betreft. De politiek van lialië heen, even als die van de andere groote mogendheden, de onschendbaarhe.d van het Turksche rijk ot grondslag. Men ziet hieruit opnieuw, dat de tijd voorbij is, waarin iedere groote mogend- oeid meende onder een ot ander voor wendsel zich met de zaken van Turkije te kunnen bemoeien. De zwakheid en toegevendheid van de regeeriny ouder Abdul llamid ra..akte dit bijna tol een ewoonterecht. Wat daaruit voortkwam iceft men in Maceaonie gezien, dat tengevol ge van de Europeesciie inmenging niet tot rust kon komen. Met den val van Abdul lla mid bewerkte hel herleefde Turks Cue natio nale gevoel, dat Europa zich uit Macedonië terugtrok. Naar aanleiding hiervan merkt de Neuc Freie Presse op, dat dc zenuwachtige span ning, die door de gebeurtenissen in Albanië en door de daarover gevoerde gedachtenwis- selingen is teweeggebracht, al is zij nog niet geheel geweken, toch dit goede heeft gedaan, dat zonder iktzondering en door alle Europee- sche volken dc dringende wensch werd uitge sproken, dal Turkije eene ernstige poging moge doen om met de Albancezen tol vreed zame overeenstemming te komen. ,,Dc Portc moet zich er van bewust zijn, dal geen Euro- peesche groote mogendheid cene verandering van den status quo op den Balkan wenscht, maar dat het voortduren van den strijd niet alleen om zuiver mcnschelijke, maar ook om politieke redenen ten uiepste moet worden be treurd, allermeest door Turkije zelf. De Porte heeft het in dc hand, door concession aan de Albancezen den weg te effenen tot den vrede en door dc noodzakelijke hei-vormingen hem te verzekeren en tot een blijvenden te maken. Voorshands kan met voldoening wor den geconstateerd, dat Turkije althans alle pogingen in het werk stelt om het dreigende conflict met Montenegro uit den weg tc gaan. Torghoet Chefket heeft bevel gekregen den arbeid aan aile militaire bouwwerken en ver schansingen te staken, en de Montenegrijn- scbe regeering heeft'z-ch harerzijds voor den duur van zes maanden verbonden tot slaking van zulke werkzaamheden. Het is te hopen, dat deze wapenstilstand vow den oorlog de eerste stap zal zijn tpt aen duurzamen vrede." Wat den toestand in Albanië betreft, is het zeker waar, dat tot dusver door de onder hel bevel van Chefket Pacha staando troe pen nog geen beslissend voordeel is be haald. Maar aan den anderen kant mag bij de beoordceling van den toestand in Alba nië wel eene uit Londen komende waar schuwing ter harte genomen worden, dat ni^n altijd de volkomen onbetrouwbaarheid, eenzijdige voorstelling cn sterke overdrijving van alle over en door Montenegro versprei de berichten in liet oog moet houden. Men zal dus good doen bij alle van daar afkom stige berichten scherpe kritiek uit tc oefe nen, groote overdrijving als zeker aan te nemen en met de gemakkelijk opgewekte fantasie van dc bevolking en inzonderheid van de verwekkers van dén opstand en hunne buitenlandsche vrienden te rekenen. Ook moet niet worden vergeten, dat het bij een opstand in Albanië en bij dc beslrij- dfrig van zulk een opstand onvermijdelijk anders toegaat dan in het overige Europa. Aan dc Köln. Zlg. wordt hierover uit Lon don geschreven: „Albanië is het wildste land van ons werelddeel en zijne bewoners, het zij zij den islam belijden of tot de Grieksche of de roomsch-katholieke kerk behooren, komen grootendcels, in het goede zoowel als in het kwade, meer overeen met de bergstammen aan de noordwestelijke grens van Indië of in Marokko dan met de ove rige bewoners van Europa. Als het onder hen tot een opstand komt, dan gaal dit zoo danig toe, dat de Turksche regeering, in dien zij den eerbied voor zich zelf en voor d?n staal» wil handhaven, moet zeggen: „Eerst straffen en dan onderhandelen." Over *t geheel heeft men tot dusver niet geloofd aan een langen duur van den Icgenwoordi- gen opstand of aan een noemenswaard sue ces van dc opstandelingen. De opstand is in de laatste twee jaren nu hier, dan daar opgeflikkerd; zijn bestrijding heeft wegens de bezwaren van het terrein en het gebrek aan wegen altijd veel lijd en inspanning gekost, maar toch heeft hij voor dc Alba ncezen niets opgeleverd. De krachten van de dappere bergbewoners zijii versnipperd, en met iederen nieuwen aanloop is de kans op dc mogelijkheid om de Porte kloin te krijgen, afgenomen. De Albaneezen hebben wederom zelf de door velen gehuldigde mee ning bevestigd, dal zij niet tot eene eensge zinde krachtsinspanning en dus ook niet tot eensgezindheid zijn tc brengen." In overeenstemming hiermee schrijft de Ncue Freie Presse: „De Albaneezeii kunnen bezwaarlijk nog hopen, de overmacht van de Turksche troepen met succes te kunnen weerstaan; Turkije daarentegen moet zich zeggen, dat expeditie», zooals dc tegenwoor dige, den staat zeer spoedig in den toestand van de uiterste uitputting zouden moeten brengen. Zoo hebben beide partijen zelf hel allergrootste belang bij cene spoedige en on voorwaardelijke verzoening, en er is vol strekt geen conferentie van de groote mo gendheden, waarvan oen poosje sprake was, noodig om geregelde toestanden in Albanië te krijgen. Dat kan Turkije, op welke wijze, dat is het nu- voldoende aan t ver stand gebracht." Zweden. Gisteren is te Moeküoun het congres ge opend van den Internationalen bond voor vrouwenkiesrecht. Deze bond heeft sedert zijne oprichting in 11KJ4 drie congressen ge- houden, in Kopenhagen, Amsterdam en Lon den. Door de keuze van Stockholm voor het congres van dit jaar heeit men hulde willen •brengen aan de SKaudinavische landen, die het verst xn Europa het recht van de vrou wen op het kiesrecht hebben erkend; men tracht daarmede ook invloed uit te oefenen m Zweden, onx daar het verzet te overwinnen tegen du aunneimng van het wetsontwerp, uai bestemd is aan de Zweedsche vrouwen de politieke rechten te geven, die zij in Noor wegen en in Finiand reeds uitoefenen. Katte. Bij do aanbieding van het door hem ge vormde nieuwe kabinet, verklaarde minis ter-president Giolilti, dat liane bedacht moest zijn op eene wettelijke regeling van de peo- sioneering voor de arbeidsklasse, cn hij voeg de daaraan toe, dal dc daarvoor fcenoodigue middelen konden worden gevonden in iici staatsmonopolie van de levensverzekeringen. De regeering heeft thans een wetsontwerp van die strekking ingediend. Dc hoofdinhoud komt hierop «eer: De levensverzekeringen zijn, onder alle mogelijke vormen voorbe- uouden aan een nationale instelling, die daar van liet monopolie zal hebben. Bij gevolg zal de uitoefening van het levensverzeke- ringsbedrijf verboden zijn aan alle muat- schappijcii en vereenigingen, zoowel natio nale ais vreemde, die 14 dagen na de alkon- digiug van de wet hunne hoeken aan de re geering zullen moeten overgeven; de op den dag der afkondiging van de wet loopende contracten zullen echter geldig zijn, totdat zij .nbben ui.gewerkt, liet zal aan ieder lla- naansch burger verboden zijn zich ui het buitenland tc verzekeren; dal zal bent alleen zijn toegestaan in liet geval, dat hij kan be wijzen sedert minstens een jaar in het buiten land gevestigd te zijn. De maatschappijen, vereenigingen, onder nemingen ul personen, die zich in Italië bezig houden met het kvcnsverzckeringsbedrijl, zuiieu de slaat of het nationale levensverzc- licringsinstituut niet kunnen verplichten hun eenige garantie, vergoeding of schadeloos- stelling te geven, om welke reden ook direct of indirect betrekking op het aldus geves tigde monopolie, cn goenc rechtsvorderingen, daarmee verband houdende, zullen worden toegelaten. Alles wat de economische werking van het nationale instituut raakt, zal worden geregeld door een raad van bestuur, samengesteld uil vier booge staatsambtenaren, vier deskundige burgers en den directeur van de nationale voorzorgskas, cene staatsinstelling, die be last is met den dienst van de vrijwillige werk- liedenpensioenverzekering en van de verze keringen, voortvloeiende uit de wet op dc bedrijfsongevallen. Ten behoeve der vorming van het kapitaal van het nationale levcnsvenzekeringsinslituut, wordt van staatswege eeo voorschot van vijl inillioen lire verstrekt, 4crug tc betalen ln tien jaren, 4e rekenen van hel derde bedrijfs- jaar. De regeering tracht met de behandeling zooveel mogelijk spoed te maken; zij dring i er op aan dat het onderzoek in de aftitelin gen nog vóór de zomcrv&cautie zal plaats nebben, en volgens de in de wandelgangen loopende geruchten is hij voornemens daar voor de kwestie van vertrouwen te stellen. Turkije. Uit Konstantinopel wordt aan dc Fraukf. Ztg. bericht, dat dc Porte zich iiiet heeft kun nen onttrekken aan den diepen ernst van dc verloogen, die uil Ween en tot haar gericht zijn, al is dit op vriendschappelijke wijze ge schied. Zij begint in de Aubaneesche kwestie bakzeil te halen. De militaire operation ziju in hoofdzaak als geëindigd te beschouwen. Daarmee wordt Albanië echter iiiet bevre digd. Daarvoor zijn werkelijke, aan de tra- diliën van Albanië beantwoordende conces sion uoodig. Under liet hoogere aiubtanaars- personeel, dat niet op de hoogte is van zijne taak en vreemd staat tegenover de omstan digheden in Albanië, moeten ingrijpende ver anderingen plaats hebben, lien begin is gemaakt met den vali van Skulan; tot uit ambt is benoemd Mustafa Nedim Bey, thans ouderstaatssecretaris in het ministerie van justitie. Eerstdaags zal een manifest van den sultan verschijnen, dat aan de Afbanee- zen cene zeer tegemoetkomende houding zul beloven, nadat de opstand zai zijn onder drukt Marokko. Madrid, 12 Juni. De minister van buitenlandsche zaken deelde aan den minis terraad een telegram meue van den gezant te Parijs, waarin wordt gezegd, dat minister Lruppi zich er toe heeft bepaald van de mede- deciiag vun de landing der Spaansche sol daten te Larrache keunis te nemen, in af wachting van uitvoeriger inlichtingen, om dat hij onkundig is van dc omstandigheden, waaronder de landing heeit plaats gehad. In dc Kamer verklaarde niiiusier-presidènt Canalcjas, in antwoord op «ene vraag, dat van de berichten, die in de laatste dagen de ronde deden betreffende Marokko, au«s on juist is, behalve dat van het in langer in ge mende -Ikizwaarsciirift, waarop reeds ant woord gegeven is. Hij dankte de Cariisten voor hun steun en zeidc, dat Spanje slipt zijne plichten vervult. Onze houding kan geen enkel ernstig conflict moliveeren, doch al leen dc natuurlijke locpassing van dc ver dragen. De minister van financiën heeft een wets ontwerp ingediend tut het verkenen van een crediet van 14 railliioen voor den aankoop van materieel voor leger en vloot. 1' a r ij s, 13 Jun i. Uit Londen wordt aan de Matin bericht, dat Engeland besloten hocll vertoogen tot Spanje te richten om liet aah zijne verbintenissen tc herinneren. Fez, 1 2 J u n i. Een telegram uit Mckine» van den ben bericht, dat generaal Moinicr d« stad is binnengetrokken. Na het gevecht bood Moolcy Zin zijne onderwerping aan. In liet gevecht was liet verlies aan Frausche zijde een goumier gedood en vijf gewonden, De vijand had vijftig dooden. Volgens een bericht aan dc Temps uit Tan. ger zijn Donderdagavond te Teluan viel Spaansche stafofficieren in uniform met een troep soldaten, uit inboorlingcu gerecrutccrd, in de stad gekomen; zij kwamen van eene verkenning, die zij hadden ondernomen naar de Djebel Dcrsa. De Frausche regeering is nog niet tot eer. besluit gekomen omtrent de wijze, waarop zij positie moet nemen tegenover liet aak land brengen van de Spaansche troepen io Laraclie Deze vraag is in zooverre van nete ligou aard, omdat Frankrijk in Madrid heeft laten mcdedeelen, dat eene landing van Spaansche troepen «iet de locstemming van Frankrijk zou hebben, terwijl niet in den wind slaan van deze mcdedeeling in strijd schijnt tc zijn met liet Franach-Spaansch# verdrag van 194)4. Dit verdrag bepaalt toch, dat voor het geval, dat de omstandigheden, een optreden in de aan Spanje overgelaten invloedsfeer noodig mochten maken, Spanje zich daarover met Frankrijk moet verstaan, terwijl Frankrijk slechts de verplichting op zich nam van een dergelijk optreden in zijne invloedssfeer aan Spanje kennis <te geven. Df vraag is dus of Spanje door op eigen gezag de bezetting van Larache en Alkassar uit te voeren, niet hel Spaansch-Fransche verdrag van 1904 heelt geschonden. Men verklaart iu ieder geval aan het Fransche departement van buitenlandsche zaken reeds ronduit, da' men het Spaansche optreden als eene schen ding van dc akte van Aigeciras beschouwt, niet gerechtvaardigd door de feitelijke om standigheden en ook niet te vergelijken met het Frausche optreden. Het verschil tusschen het Fransche en het Spaansche optreden is vooral hierin gelegen, dat eenerzijds Moeley Ha fid Frankrijk uitdrukkelijk verzocht heelt hulp te verleencn tegen dc oproerige stam men en Frankrijk anderzijds heeft verklaard, dat het zijne troepen slechts in Fez zal laten, zoolang dit onvermijdelijk noodig is, terwijl voor Spanje niets van dit alles is geschied. De Spaansche troepen, die El Ksar hebben bezel, zijn 370 man sterk en voeren drie ka nonnen en twee mitrailleuses mee. In 't ge heel zijn in Laraclie C44 man nvet vier ka nonnen en drie mitrailleuses geland. Dc lan ding (geschiedde in volkomen orde met be hulp van de booten van de beide Spaansohc oorlogsschepenverder hielpcu mee raoor- sche schepen cn dc stoomboot van don ha vencommandant met machtiging van den pacha van Lanaehc; deze had vooraf eene samenkomst gehuil met den Spaansclien con sul cn den Engelschen vice-consul, die hom uitlegden, dat het Spaansche optreden enkel ten doei had den .sultan hulp tc brengen, waarom alle plaatselijke autoriteiten de ac tie van dc Spanjaarden moesten ondersteu nen. Dc landingstroepen bezetten de te vo. ren bepaalde punten. De sjarifisohe vttn£ waak altijd nog over de stadalleen op het Spaansche consulaat is de Spaansche vlag geheschen. 73 VAN RUDOLF HERZOG. o Ouden en jongen verdrongen zich om hem fteea. Men klonk met hem, schudde hem Je hand en klopte hem op den schouder- Doch toen hij zich omwendde naar Hans Steinherr, zag hij nog juist, dat deze stil de zaal verliet. Springe zette zijn glas neer, haalde zijn hoed en toen hij op straat stond en zijn vriend verdwijnen zag tusschen de bootnen van den Hofgarten, volgde hij hem op een afstand. Hans Steinherr had zich voorgenomen een afschcidsrondgang te doen. Terwijl hij zijn mentor van weleer in de schildcrssocictcit hoorde spreken en alle klokken des levens om hem luidden, voelde hij zich eenzamer en overbodiger dan ooit. Zijn idealen lagen in puin en het menschenkind, dat alleen hem had kunnen helpen opbouwen, had hij ©ens zelf afgewezen. „Slot van de tragi-komedie!" klonk het in hem „scherm neer, voor je van ouder domszwakte omkomt. Wees een mant" En terwijl om hem heen het lachende leven krachtiger dan ooit bruiste, had Hans Steinherr kalm cn zwijgend tot zijn dood besloten. Dc volle maan stond boven den Hofgar- teo. dien Hans Steinherr lanezaani doorben. Als zilver stroomden dc stralen langs de groene twijgen cn stammen. Hel gcheele landschap lag in zilver en groen. Aan z:jn linkerzijde murmelde de Düsseibcek, en door hel niet bloemen bezaaide struikgewas schit terden de blanke vijvers, waarop droomendc zwanen stil voortdreven. Dc betoovering der romantiek lag uitgebreid over het klei nood: van den Neder-Rijn. Ilan.. ging verder, tot hij door den nacht den golfslag van den Rijn hoorde en de rusteloos voortstuwende watermassa zag. Hij keek den stroom af en op. en weer op ca al. Met een langen, dankbaren blik. Toen ging hij naar de stad terug cn liep langs het lloiienzollerndot en Jagerhof, dc Pem- peiforterstraat in. Daar lag het kleine, bouwvallige huis, waarin Hannes haar jeugd had doorge bracht, waarin hij het jeugdige, toen zoo koppige meisje voor tiet eerst gezien had in haar wcekc teerheid tusschen rozen. Tus schen z ij n rozen. Hij kon zich nog precies voorstellen, hoe hij 's morgens vroeg dip bloemen in den tuin had afgesneden. De rozen, die haar nu sierden, waren echter niet meer dc ziine, cn het oude huis werd afgebroken. Hij kon niet anders, hij nam zijn hoed af, alsof hij bad. Zijn oogen lagen diep inge zonken cn dof in de kassen. Toen hij zich eindelijk van die plek wild* losrukken, zag hij iemand naast zich slaan. Het was Springe. Sprakeloos ©tend n beide mannen tegen over elkander. Toen nam de oudere zacli» den arm van den jongere. „Kom raar huis. Hans!" ..11: ben op wee erheen 1" „Was die omweg zoo dringend noodig?" „Ja, oude jongen, hij was noodig!" „Hans, zei ul andere, en pakte hem on willekeurig vaster aan den arm, „je bent me nog nooit zoo slecht bevallen, als in dcz? niaanbclichling." „Morgen zal dat wei anders zijn." „Spivck niet zou raadselachtig. Jc he^i niet zonder reden dezen weg naar huis ge nomen. Jc hebt iels in den zin. Dat dat leek daareven verduiveld veel op een afscheid. Hans! Wees open tegenover mij. Je wilt ons verlaten, je wordt weer door iels van hier verdreven..—..." „En al was dat zoo. Wc hadden dan allen rust „Rust? Hans, kijk me eens aan. Onbe vangen zonder eenige terughouding, zooals je dat als jongen doen kon En plotseling was het, als ging cr een schok door den man heen. Hij had in dezen stillen, glimlachenden blik iels gelezen. Hij meende dat hij zich vergissen morst. Hij vatte zijn jongen vriend, die wonderlijk kalm bleef, bij de schouders cn keek hem strak in het bleeke gelaat. Er viel niet meer te twijfelen; hij had zekerheid. „Hans," bracht hij incl moeite uit. „Hans, dat mag je niet doen. -Zoo ver zijn we, voor den duivel, nog lang niet Over acht, veer tien dagen ben je gezond, ik verzeker hel je. Maar dat mag jc niell" „Wat heeft dat le beteckencnzoo'n reisl" „Verberg het me maar niet, Hans. Jc komt niet terug, als je weggaat; jeje wilt je van kant maken Hel woord was gesproken, cn ademloos wachtte Sprincc on een echo „Bestc Ilcinrich," zei Hans Steinherr ernstig, „hoeveel ik ook van je houd: nie mand heeft het Pfccht zich te bemoeien met mijn laatste besluit, noch te trachten er ver andering in te brengen, ook jij nie4." ilcinrich Springe dwong zich met geweld tol kalmte, tot koelbloedig overleg. Dat al leen was hier op zijn plaats. „Hans," zei hij „ik zie, dat jc mij je ver trouwen niet schenken wilt, ofschoon ik nu reeds voldoende weet. Maar wat baat mij het weten allccnt Over je leven heb ik niet tc beschikken, cn al wilde ik het doen, dan zou jc toch middelen cn wegen genoeg vin den, om je plan ten uitvoer te brengen. Ikj vraag je alleen uitstel." „Dit is dc laatste nacht." „Wanneer heb je ertoe besloten?" „Een uur geleden 1" „Pas een uur geleden? En nu reeds Hans, zóó sluipen alleen bankroetiers en onvolwassen knapen uit het leven. Man nen, die weten dat ze een moeder cn vrien den achterlaten, niet. Je moet nog een nacht er over heen laten gaan, je zult den moed toonen, op klaarlichten dag je plan ondei dc oogen tc zien. Ga wat rusten en als je morgenochtend vroeg opstaat en me zeggen moet: „liet blijft er bij"dan zal ik heengaan, en je er niet meer van af zien tc houden. Daarop geef ik je mijn eerc- woord, mijn heilig ecrewoord, dat ik nog nooit gebroken heb!" „Het dient nergens toe, maar ik wil aan Jc verzoek voldoen. Kom mee. Je moogt me zelfs bewaken." Zwijgend gingen ze door den tnaanver. lichte, lentenacht, die duizendvoudig hel leveu deed onfaloeien. HOOFDSTUK X. „Wat wil Je nu van mij?" vroeg Hani Steinherr als een vriendelijk gastheer, toen ze in zijn huis in de door tuinen omzoomde Grafenbergerchaussec waren aangekomen en Ilcinrich Springe onrustig do kamer op en neer liep. Dc aangesprokene staakte zijn loopcn. „Hans," zei hij, cn legde in dit woord cn den toon al zijn liefde en innigheid. Hij trad op hem toe, vatte zijn handen en zocht zijn blik. „Hans......t" Deze echter schudde zwijgend cn ontken nend het hoofd. „llans," ging Springe met meer aandrang voort, „je kunt liet toch niet wiilen. Je hebt Vergeten, aan je moeder tc denken. Ik wil verder van niemand spreken. Alleen van jo moeder „Mijn moeder," zei Hans Steinherr, en wendde zijn blik af. „Mijn moeder is be schermd door het geluk. Het verlies dat ha n* treffen zal, zal niets afdoen aan haar rijkdom." Ui» haalde diep adem. Toen zei hij kalm cn vastberaden: „Heinrich, doe geen ver dere pogingen. Laat me geen berouw krij ger, dat ik je niet oogenblikkcJijk heb afge wezen Ik heb je beloofd, het nuchter over leg op klaarlichten dag af te wachten, of- sehoo. dat niet anders kan uitvallen. Meer kan ik niet en meer wil ik niet. Dat is num laatste woord." „HansI" HWt vervolgd.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1911 | | pagina 1