(Saargung.
Dinsdag 13 Juni 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
DE HEDER-RIJNERS.
JHT 39V.
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 9 maanden voor Amersfoort f l.OO.
Idem franou per post- 1.5 O.
Afzon-ieriijk.-* n-immers - 0.05.
Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon* en Feest*
dagen
Adrertontiönmededoolingon enz.gelieve men vóór 11 uur
'a morgens bij de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF 6 C®.
Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regola f 0.50.
Elko regel moer - O.IO.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents by vooruitbetaling.
Groote letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bostaan zoor voordeoligo bepalingon tot
hot herhaald advortooron in dit Blad, bjj ubonnoment. Eens
circulairebevattonde de voorvvuardiiu, wordt op aanvraag
toegezonden.
Kennisgevingen.
De Burgemeester van Amersfoort brengt ter ken
nis van belanghebbenden, dat op 14 en zoo noodig
ook op 15 Juni 1911 eenc schietoefening zal worden
gehouden van het fort 1'ampus
dat gevuurd «al worden met kanonnen van licht
kaliber (6 c.M.), waarbij onveilig wordt gemaakt een
sector, begrensd door de ware richtingen N.W. door
Noord tot Z.O. t. Z. (191 tot op 4500 M. van bet
fort
dat op de dagen, waarop gevuurd wordt, van het
fort l'ampus cene roode vlag zal waaien, die 3 uur
vóór het begin der oefening halfstok en één uur
vóór dc oefening geheel vooigeheschen wordt
dat bovendien tegelijkertijd en op dezelfde wijle
roode vlaggen zullen waaien van dc batterijen Die-
merdarn en Burgerdam, de Westbatterij nabij Mui
den en den kerktoren te Mu.deibcrg.
Amersfoort, den 12. Juni 1911.
Dc Burgemeester voornoemd,
WUUTIERS.
Politiek Overzicht.
De opstand in Albanië.
In dc laatste dagen is van Oostcnrijksche
zijde met bijzonderen nadruic de wensch uit
gedrukt, da4 de onlusten -in Ajbunic zoo spoe
dig mogelijk zouden worden onderdrukt en
dat daar orde en rust inct vreedzame mid
delen zouden worden hersteld. Dit heeft in
Konslantinopol eenige ontstemming verwekt,
waarop men zich in Woenen gehaast heeft
te. verzekeren, dat ueze wensehen en raadge
vingen door de vriendscnappeiijkste gezaid-
neid werden ingegeven en dat daarbij met
wend gedacht aan eene .inmenging in uc bin-
nenlandsche aangelegenheden van Turkije.
Deze eerbied voor de onscueaduaarhem van
'iet Turkschc rijk is ook uitgedrukt in de
verklaringen, die dc Itanaanscne minister van
buitenlandsche zaken, markies tli San Giuiia-
no, in de Kamer van afgevaardigden te Rome
heeft afgelegd. De minister verzekerde, dat
Italië evenais de andere mogendheden, zon
der zich te mengen in de vragen van biunen-
landsche politiek van het Tun^che rijk, welks
hoog aanzien en. stevig gegrondveste inte
griteit men wcnsoiit te handhaven, steeds
vrieudscliappelijken raad heelt gegeven om
gematigd en schrander op te treden, vooral
wat de oude en traditioneele levensgewoon
ten betreft. De politiek van lialië heen, even
als die van de andere groote mogendheden,
de onschendbaarhe.d van het Turksche rijk
ot grondslag.
Men ziet hieruit opnieuw, dat de tijd
voorbij is, waarin iedere groote mogend-
oeid meende onder een ot ander voor
wendsel zich met de zaken van Turkije
te kunnen bemoeien. De zwakheid en
toegevendheid van de regeeriny ouder
Abdul llamid ra..akte dit bijna tol een
ewoonterecht. Wat daaruit voortkwam
iceft men in Maceaonie gezien, dat tengevol
ge van de Europeesciie inmenging niet tot
rust kon komen. Met den val van Abdul lla
mid bewerkte hel herleefde Turks Cue natio
nale gevoel, dat Europa zich uit Macedonië
terugtrok.
Naar aanleiding hiervan merkt de Neuc
Freie Presse op, dat dc zenuwachtige span
ning, die door de gebeurtenissen in Albanië
en door de daarover gevoerde gedachtenwis-
selingen is teweeggebracht, al is zij nog niet
geheel geweken, toch dit goede heeft gedaan,
dat zonder iktzondering en door alle Europee-
sche volken dc dringende wensch werd uitge
sproken, dal Turkije eene ernstige poging
moge doen om met de Albancezen tol vreed
zame overeenstemming te komen. ,,Dc Portc
moet zich er van bewust zijn, dal geen Euro-
peesche groote mogendheid cene verandering
van den status quo op den Balkan wenscht,
maar dat het voortduren van den strijd niet
alleen om zuiver mcnschelijke, maar ook om
politieke redenen ten uiepste moet worden be
treurd, allermeest door Turkije zelf. De Porte
heeft het in dc hand, door concession aan
de Albancezen den weg te effenen tot den
vrede en door dc noodzakelijke hei-vormingen
hem te verzekeren en tot een blijvenden te
maken. Voorshands kan met voldoening wor
den geconstateerd, dat Turkije althans alle
pogingen in het werk stelt om het dreigende
conflict met Montenegro uit den weg tc gaan.
Torghoet Chefket heeft bevel gekregen den
arbeid aan aile militaire bouwwerken en ver
schansingen te staken, en de Montenegrijn-
scbe regeering heeft'z-ch harerzijds voor den
duur van zes maanden verbonden tot slaking
van zulke werkzaamheden. Het is te hopen,
dat deze wapenstilstand vow den oorlog
de eerste stap zal zijn tpt aen duurzamen
vrede."
Wat den toestand in Albanië betreft, is het
zeker waar, dat tot dusver door de onder
hel bevel van Chefket Pacha staando troe
pen nog geen beslissend voordeel is be
haald. Maar aan den anderen kant mag bij
de beoordceling van den toestand in Alba
nië wel eene uit Londen komende waar
schuwing ter harte genomen worden, dat
ni^n altijd de volkomen onbetrouwbaarheid,
eenzijdige voorstelling cn sterke overdrijving
van alle over en door Montenegro versprei
de berichten in liet oog moet houden. Men
zal dus good doen bij alle van daar afkom
stige berichten scherpe kritiek uit tc oefe
nen, groote overdrijving als zeker aan te
nemen en met de gemakkelijk opgewekte
fantasie van dc bevolking en inzonderheid
van de verwekkers van dén opstand en
hunne buitenlandsche vrienden te rekenen.
Ook moet niet worden vergeten, dat het
bij een opstand in Albanië en bij dc beslrij-
dfrig van zulk een opstand onvermijdelijk
anders toegaat dan in het overige Europa.
Aan dc Köln. Zlg. wordt hierover uit Lon
don geschreven: „Albanië is het wildste land
van ons werelddeel en zijne bewoners, het
zij zij den islam belijden of tot de Grieksche
of de roomsch-katholieke kerk behooren,
komen grootendcels, in het goede zoowel
als in het kwade, meer overeen met de
bergstammen aan de noordwestelijke grens
van Indië of in Marokko dan met de ove
rige bewoners van Europa. Als het onder
hen tot een opstand komt, dan gaal dit zoo
danig toe, dat de Turksche regeering, in
dien zij den eerbied voor zich zelf en voor
d?n staal» wil handhaven, moet zeggen:
„Eerst straffen en dan onderhandelen." Over
*t geheel heeft men tot dusver niet geloofd
aan een langen duur van den Icgenwoordi-
gen opstand of aan een noemenswaard sue
ces van dc opstandelingen. De opstand is
in de laatste twee jaren nu hier, dan daar
opgeflikkerd; zijn bestrijding heeft wegens
de bezwaren van het terrein en het gebrek
aan wegen altijd veel lijd en inspanning
gekost, maar toch heeft hij voor dc Alba
ncezen niets opgeleverd. De krachten van
de dappere bergbewoners zijii versnipperd,
en met iederen nieuwen aanloop is de kans
op dc mogelijkheid om de Porte kloin te
krijgen, afgenomen. De Albaneezen hebben
wederom zelf de door velen gehuldigde mee
ning bevestigd, dal zij niet tot eene eensge
zinde krachtsinspanning en dus ook niet
tot eensgezindheid zijn tc brengen."
In overeenstemming hiermee schrijft de
Ncue Freie Presse: „De Albaneezeii kunnen
bezwaarlijk nog hopen, de overmacht van
de Turksche troepen met succes te kunnen
weerstaan; Turkije daarentegen moet zich
zeggen, dat expeditie», zooals dc tegenwoor
dige, den staat zeer spoedig in den toestand
van de uiterste uitputting zouden moeten
brengen. Zoo hebben beide partijen zelf hel
allergrootste belang bij cene spoedige en on
voorwaardelijke verzoening, en er is vol
strekt geen conferentie van de groote mo
gendheden, waarvan oen poosje sprake was,
noodig om geregelde toestanden in Albanië
te krijgen. Dat kan Turkije, op welke
wijze, dat is het nu- voldoende aan t ver
stand gebracht."
Zweden.
Gisteren is te Moeküoun het congres ge
opend van den Internationalen bond voor
vrouwenkiesrecht. Deze bond heeft sedert
zijne oprichting in 11KJ4 drie congressen ge-
houden, in Kopenhagen, Amsterdam en Lon
den. Door de keuze van Stockholm voor het
congres van dit jaar heeit men hulde willen
•brengen aan de SKaudinavische landen, die
het verst xn Europa het recht van de vrou
wen op het kiesrecht hebben erkend; men
tracht daarmede ook invloed uit te oefenen
m Zweden, onx daar het verzet te overwinnen
tegen du aunneimng van het wetsontwerp,
uai bestemd is aan de Zweedsche vrouwen
de politieke rechten te geven, die zij in Noor
wegen en in Finiand reeds uitoefenen.
Katte.
Bij do aanbieding van het door hem ge
vormde nieuwe kabinet, verklaarde minis
ter-president Giolilti, dat liane bedacht moest
zijn op eene wettelijke regeling van de peo-
sioneering voor de arbeidsklasse, cn hij voeg
de daaraan toe, dal dc daarvoor fcenoodigue
middelen konden worden gevonden in iici
staatsmonopolie van de levensverzekeringen.
De regeering heeft thans een wetsontwerp
van die strekking ingediend. Dc hoofdinhoud
komt hierop «eer: De levensverzekeringen
zijn, onder alle mogelijke vormen voorbe-
uouden aan een nationale instelling, die daar
van liet monopolie zal hebben. Bij gevolg
zal de uitoefening van het levensverzeke-
ringsbedrijf verboden zijn aan alle muat-
schappijcii en vereenigingen, zoowel natio
nale ais vreemde, die 14 dagen na de alkon-
digiug van de wet hunne hoeken aan de re
geering zullen moeten overgeven; de op den
dag der afkondiging van de wet loopende
contracten zullen echter geldig zijn, totdat zij
.nbben ui.gewerkt, liet zal aan ieder lla-
naansch burger verboden zijn zich ui het
buitenland tc verzekeren; dal zal bent alleen
zijn toegestaan in liet geval, dat hij kan be
wijzen sedert minstens een jaar in het buiten
land gevestigd te zijn.
De maatschappijen, vereenigingen, onder
nemingen ul personen, die zich in Italië bezig
houden met het kvcnsverzckeringsbedrijl,
zuiieu de slaat of het nationale levensverzc-
licringsinstituut niet kunnen verplichten hun
eenige garantie, vergoeding of schadeloos-
stelling te geven, om welke reden ook direct
of indirect betrekking op het aldus geves
tigde monopolie, cn goenc rechtsvorderingen,
daarmee verband houdende, zullen worden
toegelaten.
Alles wat de economische werking van het
nationale instituut raakt, zal worden geregeld
door een raad van bestuur, samengesteld uil
vier booge staatsambtenaren, vier deskundige
burgers en den directeur van de nationale
voorzorgskas, cene staatsinstelling, die be
last is met den dienst van de vrijwillige werk-
liedenpensioenverzekering en van de verze
keringen, voortvloeiende uit de wet op dc
bedrijfsongevallen.
Ten behoeve der vorming van het kapitaal
van het nationale levcnsvenzekeringsinslituut,
wordt van staatswege eeo voorschot van vijl
inillioen lire verstrekt, 4crug tc betalen ln
tien jaren, 4e rekenen van hel derde bedrijfs-
jaar.
De regeering tracht met de behandeling
zooveel mogelijk spoed te maken; zij dring i
er op aan dat het onderzoek in de aftitelin
gen nog vóór de zomcrv&cautie zal plaats
nebben, en volgens de in de wandelgangen
loopende geruchten is hij voornemens daar
voor de kwestie van vertrouwen te stellen.
Turkije.
Uit Konstantinopel wordt aan dc Fraukf.
Ztg. bericht, dat dc Porte zich iiiet heeft kun
nen onttrekken aan den diepen ernst van dc
verloogen, die uil Ween en tot haar gericht
zijn, al is dit op vriendschappelijke wijze ge
schied. Zij begint in de Aubaneesche kwestie
bakzeil te halen. De militaire operation ziju
in hoofdzaak als geëindigd te beschouwen.
Daarmee wordt Albanië echter iiiet bevre
digd. Daarvoor zijn werkelijke, aan de tra-
diliën van Albanië beantwoordende conces
sion uoodig. Under liet hoogere aiubtanaars-
personeel, dat niet op de hoogte is van zijne
taak en vreemd staat tegenover de omstan
digheden in Albanië, moeten ingrijpende ver
anderingen plaats hebben, lien begin is
gemaakt met den vali van Skulan; tot
uit ambt is benoemd Mustafa Nedim Bey,
thans ouderstaatssecretaris in het ministerie
van justitie. Eerstdaags zal een manifest van
den sultan verschijnen, dat aan de Afbanee-
zen cene zeer tegemoetkomende houding zul
beloven, nadat de opstand zai zijn onder
drukt
Marokko.
Madrid, 12 Juni. De minister van
buitenlandsche zaken deelde aan den minis
terraad een telegram meue van den gezant te
Parijs, waarin wordt gezegd, dat minister
Lruppi zich er toe heeft bepaald van de mede-
deciiag vun de landing der Spaansche sol
daten te Larrache keunis te nemen, in af
wachting van uitvoeriger inlichtingen, om
dat hij onkundig is van dc omstandigheden,
waaronder de landing heeit plaats gehad.
In dc Kamer verklaarde niiiusier-presidènt
Canalcjas, in antwoord op «ene vraag, dat
van de berichten, die in de laatste dagen de
ronde deden betreffende Marokko, au«s on
juist is, behalve dat van het in langer in ge
mende -Ikizwaarsciirift, waarop reeds ant
woord gegeven is. Hij dankte de Cariisten
voor hun steun en zeidc, dat Spanje slipt
zijne plichten vervult. Onze houding kan geen
enkel ernstig conflict moliveeren, doch al
leen dc natuurlijke locpassing van dc ver
dragen.
De minister van financiën heeft een wets
ontwerp ingediend tut het verkenen van een
crediet van 14 railliioen voor den aankoop
van materieel voor leger en vloot.
1' a r ij s, 13 Jun i. Uit Londen wordt aan
de Matin bericht, dat Engeland besloten hocll
vertoogen tot Spanje te richten om liet aah
zijne verbintenissen tc herinneren.
Fez, 1 2 J u n i. Een telegram uit Mckine»
van den ben bericht, dat generaal Moinicr d«
stad is binnengetrokken. Na het gevecht bood
Moolcy Zin zijne onderwerping aan.
In liet gevecht was liet verlies aan Frausche
zijde een goumier gedood en vijf gewonden,
De vijand had vijftig dooden.
Volgens een bericht aan dc Temps uit Tan.
ger zijn Donderdagavond te Teluan viel
Spaansche stafofficieren in uniform met een
troep soldaten, uit inboorlingcu gerecrutccrd,
in de stad gekomen; zij kwamen van eene
verkenning, die zij hadden ondernomen naar
de Djebel Dcrsa.
De Frausche regeering is nog niet tot eer.
besluit gekomen omtrent de wijze, waarop
zij positie moet nemen tegenover liet aak
land brengen van de Spaansche troepen io
Laraclie Deze vraag is in zooverre van nete
ligou aard, omdat Frankrijk in Madrid heeft
laten mcdedeelen, dat eene landing van
Spaansche troepen «iet de locstemming van
Frankrijk zou hebben, terwijl niet in den
wind slaan van deze mcdedeeling in strijd
schijnt tc zijn met liet Franach-Spaansch#
verdrag van 194)4. Dit verdrag bepaalt toch,
dat voor het geval, dat de omstandigheden,
een optreden in de aan Spanje overgelaten
invloedsfeer noodig mochten maken, Spanje
zich daarover met Frankrijk moet verstaan,
terwijl Frankrijk slechts de verplichting op
zich nam van een dergelijk optreden in zijne
invloedssfeer aan Spanje kennis <te geven. Df
vraag is dus of Spanje door op eigen gezag
de bezetting van Larache en Alkassar uit te
voeren, niet hel Spaansch-Fransche verdrag
van 1904 heelt geschonden. Men verklaart iu
ieder geval aan het Fransche departement
van buitenlandsche zaken reeds ronduit, da'
men het Spaansche optreden als eene schen
ding van dc akte van Aigeciras beschouwt,
niet gerechtvaardigd door de feitelijke om
standigheden en ook niet te vergelijken met
het Frausche optreden. Het verschil tusschen
het Fransche en het Spaansche optreden is
vooral hierin gelegen, dat eenerzijds Moeley
Ha fid Frankrijk uitdrukkelijk verzocht heelt
hulp te verleencn tegen dc oproerige stam
men en Frankrijk anderzijds heeft verklaard,
dat het zijne troepen slechts in Fez zal laten,
zoolang dit onvermijdelijk noodig is, terwijl
voor Spanje niets van dit alles is geschied.
De Spaansche troepen, die El Ksar hebben
bezel, zijn 370 man sterk en voeren drie ka
nonnen en twee mitrailleuses mee. In 't ge
heel zijn in Laraclie C44 man nvet vier ka
nonnen en drie mitrailleuses geland. Dc lan
ding (geschiedde in volkomen orde met be
hulp van de booten van de beide Spaansohc
oorlogsschepenverder hielpcu mee raoor-
sche schepen cn dc stoomboot van don ha
vencommandant met machtiging van den
pacha van Lanaehc; deze had vooraf eene
samenkomst gehuil met den Spaansclien con
sul cn den Engelschen vice-consul, die hom
uitlegden, dat het Spaansche optreden enkel
ten doei had den .sultan hulp tc brengen,
waarom alle plaatselijke autoriteiten de ac
tie van dc Spanjaarden moesten ondersteu
nen. Dc landingstroepen bezetten de te vo.
ren bepaalde punten. De sjarifisohe vttn£
waak altijd nog over de stadalleen op het
Spaansche consulaat is de Spaansche vlag
geheschen.
73 VAN
RUDOLF HERZOG.
o
Ouden en jongen verdrongen zich om hem
fteea. Men klonk met hem, schudde hem
Je hand en klopte hem op den schouder-
Doch toen hij zich omwendde naar Hans
Steinherr, zag hij nog juist, dat deze stil
de zaal verliet.
Springe zette zijn glas neer, haalde zijn
hoed en toen hij op straat stond en zijn
vriend verdwijnen zag tusschen de bootnen
van den Hofgarten, volgde hij hem op een
afstand.
Hans Steinherr had zich voorgenomen een
afschcidsrondgang te doen. Terwijl hij zijn
mentor van weleer in de schildcrssocictcit
hoorde spreken en alle klokken des levens
om hem luidden, voelde hij zich eenzamer
en overbodiger dan ooit. Zijn idealen lagen
in puin en het menschenkind, dat alleen hem
had kunnen helpen opbouwen, had hij ©ens
zelf afgewezen.
„Slot van de tragi-komedie!" klonk het in
hem „scherm neer, voor je van ouder
domszwakte omkomt. Wees een mant"
En terwijl om hem heen het lachende
leven krachtiger dan ooit bruiste, had Hans
Steinherr kalm cn zwijgend tot zijn dood
besloten.
Dc volle maan stond boven den Hofgar-
teo. dien Hans Steinherr lanezaani doorben.
Als zilver stroomden dc stralen langs de
groene twijgen cn stammen. Hel gcheele
landschap lag in zilver en groen. Aan z:jn
linkerzijde murmelde de Düsseibcek, en door
hel niet bloemen bezaaide struikgewas schit
terden de blanke vijvers, waarop droomendc
zwanen stil voortdreven. Dc betoovering
der romantiek lag uitgebreid over het klei
nood: van den Neder-Rijn.
Ilan.. ging verder, tot hij door den nacht
den golfslag van den Rijn hoorde en de
rusteloos voortstuwende watermassa zag.
Hij keek den stroom af en op. en weer op
ca al. Met een langen, dankbaren blik. Toen
ging hij naar de stad terug cn liep langs
het lloiienzollerndot en Jagerhof, dc Pem-
peiforterstraat in.
Daar lag het kleine, bouwvallige huis,
waarin Hannes haar jeugd had doorge
bracht, waarin hij het jeugdige, toen zoo
koppige meisje voor tiet eerst gezien had in
haar wcekc teerheid tusschen rozen. Tus
schen z ij n rozen. Hij kon zich nog precies
voorstellen, hoe hij 's morgens vroeg dip
bloemen in den tuin had afgesneden. De
rozen, die haar nu sierden, waren echter
niet meer dc ziine, cn het oude huis werd
afgebroken.
Hij kon niet anders, hij nam zijn hoed af,
alsof hij bad. Zijn oogen lagen diep inge
zonken cn dof in de kassen.
Toen hij zich eindelijk van die plek wild*
losrukken, zag hij iemand naast zich slaan.
Het was Springe.
Sprakeloos ©tend n beide mannen tegen
over elkander. Toen nam de oudere zacli»
den arm van den jongere.
„Kom raar huis. Hans!"
..11: ben op wee erheen 1"
„Was die omweg zoo dringend noodig?"
„Ja, oude jongen, hij was noodig!"
„Hans, zei ul andere, en pakte hem on
willekeurig vaster aan den arm, „je bent
me nog nooit zoo slecht bevallen, als in dcz?
niaanbclichling."
„Morgen zal dat wei anders zijn."
„Spivck niet zou raadselachtig. Jc he^i
niet zonder reden dezen weg naar huis ge
nomen. Jc hebt iels in den zin. Dat
dat leek daareven verduiveld veel op een
afscheid. Hans! Wees open tegenover mij.
Je wilt ons verlaten, je wordt weer door
iels van hier verdreven..—..."
„En al was dat zoo. Wc hadden dan allen
rust
„Rust? Hans, kijk me eens aan. Onbe
vangen zonder eenige terughouding, zooals
je dat als jongen doen kon
En plotseling was het, als ging cr een
schok door den man heen. Hij had in dezen
stillen, glimlachenden blik iels gelezen. Hij
meende dat hij zich vergissen morst. Hij
vatte zijn jongen vriend, die wonderlijk kalm
bleef, bij de schouders cn keek hem strak
in het bleeke gelaat. Er viel niet meer te
twijfelen; hij had zekerheid.
„Hans," bracht hij incl moeite uit. „Hans,
dat mag je niet doen. -Zoo ver zijn we, voor
den duivel, nog lang niet Over acht, veer
tien dagen ben je gezond, ik verzeker hel
je. Maar dat mag jc niell"
„Wat heeft dat le beteckencnzoo'n
reisl"
„Verberg het me maar niet, Hans. Jc komt
niet terug, als je weggaat; jeje wilt
je van kant maken
Hel woord was gesproken, cn ademloos
wachtte Sprincc on een echo
„Bestc Ilcinrich," zei Hans Steinherr
ernstig, „hoeveel ik ook van je houd: nie
mand heeft het Pfccht zich te bemoeien met
mijn laatste besluit, noch te trachten er ver
andering in te brengen, ook jij nie4."
ilcinrich Springe dwong zich met geweld
tol kalmte, tot koelbloedig overleg. Dat al
leen was hier op zijn plaats.
„Hans," zei hij „ik zie, dat jc mij je ver
trouwen niet schenken wilt, ofschoon ik nu
reeds voldoende weet. Maar wat baat mij
het weten allccnt Over je leven heb ik niet
tc beschikken, cn al wilde ik het doen, dan
zou jc toch middelen cn wegen genoeg vin
den, om je plan ten uitvoer te brengen. Ikj
vraag je alleen uitstel."
„Dit is dc laatste nacht."
„Wanneer heb je ertoe besloten?"
„Een uur geleden 1"
„Pas een uur geleden? En nu reeds
Hans, zóó sluipen alleen bankroetiers en
onvolwassen knapen uit het leven. Man
nen, die weten dat ze een moeder cn vrien
den achterlaten, niet. Je moet nog een
nacht er over heen laten gaan, je zult den
moed toonen, op klaarlichten dag je plan
ondei dc oogen tc zien. Ga wat rusten en
als je morgenochtend vroeg opstaat en me
zeggen moet: „liet blijft er bij"dan zal
ik heengaan, en je er niet meer van af zien
tc houden. Daarop geef ik je mijn eerc-
woord, mijn heilig ecrewoord, dat ik nog
nooit gebroken heb!"
„Het dient nergens toe, maar ik wil aan
Jc verzoek voldoen. Kom mee. Je moogt
me zelfs bewaken."
Zwijgend gingen ze door den tnaanver.
lichte, lentenacht, die duizendvoudig hel
leveu deed onfaloeien.
HOOFDSTUK X.
„Wat wil Je nu van mij?" vroeg Hani
Steinherr als een vriendelijk gastheer, toen
ze in zijn huis in de door tuinen omzoomde
Grafenbergerchaussec waren aangekomen en
Ilcinrich Springe onrustig do kamer op en
neer liep.
Dc aangesprokene staakte zijn loopcn.
„Hans," zei hij, cn legde in dit woord cn
den toon al zijn liefde en innigheid. Hij
trad op hem toe, vatte zijn handen en zocht
zijn blik. „Hans......t"
Deze echter schudde zwijgend cn ontken
nend het hoofd.
„llans," ging Springe met meer aandrang
voort, „je kunt liet toch niet wiilen. Je hebt
Vergeten, aan je moeder tc denken. Ik wil
verder van niemand spreken. Alleen van jo
moeder
„Mijn moeder," zei Hans Steinherr, en
wendde zijn blik af. „Mijn moeder is be
schermd door het geluk. Het verlies dat
ha n* treffen zal, zal niets afdoen aan haar
rijkdom."
Ui» haalde diep adem. Toen zei hij kalm
cn vastberaden: „Heinrich, doe geen ver
dere pogingen. Laat me geen berouw krij
ger, dat ik je niet oogenblikkcJijk heb afge
wezen Ik heb je beloofd, het nuchter over
leg op klaarlichten dag af te wachten, of-
sehoo. dat niet anders kan uitvallen. Meer
kan ik niet en meer wil ik niet. Dat is num
laatste woord."
„HansI"
HWt vervolgd.