57.
!Ode Jnargaiijc
Maandag 28 Augustus 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
De Onvindbare Pimpernel.
KMERSFOORISCH DA6RLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
Por 8 maanden voor Amersfoortf 1.00.
Idetr franco per poet- 1.50.
Afzonderlijke nummers - 0.05.
Dozo Courant verschijn' dagelijks bohalvo op Zon- en Feest
dftgfi.
AdvertcntiSnmededoolingen enz.geliove mon vóór 11 uur
's morgons bjj de Uitgevers in to zenden.
Uitgevers: VALK H OFF C°.
Utrechtschestraat 1. Interoomm. Telephoonnummer 66.
PR1J8 DHR ADVBBTENTItN:
Van 1—6 regels f 0.50.
Elko regol moor - Ö.IO.
DiensUanbiedhigon en aanvrsgon 35 cduti bij voftTlritbotiUtflg.
Qrooto letters naar plaataruIrate.
Voor handel en bedfryt' bestaan zeer voordeeli*» bepoliagen tot
het herhaald advorteeren In dit Blad, bjj abeivnoment. Eono
siroulrrfrobevattend© de voorwaarden, wordt op aaavradg
toegezonden.
Politiek Overzieht.
Het opium-vraagstuk.
ülïina hoeft, reeds vóór oenige jaren, de
a aai bouw vaai on den handel itn opium ver
boden. Aan do volledige uitvoering vajn dit
verbod staan echter belangen van Engólsoh
Inddë in den weg. Sinds de Chineezem om
streeks liet midden van de 17e eeuw aioh
het opium rooken hebben aangewend, heelt
Oost-lmlië dn stijgende hoeveelheden opium
na-..r Gluina ingevoerd. Op twee plaatsen, aan
de westkust bij Bairodam en iin Bengalen,
wordt de opiumteelt in hot groot gedreven.
De Oost-Indische compagnie monopoliseerde
den opium-invoer in China sedert 1773, do
Engelsohe regeering heeft van 184Ü tot 1842
den opium-oorlog tegen China gevoerd en
liet verder door het verdrag van Tientsin tot
toelating van .jet Oost-Indische opium ge
dwongen. In bet dienstjaar 1873/74 bedroeg
üe Oost-Indasohe invoer 6,358,495 K.G. met
eenc waarde van 10 milJioen p. st. In de ofCL-
uieele opgaven van den Ghineesohen zeetol
nemen de vier opiumsoorten de eerste plaats
in. Zij bedroegen in 1909 116,625 pikols (1 pi-
kol 60è KG.) met eene invoerwaarde van
6,850,000 p. st.
Het kwaad van hel opium rooken ver
spreidde ziali langzamerhand van Ghina uit
ook naar Amerika on Europa. Niet adloen
namen de naar hot buitenland verhuizende
Cböneezon hun geliefd opiumpijpj -> meê naar
Sam Erancisco ou overal eldersook Euro
peanen konden de gevaarbrongende verzoe
king niet weerstaan. Gaandeweg krwiaamen
de regeoringon tot het inzicht vain don groe
ten omvang van het kwaad. Ghina, waarvoor
hot ophouden van het opium rooken eene le
venskwestie is, üet niet los. Toeaaifaoig, des
tijds onderkoning van Tsjrli, kon den len
Februari 1909 eene internationale opium-
oomf eren tic te Peking openen. Daar werd
besloten, dat in October 1910 een tweede
conferentie in den Haag zou bijeenkomen.
Die is verleden jaar een jaar uitgesteld, on
toen onlangs werd bericht, dat zij den 12en
Ootoher vaui dit jaar zou bijeenkomen, volg
de kort daarna de lijding, diait de conferen
tie wegens bezwaren van de zijde van een
dor voornaamste belanghebbenden, voorloo-
pig tot het voorjaar van 1912 was verscho
ven. Wie daarmee was bedoeld, wordit door
de Correspondence de rExtrême-Grient al
dus toegelicht;
Over de •uitvoering van hot Jm 1907 met
Groot-Brittanmië gesloten, in Mei 1911 her-
ziene opiownverdrag zijn moeielijklieden ont
staan. Zij betreffen de arll. 3 eui 7 van het
verdrag. Art. 3 bepaal't, dat Indiisahe opium
niet zal worden ingevoerd dn die Ghineesdhe
provinciën, die een bewijs hebben geleverd
van de onderdrukking van hot opiuangef-
hrunkSjanghai en Ivan ton zullen echter de
laatste havens zijn, die voor opiumamvoer ge
sloten worden. Art. 7 houdt in, dat Ghima de
provinciale beperkingen in den verkoop in
't groot van Indische opium zal opheffen
en ge ene verdere belastingheffingen in de
invoerhavens zal toeslaan j anders zal Groot-
Brittammë het verdrag opheffeai of er een
einde aan maken.
Op artikel 3 steunende, heeft Ghina van
Engeland het verbod van den invoer in
Mandsjoerijc, Sizctsjwan en Sjansi verlangd.
De Engelsdhe minister van buit entend.sche
zaken heeft zich daarentegen op art. 7 be
roepen en aangevoerd, dat China in Kanton
de opiumbe-lastingen niet alleen niet heeft op
geheven, maar zelfs nieuwe heeft ingevoerd.
Wanneer echter Ghina art. 7 niet nakomt,
dan (behoeft Engeland art. 3 niet in' acht te
nemen. Daartegenover beweert de onder
koning van Kanton, dat belastingen op opium
door het Engelsoh-Ühinecsche verdrag niet
verboden zijn. Wel zegt het verdrag in zijn
artikel 7, dat tusschentotlen verboden zijn,
maar hel voegt daaraan ten slotte toe: ,,De
voorafgaande bepalingen beperken in
gcenerlei opzicht de weiten, die door de Ghi-
ueesche regeering uitgevaardigd zijn of nog
zullen worden uitgevaardigd om liet opium
gebruik af te schaffen of -den kleinhandel in
opium te regelen". De onderkoning heeft nu
eene nieuwe verordening vastgesteld, vol
gens welke o. o. elk ons opium, dat wordt
verkocht, vergezeld moet zijn van een tegen
gift, dat de kooper tamelijk duur moet be
talen. De onderkoning heeft hierdoor, naar
de Ghineesoiie opvatting, gecne bepaling van
het Engelsdh-Ühineesdho opiumverdrag ge
schonden. Er is ook eene keizerlijke aan
schrijving versahenen, die de autoriteiten
er aan 'herinnert, dat volgens het Er.gelsoh-
Ghinecsclie verdrag de teelt en de verkoop
van opium moeten ophouden. ,,De provin
ciën, waar de opiumteelt is uitgeroeid, zui
len geïnspecteerd worden, opdat het tijdstip
voor het verbod van den opium-invoer kun
ne worden bepaald. In de andere provin
ciën zal dc bevlolking worden aangespoord
om het opiumgebruik na te laten. De opium
kitten zullen worden opgeheven, de opium-
ruokers onder toezicht gesteld worden. Maar
aan de handelshuizen zal voor den invoer
van opium in 't groot geenc beperking wor
den opgelegd". De onderkoningen worden
aangeschreven het Engclsöh-ühineesdhe ver
drag nauwkeurig ten uitvoer te leggen; zij
'zijn tegenover de centrale regeering te Pe
king verantwoordelijk voor de vertraging,
die door hunne schuld in bet wegnemen van
de opium-ellende zou komen.
De onderkoning van Kanton komt door
deze keizerlijke aanschrijving dn een moeie-
lijken toestand. Hoe de met elkaar in strijd
zijnde artikelen wan het Engelsch-Ghineesclhp
verdrag moeten worden opgevat, wordt aan
hem overgelaten. Peking houdt zich daar
buiten, maar stelt hem verantwoordelijk
voor het ophouden van het opium-euvel. Dat
komt echter, zoo besluit de Agence d'Extrc-
me Orient, niet in aanmerking tegenover de
laak van Ghina om Groot-Britlannië in de
onmogelijkheid te brengen de onbeperkte
uitvoering van liet verdrag, en inzonder
heid van zijn artikel 3, verder tc weigeren.
Daitschland.
Hamburg, 27 A u g. Op heit feestmaal,
dat de Senaat ter zijner eere gaf, zeide de
Keizer: Wij mogen ons er niict over .verwon
deren, dat de ontwikkeling van den handel
van -ons nog maar kort tot eenheid gebradht
vaderland, aan menigeen in de wereld on
gerief bezoigt. Ik meen echter, dat de con
currentie ook op handelsgebied gezond is
en noodig om tot nieuwe diaden aan 4e spo
ren. De bescherming van den handel en van
de zeevaart as door het Duitsuhe vodk in
zijne machtig zich ontwikkelende oorlogs
vloot tot stand gebracht. Zij .dotüdit den wl'l
van het Duitsche volk aan om zich op zee
te doen gelden.
Wanneer ik de geestdrift van de Duit-
schors juist heb verstaan, meen ik te kun
nen aannemen, dat het hunne meeinng is, dat
onze Vloot nog verder moet woiklen ver
sterkt, zoodat wij er zeker van kunnen zij»,
dat niemand ons dc ons toekomende plaats
onder dc zon zal kunnen betwisten.
België.
Antwerpen, 27 Aug. Men zegt, dat
tongevolge van den internationalen toestand
alle met verlof zijnde genie-off idea-en on
verwijld zijn teruggeroepen en eene lichting
zal worden gemobiliseerd.
Portugal.
Tot aanvulling van de reeds medegedeelde
bijzonderheden over den nieuwen president
van de republiek Portugal moge nog die
nen, dat ctr. Manaiel Jose de Arriaga Brun
da Silveira de l'eirelongue geboren is den
öen Juni 184U op hel Azoreaeiland llorla.
lteeds als jong stud^it legde Arriaga repu-
blikeinschc neigingen aan den dag, zoodat
de vader, die zijn zoon in de oude familic-
traditiën wilde opleiden, hem verstiet en
onterfde, in 1866 werd Arriaga, die voortaan
geheel op eigen bceiion moest staan, le©r-
aar aan dc polytechnische hoogeschool te
Lissabon, llij was steeds een actieve strijder
voor zijn democratisch ideaal. In 189U werd
hij wegens politieke intriges gevangen ge
nomen, in 1698 werd hij lid vian hel repu-
blikeinsohc directoire. Bij de eerslo studen
te noniusten werd hij tot reetor van de uni
versiteit te Coiuibra benoemd. Koning Luiz
noodigde Arriaga int, onderwijs te geven
aan zijne zonen Carlos en Afl'onso; dit wees
Arriaga eohter af als niet vereenigbaar met
zijne beginselen. Ilij heoft eene groole,
krachtige gestalte en een minzamen, kaimeu
aard. Zijn© levenswijze is eenvoudig.
Dc Yossische Zlg. heeft van iemand, die
van dc toestanden in Portugal op de hoogte
is, de volgende mcdedeelingén ontvangen:
„llij was onder de candidaten voor hol pru
sideutscbap zeer boslist een „outsider" en
wanneer hij niettemin gekozen is, dan laat
zich dal bij zijne gematigd liberale politieke
richting als een soort verzoeningspolitiek
verklaren. Dat overigens zijne verkiezing
niet zonder belangrijke oppositie is geschied,
bewijst het feil, dat hij niet eenstemmig ge
kozen werd, een feit, dat in beteekeuis
wint, wanneer men bedenkt hoe dikwijls de
voorloopigc regeering heeft verklaard, dat
dc nationale vergadering den eersten presi
dent van de republiek eenstemmig zou kie
zen. Men' mag dus aannemen, dat de 71-
jarige Manoel de Arriaga op de lotgevallen
van Portugal geen te grooten invloed zal
uitoefenon; veeleer zal dc energieke Caina-
chro, thans minister van openbare werken,
tol minister-president worden bonoemd en
als zoodanig dc „macht achter den presi-
deiitszelcl" zijn."
De Fransche regeeriug heeft het officicele
bericht naar Lissabon gezonden, dat zij de
Porlugeeschc republiek erkent, en daarvan
,ook aan de andere regeeringen kennis ge
geven. Andere republikeinsche staten zijn
daarmee sints lang voorgegaan, zoodat nu
nog slechts de erkenning door de monar
chale staten op zich laat wachten. Deze
hebben indertijd op voorstel van Engeland
besloten de erkenning gelijktijdig te doen,
en dc Fransche regeering heeft zich daarbij
in zoover aangesloten, dat zij dc erkenning
ongeveer gelijktijdig met de monarchale sta
ten zou verklaren. Wanneer zij dat nu heeft
gedaan, dan kan zij zich hebben laten leiden
door de overweging, dat, nu de Portugee-
sche republiek zich definitief heeft gecon
stitueerd, ook de overige staten wel niet
lang meer zullen dralen mot hare erkenning.
Lissabon, 26 Aug. De Senaat koos
lot voorzitter Freire, dc Kamer Borbes Bes-
sa. De voorzitters van Senaat en Kamer
hadden eene conferentie met den president
der republiek over de samenstelling van het
nieuwe ministerie.
Rumenië.
B u k a r c s t, 2 7 Aug. De Turksühc
troonsopvolger ds hier aangekomen, llij
werd aan het station ontvangen door den
Koning, de ministers en het corps diploma
tique.
Servië.
Een blad te Belgrado bericht, dat aan de
huwelijksplechtigheid van prinses Helena van
Servië, die in de volgende maand in P eters-
burg zal plaats hebben, ook haar grootra
der, Koning Nikila van Montenegro, zal deel
nomen. Hol blad brengt dit in verhand, mei
eene verzoening tussclien Koning Peter en
den Koning van Montenegro, dóe aanstaande
zou zijn. koning Peter ds getrouwd geweest
met de oudste dochter van koning Nico laas
van Montenegro; na den dood van zijne ge-
maliin bracht hij cenigen lijd bij zijn schoon
vader door. Als dit bericht zich luoolil be
vestigen, dan gelooft men, -dat de ontmoe
ting geschiedt op verlangen van den Gzaar,
'due eene verzoening Lusschcn deze twee gr
kroonde hoofden wil teweeg brengen.
Tarkflc.
K o n s t a n ti n o p e 1, 2 7 Augustus.
Ilct gerucht loopt, dat de grootvizier zijn
ontslag aan den sultan zou •hebben aangebo
den, die echter geweigerd zou hebben hel
aan te nemen.
De bij de Porte ontvangen berichten hou
den in, dat de ministers van buiteiilandsdie
zaken van de Kreta beschermende mogend
heden hebben verklaard, dat er van de ver
nieuwing van het mandaat van Zaimis of de
benoeming tol een anderen commissaris, die
door den Koning der Hellenen zou worden
voorgesteld, nooit sprake is geweest. De be
schermende mogendneden zeilen de gedaeh-
tcnwisseling over ech voorloopigc modus vi-
vendi voort.
Reuters bureau verneemt, dat dc Engelseh©
regeering sedert de in Juli aan de Turksche
regeering ter zake van den Bagdadspoorweg
•gerichte nota, waarin o. a. eene gelijkma
tige internationale fiuancdeclc deelneming
aan t gedeelte van Bagdad naar de Perzische
golf wordt verlangd, geen nieuw voorstel
heeft gedaan. Een antwoord is tot dusvei
niet ontvangen; de ouderhandelingen wor
den in Ivoiistantinopol nog voortgezet.
De Standard vernoemt over deze onder
handelingen, dat Engeland voorstelt hel ka
pitaal van de internationale maatschappij
tot aanleg van den spoorweg van Bagdad
naar dc kust in vijf gelijke doelen te split
sen, die zullen worden toebedeeld aan En-
gelsehe, Fransche, Russische, D ui Is oh e en
Turksche financiers, waardoor de controle
over de lijn in handen van eene meerder
heid der triple-entente valt. Enge land's voor
stel zou dus eene wijziging van liet verdrag
tussclien Turkije en den Bagdadspoorweg
meebrengen, die colder naar de meening van
diplomatieke kringen door Duilsühland niet
zonder compensatie zou worden aangeno
men.
Marokko.
Par Ij s, 2 7 A u g. Staatssecretaris von
KkLerlen-Wóchter heeft te Chamonix aan
den correspondent van de Excelsior ver
klaard, <l«t hij geloofde dat er kans was, dat
de Fransdh-Duilschc on der handeling tn zou
den slagen. Er is grootc kans, dat de oorlog
zal worden vermeden. Ilij verweet Frank
rijk, clat liet niet de letter van heft verdrag
van Ailgeciras had geëerbiedigd.
De Eolio de Paris zegt, dat von Kkter'en
aan haren correspondent tie eft verzekerd,
dat het conflict geen andere dan eene
vriendschappelijke cploissing zou Imbben.
Volgens de Matin is de Fransche gezant
te Berlqn, Cambon, licht ongesteld, zoodat
hij Donderdag, na verscheidene uren op het
departement van bultcnlandsohe zaken te
Parijs raad gepleegd te hebben, naar bed
is moeten gaan. Zijne onpasselijkheid zal
hem echter vermoedelijk niet beletten, om in
het begin van de volgende week naar Ber
lijn te vertrekken.
Dat baron vnn Solum, de Duitsclic gezant
te Parijs, naar Durtseiiland zal gaan om
met staatssecretaris von Kiderlcn een onder
houd tc 'hebben, wordt door de Matin tegen
gesproken.
Ondanks eene lidhtc ongcsieklheitd, die hij
aan liet Parijsohc drinkwater te dwnki-u
schijnt te fhohben, zal de Fransche gcwaivl tc
Berlijn zich morgen weer naar zijnast be
geven. Men hoopt, dat de besprekingen met
1 September euuocn kunnen -wonden hen vat.
Grondslag van "de omkrliandckmge-n zul.en
de door den ministerraad van ven oden Vrij
dag goedgekeurde instruction zijn, wclbu"
inhoud in drie groepen kan wordxsn gesplitst.
De eerste groep heeft ten doel den nieuwen
rechtstoestand, uien Duilschkmd aan Frank
rijk iu Marokko toekent, ondubbe-ziauiig te
fixecren. Frankrijk kan eventueel, oiKlcr
deze mits dat sultan Mocley 11aLd er om
vei-zoekt, hel protectoraat over Marokko op
zach nemen. Natuurlijk ».>4 de nieuwe rechts
toestand. die geliocl afwijkt van dien der Al-
gecirasakte, van de toestemming der andere
onderteökenaars van dlic akte af banken.
Maar daaraan kan niet getwijfeld worden,
wanneer Duitedhllanid: het voorbetólid diaarloü
zal hoboen gegeven.
Men is in dc ltarijsclie politieke en diplo
matieke kringen overtuigd, dat Dut sein and
de dor.- Frankrijk voorgestelde zeer duide
lijke formule onveranderd mi accepteer en.
De tweede groep van bepatingen betreft de
handhaving der redhten van de ecouomische
en conimc-i-cieele vrijhckl van DuilsolcLand
in Marokko, llieir verlangt Duitsdbtiand eene
reeks van bijzondere waarborgen en Frank
rijk is geneigd het deme op onlbekrompen
wijze toe te slaan en .de loyale «uitvoering van
odle bepalingen te beloven. Wanneer de on-
deriiawielingen nog een zekeren tijd zuilen
vorderen, dan zal dit vooral aan het uitwer
ken der bepalingen van <kze groep te wij
ten zijn. In bcgiinscd zal hier volik-dige over
eenstemming heerseheni; m cle details zal
men echler over schijnbare kleinigheden, die
echter van veel gewicht zijn, met moeite
moeien onderhandelen. Dat kan hel einde
van dc ondcri>andelingeu nog wat vertragen,
maar liet kan niet er toe leiden, dat zij ztil-
len mislukken.
De derde groop ontval de aan Duitsdlilanid
builen Marokko te verleencn sdhackiioos^lel-
lingen in gebied. Het staat vast, dat deze
zullen worden ontleend aan de Fransche
Congokolonic. De Fransche republiek zal bij
hel nauwkeurig omsolirijvcn van dnzc coin-
pcnsatiên veilklaren, <Lat zij tot aan tic grens
van hei mogelijke is gegaan. Daar Frankrijk
de winst, die het zal krijgen door het ver-
Naar het Engélack
59 tan
BARON E-S.B E O^CZjY.
Bedaard keerde hij zich om en trad het
ander vertrek wcor binnen, terwijl Margue
rite bewegingloos aan het open raam staan
bleef, waar de zachte, met ziltig vocht be-
laden atmosfeer, hel verwijderd gemurmel
der zee, het afwisselend gekrijsch der zee
meeuwen met haar verpletterende wanhoop
schenen te spotten.
De stem ran den stadsomroeper kwam nu
nader en nader; duidelijk kon ze zijn woor
den vernemen: iets omtrent „amnestie en
vergiffenis, de belooning voor de arrestatie
van dc Roode Pimpernel, het leven ran
- mannen, vrouwen en kinderen, in ruil vooi
het zijne."
Oh! zij begreep nu wat dit alles had te
beteekeiven! «lat Percy geen oogci.hilik
zou aarzelen zijn leven in de macht le stel
len zijner vijanden, ten .bate voor dat van
derden. Van dei-den! Voor anderen! altijd
voor anderen! Dc zudiit, die zoo vaak aan
haar pijnlijk hart was ontsnapt, welk een
vrees olijke heteckenis hield deze nu in!
En hoe moest hij niet te moede zijn! Ge
krenkt in zijn trots om haar, ter wier red
ding hij zelfs geen poging kon aanwenden,
want dit zou de dood zijn ran anderen!
van anderen, altijd van anderen!
Zij was nieuwsgierig of hij reeds te Bou
logne geland was! Daar trad haar het vi
sioen op den steiger weer voor den geest:
zijn massieve gestalte, het vluchtig gericht
zijner beminde figuur le midden der inen-
sdhenmassal
Op liet oogenblik, dat hij de stad binnen
kwam, zou hij ,dc proclamatie hooren afle
zen, ze aangeplakt zien op alle openbare ge
bouwen en zich overtuigen, dat zij dwaas
•genoeg geweest was hem te yolgen, dat ze
een gevangene was en 'hij niets vermocht om
lui ar te redden 1
Wat zou hij doen? De gedachte alleen
deed haar onwillekeurig de hand naar het
hart slaan: na al liet doorgestane leed voel
de zij nu oolk dóór lichamelijke pijn. En zij
koesterde heimelijke hoop, dat deze pijn
de voorbode zijn mocht van haar naderend
einde. Ach! hoe welkom ware haar niet de
ze oplossing van hel vraagstuk dat zij on
mogelijk kon ontwarren!
Dc maan gluurde boven de wolkenbank
uit, die Ihaiar zoo lang had verduisterd; zij
leekende zilveren lijnen langs de kroonlijs
ten der huizen, Jangs de transen van den
grijuzenden oude kloketoren en van dc
vestingwallen, die Marguerite voorkwamen
als ringmuren van een reusachtig kerkhof.
Dc stadsomroeper scheen te hebben opge
houden met het aflezen der proclamatie.
Een vóór een werden dc vensters van Bou
logne plotseling verlicht. De burgers had
den behoefte om na tc denken over dc zon
derlinge feiten, die buiten hun voorkennis
hadden plaats gegrepen, en die zulke ver
schrikkelijke of «heugelijke gevolgen voor
hen konden hebben.
Een man moest worden aangehouden!
de geheimzinnige Engelsche avonturier, van
wion allen hadden gehioord, maar wüen
niemand nog Ibati gezien.En eene vrouw
zijn echilgcnoote diiendc silreng be
waakt, totdat de man goed en wel achter
slot en grendel zou zijn gebracht!
Het wilde Marguerite vooikomen alsof ze
de mensdhen erover 'van gedachten hooide
wisselen en verzekeren, dat zij niet kon
ontvluchten en de Roode Pimpernel weidra
zou gearresteerd zijn.
Een zacht briesje suisde door de kraken
de taklken der oude boomen, op den zuid-
wal der stad, oen zuchtje van weldra weg
stervende hoop.
Wat stond Percy nu tc doen? Zijn handen
waren gebonden, liet onvermijdelijk noodlot
■had hem bestemd getuige te moeten zijn
van den wreeden dood die hóór wachtte,
de -vrouw, die hij liefhad bovenal!
Als zij hem hadden gevangen, zouden ze
korte wetten met hem maken: geen uoe-
menswaarige hechtenis, geen terechtzitting,
geen 'formaliteiten van welken aard ook.
Parate executie, bij ihët krieken van den
dag, op 'het openbare plein, onder tromgc-
rolkl. Ecu volksfeest, om de heugelijke ge
beurtenis te vieren, en een braaf man zal
dan opgehouden heiben le leven, een no
bel hart uiet meer klopi>en voor het welzijn
van'den evenntcnsch Frankrijk kan zich
beroemen over dc daad.
„Skuipt, burgers van Boulogne! alles is
in de rust!" roept de nachtwachter die den
omroeper heeft vervangen. Alles was rustig
binnen de muren der veste: de inwoners
mochten slapen, een vaderlijke Rogeeiiing
waakte Over hen I
Maar vele vensters bleven verlicht, en op
•kleinen afstand beneden haar, om den hoek
zoo dat zij het niet izien kon schoolde
een groepje samen vóór de poort, .die toe
gang verleende tot de binnenplaats van liet
lort Gayole. Marguerite vernam aanhou
dend gemompel van boozc en dreigende
stemmen, die opeens zich uitten in luide
kreten van: „Aan de lantaren met dc Engel
sche spionnen!"
„De burgers van Boulogne bewaken
Franikrijks schatten!" merkte öiauvclin
droogjes op, met den valschen, onheilspel-
lenden glimlach, die hem nooit verliet.
Toen ontwaakte ze uit liaar verdooving:
ze wikt niet 'hoe lang zij vóór het open
venster had vertoefd, malar vrees greep
haar aan bij de gedachte, dut deze man baai-
moest hebben bespied en zich verlustigd in
haar doodclijken angst. Zij richtte zich op
in haar rijzige lengte, wierp haar hoofd
uitdagend in den nek, en trad kalm op de
tafel toe, waar Ghauvelin andermaal in
zijn protocollen zich scheen te verdiepen.
„Is dit onderhoud nu ten einxle?'' vroeg
ze bedaard, zonder de minste trilling in
haar stem. „Kan ik nu gaan?"
„Zoodra u het verlangt," antwoordde hij
nut minzame ironie.
Met blijkbaar welbehagen zag hij haar
aan, want schoon was zij inderdaad:
grootsch in deze fiere houding, hem tar
tend in haar wanhoop. De man, die hot
laatste «halfuur had besteed om liaar te mar
telen, stelde er zijn glorie in zooveel ellende
tc hebben aangericht, en bemerkte maar al
tc i/ecr dal met al haar wilskracht Margue
rite er niet in kon slagen den indruk ervan
uit liaar gelaat te verbannen.
„Wilt u mij gclooven, Lady Blakency,"
z«i hij, „dat ik geen persoonlijke vcelc
koester jegens u of uwen echtgenoot? Heb
ik u niet verzekerd, dat ik zijn dood niet
verlang?"
„En toch zijt gij voornemens hem naar
ide guillotine te voeren, ols ge hem maar
in uw macht kunt krijgen!"
„Ik heb u de maatregelen verklhard, die
ik heb getroffen, om zeker te zijn, dat wij
De Ruwde Pimpernel omsdhaideJiijk kunnen
maken. Is drt ecnmolal geschied, dam zal
het van hem uthangen hel schavot te be
klimmen of zich met u in tc schepen aan
boord van zijn jacht."
„Gij zijt voornemens Sir Percy Blaikcncy
voor een aÜteflMiaitkïf to stellen?"
„Zeer zeker."
„Hein zijn 'leven aam to bidden?"
„En diat zijner bekoorlijke gade,"
„In ruil vototr wat?"
„Zijne eer."
„Hij zad weigeren, Monsieur."
„Wc zullen zien."
Hij gaf ccai leekcn mot dc op tafel staande
bandschei; de deur ging onniiddclijk oj»cn,
en de soldaat die Marguerite had binnenge
leid, vertoonde zich.
Hel onderhoud was affgokxxpen. Het doel
was bereikt. Marguerite wist -alsnu. dat
rian liaar persowmiajke ontvluchting niet te
denken «viel, dat er geen lijfsbehoud' was
voor den mam dden zc lief liad. Ghauvciin s
hersenschim, in (verband met Percy's eer
aJdhtte ze hoegenaamd geen a andacht Waiard,
zij was te itrotsoh hem verder naar iets le
vragen.
Glmwvelin stond op, maakte een diepe
bu.'xgimg voor Itatur, onderwijl zij zich ver
wijderde. Het piket soldaten sloot rich om
liaar aam, en geleidde Marguerite ander
maal langs de donkere gaaigen naar luar
gevangeniscel.
Wordt vervolgd.
