jf°. 90. Tweede Klad. ÏO" JaargnHg. Zaterdag 30 September 1911. BINNENLAND. Uit den omtrek. FEUILLETON. Dg Onvindbare Pimpernel. ABONNEMENTSPRIJS: Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.00. Idem franco per post- 1.50. Afzonderlijke nummers- 0.05. Deze Courant verschijnt dagelijks, behalve op Zon- en Feest dagen. Advertentiönmededeelingon enz.gelieve men vóór 11 urn 's morgens bij de Uitgevers in te zendon. Uitgevers: VALKHOFF O. Utrechtschestraat 1. Intercomm. Telephoonnummer 66. PRIJS DER ADVERTENTIËN: Vu 1-8 rogols f O.BO. Elke regel moer - 0.10. Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 cents bfl vooruitbetaling. Groote lettors naar plaatsruimte. Voor handel en bodryf bestaan zeer voordeelige bepalingen tot het herhaald adverteeren in dit Blad, by abonnement Eene circulairebevattende de voorwaarden, wordt op aanvraag toegezonden. De aiViajUck bij die manoewres. Wij laten hier, ontleend aan de Tel., een volledig lijstje volgen der verkenningen, door de verschillende vliegers volbracht, ongere kend nog een mooie hoogtevlucht van Bak ker (600 Men diverse vluchten van Lt. La- bouchérc en de andere, met of zonder pas sagiers. Immers, het mocht geen meeting worden, waarbij demonstraties werden ge geven. Het waren uitsluitend militaire dienst verrichtingen door de lucht, waarvoor onze aviateurs zich hadden beschikbaar gesteld: Vrijdag 22 Sept.: Labouchère (Zodiiac-tweedekkcr) maakt met luit. Coblijn, als verkenner, een overland- vlucht van pl.m. 91 K.M. in 1 uur 16 min.; de 2e luit. der art. van het O.-I. leger Ter Poor ten (Brouckère-hveedeikker), van Genck (Bel gië), in één vlucht van 1 uur 30 min. naar de Petlelaar vliegen; Pakker (Blériot-cendek- ker) maakt met luit. Visser 'n verkennings tocht van pl.m. 109 K. M. in 1 uur 33 min:; Lütge (Blériot) doet alleen een verkennings tocht en daalt wegens onregelmatig loopen van zijn motor, veroorzaakt door slechte benzine, op 4 K.M. van Tiel; 's middags maakt Van Meel met luit. Van Heijst ,als verkenner- passagier, een overlandlvlucht over dc Betu we van 1 uur 16 min. (Wanneer men weet, dat dienzelfden dag Wijnmalen in 18 min. van Leiden naar Amsterdam vloog, zal voor zeker deze dag met gulden letteren in de geschiedenis der) Nederlandsche luchtvaart worden geboekstaafd). Zaterdag 23 Sept.- Lui'. Ter Poorten (Brouckère-tweedekker), maakt alleen 'n overlandvluoht van 1 uur 40 min.; landt wegens mist te Ileusden en vliegt 's middags in 20 min. naar het vliegkamp terug. Deze mooie vliegdag ging verloren, doordat er geen benzine meer in voorraad was; cl i donker puntje in dc organisatie; 's middags werd cr vanwege den wapen stilstand niet meer verkend, bouchère met z'n Zodiac op, waarin als pas sagier luit.-generaal Snrders, chef van den generalen staf, had plaats genomen. Deze laatste verkenningstocht strekt zich tot Rhc- nen. verengen en Eist uit. Maandag 25 Sept.: In den ochtend stond cr veel wind. Alleen Bakker en Van Bussel vertrokken, beiden op monophun-Blériot, de eerste met luit. Visser, aspirant-milita.ir-vliegcr, de tweede alleen. an Bussel landde na 'n verkenningstocht in dc vcsl-Betuwe te hebben gemaakt, we gens den wind te Culemborg, cn vloog des middags terug. Bakker maakte een groote verkenningstocht, waarna hij tc Kapel-Avc- zaath landde en den commandant der blau we divisie persoonlijk mod doeling ging doen van hetgeen zijn passagier cn hij der vijan delijke troepen gezien hadden. Er werd braaf op hen, boven den vijand vliegende, geschoten. \an Meel (Farman-lweedekker) maakte weer met de le luit. Van Heijst een groote vlucht over Tiel. Buren, het verblijf van II M. de Koningin, te Kerk-Avezaath, etc In „De Auto" sclirijft mr. W. F. L. Gericke over „verboden wegen": Er was een lijd, dat paarden van auto's schrikten. Het tegenwoordig paardengeslacht heelt echter misschien omdat de auto's zooveel minder goraas maken deze heb belijkheid afgelegd. Een paard dat zich respecteert, sohrikt thans niet meer. Edoch, uit dien tijd van verschrikking dateeren nog tal van besluiten, houdende verbod van we gen Zoo o.a. dal voor den verbindingsweg tusschen het station Loenen-Vreeland en het dorp Vreeland. Die weg nu is op een paar punten, naar men beweert, officieel een ietsje te sma'l, doch iik lieb mij er van over tuigd, dat er op den geheelen weg geen punt is, waarop niet twee voertuigen elkaar kun nen passeeren. Een openstelling van dien weg, waardoor men een verbinding zoude krijgen tusschen den Rijksweg van Amsterdam naar Utrecht en het 'Gooi, zoude ecu weldaad zijn niet al leen voor de automobilisten, doch ook voor degenen die aan de hoofdwegen naar het Gooi wonen, omdat daardoor die wegen zou den ontlast worden van een groot gedeelte van het auto-verkeer. Hoe meer wegen voor de auto's worden opengesteld, hoe meer het verkeer wordt verdeeld. Een der schoonste streken, de Loosdrecht- sche en Tienhovensche plassen, zoude meer in appreciatie komen. Het is mij bekend, dat de Nederlandsche Autoir.obieil Club werk heeft gemaakt om dien weg opengesteld te krijgen. Het roode bordje, zij het dan ook absoluut zonder verf en vervallen (is dit misschien een gunstig voorteeken?) staat er echter nog. Ware het daarbij nog mogelijk den weg tusschen Vreeland cn Loenen langs de Vecht opengesteld te krijgen, dan zoude het nog beter zijn. Indien de Nederlandsche Automob:cl Club wellicht meent m. i. teii onrechte, dat hel hier een te veel 'locaal belang geldt en cr eenige kosten, bijv. om den weg op een paar punten ietwat te verbreeden, aan ver bonden zijn, waarom zouden er geen Noord- Ilollandschc cn l'lrechtsche automobilisten te vinden zijn, die iets daarvoor wilden af staan? Ik heb daar el hoop op. H 4 ig e b r u i k van briefkaar ten. Als <va« welingelichte zijide vernomen, kan bel volgende worden medegedeeld: In den ilaatsiten lijd komen herhaaldelijk in nieuwsbladen bcnichte.n voor alls zouden er nieuwe bepalingen omtrent het gebruik van briefkaarten zijn vastgesteld. Deze be richten zijn onjuist. De sedert 1907 vóór briefkaarten geldende bepalingen hebben tot heden geene wijziging ondergaan. Nog im mer heeft dus de afzender van eene briel- kaart het recht voor geschreven of gedrukte mededeelingen, dus ook voor de vermelding hetzij geschreven, hetzij .gedrukt, van den naam en het adres va<n den afzender, te be schikken over de achterzijde en bovendien over de linkerzijde ider a «I e s z ij d e. De rechterhelft van de adreszijde is uitsluitend bestemd voor het adres en voor aanwijzingen op den postdienst betrekking hebbende. liet is mede geoorloofd het adres over degeiheele breedte der adres zij <1 e te s ch r ij v e n. Kaarten die over de gehoede breedte (dus ootk over een gedeelte van de rechterhelft) der adreszijde «pijn voorzien van een gedrukt hoofd, vermeldende den naam, het adres, enz. van den afzender, worden tot nadere beschikking, als briefkaart aangenomen. Deze kaarten marton echter ovcniigons vol doen aan de bestaande bepalingen, die op genomen zijn in den aan de kontoren der posterijen en bij den boekhandel verkrijgba ren post-, telegraaf- on telefoongids, uitge geven bij M, Nij-hof f. te 's Gravenhaige. School- en Kerknieuw*. Vrije Universiteit. Naar de ,,Ned." verneemt, woidt in de knn-gen der Vrije Universi teit binnenkort de benoeming van drie nieuwe hoog leeraren verwacht. Een voor de faculteit der lette ren, een voor die <Jer rechten, en een voor de theologie. Voor de laatste faculteit wordt algemeeu dr. S ilevis Smitt, predikant der Geref. Kerk te Amsterdam, genoemd. - lOOjarig bestaan Doopsgezinde Sociëteit. 'Ier gelegenheid van het eeuwfeest der Aigem. Doopsgezinde Sociëteit had Donderdag middag tc half drie in de Singel-kerk te Amsterdam een plechtige samenkomst plaatf. Tot de genoo- digden behoorden alle doopsgezinde gemeenten, die afgevaardigden zonden, alle doopsgezinde predikan ten, doopsgezinde corporaties, doopsgezinde gemeen ten in Duilschland, H. en W. van Amsterdam, cura toren <ier Universiteit, de academische senaat, de theologische faculteit, curatoren van het Remon- slrantsche en Luthersche seminarium, directeuren van Teylers stichting, de oudste zonen van vroegere doopsgezinde hoogleeraren. Zoo was hel kerkge bouw door een zeer talrijke schare gevuld. Studen ten van het genoemde seminarium fungeerden als commissaris van orde. Professor S. Cramer, kortelings van een ernstige ziekte hersteld, sprak vervolgens als voorzitter een gedenkrede uit, waarin hij de samenkomst om de st chting der Socëteit tc herdenken, kenschetste als eene daad van piëteit, van dankbaarheid. Na de rede van prol. Cramer, waarbij hij ook hulde bracht aan mr. Hendriks, reeds 40 jaar pen ningmeester der Sociëteit cn herinnerde aan dc groote verdiensten van wijten den hoogleeraar S.ctske Hoekstra, sprak eerst mr. Romme, curator der Amsterdamsche Universiteit. Prof. Cramer doelde hierna mede, dat II. M. de Koning n hem benoemd heeft tot ridder van den Ned. Lc-cuw. ITof. C. Winkler, rector-magnificus, wenschte vervolgens de Sociëteit geluk. Gehikwenschen werden vervolgens nog aange boden door prof. Woltjer voor dc theologische Uni versiteit. ds. Wiesinger voor het Evangelisch Luther sche Seminarium, prof. H. Y. Groenewcgen voor het Remonstrantsche Seminarium, dr. II. .1. Busc te IJ 1st voor de Friesche Doopsgezinde Sociëteit. Na afloop werd een druk bezochte receptie ge houden. N a 1. fruittentoonstclling te Eist. iDeae 4ientoaniste7iing afc giste- frenm 'kltdttg te één uur door minister Ta Urn tgeopcml verklaard. De heer C. van Lennep, voorzitter der afdeeling Eist van de Ned. Pontologische Vereeniigiing, schetste vooraf het doel dezer expositie. Daarna spraken de birngenieesler, baron Yam Hoeve-lil tot Wester flier, en de Commiis- saris der Konhiigin in Gelderland, jbr. Van CVlters. Minister Tahna achtte het openen dezer tentoonstelling een groot voorrecht, als voortzetting van de serie Haarlem en Bos koop. Hij herinnerde er aan, wait onze tuin bouw reeds in Berlijn deed zien, wait schit terend geheel daar was saarogebraoht. Hij loofde hel ernstige karakter onzer tuinbouw- exposities, het opvoedend streven ervan en herinnerde aan de gunstige ligging voor onzen land- en tuinbouw ten opzichte van de meer industrieele omliggende rijken, onze afnemers. Naast de bloemenweelde van Haarlem en Boskoop volgt hier de s'tiille be koring van onzen vruchtenrijkdom. l)e mii- nistor bracht hulde aan den noesten arbeid van hen die onzen «aam op dit stuk hoog houden en aan hun streven om ons kunnen aan het buitenland (bekend te maken. Met de beste wenschen voor onzen frui'ltbouw' opende bij de tentoonstelling. Bij de opening waren o.a. aanwezig de direoteurcn-gencraal van landbouw en Pos terijen en Telegrafie, liet bestuur van den Tunbouwraad, vertogen woordigcrs onzor spoorwegen en van de Detuwsobe tram. Te 2 uur 11 bereikte dc Kon. trein het station Eist. II. .u. de Koningin word ont vangen door den Commissaris der Koningin en den burgemeester van Eist. Mede was aanwezig het bestuur van de vereeniging Oranje. De dochter van baaxm Van der Keltz bood II. M. een ruflkor aam. Na lw>z!cht'<ging van de expositie werd i.n liet salon thee gesclionken door dc dames Van Lennep, Fr am eken cn Van Ilöovall tol Wester f Ver Later ging IJ. M. per aut0 naai de kweckcrij Werkhoevc van don heer Van Lennep, om deze te bezichtigen. tan den Hak op den Tak. De zomer heeft twee plagen, heeft eens iemand gezegd logë s en vl egen. Nu, met heide waren wij dezen zomer bijzonder gezegend, ilet bestendig mooie en zonnige weer doc>d iedereen naar buiten of op reis gaan en zoo vielen ous, buitenmenschen, de loges op het dak als zwermen vliegen. Mn van de echte vliegen hadden we niet m nder 1... par don, bezoek. Wat waren deze lastig, ik bedoel dan die ieze, stekende vliegen, die letterlijk alles „in bezit" nanten, en overal de sporen hunner bezoeken achterlieten, 't zij in den vorm van „bulten" en „be ten" op gelaat en handen, of als zwarte stipjes groot-c ergernis voor huisvrouwen! op eet bare cn niet-eetbarc voorwerpen. En toch zouden we van deze vliegenplaag uiter mate kunnen profiteeren, tot ons voordeel kunnen aanwenden, indien wij practischcr waren. Zoo prac- tisch als een farmer in Pennsylvania, die zich met succes heeft toegelegd op de vliegenfokkerij. Een nieuwe lekkernij brengt de inan in den han del: eitjes van legviiogcn. ephyda's, dat zijn be woonsters der zouthoudende meren in het verre Westen cn in Mexico. De farmer fokt de vliegen in groote kooien van ijzergaas, vhegenparken zou men ze kunnen noemen, van 2(J meter lang, 13 M. breed en ruim 3 M. hoogin 't midden daarvan zijn al- deraardigste, kleine vyvertpes aangelegd, waarin <k- vliegen beur eieren leggen. Eens per dag worden die vijvers geledigd, en in ieder er van oogst de fokker niillioenen eitjes, welke door lichte wrijving ontdaan worden van een zeer licht schaaltje. Be hoorlijk toebere d. zijn deze kleine, witte korrel tjes een smakelijk en voedzaam gerecht, uitne mend geschikt, naar het heet, om de gehemelten der lekkerbekken te streelen. De product,eve kudde bestaat volgens de vliegen- fokker uit zeer zindelijke beestjes, ongevaarlijk en aangenaam in den omgang. Dit zijn dus daar nette, welopgevoede, geciviliseerde vliegen, die de onze ver vooru t zijn. Intusschen men heeft daar weer een voedingsmiddel meer. In dezen tijd van schaarschte zou zooiets ook hier waarschijnlijk aan vcien welkom zijn. Wat wordt alles duur! Over 't algemeen is hel leven toch in de laatste jaren veel duurder geworden men wit, dat ons onderhoud 40 pCt. meer kost dan vóór tien jaar. Dat is veel. Het is waarschijnlijk onze maag, d e ons op de grootste kosten jaagt niet dat wij zooveel meer of zooveel smulliger eten, maar de levensmiddelen zijn zoo ge weldig gestegen en stijgen nog bijna dagelijks. Het brood is daarbij nog bet minst omhoog gegaan en stellig is het in kwaliteit aanzienlijk verbeterd- De prijzen der leven&nrddelen nu en enkele eeu wen terug, verschillen enorm. Het vleesch is, in verhouding tot bet brood, veel duurder geworden i in dc 13e cn 11e eeuw was het 10 maal minder waard dan nu. Ken os kostte ongeveer 18 gulden, soms 11 gulden een schaap tusschen 2 cn 1 gul den. Eieren kostten in die tijden zelfs 12 maal zoo weinig als nu. Andere artikelen echter, welke nu als goedkoop golden, waren toen duur. De middeleeuwers koch ten zich n-.et arm aan linnengoederen. In de 11e eeuw kende men pas de weelde van het daghemd, een eeuw later veroorloofde ntcn zich dc luxe van het nachthemd. Beddenlakens lieten nog veel lan ger op zich wachten. Rijke lieden kleedden zich 's nachts poedelnaakt uit cn sliepen tusschen vec- ren kussens; arme lieden lagen tusschen twee zak ken met hooi. In de dorpen sliep men in de 16e eeuw nog dikwijls op eeu hoop kastanje- ol eiken- Maren. Aan schoenen gaf men toen ter tijd ook niet veel uit. Uit zuinigheid liep men nog blootvoets, en houten schoenen in onxe landen reeds vroeg de klompen werden zoo goed mogelyk dchtge- timmerd. Maar toen de leeren schoenen in gebru k kwamen, betaalde het volk hoogstens eeu gulden voor het paar; aanzienlijke lieden bcsteeddeu wel meer, en toen, op het eind van 1700, de geweldige weelde velen beving, betaalde men zijn schoenen stellig niet goedkoop ol betaalde men tweemaal zooveel voor liet poeder van de pruik. Wat verschil is er ook tusschen de loonen thans en in vroeger eeuwenZeven eeuwen lang zijn dc metselaars tevreden geweest met een daggeld vau 4) ets. Bed.endc-salarissen bedroegen hoogstens f 25 per jaar in 1600, een eeuw vroeger 10 gulden, liet gewone ongeoefende werkvolk dat nu in Frankrijk den grooten loonstrijd op touw zette voor een minimuni-bezoldignig van 5 franc per dag ontving tot 1800 tusschen 10 en 20 centen. Wij zullen „den goeien ouden tijd" maar niet terugwcnschenal blijft er zeker nu nog heel wat te wenschen over. Zich schikken in de omstand-gheden is zeker het beste, wat natuurlijk met zeggen wildat men niet ijvert voor verbetering. „Het hoofd er op, jongens, cn wcest vroolijkzoo schijut men er ook in de om streken van Vorden over te denken, al is het voor den boerenstand geen voordceligen tijd. 't Was er deze dagen in de buurtschap Linden, kermis. Een plaatselijke berichtgever, dezelfde, wiens vorzuch- t ng over de droogte we laatst weergaven, sprak zijn medeburgers aldus bemoedigend toe „Al staat er ook niet zooveel gras in de wei, Al zijn ook de tijden wal duur, Al voert cr dc boer nu al lijnkoeken bij. -En kykt er dc vrouw soms wat zuur, Al wordt er wat minder ter spaarbank gebracht. Wat minder in 't „deuskc" bewaard, Bij kennis dc zorgen op zij maar gezet 1 Viert feest naar Oud-Hollandschcn aard 1 Na zonneschijn regen, zoo was 't dit jaar, Al kwam dan dc regen ook laat, Eens komt na de regen ook zonneschijn weer En strijkt er dc zorg van 't gelaat Dies wenschen wc onzen landbouwende vrinden l'lcz erigc kermis in Linden Een andere man, dc groote Edison, heeft ook woorden van brmoed ging laten hooren en den men schen der toekomst een blij. althans gemakkelijk leven voorspeld. „Dc tijd zal komen" zoo liet hij zich uit tot een medewerker van dc „Vossischr Zcitung" te Dresden, „de tijd zal komen, dat geen rnensch meer met zijn spieren zal behoeven te wer ken. Eerst dan zal het mcnschcnlevcn de moeite waard zijn. Machines zullen spierarbeid uitvoeren, de rnensch zal uitsluitend met zijn hersens werken Vreest gij ovcr-productie? Die zal er dan ook niet meer zijn. Ieder rnensch moet goed kunnen leven. Iedere boer, iedere arbeider moet een goed eigen huis bezitten met fraaie schilderijen en meubelen. Waarom ook niet? De d ngen moeten goedkoop te krijgen zijn. En ziet gij, juist dat kan door de ma chine bereikt worden." Verder vertelde Edison, dat zijn nieuwe motor benzine overbodig maakt en zoo licht is, dat hij alle bestaande motoren overtreft. „In 20 jaar zult gij geen paarden meer in dc stra ten zien en voor 30<>0 Mark een pracht'ge automo biel koopen". Tenslotte zei E. er innig in te gcloo- ven, den menschenleeftijd tot 200 i 300 jaar le kun nen verlengen. „Waarom niet?", vroeg hij. „Wij zullen alle bacteriën weten te dooden". Lezers en lezeressen zouden wij te vroeg hebben geleefd, of zouden wij die schoonc toekomst nog medemaken? KEUVELAAR. Naar het Engtlach 1 VA* BARONESSE ORCZY. £ij kon hem wel is waar niet zien, maar zij gevoedde zijn beminnelijke tegenwoordig heid ergens in haar nabijhekli, zij begreep boe hij verlangde dat zij zou wachten.... In het duister lette zij zwijgend op hem.... ge reed om te heipen, ais hij een teeken mocht geven.... maar evenzoo bereid zich stil te houden en le wachten op zjjn bevelen. Alleen toen het hulpeloos Lc-haam van ha ren doodsvijand goed en wel uit den weg was geruimd, was ze uit haar schuilhoek le voorschijn getreden. En nu stond zij daar, terwijl het volle licht der lamp haar goud- Wond haar bescheen, met een zacht blosje op haar wangen, de vlam der liefde tinte lend in haar oogen. Zoo zag hij haar toen bij het lokaal weer binnentrad. Een seconde bleef hij staan bij de deur, want de vreugde van het weerzien was machtiger dan hij kon dragen. er get en was de zielesmart die hij had uitgestaan, vergeten waren de vernederin gen en gevaren die nog dreigden, hij dachf er alk-en aan, dat zij hem liefhad, dat hij haar aanbad. In bet volgend oogenblik had hij haar in zijn armen gesloten. Diepe stilte waarde om hen heen, alleen afgebroken door het zachte druppelen van den regen op het gebladerte der hoornen van den vestingwal, terwijl een enkele maal bet rumoer van ver verwijderde pretmakers als een zwakke echo nog tot hen doordrong. Plotseling deed het gckrijsch der zee meeuw, driemaal herhaald zich onder het venster hooren. iBiïaikency en Marguerite ontwaakten uit hun korten droom: de hartstochtelijke min naar werd weer de man van de daad. „Het is Thony, al® ik me niet vergisi," sprak hij haastig, terwijl hij met nog eenigs- zins van ontroering bevende vingers de kap van haren mantel over haar hoofd in orde bracht. „Lord Thony?" prevelde zij. „Ja. met Hastings cn nog een paar ande ren. Ik heb hun gezegd zich voor ons gereed te houden van avond, zoodra de rust was teruggekeerd." „Waart ge dan zoo zeker te zullen sla gen Percy?" vroeg zij verwonderd. „Heel zeker," was het eenvoudig ant woord. Toen geleidde hij haar naar het venster en lilde haar op het kozijn. Het was niet hoog van den begancn grond, en twee paar ge willige armen waren buiten gereed om haar naar beneden te -helpen. Hij volgde weldra, en kalm begon liet vijf tal le wandelen naar de poort. De wallen waren nu eenzaam en verlaten. De feestvie renden bevonden zich op verren afstand; enkele voorbijgangers, die valiezen droe gen, passeerden hen met versnelde schre den; blijkbaar mankten zij gebruik van het welkom verlof het gevaarlijk terrein le mo gen verlaten. In stilte vervolgde het groepje zijn weg. Marguerite's handje rustend op den arm van haren echtgenoot. Zij stieten op eén pi ket soldaten van wie één riep: „Kijk, daar heb-je den Engelschman!" „Wel ja, hij is op weg naar Engeland." zei de ander druilig. De poorten van Boulogne waren geopend zoodra de Angelus begon te luiden cn het kanon bulderde. iDe algemectie am nestie was afgekondigd, de schildwachten hadden het consigne niemand aan tc roepen en iedereen te laten passeeren. Niemand wist, dat hel grootsc.hc plan, ter ulgchcele vernietiging van de Roode Pimper nel en het Verhond, op niets was uitgelou pen; dat Collot d'IIcrbois zich naar Parijs had begeven om, tegen beter weten in, het Comité der Openbare Veiligheid danig hij den neus te nemen; dal dc man die het dui velachtigste wreedste plan ter wereld had uitgedacht om een vijand af tc maken cn bij na erin geslaagd was, nu hulpeloos, geboeid cn gekneveld neerlag in zijn eigen vesting. En zoo passeerde het kleine groepje: Sir Perry Blakcney cn Marguerite, Lord Antho ny iDcwhurst en Mylord Ilarstings ongemo- lestcerd door de poorten van Boulogne. (Buiten den kring der vestingwerken ont moetten zij Mylord Evcringham en Sir Phi lip Glynde, die den abt Foucquet bij zijn kerkje hadden opgepikt cn honi veilig ge loodst uit dc stad, terwijl Francois en Féli- cité met hun oude moeder aan de zorgen der andere leden van het Verbond waren loe- verlrouwd geworden. „Wij waren in den optocht, in alle soorten van een prullige plunje gccostumoerd, tot het laatste oogenblik." zei Lord Thony tot Marguerite, onderwijl zij zich nu haastten om dc haven te bereiken. „Wij wisten natuur lijk niet wat cr stond te gebeurenAl wat wc le weten kwamen was, dat men ons te gen dezen tijd zou noodig hebben het uur waarop het tweegevecht zou plaats hebben ergens op een der Zuidelijke wallen.... en we hadden strikte orders altijd ons onder dc menschcnmassa op te houden. Toen wc Blakcney de kandelaars zagen opheffen, be grepen we wat er zou gebeuren en begaven we ons naar onze onderlinge standplaatsen, liet ging alles zoo eenvoudig in zijn werk!" De jonkman vertelde dit alles heel vroo lijk cn luchtig, maar in den vaardig spot tonden toon lag toch de geestdrift voor en dc trots van den soldaat op den roem en hel stout bestaan van zijn chef. Tusschen de stadsmuren en dc haven heerschte heel wat herrie cn bedrijvigheid. De groote F.ngclsche driemaster zou bij dc kentering van het getij het anker lichten. Er waren een massa passagiers die hun heil zochten in de vlucht naar het land der vrij heid dat met hel Frankrijk van die dagen op zeer gespannen voel stond, -liet land, dat haatte al wat van Franschen oorsprong was of met Frankrijk iets had uit te staan. Twee sloepen van dc „Day Dream" lagen in gereedheid; een voor Sir Percy en zijne Lady, de andere voor hun getrouwen en hen die zij meebrachten. In alle stilte scheepten dc groepen zich in. •En toen de sloepen van wal staken cn dc matrozen van Sir Percy's jacht de riemen aanvatten, begon de grijze abbé Foucquet zachtkens, ter begeleiding van dc riemsla gen, een Onze Vader en Wees gegroet te bidden- Hij aanvaardde vreugde, geluk en veilig heid met dezelfde gelijkmoedige wijsbegccr te als hij zou geluisterd hebben naar een vonnis, dat hcni naar de guillotine verwees. Maar het scherpe oor van Marguerite ving aan het einde van ieder Onze Vader een zacht gepreveld verzoek op aan ,,lc bon Dieu", om den Kngclschen bevrijder tc zego nen cn in Zijne hoede te nemen. Slechts eenmaal maakte Marguerite een toespeling op den vcrschrikkelijkcn tijd, die nu tot het verleden behoorde. Zij wandelden samen in de kastanjelaan van hun schoon park te Richmond. Het was avond. De atmosfeer was bezwangerd met den rijken bedwelmenden geur van najaars rozen cn verwelkende reseda. Zij stond stil in de laan, zij legde een bevende hand op zijn arm, zij sloeg har met tranen gevulde oogen op naar zijn gelaat. „Percy," murmelde zij, „hebt ge 't mij vergeven?" „Wat lieve?" „Dien vcrschrikkelijkcn avond te Boulog ne.... wat die duivel van ons eischte.... zijn vreeselijk „Of dit Of...." Hel was alles mijn werk..... 't was alles mijn schuld." „O neen, lieve, neen. het is aan mij jc daarvoor dank te zeggen „Mij tc bedanken?" „Och wel ja," zei hij, terwijl zij in de spoedig toenemende schemering juist nog zien kon hoe op zijn gezicht plotesling harde trekken verschenen, hoe zijn oogen gloeiden; „als die avond tc Boulogne er niet was ge weest, zou ik nooit geweten hebben wan wel ke heteekenis, als vrouw, Gij voor mij zijt." Marguerite legde haar beide handen op zijn borst zachtkens murmelde zij: „En nu?...." Hij 6loot haar in zijn armen, cn zei ern stig: „Nu weet ik alles." EINDE.

Historische kranten - Archief Eemland

Amersfoortsch Dagblad | 1911 | | pagina 1