jr. lis.
tOd€ Jaargaif
Maandag 23 October 1911.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
„Het Levenslied."
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
Per 3 maanden voor Amersfoortf 1.00.
Idem franeo per postI..IO.
I Af««nderlljlfo nummert- 0.00.
Deze Courant verschijn' dagelijks behalve op Zon- en P««*t
dagei.
XdrertentiOn. mededeelingon enz., gelieve raon vódr 11 uur
I 'smorgons Dij de Uitgevers in to zendon.
Uitgeven VALKHOFF C°.
Utreehtsehefttraat 1. lntercomm. Telephoormuramer 66.
PRUS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f O.OO.
Elke regel meer - O.IO.
Dienstman biedingen en aanvrage*. 25 cents by vooruitbetaling.
O root o letters naar plaatsruimte.
Voor handel en bedrijf bos taan zeer voordeeliao bepalingen tot
het herhaald adverteoron in dit Blad, by abonnement. Bene
oireulairobevattende de voorwaardou, wordt op aanvraag
toegezonden.
Politiek Overzicht
De oorlog tusschen Italië
en Turkije.
Donderdag is de tweede troepen afdeeling
van he' llaliaausche expeditiekorps op de
reede van Giuliana hij Benghazi geland. Er
ging een gevecht aan vooral, dat, naar de
berichten, er over melden, van 9 uur 's mor
gens tot nan den avond aanhield, doch
van een verzet van militaire bekeken is
der Turken, die ook door de Arabische be
volking werden ondersteund, kon, gelet op de
numerieke me-erderiheid der Italianen, nog
geen sprake zijn. De eigenlijke moeilijkheden
zullen zich waarschijnlijk eerst voordoen,
wanneer de Italianen in het binnenland van
Tripolilanié voorwaarts zullen rukken. Of de
Turken in de eigenlijke provincie Tripoli
voldoende hulp bij de Arabische inboorlingen
zullen vinden, benevens een operatiebasis,
welke een voortdurende proviandeering mo
gelijk maakt, laat zich nog niet met zeker
heid zeggen. Het voornaamste verzet zal, blij
kens den tegenstand bij Benghazi en Derna
ondervonden, vermoedelijk jn Cyrenaïea,
worden gebeden. De krappe honderd man
schappen, die één dezer havenplaatsen tegen
een veelvoudige overmacht wisten te verdedi
gen, schijnen ons ook toe meer aanspraak te
kunnen maken op het epitheton „bewonde
renswaardig" dam de Italiaansche regimen
ten, op welke de Italiaansche pers dit adjec
tief in hare lyrische vaderlandslievende ont
boezemingen tallooze malen toepast, al kan
er dan ook niet onder uit eveneens den
Turken lof toe te zwaaien voor hun dappere
verdediging. In ieder geval, wanneer zulk een
verzot geboden wordt aan de kust, welke
nog door de scheepsartiik-rie bestreken kan
worden, dan valt zoo eeaigszins te voorzien
waarop dc Italiaansche legermacht in het
binnenland dezer provincie (n.L de provincie
Benghazi) zich voorbereiden kan.
Het schijnt dal men, nu alles niet meer
zoo vlot gaat als in het beging, en de
uitzending van een tweede expeditie
korps noodig blijkt, zich in Rome wat
„unheimisch" gaat gevoelen. Ook dc hooge
financicele lasten, welke het rijk door hel
Tripolitaanschc avontuur op zich laadt,
zullen zich allengs doen gevoelen. Onder
deze omstandigheden is het geen wonder,
dat het verlangen sterker wordt naar een
spoedig einde van den oorlog. En daartoe
poogt men den tegenstander met krassere
middelen te dwingen. Het Balkanschiereiland
kan hiervoor niet in aanmerking komen
mot bet oog op de belangen der andere mo
gendheden, in 't bijzonder Oostenrijk-Hon-
gsrijebovendien zou men daar een
ernstigen landoorlog met het Turksche
leger moeten voeren, en dit zal de Ita
lianen misschien minder aanlokken dan het
uilstapje nuar Tripoli met zijn drie- of
vijfduizend man vaste bezetting. Zoo ligt
hot denkbeeld voor de hand den tegenstan
der door een vlootactie aan zijn Aziati
sche kust tot toegeven te dwingen. De groote
mogendheden hebben daar geen directe be
langen. „Desondanks" zoo schrijft de
Frankfurter Zeitung „schijnt ons het Ita
liaansche plan ook van internationaal stand
punt uit hoogst bedenkelijk. Van de eilan
den en ook van de Aziatische kust der Aegeï-
sehe Zee kan de vonk gemakkelijk genoeg
naar den Balkan overslaan. Daarom behoo-
ren niet alleen dc Italianen zich nog eens
driemaal te bedenken, doch ook de groote
mogendheden moeten er naar streven zulk
een in gevaar brengen van de rust op den
Balkan te voorkomen."
De Turksche Kamer heeft aan het kabinet
Said Pacha onder zekere, door ons
reeds vermelde, voorwaarden het vertrou
wen geschonken en daarmede het gevaar
vermeden, dat bij de buitenlandschc moeic-
lijkheden ook nog die van een binnenland-
schc crisis komen. De verklaring, die de
grootvizier in de Turksche Kamer heeft afge
legd over de Tripoli taan se he kwestie, betee-
kerot geen onvoorwaardelijke aanprijzing van
de voortzetting van den oorlog. Saïd Pacha
heeft aangestipt, dat er bij den toestand van
het oogenblik twee wegen zijn: Verzet óf eene
vreedzame oplossing het eene sluit echter
het ander niet uit. Dit kan men zeer zeker
zóó opvallen, dat de Porte wel den tegen
stand wil doen voortduren, doch ondanks
dezen tegenstand ook naar een*vraedzame
oplossing van het conflict streeft. Het kabinet
Saïd heeft van den aanvang af in de Tripoli-
kwestie geen onverzoenlijke houding ingeno
men en het zooveel mogelijk er op aange
stuurd, dal de tegenstellingen nog niet meer
verscherpt worden. Vandaar dat ook, naar
zich althans op het oogenblik laat voorzien,
krassere represaillemaatregelen tegen Italia
nen, als de uitzetting.uit Turkije b.v., onder
dit kabinet wel achterwege zullen blijven.
Over de geheime zitting der Kamer, waar
in de grootvizier nadere mededeelingcn heeft
gedaan over de Tripoli-kwestie, is na afloop
-een communiqué verstrekt, waaruit blijkt
dat Saïd Pacha in die vergadering eenige
toespelingen heeft gemaakt, die voorshands
nog zeer golieimzinnig luiden. Ilij gewaagde
van de hoop der Porie om door het toestaan
van bepaalde politieke, geografische en eco
nomische concessies overeenkomsten ai te
stuiten, dank zij dewelke ook de Tripoli-
kwestie een oplossing, zou vinden, die beant
woorden zou aan de belangen en rechten van
Turkije. Men kan zich moeilijk voorsteQlcn
hoe dc afsluiting eener overeenkomst de Tri
poli-kwestie in den geest van Turkije zou op
lossen, daar toch geen Europecsche mogend
heid Italië zou willen dwingen afstand te
doen van de eenmaal verkregen voordeelen.
Verder heeft de grootvizier gesproken
over telegrammen, welke er op wezen, dat
op den Balkan het gevaar van verwikkelin
gen dreigde. Tol dusver heeft zioh niets
voorgedaan, waaruit blijkt dat een der Bal-
kanstaten zich toerust om van de verlegen
heid, waarin Turkije zich bevindt, te profi
teered Bulgarije en Griekenland hebben ge
ruststellende verklaringen afgelegd en geen
van de andere Balkanstaten schijnt de Porte
moeielijkheden in den weg te willen leggen.
Wellicht heeft Saïd Pacha, wat zeer ver
klaarbaar zou zijn, op de stemming der Ka
mer invloed w>Hen uitoefenen, en dan is hem
dit blijkens het votum der Kanver, gelukt. De
Jong-Turksche partij heeft het vertrouwen
in het kabinet uitgesproken, evenwel na de
belofte te hebben verkregen, dat na enkele
weken het kabinet zal worden gereorgani
seerd.
Italië en Turkije.
Rome, 21 Oct. Gedurende de landing
•te Benghasi zijn 1 officier en 5 Italiaansche
matrozen gedood en 2 officieren en 14 ma
trozen gewond.
R o m e, 2 2 O c t. De Messagero deelt mede,
dat de minister van oorlog bevolen heeft
toebereidselen te treffen voor de vorming
van een tweede expeditiekorps.
Tripoli, 21 Oct. Het bombardement
van Homs heeft geen enkel slachtoffer onder
dc inwoners van die plaats gemaakt. Te 8
uur 's ochtends werd de Italiaansche vlag ge-
hcscheii boven de citadel. Kapitein Parazzi
deed een vlucht met zijn aeroplane. Bij het
landen kwam zand in de motor, waardoor
da aeroplane, volgens den kapitein, onbruik
baar is geworden.
Malta, 2 2 O c t. De ontscheping der
troepen te Homs is afgeloopen.
Te Benghasi zijn nieuwe troepen aangeko
men, die zonder incident landden.
Rome, 22 O c t. De bladen bevatten een
telegram uit Konstantinopel, meldende, dat
de Porte de betalingen gestaakt heeft aan de
Italiaansche ambtenaren van den gezond
heidsdienst.
T r i p o 1 i, 2 2 O c t. De Italianen bezetten
Benghasi, Donderdag na een buitengewoon
hevig gevecht, waarbij aan weerskanten ge
voelige verliezen werden geleden.
R o m e, 2 1 O c t. Een radiogram van gene
raal Barciella meldt, dat in den nacht van
19 op 20 dezer de troepen te Benghazi her
haaldelijk met de Bedouinen in botsing ge
komen zijn. 's Namiddags werd een aanval
van Bedouienen op het dorp Sabri afgeslagen.
De troepen zijn thans ontscheept en ge
concentreerd rondom Benghazi.
De vijandelijke strijdmacht op 19 October
scheen 2000 Bedouienen te bedragen, waar
onder het contingent Turksche troepen niet
medegerekend is. Men gelooft, dat de overige
Turksche troepen met 12 kanonnen terugge
trokken zijn naar het gebergte. De verhezen
van den vijand worden geschat op minstens
200 dooden en een groot aantal gekwetsten;
van de Italianen werden 7 officieren gewond,
10 soldaten gedood en 54 gewond.
Konstantinopel, 21 Oct. Volgons
de ,,Jeni Gazette" zouden driehonderd Ita
lianen een aanval hebben gedaan op Sentar
ten zuiden van Tripolis, maar teruggesla
gen zijn, waarbij drie Turksche sergeanten
en acht inlanders gedood en zeven soldaten
en drie inlanders gewond zouden zijn.
Men zegt, dat de Italiaansche vloot Zaletin
gebombardeerd heeft, maar geen troepen
heeft kunnen ontschepen.
De Corriere dclla Sera bevat een uitvoerig
relaas van de beschictingvan Derna, welke
op 16 October plaats had door een scheeps-
divisde welke uit vier oorlogschepen en twee
torpedojagers bestond. Den avond te voren
waren Italiaansche parlementairen op een
barkas, die de witte vlag droeg, naar de
kust gevaren doch door de Turksche troepen
m?t geweervuur ontvangen. De Italiaanschen
oorlogschepen beantwoordden dezen met het
volken recht strijdenden aanval met tien
kanonschoten. Niettemin werden op den mor
gen v *i den 16en dezer de onderhandelingen
weer hervat. De Arabische Speiks verklaar
den dat ze zich wilden overgeven, doch de Tur
ken wilden hoegenaamd niets van onderhan
deling weten en het gros er van trok het bin
nenland in terwijl sledhts honderd Turksche
soldalen tot verdediging der stad achter ble
ven. Om half twaalf wc d op het oorlog-
schip „Pisa" de signaalvlag geheschcn als
tceken dat het vuur zou worden geopead.
Het eerste kanonschot dreunde spoedig en
doodde aan het strand twee Turken. Tot
half een* zette de Pisa het vuren voort waar
bij de sahoten hoofdzakelijk op de kazerne
en de forten gericht, doch particuliere hui
zen ontzien werden. Op genoemd tijdstip zond
de Pisa een barkas landwaarts welke het
straud tot op 150 meter naderde dodh toen
door Turksche imfanlcricsoldaten werd be
schoten. Opnieuw begon de Pisa het bombar
dement. Thans werd in het bizonder ge
mikt op een rood huis waarop een groene
vlag bevestigd was, als symbool van den Hei
ligen oorlog. Om half twee opende ook de
oorlogschepen Naipoli, Amat i en San Marco
het vuur. Uit alle scheepskanonnen werden
granaten afgeschoten. Het was een oorver-
doovend geknal. Derna was spoedig in eon
rookenden puinhoop veranderd.
Daarina werd gepoogd 500 mariniers te
doen landen, onder beschutting van een tor
pedojager de Lancicre en twee hoogzee tor
pedobooten de Euro en de Lainpo. De zee
was echter rumoerig en maakte de landing
onmogelijk. Tevens openden de Turksche sol
daten opnieuw het vuur tegen de boot welke
de kust naderde. De Euro, de Lampo en de
Lanciere antwoordden met een hagelbui van
schoten terwijl ook de Napoli het vuren weer
begon. Heldhaftig werd oohter stand gdhou-
den door de Turken, die zioh in loopgraven
tegen het Italiaansche vuur verschansten en
in de rug door artillerie gedekt waren. Een
opslagplaats van petroleum geraakte in brand
en deed gele rookzuilen ten hemel stijgen. De
Turksche troepen trokken zich ten slotte
terug om het gros der troepen naar het bin
nenland te volgen. Een onder-officier van
■de Napoli schat in een brief aan zijn betrek
kingen het aantal gedoode Turken tijdens dc
beschieting van Derna op 102, dat der ge
doode Arabieren op 70.
Een telegram meldde reeds beknopt hoe de
Osser va tore Romano, het bekende officieuse
orgaan van het Vaticaan, er tegen op komt
dat van Katholieke zijde dc oorlog tegen de
Tui ken wordt gcqualiLceerd als een heilige
oorlog. De Osscrvatore schrijft:
„Men behoort er aan te denken dat in Tri
poli, zooals ook elders in het Oosten ,de Itali
aansche soldaten niet tot taak hebb-n het
Katholicisme te verbreiden. Niets is verder
van lederen Italiaanschen Katholiek dan het
denkbeeld dat het Italiaansche optreden in
Tripoli een soort van godsdienst-oorlog moet
voorstellen. Het is een zuiver politieke
kwestie en heeft met den godsdienst niets te
maken. Dat moest eigenlijk voor ieder
mensch een zaak zijn die vanzelf spreekt. En
,dan vervolgt de Osscrvatore Romano, met
een duidelijke pointe tegen kardinaal Van-
nutelli: „Op dezen gronden verklaren wij ons
tegen alle redevoeringen daarover, ja zelfs
betreuren wij ze en keuren ze af, daar ze,
zonder met het zooeven ontwikkelde denk
beeld rekening te houden, bij de katholieken
van Italië aspiratién en neigingen opwekken,
welke dezen inderdaad niet koesteren. Zij die
zonder na te denken toch zoo spreken, be
grijpen niet dat ze eenorzijds onze zoo uiterst
gewichtige religicuse belangen in het heele
Ottomaansche rijk benadeelen cn anderzijds
koren op den molen laden van het Italiaan
sche en buitenlandschc anti-clericalism e".
Hiermede kan kardinaal Vannulelli het
doen!
De Tribuna geeft het volgende verhaal
van het gevecht om Benghasi: De door gene
raal Briccolo gecommandeerde troependivi
sie was Woensdagmorgen voor Benghasi
aangekomen, begeleid door de oorlogssche
pen Yittorio Emanuele, Ruma, Napoli, Ke-
giua Elena, Elruria, l'iemonle, Liguria en
door de torpedojagers Uatro, Graualicrc en
Bersagliere. De vice-admiraal Aubry eischic
de overgave van Benghasi, welke evenwel
met beslistheid werd geweigerd. Daarop
stelde de vice-admiraai een ultimatum van
21 uur. De termijn eindigde Donderdag 6
uur. Toen openden vijl oorlogschepen het
vuur op de versterkiugswerken en op dc
kazeriKs. De Turken beantwoordden dit
KrueulUudig met artillerie- en geweervuur,
zoodat de landing in de haven uiimugclijk
was. Toen nam ue vlootvoogd zijn toeviucnt
tot een krijgslist. Het gros der viool bleef
ten Noordoosten van Benghasi, terwijl de
troepentransporten zich verwijderden, als
wilden ze weer zee kiezen. Ze voeren even
wel slechts kaap Giuliuno om en koersten
uaur op het strand aan, teneinde onmiddel
lijk de landing te beginnen, terwijl de oor
logschepen op datzeilde oogenblik opuLuw
met vuren begonnen om dc Turken, die door
Arabische troepen krachtig werden ge
steund, af te leiden. 7(J0 mariniers en 1409
manschappen van het 4e rcgiiuont infante
rie betraden inmiddels den Afrikaanscbcn
bodem; daarop volgde nog een regiment in
fanterie. De turksche scnildwachten vuur
den evenwel alarmschoten af, zoodat spoe
dig de Turksche troepenmacht kwam toe
snellen. Ecu hevig gevecht ontspon zich nu.
De Italianen drongen ondanks het hevige
verzet der Turken voorwaarts, onder het
uiten van den kreet: ,,Avanli Savoia". De
Turken weken terug, wuurop*"de Italianen
het dorp Sidi Hoessein en de kazerne van
Dcrka aanvielen; den grond stap voor stap
veroverend en onder bajonctuuuvallen voor
waarts rukkend. Dc Turken vluchtten in de
stad Benghasi en lieten Sidi Hoessein, dat dc
sleutel van Benghasi kan genoemd worden,
in handen der Italianen, welke hier hun
kampen opsloegen, om den volgenden dag
tegen Benghasi op te rukken. Ondcrtusschcn
had het bombardement, dat een groot deel
der stad schade toebracht, geen oogenblik
opgehouden.
Duitschland.
Straatsburg, 22 Oct. Het resultaat
der, verkiezingen voor de Tweede Kamer in
Ejzas Lotharingen, waarbij zier druk is ge
stemd, is, dut lol middernacht gekozen zijn
twee liberalen, negentien centrumleden, vijf
sociaal-democraten, negen leden van hel
Lotlsaringschc blok cn één onafhankelijk
agrariër. Vier en twintig herstemmingen zijn
r.oudig,
Tripoli, 22 Oct. Een radiogram
meldt, dat Derna bezet is.
Frankrijk.
N c r a c 2 2 O c Bij een redevoering aan
een feestmaal verklaarde president Pallièrcs,
da de republiek streeft naar handhaving van
den vrede, maar dat men niet de geringste
inbreuk zal dulden op de eer en dc waar
digheid van Frankrijk.
Engeland.
P a r ij s, 2 1 O ct. Op een feestmaal van
de Kngelschc Kamer van Koophandel con
stateerde de heer Samuel, dc Kngelschc mi-
niste- van posterijen, dat de entente cordia
le steeds inniger wordt. Hij ontkende for
meel, dat Engeland in den loop der onder
handelingen over Marokko getracht had
moeilijkheden te doen ontsaan om een defi
nitieve regeling te verhinderen.
Engeland streeft niet het minst naar
grondbezit, zeide de minister.
Roman van RUD. HERZOQ.
15 Haar hd Duitsth door
J. L. VAN DER MOER.
AHeen Richard MarscbaU sloot ziiich niet
aan bij de aógcineene bewondering. Hij
speckle met zijn ghais, art te wiiebolen op
zijn stee), riep in de korte pauzes hikl om
den bediende en .toonde duidelijk, zij^z zuoht
,om hed-en eens roet in het geestelijk voed-
&dl te werpen. Hij zou ztitoh ziell (geen rekenr
sdhlap over zijn houding hebben kunnen ge
ven. Het twos alsof ct iets ioi ,de luohst hing,
waartegen hij meende zioh Dc moieien ver
uiten. En toen Grubc hom aaidhtjes vroeg,
Wat hem toch hinderde, igatf hij norsöh ton
antwoord „ik heb den duivel in."
Btobaril Braiun had geêri|ndi(gd.
Men drukte hem tde hand, klopt» hem op
d'en. schouder en overlaadde hem met k»f-
*tfi*ingen.
Nu? Dat war en toontje^ hé? Laat
iemand me da* eens nadoen, sprak de Zan
ger, terwijl hij trotsch rondkeek.
Wal 'n bluf! zei MarscbaU, cm hij Boot
tussahen de banden.
Hoor eons, Mars aha II, ik verzoek je die
aanmerkingen .voor je Ac houden.
Wel zoo? Maar de hulde van de ande
ren neem je gaarne in ontvangst, niet waar?
Die riekt naar amber! Nee, vriend, als er 're
oordeel moet uitgesproken worden en de an
deren praten van „heincLsch", dan zeg ik
„bluf"!
Wal bctcekent dat nu toch, MarscbaU?
vroeg men. Je schijnt vandaag erg strijdlus
tig te zijn.
Dat is maar 'n kwestie van opvatting.
Dat aanmatigend optraden kan ik niet ver
dragen.
Maar or is toch niet 't minste voorge
vallen?
Niet? Och, kom! Nu, ik voor mij heb
dat belachelijke opsnijen dan drommels
go-ed gesnapt. „Dat waren toontjes, hé?
Laat iemand me dat eens nadoen!"
Maar, kerel, dat behoef j ij je toch niet
aan te trekken? Jij bent toch componist?
Spreek ik over me zeM? Dat -laat ik over
aan lui, die zoo lamentecren als Braun.
Maar hier «zijn toch ook nog andere men
sch cn aanwezig, die zingen kunnen.
En die aan uw voogdijschap geen be
hoefte hebben.
En heeft Braun de uwe wél noodig?
Waar is «ie dan? Ik wilde hem nog wel even
zeggen, dal als iemand mij ook maar de
helft had toegevoegd ran hetgeen ik hem
zoo even te slikken heb gegeven, ik hem
Pardon, waarde heer, u is hier niet
aan de universiteit.
t Komt er niet op aan waar ik ben De
vraag is hier maar, wat 'n man zich kan
laten aanleunen. En die Braun? Die bestaat
om zoo te zeggen alleen uil stem!
Ben je nu hcelemaal gek geworden,
Richard? vroeg Grube op vermanenden
toon.
En onmiddellijk daarop hoorde hij Helga
Nuntius minachtend zeggen:
Da.t is gemeen! Dat is meer dan hate
lijk! Onverantwoordelijk!
Riclmrd Marsehall deed een diepen trek
aan zijn sigaar en staarde de uitgeblazen
rookwolk na. Hij kon nu wel heengaan,
niemand zou hem immers terughouden? Ze
zaten or zeker al op te wachten. Wat was
nu eigenlijk zijn doel .geweest met Braun
zóó te provoeeeren? Had hij hem -belache-
1 ijk willen maken, zijn niet te loochenen
hoogmoed brandmerken, liem eens van zijn
chique kleeding ontdoen en hem in zijn
kale huisjasje vcrlooncn? En wat -had hij
er nu meer bereikt? Negen woorden: „Dat
is gemeen! Dat is meer dan hatelijk! On
verantwoordelijk!"
Deze woorden klonken hem voortdurend
ia dc o oren, het was als dwarrelden ze
vóór zijn oogen en als verlamden ze zijn
ledematen, zoodat hij niet kon opstaan.
Waarom, voor den duivel, waarom had hij
zijn ouden vriend cn kunstbroeder Braun
dan met opzet willen bcleedigen, als dit zoo
onverantwoordelijk, zoo hatelijk was?
Eensklaps keek hij op en zag Ilelga Nun
tius scherp in de oogen, om onmiddellijk
daarna op te slaan, ei), zonder iemand te
groeten, naar den waterkant te loepen en
een schipper aan te roepen om hem naar
den Sachsenhauscr-ocver over te halen
Terwijl hij op den man stond te wachten,
hoorde hij onverwacht gcruisch van vrou-
wenkJeeren achter zich, en zich omdraai
end, zag hij Johanna Grubc slaan.
G<oeic-nacht. Kiohard. Je mog niet heen
gaan zonder me de hemd te bobben gege
ven. Ofscfooon ik 'je bedoeling beet b^fre-
pen heb.
Hij keek haar aan, zonder op haar woor
den te letten, knikte haar vriendelijk toe en
sprak sloclits
J«, ja, ja, jij bent 're Wove zuster voor
me.
Toen s Hapte hij in en hét zich ovorroeilen.
Het liep legen tienen, toen hij het wijpfhuit»
bij do ijzeren brug -nattende. Dc beetotekere
zaten ondier den reusaehiliigcn lindeboom
aiDof. liet JothanirócMjchl was. En aJ vóelen
er ootk van «tijd, tot tijd een paar gele blür
deinen ojp hun hoofd of ip de glazen, daar
aan stoorden zij zi-cfli rtiet. Zij .Verheugden
zJdh ill den audit en av«>nd, ai'isotf het Lente
was ;<k- ruimte vóór het erfé, waar slechts
dite é&»e linde stond, voldeed hun even goed
ails de i>racliBqjste tuin. Het was er zóó ont-
zsdttend vol, dat er geen pkaalbjc onix-zet
was, en sommigen hackten van den Fcdter-
we.'szer, den halt gegisten nieuwen wijn, ai
zjoo voel geproefd, da* ze vrouwlief ongege
neerd op de knie genomen ht widen. Veten,
ladders,, een omgekeerde kiar, aller diende
a:!b züiplatoitsk Jat zcLfis. op oen balk, die op
den grond laig, anten de nvcnscbcn diïelht
naast elkaar, ais zwailtiwen op oen telegmauf-
draakk En. a-Mes dronk, schreeuwde, zong cn
schepte vreugde in Ihel leven en in den
Fed erw eikiaar
Richard Matrsolisuia wiiildc ook even aan
leggen en bejgooi met ovar een ponr boenen
te sttnuJkelen
„Ate witr aohlzeluiliniain-erteieltó^; san -In
Frankreich ekwuarsahiort,"
klonk den «rouwton .gast vroolijk togen.
Geef me nog 'n glas!
-Mij 'n portie roomkaas!
„Hoi die Guste, dlie bcwuszjfe, nwr c
Butlerbrot gesdhmwert
Daar moeten we op drinken. Dat ik»
boter dan 'n. pak slaag. Prosit, hoeren 1
Hé, is dat inijtulileor MtalttchoU niet?
Kom Mer, buurman! Uw tegiuvwHterdigflieid
Wiotndit j>uipJt vorcischit. Da* it» me nog eetns
'n wijntje! Als men dat drinkt, dan komen
do grootste gedachten met karrcvrachten
dc voorschijn. Schuif bij,, buurman!
Gooien avond, mijnheer Beltcrmamin.
Ileeft uw lichtzinnige vrouw u (ten buissiou-
tel weer meegegeven?
Absoluut ovorbodtiig. Ik kam bij daigltoht
thuis.
Kellnor, 'n glas. Dc wijn sdhijnt moed
tte geven. Ycrtett u eens wat, mijnheer Bet-
termoiin-
iTo-Jid, nvijnbecr Morschall, uw verzoek
vereert me.
JCn dc heer Be Hermann begon avonturen
(U'ijt den oorlog te verteDen.
En 'ztet u, toen ik in „Zeventig" dat
scliot diooa- mijn pedailon k-roetg
Sücods vuni|ger klonkien zijn waoaklcn,
voortdurend breidde li'ct veld ram zijn
heriinncrJitgieiii zich ulit. O.p liet' slimgivcld
kkoplcn de gcnora/alit» hom op (ten schouder
tails li ij oneens in kwartier was, (kui ver-
drocgen dc jonge wcouwtjos ziteh am hem
en wilden oen Fransoos van hem ms*kcn.
Kav in het veldhospitaal d««n? Daar gol>eur-
<ten eerst moriiwaardige düngcn 1 Daar bo
gen Prinsessen zioh over hem heen cn druk
ten do lippen op zijn bleek voorihoofd.
En telkens wanneer- hij door zijn verbocd-
(Miiig-Hkraoht overweldigd schoen on hij zidh
verder ki stiAe met zijn wijntje wttdte vor-
I^ejioQgcfivuurde MzrêchaA hem aan, nog
meer iK-ldonfehdn aoai dc vergetelheid tte
ontrukken.
Wordt vtrvolgd.
