4i=
Dinsdag 13 Februari 1912.
BUITENLAND.
FEUILLETON.
VOORHOF DER LIEFDE.
27%
IO" Jaargang.
AMERSFOORTSCH DAGBLAD
ABONNEMENTSPRIJS:
ir 8 maanden roor Amersfoortl.OO.
Idem franco per poet- 1.50.
fconderlyke nummers- 0.05.
eze Courant verschijnt dagolijkabehalve op Zon- en Feest
dagen.
dvertentiën. mededeelingen ent, gelieve men v<J4r 11 uur
's morgens by de Uitgevers in te zenden.
Uitgevers: VALKHOFF C°.
Utrechtschestraat I. Intercomm. Telephoonnummar 66.
PRIJS DER ADVERTENTIËN:
Van 15 regels f 0.50.
Elko regel moer - 0.10.
Dienstaanbiedingen en aanvragen 25 eents by vooruitbetaling.
Groote lettors naar plaatsruimte.
Voor handel on bedrijf bestaan zoor voordeeliao bepalingen tot
liet herhaald advorteoren in dit Blad, by .abonnomont. Bene
circulaire, bevattende do voorwaardeu, wordt op aanvraag
toogozondon.
7%
mi
Politiek Overaicht.
De aanneming van het
Marokko-verdrag.
fr)e iaatsle phase der behandeling van het
jansch-Duiteche Marokko-verdrag is nog de
oordenrijkste geweest. Zes lange zittingen
>eft de Senaat aan deze debatten besteed;
Jk> gansche week is er mee heengegaan,
jfdat men eindelijk vond^ dat er genoeg
oorden waren gewisseld, en overging tot
t daad, de stemming. De uitkomst daarvan
?elt geene verrassing gebracht; toen het
fbat begon, had men de zekerheid, dat hel
iu eindigen met de aanneming van het wets-
ntwerp tot bekrachtiging van het verdrag,
lleen bestond or onzekerheid omtrent de
jjfere van de stemming. Die cijfers leveren
*n© rechtvaardiging van het politieke be-
dd. dat dit verdrag in 't leven heeft geroe-
jeii. Tegenover 42 tegenstemmers en 30, die
fell van de stemming onthielden, stonden
12 senatoren, die hunne 6tem ten gunste
en het verdrag hebben uitgebracht.
De kritiek is in ruime mate aan het woord
;cwcest in dit zesdaagse lie debat. Maar de
icerlegging daarvan is niet achterwege ge-
fleven, en al konden de bewindslieden, die
tet verdrag gesloten hebben, het niet meer
'an de regeeringstafel verdedigen, hunne op-
jolgers hebben met volle overtuiging die
(aak van hen overgenomen. Zij werden daar-
n gesteund door den voorzitter en den rap-
jorteur van de commissie en ook uit den
loezem der vergadering door ver&chillende
(prekers, wier woord niet het gezag had van
3c leiders, maar toch waarde had, omdat
m' in uitkwam hoe de meening was van het
gemiddelde der leden van de vergadering.
Deze stemming is een© gebeurtenis van
[root© politieke betoekenis, niet alleen voor
de beide naastbetrokken 6taten, maar voor
le gansche wereld. De Neue Freie Prease
lrukt dit aldus uit; „Zij vormt den sluitsteen
in den haast eintkloozeit keten van de Ma-
rokko-geschillen, di© Europa sedert een jaar
of licn te denken en ie doen hebben gegeven.
Men behoeft niet van de misschien al te op-
limïétteche meening tc zijn, dat de aanne
ming van het verorag door het Fransche
parlement ook tegelijk het besluit uitmaakt
van de geheele Marokko-kwestie, dus in ze-
jkcren zin hare oplossing. Maar wanneer men
:in het oog houdt wat om van vroegere
gebeurtenis sen te zwijgen sedert den ge
denk waard ig©n len Juli van hel afgeloopen
jaar, toen Duitschland de Panther naar Aga-
idir zond, is gebeurd; wanneer men bedenkt,
dat over Marokko bijna een allerbedenkc-
llijkfite twist tiisschgn Duitschland) en Em
geland zou zijn ontbrand, dan zal men
zich niet kunnen verhelen, dal de bekrachti
ging van het verdrag door het parlement
een grooten vooruitgang oplevert, en wel
niet alleen met betrekking lot hel Marokko-
vraagstuk.
Het verdrag geeft, zooals bekend is, aan
Frankrijk het protectoraat over Marokko,
wel is waar belast met de economische en
commerdeete géHjkgerechtigidlheid van alle
natiën, en hel kenit aan Daiitschlanid een deel
van de Fransche Congokoloiïie toe, over
welks -waarde of onwaarde men tot dusver
zich nog geen diuidelijk oondeel heeft kunnen
vormen. Men is in Frankrijk met hel verdrag
niet tevreden, omdat Frankrijks heerschap
pij over Marokko niet onbeperkt is en omdat
Fransche grond aan Duitsohlanid moest wor
den uitgestaan. Men is in Duiitschland niet
tevreden, omdat de economische en commer-
cieele gelijkgerechtigdheid in Marokko, hoewel
gewaarborgd door Frankrijk, todh ten slotte
slechts op het papier kan staan, wanneer
de hoogste politieke macht in Marokko dat
wil, en omdat het afgestane stuk Congo niet
als eene verrijking van Duitsch Kameroen van
groote waarde wordt beschouwd. Dat on
danks deze ontevredenheid aan beide zijden
het verdrag kon worden gesloten en dat in
den Fransehen Senaat eene zoo groote meer
derheid daarvoor gevonden werd, is een be
wijs voor het feit, dat men in Duitschland en
in Frankrijk de politieke noodzakelijkheid
'hooger stollt dan de oogienblikkeLijke stem
mingen en mcen-ingen der volken. En daarin
ligt voor een groot deel de historische be-
teekenis van deze stemming in den Franschen
Senaat.
Notg in de laatste zitting heeft Clemenceau
in zijne schitterende dialectiek het verdrag
bestreden. Hij beschouwt het slechts als een
dag-station in de geschiedenis van Frankrijk
en Duitschland, als eon Trojaansch paard,
als eon offer, dal men den vrede brengt en
dat van wapenen klettert. Het kan zijn, dat
hij gelijk heelt. Maar het besef, dat in
Frankrijk de noodzakelijkheid is gebleken
om met Duitschland tot eene vreedzame over
eenkomst over Marakko te komen, eene nood
zakelijkheid die ook Clemenceau volkomen
erkent, rechlvaandigt de hoop, dat in de ver
houding tusschen Frankrijk en Duitschland,
zij 't ook langzaam, de rust en vastheid zal
intreden, die de voorwaarde is- voor een
duunzaanen vrede. Het Miarokko-verdrag kan
een grondsteen van dezen duurzamen vrede
zijn."
Italië en Turkije.
Als uitkomst van de besprekingen van ge
neraal Caneva met dc ministers wordt uit
Rome bericht, dat tusschen den generaal en
de regeering volledige overeenstemming ver
kregen is over de wijze van oorlogvoeren tot
dusver en de verdere pionnen van hel op
perbevel in 't ripoli. De opperbevelhebber be
houdt volledige vrijheid om te beslissen over
hel tijdstip en den aard van de verdere ope-
ratiën. Alle opcratiën zullen in de toekomst
bepaald worden door liet richtsnoer, om
niets wat gewonnen is op het spel te zetten,
verliezen aan menschenlevens zooveel moge
lijk te beperken, en den vijand verdere aan
vallen zonder succes te laten doen, waar
door hij zijne krachten, zooals men te Rome
hoopt, zal verspillen.
De hulpkruiser Citta di Catania is in dc
haven van Tripoli teruggekomen van een
kruistocht, die de voorlooper was van eene
Ilaliaansche actie tegen dc punten van Tri-
politanië en Cyrenaika, die nog onder het
Turksche gezag gebleven zijn. liet schip was
belast met na te gaan welke bizondere pun
ten de Italianen nog moesten bezetten; het
heeft zeven havens en Arabische kampemen
ten beschoten, welke bevolking op hel eerste
kanonschot in het binnenland vluchtte.
Duitschland.
Berd ij ai1 2 F c b«r. De na'tionaal4iber«fie
fractie, die in de kwestie der bezetting van
het presidium van den Rijksdag is uitgegaan
van de opvatting, dat zij noch uitsluitend
met de rechterzijde, noch uitsluitend met de
linkerzijde een presidium kau vormen, ver
klaart, dat na het besluit van Spaihn om
uit liet niJeuw gekozen presadiuin te treden,
de nationoa J-liberale partij vato ddt presi
dium verder geen deel kan uitmaken.
Prins v. Sohonaich-Carojath heeft daarom
geweigerd als caindidaat voor diet vacante
voorzittersambt op te treden on de fractie
lieeft dr. Paaschc verzocht liet ambt A-tan
tweeden ontdervoonzilter neder te leggen.
Uiit parlementaire kringen verneemt de
Berlijnsche correspondent van de Neue Freie
Presse, dat dc vloot voordracht weldra bij
den rijksdag zal worden- ingediend. Het be
drog, dat nicer wordt gevraagd, aal, naar
'gezegd wordt, binnen matige perken blijven.
Lord Haddane, de Engelsche minister van
oorlog, ibeeCt bij zijn bezoek aan Bert ij n van
dien Keizer eene lu ouwen -buste ten geschenke
onlvangen, die hem met zeer vleiende be
woordingen werd overhandigd.
Over dit bezoek wordt aan de Neue Freie
Presse bericht, dat nicf kan wonden ont
kend, dat het een verschijnsel van toene
mende sympathieke gevoelens van Engeland'
voor Duitsohlamd ds. Daarentegen zijn de
geruchten over concrete onderhandelingen,
die tu-ssolien de beide regccringdn gevoerd
worden, met wantrouwen op te 'vatten. Al
lerminst kan daarbij sprake zijn Man kwes-
tiën, die betrekking hebhbn op vermindering
van de vlo© tl oer ust i ngen. Daarvan zullen
rteh ook wel de ergste optimisten overtuigd
hebben na de -rede van den Britsoben'minis
ter van marine Churchill tc Glasgow. De
Duit-scilie regeering heeff er niets legen in
te brengen, als Engelland zijne vloot ver
groot, z-ooveel als het wil; maar Duitschland
verlangt hetzelfde ook van Engeland.
De Köln. Ztg. schrijllt officieus, dat lord
Haldane gedurende zijn verblijf dn Berlijn
ruimschoots gelegenheid heeft gehad om met
de toonaangevende personen in het Duitscbe
rijk vam gedachten te wisselen en zich een
beeld te maken van de stemming, diie thans
in Duitschland heersatot. Eene officieele ap-
dracht tot onderhandelingen heeft lord Had
dane niet gehad en het wordt daarom ook
als geheel onwaarschijnlijk beschouwd, dat
de bijzondere vragen, waarvan in de pers
sprake is geweest, met hein besproken zijn.
Wanneer een man van de bcteckenjs van den
minister van oorlog na beëindiging van eene
reis tot orienteering huiswaarts keert, zul-'
len de door hem opgedane ondervindingen
ongetwijfeld voor zijne regeering van ge
wicht zijn, zij zullen o.a. misschien bijdra
gen tot wijziging van de verrassende opvat
ting van den heen- Churchill, dat de vloot
voor Duitschland slecht® eene weeldiezaak
is. Of de reis van Haldane verdere gevolgen
za,l hebben, moet worden afgewacht
In Parijs is men, volgens den correspon
dent van dc Vossischc Ztg., zeer tevreden
met het verloop van het bezoek van Haldane.
Men heeft de overtuiging, dat dit geen af
breuk gedaan lieeft aan de hartelijke ver
standhouding met Engeland. Daarop komt
het de Fransche regeering alleen aam. Te
gen eene ontspanning va*n de DuUsch-Engel-
sche betrekkingen heeft men niets in te bren
gen, als zij niet geschiedt ten koste van de
Fransche belangen.
Over het verblijf van Sir Ernest Cassel te
Berlijn is aa-n het bureau Ilirsdh ran „be
trouwbare zijde" bericht, dat deze gedurende
den ganschen tijd vam zijn verblijf iin ihefc
hotel Adlon heeft gewoond, waar over zijn
verblijf de strengste discretie in acht werd
genomen. Hij heeft het hotel geen oogeublik
\crta-ten; -alle confesrentiün hebben bij hem
in het hotel plaats gehad. Sir lonvest Cassel
confereerde met drie liceren, -en wol met
lord Haldane, met den bekenden Ihvgebjahen
admiiraaü lord Charles Beresford, thans fcd
vam het lagerhuis, en met een derden per
soon, wiens naam geheim wordt gehouden
Alweder heeft voor het Rciehsgericht een
spionageproces plaats gehad. Ditmaal was
de beklaagde een marskramer, Italiaan van
geboorte, Egisto Barsanti genaamd. De zaak
was van geringe beteekenis; dc man ltad
getracht van een soldaat een lcgerrevolver,
model 1908, te koopen. De veiligheid van den
staat werd dus niet bedreigd door de open
bare behandeling van dc zaak, die eindigde
niet de veroordeeling van den beklaagde tot
tien maanden gevangenisstraf.
België.
Brussel, 18 F e b r. In de zitting van
heden van de suiker commissie werd de her
vatting van de discussie over de voorstellen
van Duitschland en Rusland verwacht. Daar
echter de gedelegeerden van de beide landen
geen© nieuwe instruction hadden gekregen,
was de zitting gewijd aan de redactie van
dc eventueel© ont worp-overeenkomst.
De indruk is lieden veel beter. Het feit,
dat de onderhandelingen worden voontgiezet,
wordt door de gedelegeerden beschouwd als
een verschijnsel, dat eerder gunstig is. De
wijze, waarop sommige gedelegeerden zich
in particulier© gesprekken uitlaten, bewijst,
dat men de hoop kan behouden, dat- de con
ferentie zal slagen.
Frankrijk.
In de meestal zeer kalme beschouwingen,
die de Parijsche pers wijdt aan het besluit
van den Senaat tot aanneming van de Marok-
ko-overeenkomst, komt hoofdzakelijk het ge
voel Van verlichting tot uiting dat deze zaak,
die zoo lang heeft geduurd, nu eindelijk is af
gedaan. Zelfs de Waden, die tegeii de over
eenkomst zijn, geven toe, dat onder de ge
geven omstandigheden de aanneming nood
zakelijk, ja onvermijdelijk was. Zij doen met
voldoening uitkomen, dat, zooals inzonder
heid uit de debatten in den Senaat is geble
ken, het tijdens de krisis in den afgeloopen
zomer ontwaakte nationale gevoel en het zelf
bewustzijn van hel Fransche volk een nieu
wen krachtigen prikkel heeft gekregen.
De Temps roemt de uitstekende verdedi
ging, die minister-president Poincaré gege
ven heeft van dc overeenkomst, die niet vol
maakt was en dit niet kon zijn wegens het
verleden, maar die onvermijdelijk moest
worden gevoteerd. ,,IIaar niet voteeren, zou
zijn dc verworven stellingen prij's geven en
de Fransche vlag weg halen van de pun
ten, waar zij nu waait. Ilaar niet voteeren
zou zijn ons verbieden om in Marokko de
financieele orde te herstellen, en alle moeic-
lijkhedcn van vroeger doen herleven; het zou
zijn eene groote verrassing berokkenen aan
©nze bondgenoolcn en onze vrienden, die
dc algemeeiie uitkomst beschouwen als een
succes voor Frankrijk Zooals de heer
Poincaré heeft gezegd: Zelfs op de tijdstip
pen, waarop de akte van Algeciras en <le
overeenkomst van 1909 het gemakkelijkst zijn
toegepast, zijn zij nooit een van beiden waard
geweest en waard kunnen zijn voor Frank
rijk, wat het verdrag van 1911 is. Daarom
lieeft de vorige regeering, na regel voor
regel, bijna woord voor woord, alle artike
len van dit verdrag te hebben besproken, een
stemmig aan de Kamers gevraagd het goed
Ie keuren. Daarom ook heeft de tegenwoor
dige regeering, geheel vreemd aan de on-
derliandelingen van verleden jaar en vol
strekt geen verantwoordelijkheid, direct of
indirect, hebbende in hetgeen gebeurd is, een
stemmig gedacht, dat zij niet eene erfenis
kon afwijzen, waarbij Frankrijk ondanks al
les, ondanks wrecde offers, tastbare voor
deden moest oogsten".
Uit Parijs wordt aan de Vossischc Ztg. ge
schreven, dat het debat in den Senaat de ver
dienste heeft de morccle en matcrieele waar
de van het verdrag nauwkeurig «e hebben
bepaald. Deze waarde hangt geheel af van
den aard en den duur der Fransch-Duitsche
betrekkingen. Zijn zij vriendelijk, dan zal
hel verdrag nieuwe mocielijkheden tusschen
de beide landen voorkomen. Zijn zij het niet,
dan kan liet verdrag integendeel tot nieuwe
nioeielijkheden aanleiding geven.
Reeds nu bestaat een mecningsverschil over
het postbesluur in Marokko. De heer Poin
caré gelooft, dat Duitschland zijne Marok-
kaansche post zal laten vervallen, wanneer
Frankrijk het postverkeer in liet land heeft
ingericht. De heer von Kidcrlen-Wachter
lieeft integendeel verklaard, dat de Duitsclie
post in Marokko verder zal bestaan. De heer
Poincaré heeft te verstaan gegeven, dat hij
van plan is lolinrichtiugen in 't leven tc roe
pen, die den Franschen handel ondanks de
„open deur" zullen begunstigen. Duitsch
land zal er zeker voor waken, dat liet begin
sel van de economische gelijkgerechtigdheid
niet met allerlei slimme kunsten wordt ont
doken. Met één woord: Het Marokkoverdrag
is geen middel lot verbetering van de Duitsch-
Fransche betrekkingen, liet kan integendeel
slechts dan aan Frankrijk voordoelen ver
schaffen, als het een uitvloeisel is van goede
betrekkingen tusschen dc beide contractee-
rendc partijen.
IU116.
Uit Rome wordt aan de Frunkf. Ztg. be
richt, dat hetgeen in den boezem van de so
cialistische party voorvalt, slechts matige
belangstelling wekt in de politieke kringen,
omdat dit niet van directe uitwerking zal zijn
op de houding van de natie in de oorlogs-
kwestie en op de stelling van de regeering.
De Tribuna spreekt de hoop uit, dat achter
de minderheid onder Bissolatie in werkelijk
heid de meerderheid van de socialistische
kiezers staat. De Giornale d'Ilalia wil een
principieel ouderscheid tusschen de beide
richtingen niet laten gelden en constateert,
dal dc socialistische partij zich buiten dc
nationale beweging heeft gesteld. Overigens
is het nog onzeker of eene scheuring in de
partij werkelijk zal plaats hebben; de naar
Rome teruggekeerde deelnemers aan dc ver
gadering te Bologna schijnen zelf daarover
in 't onzekere te zijn.
Spanje.
M a d r i d, 12 Feb r. In het onderhoud
dat hij heiden morgen had met den minis
ter van buitenlands olie zaïken, 'zette de Fruai-
fcchc gezant de zienswijze van het kabinet
'betreffende (de onderhandelingen uiteen. De
minister antwoordde, dat hij. alvorcu® zij
nerzijds iets te zeggen, er prijs op stelde zijne
regeering te «raadplegen. De Êngeloche gezant
woonde dit onderhoud bij
PortugaL
Lissabon, 12 F e b r. Op voorstel van
den minister-president hoeft de Kamer van
afgevaardigden een wetsontwerp aangeno
men, waarbij de slaat van beleg en de schor-
10 ROMAN DOOR
ANNA ff AH I. E N BERG.
Mijnheer Harder wreef dc sigaar tussclicn
dc vingers, om een los tabaksblad vast te
maken. Hij was een man van den. vrede, en
vond het gesprek onaangenaam. Bovendien
was -hij overtuigd, dat het een bagatel was,
ndet de moeite waard om ruzie over te ma
ken. Maar nu hij in *t gesprek gehaald werd,
moest hij wel een antwoord geven.
„Beste Lotte," zei' hij, „men kan het toch
geen omgang noemen, als Slefaan even
's avonds bij de Jansons inloopt om Fritiof
op te zoeken. Als hij 's avonds moe van het
werk thuis komt, is hel prettig, kalm bij een
kameraad te zitten praten, zonder eerst een
eind te loopen en grondig toilet behoeven
te maken. Maar wel vind Èk het vreemd van
je, Stefaan, dat je je gebrek aan vrienden
aan mama verwijt; en als ze jou en je speel
kameraden beval om op de plaats te spelen,
toen jelui klein waren, dan wil dat zeker
niet zeggen, dat ze hen niet zou willen ont
vangen, toen ze groot waren. Zulke dwaas
heden moet je niet uitspreken. Als je zin
hebt, een kameraad mee te nemen, zeg dan
maar: „Mama, van avond komt die of die
hiei", mag ik hem voor het souper uitnoodi-
gen?"
Stefaan zweeg. Als hij zijn pleegvader op
zijn trouwhartige wijze de zaak hoorde uit
leggen, dan leek hem deze zoo onbeduidend.
Misschien was hij zélf wel schuld aan de
afzondering, waarin hij leefde. Hij had de
kunst niet verslaan zijn pleegouders op een
ongekunstelde, verantwoordelijke wijze te
naderen. Wie weet, misschien lag er een
schat van teedénhcid voor hem ver
borgen, en wachtte er slechts op door hein
opgegraven te worden. Dat geloofde hij bij
na, nu hij blikte in zijn pleegvaders vrien
delijk verwijtend gezicht; cn een groote lust
kwam in hem op, zijn hand te vatten en te
fluisteren: Vergeef me, vergeef me, als ik
niét begreep
Maar op hetzelfde oogenblik stond zijn
pleegmoeder op.
„Goeden nacht, Stefaan," zei ze koel. ,,'t
Is niet de moeite waard dat we nog verder
over dit onderwerp spreken."
Zoo scheidde men. Maar Slefaan's stem
ming sloeg dadelijk om, toen hij uren lang
wakker lag in zijn bed; on toen hij opnieuw
het gesprek met zijn pleegouders overdaeht,
welde al de bitterheid op, die op den bodem
van zijn hart verzameld lag.
Nee, niet zijn schuld was liet, dat hij hen
niet als een zoon genaderd was. Als ze hem
de plaats van een zoon gegeven hadden, dan
zou hij wel gekomen zijn. Als ze hem oen
thuis gegeven hadden, inplaats van een ver
blijfplaats, dan zou zijn vrijmoedigheid wel
even groot zijn, als zijn pleegvader meende
dat die behoorde te zijn, en dan zou hij niet
kameraadschappelijken omgang en gezellig
heid hebben 'behoeven te zoeken hij een arme
familie, die ze garing achtten.
Maar hot was slechts verwaandheid en
laatdunkendheid van rijke mcnschen om hen
gering te achten. Hij echter achtte het saivoir
vivre, de kennis en manieren veel geringer
bij hen, die hun hecle leven op den zonkant
geleefd hadden, dan den levensmoed, erva
ring en frisohheid die zij zich verworVen
hadden, zij1, die streden tegen de duisternis
en wederwaardigheden vbn de schaduw.
En voor zijn oogen verschenen alle leden
van de famiBie Janson in een geïdealiseerd
licht, 't Was of hij hen vroeger niet naar
waarde geschat had. Hij voelde zich warm
worden, als hij dacht aan den koperslager
zoo vergenoegd mol zijn lot, aan Hilma, zoo
frisoh en flink, Fritiof zoo kameraadschap
pelijk en 'kalm in alle omstandigheden.
Ja, zelfs Juffrouw Janson stelde hij op
prijs op dit oogenblik. Ze was immers zoo
gewillig, zoo ijverig om haar gezin tot een
hooger niveau tc voeren.
Ja, hij kon niet anders doen dan hen ach
ten. Hij liet zich niet ^verblinden door klas-
scvooroordeel.
XIII.
Niettegenstaande deze hoogachting voor
de familie Janson, werden Slefaan's bezoe
ken bij hen toch plotseling afgebroken, want
zijn geweten was zoo teer, dat dit hem niet
toeliet te liandclen tegen dc wenschcn van
zijn pleegouders.
Nadat hij eenmaal zich duidelijk bewust
was, dat hij niet dezelfde positie had als dc
andere kinderen in huis, had hij de plicht
tot gehoorzaamheid als een corcsohuld op
zich voelen drukken. Degene die de rechten
van een eigen kind had, kon zich veel vrij
heden veroorloven, maar <lie geenerlei
rechten had, moest betalen zoo goed hij kon.
En Slefaan's cenigc munt waren dankbaar
heid cn gehoorzaamheid, dus moest hij daar
mee voldoen, want Malen was voor hem een
behoefte. Zijn natuur was zoo eerlijk, dat
hij zich anders geschuaind zou hebben als
over een onbetaalde rekening.
't Duurde niet lang of de familie Janson
bemerkte zijn veranderde houding. Fritiof
had hem verscheiden malen op sitraat ont
moet, en hem gevraagd of hij niet eens spoe
dig kwam oploopen. Maar toen bij steeds
het antwoord kreeg, dal Stefaan geen lijd
had, lachte hij ironisch als hij hem groette.
En al bleef hij ook even slaan praten, nooit
vroeg hij hein meer om bij hen te komen.
Zelfs Ililma zag er wonderlijk uit, als zc
elkaar op straat ontmoetten. Ze hief haar
kin op, keck hem van terzijde aan, cn lachte
wat Verachtelijk, alsof ze wilde zeggen, dat
zc wel wist wat er gebeurd was, maar er
niets om gaf. Ze gaf niet zooveel om hem en
heel zijn voorname familie.
In Januari begon hij haar toch vaker te
ontmoeten, als hij 's avonds van het werk
naar 'huis ging, ze liep met oen paar schaat
sen over den arm. Haar lachje was veel
vriendelijker geworden, haar blikken waren
zachter. En als ze voorbij was, betrapte hij
er zich zelf op, dat hij glimlachte.
Hij kon hét nreit helpen dat hij dacht, dat
zij om hem te ontmoeten dezen weg nam,
want die was ontegenzeggelijk een omweg,
als men naar de ijsbaan wilde.
Maar op een avond dat ze elkaar weer ont
moetten, bleef ze staan.
„Kom je vanavond niet eens op het ijs,"
vroeg ze ongegeneerd. „Het zal er heel vroo-
lijk zijn, want er is muziek, blaasinstrumen
ten, cn gekleurde lampions."
Stefaan aarzelde, en zei zoo iets van dal
hij uiAgenoodigd was.
„Kom, wees maar niet bang. Op de ijs
baan 8s het niet zoo gevaarlijk als bij ons
thuis, daar zijn zoo'n hoop voorname mcn
schcn."
Hij kreeg een kleur en protesteerde tegen
haar opvatting van zijn karakter. Maar hij
stotterde, en zij laéhle hem vlak in zijn g©-
ziclrt uit.
„Kom, stel je nu niet aan," zei ze. „Denk
je, dat ik niet weet hoe het gegaan is. Dien
keer dat je van ons gehaald bent, waren je
papa en mama natuurlijk vreeselijk bang dat
je bij ons wat slechts zou overkomen. Maar
op hel ijs as het een andere zaak. Daar kan
mom elkaar wel ontmoeten, zonder dat cr
over gesproken wordt."
Ze nam alles zoo licht op, en lachte zijn
verlegenheid weg met haar vroolijkhcid,
zoodut hij spoedig ook den vertrouwlijken
toon weer aansloeg, die Vroeger tusschen
hen gehcerscht had
,Koni nu gauw, doe nu even een andere
jas aan en kom, dan zal je eens zien hoe
mooi ik rijd."
Ze zou denken dat hij trotsch cn laf was,
als hij nu nog langer nee liad gezegd. Bo
vendien lokte het hem, een beetje frissche
lucht te genieten, en verstrooiing na he*
werk in de benauwde fabriek. En het zou
werkelijk prettig zijn, een poosje met haar
te praten. Ze zag er zoo aardig uit met haar
roede wangen, en de pelsmuts op hel krul
lende haar.
Wordt vervolgd.
